Rozstanie z facetem, część XX

[change]

/...

[Malla]

Napisane przez change

zauważyłam, że da się opanować to,kiedy się chce komuś pod wpływem emocji coś udowodnić, wygarnąć, a i tak jeśli to facet to i tak oleje co mamy do powiedzenia...

Dokładnie, a to nas jeszcze mocniej wkurzy. Nie ma sensu pisać żali.

[Panterkax33]

dziewczyny.. zerwałam juz jakis czas temu z chłopakiem.. oczywiście zaczął mi pisać kilka dni temu ze nie może o mnie zapomnieć, że z nikim sie przez ten czas nie spotykał bo nie miał ochoty na to tylko myślał o mnie.. i że wgl wyjeżdża do pracy na dwa tyg. i nie ma za bardzo czasu.. że mnie bardzo kocha itp..
Nie interesowałam sie nim w sumie wgl wiec nie wiedziałam jak jest.. a też z czystej ciekawości chciałam sprawdzić czy to prawda.. jednak to wszystko okazało się kłamstwem..
Weszłam na jego fejsa bo pamiętałam hasło.. i z tego co tam wyczytałam to z kilkunastoma pisał proponował się umówić na spotkanie a z 2 sie spotykał. Jedna z tych dziewczyn go wręcz prosiła o spotkanie ale się wykręcał jakoś.. no bo z druga się już umówił.. a z pracą hmm pracuje na miejscu tylko mi tak powiedział... w sumie to go podziwiam tyle panienek praktycznie z jednego miasteczka.. jak on to ogarnia.. i jeszcze tak robi że one wgl nie maja żadnych podejrzę że on leci na ileś tam frontów... Nie wiem dlaczego on to robi. Zamiast spróbować coś z jedna osoba on sobie jakiś harem tworzy i jeszcze mnie wciąga do tego układu. Trudno mi go zrozumieć.. Nie rozumiem jego zachowania.. jaki to ma cel?

[Tort]

Tak się boję, że bedzie się pocieszać innymi, bo nie wiem co wtedy zrobię. Do tego tak niesamowicie tęsknię i się martwię o niego.

[sudenly]

no na to Kochana to Ty wpływu żadnego nie masz czy będzie się pocieszał innymi, czy też nie.niestety..to już zależy od niego.tylko nie zadręczaj się tym cały czas bo oszalejesz.wiem co mówię ja rozumiem, że CIę to boli.naprawdę rozumiem. Ja nie chcę wiedzieć czy mój były sie kimś pociesza czy nie.po co mi to. nawet powiedziałam koleżankom, że nawet gdyby sie dowiedziały to niech mi tego nie mówią, bo mi ta informacja jest niepotrzebna.

[kasiolek1990]

@Malla: mogłabyś opowiedzieć o swoim rozstaniu, ile trwało, jak przez nie przechodziłaś, kiedy zaczęło być już ok i jak to się stało że stałaś się taką silną niedającą sobie w kaszę dmuchać babką? Myślę że to by pomogło mi i wielu innym dziewczynom, takie pokazanie że da się.

[Malla]

Panterka - ech, uciąć mu to i owo...

Kasiolku, nie chcę po raz 50 opisywać ze szczegółami tego samego, bo to mi nie służy - obydwa rozstania, które przeżyłam od 2010 roku, były nagłe, skończyły się niejedzeniem i bezsennością. Bardzo ważna była obecność pozytywnych osób w otoczeniu (na szczęście nigdy nie zaniedbywałam znajomości na rzecz faceta) i wtłuczenie sobie do głowy, że jeśli mnie nie chce, to jego strata, w moim pięknym życiu nie ma dla niego miejsca od dziś na zawsze.

Wszystko leży w głowie, nie możemy uzależniać swojego poczucia wartości od statusu związku. Jak to jest opisane w pierwszym poście wątku, trzeba się czymś zająć od rana do nocy i przestać kontaktować z eksem, żadnych listów ani podglądania na fejsie. Miłość niepewna, nieodzwajemniona, bez szacunku to miłość nieszczęśliwa i miejmy własną godność, by się ze szpilkami w łajno nie pchać.

Raz stanęłam na nogi po 2 tygodniach, raz dopiero po 2 miesiącach. W obu przypadkach jak tylko się ogarnęłam, poznałam kogoś nowego i jak tylko pojawiły się w moim brzuchu motylki przy kimś innym, eks wykazał skruchę.

[Tort]

Jak zobaczyłam jego zdjęcie w portfelu to nie wytrzymałam, poszłam do łazienki i płakałam z 10 minut, a po lekcji poszłam do domu. Nie mogę nic jeść, nie wmuszam na siłę, bo wymiotuję. Jeszcze do tego żałosna rzecz, dobiło mnie, że nie zajęłam żadnego miejsca w konkursie plastycznym, a tak na to liczyłam... jedna z nielicznych moich bardzo dobrych prac i nic. Chciałabym, żeby ten miesiąc już się skończył.
Mama powiedziała mi, że mam się pocieszać tym, że nie umarł. Mimo że nie ma go w moim życiu, to przynajmniej chodzi sobie po świecie. Ale niech chodzi po nim ze mną, tylko o tym myślę.

[Malla]

Zdjęcie out!

[Tort]

Już w pudełku Schowałam też resztę pamiątek, ech, a byłam przekonana, że będę je pokazywać naszym dzieciom.

[_Desolation]

Napisane przez Tort

Już w pudełku Schowałam też resztę pamiątek, ech, a byłam przekonana, że będę je pokazywać naszym dzieciom.

Zostaw. Zawsze możesz kiedyś pokazywać Twoim dzieciom z jakim patafianem byłaś.

[sudenly]

a ja jego zdjęcie porwałam w przypływie wielkiej fali nienawiści.. to był impuls.

[aaria]

smutno mi
unikam go jak ognia i nie widzieliśmy się już od tygodnia.
nie odzywa się do mnie, chociaż ostatnia nasza rozmowa to było jego wielkie wyznanie miłości do mnie.
po prostu traktuje mnie jak zabawkę, bo mu na to pozwoliłam.
Pozwoliłam mu przychodzić do mnie po kilku dniach zupełnego milczenia i po kolejnym niedotrzymaniu obietnic.
Z jednej strony mam wrażenie, że to temat skończony, a z drugiej że ten temat może się ciągnąć dopóki ja tego nie zakończę. Bo on się jeszcze może odezwać. W sumie, co mu szkodzi... Jeestem cudowną 'tą drugą', nie narzekam, nie marudzę, nie wydzwaniam, nie zawracam tyłka, zawsze ekhem... miło ze mną się spędza czas. A powinnam go pogonić jak psa.

[AguŚ87]

Malla ma rację.

najlepeiej od rana do nocy się czyms zająć. ja wczoraj wielki drmata tragedia płacz, dzisiaj mnie nie było cały dzienw domu i jest ok, No oczywiscie ze myslalam o nim pol dnia ale to nie to samo jak sie siedzi w domu.

msuze sobie wiecej zajęc znalesc poza domem bo dzisiaj poki co czuje sie super mimo iz widzialam go na meiscie, ale uciekłam w inną ulicę !

[Tort]

tkie Dramat, zadzwoniłam do niego i powiedział mi baardzo przykre rzeczy. Ja wyłam, ryczałam, mama nie mogła mnie uspokoić, aż kazała się ubrać i poszłyśmy na spacer do galerii kupić kurtkę i oddać torbę do reklamacji. I w kolejce w h&mie zrobiłam cyrk, bo mdlałam: gorąco, nic nie jem i do tego tyle wspomnień. Dusiłam się i jak nigdy kręciło mi się w głowie, ale usiadłam na ławce i sobie myślę: musi być coraz lepiej. Jestem mądra, piękna, utalentowana, na pewno jeszcze będzie mi w życiu dobrze. Nie po to tyle się cierpi, żeby potem było gorzej. Teraz nauczyłam się: nie zatracaj się zupełnie, nie poświęcaj w całości. Będzie mi jeszcze w życiu dobrze, teraz muszę przetrwać do końca tygodnia i starać się żyć z dnia na dzień.
Usunęłam wszystkie wiadomości, dezaktywuję darmowe rozmowy i usuwam numer. KONIEC MASOCHIZMU

[AguŚ87]

Napisane przez aaria

smutno mi
unikam go jak ognia i nie widzieliśmy się już od tygodnia.
nie odzywa się do mnie, chociaż ostatnia nasza rozmowa to było jego wielkie wyznanie miłości do mnie.
po prostu traktuje mnie jak zabawkę, bo mu na to pozwoliłam.
Pozwoliłam mu przychodzić do mnie po kilku dniach zupełnego milczenia i po kolejnym niedotrzymaniu obietnic.
Z jednej strony mam wrażenie, że to temat skończony, a z drugiej że ten temat może się ciągnąć dopóki ja tego nie zakończę. Bo on się jeszcze może odezwać. W sumie, co mu szkodzi... Jeestem cudowną 'tą drugą', nie narzekam, nie marudzę, nie wydzwaniam, nie zawracam tyłka, zawsze ekhem... miło ze mną się spędza czas. A powinnam go pogonić jak psa.

miala mtaka sytuacje , tez przez nia tu bylam. dokaldnie to samo. az podeszlam do tego na zasadzie kumpel i juz. potem to sie urwało, a najlepesz jest to ze teraz to moj najlepszy kolega i jak ja jestem sama i on to chodzimy an randki buziaczki sraczki przytulanki itp szok a ja przez niego kiedys wylam i histerie. wbila msobie wkoncu do glowy ze z tego nic nie bedzie i tyle. ostatnio sie smialismy ze sie tak bujamy ze soba X czasu i musimy sie starsznieee kochac to taka moja odskocznia teraz od wszytskeigo, hmmm taki kochanek jak mi sie chce wyjsc z domu i buzi komus dac ale to trwało.

Napisane przez Tort

Dramat, zadzwoniłam do niego i powiedział mi baardzo przykre rzeczy. Ja wyłam, ryczałam, mama nie mogła mnie uspokoić, aż kazała się ubrać i poszłyśmy na spacer do galerii kupić kurtkę i oddać torbę do reklamacji. I w kolejce w h&mie zrobiłam cyrk, bo mdlałam: gorąco, nic nie jem i do tego tyle wspomnień. Dusiłam się i jak nigdy kręciło mi się w głowie, ale usiadłam na ławce i sobie myślę: musi być coraz lepiej. Jestem mądra, piękna, utalentowana, na pewno jeszcze będzie mi w życiu dobrze. Nie po to tyle się cierpi, żeby potem było gorzej. Teraz nauczyłam się: nie zatracaj się zupełnie, nie poświęcaj w całości. Będzie mi jeszcze w życiu dobrze, teraz muszę przetrwać do końca tygodnia i starać się żyć z dnia na dzień.

po co dzwonilas. czas chhyba sie ogarnac jak ty juz mdeljesz, odpowiedz sobie na pytanie czy warto tak przez faceta ? jeszcze milion znajomosci z facetami rpzed toba ( no moze milion nie ale no spoooroooo ) i nie jedno rozstanie.

[Tort]

bo strasznie NIESAMOWICIE BARDZO tęskniłam i nie docierało do mnie, że to definitywny koniec. Wiem, ale czy jakikolwiek facet jest czegokolwiek wart?

[kasiolek1990]

Napisane przez Tort

tkie Dramat, zadzwoniłam do niego i powiedział mi baardzo przykre rzeczy. Ja wyłam, ryczałam, mama nie mogła mnie uspokoić, aż kazała się ubrać i poszłyśmy na spacer do galerii kupić kurtkę i oddać torbę do reklamacji. I w kolejce w h&mie zrobiłam cyrk, bo mdlałam: gorąco, nic nie jem i do tego tyle wspomnień. Dusiłam się i jak nigdy kręciło mi się w głowie, ale usiadłam na ławce i sobie myślę: musi być coraz lepiej. Jestem mądra, piękna, utalentowana, na pewno jeszcze będzie mi w życiu dobrze. Nie po to tyle się cierpi, żeby potem było gorzej. Teraz nauczyłam się: nie zatracaj się zupełnie, nie poświęcaj w całości. Będzie mi jeszcze w życiu dobrze, teraz muszę przetrwać do końca tygodnia i starać się żyć z dnia na dzień.
Usunęłam wszystkie wiadomości, dezaktywuję darmowe rozmowy i usuwam numer. KONIEC MASOCHIZMU

mam wrażenie że trochę sama upajasz się swoim cierpieniem i tylko je przez to pogłębiasz. Rozumiem ten stan,bo sama przez to po jednym z exów przechodziłam, ale to jest wyjątkowo niszczące i prowadzi do egzaltacji siebie w swoim cierpieniu. Przestań to postrzegać w kategoriach jakieś ogromnej tragedii życiowej, bo tragedią życiową to to nie jest. Miliony przed Tobie to przechodziły i miliony po Tobie będą to przechodzić. Mogło być gorzej, nie byliście małżeństwem, więc nie czeka Cię teraz jeszcze gorszy od rozstania rozwód, nie mieliście dzieci, nawet nie mieszkaliście razem, tak naprawdę to ze wszystkich możliwych rozstań jakie istnieją, Tobie przytrafiło się to najmniej bolesne. Wiadomo, że ciężko zapomnieć i jest przykro, ale nie zatruwaj się rozpamiętując każde dobre wspomnienie, bo to Ci nie pomaga. Musisz przyjąć, że to normalne, trudno, ludzie się rozstają, trzeba teraz przeczekać i znowu będzie ci dobrze samej, a potem będzie ci dobrze z kimś innym. Jeżeli związek się skończył, to widocznie to nie była aż taka miłość, a skoro nie była to nie ma za czym mdleć i zamykać się w czterech ścianach cierpienia, co jest pocieszające-będziesz w życiu kochać jeszcze sto razy mocniej.

[Tort]

Dzięki, potrzebowałam takiego kopa. Ale to dopiero dwa dni, nie oceniajcie mnie aż tak ostro

[ricca166]

Wiecie co dziewczyny,może Ameryki nie odkryłam,ale doszłam do takiego wniosku,że ciężej się podnieść po związku z kimś,kto nie ma do nas szacunku/źle traktuje.Wynika to z tego ,że w taki związek inwestujemy więcej cierpliwości,miłości ,pracy,poświęceń i potem ciężko to wszystko tak zostawić.Myślę że to jest główny powód tego,czemu kobiety biegają/nie zostawiają tzw ,,drani".

Przynajmniej u mnie tak jest,mimo,że zawsze miałam swoich znajomych ,hobby (chyba jedyne rozsądne posunięcie z mojej strony ), to jednak zmieniłam się dla niego,wybaczałam różne bzdury,a trzeba było przyjrzeć się bliżej temu związkowi,już po pierwszych ,,wyskokach",byłoby napewno łątwiej.No,ale wtedy się nie myśli rozumem tylko sercem.

[Connff]

Napisane przez Tort

tkie Dramat, zadzwoniłam do niego i powiedział mi baardzo przykre rzeczy. Ja wyłam, ryczałam, mama nie mogła mnie uspokoić, aż kazała się ubrać i poszłyśmy na spacer do galerii kupić kurtkę i oddać torbę do reklamacji. I w kolejce w h&mie zrobiłam cyrk, bo mdlałam: gorąco, nic nie jem i do tego tyle wspomnień. Dusiłam się i jak nigdy kręciło mi się w głowie, ale usiadłam na ławce i sobie myślę: musi być coraz lepiej. Jestem mądra, piękna, utalentowana, na pewno jeszcze będzie mi w życiu dobrze. Nie po to tyle się cierpi, żeby potem było gorzej. Teraz nauczyłam się: nie zatracaj się zupełnie, nie poświęcaj w całości. Będzie mi jeszcze w życiu dobrze, teraz muszę przetrwać do końca tygodnia i starać się żyć z dnia na dzień.
Usunęłam wszystkie wiadomości, dezaktywuję darmowe rozmowy i usuwam numer. KONIEC MASOCHIZMU

Napisane przez Tort

bo strasznie NIESAMOWICIE BARDZO tęskniłam i nie docierało do mnie, że to definitywny koniec. Wiem, ale czy jakikolwiek facet jest czegokolwiek wart?

Kochana, zgłaszam się do Ciebie jako wsparcie, bo jestem osobą, która chyba ma ogromne doświadczenie z eksem mówiącym BARDZO przykre rzeczy .

Przeczytałam Twoją historię. Wydaje Ci się, że to koniec świata, ale uwierz - pozbierasz się. Ja byłam z eksem 6,5 roku, był moim najlepszym przyjacielem, najbliższym mi człowiekiem. I co? Po miesiącu już mogłam swobodnie oddychać, jeść, spać. Po dwóch spotkałam się z innym facetem. Teraz minęło już ponad 8 miesięcy i jestem z kimś nowym. Przeżyjesz!!

To wszystko kwestia tego, żeby oszczędzić sobie bólu. To eks mnie zostawił, chociaż między nami się psuło i rozważałam poważnie odejście. Bolało strasznie, ale chciałam zachować z nim kontakt. Przez pierwszy miesiąc nawet chciałam, żeby wrócił. Teraz wiem, że nie mogło mi się przytrafić nic lepszego.

Poświęcałam się dla eksa cały związek, po rozstaniu dawałam z siebie robić szmatę, byleby tylko on czuł się dobrze (jest strasznie niezrównoważonym, problematycznym typem). Wszystko w imię przyjaźni. Wiesz, jak to się skończyło? Dopóki byłam sama, była sinusoida - raz było między nami super, jakbyśmy się przyjaźnili, raz mnie gnoił. Od momentu, kiedy zaczęłam na poważnie się z kimś spotykać, eks zmienił się w potwora, momentami zaczęło być groźnie.

Posłuchaj dobrej rady - nie ruszaj telefonu, nie dzwoń i nie pisz. Im szybciej wcielisz ten plan w życie, tym szybciej Ci przejdzie. Trzymaj się mocno.

[Tort]

Connff, bardzo dziękuję. Dzisiaj zostawiam komórkę na noc w innym pokoju i przestaje się odzywać. Na szczęście mam wielu znajomych, wszyscy próbują mnie wspierać i pocieszać, pewnie też przez to się rozkleiłam. Nie dam się tłamsić, robić sobie nadziei, zerwał jak tchórz, ale co się dziwić, dopiero 16 lat... za dużo wymagałam.
Teraz to do mnie dotarło ON MA 16 LAT, jak zaczęliśmy być ze sobą to 14, tak mnie to bawi!

[AguŚ87]

Napisane przez Tort

Connff, bardzo dziękuję. Dzisiaj zostawiam komórkę na noc w innym pokoju i przestaje się odzywać. Na szczęście mam wielu znajomych, wszyscy próbują mnie wspierać i pocieszać, pewnie też przez to się rozkleiłam. Nie dam się tłamsić, robić sobie nadziei, zerwał jak tchórz, ale co się dziwić, dopiero 16 lat... za dużo wymagałam.
Teraz to do mnie dotarło ON MA 16 LAT, jak zaczęliśmy być ze sobą to 14, tak mnie to bawi!

16lat?!

w tym wieku nie przezywalam takich dramatów a mialam chłopaka. to co z tobą bedzie za pare lat dziewczyno...

[Tort]

Napisane przez AguŚ87

16lat?!

w tym wieku nie przezywalam takich dramatów a mialam chłopaka. to co z tobą bedzie za pare lat dziewczyno...

On 16, ja 18

[ricca166]

Napisane przez AguŚ87

16lat?!

w tym wieku nie przezywalam takich dramatów a mialam chłopaka. to co z tobą bedzie za pare lat dziewczyno...

Ej,no to nie było za bardzo budujące i pocieszające .Ja też przeżywałam niezły dramat w wieku 16 lat i wcale nie uważałam i do dziś nie uważam za bzdetny.Tyle ,ze facet był o ładnych 10 lat starszy,chłopakiem 16-letnim na pewno bym się tak nie przejęła.Miejmy nadzieję,że jej minie ten stan szybko.

[change]

...

[AguŚ87]

nie wiem ja w wieku 16lat mialam inen rzeczy na głowie prócz'faceta'.

i mysle ze taki wiek nie jest odpowiedni na takie dramaty bo zycie potem i tak dosyc daje nam kopa wiec lepiej cieszyc sie dziecinstwem.

[Tort]

Napisane przez ricca166

Ej,no to nie było za bardzo budujące i pocieszające .Ja też przeżywałam niezły dramat w wieku 16 lat i wcale nie uważałam i do dziś nie uważam za bzdetny.Tyle ,ze facet był o ładnych 10 lat starszy,chłopakiem 16-letnim na pewno bym się tak nie przejęła.Miejmy nadzieję,że jej minie ten stan szybko.

Ja w wieku 16 lat w ogóle się nie akceptowałam: wymiotowałam wszystko co zjadłam, ciągle płakałam, nie widziałam sensu życia i planowałam jak ze sobą skończyć. Nie miałam akceptacji od rodziców - ojciec nas zostawił, a mama, no cóż, jak każdy człowiek robi błędy. I nagle zjawił się On, z tymi samymi problemami, poglądami. Miałam o kogo dbać, on też i oboje wyciągnęliśmy się z poważnych dołów. I nie myślcie, że był jak typowy 16-latek, wtedy na pewno bym go nie brała, jestem dość wybredna

[AguŚ87]

Napisane przez ricca166

Ej,no to nie było za bardzo budujące i pocieszające .Ja też przeżywałam niezły dramat w wieku 16 lat i wcale nie uważałam i do dziś nie uważam za bzdetny.Tyle ,ze facet był o ładnych 10 lat starszy,chłopakiem 16-letnim na pewno bym się tak nie przejęła.Miejmy nadzieję,że jej minie ten stan szybko.

no wlasnie chłopakiem. bo to jeszcze nie facet.

kurcze ta dzisiejsza młodziez to jednak za bardzo sie wszystkim orac niz cieszyc beztroskim zyciem poki nie ma pracy na pelny etat rachunków do placenia placzacego dziecka itp.

[Tort]

Napisane przez AguŚ87

no wlasnie chłopakiem. bo to jeszcze nie facet.

kurcze ta dzisiejsza młodziez to jednak za bardzo sie wszystkim orac niz cieszyc beztroskim zyciem poki nie ma pracy na pelny etat rachunków do placenia placzacego dziecka itp.

Może za twoich czasów było beztrosko, za moich nie jest