Psychiatra- cz 3

[201604190949]

Macie rację. Jeśli ma poglądy niezgodne z moimi to albo powinien mnie przekazać komuś innemu albo działać tak, żeby nie rzutowały na terapię. Jeśli zrobi inaczej to po prostu jest złym terapeutą i tyle
Ok, zrobiłam się odważniejsza, jutro dzwonię Dzięki dziewczyny!

[201712190924]

Napisane przez 1000days

Macie rację. Jeśli ma poglądy niezgodne z moimi to albo powinien mnie przekazać komuś innemu albo działać tak, żeby nie rzutowały na terapię. Jeśli zrobi inaczej to po prostu jest złym terapeutą i tyle
Ok, zrobiłam się odważniejsza, jutro dzwonię Dzięki dziewczyny!

ale tu nie chodzi o żadne poglądy ty się źle czujesz i on ma to wyleczyć. masz prawo wpaść w depresje nawet jak ci się lodówka zepsuje żadna racjonalność tego nie ma znaczenia. chodzi o to, że zareagowałaś na coś zbyt emocjonalnie i tak naprawdę wszystko jedno na co. własciwie można powiedzieć, że jeśli twoja żałoba po psie jest tak silna, to tym bardziej wymagasz leczenia, bo nie poradziłabyś sobie z żałobą po człowieku. nie sądzę, żeby psychiatra miał to wyśmiać, bo uwierz mi, że gorsze rzeczy słyszał
niepotrzebnie się stresujesz, naprawdę wiadomo, że możesz trafić na konowała, który cię źle potraktuje, ale tak może się stać tylko z racji jego bycia konowałem, a nie z powodu błahości twojego problemu

[euphoriall]

Napisane przez doniczka55

Można się dołączyć?

Od kilku miesięcy chodzę do psychiatry i biorę leki po których tyję.
Każdy dodatkowy kilogram wpędza mnie w jeszcze większy dół...

Niedługo mam kolejną wizytę i poproszę go o zmianę leków.
Ciężko mi...

Doskonale Cię rozumiem. Mnie też to strasznie dołuje a diety, zmiany leków, ćwiczenia mi akurat nic nie dają i tak tyję. A leki muszę brać.

[201604190949]

Napisane przez giginthesky

ale tu nie chodzi o żadne poglądy ty się źle czujesz i on ma to wyleczyć. masz prawo wpaść w depresje nawet jak ci się lodówka zepsuje żadna racjonalność tego nie ma znaczenia. chodzi o to, że zareagowałaś na coś zbyt emocjonalnie i tak naprawdę wszystko jedno na co. własciwie można powiedzieć, że jeśli twoja żałoba po psie jest tak silna, to tym bardziej wymagasz leczenia, bo nie poradziłabyś sobie z żałobą po człowieku. nie sądzę, żeby psychiatra miał to wyśmiać, bo uwierz mi, że gorsze rzeczy słyszał
niepotrzebnie się stresujesz, naprawdę wiadomo, że możesz trafić na konowała, który cię źle potraktuje, ale tak może się stać tylko z racji jego bycia konowałem, a nie z powodu błahości twojego problemu

No nie do końca... Z żałobą po człowieku poradziłam sobie doskonale, przeszłam ją wręcz książkowo.

[klempaa]

Napisane przez 1000days

No nie do końca... Z żałobą po człowieku poradziłam sobie doskonale, przeszłam ją wręcz książkowo.

Ale rzecz jest w tym, ze nie ma znaczenia, że idziesz do psychologa z żałobą po psie! Gig dobrze mówi, nawet jeśli wpadłabys w depresję, bo Ci się lodówka zepsuła, to psycholog i psychiatra mają Cię leczyc, niezależnie od tego, czy wydaje im się to głupie czy nie...

[201604190949]

No tak, tylko, że z lodówką miałam trochę inne kontakty... Widzicie, tu jednak jest istota problemu- zrozumienie bądź nie. Bo naturalnym wydaje mi się być w żałobie po jednej z najbliższych osób a co innego gdybym była w żałobie po lodówce. Żałoba po babci- całkowicie normalne. Żałoba po lodówce- całkowicie nienormalne.

[klempaa]

Napisane przez 1000days

No tak, tylko, że z lodówką miałam trochę inne kontakty... Widzicie, tu jednak jest istota problemu- zrozumienie bądź nie. Bo naturalnym wydaje mi się być w żałobie po jednej z najbliższych osób a co innego gdybym była w żałobie po lodówce. Żałoba po babci- całkowicie normalne. Żałoba po lodówce- całkowicie nienormalne.

Zbyt długa i silna żałoba po babci -> również nienormalne.

[201604190949]

Tak ale nie ma czegoś takiego jak zbyt długa i silna żałoba po lodówce. Nie ma "zbyt" bo już samo zaistnienie żałoby po lodówce jest nienormalne.

[klempaa]

Napisane przez 1000days

Tak ale nie ma czegoś takiego jak zbyt długa i silna żałoba po lodówce. Nie ma "zbyt" bo już samo zaistnienie żałoby po lodówce jest nienormalne.

Słuchaj, każda z nas, która w tym wątku się udziela ma za sobą jakieś "nienormalne epizody". I psychiatra i psycholog własnie od tego są- lecza te nasze mniejsze i wieksze wariactwa...

[201604190949]

Rozumiem. Tylko jak mówię, niesamowicie ważne dla mnie jest to, żeby potraktować psa jak babcię a nie jak lodówkę. Czyli- żałoba po psie jest normalna a dopiero zbyt długa i silna żałoba po psie jest nienormalna.

[pani-jesień]

Napisane przez 1000days

Tak ale nie ma czegoś takiego jak zbyt długa i silna żałoba po lodówce. Nie ma "zbyt" bo już samo zaistnienie żałoby po lodówce jest nienormalne.

Wiesz co, a ja chodzę do psychiatry m.in dlatego, że panicznie boję się rzygać I co, dalej uważasz, że żałoba po psie jest mało poważnym problemem?

[201604190949]

A czy ja tak powiedziałam? Uważam, że żałoba po psie nie jest problemem. Uważam, że żałoba po lodówce jest problemem. Uważam, że za długa żałoba po psie jest problemem.
I chodzi mi o to, żeby nie spotkać się z innym podejściem.

[Pluma_]

Napisane przez 1000days

A czy ja tak powiedziałam? Uważam, że żałoba po psie nie jest problemem. Uważam, że żałoba po lodówce jest problemem. Uważam, że za długa żałoba po psie jest problemem.
I chodzi mi o to, żeby nie spotkać się z innym podejściem.

Okej, więc jest problem. Nieważne czy z żałobą po bliskim, psie czy tej nieszczęsnej lodówce. Masz problem i jest Ci z nim źle, tylko to się liczy. Dobry psychiatra czy psycholog ma obowiązek Cię leczyć bez względu na stopień 'nienormalności' problemu. Jeśli nie pójdziesz i nie spróbujesz porozmawiać, to się go nie pozbędziesz. Naprawdę, nie sądzę, żeby pomyśleli, że to mega głupie. Tak jak pisały dziewczyny, lekarze i psycholodzy mieli z takimi przypadkami do czynienia, że Twoja żałoba na pewno nie wywoła zdziwienia i nie zostaniesz wyśmiana. Nic się nie bój.

[fossa]

Napisane przez Pluma_

Okej, więc jest problem. Nieważne czy z żałobą po bliskim, psie czy tej nieszczęsnej lodówce. Masz problem i jest Ci z nim źle, tylko to się liczy. Dobry psychiatra czy psycholog ma obowiązek Cię leczyć bez względu na stopień 'nienormalności' problemu. Jeśli nie pójdziesz i nie spróbujesz porozmawiać, to się go nie pozbędziesz. Naprawdę, nie sądzę, żeby pomyśleli, że to mega głupie. Tak jak pisały dziewczyny, lekarze i psycholodzy mieli z takimi przypadkami do czynienia, że Twoja żałoba na pewno nie wywoła zdziwienia i nie zostaniesz wyśmiana. Nic się nie bój.

a co jesli
jak w moim [beznadziejnym] przypadku,
sprawy sa tak osobiste, ze az wstydze sie i boje sie o nich mowic ?
I prawdopodobnie nie wydlukalabym slowa o tym co mnie najbardziej boli
Nie boje sie ze ktos sobie pomysle ze to glupie co mowie, bo to raczej jest przerazajace niz glupie ... To skomplikowane. Juz samo mowienie o tym sprawia mi bol a co dopiero obcemu - niewazne ze lekarzowi

eh niepotrzebnie pytam, nigdy sie nie przelamie zeby isc do lekarza i prosic o pomoc

[cirill666]

DONICZKO ja miałam takie szczęście, że moja pani psychiatra od razu spytała czy możemy sobie pozwolić na parę kilo więcej. Oczywiście nie mogłyśmy sobie pozwolić . Tak, więc dostałam recepte na leki droższe, nierefundowane ale jestem bardzo zadowolona .

[pani-jesień]

Napisane przez cirill666

DONICZKO ja miałam takie szczęście, że moja pani psychiatra od razu spytała czy możemy sobie pozwolić na parę kilo więcej. Oczywiście nie mogłyśmy sobie pozwolić . Tak, więc dostałam recepte na leki droższe, nierefundowane ale jestem bardzo zadowolona .

A ja chciałam dostać leki zwiększające masę ciała
I dostałam I przytyłam ok. 10 kg I wreszcie wyglądam jak człowiek

[euphoriall]

Napisane przez pani-jesień

A ja chciałam dostać leki zwiększające masę ciała
I dostałam I przytyłam ok. 10 kg I wreszcie wyglądam jak człowiek

Też chciałam i musiałam trochę przytyć, żeby wyglądać jak kobieta... ale żeby od razu 30kg? ;<

Od 1,5 tygodnia mam straszne koszmary, budzę się po prostu wyczerpana. Nie wiem co się dzieje.

[Brook]

bylam u innego psychiatry i co? te same leki mam brac ew. zwiekszyc dawke
a jak nie pomoze wrocic do Citabax i zwiekszyc dawke jego
70 zl wizyta... za nic nowego

[rnm]

Napisane przez fossa

a co jesli
jak w moim [beznadziejnym] przypadku,
sprawy sa tak osobiste, ze az wstydze sie i boje sie o nich mowic ?
I prawdopodobnie nie wydlukalabym slowa o tym co mnie najbardziej boli
Nie boje sie ze ktos sobie pomysle ze to glupie co mowie, bo to raczej jest przerazajace niz glupie ... To skomplikowane. Juz samo mowienie o tym sprawia mi bol a co dopiero obcemu - niewazne ze lekarzowi

eh niepotrzebnie pytam, nigdy sie nie przelamie zeby isc do lekarza i prosic o pomoc

idź do lekarza. nie musisz od razu usiąść i wyśpiewać mu całej litanii swoich zmartwień. pójdź, POROZMAWIAJ. powiedz JAK się czujesz, powiedz dlaczego nie chcesz zdradzać swoich sekretów. spróbuj nawiązać więź. nikt nie będzie Cię zmuszał do wyjawiania tajemnic

[fossa]

Napisane przez rnm

idź do lekarza. nie musisz od razu usiąść i wyśpiewać mu całej litanii swoich zmartwień. pójdź, POROZMAWIAJ. powiedz JAK się czujesz, powiedz dlaczego nie chcesz zdradzać swoich sekretów. spróbuj nawiązać więź. nikt nie będzie Cię zmuszał do wyjawiania tajemnic

na ta chwile niewykonalne
to nie tyle 'sekrety' ile sprawy moje wewnterzne ...

[pani-jesień]

Napisane przez fossa

na ta chwile niewykonalne
to nie tyle 'sekrety' ile sprawy moje wewnterzne ...

Skoro niewykonalne, to czego oczekujesz?

Matko, nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy wolą się męczyć niż zacząć się leczyć

[fossa]

Napisane przez pani-jesień

Skoro niewykonalne, to czego oczekujesz?

Matko, nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy wolą się męczyć niż zacząć się leczyć

niczego nie oczekuje

tak wole sie meczyc
taki mam zakuty leb
i awersje do lekarzy

[zabula87]

Napisane przez fossa

niczego nie oczekuje

tak wole sie meczyc
taki mam zakuty leb
i awersje do lekarzy

Moja siostra ma podobne myślenie. Już od pół roku ma depresje, sama to stwierdza. Nie chce się leczyć. Ciągle powtarza, że chce umrzeć... Cała rodzina jest w już na krańcu wyczerpania. Bardzo chcemy jej pomóc. Tak bardzo boli słyszeć od bliskiej osoby takie rzeczy... Coraz częściej płacze i czuje się bezsilna

[rnm]

Napisane przez zabula87

Moja siostra ma podobne myślenie. Już od pół roku ma depresje, sama to stwierdza. Nie chce się leczyć. Ciągle powtarza, że chce umrzeć... Cała rodzina jest w już na krańcu wyczerpania. Bardzo chcemy jej pomóc. Tak bardzo boli słyszeć od bliskiej osoby takie rzeczy... Coraz częściej płacze i czuje się bezsilna

fosso, i właśnie dlatego powinnaś udać się do specjalisty. narażasz na cierpienie nie tylko siebie, ale i całe swoje otoczenie. dowodem tego niech będzie powyższa wypowiedź.

zabulo, moze umów siostrę do specjalisty, postaw ją przed faktem dokonanym. pojdz z nią... może się przełamie

[zabula87]

Napisane przez rnm

fosso, i właśnie dlatego powinnaś udać się do specjalisty. narażasz na cierpienie nie tylko siebie, ale i całe swoje otoczenie. dowodem tego niech będzie powyższa wypowiedź.

zabulo, moze umów siostrę do specjalisty, postaw ją przed faktem dokonanym. pojdz z nią... może się przełamie

Ma umówioną wizytę na 21 lutego. Chce z nią pójść. Boję się tylko czy dotrwamy do tego 21 to jest straszne. Czasami aż jestem na siebie zła, bo nie umiem jej pomóc.

[rnm]

Napisane przez zabula87

Ma umówioną wizytę na 21 lutego. Chce z nią pójść. Boję się tylko czy dotrwamy do tego 21 to jest straszne. Czasami aż jestem na siebie zła, bo nie umiem jej pomóc.

musicie być silni, to już stosunkowo niedługo. idź z nią! Tobie też bym polecała wizytę... psycholog może Ci pomóc zrozumieć taką osobę i przekazać kilka wskazówek dotyczących życia z nią

[mel89]

Napisane przez zabula87

Moja siostra ma podobne myślenie. Już od pół roku ma depresje, sama to stwierdza. Nie chce się leczyć. Ciągle powtarza, że chce umrzeć... Cała rodzina jest w już na krańcu wyczerpania. Bardzo chcemy jej pomóc. Tak bardzo boli słyszeć od bliskiej osoby takie rzeczy... Coraz częściej płacze i czuje się bezsilna

Jak tak można? Znaczy nie rozumiem Twojej siostry.. Ja po 3 miesiącach od pierwszych objawów że coś jednak nie halo wylądowałam u psychiatry i zaczęłam leczenie farma + terapia. Im szybciej tym lepiej, im później tym trudniej!

Ja schudłam 7 kilo (60kg przy 180 wzrostu) w tym moim najczarniejszym okresie.. drugi miesiąc biorę Asertin i przytyłam 1,5 kilo Cieszę się !

A co do mówienia o swoich problemach psychologowi.. myślę że na początku nie trzeba mówić wszystkiego, a im częściej się z nim widzimy tym trudniej jest "nie mówić".. Ja jestem dopiero po pierwszej wizycie, ale nie miałam żadnych problemów żeby mówić co mnie boli. Po co przeciągać? Przecież psycholog nie będzie potem nas za to karcił, wypominał, obmawiał.. to jest lekarz. A chodzi o to żeby sobie pomóc i być zdrowym.

[witchwq]

Ty poszlas po 3 miesiacach, a ja po kilkunastu latach. i co, mam sie obwiniac z tego powodu? ja tam jestem dumna z tego, ze w koncu zmusilam sie do pojscia do lekarza i ze zaczelam walczyc o siebie.
fakt, moja depresja nie nalezy do tych "silnych", jest raczej "srednia" - tak zostala zdiagnozowana. no ale ja wieksza czesc zycia przezylam z depresja i nie wyobrazalam juz sobie, ze mozna zyc inaczej.
pamietam tylko, ze po kilku miesiacach niepokojacych objawow, bedac nastolatka, poprosilam matke, by mnie wziela do psychologa, bo nie daje rady. matka stwierdzila, ze dojrzewam i to normalne i pewnie mam nerwice, jak 90% spoleczenstwa, ktore sobie jakos radzi bez udziwnien w stylu psycholog.
no i tym sposobem zostalam przekonana, ze to normalne i ze tak ma wygladac moje zycie, a jak sobie nie radze, to jestem do niczego - jeszcze nizsza samoocena i wiecej "wody na mlyn" dla depresji.
zeby isc na terapie trzeba do tego... tak jakby dojrzec. bo jesli sie nie bedzie chcialo pomoc samemu sobie, to zadna terapia nie zadziala. a w depresji ma sie przekonanie, ze nic nam nie pomoze, ze nie warto, ze po co, ze wszystkoi tak skonczy sie fiaskiem.
ja nie widze nic dziwnego w takim podejsciu.

[klempaa]

Napisane przez mel89

Jak tak można? Znaczy nie rozumiem Twojej siostry.. Ja po 3 miesiącach od pierwszych objawów że coś jednak nie halo wylądowałam u psychiatry i zaczęłam leczenie farma + terapia. Im szybciej tym lepiej, im później tym trudniej!

Ja schudłam 7 kilo (60kg przy 180 wzrostu) w tym moim najczarniejszym okresie.. drugi miesiąc biorę Asertin i przytyłam 1,5 kilo Cieszę się !

A co do mówienia o swoich problemach psychologowi.. myślę że na początku nie trzeba mówić wszystkiego, a im częściej się z nim widzimy tym trudniej jest "nie mówić".. Ja jestem dopiero po pierwszej wizycie, ale nie miałam żadnych problemów żeby mówić co mnie boli. Po co przeciągać? Przecież psycholog nie będzie potem nas za to karcił, wypominał, obmawiał.. to jest lekarz. A chodzi o to żeby sobie pomóc i być zdrowym.

No fajnie, że ci sie udało tak szybko... ale nie kazdemu się udaje.
Ja byłam w silnej depresji- leżałam w łózku i "gniłam". Gdyby nie przyjaciel, który wsadził mnie do samochodu (dosłownie), zawiózł do lekarza i zaprowadził do gabinetu nie zaczęłabym się leczyć.
Nie ze złej woli. Tylko dlatego, że ta choroba może tam wyglądać.

A to to juz zależy od charakteru i wielu rzeczy, które mamy w sobie gdzieś głęboko zakorzenione.

[zabula87]

Napisane przez rnm

musicie być silni, to już stosunkowo niedługo. idź z nią! Tobie też bym polecała wizytę... psycholog może Ci pomóc zrozumieć taką osobę i przekazać kilka wskazówek dotyczących życia z nią

Staramy się i mamy nadzieje, że będzie lepiej. Ja już byłam raz u psychologa. Troche mi to pomogło. Bałam się troche iść, że nie będę umiała powiedzieć o co chodzi. Jednak jak już usiadłam to same słowa płynęły i łzy też... Ulżyło troche takie wyrzucenie tych emocji i problemów. Nie zapomnę słów pani psycholog: "nie można się obwiniać. To jej życie." To jest trudne, bo zawsze na słowa o jej chęci śmierci zaczynają się w głowie kłębić różne myśli, w tym obwiniania się. Czasami jak już nie wytrzymuje to bardzo chciałabym, żeby jej nie było. Wstydzę się tego!