Jestescie chcianymi czy niechcianymi dziećmi swoich rodziców?

[emelie]

Jestem wpadką, ale chcianą
Co dziwne, bardziej rozpieszczoną od zaplanowanego rodzeństwa

[jj4u]

Ja byłam dzieckiem planowanym, mój starszy brat nie. A chciani byliśmy oboje Po prostu mój brat się przydarzył i trzeba było to zaakceptować a ja zostałam zaplanowana. Ale oboje byliśmy jak najbardziej chcianymi i kochanymi dziećmi. Brat to synuś mamusi a ja córeczka tatusia
I też nie wyobrażam sobie jakim trzeba być potworem, żeby powiedzieć swojemu dziecku, że było niechciane...

[Suvia]

Moja mam miała 43 lata jak jej się nagle trafiłam, więc raczej chyba nie mam podstaw, żeby się łudzic, że byłam zaplanowanym bobasem.

Moje siostry miały wtedy po 18 i 19 lat, tak więc wychowywał mnie jeden ojciec i 3 matki W wyniku tego miałam jedno poważne zaburzenie - dwie lewe rączki do późnego wieku. Ale walczę z sobą teraz!

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

A ja znam też sytuację, gdzie dziecko jest z wpadki i jest wielkie udawanie, że jest ok... To dopiero dramat, bo widać, że kobiecie nerwy puszczają i jest przelewanie na dziecko pretensji za zmarnowanie życia...

[natalka2]

nigdy nie pytalam, ale mama urodzila mnie w wieku 27 lat, 4 lata po slubie takze chyba bylam chciana i planowana
kiedys mama mowila, ze planowala miec dwoje dzieci, a tu psikus, bo jej druga ciaza byla blizniacza ale wszystkie jestesmy kochane i nie wyobrazam sobie, zeby nie bylo ktorejs mojej siostry

[layla_lbn]

Planowana, ale na później. Od pierwszego dnia kochana i chciana. Moi rodzice byli już dawno po ślubie [mieli chyba 29 i 31 lat]. Mam o rok starszego brata i mama chciała trochę odpocząć od brzucha.

Nawet nie wiedziałam, ze byłam z wpadki. Dowiedziałam się dopiero jak zapytałam mamy.

[201604250941]

Ja jestem z wpadki i uwazam ze to mialo duzo wplyw na mnie, mam wrazenie ze matka miala problem z zaakceptowaniem tego, ze w mlodym wieku (zaraz po 19 urodzinach) juz ma tyle obowiazkow. Mysle ze wiekszosc awantur jakie robila i lania jakie zebralam wynikala z jej frustracji tym stanem rzeczy niz tym, ze na prawde cos zrobilam. Dzisiaj jak juz jestem dorosla po prostu nie czuje z nia wiezi, chyba nigdy nie czulam, to sie zdaje liczy jako zaburzenie emocjonalne. Normalnie bym sie tak nie spowiadala z prywatnych spraw ale mam dosc zaklamania jakie panuje, ze wszystkie dzieci kochaja swoje matki najbardziej na swiecie.
Moj ojciec natomiast jest od matki 6 lat starszy i on to o wiele lepiej znosil, dla niego to byl dosc normalny wiek na dziecko. Fakt, bardzo ciezko musial pracowac ale zawsze sie spelnial w roli ojca, czesto tez w roli typowej dla matki, czyli budzil mnie, prowadzil do lazienki i pilnowal zebym zęby umyla, przygotowywal mi ubranie, potem kladl mnie spac, opowiadal bajke na dobranoc. A jak byl w pracy to siedzialam z dziadkami. Ale jakby ktos sie spytal to oczywiscie, dla matki dzieci najwazniejsze, kocha najbardziej na swiecie bla bla bla w domu kraina mlekiem i miodem plynaca.

A ja znam też sytuację, gdzie dziecko jest z wpadki i jest wielkie udawanie, że jest ok... To dopiero dramat, bo widać, że kobiecie nerwy puszczają i jest przelewanie na dziecko pretensji za zmarnowanie życia...

To wlasnie cos takiego jak piszesz mialam.

Ale klopotow ze zdrowiem nie mam raczej.

[Rena]

Ja jestem poznym dzieckiem, jest duza roznica wieku miedzy mna a rodzicami. Wpadka na pewno nie - mama miala problem z zajsciem w ciaze. Czyli wrecz przeciwnie, bardzo wyczekiwana.

[5f42baaf55c99c9383de422acc0cb88e1da365bd_65628aba0b01a]

ja byłam wpadką-niespodzianką Bo rodzice długo starali się o dziecko i już stracili nadzieję a potem zrobiłam im niespodziankę więc byłam "chciana"

[Stromanthe]

Byłam wpadką chcianą w 50%- mama po pierwszym szoku cieszyła się, jestem z nią bardzo mocno związana emocjonalnie, nie wyobrażam sobie niczego bez niej. Za to dla ojca byłam złem koniecznym, którym on nie ma zamiaru się opiekować, a jedynie utrzymywać. Teraz, kiedy jestem dorosła, trochę się to zmieniło, jestem jego oczkiem w głowie, ale jednak kilkanaście lat była batalia
Co do zdrowia- jestem osobą chorowitą i mocno rozchwianą psychicznie.

[unBeatable]

Napisane przez Rena

Ja jestem poznym dzieckiem, jest duza roznica wieku miedzy mna a rodzicami. Wpadka na pewno nie - mama miala problem z zajsciem w ciaze. Czyli wrecz przeciwnie, bardzo wyczekiwana.

u mnie taka sama sytuacja - 37 lat różnicy miedzy mną a rodzicami, aż 13 lat starań przez problemy z zajściem w ciążę :/

[ciri15]

Nieplanowana, ale chciana podobno Tylko trochę później.

[AjcCc]

Nie planowana, ale nigdy nikt nie dał mi do zrozumienia, że jestem niechciana. Trzeba rozgraniczyć te dwie rzeczy
Nikt z mojego powodu też nie przyśpieszał ślubu, bawiłam się na weselu moich rodziców jako prawie 4-letnie dziecko

[_Matilde_]

Ja jestem z wpadki, taka niespodzianeczka kiedy się dzieci już nie chce. Mama miała 40 lat, a ojciec 45, moje rodzeństwo jest ponad 10 lat ode mnie starsze. Z jednej strony byłam rozpieszczana niemiłosiernie, taka maskotka rodzinna, a z drugiej już się rodzicom nie chciało akceptować moich dziecięcych zachowań, wymagali ode mnie odpowiedzialności i przewidywania o wiele za wcześnie niż byłam w stanie temu sprostać.
Tak, chorowałam na depresję, miałam stany lekowe, poza tym mam nerwicę wegetatywną

[Vivienne]

Chciana, planowana i bardzo wyczekiwana

Moja mama była wcześniej w ciąży, ale poroniła, a zawsze chciała mieć dziecko. Więc pojawiłam się po kolejnych dwóch latach

[Antilia]

Nie mogę powiedzieć, że jestem z wpadki, bo rodzice chcieli mieć drugie dziecko, nie zabezpieczali się uznając "co będzie to będzie" - no i jestem.

[Wisienki]

Chciana, planowana, wyczekiwana i kochana - czuje to całe życie - każdego dnia

[acidka]

Aż muszę zapytać kogoś, bo nigdy się nas tym nie zastanawiałam. Nie czułam się nigdy nie chciana, ale na ślubie rodziców byłam już obecna więc możliwe, że to taka wpadka po prostu.

[abraxas2871]

Chciana i planowana (chociaż nispodziankowa, bo jestem drugim bliźniakiem o którym nie wiedziano dopóki się nie urodziłam). I wyczekiwana- głównie przez tatę, mama nie chciała mieć dzieci (a raczej dzieci chciała, ciązy nie chciała, bo panicznie boi się nudności i wymiotów - a mdliło ja przez 8 miesięcy, więc w sumie ją rozumiem).

A tak poza tym - to, że dziecko jest chciane, wyczekiwane i kochane wcale nie oznacza, że nie będzie miało problemów psychicznych - ja mam. I nie sądzę, że to wina rodziców/otoczenia w domu - raczej wpływu środowiska zawenętrznego + podatności. Znam wielu ludzi, których rodzice nie szanują (czy nie kochają: nie wiem), a którzy są w o wiele lepszej kondycji psychicznej ode mnie, bo po prostu są ogólnie "silnymi" ludźmi - może mają dobre geny.

[Noelka_]

Jestem prawie pewna, że mnie chcięli Mama od czasu do czasu wspomina, że wychowała potworka Nie wpadli przed ślubem, więc pewnie przypadkowo się na tym świecie nie znalazłam..

[solaola]

Chciana i planowana, 3 lata po ślubie rodziców, kochana strasznie.

[201803290936]

Nieplanowana, niby kochana i ostatecznie chciana, ale z perspektywy czasu, mając za matkę typową matkę-Polkę cierpiętnicę, wypominającą na każdym kroku jej wielkie poświęcenie, to mam spore wątpliwości.

[Ninquelote]

Chciana i zaplanowana nawet na konkretny miesiąc. Ale mamie się zachciało umyć okna i urodziłam się wcześniej.

[Wisienki]

Napisane przez Ninquelote

Chciana i zaplanowana nawet na konkretny miesiąc. Ale mamie się zachciało umyć okna i urodziłam się wcześniej.

Nie wiem o co chodzi z tym myciem okien - bo moja mama też zaczęła rodzić tego dnia w którym umyła ostanie okno

[90agnieszka90]

Nieplanowana, ale chciana Co prawda mama na początku troszkę była zszokowana, ale powiedziała mi, że mimo że byłam kinderniespodzianką to byłam chciana

[wanitatywna]

Nieplanowana, ale chciana. Tak samo jak moja młodsza siostra. Osiemnaście lat różnicy jest między nami.

[Jula]

Wpadka. Po tym jak lekarz powiedział mojej mamie, że jest bezpłodna i raczej dzieci mieć nie będzie. Rodzice więc musieli się "jakoś" pocieszać )

[NibyNic]

Jestem z ciąży planowanej, "wystaranej" i jak to mama mówi "wyleżanej ile się tylko da"
moja mama kilka miesięcy po ślubie zaszła w ciążę, ale w dniu imienin taty upadła i w nocy poroniła (8 maj) rodzice starali się jak mogli, żeby jak najszybciej była kolejna ciąża i tak w pewien jesienny wieczór zostałam poczęta
mój brat był chciany i planowany ale przeze mnie - jest 9 lat młodszy, w końcu rodzice mieli dość mojego proszenia i wzięli się do roboty bez środków ochronnych, widocznie bardzo im się to spodobało bo 1,5 roku po bracie dołączyła do nas jeszcze siostrzyczka
w sumie tylko ja jestem w pełni planowym dzieckiem brat zaplanowany ze względu na mnie a siostra, tak jak pisałam - z rozpędu, jednak to ja najwięcej chorowałam i uważam, że najwięcej ode mnie wymagano,po prostu jestem sporo starsza od rodzeństwa a że bardzo chciałam je mieć to opieka nad nimi w dużej mierze spoczywała na mnie

[athine]

Jestem niechcianym dzieckiem ostatnio mi mama to powiedziała... Tylko że nie w takim sensie jak większość.
Przede mną jest czwórka rodzeństwa... moja mama była załamana, zła i wszystko na raz jak się dowiedziała że będzie miała piąte dziecko. Już czwórka dała jej w kość... Ale jak się urodziłam to wiadomo, że byłam chciana i kochana rozpieszczana ;P
Teraz mama mi mówi, że nie wyobraża sobie życia beze mnie, że jestem jej światełkiem i beze mnie nie byłoby tak samo. Beze mnie nie miałaby tak uzdolnionej córki, z której może być tak dumna Hahahha

[Celestia]

Chciana i planowana.