Dlaczego nie chcemy miec dzieci?

[manymanyways]

cerveza, mam to szczęście że nie mieszkam w PL i tu ginekolodzy robią mniej problemów... więc to wiele wyjaśnia.
Ja nie mogę antykoncepcji hormonalnej w ogóle przyjmować, więc myślę że to też ułatwiło sprawę.
Zakładałam spiralę dla nieródek, tę najmniejszą. A i tak bardzo bolało (nawet sobie krzyknęłam parę razy ), ale krótko w sumie.
My używaliśmy gumek i czasem do tego globulek (masakra ), ale wydało nam się bardzo niepewne to połączenie. No i niewygodne jak cholera.
No bo co: gotowe do zapłodnienia jajeczko oddzielone tylko kawałkiem lateksu (nie, nie wierzę w jakieś mikropory w gumkach itp. ale baliśmy się np. przeniesienia czegoś na palcach itp.). Zresztą, jeśli do współżycia dochodzi często, to nie ejst to najbardziej opłacalna metoda.
W kraju, gdzie mieszkam, sterylizacja jest legalna, ale dopiero od 30tki. TŻ zbliża się niedługo do tej liczby więc pomyślimy o tym za jakiś czas.

[ston3d]

Nie chcę mieć dzieci, bo nie mogłabym patrzeć jak cierpią na tym chorym świecie. Nie chciałabym, by jadły modyfikowaną genetycznie żywność i piły skażoną wodę. Nie chciałabym, by oddychały zatrutym powietrzem i traciły dzieciństwo w wieku 6 lat. Nie chciałabym, by frustratki-nauczycielki ładowały im do głowy pseudo-pedagogiczne bzdury. Nie chciałabym, by słuchały i oglądały idiotyzmów w telewizji i radiu. Nie chciałabym, by spędzały popołudnia przed komputerem. Nie chciałabym, by dorastały w atmosferze wyścigu szczurów. Nie chciałabym, by miały priorytety współczesnych ludzi, by podzielały te idiotyczne rozrywki, by były skrzywione cywilizacją.

Wiem, katastrofizm

[sante]

a myślisz,że był jakiś odpowiedni czas w historii ludzkości na rodzenie dzieci? bo idąc twoim tokiem myślenia to nie widzę takich czasów,wojny,komunizm, dinozaury

---------- Dopisano o 20:40 ---------- Poprzedni post napisano o 20:34 ----------

to co oglądają moje dzieci i co jedzą zależało długo ode mnie,a teraz to już mają pewne nawyki wyrobione.Pewne argumenty nie trafiają do mnie typu czynniki zewnętrzne, najważniejsza jest chęć posiadania potomstwa jak jej nie ma to nie ma co dopisywać teorii do tego

[Dagusiac]

Napisane przez zuziunia13

Większość z nas ma podobne argumenty.
Ja do swojej wcześniej wymienionej listy dodaję, że po prostu kocham swoje życie takim jakie jest i nie chcę niczego zmieniać. Tak mi dobrze. Też dostaję obrzydzenia od myśli o porodach, ciążach.

Najbardziej wkurza mnie, że w naszym ciemnym społeczeństwie zasadą jest, że facet może nie chcieć mieć dzieci i nie ma w tym nic dziwnego. Ale jak kobieta nie chce to jest uznawana za odmieńca

Oglądałam ostatnio jakiś program na Polsat Cafe, gośćmi były kobiety, które nie chcą mieć dzieci, a rozmowa dotyczyła również reakcji społeczeństwa. Pojawił się temat mężczyzn, którym także nie pali się do ojcostwa, do których stosunek jest obojętny, bo to na kobietę spadają jakieś wyzwiska, głupie komentarze. Co jest dla mnie kompletnie chore. Zresztą w naszym kraju kobieta kochająca seks, zmieniająca partnerów to dz**ka, a facet - ogier i w ogóle pełen szacun

[cerveza]

Napisane przez ston3d

Nie chcę mieć dzieci, bo nie mogłabym patrzeć jak cierpią na tym chorym świecie. Nie chciałabym, by jadły modyfikowaną genetycznie żywność i piły skażoną wodę. Nie chciałabym, by oddychały zatrutym powietrzem i traciły dzieciństwo w wieku 6 lat. Nie chciałabym, by frustratki-nauczycielki ładowały im do głowy pseudo-pedagogiczne bzdury. Nie chciałabym, by słuchały i oglądały idiotyzmów w telewizji i radiu. Nie chciałabym, by spędzały popołudnia przed komputerem. Nie chciałabym, by dorastały w atmosferze wyścigu szczurów. Nie chciałabym, by miały priorytety współczesnych ludzi, by podzielały te idiotyczne rozrywki, by były skrzywione cywilizacją.

Wiem, katastrofizm

Rzeczy, które wymieniasz, zależą w dużej mierze od wychowania. Jak nie przekażesz dziecku złych wzorców (typu jedzenie w Mac'u i oglądanie papki dla mass w tv), to nie będzie ich powielało (tak myślę).
Ciężej takie dziecko ustrzec przed tymi nauczycielkami tylko

[bura kocurka]

Napisane przez cerveza

Rzeczy, które wymieniasz, zależą w dużej mierze od wychowania. Jak nie przekażesz dziecku złych wzorców (typu jedzenie w Mac'u i oglądanie papki dla mass w tv), to nie będzie ich powielało (tak myślę).
Ciężej takie dziecko ustrzec przed tymi nauczycielkami tylko

Znam rodziców, którzy trzymają dzieci z dala od telewizora i komputera - z dala od reklam. Tzn. owszem, oglądają np. bajkę czy film. Ale krótko i nie ma takiej możliwości, żeby siedziały pół dnia przed telewizorem...i myślę, że to wchodzi w nawyk Te dzieci umieją się bawić w inny sposób, a na pewno dobrze to robi na ich wyobraźnię i zachowanie

Także zgadzam się z Cervezą - na to można mieć wpływ. Z nauczycielkami i skażeniem środowiska już gorzej

[Dagusiac]

Nie przesadzajcie z tą telewizją i komputerem, bo można przedobrzyć w drugą stronę. Mam w rodzinie takich nawiedzonych ludzi, od 5 roku życia dzieci chodzą na angielski, grają na skrzypcach i w tenisa, zero bajek, zero gier i co? Nie idzie z tymi bachorami porozmawiać, bo siedzą naburmuszone przy stole, ewentualnie się wtrącają gdy dorośli rozmawiają o polityce Zostało im zabrane dzieciństwo po prostu, w wieku 10lat są dorosłymi ludźmi. Właśnie przez to, że nie mogą być jak inne dzieci, o czym mają rozmawiać z kolegami, którzy oglądają BEN10 (jestem na bieżąco przez chrześniaka) lub czytają japońskie komiksy? Jest teraz jakaś dziwna moda na trzymanie dziecka w złotej klatce, nie wychodź na dwór, nie oglądaj bajek, nie graj w gry komputerowe, nie jedz hamburgerów, nie pij coli bo szkodzi. Kurde bez przesady, wszystko jest dla ludzi, takie uczenie "dobrych nawyków" wcale nie musi wyjść na dobre. Nie mówię żeby pchać w dzieciaka hamburgery czy pozwalać spędzać całe dnie przed kompem, ale zachować zdrowy rozsądek, bo może się później okazać, że przez nas nasze dziecko jest odmieńcem, którego nikt nie akceptuje.

---------- Dopisano o 23:47 ---------- Poprzedni post napisano o 23:45 ----------

Napisane przez bura kocurka

Znam rodziców, którzy trzymają dzieci z dala od telewizora i komputera - z dala od reklam. Tzn. owszem, oglądają np. bajkę czy film. Ale krótko i nie ma takiej możliwości, żeby siedziały pół dnia przed telewizorem...i myślę, że to wchodzi w nawyk Te dzieci umieją się bawić w inny sposób, a na pewno dobrze to robi na ich wyobraźnię i zachowanie

Także zgadzam się z Cervezą - na to można mieć wpływ. Z nauczycielkami i skażeniem środowiska już gorzej

Wyobraźnia dziecka jest bardzo bujna i wątpię żeby mogły ją stłamsić bajki czy reklamy.

[Ivi 1988]

Ja na przyklad zamiast ograniczac dziecko (zero TV, zero slodyczy etc.) to dalabym mu taki spisik rzeczy, ktore powinno zrobic np, regularnie troche sprzatac, zrobic zakupy, wyrzucic smieci, odrabiac lekcje na biezaco (zalezy ile ma tez lat) i za kazde cos takiego dawalabym jakies punkty I na koniec tygodnia nagroda- slodycze, TV, czas na komputerze. Oczywiscie nie za duzo.

Taka dygresja teraz. Kiedys ogladalam jakis program o wychowaniu i tam rodzice za wszystko dawali dzieciom pieniadze. Np dobre wyniki w nauce- kasiorka, posprzatany pokoj- kaska znowu leci. Nie wiem,czy bylo to duzo kasy,ale w kazdym razie placili dzieciom za takie rzeczy.
Zapytani,czy nie boja sie,ze przyzwyczaja dzieci,ze za wszystko sie im placi i kto to pozniej bedzie robil powiedzieli,ze pracodawca ... Spodobal mi sie troche taki nieco inny tok myslenia. W sumie zawsze i tak chodzi o motywacje.

[Brook]

a ja bym wolala by zeby samo z siebi dziecko mialo motywacje, a nie by zdobyc punkty czy pienaidze- wtedy to co sie robi robi sie mechanicznie po COS
a nie szukajac frajdy w tym co sie robi
napewno nigdy bym sie nie bawila w nagrody i kary wychowujac dziecko

[Ivi 1988]

Napisane przez Brook

a ja bym wolala by zeby samo z siebi dziecko mialo motywacje, a nie by zdobyc punkty czy pienaidze- wtedy to co sie robi robi sie mechanicznie po COS
a nie szukajac frajdy w tym co sie robi
napewno nigdy bym sie nie bawila w nagrody i kary wychowujac dziecko

Wg mnie w tym problem,ze dziecko jest dzieckiem i nie ma w glowie dobrych ocen i sprzatania w glowie Dlatego trzeba pokazac,ze doceniamy,ze to robi. A i dziecko sie nauczy,ze wysilek sie oplaca.
Nie wiem, tak mysle

[Brook]

dziecko jest dzieckiem ale szkopul w tym by wychowac tak by rozumialo ze nalezy sprzatac i miec obowiazki, a nie tylko przyjemnosci
Docenic? jasne pochwalic jak zrobi to co powinien - niech nauczy sie tez doceniac dobre slowa i wyraz uznania od rodzica, a nie tylko rzeczy materialne jak np. lody( jak to napisalas- ze mu sie to opłaca) , gra na kompie czy inne nagrody typu kasa niech dziecko nie rosnie na materialiste i ze sie robi cos za cos bo musi mu sie to oplacac

[gola11]

witajcie, temat jest ciekawy na tyle ze chcemy zrobić program o kobietach które nie zdecydowały się doświadczyć cudu macierzyństwa. Po prostu-to nie dla nich. Świat dzieci jest im obcy, i niech tak pozostanie !
Mogą to być kobiety które np. podwiązały sobie jajowody, takie które sa zdecydowane ,że NIGDY nie będa matkami! Jeśli jesteś dodatkowo otwarta osobą by o tym mówic to własnie Ciebie szukamy, i chetnie porozmawiamy.
piszcie na m.zieba@tvn.pl
pozdrawiam

[zuziunia13]

Na pewno program byłby ciekawy. Zwłaszcza jeśli wzięłyby w nim udział kobiety dojrzałe (w sensie wieku), które zdecydowały jak były młode. Czy żałują swojego wyboru, czy kiedykolwiek czuły się samotne przez fakt nieposiadania potomstwa, czy były w jakiś sposób napiętnowane przez społeczeństwo?

Ostatnio w Dzień Dobry TVN był taki temat. Była m.in. p. Olga Lipińska, która nie ma dzieci i nigdy nie chciała i jest z tego powodu szczęśliwa.

Temat jak najbardziej na czasie

[Varicella]

Napisane przez zuziunia13

Na pewno program byłby ciekawy. Zwłaszcza jeśli wzięłyby w nim udział kobiety dojrzałe (w sensie wieku), które zdecydowały jak były młode. Czy żałują swojego wyboru, czy kiedykolwiek czuły się samotne przez fakt nieposiadania potomstwa, czy były w jakiś sposób napiętnowane przez społeczeństwo?

Ostatnio w Dzień Dobry TVN był taki temat. Była m.in. p. Olga Lipińska, która nie ma dzieci i nigdy nie chciała i jest z tego powodu szczęśliwa.

Temat jak najbardziej na czasie

W książce ze zbiorem felietonów pisanych przez O. Lipińską dla magazynu Twój Styl pt. ,,Co by tu jeszcze"autorka także opowiada o tym wyborze i przedstawia oddźwięk społeczeństwa.

[tutmirlajt]

Ja jestem bardzo ciekawa jak radzą sobie małżenstwa z dziecmi w duzych miastach. Dla mnie mieszkanie w duzym miescie typu Warszawa, Łódż, Kraków, Wrocław, etc. i posiadanie dzieci to coś bardzo bardzo trudnego. Nie wiem.. może przesadzam? Ale nie wyobrazam sobie pracować w jakiejs korporacji, miec prace do godziny 17 i dzieci.. Jestem ciekawa jak takie kobiety znajduja czas dla dzieci, jak godza wszystkie obowiazki? W malych miastach jest troszke inaczej, mozna w mire szybko do domu dotrzec, a w duzych miastach korki itd. wydaje mi sie, ze czesto dzieci w duzych miastach po prostu chowaja sie same przed telewizorem.. Smutne to jest. Moze sie myle?Fajnie by bylo gdyby wypowiedziala sie jakas osoba z duzego miasta ktora ma dzieci.

Ja chyba nie dalabym tak rady: do 17 praca, dzieci, dom, tu jedno chore, tu w pracy szef chce raport na jutro, tu nie masz sily, tu maz zly ze nie masz ochoty na seks, tu kredyt na mieszkanie, a tu nie wiadomo czy nie zwolnia cie. Dla mnie zycie w duzym miescie jest niewyobrazalnie trudne ( zycie w sensie dzieci).

[agison]

Napisane przez tutmirlajt

Ja jestem bardzo ciekawa jak radzą sobie małżenstwa z dziecmi w duzych miastach. Dla mnie mieszkanie w duzym miescie typu Warszawa, Łódż, Kraków, Wrocław, etc. i posiadanie dzieci to coś bardzo bardzo trudnego. Nie wiem.. może przesadzam? Ale nie wyobrazam sobie pracować w jakiejs korporacji, miec prace do godziny 17 i dzieci.. Jestem ciekawa jak takie kobiety znajduja czas dla dzieci, jak godza wszystkie obowiazki? W malych miastach jest troszke inaczej, mozna w mire szybko do domu dotrzec, a w duzych miastach korki itd. wydaje mi sie, ze czesto dzieci w duzych miastach po prostu chowaja sie same przed telewizorem.. Smutne to jest. Moze sie myle?Fajnie by bylo gdyby wypowiedziala sie jakas osoba z duzego miasta ktora ma dzieci.

Ja chyba nie dalabym tak rady: do 17 praca, dzieci, dom, tu jedno chore, tu w pracy szef chce raport na jutro, tu nie masz sily, tu maz zly ze nie masz ochoty na seks, tu kredyt na mieszkanie, a tu nie wiadomo czy nie zwolnia cie. Dla mnie zycie w duzym miescie jest niewyobrazalnie trudne ( zycie w sensie dzieci).

no radzą sobie, ale przecież nie same - no chyba ze nie pracują mamy pracujące korzystają z pomocy babć, żłobków, ale najczęściej opiekunek wtedy babka ogarnia im dom i dziecko, a one cóż, jak już się przebiją przez korki itp wracaja do domu. Niełatwe, ale wykonalne
ja nie mam dzieci ofkors, ale mieszkam w aglomeracji () i mam dzieciate koleżanki, więc mniej więcej znam temat

Edit: a żeby nie było takiego "odczlowieczenia" to dodam że dla mam zostawienie dziecka pod opieką opiekunki/w żłobku to strasznie trudne przeżycie jak patrzę na moją przyjaciółkę jak zostawia swojego bąbla z opiekunką to serce mi się kraje na spółę z nią, mimo że dzieci nie luuubię i zgadzam się że w dużym mieście jest trudniej ... zwłaszcza jeśli nie ma się rodziny na podorędziu.

[tutmirlajt]

Napisane przez agison

no radzą sobie, ale przecież nie same - no chyba ze nie pracują mamy pracujące korzystają z pomocy babć, żłobków, ale najczęściej opiekunek wtedy babka ogarnia im dom i dziecko, a one cóż, jak już się przebiją przez korki itp wracaja do domu. Niełatwe, ale wykonalne
ja nie mam dzieci ofkors, ale mieszkam w aglomeracji () i mam dzieciate koleżanki, więc mniej więcej znam temat

Edit: a żeby nie było takiego "odczlowieczenia" to dodam że dla mam zostawienie dziecka pod opieką opiekunki/w żłobku to strasznie trudne przeżycie jak patrzę na moją przyjaciółkę jak zostawia swojego bąbla z opiekunką to serce mi się kraje na spółę z nią, mimo że dzieci nie luuubię i zgadzam się że w dużym mieście jest trudniej ... zwłaszcza jeśli nie ma się rodziny na podorędziu.

No dokladnie.. Bo jak jeszcze rodzina yzb babcia dziadek pomoze to jakos mozna zyc, ale jak sie zostaje z tym wszystkim samemu we dwojke to musi byc bardzo ciezko.. A co jak Ci opiekunka zachoruje? To sa ciezkie sprawy, z pozoru moze nie, ale w rzeczywistiscu non stop stres niemilosierny.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez tutmirlajt

No dokladnie.. Bo jak jeszcze rodzina yzb babcia dziadek pomoze to jakos mozna zyc, ale jak sie zostaje z tym wszystkim samemu we dwojke to musi byc bardzo ciezko.. A co jak Ci opiekunka zachoruje? To sa ciezkie sprawy, z pozoru moze nie, ale w rzeczywistiscu non stop stres niemilosierny.

nie,to jest zycie
istnieją urlopy na żądanie w razie abolutnej katastrofy

Poza tym...nie każdy w duzym miescie pracuje w korporacji ,nie zawsze na pełny etat.
Oprócz opiekunek istenieja też żłobki...

Tak jak ze wszystkim -to głownie kwestia chęci,zaradności i szukania sposobu -żeby dac sobie radę ,a nie powodu -żeby się nad sobą poużalac.

[tutmirlajt]

Napisane przez stokrotka_to_ja

nie,to jest zycie
istnieją urlopy na żądanie w razie abolutnej katastrofy

Poza tym...nie każdy w duzym miescie pracuje w korporacji ,nie zawsze na pełny etat.
Oprócz opiekunek istenieja też żłobki...

Tak jak ze wszystkim -to głownie kwestia chęci,zaradności i szukania sposobu -żeby dac sobie radę ,a nie powodu -żeby się nad sobą poużalac.

Nikt sie nie uzala to po pierwsze.

Po drugie- uwierz mi nie kazdy jest silny- kazdy jest inny, kazdy ma inna wytrzymalosc fizyczna i psychiczna, jedno duzo choruja inni mniej choruja. Nie wkladaj ludzi do jednego worka i nie zawiazuj go sznurkiem z napisem zaradnosc.

[QueenBlair]

Na dzień dzisiejszy nie chcę mieć dzieci ponieważ :

a) nie mam z kim
b) nie jestem na nie gotowa i nie wiem czy kiedykolwiek będę.

[puszka_pandory]

Napisane przez agison

Edit: a żeby nie było takiego "odczlowieczenia" to dodam że dla mam zostawienie dziecka pod opieką opiekunki/w żłobku to strasznie trudne przeżycie jak patrzę na moją przyjaciółkę jak zostawia swojego bąbla z opiekunką to serce mi się kraje na spółę z nią, mimo że dzieci nie luuubię i zgadzam się że w dużym mieście jest trudniej ... zwłaszcza jeśli nie ma się rodziny na podorędziu.

a ja właśnie nie rozumiem, dlaczego ktoś, kto na dziecko nie ma czasu (bo praca, kariera,bo to, bo tamto) postanawia je mieć ? a potem dzieckiem babcie się muszą zajmować, albo jakieś opiekunki, które nawet nie wiadomo co z tym dzieckiem wyprawiają..
nie mam i nie będę mieć dzieci, ale jakoś nie wyobrażam sobie takiego zostawiania dziecka pod czyjąś tam opieką.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez tutmirlajt

Nikt sie nie uzala to po pierwsze.

Po drugie- uwierz mi nie kazdy jest silny- kazdy jest inny, kazdy ma inna wytrzymalosc fizyczna i psychiczna, jedno duzo choruja inni mniej choruja. Nie wkladaj ludzi do jednego worka i nie zawiazuj go sznurkiem z napisem zaradnosc.

Jesli ktoś jest słaby psychicznie to według mnie nie powinien decydowac się na potomstwo.(nie mam na mysli chwilowych dolkow i zalamań). Podobnie człowiek zyciowo nieporadny. Posiadanie dzieci nie jest żadnym obowiązkiem. Jesli ktoś wie ,ze to go przerośnie to zwyczajnie ich mieć nie powinien.
A choroba niani (o ktorej pisałas wczesniej) nijak ma się do chorowitości rodzica.
Jesli opiekunka nie jest dyspozycyjna,to szuka sie innej.

[cava]

Napisane przez tutmirlajt

Ja jestem bardzo ciekawa jak radzą sobie małżenstwa z dziecmi w duzych miastach. Dla mnie mieszkanie w duzym miescie typu Warszawa, Łódż, Kraków, Wrocław, etc. i posiadanie dzieci to coś bardzo bardzo trudnego. Nie wiem.. może przesadzam? Ale nie wyobrazam sobie pracować w jakiejs korporacji, miec prace do godziny 17 i dzieci.. Jestem ciekawa jak takie kobiety znajduja czas dla dzieci, jak godza wszystkie obowiazki? W malych miastach jest troszke inaczej, mozna w mire szybko do domu dotrzec, a w duzych miastach korki itd. wydaje mi sie, ze czesto dzieci w duzych miastach po prostu chowaja sie same przed telewizorem.. Smutne to jest. Moze sie myle?Fajnie by bylo gdyby wypowiedziala sie jakas osoba z duzego miasta ktora ma dzieci.

Ja chyba nie dalabym tak rady: do 17 praca, dzieci, dom, tu jedno chore, tu w pracy szef chce raport na jutro, tu nie masz sily, tu maz zly ze nie masz ochoty na seks, tu kredyt na mieszkanie, a tu nie wiadomo czy nie zwolnia cie. Dla mnie zycie w duzym miescie jest niewyobrazalnie trudne ( zycie w sensie dzieci).

Ja tam uważam ze trudniej mieć dzieci na wsi - mało przedszkoli i szkół albo wcale, do pracy daleko, komunikacja - taka sobie.


W mieście wszytko pod nosem.
Wyższe zarobki wiec większa szansa że przez x lat matka może siedzieć z dzieckiem na wychowawczym a mąż daje rade zarabiać na wygodne życie. U nas tak było. W dodatku mogłam sobie dorabiać na umowy zlecenia bo w koło masa firm które potrzebowały mojej pracy.
W koło duża ilość szkół i przedszkoli.
Jak nie jedno przedszkole ma miejsca to w innym się znajdą. Jak nie w państwowym to w prywatnym, do tego są jeszcze ośrodki typu "punkt opieki nad dzieckiem" nie mające statusu przedszkola - moje dzieci do takiego jakiś czas uczęszczały - cała grupa to było 12 dzieci, podzielone na 3 grupy wiekowe. A ów cód znajdował się w moim bloku w klatce obok Potem poszły do przedszkola państwowego

Wcześniej pomagała mi opiekunka - kochana strasza pani która "nic z moimi dziecmi nie wyrabiała" - tez mieszkała w sąsiedniej klatce w tym samym bloku wiec przez okno widziałam jak moje dzieci wyprowadza na plac zabaw
Nie pracuję w korporacji, normalnie wychodzę z pracy o 15tej ale jak się zdarza o 17tej to tez nie umieram. Do pracy jade ok 8 minut - jak sa korki to tak do 15tu
szkołę dla dzieci wybrałam z 1 z trzech znajdujących się w odległości 10 minut spacerkiem- połaszczyłam się na taką z basenem - a była do wyboru jeszcze taka z tenisem i 3cia która mi się nie podobała z miejsca. Do kompletu dziecko chodzi do 2giej muzycznej - sobie nie wyobrażam 3 razy w tygodniu z jęzorem na gębie wozić ją gdzieś ze wsi do 2giej szkoły popołudniami. Pewnie by nie chodziła po prostu.

W zasięgu 500 metrów od domu mam do wyboru kosmetyczek, fryzjerek, sklepów małych i sieciowych, basen, stajnię, szkoły jezykowe, kluby sportowe. dzieci jak by co i obiadu nie było- pójda sobie ulice dalej do pizzeri i tez przeżyją

Za czasów jak z wózkiem i małym dzieckiem miałam jeszcze doczynienia to prawie klękałam dziekczynnie przed autobusami z opuszczaną podłoga- podjeżdżał, bez niczyjej łaski wjezdzałam i ani dziecko ani wózek mnie nie uziemiały na moim osiedlu. Kolejka miejska - tez dla mam niezmotoryzowanych to luksus. W siadałam z dziećmi i po pół godziny byłam na plaży miejskiej z infrastrukturą i plantami obok jakby nam na pisku było za gorąco.


dzieci w mieście się chowaja przed telewizorem jak tylko robi sie ciepło to od 8 rano domofon się urywa bo juz zgraja dzieciaków przed blokiem się nawołuje i tak do nocy. problem to jest dowołać się dziecka na jedzenie do domu

To co tu trudnego w mieście dzieci mieć?

BTW. Nie mamy kredytu, szef mnie zwolnić nie może , ogólnie Twoja wizja pracy w mieście jest jakas dziwna - tak jakby w firmach na wsi nie zwalniali, nie czepiali się, nie chcieli raportów itp. I dlaczego tylko w miescie człowiek ma mieć zły dzień, dzieci chorować, a mąż nie chceć się kochać z zoną?
No nie kumam tej logiki. Piszesz jakby na wsi ludzie żyli pod krzaczkami i żywili się muszkami. Wiec ani praca, ani mieszkanie im nie było potrzebne a zaraza nijaka się nie czepiała



Ja to mam taka teorię, ze niektórzy to są tak rozmamłani, że im nawet z górki trudno by było.

[zuziunia13]

Zgadzam się z Cavą, że w mieście jest łatwiej dla rodziców i dla dzieci. Wszystko jest pod nosem.
Sama wiem po sobie jak mieszkałam z rodzicami co prawda nie na wsi tylko w małej miejscowości. Do szkoły średniej trzeba było dojeżdżać 24km do miasta. Kupa kasy na bilety szła dla mnie i mojego rodzeństwa i taty, który też dojeżdżał do pracy. Trzeba było się dostosowywać do godzin odjazdu autobusów. Ciężko było.

W kwestii zaradności to już od człowieka zależy. Jak ktoś kumaty i sprytny w miarę to wszędzie sobie poradzi. A niestety jak ktoś jest ofiarą losu i wszystko go przerasta to nie powinien mieć dzieci.

---------- Dopisano o 09:50 ---------- Poprzedni post napisano o 09:40 ----------

Napisane przez Varicella

W książce ze zbiorem felietonów pisanych przez O. Lipińską dla magazynu Twój Styl pt. ,,Co by tu jeszcze"autorka także opowiada o tym wyborze i przedstawia oddźwięk społeczeństwa.

Chętnie przeczytam

[agison]

no tak, tego się należało spodziewać - jak człowiek nie chce mieć dzieci albo zaczyna się tylko zastanawiać jak sobie z nimi radzić to od razu jest "ofiarą losu", "rozmamłany", "zyciowo nieporadny" itd a realna sytuacja jest taka że nie wszędzie jest tyle przedszkoli czy żłobków co u cavy, nie każda mamuśka też chce x lat siedzieć na wychowawczym, bo niestety w pewnych zawodach wypada się z rynku, a poza tym część kobiet nie lubi być na utrzymaniu mężulka
ciągle pokutuje stereotyp matki polki, która z siatami w zębach, papierami pod pachą i obwieszona dziećmi jest dzielna i daje wszystkiemu radę - a kobiety które tak nie czynią są ofiarami losu i życiowym i rozmamłańcami i czeka je ostracyzm

oj ja książkę pani Lipińskiej też chętnie przeczytam, zwłaszcza część o oddźwięku naszego wspaniałego społeczeństwa

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez agison

no tak, tego się należało spodziewać - jak człowiek nie chce mieć dzieci albo zaczyna się tylko zastanawiać jak sobie z nimi radzić to od razu jest "ofiarą losu", "rozmamłany", "zyciowo nieporadny" itd a realna sytuacja jest taka że nie wszędzie jest tyle przedszkoli czy żłobków co u cavy, nie każda mamuśka też chce x lat siedzieć na wychowawczym, bo niestety w pewnych zawodach wypada się z rynku, a poza tym część kobiet nie lubi być na utrzymaniu mężulka
ciągle pokutuje stereotyp matki polki, która z siatami w zębach, papierami pod pachą i obwieszona dziećmi jest dzielna i daje wszystkiemu radę - a kobiety które tak nie czynią są ofiarami losu i życiowym i rozmamłańcami i czeka je ostracyzm

oj ja książkę pani Lipińskiej też chętnie przeczytam, zwłaszcza część o oddźwięku naszego wspaniałego społeczeństwa

To nie tak. Jesli ktoś nie chce miec dziecka,bo np. nie widzi się w roli rodzica (z jakichkolwiek powodów) to ok. Jak juz pisałam,posiadanie dziecka to nie obowiązek.

Odniosłam się bezposrednio do postu Tutmirlajt. Według mnie,jesli ktoś chce miec dziecko -świadomie -to znajdzie sposób,zeby sobie dać radę .
A jesli ktoś lubi narzekać i się nad sobą użalać to w kazdej sytuacji znajdzie sobie problem.
Kwestia charakteru i własnie zaradności.

Jeden będzie narzekał,że zycie takie złe i ciężkie ,drugi weźmie tyłek w garść i zrobi wszystko,żeby łatwiej.

[mmm3m]

a kobiety które tak nie czynią są ofiarami losu i życiowym i rozmamłańcami i czeka je ostracyzm

No, a nie? Trza sobie w życiu radzić a nie się użalać i tyle w tej kwestii.

[agison]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Odniosłam się bezposrednio do postu Tutmirlajt. Według mnie,jesli ktoś chce miec dziecko -świadomie -to znajdzie sposób,zeby sobie dać radę .
A jesli ktoś lubi narzekać i się nad sobą użalać to w kazdej sytuacji znajdzie sobie problem.
Kwestia charakteru i własnie zaradności.

Jeden będzie narzekał,że zycie takie złe i ciężkie ,drugi weźmie tyłek w garść i zrobi wszystko,żeby łatwiej.

tylko że Tutmirjalt nie narzekała i nie użalała się nad sobą jak to jej jest lub byłoby ciężko, mając dziecko - pytała o sytuację, zastanawiała się 'jak jest' i doszła do wniosku że jest ciężko - cóż, łatwo nie jest. Oczywiście nie jest też dramatycznie, w każdej sytuacji można sobie poradzić, dziecko to nie kataklizm tylko po co te epitety - wiadomo że jak ktoś sobie nie radzi, to na dziecko nie powinien się decydować.

btw, niestety całe mnóstwo ludzi którzy nie powinni mieć dzieci, mają ich aż za dużo. I to są właśnie ludzie niezaradni życiowo, z marginesu, patologiczne rodziny, nie pracujące, korzystające z jakiejś pomocy socjalnej itd. Niestety nie wszystko jest takie proste i piękne

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez agison

tylko że Tutmirjalt nie narzekała i nie użalała się nad sobą jak to jej jest lub byłoby ciężko, mając dziecko - pytała o sytuację, zastanawiała się 'jak jest' i doszła do wniosku że jest ciężko - cóż, łatwo nie jest. Oczywiście nie jest też dramatycznie, w każdej sytuacji można sobie poradzić, dziecko to nie kataklizm tylko po co te epitety - wiadomo że jak ktoś sobie nie radzi, to na dziecko nie powinien się decydować.

btw, niestety całe mnóstwo ludzi którzy nie powinni mieć dzieci, mają ich aż za dużo. I to są właśnie ludzie niezaradni życiowo, z marginesu, patologiczne rodziny, nie pracujące, korzystające z jakiejś pomocy socjalnej itd. Niestety nie wszystko jest takie proste i piękne

Żadnymi epitetami nie rzucałam
Przyznaję się,że akurat Tutmirlajt w większosci swoich postów/wątków na cos narzeka i prezentuje podejscie "innym jest dobrze,tylko mnie tak ciezko".Tak ją pamiętam.Moze stąd moja reakcja.

Z drugą częścią wypowiedzi się zgadzam. Tylko poza ewidentną patologią istnieją jeszcze ludzie,którzy zycie maja w miarę poukładane,a mimo to we wszytskim znajdą problem i powód do dołka ,niezadowolenia czy czarnowidztwa. Bo np. inni mają lepiej.
A przy tym nie robią nic ,zeby samemu te "miec lepiej". I taka postawa mnie denerwuje.
ale to tak off top

[tutmirlajt]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Żadnymi epitetami nie rzucałam
Przyznaję się,że akurat Tutmirlajt w większosci swoich postów/wątków na cos narzeka i prezentuje podejscie "innym jest dobrze,tylko mnie tak ciezko".Tak ją pamiętam.Moze stąd moja reakcja.

Z drugą częścią wypowiedzi się zgadzam. Tylko poza ewidentną patologią istnieją jeszcze ludzie,którzy zycie maja w miarę poukładane,a mimo to we wszytskim znajdą problem i powód do dołka ,niezadowolenia czy czarnowidztwa. Bo np. inni mają lepiej.
A przy tym nie robią nic ,zeby samemu te "miec lepiej". I taka postawa mnie denerwuje.
ale to tak off top

Nie mam zamiaru wciagac sie w jakies glupie sprzeczki.

Ja wiem swoje- mam znajomych w miescie, widze jak im ciezko, pracuja w korporacjach do gidzuny 17, a czasami i dluzej. Nie maja sily zeby obiad w domu sobie zrobic, a co dopiero miec dzieci i je wychowac na porzadnych ludzi?? I nie piszcie mi ze nie sa zaradni, bo sa.

Najlepiej wszsystkich obsmarowac ze nieporadni, ze beznadziejni, ze narzekajacy.

Kazdy jest INNY, ma inna historie zyciowa- ludzie!! Nie kazdy chce zyc na utrzymaniu meza x lat. Nie kazdy ma zawod, w ktorych latwo znalezc prace. Nie kazdego stac na dziecko- niektorym jest ciezko splacac kredyt, a co dopiero decydowac sie na dziecko? Zrozumcie to w koncu, a jak nie, to w ogole nie piszcie, bo widze, ze temat was w ogole nie dotyczy a udzielacie sie jakby byl do was adresowany :brzyda l:

P.S Tak, uwazam, ze na wsi ( mówie o wsi bogatej) jest latwiej chować dzieci. Zwlaszcza jak mieszka sie we wsi wielopokoleniowej i w kolo ma sie rodzine- babcie, dziadkow itd. Zawsze mozna liczyc na kogos pomoc. Obstaje przy tym, ze ciezej jest ludziom ktorzy decyduja sie na wyjazd do duzego miasta oddalonego od domu rodzinnego 300 km. A najbardziej mnie smiesza ludzie, ktorzy decyduja sie na dziecko i zmuszaja rodzicow do przyjazdu ( musisz i koniec, bo ja mam dziecko a ty jestes babcia!!) do tego miasta, zamieszkania z nimi od poniedzialku do piatku i zajmowania sie dziecmi. Biedne sa te babcie.

Stokrota, a ty zastanow sie po co ludzie wchodza na fora? Jak nie wiesz to ci podpowiem: wchodza nie po to zeby sie chwalic i mowic o pozytywach swojego zycia ( dobra tacy tez sie zdarzaja!), tylko wchodza bo maja jakis problem, rozsterke itd - wiec chyba nic dziwnego jak sovie poskomle na forum, co? Od tego ono jest