Rodziny wielodzietne - co sądzicie? Czy chcecie taką mieć?

[muminek88]

ja mam dwóch skarbów a w październiku dołączą do nas bliźniaczki,czasem sie boje bo mieszkam sama w de ale jakos to bedzie.Ciesze sie juz na male i modlę sie o zdrowie dla dzieci i sile dla mnie zeby ich dobrze wychowac....

[alonka00]

Jakbym była bogata to oczywiście chciałabym mieć sporą gromadkę Ale w naszym kraju ciężko niestety z tym jest, jakby była bardziej rozwinięta polityka prorodzinna, np tak jak w GB, to na pewno mielibyśmy więcej rodzin wielodzietnych a tak to jest jak jest;/
kiedyś chciałam mieć 2 może 3 dzieci ale póki co jesteśmy na etapie starań o drugie dzieciątko (czyt pierwsze straciliśmy), także nie wiem jak to w praniu wyjdzie

zgadzam się z tym, że w rodzinie wielodzietnej niestety najbardziej pokrzywdzone jest starsze rodzeństwo, przez długi czas chciałam mieć tylko jedno dziecko

[Glodomorek]

Napisane przez sura2

Mój mąż ma 6 rodzeństwa i to bardzo szczęśliwa rodzina, ale nie oszukujmy się to odbyło się kosztem tych starszych dzieci. Teraz te dzieci nie chcą mieć własnych, teściowie mają tylko jednego wnuka.

Raczej trudno to nazwać szczęśliwą rodziną, jeśli odbywało się to kosztem części dzieci i teraz one nie chcą tego powielać.

[sura2]

Napisane przez żurawinka

Gdybym była zmęczona psych, i fiz. nie w głowie byłoby mi robienie następnego dziecka dla starszego dziecka, nie rozumiem takiej polityki. Nie lepiej doprowadzić się najpierw do ładu, odpocząć? Przecież lżej raczej nie będzie

Rzecz w tym, że jeśli różnica wieku między dziećmi będzie zbyt duża, to traci sens, zamiast żeby dzieci bawiły się razem, jedno będzie mogło bawić drugie, a nie o to mi chodzi.

---------- Dopisano o 08:21 ---------- Poprzedni post napisano o 08:15 ----------

Napisane przez Glodomorek

Raczej trudno to nazwać szczęśliwą rodziną, jeśli odbywało się to kosztem części dzieci i teraz one nie chcą tego powielać.

z tym się mogę zgodzić, ale chodziło mi o to, że te dzieci nie mają żalu do rodziców, wszyscy są bardzo zżyci, kochają się, a teraz po prostu żyją jak chcą

[martynka89]

Chcialabym miec 3 albo 4 dzieci. Niestety finansowo bym nie podolala wiec pewnie na dwojce sie skonczy. Poki co jest jedno, ale nie chce, zeby mala byla jedynaczka.

[Vestis]

Dla mnie wszystko jest kwestią tego jaka jest to rodzina - jakie są relacje między rodzicami, rodzeństwem, jaki system wartości przekazuje się dzieciom, itd. Ja zawsze chciałam mieć 2 dzieci, sama też mam 1 siostrę, jest między nami mała różnica wieku i mamy ze sobą świetne relacje, pomimo, że już każda z nas ma swoje życie.
Natomiast mój mąż ma 4 rodzeństwa, ale w sumie każde poszło w swoją stronę i jakoś te więzy rodzinne zupełnie zanikają, każde żyje swoim życiem.
Chyba nie ma reguły.

[Glodomorek]

Napisane przez sura2

z tym się mogę zgodzić, ale chodziło mi o to, że te dzieci nie mają żalu do rodziców, wszyscy są bardzo zżyci, kochają się, a teraz po prostu żyją jak chcą

Albo zostały tak wychowane, że nie mają prawa wyrażać wprost tego żalu, bo takie uczucia nie są akceptowane i tolerowane w rodzinie.

[muminek88]

u nas nie bedzie zbyt duzej roznicy wieku bo jak bliźniaczki sie urodzą to szymek bedzie mial 3 lata 10 msc Lukasz 2 lata 3 msc

[sura2]

Napisane przez muminek88

u nas nie bedzie zbyt duzej roznicy wieku bo jak bliźniaczki sie urodzą to szymek bedzie mial 3 lata 10 msc Lukasz 2 lata 3 msc

pisałaś, że mieszkasz sama? jak sobie dałaś radę z chłopcami przy tak małej różnicy? np jak obaj w nocy płakali, co wtedy?

---------- Dopisano o 20:45 ---------- Poprzedni post napisano o 20:35 ----------

Napisane przez Glodomorek

Albo zostały tak wychowane, że nie mają prawa wyrażać wprost tego żalu, bo takie uczucia nie są akceptowane i tolerowane w rodzinie.

ja to widzę tak, oni wiedzą, że byli w trudniejszej sytuacji niż rówieśnicy, spadły na nich obowiązki dorosłych, ale nie zdają sobie sprawy, że to przez nieodpowiedzialność rodziców, dlatego ich nie winią.

[muminek88]

sama to znaczylo ze tylko z mezem ale nie mam w de zadnej siostry,kuzynki itd zeby chociaz na pol godziny mi pomogl.Tz mi bardzo pomagał...w nocy tez czasem wstanie ale zadko bo wstaje 6 dni w tyg o 6 rano. Jak mali placza bo maja kiepska noc to ide do ich pokoju z nimi spac,jak karmilam a starszy plakal to siedzilam i karmilam na jego lozku zeby mnie czul...w dzien jest super bo oboje sie super dogadują,szybko sie ucza,teraz widza ze mi ciazko przy bliźniaczkach wiec bardzo pomagaja mi w czym umieją chociaz sa tez straszne dni ale po nich lepiej nie pamietac i cieszyc sie ze mam zdrowe i kochane dzieci a mialam ich wcale nie miec (wypadek jako nastolatka)

[aaliyah]

W naszej rodzince będzie dwoje dzieci. Nie jesteśmy w żaden sposób ograniczeni finansowo ani lokalowo. Model rodziny wielodzietnej do nas zwyczajnie nie przemawia. Chcemy być w stanie poświęcić obojgu dzieciom sporo uwagi i mieć jeszcze siłę żeby nacieszyć się sobą nawzajem.

Nie chciałabym zrezygnować z pracy zawodowej i na razie z jednym dzieckiem udaje mi się na część etatu pracować w naszej firmie, jak drugie będzie miało 2-3 lata to zamierzam założyć drugą firmę. Chcę mieć dzieci ale jednocześnie nie musieć wyrzekać się czegokolwiek w życiu. Chcę móc się rozwijać i korzystać z życia i jednocześnie cieszyć się macierzyństwem. Dlatego uważam, że dwójka dzieci to w naszym przypadku liczba optymalna.

[Kasiulka22]

Napisane przez aaliyah

W naszej rodzince będzie dwoje dzieci. Nie jesteśmy w żaden sposób ograniczeni finansowo ani lokalowo. Model rodziny wielodzietnej do nas zwyczajnie nie przemawia. Chcemy być w stanie poświęcić obojgu dzieciom sporo uwagi i mieć jeszcze siłę żeby nacieszyć się sobą nawzajem.

Nie chciałabym zrezygnować z pracy zawodowej i na razie z jednym dzieckiem udaje mi się na część etatu pracować w naszej firmie, jak drugie będzie miało 2-3 lata to zamierzam założyć drugą firmę. Chcę mieć dzieci ale jednocześnie nie musieć wyrzekać się czegokolwiek w życiu. Chcę móc się rozwijać i korzystać z życia i jednocześnie cieszyć się macierzyństwem. Dlatego uważam, że dwójka dzieci to w naszym przypadku liczba optymalna.

Pięknie napisane

Z kolei w naszej rodzinie będzie tylko jedno dziecko, mam córkę i więcej dzieci nie chcę mieć. Nie zarzekam się na wszystkie świętości, ale jestem przekonana i pewna swojej decyzji, więc nie sądzę, żeby kiedykolwiek mi się odmieniło.

Mierzę siły na zamiary. Chcę dać córce wszystko co mogę, nie chcę żeby jej czegoś brakowało (choć nie mówię tu o niewiadomo jakich luksusach, tylko normalnych życiowych potrzebach).

[marsi11]

ja marzę o 3
na razie mam syna, drugie w drodze
moi rodzice mieli 3, mojego TZ też 3
TZ siostra też 3
kurde tylko żeby u nas jeszcze jakieś wsparcie państwa było

to mnie tak irytuje,że płacimy z TZ wysokie podatki a nawet zasranego becikowego nie dostaniemy, która nota bene jest jednorazowe
to takie oszukaństwo i nic człowiek nie może zrobić
państwo tylko cycka od nas
ech......

[sura2]

Napisane przez muminek88

sama to znaczylo ze tylko z mezem ale nie mam w de zadnej siostry,kuzynki itd zeby chociaz na pol godziny mi pomogl.Tz mi bardzo pomagał...w nocy tez czasem wstanie ale zadko bo wstaje 6 dni w tyg o 6 rano. Jak mali placza bo maja kiepska noc to ide do ich pokoju z nimi spac,jak karmilam a starszy plakal to siedzilam i karmilam na jego lozku zeby mnie czul...w dzien jest super bo oboje sie super dogadują,szybko sie ucza,teraz widza ze mi ciazko przy bliźniaczkach wiec bardzo pomagaja mi w czym umieją chociaz sa tez straszne dni ale po nich lepiej nie pamietac i cieszyc sie ze mam zdrowe i kochane dzieci a mialam ich wcale nie miec (wypadek jako nastolatka)

Dzielna jesteś, moja znajoma ma bliźniaki, ale w domu ma niepracującą mamę, a i tak chodzi ledwo żywa, ale ona ma tylko 19 lat to jej trudniej.
Naprawdę mnie dziwi, co można dać jedynakowi takiego, czego nie można dać dwójce, skoro nie o luksusach mowa??

[Kasiulka22]

Napisane przez sura2

Dzielna jesteś, moja znajoma ma bliźniaki, ale w domu ma niepracującą mamę, a i tak chodzi ledwo żywa, ale ona ma tylko 19 lat to jej trudniej.
Naprawdę mnie dziwi, co można dać jedynakowi takiego, czego nie można dać dwójce, skoro nie o luksusach mowa??

Wszystko czego się dorobię w życiu dostanie moja córka nas jako rodziców raczej nigdy nie będzie stać na zakup mieszkania . Mieszkamy w dużym domu z ogrodem, ale jest nas sporo (ja, mąż, mama, brat i babcia). Mam taki plan i mam nadzieję, że go zrealizuję, iż kiedyś w przyszłości będę mogła kupić córce mieszkanie "na start w życie" żeby nie musiała od razu zaczynać od kredytów. Dzięki temu, że mamy jedno dziecko coś mogę odkładać - nie mamy kokosów. Przy dwójce, koszty wszystkiego wzrastają, nie każdy ciuszek założy siostra po siostrze i nie każde buciki się do tego nadają (pomijając już fakt, że może być chłopczyk). Koszty ewentualnego żłobka, przedszkola, o szkole już nie wspominając. Myślę, że w naszej sytuacji (co innego gdy rodzice zarabiają na tyle dużo, że i dwójce dzieci spokojnie wystarczy) jest to optymalne wyjście. Warto mieć rodzeństwo, choć nie uważam że istnieje jakaś gwarancja na szczęśliwe, przyszłe relacje między bratem i siostrą, lub siostrami. Ja z moim dogaduję się świetnie, ale z kolei moja mama od lat nie ma kontaktu ze swoim bratem, gdyż obraził się o sprawy spadkowe. Uważam, że dam mojemu dziecku szczęśliwe dzieciństwo, mimo iż będzie jedynaczką, a dodatkowo pomogę jej w przyszłości, nie wyobrażam sobie pomocy, wsparcia w takim wymiarze jeśli miałabym dwójkę.

[sura2]

Smutne mamy czasy, kiedy rzeczy materialne są ważniejsze od ludzi. Wiem, wiem, to nie nasza wina, to państwo o nas nie dba. Nikogo nie potępiam, bo każdy sam decyduje, ale to ma też skutki społeczne, jak wiadomo negatywne. Zastanawiam się jak wygląda chińska rodzina, gdzie dziecko ma tylko mamę i tatę, babcię i dziadka i tak niemal wszyscy w kraju, nie wiem od kiedy mają ten zakaz, ale chyba już na tyle długo, że tam żadna sieć rodzinna nie istnieje. Do tego zmierzamy.

[ilonkaczapela]

A ja nie rozumiem przeceniania wpływu rodziny na szczęście człowieka. My z mężem jakoś takich tęsknot nie mamy. Kontakt utrzymujemy z niektórymi najbliższymi, dobry mamy tylko z moim bratem i jakoś nie brakuje nam cioć, wujków, babć itd, bo nigdy nie byliśmy do tego przyzwyczajany. Moim zdaniem brak rodziny to nic złego.

[sura2]

Zaraz ktoś napisze, że wychował się bez mamy i jest szczęśliwy i przeceniamy rolę matki w życiu dziecka.

[ilonkaczapela]

Wiesz, rodzice albo jeden są potrzebni w pierwszych kilkunastu latach zycia, ale ich waznosc w dorosłości bywa często przeceniana moim zdaniem

[Llorandare]

W zyciu Karola. Jedno mi wystarczy. Moze kiedys mi odbije i bede chciala, zeby mala miala rodzenstwo. Ale na chwile obecna, w zupelnosci mi wystarcza jeden maluch Za leniwa jestem na wiecej, lubie miec plaze.

[muminek88]

Napisane przez sura2

Dzielna jesteś, moja znajoma ma bliźniaki, ale w domu ma niepracującą mamę, a i tak chodzi ledwo żywa, ale ona ma tylko 19 lat to jej trudniej.
Naprawdę mnie dziwi, co można dać jedynakowi takiego, czego nie można dać dwójce, skoro nie o luksusach mowa??

a ja slyszalam ze im mlodsza mama tym jej latwiej,ja mialam Szymka w wieku 20 lat....chcialabym miec tu kogos ale coz jestem sama,na meza nie ma co duzo liczyc chociaz i tak ile umie to ppomoze,nie wiedzialam ze beda bliźniaki,a pierwsza opcja to gin podejrzewal trojaczki

[33owieczka]

Chciałabym mieć conajmniej dwoje dzieci, albo nawet troje, ale.... w tej chwili nie stać nas na tyle dzieci- nie mamy gospodarki, ani domu, gdzie dzieci by się wykarmiło i wychowało, a mieszkamy w niewielkim mieszkaniu w bloku, a zarobki są.... jakie są- jak teraz jest każdy wie No i nie staję się coraz młodsza- ta ciąża zaważyła na moim zdrowiu, nie wiem co by było przy nastepnych....

[Kasiulka22]

Napisane przez sura2

Smutne mamy czasy, kiedy rzeczy materialne są ważniejsze od ludzi. Wiem, wiem, to nie nasza wina, to państwo o nas nie dba. Nikogo nie potępiam, bo każdy sam decyduje, ale to ma też skutki społeczne, jak wiadomo negatywne. Zastanawiam się jak wygląda chińska rodzina, gdzie dziecko ma tylko mamę i tatę, babcię i dziadka i tak niemal wszyscy w kraju, nie wiem od kiedy mają ten zakaz, ale chyba już na tyle długo, że tam żadna sieć rodzinna nie istnieje. Do tego zmierzamy.

Oczywiście skutki społeczne są bardzo negatywne. Zgadzam się w zupełności. Jednak wolę tak, na chłodno kalkulować, niż dorobić się gromadki dzieci, odmawiając im potem często, nawet drobnych przyjemności (zakup słodyczy, wyjście do klubu dla maluchów itp.). Sama nie miałam "za bogato" jako dziecko... może taki mam charakterek ale zazdrościłam ogromnie (słodyczy, później ciuchów) mojej bliskiej koleżance, która rodziców miała majętnych. Moje dziecko ma sytuację o wiele lepszą niż ja kiedyś i chcę by tak pozostało .

[midnite]

Zgadzam się z jedną z forumowiczek, że z postów w tym wątku powiało trochę smutkiem i chłodną kalkulacją. Szkoda że mamy takie czasy że ludzie muszą mówić "chciałabym mieć więcej dzieci, ale mnie nie stać". Zgadzam się również w 100 %, że każdy ma prawo podejmować decyzje zgodne z jego wizją życia i dopóki to nie wiąże się z krzywdzeniem innych to jest OK. My mamy jednego synka a za miesiąc zaczynamy starania o drugie dziecko. Docelowo chcemy mieć troje lub czworo (liczymy się z tym, że możemy mieć bliźniaki) ale jak będzie to życie pokaże bo każdy wie, że plany planami a życie sobie
Pozdrawiam

[julka910]

Chciałam mieć dwoje, idealnie chłopca i dziewczynkę.
Mam córeczkę.
Drugiego raczej już nie będzie.

I cieszę sie z tego co mam, przestałam gonić za tym czego mieć nie mogę,

[sura2]

Może ja jestem jakaś inna, ale jak byłam dzieckiem to nikomu nie zazdrościłam zabawek, ubrań, wyjazdów na wakacje, za to pamiętam tylko beztroskie zabawy z bratem i siostrą. I nie zamieniłabym tego na nic materialnego, nawet patrząc z perspektywy osoby dorosłej, bo rodzice nie kupili mi mieszkania i sama z mężem zadbałam żeby nasze dziecko miało gdzie mieszkać.

[newelwa]

Napisane przez midnite

Zgadzam się z jedną z forumowiczek, że z postów w tym wątku powiało trochę smutkiem i chłodną kalkulacją. Szkoda że mamy takie czasy że ludzie muszą mówić "chciałabym mieć więcej dzieci, ale mnie nie stać". Zgadzam się również w 100 %, że każdy ma prawo podejmować decyzje zgodne z jego wizją życia i dopóki to nie wiąże się z krzywdzeniem innych to jest OK.

a dla mnie to nie jest chłodna kalkulacja tylko uczciwe zmierzenie się z rzeczywistością i z własnymi potrzebami. chociaż akurat argument, że kogoś na dziecko nie stać nie trafia do mnie. zawsze wydało mi się, że jest to trochę zasłona dymna, prawdziwego powodu, dla którego nie chce się/nie może mieć dzieci. ale to tylko moja opinia, z którą nie trzeba się zgadzać.

czasy są jakie są. żyjemy w społeczeństwie konsumpcjonistycznym i faktycznie bez kasy może być trudno. ale znam rodziny, których sytuacja materialna nie jest najlepsza a mogę stawiać je za wzór. fakt mają 2 max 3 dzieci.

co do mnie/nas. to pomimo, że zawsze chciałam mieć dzieci (2-3) to nigdy nie zakładałam na 100%, że je będę miała. obecnie czekamy na nasze pierwsze. czy będą kolejne jeszcze nie wiem. Mój mówi, że chce, ja twierdzę, że zobaczę jak będzie z pierwszym.

nie chcę w tym całym dzieciatym szaleństwie zapomnieć o sobie. nosz kurczę, też jestem człowiek. mam swoje indywidualne potrzeby i plany. co oczywiście nie dyskredytuje osób, które odnalazły się w roli matki/ojca. super, że robią to co chcą. ja niekoniecznie.

[Kasiulka22]

Napisane przez sura2

Może ja jestem jakaś inna, ale jak byłam dzieckiem to nikomu nie zazdrościłam zabawek, ubrań, wyjazdów na wakacje, za to pamiętam tylko beztroskie zabawy z bratem i siostrą. I nie zamieniłabym tego na nic materialnego, nawet patrząc z perspektywy osoby dorosłej, bo rodzice nie kupili mi mieszkania i sama z mężem zadbałam żeby nasze dziecko miało gdzie mieszkać.

Wszyscy jesteśmy różni, ja także do dziś wspominam beztroskie zabawy z bratem. Mieliśmy ich bardzo wiele, od wspólnych przygód pluszowych zabawek, po pisanie książek i komiksów Jednak ja chciałam mieć rzeczy, które widziałam u innych, a wiedziałam że nigdy ich nie dostanę.

Moje dziecko również ma gdzie mieszkać i ma dobre warunki. Chcę jej ułatwić przyszłość, bo wiadomo że z mamusią do końca życia siedzieć nie będzie. Nie zacznie od kredytu i nie będzie rozmyślać i zamartwiać się jak tu do pierwszego ze zobowiązaniami, które musiałaby brać na siebie- a może niepotrzebnie się martwię, może zdobędzie dobry zawód. Życie pokaże, a ja wolę myśleć o przyszłości.

[33owieczka]

Konsumpcjonizm konsumpcjonizmem, ale my na przykład mieszkamy teraz w jednym pokoju z córeczką. Fizycznie nie ma gdzie upchac drugiego łóżeczka. Proste.
Nie chodzi tu, o to, że czegoś sobie nie kupię, albo na wakacje nie wyjadę, bo na wakacjach to byłam na działce u znajomych, a pierwsze ciuchy kupiłąm sobie 3 dni temu- 7 miesięcy od narodzin córki (!!!).

[muminek88]

Napisane przez midnite

Zgadzam się z jedną z forumowiczek, że z postów w tym wątku powiało trochę smutkiem i chłodną kalkulacją. Szkoda że mamy takie czasy że ludzie muszą mówić "chciałabym mieć więcej dzieci, ale mnie nie stać". Zgadzam się również w 100 %, że każdy ma prawo podejmować decyzje zgodne z jego wizją życia i dopóki to nie wiąże się z krzywdzeniem innych to jest OK. My mamy jednego synka a za miesiąc zaczynamy starania o drugie dziecko. Docelowo chcemy mieć troje lub czworo (liczymy się z tym, że możemy mieć bliźniaki) ale jak będzie to życie pokaże bo każdy wie, że plany planami a życie sobie
Pozdrawiam

nas tak dziewczynki pocz escie zaskoczyly ale juz je kocham ponad wszytsko jak pozostalą 2 dzieci

Napisane przez Kasiulka22

Moje dziecko również ma gdzie mieszkać i ma dobre warunki. Chcę jej ułatwić przyszłość, bo wiadomo że z mamusią do końca życia siedzieć nie będzie. Nie zacznie od kredytu i nie będzie rozmyślać i zamartwiać się jak tu do pierwszego ze zobowiązaniami, które musiałaby brać na siebie- a może niepotrzebnie się martwię, może zdobędzie dobry zawód. Życie pokaże, a ja wolę myśleć o przyszłości.

dlatego moje dzieci maja od urodzenia ksiazeczki gdzie co miesiac im przelewam pieniadze bo niewiem co dam rade zagwarantować naszej czworeczce...

Napisane przez 33owieczka

Konsumpcjonizm konsumpcjonizmem, ale my na przykład mieszkamy teraz w jednym pokoju z córeczką. Fizycznie nie ma gdzie upchac drugiego łóżeczka. Proste.
Nie chodzi tu, o to, że czegoś sobie nie kupię, albo na wakacje nie wyjadę, bo na wakacjach to byłam na działce u znajomych, a pierwsze ciuchy kupiłąm sobie 3 dni temu- 7 miesięcy od narodzin córki (!!!).

a ja dlatego kupuje uzywane,dla siebie i dzieci w sumie wszystko poza butami i bielizną