mala badz smiala ;)

[aliszja.p]

W wieku 3-8 lat byłam śmiała i rozbrykana, od 8-13 lat zamknęłam się na nowych ludzi i nie lubiłam się odzywać. Na podwórku byłam uważana za osobę, która nigdy nic nie mówi byłam tylko biernym słuchaczem. Uważali ze w srodku mam pełno emocji, ale nie chcę ich wypuścić na zewnątrz. Az do pewnego wakacyjnego dnia ( 7 lipiec 2004 ) pojechałam z ciocią i wujkiem nad morze a potem byłam 3 tygodnie u mojej cioci. Powiedziałam- zmienię się. Nie wiem to chyba zależy od ludzi z jakimi się przebywa. Ja nad morzem stałam się wyluzowana i w ogóle, nie wiem kompletnie jak to się stało. U cioci takze czułam się swobodnie...przyjechałam po miesiącu i zmieniłam się nie do poznania..na podwórku mowią " Ala ale Ty nadajesz..." albo " potrafisz zagadać każdego ". Wszyscy mowili " a teraz w ogole inaczej się ubiera i czesze...juz nie jest cichą myszką " I tak rzeczywiscie się stało. Do dziś mam taką opinię. To chyba mija z wiekiem . Mi całkowicie nie minęło, ale napewno w duzym stopniu tak
Ale oczywiście zostały mi rózne problemy z nieśmiałości...szczególni e nie wiem jak gadać z chłopakami. I taka jestem, ze w jednym towarzystwie się otworzę, a w innym nie bo mi po prostu nie pasuje.

[Someone_Who_Cares]

A ja mam jeszcze tak ze jesli chlopak jest dla mnie mily i mi sie podoba to ja jestem dla niego nie mila to dopiero jest wariactwo! Poprostu jestem niemila i spieta, bo boje sie ze jesli sie usmiechne, albo cos to on pomysli ze go kocham, bedzie sie ze mnie nabijal i w ogole porazka, a jak sie zaczerwienie to w ogole jestem najgorsza wiedzma swiata zeby tylko nie zauwazyl ze mi zalezy Dziewczyny naprawde musimy cos z tym zrobic, w koncu to grzech zeby takie osobowosci jak nasze sie marnowaly, i zeby mogly je poznac tylko wybrane osoby trzeba podzielic sie nasza wspanialoscia ze swiatem
A dzieckiem tak od 3-6 lat bylam bardzo despotycznym zdecydowanie znajacym swoja wartosc, smialym, wszedzie bylo mnie pelno. Zamknelam sie w sobie chyba tak od podstawowki, pozniej byly jakies przeblyski ale nic konkretnego

[Finnabair]

Hehe piszecie duzo o chłopakach, to właśnie jest najgorsze

Chodziłam 3 lata razem do klasy z chłopakiem który mi się bardzo podobał.
3 lata durnego "udawania", ze mi na nim nie zależy i ze traktuje go jak zwykłego kolegę. Nigdy sama się do niego nie odezwałam. Nigdy. Jeśli on cos sie zapytał, to tylko odpowiedziałam, zaschło mi w ustach i koniec rozmowy. Po prostu nie umiem

Straszne, teraz on poszedł do innej szkoły i mam koniec "wielkiej miłości".

Buuu!

[Someone_Who_Cares]

Napisane przez Finnabair

Hehe piszecie duzo o chłopakach, to właśnie jest najgorsze

Chodziłam 3 lata razem do klasy z chłopakiem który mi się bardzo podobał.
3 lata durnego "udawania", ze mi na nim nie zależy i ze traktuje go jak zwykłego kolegę. Nigdy sama się do niego nie odezwałam. Nigdy. Jeśli on cos sie zapytał, to tylko odpowiedziałam, zaschło mi w ustach i koniec rozmowy. Po prostu nie umiem

Straszne, teraz on poszedł do innej szkoły i mam koniec "wielkiej miłości".

Buuu!

Doskonale Cie rozumiem miala identyczna sytuacje... Wlasnie z takich powodow tak bardzo chce sie zmienic

[aliszja.p]

Napisane przez Someone_Who_Cares

Doskonale Cie rozumiem miala identyczna sytuacje... Wlasnie z takich powodow tak bardzo chce sie zmienic

taka sytuacja jest wlasnie najgorsza
mi się podoba jeden koleś juz dwa lata, niedlugo tez odejdzie do innej szkoly i koniec ;((
A ja go nawet nie poznalam (
to jest okropne

[skrawka]

Napisane przez aliszja.p

taka sytuacja jest wlasnie najgorsza
mi się podoba jeden koleś juz dwa lata, niedlugo tez odejdzie do innej szkoly i koniec ;((
A ja go nawet nie poznalam (
to jest okropne

mam prawie identyczną sytuacje. Z tym że ten chłopak jest w moim wieku i jesteśmy w klasie maturalnej

[*~An!@~*]

Napisane przez Finnabair

Hehe piszecie duzo o chłopakach, to właśnie jest najgorsze

Chodziłam 3 lata razem do klasy z chłopakiem który mi się bardzo podobał.
3 lata durnego "udawania", ze mi na nim nie zależy i ze traktuje go jak zwykłego kolegę. Nigdy sama się do niego nie odezwałam. Nigdy. Jeśli on cos sie zapytał, to tylko odpowiedziałam, zaschło mi w ustach i koniec rozmowy. Po prostu nie umiem

Straszne, teraz on poszedł do innej szkoły i mam koniec "wielkiej miłości".

Buuu!

Też znam ten ból ...Teraz strasznie spodobał mi się pewien Łukasz z mojej klasy, ale nie zagadam do niego nigdy, bo on jest za ładny dla mnie ! Napewno nie zwróciłby nawet uwagi na taką szarą myszkę ...

CHCĘ SIĘ ZMIENIĆ!!!

[lorinka]

A ja przez tą nieśmiałość straciłam chłopaka... Właściwie on był tak samo nieśmiały jak ja i w ogóle.. chyba oboje wstydziliśmy się nawet podejść i zagadać do siebie w szkole... To było bez sensu Nie chcę tak nigdy więcej!
Chociaż z drugiej strony w towararzystwie wypróbowanych koleżanek spoza szkoły czuję się dosyć pewna siebie...
Za to w klasie wciąż 'kochane' koleżanki przypominają mi o tym, jaka to jestem zamknięta w sobie :/ nie rozumieją że mają w tym duży wkład...
Trzymajcie się i pamiętajcie że nieśmiałe jest piękne.

[windykatorka]

Ja też jestem nieśmiała,co wcale nie jest jak dla mnie powodem do dumy
Ta cecha wcale nie ułatwia mi życie,a tylko jeszcze bardziej je komplikuje i niszczy

[rolkaa15]

Dziewczyny przylaczam sie pewnie kazda z was chcialaby zmienic to ze jest niesmiala i zle mysli czesto o sobie mam propozycje swietna ksiązka "Sztuka pewności siebie " Alan Loy McGinnis autorem jest psychiatra ktory opisuje pewne zasady ktorych powinno sie trzymac wlasnie gdy chcemy sie zmienic jest tez przytoczonych wiele opisow z jego zycia a wlasciwie z zycia pacjentow POLECAM !!

[Poison27]

Ja też jestem nieśmiała . Ale pogodziłam się z tym, chociaż są sytuacje kiedy niesmiałosc w czymś przeszkodziła, dość często sie to zdarza, ale pracuje nad sobą. Też dość często udaje, ze mi na chlopaku nie zależy, potem żałuje, wszystko sie sypie . Chyba że jest to ktos kogo najpierw poznałam jako kolegę, potem mi sie spodoba, wtedy jest tak jak być powinno bo juz sie oswoiłam z tym człowiekiem. Natomiast ja wychodzę z założenia, że najczęściej osoby nieśmiałe to właśnie te wygadane, których wszedzie pełno. Bo jak lepiej zamaskować nieśmiałość? Łatwiej mi złapać kontakt z kims wygadanym, a potem ta osoba mi się zwierza, że naprawdę jest nieśmiała a maskuje to właśnie tym rozgadaniem, gada i gada, żeby uniknąć ciszy, żeby ktoś nie pomyślał, ze moze być niesamiała . Trochę pomieszane, ale ludzie własnie najczesciej wolą kamuflować wady niż nad nimi pracować lub zaakceptować. Zresztą nieśmiałość to nie wada. Prawdziwi przyjaciele to tacy , przed ktorymi nie trzeba nikogo udawać, czujemy się swobodnie i otwieramy się przed nimi. Mamy takie samo prawo do przyjaźni i miłości

[Someone_Who_Cares]

Napisane przez rolkaa15

Dziewczyny przylaczam sie pewnie kazda z was chcialaby zmienic to ze jest niesmiala i zle mysli czesto o sobie mam propozycje swietna ksiązka "Sztuka pewności siebie " Alan Loy McGinnis autorem jest psychiatra ktory opisuje pewne zasady ktorych powinno sie trzymac wlasnie gdy chcemy sie zmienic jest tez przytoczonych wiele opisow z jego zycia a wlasciwie z zycia pacjentow POLECAM !!

wiesz czy ta ksiazka jest moze dostepna gdzies w sieci?
Widzicie ja np. dzisiaj przez caly dzien bylam dosc wyluzowana i bardzo sie staralam to utrzymac, ale jak zobaczylam chlopaka ktory mi sie bardzo podoba ze swoja dziewczyna bylam bardzo czerwona a na dodatek gadalam TOTALNE glupstwa, zepsulo mi to reszte dnia, a na dodatek siedze i mysle tylko o tym jaka idiotke z siebie zrobilam naprawde musze sie zmienic!

[tripka]

Mnie nieśmiałość najbardziej przeszkadza w zawieraniu nowych znajmomości,ale niekoniecznie z chłopakami,raczej z nowymi ludźmi,znajomymi,no i w sytuacjach codziennych,typu kiedy muszę gdzieś iść coś załatwić itd.

[Creaketique]

Napisane przez rolkaa15

Dziewczyny przylaczam sie pewnie kazda z was chcialaby zmienic to ze jest niesmiala i zle mysli czesto o sobie mam propozycje swietna ksiązka "Sztuka pewności siebie " Alan Loy McGinnis autorem jest psychiatra ktory opisuje pewne zasady ktorych powinno sie trzymac wlasnie gdy chcemy sie zmienic jest tez przytoczonych wiele opisow z jego zycia a wlasciwie z zycia pacjentow POLECAM !!

Dzieki . Nareszcie konkretna rada Zawsze warto sprobowac przeczytac, moze cos sie zmieni...

Mysle, ze niesmialosc bierze sie tez stad, ze zbyt duzo uwagi poswiecamy temu jak zostaniemy odebrani przez ludzi dokola. Staramy sie przed kazdym wypasc jak najlepiej i za bardzo bierzemy do siebie to co o nas inni mysla. Boimy sie negatywnego ocenienia przez innych, i co za tym idzie wysmiania...

[lorinka]

Napisane przez Creaketique

Dzieki . Nareszcie konkretna rada Zawsze warto sprobowac przeczytac, moze cos sie zmieni...

Mysle, ze niesmialosc bierze sie tez stad, ze zbyt duzo uwagi poswiecamy temu jak zostaniemy odebrani przez ludzi dokola. Staramy sie przed kazdym wypasc jak najlepiej i za bardzo bierzemy do siebie to co o nas inni mysla. Boimy sie negatywnego ocenienia przez innych, i co za tym idzie wysmiania...

To jest właśnie to! Dobrze napisałaś!

[Someone_Who_Cares]

Napisane przez Creaketique

Dzieki . Nareszcie konkretna rada Zawsze warto sprobowac przeczytac, moze cos sie zmieni...

Mysle, ze niesmialosc bierze sie tez stad, ze zbyt duzo uwagi poswiecamy temu jak zostaniemy odebrani przez ludzi dokola. Staramy sie przed kazdym wypasc jak najlepiej i za bardzo bierzemy do siebie to co o nas inni mysla. Boimy sie negatywnego ocenienia przez innych, i co za tym idzie wysmiania...

dokladnie! Ma ktoras jakis pomysl jak to zmienic??????

[Creaketique]

Najprosciej byloby po prostu przestac sie tym przejmowac

Ale to nie jest latwe, niestety...

Chociaz ostatnio sporo o tym myslalam. Ze tak naprawde ludzie nie zwracaja az tak duzej uwagi na nasz wyglad i zachowanie, jak nam sie wydaje. Z mojego punktu widzenia, jesli nawet ktos znajomy powie jedno zdanie troche glupsze, to przeciez nie rozpamietuje tego miesiacami . Szybko sie zapomina.

Mysle tez, ze trzeba nabrac troche wiekszego dystansu do siebie tzn. nie wymagac perfekcjonizmu. Naprawde KAZDEMU zdarzaja sie bledy, i to ze cos raz albo drugi nie wyjdzie, nie oznacza bycia gorszym. Trzeba o tym jak najszybciej zapomniec i isc dalej

[tripka]

Napisane przez Creaketique

Chociaz ostatnio sporo o tym myslalam. Ze tak naprawde ludzie nie zwracaja az tak duzej uwagi na nasz wyglad i zachowanie, jak nam sie wydaje. Z mojego punktu widzenia, jesli nawet ktos znajomy powie jedno zdanie troche glupsze, to przeciez nie rozpamietuje tego miesiacami . Szybko sie zapomina.

Dokładnie-a jak samemu coś sie głupiego zrobi czy powie,to się właśnie to rozpamiętuje miesiące...podczas gdy inni albo w ogóle nie zwrócili na to uwagi,nic nie pomyśleli,i już na pewno nic nie pamiętają...

[Someone_Who_Cares]

Dzisiaj postanowilam zaczac moja terapie ktora sobie sama opracowala, i jej pierwszym punktem zostalo patrzenie w oczy fajnym facetom, poprostu musze isc i spojrzec, nie przechodzic na druga strone ulicy tylko isc kolo nich i patrzec kiedy tylko mam na to ochote, drugim punktem zostalo bycie naturalnym. To bylo w tym wszystkim najbardziej zaskakujace, poprostu kiedy ktos nieznany mnie o cos pytal, albo na zajeciach, to odpowiadalam, i poprostu powtarzalam w myslach ze lepiej zebym sie zarumienila i mowila cichutko niz wydawala z siebie ten sztuczny "pewny" glos, i wiecie co? Poprostu za drugim razem nie bylam ANI troche czerwona, i mowilam glosno, wyraznie i NATURALNIE, pierwszy dzien uwazam wiec za bardzo udany

[Poison27]

Ostatnio na własnej skórze się przekonałam i to dzięki Wizażankom (), ze warto czasem zdobyć się na odwagę. Chociaz czasami... Zaproponowałam pewnemu chlopakowi cos, a tak to by nic nie ruszyło

[blue_eyed_kitty]

A ja się musze pochwalić Zostałam dziś rzucona na szerokie wody:ja kontra 15stu gimnazjalistów z pierwszej klasy! I...przezyłam!!! Bałam się że się spalę i zawalę całe lekcje ale okazało się że wypadło OK Ale jestem z siebie dumna Tylko jeszcze muszę nad 'tresurą' popracować bo prawie mi na głowę weszli

[czapeczkaelfa]

Dopiero zauwazylam ten watek i chcialam napisac, ze rozumiem was wszystkie bardzo dobrze, bo mam ten sam problem Niesmialosc utrudnia mi zycie i mam wrazenie ze stracilam przez nia wiele niepowtarzalnych okazji. Ale nie mam zupelnie pomyslu jak sie zmienic, jak sie jej pozbyc. Bylam niesmiala od kiedy pamietam i zupelnie nie wyobrazam sobie siebie innej-odwaznej i przebojowej...

[tyneczka]

Jejku wiecie co... za 2 tygodnie wybieram się pierwszy raz na zajęcia z tańca TOWARZYSKIEGO. Nie znam stamtąd nikogo, a idę sama Już teraz się boję swojego zachowania. Przecież ja spalę się tam ze wstydu! Tyle nowych twarzy, a ja mam szczególne kłopoty z poznawaniem kogoś nowego. Nerwowe ruchy, których nie mogę powstrzymać, zamknięte na kłodkę usta i przede wszystkim te rozmyślenia och boże! "Jak zostanę odebrana? Jak widza mnie inni? Dobrze wyglądam? Co o mnie myślą?" Ja nie wiem po prostu to wychodzi samo z siebie i nie mogę tego powstrzymać! Może macie dla mnie jakąś dobrą radę?

[czapeczkaelfa]

Tyneczka, po pierwsze gratuluje odwagi Juz sama decyzja zapisania sie na kurs tanca to bardzo duzo Zobaczysz, ze bedzie super.Pojdz tam na luzie, powiedz sobie,z e robisz to dla wlasnej przyjemnosci i nie obchodzi cie co mysla inni. Poza tym zapewniam, ze tam kazdy bedzie myslal glownie o sobie i o tym jak on tanczy. Wiec skup sie na tancu i na przyjamnosci jaka on daje. Zobaczysz ze wszystko pojdzie swietnie!

[Bianka19]

Tyneczka, wiem że łatwo jest tylko mówić, ale pójdziesz na kurs i wszystko będzie dobrze.Wejdziesz i będziesz się uśmiechać,zagadasz do jakiś dziewczyn jak boisz się do chłopaków. Potraktuj to jako jedno z zadań należących do terapii Uwierz że uśmiech duzo zmienia, taka osoba wydaje sie kontaktowa.
(a tak na marginesie fajnie że idziesz na kurs tańca)
Ośmielam sie udzielać Ci rady bo sama się lecze(z różnym skutkiem, ale zawze to coś


A co do mojej osoby, wstępuje do AN:P
Bo mam takie same problemy jak Wy, tylko jakby jeszcze było mało u mnie dochodzi coś wrodzaju ,ja to nazywam,Perfekcjonizmu:P
Objawy polegaja np. ta tym że jak popełnię jakąś gafę to myśle o tym pół dnia albo i dłużej, podczas gdy inni nawet jej nie zauważyli ...
To jest dopiero głupie:P

[tyneczka]

Czapeczkaelfa i Bianka19 dziękuję Wam za zainteresowanie i porady Odważyłam się tylko dlatego, że uwielbiam tańczyć, a jak narazie rozwijam się tylko w domu, więc chcę teraz przekonać się jak to wszystko wygląda naprawdę Ok, a więc po 1 - uśmiech, po 2 - pozytywne myślenie, po 3 - brak myślenia o tym jak mnie odbiorą i po 4 - uśmiech hehe Zobaczymy, co z tego się uda, bo znając życie i mnie samą, to dostanę palpitacji serca i o wszystkim zapomnę A jak jeszcze zobaczę tylu przystojnych chłopaków to już w ogóle !! Może jeszcze któraś wizażanką posłuży się radą
Bużka

[Rosario]

Czy uważacie ,ze trzeba byc odawaznym zeby wyjsc na scene.I mówic cos przed publicznoscią?
Mialyscie kiedy publiczne wystapienia ?

[lorinka]

Ja miałam właściwie często w gimnazjum i wiecie... wtedy może i miałam tremę, ale dawałąm sobie spokojnie radę, lubiłam to. Teraz nie potrafię sobie wyobrazić publicznego wystąpienia... nawet przed klasą jak omawiam jakiś obraz na polskim czy coś, to jestem tak zdenerwowana, że ... szkoda gadać : (

[Moonlight]

oczywiście że trzeba być odważnym żeby występować na scenie

ja występowałam przed sporą publicznością na dniach mojego miasta gdy chodziłam na zajęcia teatralne nie było źle. myślałam o tym że tam wcale nie ma ludzi i starałam się mówić to co miałam do powiedzenia na luzie. oczywiście trema trochę była ale ogólnie zawsze wychodziło ok

a dziś byłam przebojowa chodziłam po szkole i zaczepiałam zupełnie nieznajomych ludzi książki musiałam opylić nawet chłopców sobie zaczepiałam fajnych ale mimo, że to nie było dla mnie ani trochę stresujące to nadal uważam się za nieśmiałą osobę. mam takie "zawiechy" czasami nie wiem co powiedzieć, jak się zachować, zamykam się w sobie... ale na szczęście to powoli przechodzi trening czyni mistrza

tylko nadal nie umiem gadać z facetami na których mi zależy

[nAtaL!a]

Napisane przez lorinka

A ja przez tą nieśmiałość straciłam chłopaka... Właściwie on był tak samo nieśmiały jak ja i w ogóle.. chyba oboje wstydziliśmy się nawet podejść i zagadać do siebie w szkole... To było bez sensu Nie chcę tak nigdy więcej!
Chociaż z drugiej strony w towararzystwie wypróbowanych koleżanek spoza szkoły czuję się dosyć pewna siebie...
Za to w klasie wciąż 'kochane' koleżanki przypominają mi o tym, jaka to jestem zamknięta w sobie :/ nie rozumieją że mają w tym duży wkład...
Trzymajcie się i pamiętajcie że nieśmiałe jest piękne.

dokladnie jakbym czytala o sobie