Szukam przyjaciółki, ale nie takiej internetowej, takiej prawdziwej :)

[sushi922]

Napisane przez za_grosz_taktu

to może ja się dołaczę
jest może ktoś z dolnego podlasia?
mogę wysłać nr gadu ale na priv

jestem tak samotna że czasami nie wyrabiam... gorzej chyba już nie można.

Może być gorzej.. Można nie mieć wogóle nikogo.

[VanOlg]

Witam. Przypominam się. Szukam kogoś Nie musi być to osoba z mojej okolicy. Fajnie byłoby po protu porozmawiać.

I powiem jeszcze raz: Jestem dosyć nietypową osobą. Ale typową artystyczną duszą. Raczej nie przepadam za dyskotekami, alkoholem i klubami. Wolę dyskusje na filozoficzne tematy. Ale wygłupiać też się lubię Na przykład zatańczyć w deszczu na środku pustej ulicy w wielkim mieście, w trakcie nocnego powrotu.

Lubię malarstwo, poezję i matematykę. Słucham przeróżnych gatunków muzyki. Kocham debatować o Panu Bogu. I o psychologii. Ale nie tylko o tym :P Ciężko generalnie z ludźmi takiej osobie jak ja, bo mam wrażenie, że jestem takim trochę "gatunkiem na skraju wyginięcia"... A może jednak nie?

Dodałabym o sobie jeszcze tyle, że nie zapominam szybko o ludziach. Nie nudzę się. Nie urywam bez uprzedzenia kontaktu. Staram się raczej o niego dbać.

[201608310921]

.

[sushi922]

Napisane przez za_grosz_taktu

wlasnie chwilami tak sie czuje, nie mam do kogo napisac, nie mam z kim pogadac...

też mam ten problem, niby ludzi wokół pełno a pogadać nie ma z kim..

[201609081836]

Napisane przez sushi922

też mam ten problem, niby ludzi wokół pełno a pogadać nie ma z kim..

Niestety ale coś w tym jest a najlepsze że teraz jest wiele możliwości tel. internet a ludzie jakoś bardziej są samotni niże kiedyś. Wszystko takie powierzchowne cieżko o prawdziwą przyjaźń, która nie skończy się po kilku latach jak skończy się jakiś tam kolejny etap życia

[sushi922]

Bo ludzie biegają do pracy wiec zbytnio czasu nie mają albo patrzą na człowieka pod wzgledem finansowym. Albo też nie nadążasz za zmianami i w tym miejscu znajomość się kończy..

[zuzia912]

Witajcie.Jestem ze Szczecina i czuję się bardzo samotna.Niesamowitą radość sprawiłoby mi poznanie bratniej duszy.Czy jest tutaj ktoś kto czuje podobnie.Zostawię swój nr gg 39400037.

[VanOlg]

A ja myślę, że to nie jest tak, że to wina świata. Myślę, że to my jesteśmy pozamykane. Przynajmniej wiem, że ja na pewno jestem. Dlatego tak ciężko mi znaleźć ludzi, do których pasuję. Sama się od nich odgradzam. Ale pracuję nad tym

[sushi922]

I świata i ludzi. Mam wrażenie że nawet jak się do obcego uśmiechne to ma mnie za wariatke. I jak tu być osobą pozytywnie nastawioną i przyjazną do ludzi.

[VanOlg]

Nadal się nie zgadzam. Skoro jest tylu samotnych ludzi, to skoro niby byliby tacy otwarci, to powinni odnaleźć się nawzajem. A się nie odnajdują. I dalej są samotni. Więc wniosek jest taki, że są zamknięci. Poza tym już kilku osobom zaproponowałam jakieś wyjście przez prywatne wiadomości, bo same do mnie napisały. I cisza. Co to za otwartość?

[201608310921]

.

[shaameerka]

Witajcie Samotnice!
Jestem i ja, nadpobudliwa, szalona, pyskata. Ogólnie to mam mega ciężki charakter i nie umiem w miejscu usiedzieć. A w około niestety same lenie, ludzie po pracy już nie mają siły na cokolwiek. Może jest ktoś ze Śląska??? A tak w ogóle to popiszę z każdą samotnicą. Brakuje mi babskiego towarzystwa, na codzień w domu mam męskie.

[VanOlg]

Napisane przez za_grosz_taktu

nieprawda.
ja jestem osoba bardzo otwarta.
uwielbiam poznawac nowych ludzi.
ale jakos nie mam szczescia...
może inni ludzie sa zamknieci ale napewno nie ja. juz nie.

Nie jestem w stanie w to uwierzyć. Wydaje mi się, że osoby tak naprawdę otwarte prędzej, czy później zawsze znajdą przyjaciół... Chociaż może Twoja samotność jest krótkotrwała?

[Villayla]

Napisane przez VanOlg

Nie jestem w stanie w to uwierzyć. Wydaje mi się, że osoby tak naprawdę otwarte prędzej, czy później zawsze znajdą przyjaciół... Chociaż może Twoja samotność jest krótkotrwała?

Jak ktoś jest nadmiernie otwarty, za dużo gada i wszędzie go pełno... to może być przytłaczający i przez to samotny. Kij ma dwa końce niestety.

Zapoznałam się tu z paroma osobami i mówiąc szczerze za każdym razem czułam się właśnie przytłoczona. Brak mi bliskiej duszy, ale też nie jestem w stanie być na każde zawołanie. Nie mogę odpisywać na wiadomości po paru minutach, oddzwaniać od razu po nieodebranych połączeniach, wychodzić zawsze wtedy gdy to komuś pasuje.

[VanOlg]

Nie o to mi chodzi. Zamkniętość ma wiele form. Osoba zamknięta nie musi być cicha i nieśmiała. A otwartość rozumiem, jako gotowość na związek z drugim człowiekiem, na bliskość. Napisałam to, bo chciałam rzucić jakieś inne światło. Że może niekoniecznie przyczyna tkwi w świecie. Że może to czyjeś spojrzenie na ten świat jest krzywe. Wiem, że moje jest trochę krzywe. Ale to było tylko moje zdanie. Nie bierzcie tego tak od razu do siebie.

[201609081836]

Napisane przez VanOlg

Nie jestem w stanie w to uwierzyć. Wydaje mi się, że osoby tak naprawdę otwarte prędzej, czy później zawsze znajdą przyjaciół... Chociaż może Twoja samotność jest krótkotrwała?

Nie masz racji tak to nie działa...owszem jak jest otwarta jest jej łatwiej kogoś poznać ale z drugą osobą może być różnie. Więc musi mieć farta by kogoś fajnego spotkać. Na sile nie da się nikogo wyciągnąć. Więc...jedna osoba to za mało.

Napisane przez Villayla

Jak ktoś jest nadmiernie otwarty, za dużo gada i wszędzie go pełno... to może być przytłaczający i przez to samotny. Kij ma dwa końce niestety.

Zapoznałam się tu z paroma osobami i mówiąc szczerze za każdym razem czułam się właśnie przytłoczona. Brak mi bliskiej duszy, ale też nie jestem w stanie być na każde zawołanie. Nie mogę odpisywać na wiadomości po paru minutach, oddzwaniać od razu po nieodebranych połączeniach, wychodzić zawsze wtedy gdy to komuś pasuje.

aha i tu masz racje.
Jasne że tak ... znajomość, przyjaźń to jedno ale wiadomo że mimo wszystko, pomimo największych checi nie zawsze da się rade być na zawołanie troche zrozumienia niektórym brakuje.
To może trzeba był wybrać jedną osobę łatwiej by było.

[VanOlg]

A skąd Ty możesz wiedzieć, czy mam rację, czy nie...? Jesteś jakąś wyrocznią? Napisałam tylko swoje zdanie!

[201609081836]

Jasne że tak... a poważnie też wyraziłam swoje zdanie chociaż mogłam dodać "moim zdanie" no ale trudno.

I bez wykrzykników już bez przesady.

[VanOlg]

To trzeba było dodać.

Nie rozumiem tego podejścia. Nie rozumiem zwalania winy na zło tego świata. Z takim podejściem można usiąść w kącie i nie robić nic, no bo przecież świata się nie zmieni, kiedy on jest taki zły. Ale chyba nie chcecie ciągnąć tematu, więc na siłę was męczyć nie będę :P

[201609081836]

Ja już nic więcej nie dodam każdy w powyższych postach miał trochę racji. A kto mówił coś "o zwalaniu winy..." jakoś sobie nie przypominam.
Tak czy inaczej na tym zakończe.

[Villayla]

VanOlg chyba zbyt emocjonalnie podchodzisz do tego jak nawiązałyśmy do Twoich wypowiedzi. Nikt Twoich słów nie negował, nikt nie próbowął Ci wmówić czegoś innego. Było to po prostu wyrażenie swojego zdania i swojej interpretacji słowa "otwartość". Ty to zrozumiałaś jako gotowośc na zawarcie znajomości... dla mnie otwartośc to kontaktowość, zwariowanie, brak wstydu w kontaktach z drugim człowiekiem, rozrywkowość.

Choćby takie emocjonalne podchodzenie do każdej pierdoły jest jedną z rzeczy które bardzo trudno się akceptuje w przyjaźniach. Strach się odezwać, żeby ktoś nie wziął tego do siebie. Dystans do siebie jest w cenie.

I w żadnym wypadku nie bierz teraz moich słów do siebie. W końcu w przyjaźniach chodzi m.in. o to żeby mówić komuś o jego wadach i rzeczach które irytują... żeby mógł nad sobą pracować.

[VanOlg]

Ale... ja nie wzięłam tego do siebie :P Po prostu napisałam, co myślałam i tyle...

[malamyszka20]

Hej;-) czuje się bardzo samotna ostatnio zaczęło się to jak skończyłam studia...na studiach miałam koleżanki można powiedzieć przyjaciolki, byłam szczęśliwa, spedzalysmy razem dużo czasu,gotowalysmy,chodzil ysmy na imprezy,rozmawiałyśmy o wszystkim,czulysmy w sobie oparcie. Po studiach jakiś tam kontakt trzymamy,ale kazda ma swoje życie męża,jedna dziecko. Ja wyjechałam za granice. Mieszkam z moim chłopakiem. Mamy kontakt przez neta,ale zwykle bywa tak ze to ja mam czas gadać a one nie bardzo... Czuje ze brakuje nam tematów do rozmowy, dlatego ze juz od 2 lat nie mamy wspólnych spraw. Przykro mi tylko dlatego ze ja jestem taka ze zrobiłabym dla nich wszystko,a one maja problem żeby przylecieć do mnie, gdzie zaoferowałam im ze kupie bilety. Często proponowałam aby mnie odwiedziły ale juz jest mi głupio bo one zawsze coś tam... Miałam nadzieje ze nasza przyjaźń przetrwa po studiach ale z biegiem czasu mam coraz większe wątpliwości ze jednak moze nie... Tak myślę ze to jest taka próba dla naszej przyjaźni, ta odległość... W przyjaźni jak w miłości trzeba dbać o uczucie,pielęgnować a nie pozostawić samo sobie i jakoś to bedzie,tylko ze mam wrażenie ze ja daje dużo z siebie a nie otrzymuje w zamian tego samego. To prawdziwy skarb mieć taka osobę na której można polegać w każdej sytuacji ,z która można pogadać o wszystkim ,ale też czuć ze tej osobie tak samo żalezy na nas jak nam na niej...

[201609081836]

Czyli wszytsko zostało wyjaśnione
malamyszka kurcze ktos ma taki sam avek na wizazu
a co do końcówki wiadomości to masz racje...czesto jak się kończy jakiś etap razem z tym...przyjaźń.

[Villayla]

Tak to już chyba jest... W gimnazjum kończą się przyjaźnie z podstawówki, przyjaźnie z liceum zastępują te z gimnazjum... na studiach nowe przzjaciółki, potem przyjaciółki z pracy. Naprawdę ciężko jest utrzymać znajomość, kiedy jakiś tam etap w naszym życiu się kończy. Zawsze łatwiej, jak się te osoby widzi dzień w dzień, ma się wspólne sprawy. Potem okazje do widzenia trafiają się raz na tydzień, raz na miesiąc, raz na rok... aż w końcu w ogóle nie ma się wspólnych spraw.
malamyszko niestety odległość to duży problem. Tym bardziej, że ta rozłąka trwa już 2 lata. Możecie opowiadać sobie o swoim życiu, przebiegu dnia, waszych radościach i smutkach, ale nie uczestniczycie w tym wszystkim. Każda z was stanowi w takiej sytuacji zupełnie odrębny byt.
Planujesz wracać do kraju w najbliższym czasie?

[malamyszka20]

Napisane przez Villayla

Tak to już chyba jest... W gimnazjum kończą się przyjaźnie z podstawówki, przyjaźnie z liceum zastępują te z gimnazjum... na studiach nowe przzjaciółki, potem przyjaciółki z pracy. Naprawdę ciężko jest utrzymać znajomość, kiedy jakiś tam etap w naszym życiu się kończy. Zawsze łatwiej, jak się te osoby widzi dzień w dzień, ma się wspólne sprawy. Potem okazje do widzenia trafiają się raz na tydzień, raz na miesiąc, raz na rok... aż w końcu w ogóle nie ma się wspólnych spraw.
malamyszko niestety odległość to duży problem. Tym bardziej, że ta rozłąka trwa już 2 lata. Możecie opowiadać sobie o swoim życiu, przebiegu dnia, waszych radościach i smutkach, ale nie uczestniczycie w tym wszystkim. Każda z was stanowi w takiej sytuacji zupełnie odrębny byt.
Planujesz wracać do kraju w najbliższym czasie?

Myslalam o tym zeby wrocic,ale chyba z kazdym dniem przekonuje sie ze zostane jednak...Rozne kwestie sie do tego przyczynaja... Wracajac do przyjazni to uwazam ,ze wcale tak nie musi byc,ze odleglosc ma zepsuc relacje przyjacielskie. Jasne nigdy nie bedzie tak jak na studiach gdzie kazdy dzien spedzalysmy razem, ale uwazam ,ze kto chce i komu zalezy na utrzymaniu wiezi zrobi wszystko,zeby nie zaprzepascic tego. Zawsze jak przyjezdzam do PL widujemy sie, ale to tylko takie spotkania na 3 h co slychac i takie tam. Moze tez jest tak dlatego ze ja nie mam zobowiazan typu dziecko i czasem zapominam ze ktos je ma, chociaz zawsze staram sie miec w sobie wiele empatii...

Zainteresowal mnie tytul tego watku i tak sobie <przemysliwuje> czy mozna znalesc prawdzwego przyjaciela w taki sposob...Moim zdaniem przyjazn miedzy dwojgiem ludzi przychodzi spontanicznie i nie od razu jest sie przyjacielem, to uczucie dopiero sie rodzi jesli dwoje osob cos polaczy. Na przyjazn sklada sie wiele spedzonych razem dni, wiele rozmow, poswiecenie i bezinteresownosc... Kiedys przeczytalam ze prawdziwego przyjaciela ma sie w zyciu jednego, gora dwoch i chyba jest troche w tym prawdy

---------- Dopisano o 19:55 ---------- Poprzedni post napisano o 19:45 ----------

Napisane przez VanOlg

Nadal się nie zgadzam. Skoro jest tylu samotnych ludzi, to skoro niby byliby tacy otwarci, to powinni odnaleźć się nawzajem. A się nie odnajdują. I dalej są samotni. Więc wniosek jest taki, że są zamknięci. Poza tym już kilku osobom zaproponowałam jakieś wyjście przez prywatne wiadomości, bo same do mnie napisały. I cisza. Co to za otwartość?

Wybacz ale troche sie nie zgadzam z toba,a mianowicie,z tym ze napisalas ze samotni ludzie sa zamknieci i nie odnajduja sie z innymi... Moze jest cos w tym ze niektorzy samotnicy sa zamknieci ale to ze nie odnajduja sie z innymi samotnymi to juz raczej nie wina tego ze nie sa otwarci na swiat... Na swiecie sa miliony ludzi,ale co z tego jak jestesmy ograniczeni do osob w kregu ktorych zyjemy. Nasz swiat to wlasnie ci ludzie... Ok jest internet gdzie mozna poznac wiele osob ale taki wirtualny kontakt nigdy nie bedzie znaczyl tyle co przyjazn w realu...

[sandrakamila]

cześć jestem ze szczecina. Jestem w takiej samej sytuacji. Moje gg to 9851320. Czekam na odp.

[VanOlg]

jestesmy ograniczeni do osob w kregu ktorych zyjemy

Czemu? Wydaje mi się, że właśnie nie jesteśmy. Kiedyś powiedziałam mojemu znajomemu, że przez pierwszy rok studiów byłam samotna i pozostawiona sama sobie, bo nie złapałam kontaktu z dziewczynami z uczelni, które zaczęły trzymać się razem. Ich towarzystwo jakoś mi nie odpowiadało, wydawało mi się, że do nich nie pasowałam. A ten znajomy cierpliwie wysłuchał, a potem powiedział, że każdy ma jakąś możliwość poznania kogoś, do kogo będzie pasował. Pogadaliśmy i wtedy uświadomiłam sobie swoje możliwości. Przez ten rok umknęło mi tyle okazji! Na przykład poszłam raz do pewnej grupy zupełnie poza uczelnią i tam był taki chłopak, z którym złapałam bardzo dobry kontakt. A jednak w tej grupie nie zostałam. Bo pojawiło mi się w głowie, że "oni na pewno mnie tam nie chcą" itp. Pomyślałam to na wpół świadomie. Albo np jedna dziewczyna mi proponowała, żebym była jej współlokatorką. Bardzo mnie namawiała. Teraz widzę, że naprawdę chciała mieszkać ze mną. Ale ja powiedziałam, że nie, choć rozważałam zmianę mieszkania. Znowu pomyślałam coś w stylu: "Nie, jak mnie pozna, to stwierdzi, że jednak nie" itp. I straciłam z nią kontakt, a mogłyśmy razem zamieszkać i poznać się jakoś lepiej. W sumie, zależy też, co rozumiesz przez "swój krąg". Nie wiem, ale jestem przekonana, że zawsze (o ile się nie żyje na bezludnej wyspie) ma się jakieś możliwości. Nawet z przypadkowym przechodniem na ulicy możesz pogadać i przez "przypadek" związać się z nim. Masz możliwości, tylko zależy dokąd pójdziesz, co zrobisz...

Się rozpisałam

[malamyszka20]

Napisane przez VanOlg

Czemu? Wydaje mi się, że właśnie nie jesteśmy. Kiedyś powiedziałam mojemu znajomemu, że przez pierwszy rok studiów byłam samotna i pozostawiona sama sobie, bo nie złapałam kontaktu z dziewczynami z uczelni, które zaczęły trzymać się razem. Ich towarzystwo jakoś mi nie odpowiadało, wydawało mi się, że do nich nie pasowałam. A ten znajomy cierpliwie wysłuchał, a potem powiedział, że każdy ma jakąś możliwość poznania kogoś, do kogo będzie pasował. Pogadaliśmy i wtedy uświadomiłam sobie swoje możliwości. Przez ten rok umknęło mi tyle okazji! Na przykład poszłam raz do pewnej grupy zupełnie poza uczelnią i tam był taki chłopak, z którym złapałam bardzo dobry kontakt. A jednak w tej grupie nie zostałam. Bo pojawiło mi się w głowie, że "oni na pewno mnie tam nie chcą" itp. Pomyślałam to na wpół świadomie. Albo np jedna dziewczyna mi proponowała, żebym była jej współlokatorką. Bardzo mnie namawiała. Teraz widzę, że naprawdę chciała mieszkać ze mną. Ale ja powiedziałam, że nie, choć rozważałam zmianę mieszkania. Znowu pomyślałam coś w stylu: "Nie, jak mnie pozna, to stwierdzi, że jednak nie" itp. I straciłam z nią kontakt, a mogłyśmy razem zamieszkać i poznać się jakoś lepiej. W sumie, zależy też, co rozumiesz przez "swój krąg". Nie wiem, ale jestem przekonana, że zawsze (o ile się nie żyje na bezludnej wyspie) ma się jakieś możliwości. Nawet z przypadkowym przechodniem na ulicy możesz pogadać i przez "przypadek" związać się z nim. Masz możliwości, tylko zależy dokąd pójdziesz, co zrobisz...

Się rozpisałam

Przez swoj krag rozumiem srodowisko w jakim zyjemy i gdzie spedzamy najwiecej czasu,typu szkola, praca, miasto lub wies... Chodzi mi o to ze zwylke na codzien obracamy sie w kregu tych samych osob, no chyba ze ktos ma taka prace,ze ma okazje poznac codziennie nowych ludzi... Ale ogolnie rzecz biorac wszystko zalezy od podejscia do poznawania nowych ludzi i nawiazywania przyjazni. Ja tez czesto odtracam od siebie ludzi... Ale robie to jakos nieswiadomie tzn.jednych odtracam od razu,a znowu do innych potrafie sie otworzyc i spontanicznie nawiazac z nimi fajne relacje. Probowalam kiedys to przeanalizowac dlaczego tak jest i stwierdzilam ze wyczuwam w ludziach szrzerosc i dobroc i wtedy chce sie do nich zblizyc i nie mam problemu z tym, a jesli wyczuwam dwulicowosc i nieszczerosc to wtedy odtracam ich... Masz racje ze mozliwosci jest wiele,czasem to my sami powodujemy ze jestesmy samotni, ale chyba trzeba pokochac ludzi takimi jakimi sa i widziec w nich pozytywne cechy wtedy przyciagamy ich do siebie. Ogolnie ludzie tez lubia osoby otwarte i usmiechniete, sama takie osoby lubie wiec warto byc pozytywnie nastawonym do zycia

[VanOlg]

trzeba pokochac ludzi takimi jakimi sa i widziec w nich pozytywne cechy

Popieram! I dodałabym jeszcze: siebie.