Psychiatra

[bess]

ja z tego powodu rzadko bywalam w szkole(.Liceum wymazalam z pamieci ,nie pamietam prawie nic i nikogo

[Kawuśka]

no niestety ja jestem na studiach , a mój stan sie pogarsza sesję zaliczam z trudem, a właściwie to jeszcze nie wiadomo czy zaliczam a kiedyś tak dobrze mi szło...

[side85]

Napisane przez bess

ja z tego powodu rzadko bywalam w szkole( i jak na ironie nie chcialam tam byc a wlasnie dlatego przezimowalam sobie dodatkowy roczek) ale na studiach mi przeszlo.Liceum wymazalam z pamieci ,nie pamietam prawie nic i nikogo

wrzucili mnie do nowej grupy pół roku temu i wtedy to najbardziej się odezwało. Nie miałam nikogo, a moja stara grupa nie miała ze mną praktycznie żadnych zajęć. Moi starzy znajomi jacy by nie byli odeszli w zapomnienie a ja musiałam odnaleźć się w nowym otoczeniu. Na dodatek odnosiłam od początku wrażenie że nie bardzo chcą się integrować, bo sami ze sobą byli kiepsko zintegrowani. Zaczęłam opuszczać i opuszczać i stało się jak stało: 5 poprawek. Ale dzięki niesamowitemu wsparciu mojego TŻ jakoś idzie. 2 już za mną, zakonczone pozytywnie. teraz jeszcze trzy ale mam niesamowitego kopa, bo inni oblali to co ja zaliczyłam. A tak z uśmiechem spoglądali i niesmakiem jak wiecznie chodziłam z łzami w oczach. Myślę że mój strach powoli się rozładowuje dziewczyny. Wiem że za trochę wróci, ale to jak fale: przychodzi i odchodzi. Teraz mam eweidentny odpływ...

[Margaret90]

Zdecydowałam...pójde sama. To moja choroba, jestem pozostawiona sama sobie, mam nadzieję, że mnie nie wygoni. Trzymajcie się cieplutko

[czapeczkaelfa]

Napisane przez Margaret90

Zdecydowałam...pójde sama. To moja choroba, jestem pozostawiona sama sobie, mam nadzieję, że mnie nie wygoni. Trzymajcie się cieplutko

Na pewno nie wygoni
Bardzo dobrze, że zdecydowałas się pójść. Taka decyzja to juz pierwszy krok ku wyzdrowieniu
Trzymaj sie!

[Margaret90]

Dziękuję czapeczkoelfa to już w czwartek a ja się boję bardziej niż przed sprawdzianami czy jakmis wystąpieniem...a mama chce, żebym zrezygnowała...czyżby się bała, że ma córke świra

[bess]

Pewnie sie boi,ze za duzo opowiesz.

[Margaret90]

Być może...może nasi rodzice nie chcą przyjąć do wiadomości, iż ich syn czy córka mają depresję, nerwicę czy inne zaburzenia. Ja zawsze słysze, że nie trzeba się wszystkim tak przejmować i stawiać czoła problemom, ale my sobie właśnie z tym nie radzimy...świat nas przytłacza.

[bess]

albo to dlatego ,bo za duzo siedzimy w domu.Trzeba wyjsc do ludzi

[Margaret90]

Napisane przez bess

albo to dlatego ,bo za duzo siedzimy w domu.Trzeba wyjsc do ludzi

Co to, to nie!

[bess]

Twoi nie daja Ci takich rad?To masz fajnie

[Margaret90]

Napisane przez bess

Twoi nie daja Ci takich rad?To masz fajnie

Oj dają, dają...ale ja się upieram i zamykam się w pokoju. Nie lubię przebywać wśród ludzi kiedy nie mam ochoty, a tak sie składa, że w ogóle nie mam...szkoła to dla mnie koszmar wtedy chroni mnie tzw. ''szklany klosz''. Jedyne co słyszę to dzikus i dziwak ehhh....ile tutaj jest dziwaków?

[Nemezja]

Napisane przez bess

albo to dlatego ,bo za duzo siedzimy w domu.Trzeba wyjsc do ludzi

Ależ ja kocham siedzieć w domu

A tak przy okazji - objawy depresji spowodowane sa zmniejszoną ilością neuroprzekaźników w mózgu.Ludzie się nie znają i gadają,że to (takie samopoczucie i zachowanie)z nudów,z braku zajęcia czy z wymysłów.To jakiś absurd,jak ktos sam może mieć wpływ na to,co dzieje się w jego mózgu

[zanag]

Napisane przez bess

bo za duzo siedzimy w domu.Trzeba wyjsc do ludzi

hehehe... moi to by mnie najchętniej w domu zamknęli, bo ich zdaniem zbyt rzadko tu bywam... :P
nocowanie to za mało...?

[neska951]

Napisane przez Margaret90

Dziękuję czapeczkoelfa to już w czwartek a ja się boję bardziej niż przed sprawdzianami czy jakmis wystąpieniem...a mama chce, żebym zrezygnowała...czyżby się bała, że ma córke świra

Być może Twoja mama boi się opini innych ludzi[ jeśli mieszkacie w małym miasteczku gdzie nic nie da się ukryć], może obarcza się winą za Twój stan...może.....dlaczego jej o to nie spytasz ,dlaczego nie chce???

Napisane przez Nemezja

Ależ ja kocham siedzieć w domu

A tak przy okazji - objawy depresji spowodowane sa zmniejszoną ilością neuroprzekaźników w mózgu.Ludzie się nie znają i gadają,że to (takie samopoczucie i zachowanie)z nudów,z braku zajęcia czy z wymysłów.To jakiś absurd,jak ktos sam może mieć wpływ na to,co dzieje się w jego mózgu

to tylko jedna z wielu teorii

[opolanka]

Napisane przez Margaret90

Dlatego właśnie większość ludzi zostaje psychologami bo mają ze soba problemy. Potrafią doskonale wczuć się w pozycję innych, w ich przeżycia, bo niewątpliwie doświadczali podobnych stanów. Uważam, że najlepszymi psychologami są osoby, które cierpiały na zaburzenia odżywiania, nerwicę czy depresję.

o rany po prostu na psychologie ida osoby takie jak inni- a kazdy ma problem, wiec chyba mowienie o tym, ze psychologowie maja problemy to troche nie tak. Kazdy jakies ma- psychologa tez nie omija ani depresja, a ni rozwod, ani molestowanie seksualne.

[neska951]

Napisane przez opolanka

o rany po prostu na psychologie ida osoby takie jak inni- a kazdy ma problem, wiec chyba mowienie o tym, ze psychologowie maja problemy to troche nie tak. Kazdy jakies ma- psychologa tez nie omija ani depresja, a ni rozwod, ani molestowanie seksualne.

również tak myślałam do czasu........

[niv_]

Kiedyś chyba Maciej Sthur powiedział, że "niektóre osoby zamiast do psychologa idą na psychologię".

[ahinsa]

Napisane przez neska951

również tak myślałam do czasu........

Napisane przez niv_

Kiedyś chyba Maciej Sthur powiedział, że "niektóre osoby zamiast do psychologa idą na psychologię".

Nie jest znowu tak źle
Ale są jednostki 'wybitne' - muszę przyznać.

[Margaret90]

Byłam u psychiatry i mam zaburzenia depresyjno-lekowe. Wyszłam z garścią leków - Afobam, Cloranxen i xetanor.

[zanag]

Napisane przez Margaret90

Byłam u psychiatry

... i jak wrażenia...?
moja wizyta z każdym dniem coraz bliżej a nogi coraz bardziej miękkie...

[Margaret90]

Napisane przez zanag

... i jak wrażenia...?
moja wizyta z każdym dniem coraz bliżej a nogi coraz bardziej miękkie...

Jak wrażenia? hmm...kiedy usiadłam w poczekalni nie mogłam się uspokoić. Jakas kobieta w gabinecie strasznie krzyczała i płakała...przestraszyłam się, chciałam sobie pójśc, ale jakas pani do mnie zagadała. Zostałam...drzwi się otworzyły...moja kolej, zawahałam się, ale weszłam. Miłam łzy w oczach i cały czas wykręcałam butelke po wodzie. Zadawał mi pytania, odpowiadałam na nie, nic od siebie nie mówiąc, bo pewnie miałabym stwierdzoną depresję. Popytał się i przepisał leki. Było ciężko, ale warto. Trzymaj się ciepło, będzie dobrze, najgorszy jest ten pierwszy raz

[neska951]

zaproponował psychoterapię?

[tripka]

To może i ja się wypowiem....ostatnio nie czuję się najlepiej,ostatnie pół roku było dla mnie bardzo stresujące i chyba nabawiłam się nerwicy...mam czasami różne stany lękowe,czuję się wtedy strasznie,a jak nie mam tych stanów-to boję się,że się pojawią.Postanowiłam udać się do psychiatry-idę we wtorek.To znaczy jest już trochę lepiej ze mną niż wtedy jak dzwoniłam się umówić-staram sie ze wszystkich sił panować nad sobą,powtarzać sobie,że wszystko jest dobrze,że nie ma się czego bać,że potarfię panować nad sobą...zaczęłam ćwiczyć jogę,staram się panować nad oddechem-to podobno bardzo ważne.Myślę,że to pomaga..poza tym biorę Persen Forte,piję Melisę,czasem na noc biorę Relanium.
Mimo,iż jest troszkę lepiej chcę iść do psychiatry,żeby dowiedzieć się,czy to nerwica czy może depresja,żeby mi doradził,jak sobie z tym radzić.jeśli chodzi o leki,to bardzo bym chciała tego uniknąć,ale jak lekarz stwierdzi,że to naprawdę konieczne,to trudno,spróbuję.Ale wydaje mi się,że tak jak już ktoś pisał,leki to tylko "dodatek",najważniejs za jest praca nad sobą,tego leki nie zdziałają,moga jedynie pomóc panować nad sobą.Uważam,że jeśli umysł potrafi doprowadzić człowieka do takich lęków,nastrojów,to potrafi też go z niego wyprowadzić,uspokoić....
Co do samego psychiatry to nie widzę w tym nic wstydliwego.Coraz więcej osób potrzebuje pomocy specjalisty,dla przykładu u tego psychiatry,do którego dzwoniłam nie było już miejsc,dopiero za tydzień.
Na zachodzie psychiatra to nic wstydliwego,żaden temat tabu.Choroby mentalne niestety u nas też będą się szerzyć,bo w takim świecie żyjemy,gdzie jest coraz więcej problemów,człowiek nie nadąża za tym wszystkim.

[Margaret90]

Napisane przez tripka

To może i ja się wypowiem....ostatnio nie czuję się najlepiej,ostatnie pół roku było dla mnie bardzo stresujące i chyba nabawiłam się nerwicy...mam czasami różne stany lękowe,czuję się wtedy strasznie,a jak nie mam tych stanów-to boję się,że się pojawią.Postanowiłam udać się do psychiatry-idę we wtorek.To znaczy jest już trochę lepiej ze mną niż wtedy jak dzwoniłam się umówić-staram sie ze wszystkich sił panować nad sobą,powtarzać sobie,że wszystko jest dobrze,że nie ma się czego bać,że potarfię panować nad sobą...zaczęłam ćwiczyć jogę,staram się panować nad oddechem-to podobno bardzo ważne.Myślę,że to pomaga..poza tym biorę Persen Forte,piję Melisę,czasem na noc biorę Relanium.
Mimo,iż jest troszkę lepiej chcę iść do psychiatry,żeby dowiedzieć się,czy to nerwica czy może depresja,żeby mi doradził,jak sobie z tym radzić.jeśli chodzi o leki,to bardzo bym chciała tego uniknąć,ale jak lekarz stwierdzi,że to naprawdę konieczne,to trudno,spróbuję.Ale wydaje mi się,że tak jak już ktoś pisał,leki to tylko "dodatek",najważniejs za jest praca nad sobą,tego leki nie zdziałają,moga jedynie pomóc panować nad sobą.Uważam,że jeśli umysł potrafi doprowadzić człowieka do takich lęków,nastrojów,to potrafi też go z niego wyprowadzić,uspokoić....
Co do samego psychiatry to nie widzę w tym nic wstydliwego.Coraz więcej osób potrzebuje pomocy specjalisty,dla przykładu u tego psychiatry,do którego dzwoniłam nie było już miejsc,dopiero za tydzień.
Na zachodzie psychiatra to nic wstydliwego,żaden temat tabu.Choroby mentalne niestety u nas też będą się szerzyć,bo w takim świecie żyjemy,gdzie jest coraz więcej problemów,człowiek nie nadąża za tym wszystkim.

Trzymam kciuki i ciesze się, że zdecydowałas się na wizytę. Nerwica...jak ja powiedziałam, że prawdopodobnie mi dolega to odpowiedział mi tak : ''nerwica to pojęcie względne'' zada Ci kilka podstawowych pytań, bedzie pisał coś na kartce, porozmawia z Tobą i stwierdzi co tak naprawde dolega. A masz jakieś objawy somatyczne typu: kołatanie serca, ucisk w głowie, nudności, biegunka? Depresja tak się nie objawia, chociaz równiez towarzyszą jej lęki. Bedzie dobrze, musisz tylko powiedzieć o wszystkim. Ja niestety nie powiedziałam, bo bałam się, że stwierdzi u mnie prawdziwa deprechę, tak to mam zaburzenia. Nie ma co się bać, pierwsze koty za płoty

[anestet-ka]

ja rowniez mam nerwice, narazie nie leczę, ale czuję, że będę musiala, bo to się pogłębia...
objawy somatycznie, do tego stany lękowe;

najgorszy jest lęk przed śmiercią, czasami jest to tak silne uczucie, ze faktycznie zaczyna się ze mną cos zlego dziac, nie moge oddychac, serce mi wali jak oszalale, kłuje itd.
ma ktos podobny problem?

czuje sie jak wariatka momentami

[Margaret90]

Napisane przez anestet-ka

ja rowniez mam nerwice, narazie nie leczę, ale czuję, że będę musiala, bo to się pogłębia...
objawy somatycznie, do tego stany lękowe;

najgorszy jest lęk przed śmiercią, czasami jest to tak silne uczucie, ze faktycznie zaczyna się ze mną cos zlego dziac, nie moge oddychac, serce mi wali jak oszalale, kłuje itd.
ma ktos podobny problem?

czuje sie jak wariatka momentami

Ja właśnie tak mam, lęk przed śmiercią, hipochondria i jeszcze kilka innych, lęków nie da się tak po prostu zniwelowac, trzeba je leczyć. Jeśli ogarnia Cię paniczny lęk zrób tak mi czasami pomaga: Nabierz powietrze pełnym brzuchem, zatrzymaj je przez chwilę i jak najwolniej wypuszczaj, powtarzaj tą czynność aż do skutku, jesli nie masz leków. Meliski i inne ziółka nic nie dają one sa jedynie na ''lekkie nerwy'' a nie na lęki, jak sadza niektórzy lekarze...trzeba podjać jak najszybciej jakiekolwiek działania w tej sprawie, bo będzie się pogłebiać jeszcze bardziej.

[tripka]

Czasami mam takie objawy właśnie jak kołotanie serca,ból brzucha,fala gorąca,robi mi się słabo.
Ale co do Persenu i Melisy to uważam,że takie zioła zażywane przez dłuższy okres mogą pomóc,w każdym razie na pewno warto najpierw to spróbować+praca nad sobą.Nie chciałabym odrazu zażywać psychotropów...

[Margaret90]

Napisane przez tripka

Czasami mam takie objawy właśnie jak kołotanie serca,ból brzucha,fala gorąca,robi mi się słabo.
Ale co do Persenu i Melisy to uważam,że takie zioła zażywane przez dłuższy okres mogą pomóc,w każdym razie na pewno warto najpierw to spróbować+praca nad sobą.Nie chciałabym odrazu zażywać psychotropów...

A nie boli Cie brzuch po melisie? Ja niestety musze o juz ni żadne ziółka nie pomagaja, brałam nawet homeopaty na uspokojenie i nic mi nie pomagają. łykałam wiele tabletek uspokajających na bazie ziół i mogę powiedzieć jedno sa do niczego. Dzienna dawka zalecana to 3 tabletki a po 6, 7 dopiero szłam spać.

[tripka]

Napisane przez Margaret90

A nie boli Cie brzuch po melisie? Ja niestety musze o juz ni żadne ziółka nie pomagaja, brałam nawet homeopaty na uspokojenie i nic mi nie pomagają. łykałam wiele tabletek uspokajających na bazie ziół i mogę powiedzieć jedno sa do niczego. Dzienna dawka zalecana to 3 tabletki a po 6, 7 dopiero szłam spać.

Jeśli nie pomagają to oczywiście,trzeba zacząć brać coś mocniejszego.Nie boli mnie brzuch po Melisie..
Niewiem,narazie jestem na etapie "ziółek",zobaczymy co mi powie specjalista..