Dzieci - tak czy nie?????

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

Napisane przez kalincia

Oczywiście, że nigdy nic nie wiadomo i może się dziewczynie rzeczony instynkt włączyć.
Tylko nie podoba mi się protekcjonalne stwierdzenie "przyjdzie i na ciebie czas", tak jakby z pobłażliwym kiwaniem głowką nad młodzieńczą naiwnością dziewczyny, która jeszcze nie dojrzała do swojej właściwej roli życiowej i wydziwia. Dla mnie stwierdzenie normalnego faceta taki miało podtekst.

wiesz, ja też patrzę pobłażliwie
jestem 1o lat po dyplomie i to co widzę na n-k, nijak się ma do deklaracji z okresu studiów, mnie to samą dziwi bo wielu osób nie wyobrażam sobie w roli rodziców

pamiętam też dyrdumały jakie sadziłam na drugim roku i na podyplomówce

[sloniatko007]

Do dzieci trzeba dojrzec-poprostu.
Dla jednych bedzie to 20lat,dla innych 30.I niema w tymnic nadzwyczajnego.

Ja na dziecko zdecydowalam sie majac 23 lata,po 3latach slubu.Wczesniej nie chcialam nawet mysleco dzieciach,jednak nagle poczulampoprostu ze TERAZ jest doskonaly moment na to by miec dziecko i zaczelamgobardzo chciec.
Nie wszyscy musza miec dzici,jesli sie tego niechce to jest to jak najbardziej zrozumiale i niema co sie spieszyc.Kazdy ustala sobie w zyciu wlasne priorytety i tego nalezy sie trzymac

---------- Dopisano o 10:18 ---------- Poprzedni post napisano o 10:12 ----------

Napisane przez Kolor Bzu

Mam 24 lata. Nie chcę mieć dzieci. Jestem z facetem już któryś rok i on też dzieci nie chce.
Nie rozczulają mnie dziecięce ubranka. Dzieci mnie drażnią, jak przebywam z jakimś pół dnia to potem mnie głowa tak boli, że muszę łyknąć coś przeciwbólowego (chyba, że są grzeczne, inteligentne, nie krzyczą i nie absorbują swoim istnieniem).
W moich planach nie ma w żadnej chwili miejsca na dziecko. Na razie chcę skończyć studia. Potem jeśli się uda rozwijać karierę naukową, podróżować. Nie chcę rezygnować ze swojego trybu życia. Spontanicznych wyjazdów, całonocnych imprez, swobody.
Wizja posiadania potomstwa albo bycia w ciąży mnie po prostu przeraża.

Co nie zmienia faktu, że ze swoim TŻ-em tworzę w jakiś sposób rodzinę, tyle że dwuosobową Ślub może kiedyś, ale nie jest nam potrzebny.

Z tym jest akurat różnie,bo ja np pomimo tego że jestem teraz w 8 miesiacu ciąży w dalszym ciagu nie rozplywam się nad"OBCYMI" dziecmi,i nie rozczulaja mnie bobasy kolezanek itp.Poprostu brzydza mnie inne dzieci a na mysl o MOIM bobasku w brzuchu...
Jednak swoje dziecko chcialam miec bo czulam ze pokocham je najbardziej na swiecie jak tylko przyjdzie na swiat,nieznaczy to jednak ze nagle stalam sie milosniczka wszelkich dzieci

[chwast]

Niektórzy muszą dojrzeć do chęci posiadania dziecka, inni po prostu nigdy go nie będą chcieli. Nie ma dla mnie w tym nic dziwnego. Ja osobiście od dziecka miałam takie nastawienie, że dziecko? Nigdy. Ale teraz... bardzo bym chciała. W ogóle jakoś tak pasowałaby mi rola takiej kurki domowej Może nie w pełnym znaczeniu, bo mój tż jest raczej bardziej zaradny itd niż ja, ale wiadomo o co chodzi.
A dziecko jakbym mogła mieć to miałabym już teraz

[201611241302]

Mam 24 lata i dziecko kojarzy mi się przede wszystkim z utratą wolności.
Z drugiej strony mam wspaniałego mężczyznę, z którym pewnie gdzieś w odległej przyszłości chciałabym stworzyć coś co powstałoby z naszego uczucia i z naszych komórek.
Fascynuje mnie ciąża i powstawanie życia.
Jednak największa odpowiedzialność tkwi w wychowaniu nowego człowieka. Dziecko jest malutkie tylko przez chwilę.

[Agrh]

Ja to może i bym chciała , ale po pierwsze nie mam z kim , a po drugie nie mam pieniędzy tak więc raczej w tym życiu dziecka mieć nie będę. hehe

[Kaja-ja]

Ja mam 24 lata. I chcę mieć dzieci. Dwójkę. Przed 30-stką. Taki oto mam ambitny plan
Owszem, dzieci wiążą się z jakąś tam utratą wolności. Ale ja już się w życiu nabawiłam, a jeśli chodzi o zwiedzanie, to nie widzę problemu w pojechaniu gdzieś z dzieckiem. Dlatego to "ograniczenie" są w stanie przyjąć osoby, które w jakiś sposób są w stanie pójść na kompromisy. I prowadzić ciekawe życie, pomimo dziecka u boku.

A w ogóle, to ja jestem biologiem i NIEPOSIADANIE dziecka jest dla mnie jakieś takie sprzeczne z wszelkimi prawami natury! Kompletnie niebiologiczne, nienaturalne i bez sensu Pewnie zostanę teraz zakrzyczana, ale uważam, że bez dziecka życie nie ma sensu. Nie mówię tu o światopoglądzie, filozofii i innych dyrdymałach. Po po prostu z biologicznego punktu widzenia każdy żywy organizm dąży do reprodukcji, więc niechęć posiadania dziecka dla mnie automatycznie stanowi bezsens życia. Mam trochę bzika na tym punkcie, więc zrozumiem, jak nikt mnie nie zrozumie

[isabelka00]

Napisane przez Kaja-ja

Ja mam 24 lata. I chcę mieć dzieci. Dwójkę. Przed 30-stką. Taki oto mam ambitny plan
Owszem, dzieci wiążą się z jakąś tam utratą wolności. Ale ja już się w życiu nabawiłam, a jeśli chodzi o zwiedzanie, to nie widzę problemu w pojechaniu gdzieś z dzieckiem. Dlatego to "ograniczenie" są w stanie przyjąć osoby, które w jakiś sposób są w stanie pójść na kompromisy. I prowadzić ciekawe życie, pomimo dziecka u boku.

A w ogóle, to ja jestem biologiem i NIEPOSIADANIE dziecka jest dla mnie jakieś takie sprzeczne z wszelkimi prawami natury! Kompletnie niebiologiczne, nienaturalne i bez sensu Pewnie zostanę teraz zakrzyczana, ale uważam, że bez dziecka życie nie ma sensu. Nie mówię tu o światopoglądzie, filozofii i innych dyrdymałach. Po po prostu z biologicznego punktu widzenia każdy żywy organizm dąży do reprodukcji, więc niechęć posiadania dziecka dla mnie automatycznie stanowi bezsens życia. Mam trochę bzika na tym punkcie, więc zrozumiem, jak nikt mnie nie zrozumie

ja Ciebie rozumiem
podobnie uważam, że dzieci to najlepsza inwestycja. Te nasze "majątki " życia nic nie znaczą bez osób dla których byśmy chcieli to dalej przekazać. Stare lata życia bez posiadania dzieci.... coś strasznego dla mnie.

[patiasym]

Napisane przez Kaja-ja

A w ogóle, to ja jestem biologiem i NIEPOSIADANIE dziecka jest dla mnie jakieś takie sprzeczne z wszelkimi prawami natury! Kompletnie niebiologiczne, nienaturalne i bez sensu Pewnie zostanę teraz zakrzyczana, ale uważam, że bez dziecka życie nie ma sensu. Nie mówię tu o światopoglądzie, filozofii i innych dyrdymałach. Po po prostu z biologicznego punktu widzenia każdy żywy organizm dąży do reprodukcji, więc niechęć posiadania dziecka dla mnie automatycznie stanowi bezsens życia. Mam trochę bzika na tym punkcie, więc zrozumiem, jak nikt mnie nie zrozumie

Pewnie się zdziwisz, bo ja Cię rozumiem. To znaczy: w kwestii posiadania (bądź nie) dzieci jestem za prawem do wolnego i świadomego wyboru, ale rozumiem że z biologicznego punktu widzenia takie zachowanie jest nienaturalne, reprodukcja jest podstawą ciagłości gatunku. Ale skoro jesteś biolożką (a nie lekarką) to czy zgodzisz się ze mną, że KAŻDA interwencja jest nienaturalna - nie tylko antykoncepcja, ale i KAŻDA interwencja medyczna? Po co sztucznie przedłużać bezsensowne życie po okresie przekwitania, kiedy spełniliśmy już swoja reprodukcyjną rolę na tym padole? Jeżeli zgodzisz sie ze mną no to OK - rodźmy wcześnie dzieci i umierajmy w wieku 40-50 lat, bo tak jest naturalnie.

[ciri15]

Tak, chcę się zdecydować na dziecko ok. 30. Uważam, że to taki wiek w sam raz. Jeszcze nie spotkałam się z tym, żeby ktoś mnie namawiał.
A i wśród znajomych jakiegoś wysypu ciąż nie ma.

[Khloestic]

Napisane przez No_To_Co

Cześć wszystkim.

Już jakiś czas zastanawiam się nad tym, jak to jest u innych...
Mam 22 lata, kochającego chłopaka, rodzinę, studia. Coraz częściej słyszę od swoich znajomych (równolatków), że będą rodzicami. Dzieci są wynikiem zarówno wpadek, jak i świadomych decyzji. A ja? Nie wyobrażam sobie, żebym kiedykolwiek w ogóle chciała być matką. Staram się rysować pewien harmonogram w swoim życiu i wychodzi na to, że najważniejsze jest dla mnie skończenie studiów, rozpoczęcie pracy, z czasem rozpoczęcie drugiego kierunku zaocznie, by jednocześnie normalnie się dorabiać... Gdzieś hen hen widzę siebie u boku faceta. Ślub? - Okej. Dzieci? Nie.
Nie bo... nie czuję potrzeby. Nie widzę siebie w tej roli. Może gdzieś na ostatnim miejscu jest też obawa przed powieleniem schematu mojej matki (która mnie samotnie wychowała - ojca nigdy nie poznałam). Od jakiegoś czasu uprawiam seks, zabezpieczam się tabletkami anty, a mimo to po każdym razie truję się myślami, czy przypadkiem nie zaszłam w ciążę. Coś okropnego.

A jak to jest z Wami? Chcecie mieć dzieci? Jeśli tak, to w jakim wieku chcielibyście zostać rodzicami?
A może już macie? Ile mieliście wówczas lat? Czy żałujecie?
A może kiedyś myśleliście tak jak ja, a z czasem Wasz stosunek się zmienił?

Generalnie chodzi mi o to, żebyście wyrazili swoje poglądy na temat posiadania potomstwa. Czy jestem odosobnionym przypadkiem, mówiącym "zdecydowanie nie"?

Jestem w Twoim wieku i jeszcze rok temu twierdziłam, że nie chcę mieć dzieci nigdy Teraz coraz częściej stwierdzam, że jednak bym chciała, ale na pewno nie teraz. W tym momencie mam inne priorytety i dziecko utrudniłoby mi życie. Mam jednak nadzieję, że za kilka lat uda mi się przeorganizować moje życie tak, aby wygospodarować dla niego odpowiednie miejsce

[All That Jazz]

Ja nie wiem czy chcę mieć dziecko. Ale biorę pod uwagę, że mogę zechcieć (najwcześniej koło 30) - jednego jednak jestem pewna: jeśli dziecko to tylko jedno.

[pomarjancza]

22 lata? masz jeszcze dużo czasu na decyzję nie ma się co śpieszyć.

[_Marta_M_]

Napisane przez leniwca

Z kolei moja psiapsióła, lat 21, ma 3 letnie dziecko. I chce przed końcem studiów mieć drugie, z obecnym partnerem, bo twierdzi, że szkoła i studia to najlepszy czas na rodzenie dzieci, bo potem można iść spokojnie do pracy, a dzieci do przedszkola

Bo taka prawda ja np. już widze, że w moim przypadku, na moich studiach (prawo) najlepiej rodzić dziecko właśnie na studiach, bo potem nie ma czasu, a i szybko do pracy trzeba wracać po porodzie bo jak się wyleci z rytmu to już koniec. Choć wiadomo, że jak ktoś chce to sobie ładnie wygospodaruje czas dla dziecka. Ja teraz zasuwam po te 9-10 godzin dziennie, do tego nauka (aplikacja), ledwo mam czas dla psa, a co dopiero dla dziecka...

Jak miałam 20 lat to od dzieci uciekałam z krzykiem, teraz mnie rozczulają i nie płakałabym gdybym wpadła choć na taką ostateczną decyzję-planowanie dziecka- daję sobie jeszcze czas do 30-tki. Ale na pewno chcę mieć dziecko i to nie jedno, ale dwójkę czy trójkę. Najlepiej 2 dziewczynki i 1 chłopca (żeby był najstarszy i miał fajnych kolegów dla córek )

[Kaja-ja]

Napisane przez patiasym

Ale skoro jesteś biolożką (a nie lekarką) to czy zgodzisz się ze mną, że KAŻDA interwencja jest nienaturalna - nie tylko antykoncepcja, ale i KAŻDA interwencja medyczna? Po co sztucznie przedłużać bezsensowne życie po okresie przekwitania, kiedy spełniliśmy już swoja reprodukcyjną rolę na tym padole? Jeżeli zgodzisz sie ze mną no to OK - rodźmy wcześnie dzieci i umierajmy w wieku 40-50 lat, bo tak jest naturalnie.

Jestem biolożką, ale nie wariatką. W nikogo nie uderzam twierdząc, że niechęć posiadania dzieci jest nienaturalna. Jesteśmy ludźmi i od zwierząt różni nas bardzo wiele. Zwierzęta instynktownie dążą do rozmnażania i z punktu widzenia biologii robią to zgodnie z naturą. My, jako ludzie z punktu widzenia "zwierzęcego" powinniśmy robić to samo. Ale... posiadamy wolną wolę, w miarę ogarnięty umysł, kulturę, żyjemy w rozwiniętym społeczeństwie. I nasz świat różni się od świata zwierzęcego. Więc również kwestia posiadania/nie posiadania potomstwa jest sprawą indywidualną i prywatną.
Co do leczenia chorób i życia po okresie pokwitania... powtórzę: nie jestem wariatką, ani faszystką. Medycyna to naturalnie występująca rzecz wśród gatunku ludzkiego. I każda interwencja medyczna (również z punktu widzenia biologa) jest czymś naturalnym, bo od wieków nam towarzyszy. I tak samo, jak możemy decydować o posiadaniu dzieci, tak samo możemy decydować czy i jak chcemy się leczyć, przedłużać i polepszać swoje życie. Sama stosuję antykoncepcję. Korzystam z odkryć medycyny, po to żeby moja decyzja posiadania potomstwa była świadoma i odpowiedzialna. Jedno z drugim mi się nie kłóci i żyje mi się całkiem nieźle

[agniesikk]

Ja za jakieś 10 lat chcę mieć dziecko (albo dwoje), pod warunkiem, że będę w stanie zapewnić mu stabilną sytuację finansową.

[neserere]

Temat mnie zainteresowal to sie wypowiem
Mam 22 lata i 3 letnia corke. Ciaza byla wpadka w wieku 18lat. Bylam zalamana, tabletka 72h po nie zadzialala, myslalam o aborcji. Poszlam do ginekologa w 5 tyg ciazy, zrobil USG i jak zobaczylam ta fasolke w moim brzuchu, to wszelkie mysli o aborcji przeszly jak za dotknieciem czarodziejskiej rozki
Latwo nie bylo, wyprowadzilam sie do UK razem z chlopakiem no i teraz jest fantastycznie serio

Ale jak najbardziej rozumiem dziewczyny, ktore nie chca czy mowia, ze usuna jak zajda. Sama nie lubilam dzieci, nie mam do nich podejcia - jednym slowem draznia mnie - drazni mnie to, ze sie slinia itp itd. I o dziwo zostalo mi tak do teraz - kocham i toleruje tylko swoje dziecko. I uprzedze ewentualne pytania - jestem naprawde dobra i oddana mloda mama, ktora za swoje dziecko dalaby sie pokroic. Jednak pamietam o swoich potrzebach czy ambicjach. Dbam o siebie, jestem zadbana, zawsze ladnie ubrana czy pomalowana. I do Matki Polki mi daleko :P

[patiasym]

Napisane przez Kaja-ja

Jestem biolożką, ale nie wariatką. W nikogo nie uderzam twierdząc, że niechęć posiadania dzieci jest nienaturalna. Jesteśmy ludźmi i od zwierząt różni nas bardzo wiele. Zwierzęta instynktownie dążą do rozmnażania i z punktu widzenia biologii robią to zgodnie z naturą. My, jako ludzie z punktu widzenia "zwierzęcego" powinniśmy robić to samo. Ale... posiadamy wolną wolę, w miarę ogarnięty umysł, kulturę, żyjemy w rozwiniętym społeczeństwie. I nasz świat różni się od świata zwierzęcego. Więc również kwestia posiadania/nie posiadania potomstwa jest sprawą indywidualną i prywatną.
Co do leczenia chorób i życia po okresie pokwitania... powtórzę: nie jestem wariatką, ani faszystką. Medycyna to naturalnie występująca rzecz wśród gatunku ludzkiego. I każda interwencja medyczna (również z punktu widzenia biologa) jest czymś naturalnym, bo od wieków nam towarzyszy. I tak samo, jak możemy decydować o posiadaniu dzieci, tak samo możemy decydować czy i jak chcemy się leczyć, przedłużać i polepszać swoje życie. Sama stosuję antykoncepcję. Korzystam z odkryć medycyny, po to żeby moja decyzja posiadania potomstwa była świadoma i odpowiedzialna. Jedno z drugim mi się nie kłóci i żyje mi się całkiem nieźle

Nie poczułam się "uderzona".
Dziękuję za Twoje słowa i uszanowanie indywidualnych wyborów, choćby były one "niebiologiczne, nienaturalne i bez sensu". Zgadzam się, że to te z Was które zdecydowały się na potomstwo przedłużają trwanie naszego gatunku. Ale zawsze "ktoś nie śpi, żeby spać mógł ktoś". Są wśród nas takie osoby które na dziecko się nigdy nie zdecydowały/zdecydują. Niektóre z nich wniosły istotny wkład w naukę, kulturę, cywilizację i nikt ich nie potępia za to że się nie rozmnożyli.

[Kaja-ja]

Napisane przez patiasym

Nie poczułam się "uderzona".
Dziękuję za Twoje słowa i uszanowanie indywidualnych wyborów, choćby były one "niebiologiczne, nienaturalne i bez sensu". Zgadzam się, że to te z Was które zdecydowały się na potomstwo przedłużają trwanie naszego gatunku. Ale zawsze "ktoś nie śpi, żeby spać mógł ktoś". Są wśród nas takie osoby które na dziecko się nigdy nie zdecydowały/zdecydują. Niektóre z nich wniosły istotny wkład w naukę, kulturę, cywilizację i nikt ich nie potępia za to że się nie rozmnożyli.

Powiem więcej: nawet lepiej, że są osoby, które w ogóle nie chcą mieć dzieci. Akurat w przypadku ludzi nie ma mowy o przedłużaniu gatunku. Nasz gatunek ma się dobrze (czasem aż za dobrze), jest nas dużo (dużo za dużo), więc gdybyśmy wszystkie chciały mieć dzieci, to by się nas namnożyło na potęgę
Nie rozumiem ludzi, którzy w ogóle nie chcą mieć dzieci. Tzn. rozumiem, ale nie mieści mi się w głowie. Ale nie musi. Szanuję prywatne wybory, także w tej kwestii. Nie patrzę z politowaniem na kogoś, kto deklaruje bezdzietność - jego życie, jego sprawa. Byleby nam się wszystkim dobrze żyło w taki sposób, na jakim nam najbardziej zależy

[_ema_]

Przede wszystkim to przeczytałam cały wątek i jestem szczerze zdziwiona, że tak wiele wizażanek jest na nie, w temacie dzieci - na prawdę myślałam, że głosy będą co najmniej po równo, a widzę, że na cały temat 3 czy 4 kobitki tylko wyraziły chęć posiadania potomka (nie oceniam, tylko po prostu wydawało mi się, że sporo kobiet jest pro-macierzyńskich w dzisiejszym świecie i po prostu zaskoczyły mnie wyniki ).

Ja jestem typem gniazdownika, dla mnie podstawą jest założenie rodziny i mówiąc szczerze, gdyby kiedyś okazało się, że dziecka nie będę miała to jakoś nie wyobrażam sobie większego celu w moim życiu. I od razu zaprzeczam głosom, które utożsamiają takie podejście, z brakiem ambicji czy byciem kurą domową. Kończe właśnie studia, robię drugą szkołę żeby wzbogacić CV, mam plan na przyszłość - praca żeby zarobić na mgr i potem studia II stopnia, chcę się rozwijać i nie chcę dopuścić do sytuacji kiedy jedynym moim zajęciem będzie gotowanie zupek i pranie pieluszek. Natomiast nie umiem wyobrazić sobie, że rozwijanie siebie i kariera będzie jedynym sensem mojego życia. Dla mnie to za mało, czułabym pustkę i samotność. Jestem ze wspaniałym człowiekiem, którego jestem pewna, on też chce dzieci, nawet podśmiewa się ze mnie, że on nie będzie dziadkiem na wywiadówki biegał, kiedy mu mówię o magistrze itp więc się dobralismy. Gdybym miała możliwość urodziłabym dziecko nawet natychmiast, natomiast wiem, że wtedy zostałabym skutecznie odciągnięta od dalszej nauki, tak więc dziecko za jakieś 4 lata

[201605091007]

Póki co, nie chce mieć dzieci. Żadnych, absolutnie. Jeśli zaszłabym w ciążę- usunęłabym (o czym mój partner wie i to akceptuje). MOŻE za jakieś sto lat nagle będę chciała mieć dziecko (ale koniecznie tylko jedno), jednak w obecnej chwili płaczący po nocach mały człowiek jest ostatnią rzeczą, jakiej do szczęścia potrzebuję

[crippled]

Mam 24 lata i bardzo chciałabym zajść w ciążę za rok, może dwa
Instynkt macierzyński odezwał się u mnie już dawno temu, ale ciągle coś mnie jeszcze powstrzymuje. Cały czas myślę, że to jeszcze nie jest właściwa chwila

[ciri15]

Napisane przez dzasminka

Fascynuje mnie ciąża i powstawanie życia.
Jednak największa odpowiedzialność tkwi w wychowaniu nowego człowieka. Dziecko jest malutkie tylko przez chwilę.

Mnie też. Byłoby mi bardzo źle, gdybym nie poczuła jak to jest być w ciąży.
Co do drugiego zdania - tak samo myślę. Moja przyjaciółka jest w ciąży(planowanej), ale związek jej się nie ułożył(czego mogła się spodziewać, a jednak zdecydowała się na dziecko). Mówi, że myśl o tej malutkiej dziewczynce jej wszystko wynagradza. Spoko, tylko ta dziewczynka całe życie nie będzie malutka. Trzeba będzie jej sensownie wytłumaczyć, czemu nie ma przy niej tatusia, trzeba będzie dbać, rozmawiać, uczyć zdrowego podejścia do facetów i związku(a i tak przewiduje, że będą z tym problemy), zapewnić jej ładne ubrania, pomyśleć o studiach czy jakiejś szkole... O tym ona nie myśli, tylko że będzie fajny malutki bobasek. Aha, no i nie myśli o tym, że 3 pokoje jej rodziców to trochę za mało dla niej, 2 dzieci, rodziców i jej rodzeństwa.

[patiasym]

Napisane przez Kaja-ja

Powiem więcej: nawet lepiej, że są osoby, które w ogóle nie chcą mieć dzieci. Akurat w przypadku ludzi nie ma mowy o przedłużaniu gatunku. Nasz gatunek ma się dobrze (czasem aż za dobrze), jest nas dużo (dużo za dużo), więc gdybyśmy wszystkie chciały mieć dzieci, to by się nas namnożyło na potęgę
Nie rozumiem ludzi, którzy w ogóle nie chcą mieć dzieci. Tzn. rozumiem, ale nie mieści mi się w głowie. Ale nie musi. Szanuję prywatne wybory, także w tej kwestii. Nie patrzę z politowaniem na kogoś, kto deklaruje bezdzietność - jego życie, jego sprawa. Byleby nam się wszystkim dobrze żyło w taki sposób, na jakim nam najbardziej zależy

Zgadzam się z Tobą w zupełności.
A tak na marginesie tej dyskusji: co sądzicie o byciu samotną matką z wyboru? To znaczy potraktowaniu ojca jedynie jako dawcy nasienia lub w ogóle sztucznym zapłodnieniu i decyzji o wychowaniu potomstwa samej. Znam taki przypadek - dziewczyna nie chce mieć stałego partnera, natomiast myśli intensywnie o dziecku. Byłaby z pewnością dobra matką, a dziecku niczego by nie zabrakło.

[Naomi21]

Napisane przez sloniatko007

Do dzieci trzeba dojrzec-poprostu.
Dla jednych bedzie to 20lat,dla innych 30.

Czy ja wiem? Jako 18 - latka dostałam totalnego bzika na punkcie dzieci. Nie mogłam się doczekać aż spotkam odpowiedniego faceta, urodzę trójkę dzieci i będę siedziała z nimi w domu. Miałam taką obsesję, że co miesiąc kupowałam gazete "Dziecko" Na pierwszych studiach miałam praktyki w przedszkolu i jeszcze po ich zakończeniu odwiedzałam swoją grupę, byłam totalnie zakochana w dzieciach, uważałam, że jestem stworzona na matkę.

A w wieku 23 lat nastąpiła zmiana, poszłam na drugie studia, szaleńczo się zakochałam, zaczęłam bardziej dbać o siebie, rozpieszczać się na każdym kroku i po raz pierwszy w dorosłym życiu poczułam się naprawdę szczęśliwa. W tym samym czasie zaczęły się zmieniać moje poglądy na posiadanie dzieci. Najpierw myślałam, że "jeszcze nie teraz", a dziś coraz częściej myślę, że "może nigdy". Z jednej strony myślę, że chcialabym kiedyś mieć dziecko. Ale z drugiej, nie wyobrazam sobie podjac tej decyzji w najbliższych latach, a mam już 28 lat Na pewno nie chcę podjąć decyzji wbrew sobie, bo "już czas najwyższy" i zdaję sobie sprawę, że z tego powodu mogę przegapić odpowiedni moment.

Dlaczego nie chcę mieć dziecka? Jestem wygodną egoistką. Uwielbiam spać do południa, mieć wolność wyboru, robić co chcę. Nie jestem gotowa poświęcić się dla kogoś i podporządkować mu całe życie. Kiedy mam jakieś schizy ciążowe, to jestem załamana, nigdy nie pomyślę, że jakoś to bedzie, raczej patrzę na ciążę jak na koniec mojego życia. Nie wiem, może gdybym miała lepszą sytuację, to bym myslała inaczej, ale póki co nie ma mowy o dziecku.

[Soso]

Ja do rodzicielstwa mam dość ambiwalentne odczucia, z jednej strony wyobrazam sobie, że to musi być naprawdę fajne stworzyć z osobą, którą kochasz, nową istotę, która jest jakby nie było częscią nas> Chciałabym w dziecku zobaczyć odbicie Tżeta itp itd Z drugiej zaś strony lubię swoje życie takie jakim jest, wolne, bez większych zobowiązań, chcemy gdzieś jechac, to jedziemy, bez ograniczeń. Dodatkowo nie znam żadnej pary z dzieckiem, na której miejscu chciałabym się postawić, najwięksi kozacy, którzy deklarowali, że dzieci ich nie ograniczą, spuścili z tonu. To mnie skutecznie zniechęca, podobnie jak koszt niani . Ale mam jeszcze czas

[ciri15]

Napisane przez _ema_

Przede wszystkim to przeczytałam cały wątek i jestem szczerze zdziwiona, że tak wiele wizażanek jest na nie, w temacie dzieci - na prawdę myślałam, że głosy będą co najmniej po równo, a widzę, że na cały temat 3 czy 4 kobitki tylko wyraziły chęć posiadania potomka (nie oceniam, tylko po prostu wydawało mi się, że sporo kobiet jest pro-macierzyńskich w dzisiejszym świecie i po prostu zaskoczyły mnie wyniki ).

A ja się tego spodziewałam. W sumie od dawna mam wrażenie, że na Wizażu większość dzieciom mówi "nie". Trochę inaczej jest jak pogadasz ze znajomymi.

[Madia]

Mam 26 lat. Nie mam dzieci. Czy chcę mieć? Póki co nie chcę. Nie mam takiej potrzeby, lubię swoje życie, nie chcę nic zmieniać. Może mi się odmieni, może nie.

[patiasym]

Napisane przez ciri15

A ja się tego spodziewałam. W sumie od dawna mam wrażenie, że na Wizażu większość dzieciom mówi "nie". Trochę inaczej jest jak pogadasz ze znajomymi.

Wizaż to nie średnia krajowa. Chociaż ze znajomymi to różnie. Wśród moich znajomych też większość mówi "nie" lub "nie teraz".

[Kolor Bzu]

Napisane przez sloniatko007

Do dzieci trzeba dojrzec-poprostu.
Dla jednych bedzie to 20lat,dla innych 30.I niema w tymnic nadzwyczajnego.

Nie każdy dojrzeje do dzieci. Mój TŻ bardzo mocno zbliża się do 30 i nadal nie chce. Mam też kilku znajomych 30+ którzy też nie chcą mieć dzieci. Nie uważam by posiadanie potomstwa było niezbędne. Zwłaszcza, że (przyznam się szczerze i narażę na lincz ale trudno) sama ciąża i płody mnie po prostu obrzydzają. Tak samo jak obrzydza mnie poród, dziecięca kupka, wymioty czkanie i przewijanie. Starsze dzieci mnie nie obrzydzają ale działają mi na nerwy. Nie mam instynktu macierzyńskiego i wątpię by się miał kiedykolwiek pojawić. Ot jak inni chcą dzieci to proszę bardzo (siostrze ciotecznej nawet przy jej brzdącu pomagałam- w końcu rodzina) ale swoich nie chcę i już.

Ja na dziecko zdecydowalam sie majac 23 lata,po 3latach slubu.Wczesniej nie chcialam nawet mysleco dzieciach,jednak nagle poczulampoprostu ze TERAZ jest doskonaly moment na to by miec dziecko i zaczelamgobardzo chciec.

Mam 24 lata. Z TŻ-e, jestem od ponad 3. Nie wyobrażam sobie mieć dziecka. Ani nie przychodzi mi do głowy żaden moment, o którym nawet hipotetycznie mogłabym powiedzieć, że to TEN.

Nie wszyscy musza miec dzici,jesli sie tego niechce to jest to jak najbardziej zrozumiale i niema co sie spieszyc.Kazdy ustala sobie w zyciu wlasne priorytety i tego nalezy sie trzymac

Zgadzam się




[QOUTE]Z tym jest akurat różnie,bo ja np pomimo tego że jestem teraz w 8 miesiacu ciąży w dalszym ciagu nie rozplywam się nad"OBCYMI" dziecmi,i nie rozczulaja mnie bobasy kolezanek itp.Poprostu brzydza mnie inne dzieci a na mysl o MOIM bobasku w brzuchu...
Jednak swoje dziecko chcialam miec bo czulam ze pokocham je najbardziej na swiecie jak tylko przyjdzie na swiat,nieznaczy to jednak ze nagle stalam sie milosniczka wszelkich dzieci[/QUOTE]
Mi na samą myśl, że mogłabym mieć coś w macicy robi się słabo. I nie chcę testować czy przypadkiem polubię swoje.

[sine.ira]

Napisane przez No_To_Co

Czy jestem odosobnionym przypadkiem, mówiącym "zdecydowanie nie"?

Dziewczyno, jest nas na ziemi 7 miliardów, a Ty wierzysz w to, że mogłabyś w czymkolwiek być odosobnionym przypadkiem ?

O bezdzietnych z wyboru nie słyszałaś nigdy ?

Nie chcesz, nie miej, obowiązku nie ma. Takich jak Ty są na świecie miliony.