co czwarta panna młoda w ciąży ?!

[amfora]

Polecam ciekawą infografikę opartą o dane z rocznika statystycznego: http://say-yes.pl/polacy-na-slubnym-kobiercu/
Wynika z niej, że co czwarta panna młoda była w ciąży.
Uważacie że to dużo, czy mało?

[barwineczek]

Napisane przez amfora

Polecam ciekawą infografikę opartą o dane z rocznika statystycznego: http://say-yes.pl/polacy-na-slubnym-kobiercu/
Wynika z niej, że co czwarta panna młoda była w ciąży.
Uważacie że to dużo, czy mało?

26% jest w artykule, ale jak policzysz procent rozwodów to tez wychodzi 26 jaki z tego moral ??

[amfora]

Napisane przez barwineczek

26% jest w artykule, ale jak policzysz procent rozwodów to tez wychodzi 26 jaki z tego moral ??

Bardzo celne spostrzeżenie.
I faktycznie coś jest na rzeczy. Bo mam wiele koleżanek, które się najpierw zarzekały, że dziecko tylko "przyspieszyło nieuchronną decyzję", a dziś są szczęśliwymi rozwódkami...

[natasha813]

Wow... fajnie mieć dobry powód do ślubu

[bahari]

Nie demonizowałabym. Są gorsze powody do ślubu niż ciąża, a to że rozwodów jest tyle samo co panien z brzuszkiem nie oznacza że jeszcze że to one się rozwodzą. A z dwojga złego lepsze to niż tatuś ulatniający się w nieznanym kierunku na samą wieść o ciąży, bo wtedy nawet na alimenty nie ma szans.

BTW głupotą lub koszmarnym pechem jest zachodzenie w ciążę i/lub branie ślubu z niewłaściwym facetem. Szczytem głupoty jest wmawiane sobie że jest ok mimo że nie jest i branie ślubu z niewłaściwą osobą (niezależnie od tego czy dziecko w drodze czy nie). A szczytem pecha jest zorientowanie się że to nie najlepszy wybór dopiero po ślubie i dwójce dzieci (niezależnie od tego, w jakiej kolejności).

[mezaga]

Według nie w obecnych czasach - kiedy ślub organizuje się z baaardzo dużym wyprzedzeniem nie jest to nic dziwnego. Sama znam dużo przypadków, kiedy młodzi zaklepali salę, zespół, mszę w Kościele i na 4-5 miesięcy przed ślubem dziewczyna zaszła w ciążę i nie znaczy to wcale, że ślub był z powodu dziecka.
Ja sama jestem akurat dzieckiem nieplanowanym - urodziłam się kiedy moja mama miała 16 lat. Rodzice się pobrali i do dziś czyli już 30 lat są szczęśliwym małżeństwem.

[aga-6]

Oj coś jednak jest w tym, że jeśli pojawiła się ciąża i naciski rodziny to bywa różnie. Moja siostra cioteczna chyba pośpieszyła się ze ślubem a teraz jest zadowoloną rozwódką.
A co do ślubów to na 3 ostatnie 2 były z tego powodu u znajomych

[alonka00]

moja siostra cioteczna wpadła jak miała mniej niż 18 lat i jest szcześliwa mężatką od 3 lat ja też jestem z wpadki i moi rodzice od ponad 20 lat są szczęśliwym małżeństwem i moja koleżanka z gimnazjum w wieku 18 lat urodziła, ślub był z wpadki i teraz jest mamą pięknej córeczki i synka i studiuje sobie i jest przeszczęśliwa i mogłabym tak bez końca, ale tak to już jest jak tacy katolicy wierzący- niepraktykujący biorą ślub i później rozwodzą się, prawda jest taka że jak ktoś wierzy w Boga tak od święta to nawet nie stara się ratować swojego małżeństwa, a jak ktoś jest wierzący, to małżeństwo jest dla niego świętością i robi wszystko żeby nie rozpadło się

[ciri15]

Napisane przez alonka00

moja siostra cioteczna wpadła jak miała mniej niż 18 lat i jest szcześliwa mężatką od 3 lat ja też jestem z wpadki i moi rodzice od ponad 20 lat są szczęśliwym małżeństwem i moja koleżanka z gimnazjum w wieku 18 lat urodziła, ślub był z wpadki i teraz jest mamą pięknej córeczki i synka i studiuje sobie i jest przeszczęśliwa i mogłabym tak bez końca, ale tak to już jest jak tacy katolicy wierzący- niepraktykujący biorą ślub i później rozwodzą się, prawda jest taka że jak ktoś wierzy w Boga tak od święta to nawet nie stara się ratować swojego małżeństwa, a jak ktoś jest wierzący, to małżeństwo jest dla niego świętością i robi wszystko żeby nie rozpadło się

Jak ktoś jest wierzący to mając ciągle w pamięci słowa przysięgi małżeńskiej powinien zrobić wszystko, by tego małżeństwa nie zepsuć. By nie dopuścić do sytuacji, kiedy będzie musiał je ratować.

Zgodzę, się że niewierzącemu" łatwiej" przyjdzie podjąć decyzję o rozwodzie, co nie znaczy że nie będzie cierpiał. Decyzja o rozwodzie zawsze jest trudna i nikt jej nie podejmuje tak hop-siup, jak Ci się wydaje. A już na pewno głupotą jest to że uważasz, że osoba niewierząca nie stara się ratować małżeństwa.
Czy ktoś jest wierzący, czy nie, to ważne jest dla niego to co go łączyło/łączy z drugą osobą, uczucie bądź jego brak i to jest wyznacznikiem szybkości podjęcia decyzji o rozwodzie i starań by do niego nie dopuścić. A nie wiara w to, że Bóg się za to obrazi.

[betterw]

Napisane przez bahari

Nie demonizowałabym. Są gorsze powody do ślubu niż ciąża, a to że rozwodów jest tyle samo co panien z brzuszkiem nie oznacza że jeszcze że to one się rozwodzą. A z dwojga złego lepsze to niż tatuś ulatniający się w nieznanym kierunku na samą wieść o ciąży, bo wtedy nawet na alimenty nie ma szans.

BTW głupotą lub koszmarnym pechem jest zachodzenie w ciążę i/lub branie ślubu z niewłaściwym facetem. Szczytem głupoty jest wmawiane sobie że jest ok mimo że nie jest i branie ślubu z niewłaściwą osobą (niezależnie od tego czy dziecko w drodze czy nie). A szczytem pecha jest zorientowanie się że to nie najlepszy wybór dopiero po ślubie i dwójce dzieci (niezależnie od tego, w jakiej kolejności).

Zgadzam się z Tobą, to raczej nieodpowiedni mąż/żona jest powodem rozwodu, a nie ciąża czy dziecko.
Powodów rozwodów jest mnóstwo i nie zwuważyłam, żeby pary z dzieckiem przed ślubem rozwodziły się częściej od tych z dzieckiem po ślubie lub bezdzietnych.

Napisane przez mezaga

Według nie w obecnych czasach - kiedy ślub organizuje się z baaardzo dużym wyprzedzeniem nie jest to nic dziwnego. Sama znam dużo przypadków, kiedy młodzi zaklepali salę, zespół, mszę w Kościele i na 4-5 miesięcy przed ślubem dziewczyna zaszła w ciążę i nie znaczy to wcale, że ślub był z powodu dziecka.
Ja sama jestem akurat dzieckiem nieplanowanym - urodziłam się kiedy moja mama miała 16 lat. Rodzice się pobrali i do dziś czyli już 30 lat są szczęśliwym małżeństwem.

Oj tak, bo wtedy człowiek już tak się "nie pilnuje", bo przecież to mój przyszły mąż/ przyszła żona... Jak ktoś ma ślub w miesiącach czerwiec-wrzesień, to prawie pewne, że rezerwował termin zanim pojawił się brzuszek.

Oczywiście branie ślubu wyłącznie z powodu ciąży jest nieodpowiedzialne, ale nie sądzę, żeby aż 26% kobiet zachodziła w ciążę z facetem, którego nie chce, nie kocha. Mnie najbardziej przeraża branie ślubu i urządzanie weselicha "na już", gdy kobieta jest w ciąży zagrożonej i powinna leżeć w łóżku, a nie skakać. I potem płacz, bo poroniła. Przerzucanie winy na tą drugą osobę. I często rozwód, bo nie potrafią sobie poradzić ze stratą dziecka.

[alonka00]

Napisane przez ciri15

Jak ktoś jest wierzący to mając ciągle w pamięci słowa przysięgi małżeńskiej powinien zrobić wszystko, by tego małżeństwa nie zepsuć. By nie dopuścić do sytuacji, kiedy będzie musiał je ratować.

Zgodzę, się że niewierzącemu" łatwiej" przyjdzie podjąć decyzję o rozwodzie, co nie znaczy że nie będzie cierpiał. Decyzja o rozwodzie zawsze jest trudna i nikt jej nie podejmuje tak hop-siup, jak Ci się wydaje. A już na pewno głupotą jest to że uważasz, że osoba niewierząca nie stara się ratować małżeństwa.
Czy ktoś jest wierzący, czy nie, to ważne jest dla niego to co go łączyło/łączy z drugą osobą, uczucie bądź jego brak i to jest wyznacznikiem szybkości podjęcia decyzji o rozwodzie i starań by do niego nie dopuścić. A nie wiara w to, że Bóg się za to obrazi.

na pewno jest trochę ciężko takiej osobie, ale na prawdę znam przykłady z życia, że wiara w Boga i w świętość związku małżeńskiego ratuje małżeństwo, pochodzę z okolic, gdzie dosłownie pojedyncze jednostki nie chodzą do kościoła co niedziele i wierzcie mi bardzo, bardzo rzadko słyszę żeby ktoś rozwodził się, teraz mieszkam większym mieście i tu już często słyszę od znajomych - nie chodzę do kościoła, ale wierzę w Boga, tak samo moja cała rodzina, nie potępiam ich za to, każdy ma swoje życie, ale później od tych samych osób słyszę: moja siostra, brat, znajoma, koleżanka rozwodzi się i wtedy specjalnie pytam się ile byli ze sobą razem przed ślubem i czy chodzili do kościoła i tu potwierdza się w prawie wszystkich przypadkach, że wierzyli ale tak od święta, piszę "prawie" bo wiadomo że nigdy nic się nie dzieje w 100% przypadków


jeszcze raz na koniec napisze, żeby nie było ataków na moją osobę, że nie krytykuję nikogo za jego wiarę, każdy ma własne sumienie i wierze że każdy za siebie będzie odpowiadał przed Bogiem, pisze tylko o osobach wierzących niepraktykujących w kontekście rozwodów

[Chatka]

Napisane przez alonka00

na pewno jest trochę ciężko takiej osobie, ale na prawdę znam przykłady z życia, że wiara w Boga i w świętość związku małżeńskiego ratuje małżeństwo, pochodzę z okolic, gdzie dosłownie pojedyncze jednostki nie chodzą do kościoła co niedziele i wierzcie mi bardzo, bardzo rzadko słyszę żeby ktoś rozwodził się, teraz mieszkam większym mieście i tu już często słyszę od znajomych - nie chodzę do kościoła, ale wierzę w Boga, tak samo moja cała rodzina, nie potępiam ich za to, każdy ma swoje życie, ale później od tych samych osób słyszę: moja siostra, brat, znajoma, koleżanka rozwodzi się i wtedy specjalnie pytam się ile byli ze sobą razem przed ślubem i czy chodzili do kościoła i tu potwierdza się w prawie wszystkich przypadkach, że wierzyli ale tak od święta, piszę "prawie" bo wiadomo że nigdy nic się nie dzieje w 100% przypadków

Owszem, tym, co chodzą do kościoła trudniej jest się rozwieźć, bo zakazuje im tego religia. Ale nie bierzesz pod uwagę, jak wiele kobiet żyje w chorych, patologicznych małżeństwach właśnie z powodu swojej przynależności i wierności Kościołowi i jego naukom. Mąż pije, bije ją i dzieci, znęca się psychicznie i fizycznie, ale kościół mówi, że rozwieźć się nie wolno i tak żyją - często po cichu, tak, że nikt nawet nie wie, że ten sąsiad, który codziennie z tak pięknym uśmiechem rano mówi dzień dobry, a co niedziela przykładnie chodzi do kościoła i daje na tacę jest tak naprawdę dręczycielem własnej rodziny. Nie zawsze jest więc to "wiara w Boga i świętość związku małżeńskiego", tylko po prostu zwykły strach przed wyklęciem i potępieniem Kościoła i społeczeństwa.
Także owszem, wiara i religia często pomaga "pogodzić się" w małżeństwie, ale niestety równie często "przeszkadza" ludziom w podejmowaniu dobrych dla siebie decyzji.

Co do tych statystyk, to wiemy chyba wszyscy, że jeśli kobieta decyduje się na ślub tylko dlatego, że zaszła w ciążę to jest to decyzja mało odpowiedzialna i niestety bardzo często powodowana rodzinną i religijną presją. Bywa tak, że okazuje się, że jednak się dopasują, a dziecko zbliży ich do siebie na tyle, że się naprawdę w sobie zakochają. Ale niestety częściej chyba jest tak, że nowe obowiązki przytłaczają młodą (często bardzo młodą) parę i zamiast miłości, rodzą się przeciwne uczucia. Z takich sytuacji powstają rozwody.
Natomiast to, że podczas narzeczeństwa zdarzają się wpadki, to też coraz częstsze zjawisko... Ja nie wyobrażam sobie być w ciąży na własnym weselu. Uważam, że to kompletny brak wyobraźni, kiedy dziewczyna z wielkim brzuchem wywija na weselisku, bo ona się wybawi, ale dziecku to może bardzo zaszkodzić.

[agusiajnw]

Napisane przez Chatka

Owszem, tym, co chodzą do kościoła trudniej jest się rozwieźć, bo zakazuje im tego religia. Ale nie bierzesz pod uwagę, jak wiele kobiet żyje w chorych, patologicznych małżeństwach właśnie z powodu swojej przynależności i wierności Kościołowi i jego naukom. Mąż pije, bije ją i dzieci, znęca się psychicznie i fizycznie, ale kościół mówi, że rozwieźć się nie wolno i tak żyją - często po cichu, tak, że nikt nawet nie wie, że ten sąsiad, który codziennie z tak pięknym uśmiechem rano mówi dzień dobry, a co niedziela przykładnie chodzi do kościoła i daje na tacę jest tak naprawdę dręczycielem własnej rodziny. Nie zawsze jest więc to "wiara w Boga i świętość związku małżeńskiego", tylko po prostu zwykły strach przed wyklęciem i potępieniem Kościoła i społeczeństwa.
Także owszem, wiara i religia często pomaga "pogodzić się" w małżeństwie, ale niestety równie często "przeszkadza" ludziom w podejmowaniu dobrych dla siebie decyzji.

Co do tych statystyk, to wiemy chyba wszyscy, że jeśli kobieta decyduje się na ślub tylko dlatego, że zaszła w ciążę to jest to decyzja mało odpowiedzialna i niestety bardzo często powodowana rodzinną i religijną presją. Bywa tak, że okazuje się, że jednak się dopasują, a dziecko zbliży ich do siebie na tyle, że się naprawdę w sobie zakochają. Ale niestety częściej chyba jest tak, że nowe obowiązki przytłaczają młodą (często bardzo młodą) parę i zamiast miłości, rodzą się przeciwne uczucia. Z takich sytuacji powstają rozwody.
Natomiast to, że podczas narzeczeństwa zdarzają się wpadki, to też coraz częstsze zjawisko... Ja nie wyobrażam sobie być w ciąży na własnym weselu. Uważam, że to kompletny brak wyobraźni, kiedy dziewczyna z wielkim brzuchem wywija na weselisku, bo ona się wybawi, ale dziecku to może bardzo zaszkodzić.

jeśli mężczyzna na prawdę wierzy to wiadomo że taki nie będzie dla swojej żony
I myślę że właśnie o to chodziło Alonce
A jak ktoś udaje że wierzy to właśnie tak to się kończy...
Dlatego gdyby ślub kościelny był tylko i wyłącznie dla wierzących (obojga) to nie byłoby ani tylu rozwodów ani patologii...

[emylkaZ]

Zacznijmy od tego, że jak para naprawdę jest wierząca i praktykująca, to Panna Młoda nie idzie do ślubu z brzuchem, ponieważ z tego, co mi wiadomo Kościół zakazuje współżycia przed ślubem.
Natomiast w przypadku późniejszych problemów w małżeństwie, to sądzę, że sama wiara w Boga niestety nie da zbyt wiele, kiedy ze strony obojga małżonków nie ma chęci naprawienia zaistniałej sytuacji. Weźmy też pod uwagę, że nie wszyscy biorą ślub Kościelny i z tego wynika, że ci niewierzący w przypadku kryzysu ot tak biora sobie rozwód i olewają wszystko, bo nie czuwa nad nimi ręka Boga?? Ja tam twierdzę, że najwięcej i tak zależy od małżonków i od tego, co oni sami chcą dalej zrobić z małżeństwem. Jeśli ktoś jest wierzący, to owszem, wiara na pewno pomoże i da siłę, ale nie jest panaceum na wszelkie małżeńskie bolączki.
W życiu różnie się układa, czasem nie ma nawet sensu trwać na siłę w małżeństwie, a rozwód to przecież nie koniec świata. Chociaż uważam osobiście, że decyzja o ślubie powinna być dojrzała, i nie powodowana brzuszkiem panny młodej jedynie, ale i to nie gwarantuje sukcesu w małżeństwie. Pary, które się pobrały z wielkiej miłości i nie z powodu ciąży bynajmniej, również się rozwodzą. Dlatego nie łączyłabym tak tego, że panny z brzuszkiem=przyszłe rozwódki.

[ciri15]

Napisane przez alonka00

na pewno jest trochę ciężko takiej osobie, ale na prawdę znam przykłady z życia, że wiara w Boga i w świętość związku małżeńskiego ratuje małżeństwo, pochodzę z okolic, gdzie dosłownie pojedyncze jednostki nie chodzą do kościoła co niedziele i wierzcie mi bardzo, bardzo rzadko słyszę żeby ktoś rozwodził się, teraz mieszkam większym mieście i tu już często słyszę od znajomych - nie chodzę do kościoła, ale wierzę w Boga, tak samo moja cała rodzina, nie potępiam ich za to, każdy ma swoje życie, ale później od tych samych osób słyszę: moja siostra, brat, znajoma, koleżanka rozwodzi się i wtedy specjalnie pytam się ile byli ze sobą razem przed ślubem i czy chodzili do kościoła i tu potwierdza się w prawie wszystkich przypadkach, że wierzyli ale tak od święta, piszę "prawie" bo wiadomo że nigdy nic się nie dzieje w 100% przypadków


jeszcze raz na koniec napisze, żeby nie było ataków na moją osobę, że nie krytykuję nikogo za jego wiarę, każdy ma własne sumienie i wierze że każdy za siebie będzie odpowiadał przed Bogiem, pisze tylko o osobach wierzących niepraktykujących w kontekście rozwodów

Nie twierdzę, że krytykujesz za wiarę, ale nie do końca zgadzam się z Twoim tokiem rozumowania
Piszesz że w Twojej miejscowości prawie każdy chodzi do Kościoła i dlatego jest między tymi ludźmi dobrze.
Nie wierzę w to, że wszyscy Ci ludzie to tacy prawdziwi katolicy. Ja też jestem z małej miejscowości, też prawie wszyscy do kościoła chodzą, a prawdziwych katolików znam... 1 rodzinę... I tu się zgodzę, nie wyobrażam sobie by tam coś się popsuło, by się rozwiedli... Ale reszta to praktykujący, ale nie żyjący tym na co dzień. Czyli tacy, którzy nie czują istoty tej wiary. Uważam po prostu, że nie można oceniać tak powierzchownie, po tym, czy ktoś chodzi do kościoła, bo to za mało.
Aha, są też niekatolicy, którzy w życiu nie zdecydowaliby się na rozwód, na separacje tak- ale nie rozwód.

[orenko]

ani za duzo ani za mało
wiekszosc ludzi decyduje sie na slub z miłosci a nie z powodu dziecka
A dziecko to efekt uboczny tej miłosci