bezmyślność młodych matek...

[kariera85]

ależ nauka o wychowaniu nic nie ma do schematów
ja nie mowie o hodowaniu dzieci
dalam prosty przyklad-przepraszanie za wybuch to błąd,bo obciąża dziecko frustracja rodzica-dla rodzica to katharsis,a dla dziecka?ciężar
proste,prawda?tylko gdy sie o tym nie wie,popelnia sie błędy
wychowanie to bardzo bardzo skomplikowany proces i nie da sie go uprościć do ksiazkowego schamatu
wielka szkoda,ze Twojej siostry tego na studiach nie nauczyli

[kariera85]

jeszcze dodam o jaka książkową pomoc mi chodzi dokładnie

pojawia sie wychowawczy problem-dziecko nie robi tego,co wg nas powinno robic badz robi cos,co budzi nasz niepokoj
pytanie sie nasuwa oczywiscie jedno-"dlaczego?"
z pomoca przychodza lata pracy pedagogow,ktorzy obserwujac setki dzieci wysnuwaja wnioski, ze przyczyny mogą być takie i śmakie
o to mi wlasnie chodzi
jesli w zachowaniu dziecka pojawia sie cos,co nas alarmuje warto sięgnąć po wiedzę tych,ktorzy dzieciom poswiecili swoje zycie

skoro z rysunkow dziecka pedagog potrafi dowiedziec sie wielu (prawdziwych) rzeczy,to dlaczegóż rodzic nie miałby w podobny sposob swojemu dziecku pomóc?

[Impersona]

A gdzie ja napisałam, że moja siostra wybucha przy dzieciach? Nie wybucha, wręcz przeciwnie...jest chodzącą cierpliwością i łagodnością, a przydałoby się właśnie, żeby czasem wrzasnęła, a nie ciągle powtarzała tym swoim quasistanowczym głosem, że tak nie wolno
Ja uważam, że z dziećmi nalezy rozmawiać, nawet takim jeszcze malutkim tłumaczyć wszystko. Oczywiście kiedy jestem zła i wściekła staram się oddać dziecko pod opieke TŻ, a sama iść na spacer, ale nie zawsze tak się da i chyba lepiej na początku powiedziec dziecku, że mamusia ma zły dzien i jest poddenerwowana bo... [tu powód sformułowany jak najjaśniej], żeby dziecko nie czuło sie niepewnie i wiedziało co się dzieje, żeby mimo nerwów mamy czuło się bezpiecznie. Nie czytam tych "mądrych książek", bo poprostu uważam, że sama znam najlepiej swoje dziecko i sama wiem najlepiej jak się nim opiekować, co więcej- popełniam błędy napewno, ale wkońcu jestem tylko człowiekiem i mam do tego prawo

[isa666]

Napisane przez maswerka

Niektórym po prostu brak wyobraźni...
Mi włos się jeży na głowie, gdy widzę kobietę z wózkiem, która czeka na zmianę światła na zielony, a wózek znajduje się prawie że na ulicy. Nie pomyśli co by się stało jakby nagle auto przejechało bliżej krawężnika...Niestety takie widoki są bardzo częste.

Niestety
Raz pamiętam jechałam z tatą samochodem i nagle taka "mamusia" wystawiła wózek na drogę(chciała przejść przez ulicę w miejscu, gdzie nie ma pasów)
Na szczęście nic się nie stało, bo ulica była szeroka i jechaliśmy powoli, więc mój tata bez problemu ominął wystający wózek.

[kariera85]

to o przepraszaniu bylo tylko przykładem-rozumiem postawe Twojej siostry
inaczej-rozumiem ale nie pochwalam

wiadomo,ze jestesmy tylko ludźmi i popelniamy błędy ale Twoj wychowawczy błąd rzutuje na życie i osobe Twojego dziecka

Twoje niefrasobliwe podejście(wybacz szczerosc !! ) potwierdza przekonanie jednego z moich bylych profesorow,ktory ubolewał nad faktem, ze tak jak czlowieka z ulicy nie dopuszcza sie do operowania czlowieka,tak rodzicem-na ktorym ciaży podobna odpowiedzialnosc,moze zostac kazdy a tu rowniez potrzebne jest minimalne choc przygotowanie tym bardziej,ze zyjemy w czasach,ktore dla dzieci niosą wiele wiele zagrożeń

przedszkolankowałam, przez rok opiekowalam sie maluchem,więc nieznajomosci tematu wychowania "w realu" nie mozesz mi zarzucic(uprzedzam fakty )
jako opiekun czulam ogromny ciężar,co bedzie gdy stane sie matką
na kazdym kroku podejmujesz decyzje,ktore kształtują Twoje dziecko
jesli z pełną swiadomoscią odrzucasz teorie wychowania to ja Ciebie za cholere nie potrafie zrozumieć

[Luba]

Zgadzam sie zdecydowanie z Impersona.

Wystarczy czasami wejsc na forum "mama z klasa" i poczytac te posty od biednych mlodych mam, ktore pisza:bo w ksiazce przeczytalam, ze dziecko w tym wieku ma robic cos tam, a moje nie robi, co mam zrobic? Albo: bo robie cos tam i wszystko jest w porzadku ale w ksiazce przeczytalam, ze to zle, co robic?
Odpowiedz jest jedna i prosta: wyrzucic ksiazke

A czasami zdarza sie tak, ze rady sa rozne w roznych ksiazkach, czasami znosza sie wzajemnie, sa sprzeczne. Co wtedy? Ktora ksiazka lepsza?


Bardzo dobrze napisala Impersona, ze dzieci to nie rosliny doniczkowe, nie mozna ich hodowac tak samo jak inne dzieci. Kazde dziecko jest inne i rodzice o kazdym mogliby napisac wlasna ksiazke.

[kariera85]

czyli cala pedagogika jest do du*y?

czytadło-poradniki,o ktorych mowicie a książki o ktorych ja mowie-to zupełnie inna sprawa
sama uwazam ze wiekszosc tych "poradniczkow" trzeba by spalic a autorow skazac na banicje

nie rozumiem tylko,tego uporu"ja jestem matka,wiem najlepiej co dobre dla mojego dziecka" podczas gdy podpieranie się naukową wiedzą tego w zupełności nie wyklucza

[Luba]

Napisane przez kariera85

przedszkolankowałam, przez rok opiekowalam sie maluchem,więc nieznajomosci tematu wychowania "w realu" nie mozesz mi zarzucic(uprzedzam fakty )
jako opiekun czulam ogromny ciężar,co bedzie gdy stane sie matką
na kazdym kroku podejmujesz decyzje,ktore kształtują Twoje dziecko
jesli z pełną swiadomoscią odrzucasz teorie wychowania to ja Ciebie za cholere nie potrafie zrozumieć

Ja Ci zarzuce nieznajomosc tematu. Tak samo jak zarzucalam wczesniej paru innym wizazankom, ktore tez szczycily sie tym, ze kiedys tam popilnowaly cudzych dzieci.
Bedziesz miala swoje dzieci to pogadamy. Trudno, ale nie zaimponujesz mi swoimi dokonaniami zawodowymi, mozemy porozmawiac jak mama z mama. Wtedy nasze doswiadcczenia beda porownywalne.
Mowie to jako mama wychowujaca dwoje dzieci, zdajaca sobie sprawe, ze jestem odpowiedzialna za ich wychowanie, z pelna swiadomoscia podejmuje niektore decyzje i wiem, ze one moga zawazyc na zyciu mojego dziecka. Nie jestem obca osoba, ktora zajmuje sie nimi w szkole czy przedszkolu, ale ich mama, ktora spedza z nimi dobre i zle chwile nie filozofujac na tematy wychowawcze. Ja to wszystko mam w praktyce i przerabiam to na wlasnych dzieciach i wlasnym zyciu a nie jako ktos patrzacy z boku . Nie mam tej milej prespektywy, ze popracuje pare godzin i pojde do domu, to jest praca na 24 godziny do konca zycia. I dlatego twierdze, ze nasze doswiadczenia sa rozne.

[kariera85]

przykladowy problem:dziecko jest niejadkiem
absolutnie nie je,biegac trzeba za nim i podtykac kąski bo inaczej przez 12 h nic nie tknie

poradnikowa rada-rob kanapeczki z usmiechami,z kaszki samolociki etc

rady naukowe są takie:
1)dziecko przyjdzie po jedzenie gdy poczuje głód,nie ma co podtykac mu czegos bo"akurat mamy 7:15 i czas na sniadanie"
a o w sytuacji,gdy maluch nie zdaje sobie sprawy z uczucia glodu?
2)w naszej kulturze zakorzeniona jest kultura stołu jako symbolu,jako serca domu,tu spotykaja sie wszyscy domownicy
diagnoza-koniec z jedzeniem w sypialni,salonie-jemy wszyscy w jadalni
poskutkowało! mały(3l.) naśladuje ojca,mame,brata ktorzy przestaja wypijac na stojąco czy nie gryzą kanapek w lazience, w biegu
jedzenie odzyskuje status obrządku-maly jest zaangazowany w przygotowania,jedzenie kojarzy mu sie z czyms miłym,wsuwa wszystko aż miło

[kariera85]

Napisane przez Luba

Ja Ci zarzuce nieznajomosc tematu. Tak samo jak zarzucalam wczesniej paru innym wizazankom, ktore tez szczycily sie tym, ze kiedys tam popilnowaly cudzych dzieci.
Bedziesz miala swoje dzieci to pogadamy. Trudno, ale nie zaimponujesz mi swoimi dokonaniami zawodowymi, mozemy porozmawiac jak mama z mama. Wtedy nasze doswiadcczenia beda porownywalne.
Mowie to jako mama wychowujaca dwoje dzieci, zdajaca sobie sprawe, ze jestem odpowiedzialna za ich wychowanie, z pelna swiadomoscia podejmuje niektore decyzje i wiem, ze one moga zawazyc na zyciu mojego dziecka. Nie jestem obca osoba, ktora zajmuje sie nimi w szkole czy przedszkolu, ale ich mama, ktora spedza z nimi dobre i zle chwile nie filozofujac na tematy wychowawcze. Ja to wszystko mam w praktyce i przerabiam to na wlasnych dzieciach i wlasnym zyciu a nie jako ktos patrzacy z boku . Nie mam tej milej prespektywy, ze popracuje pare godzin i pojde do domu, to jest praca na 24 godziny do konca zycia. I dlatego twierdze, ze nasze doswiadczenia sa rozne.

zrobilo mi sie bardzo przykro,bo zupelnie nie rozumiesz moich intencji
nie rozumiesz,ze chce pomoc Tobie w wychowaniu,ze chce dobrze dla Twojego dziecka
trudno-nie moge Cie zmusic do niczego

ps:nie "popilnowalam" czyjegos dziecka tylko przez kilkanascie miesiecy spedzalam z nim po kilkanascie godzin dziennie,świadomie go wychowując
jest bystry,pewny siebie,dobrze wychowany,nie ma z nim problemow typu"nie je""nie lubi dzieci"
rozumiem ze to wszystko kwestia przypadku

[moee]

Napisane przez Luba

Ja Ci zarzuce nieznajomosc tematu. Tak samo jak zarzucalam wczesniej paru innym wizazankom, ktore tez szczycily sie tym, ze kiedys tam popilnowaly cudzych dzieci.
Bedziesz miala swoje dzieci to pogadamy. Trudno, ale nie zaimponujesz mi swoimi dokonaniami zawodowymi, mozemy porozmawiac jak mama z mama. Wtedy nasze doswiadcczenia beda porownywalne.
Mowie to jako mama wychowujaca dwoje dzieci, zdajaca sobie sprawe, ze jestem odpowiedzialna za ich wychowanie, z pelna swiadomoscia podejmuje niektore decyzje i wiem, ze one moga zawazyc na zyciu mojego dziecka. Nie jestem obca osoba, ktora zajmuje sie nimi w szkole czy przedszkolu, ale ich mama, ktora spedza z nimi dobre i zle chwile nie filozofujac na tematy wychowawcze. Ja to wszystko mam w praktyce i przerabiam to na wlasnych dzieciach i wlasnym zyciu a nie jako ktos patrzacy z boku . Nie mam tej milej prespektywy, ze popracuje pare godzin i pojde do domu, to jest praca na 24 godziny do konca zycia. I dlatego twierdze, ze nasze doswiadczenia sa rozne.

calkowicie sie z Toba zgadzam

[kariera85]

proste..

[Luba]

Napisane przez kariera85

czyli cala pedagogika jest do du*y?


nie rozumiem tylko,tego uporu"ja jestem matka,wiem najlepiej co dobre dla mojego dziecka" podczas gdy podpieranie się naukową wiedzą tego w zupełności nie wyklucza

Przykro mi, ale wiekszosc tak, jest do d..y.

Moje dzieci maja 12 i 7 lat. Nigdy nie mialam z nimi klopotow wychowawczych, sa milymi dziecmi, dobrze sie ucza itd. Wychowywalismy ich bez ksiazek, wystarczyla nam obserwacja wlasnych dzieci i bycie z nimi. Jestem ich matka, jestem z nimi prawie cala dobe, kto zna je lepiej niz ja? To jest upor? Stwierdzenie prostego faktu, ze ktos kto nie widzial moich dzieci na oczy nie wie jakie sa i jak nalezy je wychowywac?

Do wychowywania dzieci nie trzeba ksiazek. Potrzeba zdrowego rozsadku. I wiedzy o tym, ze kazde dziecko jest inne, nawet rodzenstwo nie jest czasami podobne. Do kazdego trzeba miec inne podejscie, trzeba obserwowac wlasne dzieci i uczyc sie tego jakie sa. I swoje postepowanie dostosowywac do tego z jakim czlowiekiem (dzieckiem)mamy do czynienia.

[Luba]

Napisane przez kariera85

zrobilo mi sie bardzo przykro,bo zupelnie nie rozumiesz moich intencji
nie rozumiesz,ze chce pomoc Tobie w wychowaniu,ze chce dobrze dla Twojego dziecka
trudno-nie moge Cie zmusic do niczego

ps:nie "popilnowalam" czyjegos dziecka tylko przez kilkanascie miesiecy spedzalam z nim po kilkanascie godzin dziennie,świadomie go wychowując
jest bystry,pewny siebie,dobrze wychowany,nie ma z nim problemow typu"nie je""nie lubi dzieci"
rozumiem ze to wszystko kwestia przypadku

Alez bardzo Ci dziekuje, ale jak pisalam, moje dzieci maja juz 12 i 7 lat i chyba za pozno na pomoc w wychowywaniu ich.

A to co pisalam wczesniej o byciu mama i byciu opiekunka jest, tak jak napisalas, proste. Naprawde.
Tyle tylko, ze przekonac mozesz sie o tym dopiero wtedy kiedy zostaniesz mama. Wczesniej mi nie uwierzysz. Bo to jest cos o czym mozna sie przekonac tylko wtedy, kiedy sie tego doswiadcza. Teoria ma sie nijak do rzeczywistosci. Bycie mama a bycie niania czy przedszkolanka to dwie rozne bajki.

[Abuba]

Napisane przez kariera85

pojawiły się słowa jednej z was(tylko nie pamietam, kto tak powiedzial-sorki ) ze po wybuchu złości rozmawia z dzieckiem i niekiedy je przeprasza za swoj wybuch
otóż-błąd

Traktuję swoje dzieci z szacunkiem - dlatego przepraszam je za moje nieodpowiednie zachowanie (gdy już się takie zdarzy), tak samo jak przepraszam męża, gdy na niego nakrzyczę.

Znalazłam na szybko trochę na ten temat:

Małemu dziecku bardzo trudno jest się w tym połapać i np. przeprasza za to, że zachorowało lub że silny wiatr mu porwał czapkę z głowy. Dlatego warto je uczyć rozróżniania między szkodą zawinioną i przypadkową. Najlepszym sposobem jest oczywiście modelowanie, czyli pokazywanie czegoś na własnym przykładzie. Dlatego małemu dziecku (przedszkole, wczesne lata szkolne) warto tłumaczyć, dlaczego przepraszasz. Dodaj więc po chwili wyjaśnienie: "Przepraszam. Kulturalna osoba mówi przepraszam, gdy jej się przypadkiem odbije"; "Przepraszam, zbiłam wazon. Nawet gdy zrobimy coś niechcący lepiej przeprosić"; "Przepraszam, że na ciebie nakrzyczałam. Lepiej nie krzyczeć. To nie pomaga".

(...)

W praktyce oznacza to, że przepraszanie dziecka nie powinno przybierać formy samooskarżenia: "Przepraszam cię, jestem niedobra, beznadziejna, zła", lecz przepraszania za konkretne działania, zachowania: "Przepraszam, że się zezłościłam na ciebie. Lepiej panować nad sobą".
Drobiazg, na który chciałabym zwrócić uwagę, to fakt, że przy przepraszaniu warto wskazać zachowanie pożądane w danej sytuacji, np. "Lepiej panować nad sobą. Lepiej mówić spokojnie. Lepiej używać kulturalnych słów...".
Nie bójmy się przepraszać swych dzieci. Umiejętnie sformułowane przeprosiny budzą szacunek, udowadniają, że zasady obowiązują wszystkich oraz uczą rozróżniania między złem zawinionym a będącym wynikiem przypadku.

źródło:http://przk.pl/przewodnik.php?id_art=9633

helena: mam ten sam problem, dzieci w sumie mam grzeczne, czasem jednak wybucham. Wyrzuty sumienia straszne... Problem raczej leży w mojej bardzo nisko leżącej granicy cierpliwości. Wybucham bardzo szybko. Nie zdążę policzyć do 3

Monika Sajkowska: Ważne, że traktuje Pani to jako swój problem i stara się nam tym panować. Życzę powodzenia, zawsze warto przeprosić dziecko, jeśli się je niesprawiedliwie potraktuje.

źródło: http://rozmowy.onet.pl/2,artykul.htm...13122&OS=74307

Przytaczam powyższe słowa nie po to, by się wymądrzać, albo żeby pokazac, ze postępuję jak napisano - tylko dlatego, że się z nimi zgadzam.

Abuba

[kariera85]

w sumie,to trudno moją rolę w zyciu dziecka porownac z rolą matki
rzecz jasna,nie potrzeba książek,zdaża sie jednak ze pojawia sie jakis problem,ktory trudno uzasadnic np charakterem,otoczeniem itp
w takiej sytuacji zachecam szczerze do sięgnięcia po sensowna literaturę,nie np poradnik ale chocby na stronach uczelni jest wykaz ksiazek,ktore mozna naprawde polecic
upor w sytuacji,gdy nad czymś przestajemy panować badż nie rozumiemy a twierdzimy,ze jednak wiemy lepiej

[Impersona]

Napisane przez kariera85

Twoje niefrasobliwe podejście(wybacz szczerosc !! ) potwierdza przekonanie jednego z moich bylych profesorow,ktory ubolewał nad faktem, ze tak jak czlowieka z ulicy nie dopuszcza sie do operowania czlowieka,tak rodzicem-na ktorym ciaży podobna odpowiedzialnosc,moze zostac kazdy a tu rowniez potrzebne jest minimalne choc przygotowanie tym bardziej,ze zyjemy w czasach,ktore dla dzieci niosą wiele wiele zagrożeń

Czyli uważasz, ze te "mądre książki" to lekarstwo na wszelkie problemy z dziećmi ? A to ciekawe... gdyby tak było, to wychowanie dzieci wcale nie byłoby trudne- przeczytasz książke+zastosujesz sie= wychowasz wspaniałego człowieka? Kochana, naprawde nie masz pojecia o czym piszesz.
Dziecko to nie maszyna, którą możesz sobie zaprogramować wg instrukcji obsługi (a te książki to nic innego, jak właśnie takie instrikcie obsługi). Nie można tego małego człowieka traktowac tak, jakby nie miał rozumu, własnej psychiki i dał się zaprogramowac poprostu. I zgadzam się z Lubą, że nie zrozumiesz nas, póki sama nie będziesz miała dziecka. Opieka nad obcym maluszkiem? Wiesz... zanim wyszłam za mąż miałam w domu 5 dzieci- musiałam się opiekowac każdym z nich i tez byłam pewna, że mam na tyle doswiadczenia, że nie bede musiala popelniac bledow, bo przeciez juz znam dzialanie takiego maluszka...nic bardziej mylnego. nijak sie ma opieka nad maluchem nawet kilka lat po kilka godzin z rodzicielstwem, bo Tobie tak naprawdę nie wolno było robić pewnych rzeczy, nie Ty decydowałas o tym dziecku, a tylko uczyłaś je funkcjonowania w świecie i opiekowałaś sie nim. czym innym jest tłumaczenie dziecku, że nie wolno nikogo bic, a czym innym świadczenie 24 h na dobe przez całe życie, że to, czego uczysz, sama przestrzegasz, bo teoria teorią, a dziecko i tak najwięcej uczy się obserwując rodziców.

[paula78]

Nie moge sie zgodzic ze wszytskie ksiazki sa do niczego i nalezy bazowac jedynie na obserwacji.
bo jak widac po wielu wypowedziach na forum ginekolog dziewczyny nie maja pojecia o swoim ciele ,nie wiedza jak wyglad porod,ze rodzi sie lozysko itd ,ze dziecko moze miec alergii ,kiedy podawac pierwsze stale pokarmy,ze np. uciekanie wzrokim,zamykanie sie w sobie moze byc objawem np. autyzmu skad mamy maja to wiedziec? dla wiekszosc byloby to moze normlane ,no takie jest moje dziecko zyje w wlasnym swiecie po to sa wlasnie ksiazki.

ale ale nalezy do wszytskiego mies dystans i madrze wybierac ksiazki

i chyba tu lezy problem matek ,kobiet.nie potrafia wyposrodkowac info z ksiazek czesto glupich ,poradnikow ,porad tesciowej ,kolezanek ,nie chca zauwazy ze chodzi o ich wlasne dziecko ze prowadza inne sposob zycia ,ze nie kazde dziecko musi pisac w wieku 5 lat ,ze nie bedzie gral na pianinie ,itp

chodzi o to aby miec dystans ,wiedze i wlasny rozum.

co do glownego tematu to najgorsza glupota jaka widzialm ostanio to wlasnie te mlode panny z wozkami stojace na przejsciach ,czekaja na zielone swiatlo i bujaja wozek w przod i tyl ,oczywiscie stojac przy krawedzi chodnika bujajac woze w przod ,wozek wyjezdza na ulice.
obiecalm sobie ze jesli jeszcze raz obok czegos takiego bede przejezdzac ,zatrzymam sie i wysiade i nastukam takiej idiotce.

[Luba]

Tak, zgadzam sie, ze jesli mamy jakis problem, to szukamy pomocy, takze w ksiazkach. Jesli nie mozemy sobie poradzic, zachowanie dziecka odbiega naszym zdaniem od normy, zaczynamy szukac, pytac...takze w ksiazkach i daj boze, zeby kazdy szukal w madrych.

Ale samego procesu wychowywania dziecka, jesli przebiega on prawidlowo, nic nie budzi naszego niepokoju i dziecko nie sprawia klopotow ani nam ani otoczeniu nie nalezy moim zdaniem opierac na ksiazkach. Wtedy wlasnie przydaje sie zdrowy rozsadek.

[kariera85]

Napisane przez Impersona

Czyli uważasz, ze te "mądre książki" to lekarstwo na wszelkie problemy z dziećmi ? A to ciekawe... gdyby tak było, to wychowanie dzieci wcale nie byłoby trudne- przeczytasz książke+zastosujesz sie= wychowasz wspaniałego człowieka? Kochana, naprawde nie masz pojecia o czym piszesz.
Dziecko to nie maszyna, którą możesz sobie zaprogramować wg instrukcji obsługi (a te książki to nic innego, jak właśnie takie instrikcie obsługi). Nie można tego małego człowieka traktowac tak, jakby nie miał rozumu, własnej psychiki i dał się zaprogramowac poprostu. I zgadzam się z Lubą, że nie zrozumiesz nas, póki sama nie będziesz miała dziecka. Opieka nad obcym maluszkiem? Wiesz... zanim wyszłam za mąż miałam w domu 5 dzieci- musiałam się opiekowac każdym z nich i tez byłam pewna, że mam na tyle doswiadczenia, że nie bede musiala popelniac bledow, bo przeciez juz znam dzialanie takiego maluszka...nic bardziej mylnego. nijak sie ma opieka nad maluchem nawet kilka lat po kilka godzin z rodzicielstwem, bo Tobie tak naprawdę nie wolno było robić pewnych rzeczy, nie Ty decydowałas o tym dziecku, a tylko uczyłaś je funkcjonowania w świecie i opiekowałaś sie nim. czym innym jest tłumaczenie dziecku, że nie wolno nikogo bic, a czym innym świadczenie 24 h na dobe przez całe życie, że to, czego uczysz, sama przestrzegasz, bo teoria teorią, a dziecko i tak najwięcej uczy się obserwując rodziców.

ja nie jestem niczego pewna i nie proboje nawet zaimponowac Wam-matkom moim doświadczeniem,bo to bezcelowe
odnosze wrazenie,ze przytykasz mi- ze nie ja decydowalam o tym dziecku,no cóż..fakt-nie jestem jego matka,jednak w tym domu jego zachowania stanowiły temat moich dyskusji z jego mamą
w czasie rozmowy,wymiany obserwacji, staralam sie pomóc jej moją teoretyczną wiedzą i nie uważam tego za krzywdzące tym bardziej,że obie miałysmy na względzie dobro malca

[kariera85]

Napisane przez Luba

Tak, zgadzam sie, ze jesli mamy jakis problem, to szukamy pomocy, takze w ksiazkach. Jesli nie mozemy sobie poradzic, zachowanie dziecka odbiega naszym zdaniem od normy, zaczynamy szukac, pytac...takze w ksiazkach i daj boze, zeby kazdy szukal w madrych.

Ale samego procesu wychowywania dziecka, jesli przebiega on prawidlowo, nic nie budzi naszego niepokoju i dziecko nie sprawia klopotow ani nam ani otoczeniu nie nalezy moim zdaniem opierac na ksiazkach. Wtedy wlasnie przydaje sie zdrowy rozsadek.

zgadzam sie w całej rozciąglości,do tego zmierzałam
warto sie tez zatrzymac,gdy mamy jakies watpliwosci
zapytac,przeczytac-trudno pochwalać myslenie"zawsze wiem lepiej bo jestem jego matką"

[Impersona]

Ja rozumiem w wypadkach takich jak napisała paula- dziecko dziwnie się zachowuje, ale wtedy tez unikałabym książek, a poprostu gnałabym do lekarza. Uważam, że często książki mogą wręcz zaszkodzić, bo rodzic coś przeczyta i może źle rozpoznać objawy i źle pokierować potem malcem. Przeraża mnie np. jak na jednym forum matki zakładaj a wątki typu "pomóżcie, mała spadła z krzesła i przez moment nie oddychała"...cholera w czym pomóc? powiedziec, że tak bywa, że w ten sposób może powstać bezdech afektywny? ale po cholere jej taka teoria? w takim wypadku gna się do szpitala, robi sie przeswietlenia. Czasem rodzice mysla, że jak przeczytaja, to jzu wsyztsko wiedza, a tak nie jest. Do opieki nad dzieckiem niezbedna jest opieka fachowców. Przecież prowadzamy dzieci do lakarza, na szczepienia, bilanse itd. i chyba lekarz potrafi rozpoznac, kiedy cos sie dzieje... Kiedy moje dziecko miało krzywe żebra nie szukałam informacji w książce, czy tak sie może zdarzyć, tylko poleciałam do ortopedy i tam dowiedziałam się, rozmawiając i dochodzac po nitce do kłębka, że mieliśmy przepisaną za małą dawkę witamyni D3 i że żabie żeberka same sie schowają za kilka miesięcy...

[kariera85]

ale mowie nie o medycynie tylko wychowaniu

[bess]

psychologia rozwojowa nie jest do niczego,nawet mnie zainteresowala mimo ze niespecjalnie interesuje sie dziecmi.

[Luba]

Napisane przez bess

psychologia rozwojowa nie jest do niczego,nawet mnie zainteresowala mimo ze niespecjalnie interesuje sie dziecmi.

Kolejny teoretyk sie odezwal

bess, czy to sie troche nie wyklucza? interesowac sie psychologia rozwojowa a nie interesowac sie dziecmi? Wydaje mi sie, ze jedno z drugim sie wiaze...

Ja sie interesuje dziecmi a nie psychologia rozwojowa i moje dzieci (smiem twierdzic) lepiej na tym wychodza, niz gdybym robila na odwrot.

[bess]

dobra,nic juz nie mowie ale psychologie rozwojowa polecam to nie zaden poradnik gdzie teorie zmieniaja sie co 10 lat.
ta ksiazka jest niezmienna
musialam ja poznac bo mialam taki przedmiot na studiach
wiadomo ze jak bede miec dzieci bede sie nimi bardziej interesowac a nie ksiazkami...
a wlasnie a propos tej baby o ktore pisalam ze wiozla malenkie maleństwo wozku a la spacerowym,tak ze siedzialo.
moze jej by sie przydalo przeczytac jaka ksiazke o rozwoju dzieci to by wiedziala ze dziecko jeszcze nie moze siedziec,ze nie utrzymuje glowki ,ze bedzie mialo krzywy kregoslup,ze sie męczy
ze nie chodzi o to aby miec modny model wozka nie kazdy jest swiadomy

[atka83]

Jak się czyta historie takie historie o nieodpowiedzialnych matkach,to aż się włosy jeża na głowie
Właśnie w tv mówią o ojcu(30 pare lat) przypalał pare miesięcznego synka(6 miesięcznego),bo chciał sprawdzić czy jest odporny na ciepło

[bess]

tez o tym slyszalam to jakis psychopata ,co wiecej z mojego miasta

[agnieszka k]

niektore historie sa straszne.

[milka69]

nie jestem matka, ale zawsze myslalam ze matka ma taki wrodzony instynkt opiekowania sie swojim skarbem niespuszczaniem go z oczu i takie tam, bedac na wakacjach przerazilam sie.Cala moja wizja legla w gruzach kiedy siedzac na plazy (nad morzem) widze mlodziutka matke z synkiem, dziecko biega bawi sie, w pewnym momencie babka przynosi mu basenik z morska woda i stoji nad dzieckiem. Dziecko w miedzy czasie zasypuje basenik piachem i co?! zaczyna foremeczka pic wode z baseniku, jedna foremka, drug, trzecia pomyslalam ze matka stoji obok to widzi co dziecko robi nie wtracam sie, ale jak popatrzylam na nia to z nerwowa pobrazowanialam bez opalania. babka stoji i rozglada sie czy wszyscy lezacy obok niej faceci zwarcaaja na nia uwage jaka to ona sliczna po ciazy, jaka szczupla a jaka opalona no usmiech od ucha do ucha, spojrzalam znow na dziecko a to juz zdarzylo w miedzyczasie wypic chyba 10 foremek wstalam i podeszlam do niej uprzejmie powiedzialam czy widzi co swoje dziecko robi?! babka spojrzala, niedosyc ze spucila mu lanie chlopczyk moze z 2latka to jeszcze do mnie z haslem ze mam sie interesowac soba a nie jej dzieckiem ciekawe ile foremek wypilby jeszcze gdybym nie podeszla- chyba ze takie morskie blotko dobrze dziala na trawienie u maluchow :| to miala prawo miec pretesje