Dlaczego nie chcemy miec dzieci?

[invisible_01]

Ja ogólnie lubię być szczęśliwa w życiu i gdybym miała mieć dziecko, to chciałabym, żeby i ono było szczęśliwe. Ci, którzy uważają, że "jak urodzisz to pokochasz" chyba nie zdają sobie sprawy, że miłość nie zawsze przychodzi tak bezwarunkowo. Miałam koleżankę, której matka zachowywała się, jakby jej autentycznie nie kochała. Nigdy jej nie przytuliła, nie powiedziała miłego słowa, zawsze było: "ładna ta Twoja koleżanka, szkoda że nie mogę tego powiedzieć o Tobie". I to ma być to cudowne macierzyństwo?! Chyba trzeba żyć w jakiejś utopii, żeby sądzić, że dla każdej matki dziecko stanie się w chwili porodu całym światem. Niektóre kobiety żałują, że zaszły w ciążę. I co, myślisz Bartessa, że takie dziecko ma szczęśliwe dzieciństwo?

[TmargoT]

1295858936_by_honoono_500.jpg

[Ratatuj]

Margo no nie mogę

[Hultaj]

ja sądzę, że dopóki się nie urodzi dziecka to nie można tak do konca wiedzieć czy się faktycznie go chce, czy nie ma sie instynku, czy sie nie bedzie kochac malucha...

zgadzam się. I pisałam zresztą, że nie da się być rodzicem na próbę, ale widzę, że panie zgodnie z przwidywaniami poniżej Twojego posta podniosły rwetes.
Tak, beczka z kapustą lub okienko nadziei; brawa dla tej pani.

Wielce "skromne"..
To co - mam urodzić, żeby się przekonać??

Ja już to tu wałkowałam - bez skutku. Niektórzy nie rozróżniają kwestii "nie mam, bo Wygodniej mi bez" od "nie mam, bo nie mam tej potrzeby i nawet się nie zastanawiam, czy mi wygodniej bez czy z..";
wielce skromne;
wątek uroczy,
czy Ty się kiedykolwiek wreszcie nauczysz, że Twoje zdanie nie musi być powszechnie obowiązującym? Retoryczne. A jak Ci się nie podoba to możesz pójśc poczytać gazetę.

To żadne odkrywanie Ameryki, że większość kobiet nie chcących mieć dzieci, jak wpadnie i zdecyduje się urodzić, pokocha te swoje dzieci. To jest normalne. Natomiast co to wnosi do kwestii "chcenia" posiadania dziecka? Nic

No jeśli tak by to miało wyglądać, to wyszłoby na to, że cholernie wiele. I wyszłoby na to, że te wszystkie matki, które Wam wciskają dzieci w brzuchy wmawiając, że będziecie tak kochać, a co za tym iśc powinno, będziecie takie szczęśliwe, miałyby rację i powinnyście grzecznie słuchać i a chyżo lecieć się zapładniać.

no właśnie, jeszcze ten nieśmiertelny argument "szklanka wody", z którego btw mamy z TŻtem niezłą radochę
skoro tyle kochających dzieci wydały matki na świat, to co robią ci wszyscy starzy, samotni, smutni ludzie w domach starców, z których dzieci zabierają ich (albo i nie) np. tylko na święta?
i jakim egoistą musi być człowiek, który zakłada że urodzi i wychowa sobie dziecko, żeby zajmowało się nim na starość??

nastepna, która przyjmuje dosłownie wydźwięk tego powiedzonka.
Żeby Cię dziecko na Twoje stare lata chciało zabrać na tą świąteczną kolację, najpierw musisz się odpowiednio postarać przez szereg lat i włożyć w tą 'skarbonkę przyszłości', a nie urodzić i dziwić się, że gdzie się podziewają pokłony.

Po pierwsze, powiedzialam ze niektore z was, ja nie wiem ktore naprawde

daj spokój, nie tłumacz się, ''zaszczekają'' Cię, i będą udawać, że zachowują się zupełnie odmiennie od tych, co u nich nie znoszą, że śmią wciskać swoje 'racje'.

Ja z kilku a niektóre zakrawają o egoizm i przynaję się do tego oficjalnie

wybacz;-) szczerość, ale to jest właśnie, dla mnie, uczciwym, w stosunku do siebie przede wszystkim, podejściem.

[gosiaczek6]

czytam ten wątek i czytam, a wypowiadałam sie jako jedna z pierwszych z 3 lata temu
mamusia mi mówila-za rok, za dwa zmądrzejesz i przestaniez gadac te farmazony
nawet wizazanki mi pisały ze jestem za młoda na takie postanowienie NIE! nie urodzę
i co? nie zmienilo mi sie

(tak, poprostu głosno mysle )

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez agison

poza tym szczerze mówiąc (i nie chcę tu absolutnie nikogo obrażać) szkoda mi kobiet, dla których ich dziecko/dzieci to wszystko. Jest przecież tyle innych dziedzin w których można się spełniać! nawet będąc matką. Przeraża mnie to, że niektóre dziewczyny na forach podpisują się jako np. "mamaLoli" nawet jeśli kiedyś zostałabym matką, to na pewno bycie matką nie stałoby się całym moim jestestwem ...

Tez mnie trochę dziwi orkeslanie siebie tylko i wyłacznie jako matki (np. nick na forum wlasnie) ,ale z drugiej strony dziwi mnie cos jeszcze a dokladniej to,ze mało osób zdaje sobie sprawę z tego,że sa kobiety,które świadomie wybrały taką droge i ona im w 100% odpowiada. Macierzyństwo to dla nich źródło spełnienia. Ich zyciowa rola,pasja. Znam dwie takie kobiety i dla nich bycie mamą to nie tylko przysłowiowe "zupki i kupki", są doskonale zorientowane w psychologii dziecka, w jego rozwoju,lubią spędząć czas ze swoimi dziećmi i jakoś nigdy nie zauwazyłam, żeby były mniej szczesliwe niz inne kobiety,zabiegane miedzy kilkoma zajęciami.

Napisane przez invisible_01

Ja ogólnie lubię być szczęśliwa w życiu i gdybym miała mieć dziecko, to chciałabym, żeby i ono było szczęśliwe. Ci, którzy uważają, że "jak urodzisz to pokochasz" chyba nie zdają sobie sprawy, że miłość nie zawsze przychodzi tak bezwarunkowo. Miałam koleżankę, której matka zachowywała się, jakby jej autentycznie nie kochała. Nigdy jej nie przytuliła, nie powiedziała miłego słowa, zawsze było: "ładna ta Twoja koleżanka, szkoda że nie mogę tego powiedzieć o Tobie". I to ma być to cudowne macierzyństwo?! Chyba trzeba żyć w jakiejś utopii, żeby sądzić, że dla każdej matki dziecko stanie się w chwili porodu całym światem. Niektóre kobiety żałują, że zaszły w ciążę. I co, myślisz Bartessa, że takie dziecko ma szczęśliwe dzieciństwo?

Po pierwsze,zeby mówić coś takiego komukolwiek,trzeba byc po prostu złym człowiekiem.
Tak jak napisalaś ,nie ma gwarancji ,że "jak urodzisz to pokochasz". Nie ma tez gwarancji ,że jak planowałaś ciaże i urodzisz to pokochasz. Chociaz kochałas to dziecko w brzuchu. Rzeczywistosc niektórych "przerasta".

[Puntodivista]

Napisane przez Bartessa

ja sądzę, że dopóki się nie urodzi dziecka to nie można tak do konca wiedzieć czy się faktycznie go chce, czy nie ma sie instynku, czy sie nie bedzie kochac malucha... sądzę, że tylko kobiety które mają coś nie tak z psychiką nie bedą w stanie pokochac własnego dziecka.. i sądze, że wiele z was mówiąc, ze nie chce miec dziecka po prostu nie wie co mówi, bo nie wie co to znaczy mieć dziecko...

Wydaje mi się, że na tyle dorosła jestem i dojrzała, że wiem że faktycznie nie chcę dziecka. Wiem też, że jeśli zaszłabym w ciążę (wszak mimo tego, że nie chcę to nie mogę tego wykluczyć) to na pewno bym je pokochała - nie oddała obcym ludziom czy zostawiła gdzieś tam. To nie chodzi o to, że jestem wyprana z uczuć i nienawidzę dzieci.
Człowiek dąży do szczęścia. Jednemu szczęście daje dziecko a drugiemu jego brak. I tyle.

I masz rację, nie wiem co to znaczy mieć dziecko ale swoje. Nie wiem co to znaczy mieć swoje dziecko. Bo co to znaczy mieć dziecko doskonale wiem i tego nie chcę
I wcale sobie nie ułatwiam życia w ten sposób.

[agison]

Napisane przez Hultaj

Tak, beczka z kapustą lub okienko nadziei; brawa dla tej pani.

dziękuję
widzę że mój przykład, celowo przerysowany, nie został odpowiednio zrozumiany, więc już tłumaczę uważam że macierzyństwo powinno być świadomym macierzyństwem, a niektóre osoby zdecydowanie nie powinny mieć dzieci, bo zbyt wiele słyszy się o przypadkach, przytoczonych przeze mnie, i nie tylko ... często bywa tak że osoby które wpadną, lub nie sprawdzają się jako matki, pozbywają się dzieci na różne sposoby, oczywiście nie wszyscy wkładają je do beczek, na szczęście moja ciocia pracuje w pogotowiu opiekuńczym, gdzie trafia mnóstwo dzieci, zaniedbanych fizycznie i psychicznie, często wręcz z chorobą sierocą, bo mamusia nie miała czasu ani ochoty zajmować się dzieckiem. Dziecko i macierzyństwo to nie experyment. Jeśli się nie chce mieć dzieci, to nie powinno się ich mieć, dla ich własnego dobra ... dlatego farmazony typu "jak urodzisz to pokochasz" nie trafiają do mnie, zupełnie

[Foczka 81]

Napisane przez invisible_01

Mam 21 lat i czuję, że nie chcę mieć dzieci. Wiem, że to mało, ale niektóre moje koleżanki rówieśniczki chciałyby mieć już dzieci, a decyzję tą odkładają tylko ze względu na studia czy pracę albo wiedzą, że kiedyś dzieci będą mieć na pewno, bo czują taką potrzebę. Ja za dziećmi nie przepadam, kiedy inni zachwycają się ślicznymi minkami maluchów, ja modlę się w duchu, żeby nie zaczęło płakać. Nie potrafię bawić się z dziećmi, mówić do nich, nie cieszy mnie ich gaworzenie. Może kiedyś zmienię zdanie, ale póki co się na to nie zanosi. Nie wyobrażam sobie być matką, jest to dla mnie coś totalnie kosmicznego. Możecie to nazwać egoizmem, niedojrzałością, czy czymś innym, ale ja póki co dzieci mieć nie chcę, a instynktu macierzyńskiego nie czuję wcale.

Invisible, ja pierwszy raz oznajmiłam rodzinie że nie chcę dzieci jak miałam 12 lat też wszyscy twierdzili że mi się odmieni, a tu trzy dychy już na karku i się nie odmieniło ciekawe do ilu będą tak twierdzić, może jak skończę pięćdziesiątkę to im się w końcu znudzi?

---------- Dopisano o 11:14 ---------- Poprzedni post napisano o 11:08 ----------

Napisane przez Bartessa

ja też nie lubie dzieci- ale tylko obcych, swoje kocham
ale zanim zaszlam w ciąże tzn zaliczylam wpadke to mialam identyczne podejscie jak ty, niedojrzale podejscie moim zdaniem... a co do instynktu to przychodzi on wraz z dzieckiem, tak bylo u mnie bynajmniej... takze nie martw się, nie jestes odmienna.
ja teraz jestem z drugim w ciązy i bardzo dlugo zabiegalam o to szczescie.

Problem w tym, że u jednych się budzi, u innych nie.
Mam koleżankę której matka nie chciała mieć dzieci, wpadła, urodziła moją koleżankę.
Jak to moja koleżanka określa, całe życie czuła że matka po prostu pozwala jej być u siebie w domu. Karmiła, pilnowała, nie dała zrobić krzywdy, nie biła nie krzyczała, ale nic specjalnie więcej. Wolę nie próbować i żyć tak potem ze swoim dzieckiem.
Gdyby instynkt się każdej tak włączał, to nie byłoby dzieciaków w reklamówkach na śmietniku, albo w domach dziecka.

[agison]

Napisane przez Foczka 81

Gdyby instynkt się każdej tak włączał, to nie byłoby dzieciaków w reklamówkach na śmietniku, albo w domach dziecka.

dokładnie tak samo myślę
i własnie coś takiego próbowałam uwypuklić w moich wcześniejszych postach

[zuziunia13]

Napisane przez Foczka 81

Invisible, ja pierwszy raz oznajmiłam rodzinie że nie chcę dzieci jak miałam 12 lat też wszyscy twierdzili że mi się odmieni, a tu trzy dychy już na karku i się nie odmieniło ciekawe do ilu będą tak twierdzić, może jak skończę pięćdziesiątkę to im się w końcu znudzi?

---------- Dopisano o 11:14 ---------- Poprzedni post napisano o 11:08 ----------


Problem w tym, że u jednych się budzi, u innych nie.
Mam koleżankę której matka nie chciała mieć dzieci, wpadła, urodziła moją koleżankę.
Jak to moja koleżanka określa, całe życie czuła że matka po prostu pozwala jej być u siebie w domu. Karmiła, pilnowała, nie dała zrobić krzywdy, nie biła nie krzyczała, ale nic specjalnie więcej. Wolę nie próbować i żyć tak potem ze swoim dzieckiem.
Gdyby instynkt się każdej tak włączał, to nie byłoby dzieciaków w reklamówkach na śmietniku, albo w domach dziecka.

Podpisuję się. Lepiej nie sprawdzać czy się włączy.
Poza tym co my jakieś króliki jesteśmy, że instynkt ma być u każdej?
Najbardziej dojrzałą decyzją jest brak dzieci w przypadku ich niechęci i odwrotnie.

[agniesiaa]

Ja nie lubię dzieci. Ale paradoks: bardzo kocham mojego chrześniaka Pod warunkiem, że jest u mnie krótko, nic go nie boli, a najlepiej grzecznie się bawi lub śpi A tak poważnie, jestem ponad 8 lat po ślubie,nie chcę mieć dzieci, nigdy ich nie chciałam mieć. Mój mąż jest zgodny ze mną w tej kwestii. Nie czuję instynktu, jestem samolubna i egoistyczna. Ale podziwiam wszystkie mamy i mam do nich ogromny szacunek. Po wakacjach spędzonych z chrześniakiem byłam ledwo żywa, choć jest naprawdę grzeczny

[Dagusiac]

Napisane przez agniesiaa

Ja nie lubię dzieci. Ale paradoks: bardzo kocham mojego chrześniaka Pod warunkiem, że jest u mnie krótko, nic go nie boli, a najlepiej grzecznie się bawi lub śpi A tak poważnie, jestem ponad 8 lat po ślubie,nie chcę mieć dzieci, nigdy ich nie chciałam mieć. Mój mąż jest zgodny ze mną w tej kwestii. Nie czuję instynktu, jestem samolubna i egoistyczna. Ale podziwiam wszystkie mamy i mam do nich ogromny szacunek. Po wakacjach spędzonych z chrześniakiem byłam ledwo żywa, choć jest naprawdę grzeczny

Oj to ja mam tak samo Ma 5 lat i kocham go każdego dnia coraz mocniej Często go odwiedzam, on odwiedza mnie, bawimy się, rysujemy, lepimy z plasteliny, chodzimy na spacerki no cuda na kiju Ale jak cały dzień mam go pod opieką to wieczorem czuję się jakbym cały dzień pole orała I to jest paradoks, bo instynktu macierzyńskiego nie czuję i nie wiem czy poczuję. Ostatnio na urodziny wujka przyjechała koleżanka cioci z 14miesięczną córką. Wszyscy skakali wokół tej małej, całowali, ściskali, zachwycali się jaka jest śliczna (nie była!!!! i nie przemawia do mnie powiedzenie "Każde dziecko jest piękne") tylko ja z siostrą trzymałyśmy dystans. I to nie jest tak, że nie dotknę dziecka, nie uśmiechnę się do niego, ale nie czuję potrzeby przytulania i całowania obcego bobasa. Jakież było zdziwienie mojej mamy gdy przyniosłam małą na rękach A jak zaczynała płakać to czułam się strasznie nieporadna

Może kiedyś poczuję potrzebę, bo w końcu dziecko nadaje jakiś nowy sens naszemu życiu (nie mówię, że bez niego życie nie ma sensu), na dzień dzisiejszy posiadanie dziecka nie jest moim życiowym celem ani marzeniem. A co do porzucania dzieci przez matki - najczęściej nie ma większego znaczenia czy jest ono z "wpadki" czy wyczekiwane. Chodzi tu o stan psychiczny kobiety i środowisko w jakim żyje. Nikt o zdrowych zmysłach nie wyrzuci dziecka na śmietnik czy nie włoży do beczki Moim zdaniem kobiety, które zaszły w ciążę mimo, że całe życie deklarowały, że dziecka mieć nie chcą i tak pokochają je z całego serca

[mel89]

Ja nie chcę mieć dzieci bo mnie na nie nie stać Poza tym kiedy będzie mnie stać to nie chcę potem wszystkiego na dzieci wydwać - ugly truth ;]

[mmm3m]

Napisane przez Hultaj

zgadzam się. I pisałam zresztą, że nie da się być rodzicem na próbę, ale widzę, ż
bla bla bla

Tak sobie ciebie czytam i przypominają się mi wypowiedzi niektórych wizażanek, które mówią o tym, że to nie ejst wątek "kocham dzieci i namówię cię do tego samego" tylko "dlaczego nie chcemy mieć dzieci?".
Nudzisz i wymagasz. Nie podoba się to nie. Świata nie zbawisz, a my dzieci i tak nie chcemy. A jak nam się zachce to już nasza prywatna sprawa.

---------- Dopisano o 18:53 ---------- Poprzedni post napisano o 18:50 ----------

Napisane przez Puntodivista

Wydaje mi się, że na tyle dorosła jestem i dojrzała, że wiem że faktycznie nie chcę dziecka. Wiem też, że jeśli zaszłabym w ciążę (wszak mimo tego, że nie chcę to nie mogę tego wykluczyć) to na pewno bym je pokochała - nie oddała obcym ludziom czy zostawiła gdzieś tam. To nie chodzi o to, że jestem wyprana z uczuć i nienawidzę dzieci.
Człowiek dąży do szczęścia. Jednemu szczęście daje dziecko a drugiemu jego brak. I tyle.

I masz rację, nie wiem co to znaczy mieć dziecko ale swoje. Nie wiem co to znaczy mieć swoje dziecko. Bo co to znaczy mieć dziecko doskonale wiem i tego nie chcę
I wcale sobie nie ułatwiam życia w ten sposób.

Bardzo ładnie ubrane w słowa 100% racji

[invisible_01]

Dla mnie moje "niechcenie" dzieci nie wynika z tego, że chcę całe życie być niezależna czy jaka tam jeszcze. Nie krytykuję rodziców, właściwie to podziwiam osoby, które zdecydowały się mieć dziecko i podjąć ten trud. Ja nie chcę mieć dziecka, bo po prostu nie przepadam za dziećmi, ale przede wszystkim czuję, że nie byłabym dobrą matką. Jeśli ten stan się utrzyma, a podejrzewam, że tak będzie, to nie chcę ryzykować i próbować, że a nóż widelec odezwie się we mnie instynkt.

Uważam też, że bycie rodzicem na pewno jest cudowne. Widzę szczęśliwe rodziny z dziećmi. Ja jednak czuję, że to nie dla mnie i nie zazdroszczę im, nie chciałabym być na ich miejscu. Nigdy nie wzruszały mnie małe dzieci, nie lubiłam się nimi zajmować, drażniły mnie. Taka już jestem i nic na to nie poradzę.

[Hultaj]

widzę że mój przykład, celowo przerysowany, nie został odpowiednio zrozumiany, więc już tłumaczę

został. ale witaj w klubie. Nawiasem mówiąc, wszystko co teraz piszecie już tu było i gdybyście czytały wątek, to może byście tego były świadome.

Nudzisz i

skoro Cię nudzę to niepotrzebnie marnujesz czas czytając moje wpisy. Nie wykluczam natomiast, że np. ilekroć będzie mi wyjaśniane, że jestem idiotką, mogę mieć ochotę tu się wypowiedzieć; jeśli czujesz się tym rozczarowana, mogę tylko kurtuazyjnie powiedzieć, że mi przykro.

wymagasz.

czego? Przyznania (się) do bycia egoistą czy rodzenia dzieci? jeśli do do drugiego, bo tak wnioskuję z dalszych treści z Twojego wpisu, bynajmniej, jeśli do 1, również nie, uważam, że, uogólniając, ludzie lubią myśleć o sobie, że są troszkę lepszymi niż miałoby to miejsce w rzeczywistości.
Pozdrawiam serdecznie dyskutantki.

[bridgeta]

Ja mam podobne odczucia co poprzedniczki - bardzo lubię spędzać czas z bratankami, siostrzenicami (w sumie jest ich 5 ). Ale swoich dzieci nie chcę mieć. Nigdy.

[agison]

Napisane przez Hultaj

został. ale witaj w klubie. Nawiasem mówiąc, wszystko co teraz piszecie już tu było i gdybyście czytały wątek, to może byście tego były świadome.

w jakim klubie?

ale chyba wątek służy po to żeby wszystkie 'niechcące' mogły się wypowiedzieć, jeśli dublujemy poglądy to raczej nie z braku inwencji

[PinkyDoll]

Ja nie chce mieć dzieci bo: bardzo cenię sobie swoją swobodę i niezależność i to że nic mnie nie ogranicza...., do niczego nie jestem przywiązania, nic nie jest mi ,,kulą u nogi'', zero dodatkowych problemów i odpowiedzialności

Jest mi dobrze tak jak jest, samej i nie chce tego zmieniać wprowadzając niepotrzebny chaos

[dziuba85]

Nie chcę mieć dzieci, bo:
1. Nie mam własnego kąta z moim narzeczonym
2. Chcę pobyć, jak najdłużej wolna
3. Boję się zostać matką, bo uważam, że nie jestem odpowiednia osobą
4. Dzieci chorują!
5. Stan bycia matką - jakoś mnie odrzuca!!!
6. Mam swoje humory, nie chcę, żeby dziecko przez to cierpiało
7. Nie chcę przekazać mojego zrypanego charakteru


Co do chrześniaków. Ja swoją też kocham!!! Cudowna, mała, inteligentna prawie 3 letnia dziewczynka!

[Onnaa88]

Mam 23 lata,i jak na razie też nie myślę żeby mieć dzieci,nie mam pieniędzy na dzieci,ledwo siebie samą utrzymuje.Na wsparcie rodziców,i teściów nie będę miała co liczyć,po pracują i też im ciężko.Boję się porodu,dla mnie to straszne,i mam niski próg bólu.

[bura kocurka]

A ja się tu kiedyś wypowiadałam jak bardzo nie chcę mieć dzieci...a wiecie, od jakiegoś czasu chyba chcę je mieć Mam wrażenie, że chcę się sprawdzić jako matka...że chciałabym jednak to przeżyć (chociaż nie jestem pewna czy byłabym dobrą matką...ale niestety tego nie da się być pewnym i niestety to jest nauka na błędach)
Ale:
- nadal się boję tego wszystkiego i nie wiem czy się zdecyduje...bo ja w przeciwieństwie do niektórych moich pochopnych znajomych, które postanowiły się rozmnożyć, bo "fajnie mieć dzidziusia", zdaję sobie sprawę jak OGROMNA to odpowiedzialność.
- nadal nie lubię obcych dzieci.
- nie chcę stać się wyłącznie "mamuśką", ale myślę, że mi to nie grozi...nie potrafiłabym...nie jestem w stanie czytać nawet jak kobiety piszą na forum zdrabniając jak małe dzieci (a właściwie gorzej, bo dzieci się tak nie wypowiadają ) - mdli mnie od tego.
- nadal nie trawię jak ktoś komuś wpycha dziecko w brzuch "bo tak trzeba i już", "jak urodzisz to pokochasz". "jak nie chcesz dzieci, to znaczy, że jesteś nienormalna"

Powiem Wam, że życie tak naprawdę nie ma większego sensu...i każdy sobie znajduje w nim taki sens i cel jaki uważa. Dla niektórych kobiet będzie to posiadanie dzieci, nie widzę w tym nic złego, chociaż mnie by było szkoda skupiać się WYŁĄCZNIE na tym. Są takie, które godzą rodzinę, dzieci z własnymi zainteresowaniami i mają w życiu jeszcze inne dziedziny, w których chcą się spełniać (tą opcję chciałabym wybrać) i takie, które nie chcą mieć dzieci, bo wolą coś innego.

Wszystkie opcje są ok...i żadna nie ma większego sensu od innej. Jesteśmy ludźmi, a nie królikami - potrafimy więcej zdziałać niż tylko się mnożyć, więc każdy niech się zajmie tym czym ma ochotę

[sante]

jestem matką i nie żałuję,ale nie przepadam za cudzymi dzieciakami nawet w rodzinie.Ktoś kto kocha swoje dzieci nigdy nie uważa,że są kulą u nogi albo jakimś ograniczeniem,po prostu są wpisane w moje życie.Pierwszej ciąży nie planowałam,a wcześniej zarzekałam się,że nie będę miała potomstwa.Przed ciążą nie mogłam znieść myśli,że będzie mi coś rosło w brzuchu i na dodatek wierciło się..Co do roli mamy to też nie byłam przekonana czy się nadaję i dodam,że cały czas uczę się tego.Po pierwszym dziecku zastanawiałam się jak może wyglądać jeszcze mieszanka moich i męża genów,z mojej ciekawości wyszła trójka przystojniaków i wspomnienie tłukących się chłopców na dywanie ..bezcenne.Nikogo nie chcę przekonywać do dzieci,ale podziwiam za odwagę w takich deklaracjach,a poza tym los niekochanych dzieci jest okrutny i rzutuje na całe życie

[bridgeta]

sante - dlatego uważam, że moja postawa jest odpowiedzialna. Wiem, że nie chcę mieć dzieci, że byłabym złą matką, więc ich nie mam i nie planuję. Uważam, że to lepsze niż płodzenie dzieci na siłę "bo tak trzeba". A potem tragedia....

[manymanyways]

pozwolicie, że się przyłączę
mam masę powodów, dla których nie chcę mieć dzieci. Nie lubię ich. Irytują mnie tym swoim płaczem, niezaradnością, ślinieniem się, wiecznym ubrudzeniem. Wiem, że to okropne, bo sama kiedyś taka byłam, ale cóż... tak jakby nie mam na to wpływu
Nie mam zamiaru chodzić z wielkim brzuchem, znosić "uroki" ciąży i porodu...
W dodatku nie chcę za bardzo sprowadzać dziecka na taki świat, jaki jest obecnie (ale o tym zwykle myślę gdy przeczytam "co się na świecie dzieje" - o gwałtach, morderstwach itp. - albo gdy spotkam jakieś ciekawe zjawisko na ulicy, typu dziewczynkę którą ledwo mogę nazwać nastolatką- w ciąży, itp.).
Wiem, że byłabym złą matką. Nie potrafiłabym wychować dziecka. Ba, nie wyrobiłabym z nim - zajmowanie się dzieckiem przez powiedzmy godzinę to dla mnie katorga.

[zuziunia13]

Napisane przez manymanyways

pozwolicie, że się przyłączę
mam masę powodów, dla których nie chcę mieć dzieci. Nie lubię ich. Irytują mnie tym swoim płaczem, niezaradnością, ślinieniem się, wiecznym ubrudzeniem. Wiem, że to okropne, bo sama kiedyś taka byłam, ale cóż... tak jakby nie mam na to wpływu
Nie mam zamiaru chodzić z wielkim brzuchem, znosić "uroki" ciąży i porodu...
W dodatku nie chcę za bardzo sprowadzać dziecka na taki świat, jaki jest obecnie (ale o tym zwykle myślę gdy przeczytam "co się na świecie dzieje" - o gwałtach, morderstwach itp. - albo gdy spotkam jakieś ciekawe zjawisko na ulicy, typu dziewczynkę którą ledwo mogę nazwać nastolatką- w ciąży, itp.).
Wiem, że byłabym złą matką. Nie potrafiłabym wychować dziecka. Ba, nie wyrobiłabym z nim - zajmowanie się dzieckiem przez powiedzmy godzinę to dla mnie katorga.

Większość z nas ma podobne argumenty.
Ja do swojej wcześniej wymienionej listy dodaję, że po prostu kocham swoje życie takim jakie jest i nie chcę niczego zmieniać. Tak mi dobrze. Też dostaję obrzydzenia od myśli o porodach, ciążach.

Najbardziej wkurza mnie, że w naszym ciemnym społeczeństwie zasadą jest, że facet może nie chcieć mieć dzieci i nie ma w tym nic dziwnego. Ale jak kobieta nie chce to jest uznawana za odmieńca

[lilianaX]

Napisane przez PinkyDoll

Ja nie chce mieć dzieci bo: bardzo cenię sobie swoją swobodę i niezależność i to że nic mnie nie ogranicza...., do niczego nie jestem przywiązania, nic nie jest mi ,,kulą u nogi'', zero dodatkowych problemów i odpowiedzialności

Jest mi dobrze tak jak jest, samej i nie chce tego zmieniać wprowadzając niepotrzebny chaos

Amen! Podpisuję się pod tym obiema rękami.

[manymanyways]

Napisane przez zuziunia13

Najbardziej wkurza mnie, że w naszym ciemnym społeczeństwie zasadą jest, że facet może nie chcieć mieć dzieci i nie ma w tym nic dziwnego. Ale jak kobieta nie chce to jest uznawana za odmieńca

o, to to!
niedługo wychodzę za mąż i obwieściłam oczywiście mamusi, że na wnuki to niech raczej liczy ze strony mojej siostry... (bo mój TŻ też jest anty-dzieci). no to się zaczęło , że chyba żartuję, że moja mama też nie lubila dzieci ale jak urodziła moją siostrę to pokochała od razu, i ze mną tez tak będzie...
jasne...
ogólnie wszyscy mi mówią jaka to dziwna i okrutna jestem -.-

a dziś sprawiłam sobie spiralkę miedzianą no i moja siostra od razu wyskoczyła że jak nam się potem dziecka zachce to nie będziemy mogli i będe żałować!


zapomniałam do listy powodów dodać właśnie tę niezależność. Chcę chodzić na koncerty, kiedy chcę, do pubu, na różnorakie kursy (językowe itp.), uprawiać seks z TŻ kiedy chcemy i jak głośno chcemy (a nie, że dzieciak śpi za ścianą... a ja nie umiem po cichutku )... itp..

[cerveza]

Napisane przez manymanyways

o, to to!
niedługo wychodzę za mąż i obwieściłam oczywiście mamusi, że na wnuki to niech raczej liczy ze strony mojej siostry... (bo mój TŻ też jest anty-dzieci). no to się zaczęło , że chyba żartuję, że moja mama też nie lubila dzieci ale jak urodziła moją siostrę to pokochała od razu, i ze mną tez tak będzie...
jasne...
ogólnie wszyscy mi mówią jaka to dziwna i okrutna jestem -.-

a dziś sprawiłam sobie spiralkę miedzianą no i moja siostra od razu wyskoczyła że jak nam się potem dziecka zachce to nie będziemy mogli i będe żałować!


zapomniałam do listy powodów dodać właśnie tę niezależność. Chcę chodzić na koncerty, kiedy chcę, do pubu, na różnorakie kursy (językowe itp.), uprawiać seks z TŻ kiedy chcemy i jak głośno chcemy (a nie, że dzieciak śpi za ścianą... a ja nie umiem po cichutku )... itp..

Znalazłaś gina, który Ci (jako nieródce) założy? Jak tak to zazdroszczę, bo ja nadal szukam Dzieci abosultnie nie chcę, z tabletek najprawdopodobniej będę musiała zrezygnować ze względów zdrowotnych, gumki są niekomfortowe, NPR opiera się na bardzo nielogicznym założeniu, no to zostaje tylko spiralka.
Że tak jeszcze zapytam, to jest taka spirala w wersji "mini", czy ta w typowym rozmiarze?

W ogóle to bardzo żałuję, że w naszym kraju sterylizacja jest nielegalna. Wiele kobiet, w tym ja, mogłoby skorzystać. Stosowanie środków antykoncepcyjnych bywa męczące, a aborcja też nielegalna i poza tym zapewne średnio przyjemna.