Historie emigracyjne - decyzja, przygotowania, przeprowadzka.

[ilonkaczapela]

Hej
Ciekawa jestem Waszych emigracyjnych historii. Co sprawiło, że wyjechałyście? Jak się do tego przygotowałyście. Jak wyglądały początki i jak zadomowienie się w nowym kraju?

Przyznam szczerze, że zazdroszczę emigrantom niemieszkania w Polsce (wiem, że tam też trzeba pracować, ale jednak ta praca daje większą satysfakcję niż u nas zazwyczaj), ale nie wyobrażam sobie startu od początku.
Nie "muszę" jechać za chlebem, ani tyrać za najmniejszą pensję a żeby wyjechać i mieć od razu dobry start jest ciężko. Tym bardziej, bez odpowiedniego wykształcenia i historii zawodowej.
Ale wyjechanie z Polski na stałe mocno mnie kusi i lubię sobie troszkę pomarzyć, że coś, że jednak, że może niedługo.
Czasami mam nawet nadzieję, że coś się stanie i sytuacja materialna zmusi nas do radykalnych działań zarobkowych (czyt. fabryki, zmywak itd), ale zdaję sobie sprawę jak głupie to myśli są

Co Was skłoniło do wyjazdu? Jak wyglądała Wasza emigracyjna historia?

[CremaCatalana]

Moją historię opisywałam kiedyś w innym wątku Daję linka do postów:

Decyzja:

https://wizaz.pl/forum/showpost.php?...7&postcount=22

Początki:

https://wizaz.pl/forum/showpost.php?...8&postcount=42

[Izdrathi]

Kurczę, to praca na zmywaku czy w fabryce to jakaś wielka ujma? Jakoś tak mi się w oczy rzuciło (sama uważam, że jako praca tymczasowa/początkowa jest jak najbardziej OK i nie jest to specjalnie cofanie się).

W każdym razie, ja wyjeżdżam dopiero za miesiąc do UK, ale trochę już pomieszkiwałam (głównie przez wakacje). Zdecydowałam się pod wpływem chłopaka i trochę swojej sytuacji w PL (nietrafione studia, które rzuciłam na 3cim roku i głównie chcę rodziców odciążyć). Na 90% zaczynam studia nowe (wyniki matury, przybywajcie ) i siłą rzeczy będę od początku szukać pracy. Powiem szczerze, że trochę się boję studiowania, pracowania (mam pewne bariery przy mówieniu jeszcze ale mam nadzieję, że znikną w końcu).

A dlaczego Ty chciałabyś wyjechać? Ja w sumie od dziecka chciałam mieszkać w innym kraju, ale przez długi czas była to Japonia. Na szczęście mi przeszło.

[ilonkaczapela]

Izdrathi, absolutnie nie ujma, ale jednak dla mnie owszem krok w tył Wiem, że sporo osób tak zaczyna, bo trzeba. Tylko, że ja nie mam takiej złej sytuacji finansowej, żeby musieć Gdybym może musiała, to patrzyłabym zupełnie inaczej. W tym momencie prowadzimy z mężem firmę i jesteśmy w ciąży. Nie pojechałabym w ciemno, bez perspektyw.
Z kraju chcę wyjechać, bo polityka jest tragiczna i ogólnie wszystko to, co wizażanki opisały w wątku "co mnie drażni, kiedy przyjeżdżam do Polski" czy jakoś tak
Jako drobni przedsiębiorcy borykamy się z wieloma dodatkowymi "trudnościami urzędowymi" niż standardowy Polak, bo niestety polityka rządu z jakiegoś powodu małych firm nie lubi. Jeszcze kilka lat temu było łatwiej i taniej, ale ostatnio zamienia się to w lekką paranoję.
Z powodu też tego, że po studiach (nie obroniłam magisterki z powodu wypadku a mąż wtedy nawet licencjat musiał zostawić) czy po historii zawodowej (prowadzimy firmę handlową czyli dla pracodawców za granicą to żadne kwalifikacje czy doświadczenie) nie mamy tak dobrych warunków w Polsce jak byśmy chcieli. Marzy mi się wyjazd do kraju, gdzie nikt nie próbuje utrudniać mi życia na każdym kroku a przy takiej harówie jaką tu mieliśmy przyjemność odwalać żylibyśmy w nieporównanie lepszych warunkach.

---------- Dopisano o 14:28 ---------- Poprzedni post napisano o 14:25 ----------

Crema, gratuluję odwagi
Jednak z dzieckiem i mężem nie da się chyba tak hop siup
No i domyślam się, że wiek nie ten

[paulinka1128]

Ja gdy skończyłam licencjat, nie chciałam dłużej zostawać w moim mieście. Miałam zamiar zrobić sobie rok przerwy, popracowac i pomyśleć co chcę robić dalej.
Szukałam pracy w polsce ale przy okazji wysłałam z dwa CV do włoch. Zadzwonili do mnie, że mogę zacząć pracę za tydzień. Firma kupiła mi bilet i pojechałam. Po sezonie letnim udało mi się znaleźć pracę a aplach. Zakochałam się w górach i już tutaj zostałam.
Nie miałam jak dotąd problemów z pracą, zarabiam dobrze, szybko znalazłam znajomych a miejscowi ludzie bardzo mi pomagali. Przed wyjazdem było mi dobrze w polsce (poza wewnętrznym poczuciem, że to nie jest mje miejsce) a we włoszech jest mi jeszcze lepiej. Sam fakt, że wychodząc rano z domu mam do okoła przepiękne góry ładuje mi pozytywną energię na cały dzień .

We wrzesniu ide na magisterke w pobliskiej miejscowosci i mam nadzieje, ze bedzie jeszcze przyjemnej

[yoona]

Wątek w sam raz dla mnie
Ponieważ dopiero szykuję się do wyjazdu, wyjeżdzam w sierpniu.
Moja historia jest taka, że wyjeżdżam zupełnie na wariata Jestem dwa lata po studiach, tułałam się po jakiś słabo płatnych stażach, w końcu dorwałam pracę w zawodzie (też kiepsko płatna), po czym dowiedziałam się, że są cięcia etatów i pracę straciłam ( a właściwie jeszcze pracuję, przez miesiąc). Intensywnie poszukiwałam pracy w zawodzie i nic.
Po czym, mój przyjaciel, którego znam 12, od 6 mieszkający w Irl, podczas ostatniego pobytu w Polsce stwierdził: przyjeżdżaj, co cię tu trzyma?
Ano nic mnie nie trzyma...także, decyzję podjęłam praktycznie w tydzień.
Na miejscu będę miała jego wsparcie i dach nad głową, jednak pracy będę musiała poszukać sobie sama. Mam mnóstwo obaw, zwłaszcza jeśli chodzi o język, boję się a jednocześnie nie mogę się doczekać Chętnie poczytam, jak wyglądały Wasze początki, a zwłaszcza komunikacja i szukanie pracy

[***luna]

Napisane przez yoona

Wątek w sam raz dla mnie
Ponieważ dopiero szykuję się do wyjazdu, wyjeżdzam w sierpniu.
Moja historia jest taka, że wyjeżdżam zupełnie na wariata Jestem dwa lata po studiach, tułałam się po jakiś słabo płatnych stażach, w końcu dorwałam pracę w zawodzie (też kiepsko płatna), po czym dowiedziałam się, że są cięcia etatów i pracę straciłam ( a właściwie jeszcze pracuję, przez miesiąc). Intensywnie poszukiwałam pracy w zawodzie i nic.
Po czym, mój przyjaciel, którego znam 12, od 6 mieszkający w Irl, podczas ostatniego pobytu w Polsce stwierdził: przyjeżdżaj, co cię tu trzyma?
Ano nic mnie nie trzyma...także, decyzję podjęłam praktycznie w tydzień.
Na miejscu będę miała jego wsparcie i dach nad głową, jednak pracy będę musiała poszukać sobie sama. Mam mnóstwo obaw, zwłaszcza jeśli chodzi o język, boję się a jednocześnie nie mogę się doczekać Chętnie poczytam, jak wyglądały Wasze początki, a zwłaszcza komunikacja i szukanie pracy

Yoona ja ciebie kojarzę
Myślę, ze jesteś wdobrej pozycji i powinnaś szukać pracy w zawodzie.
Ja co do Irlandii niewiele w tej kwestiiwiem, wiecej wiem co do UK.Trochę info na blogu jest. Myślę,ze generalne kwestie dotyczące emigracji mogą się przydać.

Powodzenia.

Napisane przez ilonkaczapela

Hej
Ciekawa jestem Waszych emigracyjnych historii. Co sprawiło, że wyjechałyście? Jak się do tego przygotowałyście. Jak wyglądały początki i jak zadomowienie się w nowym kraju?

Przyznam szczerze, że zazdroszczę emigrantom niemieszkania w Polsce (wiem, że tam też trzeba pracować, ale jednak ta praca daje większą satysfakcję niż u nas zazwyczaj), ale nie wyobrażam sobie startu od początku.
Nie "muszę" jechać za chlebem, ani tyrać za najmniejszą pensję a żeby wyjechać i mieć od razu dobry start jest ciężko. Tym bardziej, bez odpowiedniego wykształcenia i historii zawodowej.
Ale wyjechanie z Polski na stałe mocno mnie kusi i lubię sobie troszkę pomarzyć, że coś, że jednak, że może niedługo.
Czasami mam nawet nadzieję, że coś się stanie i sytuacja materialna zmusi nas do radykalnych działań zarobkowych (czyt. fabryki, zmywak itd), ale zdaję sobie sprawę jak głupie to myśli są

Co Was skłoniło do wyjazdu? Jak wyglądała Wasza emigracyjna historia?

Co do Twojego wyjazdu to najbardziej zastanawialabym sienad róznicami kulturowymi, kwestią finansową/ szansą rozwojui pogodą.

ja wyjechalam na próbę, czyli na miesiąclub dwa; jakby nie wyszlo to bym wrociła do Polski po udanych wakacjach.
Wyjechalam,bopo zakonczeniu studiow przeprowadzalam sie kilka razy w różne krance Polski. Umowy o pracę siekończyly, aja potrzebowałam zmian itd.

[yoona]

Napisane przez ***luna

Yoona ja ciebie kojarzę
Myślę, ze jesteś wdobrej pozycji i powinnaś szukać pracy w zawodzie.
Ja co do Irlandii niewiele w tej kwestiiwiem, wiecej wiem co do UK.Trochę info na blogu jest. Myślę,ze generalne kwestie dotyczące emigracji mogą się przydać.

Powodzenia.

.

nie dziękuje znam Twojego bloga i zagladam
zamierzam szukać pracy w zawodzie, już nawet mam maleńką perspektywę, nie na coś co pozwoli mi się utrzymać, ale przynajmniej nie stracić kontaktu w zawodzie. myślę że wieksze pole do działania będę miała, jak się bardziej językowo ogarnę.

A póki co, to nawet wolontariat mnie interesuje (oprocz pracy zarobkowej) albo praca jako Child care assistant, a widzialam, ze sporo takich ofert jest, wiec kto wie

[monika1379]

Moja historia jest bardzo prosta-wyjechalam do Londynu na studia. Dlaczego? Bo nie chcialam byc kolejna osoba po kierunku obleganym co roku. A wiec wyjechalam. Godze prace ze studiami. Jednak ostatnio pojawila sie mysl - moze by tak zdac mature z bilogii i chemii poki jeszcze moge? Hmm, chyba tak zrobie (zobaczylam na jakims portalu informacyjnym, ze w moim miescie w Polsce otwieraja super kierunek - chemia kryminalistyczna - wiecie, mazenia o CSI Miami i NCIS ). Zobaczymy jak bedzie

[jelonek1985]

Mój chłopak (obecnie mąż) wyjechał do Holandii 6 lat temu. Byliśmy 1,5 roku w rozłące ale był to tak cięzki okres, że jak teraz sobie o tym pomyślę to sama siebie pytam, jak daliśmy radę? Strasznie się bałam, bo nie znałam języka i nie wiedziałam co mnie czeka tym bardziej, że wiele bliskich osób odradzało mi wyjazd.
Wyjechałam i jestem tu już ponad 4 lata. Miałam jednak bardzo łatwy start i wszystko podstawione pod nos. Mąż zadbał o wszystko On martwił się o pracę (bo była niezbyt pewna i codziennie pracował w innym miejscu, z innymi ludźmi) i nie miał ciekawych warunków mieszkaniowych. Ściągnął mnie do siebie dopiero wówczas, gdy poszukał dobrą pracę dla nas obojga i mieszkanie.

[ilonkaczapela]

Czyli jak widzę większość jednak do kogoś albo całkiem samotnie

Luna, co do szansy rozwoju i kwestii różnic kulturowych to się nie martwię a wręcz mi na tym zależy. Zarobki to inna sprawa, bo nie mamy pomysłu na razie na sposób zarobkowania. Potrafimy robić zawodowo kilka rzeczy, które pozwoliłby nam otworzyć firmę usługową (w zakresie obsługi i pielęgnacji akwariów i zwierząt), ale właśnie w usługach nie chcemy pracować. Najlepiej żeby był to handel, a tu trzeba jednak czasu na poznanie rynku, najlepiej na miejscu.
Co do pogody, to sugerujesz żeby nie do UK?

Marzy nam się Floryda, ale legalnie nie damy rady tam pojechać a kombinować z wizami i być nielegalnymi imigrantami nie chcemy

Kraj musi być anglojęzyczny. Najprościej jednak UK. A kiedyś, po zdobyciu obywatelstwa i paszportów angielskich moglibyśmy pomyśleć o Stanach

Luna, czyli rodzinę założyłaś dopiero w UK?

A znacie jakieś osoby z małymi dziećmi, które wyemigrowały gdzieś?

[DwaKoty]

Napisane przez Izdrathi

Ja w sumie od dziecka chciałam mieszkać w innym kraju, ale przez długi czas była to Japonia. Na szczęście mi przeszło.

Mnie do Japonii nigdy nie ciagnelo, ale jakos tu przez przypadek wyladowalam. Bylo to calkowicie nieplanowane. Zero przygotowan i zero jezyka. To bylo wiele lat temu i bylo mi bardzo ciezko.
Nikomu nie polecam takiego wyjazdu na "wariackich papierach".

[yoona]

Napisane przez DwaKoty

Mnie do Japonii nigdy nie ciagnelo, ale jakos tu przez przypadek wyladowalam. Bylo to calkowicie nieplanowane. Zero przygotowan i zero jezyka. To bylo wiele lat temu i bylo mi bardzo ciezko.
Nikomu nie polecam takiego wyjazdu na "wariackich papierach".

wow. to jak sie to stało, ze tam jestes?

[***luna]

Napisane przez ilonkaczapela

Czyli jak widzę większość jednak do kogoś albo całkiem samotnie

Luna, co do szansy rozwoju i kwestii różnic kulturowych to się nie martwię a wręcz mi na tym zależy. Zarobki to inna sprawa, bo nie mamy pomysłu na razie na sposób zarobkowania. Potrafimy robić zawodowo kilka rzeczy, które pozwoliłby nam otworzyć firmę usługową (w zakresie obsługi i pielęgnacji akwariów i zwierząt), ale właśnie w usługach nie chcemy pracować. Najlepiej żeby był to handel, a tu trzeba jednak czasu na poznanie rynku, najlepiej na miejscu.
Co do pogody, to sugerujesz żeby nie do UK?

Marzy nam się Floryda, ale legalnie nie damy rady tam pojechać a kombinować z wizami i być nielegalnymi imigrantami nie chcemy

Kraj musi być anglojęzyczny. Najprościej jednak UK. A kiedyś, po zdobyciu obywatelstwa i paszportów angielskich moglibyśmy pomyśleć o Stanach

Luna, czyli rodzinę założyłaś dopiero w UK?

A znacie jakieś osoby z małymi dziećmi, które wyemigrowały gdzieś?

Ilonko bardziej mialam na mysli jakie sa różnice kulturowe i czy takie akurat wamby pasowały.
Co do pogody, nie przeszkadzała mi przez pierwsze kilka lat. Teraz potrzebujęwręcz fizycznie ciepła i slońca.

Moje dzieci urodziły się wWielkiej Brytanii,znam kilka rodzin,które wyemigrowwały z malym dzieckiem. Jakiś wielkich wyzwań czy problemow nie bylo. wartowiedzieć jednak co i jak, po kolei.


Codo biznesów myslę, że najlepiej mieć swoja niszę i w tym działać.U mnie wmiescie przez ostatni rok mnóstwo sklepów zamknieto.

[ilonkaczapela]

Chyba pasowałby, myślę

Co do tego, że trzeba mieć niszę to oczywiste. Musimy wiedzieć dokładnie co i jak. Dlatego też nie pchamy się na chama Może za kilka lat coś nam przyjdzie do głowy.
Pogoda mnie lekko martwi, bo jednak lubię słońce. Za to zimy angielskie mi bardziej odpowiadają

Ale jakie anglojęzyczne państwa nam pozostają? Łatwo wyemigrować do Australii, ale fauna tamtejsza mnie skutecznie odstrasza

A jak długo jesteś już w UK? Mąż poznany tam?

[***luna]

Napisane przez ilonkaczapela

Chyba pasowałby, myślę

Co do tego, że trzeba mieć niszę to oczywiste. Musimy wiedzieć dokładnie co i jak. Dlatego też nie pchamy się na chama Może za kilka lat coś nam przyjdzie do głowy.
Pogoda mnie lekko martwi, bo jednak lubię słońce. Za to zimy angielskie mi bardziej odpowiadają

Ale jakie anglojęzyczne państwa nam pozostają? Łatwo wyemigrować do Australii, ale fauna tamtejsza mnie skutecznie odstrasza

A jak długo jesteś już w UK? Mąż poznany tam?

Męża przywiozłam z Polski.
Do Australi z tego co słyszałam też ciężej się dostać.

[Video]

Ja wyjechałam normalnie, na studia do Francji. Przygotowana z językiem i w ogóle. W samej stolicy wylądowałam Bardzo mi się podobało, teraz studia kończę, no ale wiadomo ... duże miasto, ten stres, metropolia męczy ... Po skończeniu studiów/jakimś stażu/drobnej pracy chciałabym wyjechać ... marzy mi się kraj anglojęzyczny - jednak nie UK Marzy mi się klimat Hiszpanii .. Och, jak bardzo kocham słońce!!
Znacie jakieś ciepłe kraje anglojęzyczne? Mogą być też francuskojęzyczne.. Chyba, że nauczyłabym się hiszpana i jechała byle dalej od Francji. Jest mi tu dobrze, ale Paryż męczy. Jak na razie po prostu chcę zwiedzić świat, żyć chwilą. Myślałam, żeby na 40-stkę np. wrócić do Francji - do Prowansji np.

[tarji]

Napisane przez Video

Ja wyjechałam normalnie, na studia do Francji. Przygotowana z językiem i w ogóle. W samej stolicy wylądowałam Bardzo mi się podobało, teraz studia kończę, no ale wiadomo ... duże miasto, ten stres, metropolia męczy ... Po skończeniu studiów/jakimś stażu/drobnej pracy chciałabym wyjechać ... marzy mi się kraj anglojęzyczny - jednak nie UK Marzy mi się klimat Hiszpanii .. Och, jak bardzo kocham słońce!!
Znacie jakieś ciepłe kraje anglojęzyczne? Mogą być też francuskojęzyczne.. Chyba, że nauczyłabym się hiszpana i jechała byle dalej od Francji. Jest mi tu dobrze, ale Paryż męczy. Jak na razie po prostu chcę zwiedzić świat, żyć chwilą. Myślałam, żeby na 40-stkę np. wrócić do Francji - do Prowansji np.

Australia, południe USA Tylko wszędzie trzeba miec wizy.

[DwaKoty]

Napisane przez yoona

wow. to jak sie to stało, ze tam jestes?

Przepraszam, przegapilam pytanie.

Pracowalam dla troche pokreconej firmy, ktora chciala miec przedstawicielstwo w Azji. I wyslano mnie, bo uwazano, ze skoro nic nie znam, to najmniej szkod wyrzadze. I jakby mi kto powiedzial wtedy, ze utkne w Azji na dobre, to bym go wysmiala.

[morael]

Napisane przez ilonkaczapela

Czyli jak widzę większość jednak do kogoś albo całkiem samotnie

Luna, co do szansy rozwoju i kwestii różnic kulturowych to się nie martwię a wręcz mi na tym zależy. Zarobki to inna sprawa, bo nie mamy pomysłu na razie na sposób zarobkowania. Potrafimy robić zawodowo kilka rzeczy, które pozwoliłby nam otworzyć firmę usługową (w zakresie obsługi i pielęgnacji akwariów i zwierząt), ale właśnie w usługach nie chcemy pracować. Najlepiej żeby był to handel, a tu trzeba jednak czasu na poznanie rynku, najlepiej na miejscu.
Co do pogody, to sugerujesz żeby nie do UK?

Marzy nam się Floryda, ale legalnie nie damy rady tam pojechać a kombinować z wizami i być nielegalnymi imigrantami nie chcemy

Kraj musi być anglojęzyczny. Najprościej jednak UK. A kiedyś, po zdobyciu obywatelstwa i paszportów angielskich moglibyśmy pomyśleć o Stanach

Luna, czyli rodzinę założyłaś dopiero w UK?

A znacie jakieś osoby z małymi dziećmi, które wyemigrowały gdzieś?

Ilonka nie chce Cie martwic ale nawet z Brytyjskim paszportem bedziesz potrzebowala wizy zeby moc zyc i pracowac w USA - bez wizy mozna pojechac tam w celach turystycznych albo albo jesli jest to podroz sluzbowa do 90ciu dni, w innym przypadku nawet Brytyjczycy musza tez starac sie o wize.

[evela28]

Napisane przez DwaKoty

Przepraszam, przegapilam pytanie.

Pracowalam dla troche pokreconej firmy, ktora chciala miec przedstawicielstwo w Azji. I wyslano mnie, bo uwazano, ze skoro nic nie znam, to najmniej szkod wyrzadze. I jakby mi kto powiedzial wtedy, ze utkne w Azji na dobre, to bym go wysmiala.

fajnie czyta się twojego bloga
ale tam chyba nie ma historii początku jak się tam znalazłaś i zaczynałaś tam życie, albo nie umiem znależć

[Fallen2000]

U mnie powod bardzo prosty - serce po prostu juz z tz nie dawalismy rady na odleglosc to spakowalam walizki i ruszylam w Polsce nic mnie nie trzymalo wiec decyzja byla prosta. Nigdy bym nie pomyslala,ze zycie rzuci mnie na Mauritius, gdyby mi to kiedys ktos powiedzial to bym go wysmiala no ale jako ze zycie bywa nieprzewidywalne to mieszkam tu gdzie mieszkam

[aniusia82]

Witajcie Mój mąż od listopada mieszka i pracuje w Niemczech. Robi wszystko, żeby jak najszybciej ściągnąć mnie i naszego synka (ma 20 m-cy), mam nadzieję, że jeszcze w wakacje dołączymy do niego, bo dosyć już mamy tej rozłąki. Jednak bardzo obawiam się tego wyjazdu, czy dam sobie tam rade. Niestety nie znam języka niemieckiego ,jedynie angielski, ale po angielsku nie za bardzo chcą w Niemczech rozmawiać. Czy są tu dziewczyny,które wyjechały z małym dzieckiem nie znając języka i sobie poradziły? Pozdrawiam

[SAMBAdiJANEIRO]

Napisane przez aniusia82

Witajcie Mój mąż od listopada mieszka i pracuje w Niemczech. Robi wszystko, żeby jak najszybciej ściągnąć mnie i naszego synka (ma 20 m-cy), mam nadzieję, że jeszcze w wakacje dołączymy do niego, bo dosyć już mamy tej rozłąki. Jednak bardzo obawiam się tego wyjazdu, czy dam sobie tam rade. Niestety nie znam języka niemieckiego ,jedynie angielski, ale po angielsku nie za bardzo chcą w Niemczech rozmawiać. Czy są tu dziewczyny,które wyjechały z małym dzieckiem nie znając języka i sobie poradziły? Pozdrawiam

jestem w bardzo podobnej sytuacji moj maz tez od listopada pracuje w niemczech i robi wszystko by mnie tam sciagnac... zycie na odleglosc jest strasznie ciezkie... nie mamy jeszcze dzieci, poczatkiem roku bylam w ciazy, ale niestety poronilam - ciezko bylo to przechodzic w pojedynke... od czasu kiedy maz jest w niemczech latam do niego srednio co 2 tygodnie i jest to bardzo meczace... w koncu podjelismy decyzje i poczatkiem lipca wyjezdzam do niego ciezko mi bo tu mam dobra prace (tzn realizuje sie zawodowo i jak na polskie warunki nawet spoko zarabiam, choc i tak na niewiele starcza ) i musialam ja rzucic.... a tam tez jade bez jezyka... na szczescie maz ma dobra prace i dobrze zarabia wiec na poczatek ide na intensywny kurs niemieckiego, by moc szukac dobrej pracy mam nadzieje ze bedzie dobrze, najwazniejsze ze bedziemy razem

[Monixxa]

Napisane przez Video

... marzy mi się kraj anglojęzyczny - jednak nie UK Marzy mi się klimat Hiszpanii .. Och, jak bardzo kocham słońce!!
Znacie jakieś ciepłe kraje anglojęzyczne? :

Zapraszam do mnie, na Maltę. Ciepło, wręcz gorąco, angielski jako drugi język urzędowy, Unia Europejska - czyli zero utrudnień wjazdowych. Tylko trochę ciasno, klaustrofobicznie, jeśli ktoś lubi przestrzenie, to nie na Malcie.

[Rena]

Ja sie troche zgubilam - wzielam w Pl za duzo na siebie naraz, w koncu postanowilam po prostu wyjechac i przemyslec. Czemu Francja? Zawsze ciaglo mnie w tym kierunku. Teraz mam jeszcze trudniejsza decyzje, bo chcialabym byc rownoczesnie w Polsce jak i we Francji.

[Kofika13]

Napisane przez morael

Ilonka nie chce Cie martwic ale nawet z Brytyjskim paszportem bedziesz potrzebowala wizy zeby moc zyc i pracowac w USA - bez wizy mozna pojechac tam w celach turystycznych albo albo jesli jest to podroz sluzbowa do 90ciu dni, w innym przypadku nawet Brytyjczycy musza tez starac sie o wize.

z tego co mi wiadomo to za kazdym razem trzeba wize, moja znajoma ostatnio leciala na szkolenie do NJ na 3 dni i tez wize potrzebowala... podobnie zreszta jak jechala na wakacje w LA (jest Brytyjka)

[amber2046]

TŻ szukając pracy po studiach dostał najlepszą ofertę z Klagenfurtu. Przeszedł pomyślnie rekrutację i pojechał na miejsce podpisać kontrakt. Następnie wrócił na trzy miesiące do Polski, a osoba z kadr zajęła się formalnościami (trzeba było wtedy mieć zezwolenie na pracę w Austrii) oraz wynajęła mu pierwsze lokum. Później samodzielnie znaleźliśmy nasze obecne mieszkanie, które wraz z okolicą lubimy do tego stopnia, że skutecznie stopuje to nasze zapędy do przeprowadzek. Od początku roku rozważamy zmianę kraju, TŻ dostaje rożne oferty pracy, ale za każdym razem kiedy przychodzi już do podpisywania umowy żal nam zostawić góry i jezioro.


paulinka1128 też uwielbiam Alpy i codziennie widzę je przez okna.

[Rena]

z tymi wizami i narodowoscia brytyjska, to chyba chodzi o to, ze latwiej dostac w ogole taka wize. A nie ze nie trzeba wcale. Nie wiem czy to prawda - ja sie nigdy nie staralam, narodowosci tez nie planuje zmieniac.

Natomiast pomysl na emigracje do USA przez UK wydaje mi sie dosc dziwny sam w sobie, jeszcze o czyms takim nie slyszalam.

[Kofika13]

Napisane przez Rena

z tymi wizami i narodowoscia brytyjska, to chyba chodzi o to, ze latwiej dostac w ogole taka wize. A nie ze nie trzeba wcale. Nie wiem czy to prawda - ja sie nigdy nie staralam, narodowosci tez nie planuje zmieniac.

Natomiast pomysl na emigracje do USA przez UK wydaje mi sie dosc dziwny sam w sobie, jeszcze o czyms takim nie slyszalam.

nie trzeba miec brytyjskiego paszportu koniecznie jesli pracujesz legalnie w UK i jestes obywatelem EU mozesz sie ubiegac o wize w UK. Podobno nie robia problemu ...
a jak czlowiek chce pozwiedzac na przyklad, to latwiej pojechac i zalatwic to w londynie niz umawiac sie na spotkania w PL