13-letni chlopiec

[dylacom]

mam pytanie do osob ktore maja z dziecmi w tym wieku do czynienia. nie specjalnie zalezy mi na opini samych 13-latkow bo wydaje mi sie ze nie bedzie ona obiektywna.

Mianowicie: jak przecietny 13-latek sie zachowuje?

nie znam dzieci w tym wieku, wiec zupelnie nie wiem. Ostanio mailam okazje spedzic tydzien z takim dzieckiem- przyjechal do nas na wakacje (z rodziny TŻ). Chlopiec jest dobrze wychowany bo matka o to bardzo dba. umie porosic, przeprosic, jak sie mu zworci uwage to raczej slucha- zwlaszcza obcych, rodzicow czasem ma w , ale to raczej normalne dla nastolatkow.

co mnie zastanawia to jego infantylnosc. Interesuja go zabwaki, pluszaki, pileczki, kermity, uciekajace myszy itd. Kupilam zabawki dla mojej malej siostrzenicy 4letniej, a on lazil za mna ze chce sie tym bawic.
Do tego je na potege- kradnie ciastka jak nikt nie widzi, kradnie kielbasy z lodowki, ze sklepu zakosil czekolade, probowal mi nawet ukrasc herbate. Mysle ze kradnie bo rodzice staraja sie go ograniczyc. Ciagle gada o jedzeniu, lapczywie naklada sobie na talerz. Raz zjadl nam nawet polowe obiadu na 4 osoby (zanim ktos sie zorientowal on juz zjadl)! Nie mozna na tym zapanowac- trzeba by go bylo zwiazac i zakneblowac, bo on kombinuje caly czas. Jest przy kosci i ma manie, wrecz obsesje jedzenia. Do tego ta infantylnosc.... nie wiem czy chlopcy w tym wieku sa standardowo tak dziecinni?

Wydaje mi sie ze problem jedzenia podlega opieki specjalisty.

Lepkie lapki to tez problem do rozwiazania raczej przez rodzicow.

Co do dziecinnosci to mam nadzieje ze wyrosnie- ale z ciekawosci pytam jakie macie doswiadzczenia z chlopacami w tym wieku? czy maja w glowie pluszaki i zabawki dla 3-latkow?

zawsze mi sie wydawalo ze z dziecmi w tym wieku jest wiekszy kontakt...

aaa no i nie jest zainteresowany wycieczkami, zwiedzaniem- chyba ze dostanie tam lody ale to ze go nudza wyprawy nawet te najciekawsze to chyba tez normalne w tym wieku

[9dc519fadc633b7a757b4798db7309973aba49fa_66c3ce7215651]

Jak dla mnie 13 lat to taki wiek, że to nawet dobrze, że dzieciak jest taki infantylny i potrafi bawić się zabawkami, zamiast siedzieć w krzakach za szkołą i popalać fajki z kolegami albo zapładniać koleżanki, bawiąc się w słoneczko

Kwestia jedzenia też nie jest wg mnie niezwykła - podobnie zachowuje się moja siostra, mniej więcej w jego wieku.

[marza_mr]

Mam sąsiada w tym wieku i on interesuje się przede wszystkim komputerami i grami komputerowymi, dużo jeździ na rowerze i gra w piłkę nożną. Zabawki pluszowe raczej by go nie interesowały. Jest dosyć dojrzały można z nim poważnie pogadać. Wycieczki i wszelkie wypady gdziekolwiek uwielbia. Nie wyobrażam sobie żeby coś ukradł albo źle się zachował.
Jeśli chodzi o jedzenie kiedyś jadł więcej, ale też nie były to takie ilości jak opisujesz, teraz je normalnie.
Tak więc Twój przypadek wydaje się lekko patologiczny (kradzieże) i dziecinny.

[dylacom]

racja... swiete slowa

on ma w glowie gry komputerowe (ale takie dosc malo rozwiniete- kreci jakas kula i zbeira roze- ale wiem ze tez gra z kolegami w gre, wiec taki standard komputerowy) i kermity raczej niz laski i fajki

ale z jedzneiem to na pewno troche sobie nie radzi to raczej martwi, no ale moze wyrosnie i z tego

[roxyroxy]

dziecko wzielo sobie kawalek kielbasy z lodowki u rodziny ( w koncu piszesz,ze to rodzina tzta) a Ty mowisz ,ze on kradnie????


Moim zdaniem zachowuje sie normalnie, moj brat tez byl strasznie dziecinny w tym wieku.
A moze u niego w domu wymaga sie od niego wlasnie dobrego zachowania, powagi, moze karmia go tylko zdrowym jedzeniem ( dla dziecka pewnie neismacznym) to chlopaczek pojechal na wakacje i dusza szaleje

Ja tez zawsze ciastka /slodycze it jadlam na maksa na wakacjach bo nikt mi nei zabranial

[dylacom]

Napisane przez roxyroxy

dziecko wzielo sobie kawalek kielbasy z lodowki u rodziny ( w koncu piszesz,ze to rodzina tzta) a Ty mowisz ,ze on kradnie????


l

oj nie przepraszam- nie tak to mialo zabrzemiec. ciezko sie opisuje cos takiego na forum. oczywiscie mogl sobie zabrac kielabse a nawet schabowego- nie ma sprawy. ale mama mowi idz umyj rece a on zamiast do lazienki biegnie do kuchni- po drodze zachacza o lodwke i chowa kielbase do kieszeni. dlatego napisalam ze kradnie- taki skrot myslowy.

dostaje posilki i to spore i wie ze miedz posilkami raczej nie powinnien jesc bo rodzice tak mu mowia. ja nie mialam nic do narzucania kiedy moze a kiedy nie moze- sama bym mu dala te kielbase jakby sie zapytal, ale on nie pytal tylko cichcem przeszukiwal szafki i lodowke

aaaa i byl u nas z rodzicami

[TheKey]

Napisałaś, że "problem jedzenia podlega opieki specjalisty" - czyli chłopak jest pod opieką dietetyka/endokrynologa? Ma stwierdzone jakieś zaburzenia metabolizmu?
Jeśli wciąż odczuwa głód to wcale się nie dziwię, że podkrada jedzenie. W końcu to podstawowa potrzeba człowieka. A w okresie dorastania chłopcy jedzą naprawdę dużo.
Co do tych zabawek to trochę dziwne, ale z drugiej strony pamiętam jak u mnie jeszcze w pierwszej klasie gimnazjum chłopcy grali w pokemony i inne takie, więc może po prostu jeszcze nie przyszedł jego czas na interesowanie się poważniejszymi rzeczami.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

A ja tylko raz widziałam tak dziecinnego chłopca, potrafił do szkoły z maskotką chodzić. Niestety, był ewidentnie opóźnionych psychoumysłowo, rodzice nie wyrażali zgody na kształcenie specjalne.

Absolutnie nie napiszę, że z "twoim" przypadkiem tak jest, ale wbrew poprzedniczkom nie uważam, by całość do końca wpasowywała się w normy.

Tyle, że,.. rodzice mogą doskonaleo tym wiedzieć, ma - dziecko może mieć orzeczenie z PPP ale rodzice nie mają obowiązku informowania o tym

Jedno jest pewne - zdrowy, całkowicie zdrowy 13latek nie będzie bawił się zabawkami. Nie piszcie, że chłopcy w pokemony grają czy co tam- to jest co innego. Granie z kumplami w durne zabawy a samodzielne domaganie się pluszaków - różnica wyraźna

[Agnieszka987]

Jedzienie jest normalne Chłopak chce się popisać, zwrócić na siebie uwagę- to normalne w wieku 13 lat Dodam że chłopcy gdy rosną potrafią naprawdę dużo zjeść Kradzież to nieładnie A że nudzi się na wycieczkach, zwiedzaniu... Hmm... niekiedy dorosłych też to nudzi...
Edit: kurcze z kradzieżą, tego jedzenia to może być rzeczywiście jakis problem;/ Wiem że jest taka choroba, ale niestey nie pamietam jak sie nazywa... Kiedyś był film w telew o tym...

---------- Dopisano o 14:58 ---------- Poprzedni post napisano o 14:57 ----------

Napisane przez TheKey

Napisałaś, że "problem jedzenia podlega opieki specjalisty" - czyli chłopak jest pod opieką dietetyka/endokrynologa? Ma stwierdzone jakieś zaburzenia metabolizmu?
Jeśli wciąż odczuwa głód to wcale się nie dziwię, że podkrada jedzenie. W końcu to podstawowa potrzeba człowieka. A w okresie dorastania chłopcy jedzą naprawdę dużo.
Co do tych zabawek to trochę dziwne, ale z drugiej strony pamiętam jak u mnie jeszcze w pierwszej klasie gimnazjum chłopcy grali w pokemony i inne takie, więc może po prostu jeszcze nie przyszedł jego czas na interesowanie się poważniejszymi rzeczami.

napisała że chyba podlega wg niej, a nie że podlega

[dylacom]

Napisane przez TheKey

Napisałaś, że "problem jedzenia podlega opieki specjalisty" - czyli chłopak jest pod opieką dietetyka/endokrynologa? Ma stwierdzone jakieś zaburzenia metabolizmu?

wydaje mi sie ze to powinno byc skonsultowane ze specjalista. moge sie myslic oczywiscie. owszem dzieci i ludzie duzo jedza, ale on nie tyle co ciagle je, co ciagle mysli o jedzeniu; szuka jedzenia; biegnie tam gdzie mozna cos kupic; ciagle o tym mowi, ciagle kombinuje ja by tu zdobyc cos smaczengo.
Jest ogromny- wlasnie dlatego ze tyle je, i tym bardziej ciezko sie znosi ta dziecinnosc. bo wyglada jak dorosly facet, ale biega z pluszakiem

martwi mnie to troche... nie chce go krytykowac- opowiadam wam jaki jest, inaczej sie nie da

[lara]

Jedyny znany mi 13-latek jest bardzo dobrze wychowany, inteligentny i dojrzały jak na swój wiek. Gra w gry komputerowe, chyba nie przepada za czytaniem, ale uczy się dobrze; większość czasu poświęca sportom. Nie wyobrażam sobie, by bawił się pluszakami, natomiast czasem powie coś dziecinnego - ale zaraz sam się z tego śmieje. Wydaje mi się że to szczególny okaz, ale przypominam że mam tylko jego w swoim otoczeniu

[dylacom]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;35254180]A ja tylko raz widziałam tak dziecinnego chłopca, potrafił do szkoły z maskotką chodzić. Niestety, był ewidentnie opóźnionych psychoumysłowo, rodzice nie wyrażali zgody na kształcenie specjalne.

[/QUOTE]

tez bym o tym pomyslal, gdyby nie fakt ze dzieciak wygrywa olimpiady naukowe. nauczyl sie jezykow ogladajac bajki, ma dobre oceny i naprawde szybko lapie material.
no ale to moze nie byc wyznacznik tej choroby.

sama nie wiem...dlatego wlasnie pytam jak inne dzieciw tym wieku sie zachowuja

[paula78]

W tym wieku to ani dziecko ani nastolatek, mam 12 latkę w domu

Niby mądre to, oczytane, potrafi się zachować a potrafi zabrać misia na wycieczkę czy bawić się zabawkami raczej dla 6 latków

To, że znajome dzieci widzimy na podwórku nie oznacza, że w domu nie lubia się bawić duperelami i przytulać.
To jeszcze wg mnie dzieci. I nie ma chyba jakiegoś wzorca zachowac w tym wieku bo dzieci dojrzewają w róznym tempie i na różnych etapach różnie to bywa.
Oglada się to to za płcią przeciwną a w domu potrafi płakać bo chce posiedziec przy komputerze.

Co do ilości jedzenia -ten wiek nie jest najtańszy w wyżywieniu dziecka , ja to nazywam "wieczne nie nażarcie"

[TheKey]

Napisane przez Agnieszka987

napisała że chyba podlega wg niej, a nie że podlega

No i?
Dlatego właśnie zwróciłam na to uwagę. Skoro chłopiec ma lekką nadwagę to może warto byłoby skonsultować się z lekarzem - o ile już pod taką opieką się nie znajduje - zamiast ograniczać dziecko do tego stopnia, że musi podkradać jedzenie by zaspokoić głód. (Skoro zamiast poprosić o dokładkę, on woli wziąć po kryjomu bez pytania, to widocznie wie, zapewne na podstawie doświadczenia z domu, że spotka się to z negatywną reakcją.) A przecież ten głód to nie jest jego wina, no co ma z tym zrobić jak po prostu chce mu się jeść? To nie jest dorosły człowiek, żeby mógł się ograniczać świadomie. Może się okazać, że ma jakieś zaburzenia w wydzielaniu insuliny, lub coś w tym stylu, i odpowiednie leki by mu pomogły. No i dieta skomponowana przez dietetyka też pewnie byłaby lepszym rozwiązaniem niż zwykłe ograniczenie ilości jedzenia, bo jeśli organizmowi brakuje jakiegoś składnika to się o niego upomina, i przy okazji przyjmuje często dużą ilość kalorii - a można by ten niedobór zaspokoić poprzez odpowiednio zbilansowaną dietę.

[dylacom]

Napisane przez TheKey

No i?
Dlatego właśnie zwróciłam na to uwagę. Skoro chłopiec ma lekką nadwagę to może warto byłoby skonsultować się z lekarzem - o ile już pod taką opieką się nie znajduje - zamiast ograniczać dziecko do tego stopnia, że musi podkradać jedzenie by zaspokoić głód. (Skoro zamiast poprosić o dokładkę, on woli wziąć po kryjomu bez pytania, to widocznie wie, zapewne na podstawie doświadczenia z domu, że spotka się to z negatywną reakcją.) A przecież ten głód to nie jest jego wina, no co ma z tym zrobić jak po prostu chce mu się jeść? To nie jest dorosły człowiek, żeby mógł się ograniczać świadomie. Może się okazać, że ma jakieś zaburzenia w wydzielaniu insuliny, lub coś w tym stylu, i odpowiednie leki by mu pomogły. No i dieta skomponowana przez dietetyka też pewnie byłaby lepszym rozwiązaniem niż zwykłe ograniczenie ilości jedzenia, bo jeśli organizmowi brakuje jakiegoś składnika to się o niego upomina, i przy okazji przyjmuje często dużą ilość kalorii - a można by ten niedobór zaspokoić poprzez odpowiednio zbilansowaną dietę.

mozliwe- tez uwazam ze opinia lekarza bylaby dobrym rozwiazaniem. to niestety juz nie ode mnie zalezy ...

[Agnieszka987]

Napisane przez TheKey

No i?
Dlatego właśnie zwróciłam na to uwagę. Skoro chłopiec ma lekką nadwagę to może warto byłoby skonsultować się z lekarzem - o ile już pod taką opieką się nie znajduje - zamiast ograniczać dziecko do tego stopnia, że musi podkradać jedzenie by zaspokoić głód. (Skoro zamiast poprosić o dokładkę, on woli wziąć po kryjomu bez pytania, to widocznie wie, zapewne na podstawie doświadczenia z domu, że spotka się to z negatywną reakcją.) A przecież ten głód to nie jest jego wina, no co ma z tym zrobić jak po prostu chce mu się jeść? To nie jest dorosły człowiek, żeby mógł się ograniczać świadomie. Może się okazać, że ma jakieś zaburzenia w wydzielaniu insuliny, lub coś w tym stylu, i odpowiednie leki by mu pomogły. No i dieta skomponowana przez dietetyka też pewnie byłaby lepszym rozwiązaniem niż zwykłe ograniczenie ilości jedzenia, bo jeśli organizmowi brakuje jakiegoś składnika to się o niego upomina, i przy okazji przyjmuje często dużą ilość kalorii - a można by ten niedobór zaspokoić poprzez odpowiednio zbilansowaną dietę.

No i ? Po co ta ironia zaraz...
W twojej poprzedniej wypowiedzi dałaś do zrozumienia że nie zrozumiałaś wypowiedzi- pisałaś czy jest pod opieka specjalisty a ja Ci napisałam że nie zrozumiałąś bo dziewczyna wyraśnie pisze:
"Wydaje mi sie ze problem jedzenia podlega
opieki specjalisty."

Czyli, skoro jej się wydaje (ona by wzięła takie dziecko do specjalisty) to znaczy że nie jest, a nie wie czy jest czy nie jest...

[TheKey]

Napisane przez Agnieszka987

No i ? Po co ta ironia zaraz...
W twojej poprzedniej wypowiedzi dałaś do zrozumienia że nie zrozumiałaś wypowiedzi- pisałaś czy jest pod opieka specjalisty a ja Ci napisałam że nie zrozumiałąś bo dziewczyna wyraśnie pisze:
"Wydaje mi sie ze problem jedzenia podlega
opieki specjalisty."

Czyli, skoro jej się wydaje (ona by wzięła takie dziecko do specjalisty) to znaczy że nie jest, a nie wie czy jest czy nie jest...

Ironia? Gdzie, co, jak?
Autorka pisała, że wydaje jej się, iż problem podlega opiece specjalisty, więc chciałam by doprecyzowała, czy to jest tak, że wydaje jej się, że taka opieka ma miejsce. Bo zdaję sobie sprawę, że nie w każdej rodzinie sytuacja zdrowotna jej członków jest wszystkim pozostałym znana.
Teraz już wiemy, że takiej opieki nie ma. Czyli być może dobrze byłoby coś takiego zasugerować rodzicom.

[Agnieszka987]

Napisane przez TheKey

Ironia? Gdzie, co, jak?
Autorka pisała, że wydaje jej się, iż problem podlega opiece specjalisty, więc chciałam by doprecyzowała, czy to jest tak, że wydaje jej się, że taka opieka ma miejsce. Bo zdaję sobie sprawę, że nie w każdej rodzinie sytuacja zdrowotna jej członków jest wszystkim pozostałym znana.
Teraz już wiemy, że takiej opieki nie ma. Czyli być może dobrze byłoby coś takiego zasugerować rodzicom.

Znalazłam cos:
Innym zaburzeniem odżywiania jest wewnętrzny przymus nadmiernego jedzenia, prowadzący do otyłości. Podobnie jak inne choroby o podłożu psychicznym związane z odżywianiem dotyka głównie nastolatki. Chorzy nie potrafią kontrolować chęci jedzenia i czują głód nawet po spożyciu dużych porcji pokarmu. Prowadzi to w większości przypadków do otyłości będącej przyczyną kompleksów, niskiego poczucia własnej wartości i przekonania o nieatrakcyjności swojego ciała. Przyczynami przymusu nadmiernego jedzenia są przeważnie jakieś braki w życiu osobistym. Jedzenie wypełnia pustkę towarzyszącą samotności, uczuciu smutku, przygnębienia itp. Jednak wzrost wagi ciała będący efektem takiego rozwiązywania problemów powoduje pogłębienie złego samopoczucia i poczucie winy. Chorzy zaczynają więc obsesyjnie stosować różnorakie diety, przeważnie przerywając je w połowie i rozpoczynając inne. Niedokończone diety przyjmowane jako osobiste porażki muszą zostać zrekompensowane przyjemnością jedzenia i tak zamyka się krąg bezsilności.
Nadwaga, później otyłość, jest przyczyną izolacji społecznej, unikania kontaktów z rówieśnikami a także aktywności ruchowej. Przekonanie o własnej nieatrakcyjności może przyjąć postać wręcz wstrętu do swojego ciała, co powoduje pogłębienie zaburzeń emocjonalnych, a zatem również choroby.

[dylacom]

Napisane przez Agnieszka987

Znalazłam cos:
Innym zaburzeniem odżywiania jest wewnętrzny przymus nadmiernego jedzenia, prowadzący do otyłości. Podobnie jak inne choroby o podłożu psychicznym związane z odżywianiem dotyka głównie nastolatki. Chorzy nie potrafią kontrolować chęci jedzenia i czują głód nawet po spożyciu dużych porcji pokarmu. Prowadzi to w większości przypadków do otyłości będącej przyczyną kompleksów, niskiego poczucia własnej wartości i przekonania o nieatrakcyjności swojego ciała. Przyczynami przymusu nadmiernego jedzenia są przeważnie jakieś braki w życiu osobistym. Jedzenie wypełnia pustkę towarzyszącą samotności, uczuciu smutku, przygnębienia itp. Jednak wzrost wagi ciała będący efektem takiego rozwiązywania problemów powoduje pogłębienie złego samopoczucia i poczucie winy. Chorzy zaczynają więc obsesyjnie stosować różnorakie diety, przeważnie przerywając je w połowie i rozpoczynając inne. Niedokończone diety przyjmowane jako osobiste porażki muszą zostać zrekompensowane przyjemnością jedzenia i tak zamyka się krąg bezsilności.
Nadwaga, później otyłość, jest przyczyną izolacji społecznej, unikania kontaktów z rówieśnikami a także aktywności ruchowej. Przekonanie o własnej nieatrakcyjności może przyjąć postać wręcz wstrętu do swojego ciała, co powoduje pogłębienie zaburzeń emocjonalnych, a zatem również choroby.

to niestety ma sens

dzieki za odpowiedz

[Agnieszka987]

Napisane przez dylacom

to niestety ma sens

dzieki za odpowiedz

Proszę

[kaarooo]

Co jest złego w tym, że 13latek bawi się zabawkami? Mój brat w tym wieku też się bawił. Ba! Ja mając 26 lat czasami śpię z misiem

[201604181004]

Różnie; miałam bliski kontakt z trzema chłopcami w tym wieku przez dłuższy czas. Jeden był bardzo zamknięty w sobie i dużo grał na kompie... drugi był taki jak mówisz, do tego ciągle latał po podwórku za piłką. A trzeci się już dziewczynami interesował zdawał się najbardziej wyrośnięty z nich wszystkich myślę że to normalne, to nadal może być bardzo niedojrzałe dziecko