Grupa wsparcia dla problemowych kobitek w związkach

[Connff]

Hej dziewczyny... ja po akcji jaką odwaliłam dzisiaj w środku nocy załamałam się sobą na tyle, że już jestem pewna że bez psychologa to ani rusz . Mimo wszystko jednak tak nieśmiało bym się do was dołączyła. Przyjmiecie psychopatkę?

[bubelmart]

Napisane przez syklamen

Przecież właśnie o tym piszę, że facet mógł mieć dosyć przez zachowanie LillyLali, wlaśnie odwróciłam sytuację, stawiając siebie w jego roli. Że jakbym miała latać wokół faceta a on by nic od siebie nie dawał to też pewnie bym miała dosyć - tak jak Tż Lilly Lali starał się o nią, przepraszał, żeby nie była na niego zła itd, a ona tego za wczasu nie doceniała więc pewnie trochę mu się cierpliwość skończyła. Nie zrozumiałaś, bo w tym momencie tłumaczyłam jego zachowanie
Poczytaj moje wcześniejsze wypowiedzi to zobaczysz, że pisałam o tym, że starać się mają dwie osoby.

sorry, syklamen, chyba nie zaczaiłam, jakaś zawiecha czy cuś

[1=b57b0c36aac5e3558a14a2d 0d269fc6e062f42ab_5d436f0 84516d;38398820]TŻ dzisiaj przyjedzie, ale ani on ani ja nie mamy siły o tym gadać wszystkim,bo było wałkowane setki razy. Postaram się ostatni raz coś jeszcze polepszyć i przede wszystkim przestać przejmować się głupotami. Takie postanowienie. Daje nam z miesiąc czasu, jeżeli dalej będę się czuła tak beznadziejnie, wtedy zobaczę co dalej, ale na pewno nie może być tak jak jest ostatnio. Trzymajcie kciuki proszę, żeby w końcu się coś polepszyło, i dzięki za wszystkie rady, wzięłam je sobie do serca. Będę pisać jak mi idą postępy (albo ich brak). Pewnie gdyby nie to forum, to bym jeszcze zamiast tu, znowu TŻ spamowała gg i by się jeszcze gorzej skończyło...[/QUOTE]

również 3mam kciuki! daj znać co i jak

Napisane przez Connff

Hej dziewczyny... ja po akcji jaką odwaliłam dzisiaj w środku nocy załamałam się sobą na tyle, że już jestem pewna że bez psychologa to ani rusz . Mimo wszystko jednak tak nieśmiało bym się do was dołączyła. Przyjmiecie psychopatkę?

witamy jak masz ochotę się wygadać, to zapraszamy!

[Deborah100]

Potrzebuję obiektywnej opinii.........Czy powiedziałybyście partnerowi o swoich złych relacjach z rodzicami? O tym, że matka wyzywa, zabrania przyjeżdżać do domu, wyśmiewa, poniża, grozi, że naopowiada głupot rodzicom Tż....że mnie chłopak rzuci i mnóstwo innych okropieństw.

Siedzę i ryczę. Z całego serca chciałabym podzielić się tym z najważniejszą osobą w moim życiu ale zwyczajnie boję się, wstydze, że On tego nie zrozumie, powie, że wymyślam. Zerwie ze mną. Będzie to dla niego nie do zniesienia.

Proszę doradźcie

[nniee]

Connff, hej Też dzisiaj (wczoraj ) dołączyłam, ale jeszcze nie opowiadałam o sobie

[magda170325]

Napisane przez nniee

Connff, hej Też dzisiaj (wczoraj ) dołączyłam, ale jeszcze nie opowiadałam o sobie

to mów, na co czekasz

---------- Dopisano o 00:07 ---------- Poprzedni post napisano o 00:05 ----------

Napisane przez Deborah100

Potrzebuję obiektywnej opinii.........Czy powiedziałybyście partnerowi o swoich złych relacjach z rodzicami? O tym, że matka wyzywa, zabrania przyjeżdżać do domu, wyśmiewa, poniża, grozi, że naopowiada głupot rodzicom Tż....że mnie chłopak rzuci i mnóstwo innych okropieństw.

Siedzę i ryczę. Z całego serca chciałabym podzielić się tym z najważniejszą osobą w moim życiu ale zwyczajnie boję się, wstydze, że On tego nie zrozumie, powie, że wymyślam. Zerwie ze mną. Będzie to dla niego nie do zniesienia.

Proszę doradźcie

Ale czemu miałby Cię zostawić z tego powodu? powiedz mu, to Twój chłopak i powinien okazać Ci wsparcie i troskę.
Ja mam beznadziejne relacje z ojcem, jestem pewna, że dużo gorsze niz Twoje, ale nie chcę tego tu wywlekać, bo aż mi wstyd. Chłopak wie o tym od dawna, dowiedział się po kilku miesiącach związku. Mam w nim wsparcie jak w nikim innym.

---------- Dopisano o 00:08 ---------- Poprzedni post napisano o 00:07 ----------

Napisane przez Connff

Hej dziewczyny... ja po akcji jaką odwaliłam dzisiaj w środku nocy załamałam się sobą na tyle, że już jestem pewna że bez psychologa to ani rusz . Mimo wszystko jednak tak nieśmiało bym się do was dołączyła. Przyjmiecie psychopatkę?

Pewnie, że przyjmiemy bo same pewnie podobne albo takie same głupoty odwalamy

[kasiarzynaa]

Napisane przez Deborah100

Potrzebuję obiektywnej opinii.........Czy powiedziałybyście partnerowi o swoich złych relacjach z rodzicami? O tym, że matka wyzywa, zabrania przyjeżdżać do domu, wyśmiewa, poniża, grozi, że naopowiada głupot rodzicom Tż....że mnie chłopak rzuci i mnóstwo innych okropieństw.

Siedzę i ryczę. Z całego serca chciałabym podzielić się tym z najważniejszą osobą w moim życiu ale zwyczajnie boję się, wstydze, że On tego nie zrozumie, powie, że wymyślam. Zerwie ze mną. Będzie to dla niego nie do zniesienia.

Proszę doradźcie

Jak najbardziej tak. Przynajmniej ja bym tak zrobiła na Twoim miejscu.
Czemu boisz się, że z Tobą zerwie? Przez to jak masz w domu? Nie zakładaj najgorszego, że Cię nie zrozumie. Hm, mój Tż nie ma kolorowo w domu, ale gdy mi zaufał i o tym wszystkim opowiedział to ani przez chwile nie miałam pomysłu by z nim się rozstać tylko 'cieszyłam' się, że ma do mnie zaufanie i powiedział mi o rzeczach niełatwych. W dodatku dobrze się też wygadać i mieć w najbliższej osobie wsparcie, to bardzo ważne w związku (przynajmniej dla mnie).

Napisane przez nniee

Connff, hej Też dzisiaj (wczoraj ) dołączyłam, ale jeszcze nie opowiadałam o sobie

chętnie wysłuchamy i jak będzie trzeba doradzimy

[nniee]

Napisane przez aanneett

wiecie co.. trafiłam na jakiś filmik na YT targów motoryzacyjnych i jak oglądałam te kobiety to zdałam sobie sprawę, że potrafiłabym zostawić swojego partnera (nawet męża) gdyby ten gapił się na te panie.
U mnie w związku wszystko układa się jak najlepiej, ale boje się tego właśnie momentu [bo wiem że mój lubi się ukradkiem pogapić- w mniejszy stopniu, ale czasami widzę że to silniejsze od niego].
Jeśli tacy są wszyscy faceci to ja chce być sama. Mniej cierpienia

Ostatnio się pokłóciłam o podobną rzecz z chłopakiem chciałabym umieć to ignorować, choć wolałabym, żeby po prostu nie robił takich rzeczy.
A do szału doprowadza mnie to jak go przyłapię, on w tej chwili odwraca wzrok i kłamie, że nie patrzył (albo nie jest tego świadomy, albo ja mam omamy...)

Napisane przez Deborah100

Potrzebuję obiektywnej opinii.........Czy powiedziałybyście partnerowi o swoich złych relacjach z rodzicami? O tym, że matka wyzywa, zabrania przyjeżdżać do domu, wyśmiewa, poniża, grozi, że naopowiada głupot rodzicom Tż....że mnie chłopak rzuci i mnóstwo innych okropieństw.

Siedzę i ryczę. Z całego serca chciałabym podzielić się tym z najważniejszą osobą w moim życiu ale zwyczajnie boję się, wstydze, że On tego nie zrozumie, powie, że wymyślam. Zerwie ze mną. Będzie to dla niego nie do zniesienia.

Proszę doradźcie

Tak. Chyba, że to świeżutki związek, to może bym się wstrzymała, ale prędzej czy później na pewno.
Też miałam trudną sytuację w domu, ale TŻ wiedział o wszystkim od początku, nawet był świadkiem przykrych sytuacji. Mi pomagało to, że mogę mu się wygadać, on zawsze mnie pocieszył, przytulił, to było bardzo ważne dla mnie. Poza tym, nie warto się zamykać przed tak bliską osobą.

[nniee]

Napisane przez magda170325

to mów, na co czekasz

Napisane przez kasiarzynaa

chętnie wysłuchamy i jak będzie trzeba doradzimy

Ja to jestem trudny przypadek, złośnica, zazdrośnica, rozchwiana emocjonalnie baba Będę na bieżąco pisać co wyprawiam, bo jakbym miała opowiedzieć wstecz to chyba byłaby najdłuższa książka świata

[Deborah100]

Napisane przez nniee

Tak. Chyba, że to świeżutki związek, to może bym się wstrzymała, ale prędzej czy później na pewno.
Też miałam trudną sytuację w domu, ale TŻ wiedział o wszystkim od początku, nawet był świadkiem przykrych sytuacji. Mi pomagało to, że mogę mu się wygadać, on zawsze mnie pocieszył, przytulił, to było bardzo ważne dla mnie. Poza tym, nie warto się zamykać przed tak bliską osobą.

Nie, jesteśmy ze sobą już dość długo, planujemy wspólne życie

Napisane przez kasiarzynaa

Jak najbardziej tak. Przynajmniej ja bym tak zrobiła na Twoim miejscu.
Czemu boisz się, że z Tobą zerwie? Przez to jak masz w domu? Nie zakładaj najgorszego, że Cię nie zrozumie. Hm, mój Tż nie ma kolorowo w domu, ale gdy mi zaufał i o tym wszystkim opowiedział to ani przez chwile nie miałam pomysłu by z nim się rozstać tylko 'cieszyłam' się, że ma do mnie zaufanie i powiedział mi o rzeczach niełatwych. W dodatku dobrze się też wygadać i mieć w najbliższej osobie wsparcie, to bardzo ważne w związku (przynajmniej dla mnie).




chętnie wysłuchamy i jak będzie trzeba doradzimy

Napisane przez magda170325

to mów, na co czekasz

---------- Dopisano o 00:07 ---------- Poprzedni post napisano o 00:05 ----------




Ale czemu miałby Cię zostawić z tego powodu? powiedz mu, to Twój chłopak i powinien okazać Ci wsparcie i troskę.
Ja mam beznadziejne relacje z ojcem, jestem pewna, że dużo gorsze niz Twoje, ale nie chcę tego tu wywlekać, bo aż mi wstyd. Chłopak wie o tym od dawna, dowiedział się po kilku miesiącach związku. Mam w nim wsparcie jak w nikim innym.

---------- Dopisano o 00:08 ---------- Poprzedni post napisano o 00:07 ----------

Obawiam się tego, że nie będzie mógł znieść takiej sytuacji, będzie to dla niego zbyt ciężkie emocjonalnie. Podobno faceci są mniej odporni psychicznie

[StaramSie]

Ja mieszkam z dziadkami i mam złe relacje z babcią. Po 2-3 latach dopiero powiedziałam o tym chłopakowi, było mu przykro że mam taką sytuację rodzinną. Teraz już mu nic nie mówię bo tylko się złości na moją babcię, a nie chcę żeby i oni mieli złe relacje tym bardziej że ona świata poza nim nie widzi także to zależy od sytuacji jak widzisz.

[nniee]

Napisane przez Deborah100

Nie, jesteśmy ze sobą już dość długo, planujemy wspólne życie

Obawiam się tego, że nie będzie mógł znieść takiej sytuacji, będzie to dla niego zbyt ciężkie emocjonalnie. Podobno faceci są mniej odporni psychicznie

No to tym bardziej...to są istotne sprawy.

Nie martw się jego psychiką. Wydaje mi się, że jeśli chodzi o swoją kobietę to mężczyźni są w stanie stanąć na rzęsach dla jej dobra. Wierz mi, że depresji od tej wiadomości nie dostanie, podejrzewam, że przykro mu się zrobi, może nawet będzie zły, że jego ukochana musi znosić takie coś i będzie się starał wspierać Cię i pomagać

[Deborah100]

Dziękuję dziewczyny.
Właśnie napisałam do niego, że bardzo go potrzebuję a On odpisał, że może nawet teraz przyjechać. Jutro z nim porozmawiam.

A wiecie o co poszło....Sprzedałam meblościankę, którą kupiła mi matka jakies 2 lata temu do mojego mieszkania.
Kilka miesięcy temu poinformowałam ją, że chciałabym wymienić na inne meble- pasujące do reszty. Dogadaliśmy się z ceną.
Nie było chętnych....dopiero teraz odezwała się jedna babka i zwyczajnie spuściłam jej 50zł z ceny. Ona chciała ten regał a ja stwierdziłam, że tyle mogę zejść z ceny i kupić upatrzone wcześniej meble.
Matka zrobiła mi o to aferę, zabrała pieniądze ( a miałam do tego dołożyć ze swoich- teraz nie wiem od kogo pożyczę....)
Oprócz tego powiedziała mnóstwo niemiłych rzeczy.
Mam już tego dość, gdybym mogła znaleźć lepiej płatną pracę i usamodzielnić się w 100% nie pokazywałabym się jej na oczy.

[nniee]

Deborah, bardzo, bardzo przykra sytuacja Żadne racjonalne argumenty nie działają? Czemu oddałaś jej pieniądze?przyszła do Ciebie i ich zażądała czy jak?
Z tego co napisałaś wynika, że możesz liczyć na swojego TŻa, także tym bardziej nie martw się o jego reakcje, będzie dobrze

[Deborah100]

Napisane przez nniee

Deborah, bardzo, bardzo przykra sytuacja Żadne racjonalne argumenty nie działają? Czemu oddałaś jej pieniądze?przyszła do Ciebie i ich zażądała czy jak?
Z tego co napisałaś wynika, że możesz liczyć na swojego TŻa, także tym bardziej nie martw się o jego reakcje, będzie dobrze

Do mojej matki nie docierają argumenty, ponieważ jej zdanie jest najważniejsze. Przyjechałam dzisiaj do domu załatwić kilka spraw, przyszła do pokoju i kazała oddać pieniądze za jej regał. Powiedziałam, że chciałam do tego dołożyć i kupić nowy ale miała to gdzieś.

Ponadto zmusza mnie do ślubu, mówi, że nie zgodzi się na mieszkanie razem bez ślubu. A jak twierdzę, że to moje życie i mam prawo żyć po swojemu, na dodatek krzywdy nikomu tym nie wyrządzimy to wyzywa i grozi, że spotka się z rodzicami Tż aby zakończyli naszą znajomość. Mieszkanie razem uważa za kures....zresztą i tak już jestem kur...bo uprawiam sex ze swoim chłopakiem. Żal.....aż wstyd mi to pisać ale muszę gdzieś wyżalić się, przelać wszystkie emocje!!

Dla mnie jedyne rozwiązanie to znalezienie lepiej płatnej pracy i odcięcie się od niej. Tylko zastanawiam się czy mieszkać w swoim mieszkaniu czy wynająć coś. Rodzice przepisali na mnie mieszkanie, jest prawnie moje ale co z tego jak nic nie mogę tam zmienić, bo matka wygraża się.

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Napisane przez Deborah100

Do mojej matki nie docierają argumenty, ponieważ jej zdanie jest najważniejsze. Przyjechałam dzisiaj do domu załatwić kilka spraw, przyszła do pokoju i kazała oddać pieniądze za jej regał. Powiedziałam, że chciałam do tego dołożyć i kupić nowy ale miała to gdzieś.

Ponadto zmusza mnie do ślubu, mówi, że nie zgodzi się na mieszkanie razem bez ślubu. A jak twierdzę, że to moje życie i mam prawo żyć po swojemu, na dodatek krzywdy nikomu tym nie wyrządzimy to wyzywa i grozi, że spotka się z rodzicami Tż aby zakończyli naszą znajomość. Mieszkanie razem uważa za kures....zresztą i tak już jestem kur...bo uprawiam sex ze swoim chłopakiem. Żal.....aż wstyd mi to pisać ale muszę gdzieś wyżalić się, przelać wszystkie emocje!!

Dla mnie jedyne rozwiązanie to znalezienie lepiej płatnej pracy i odcięcie się od niej. Tylko zastanawiam się czy mieszkać w swoim mieszkaniu czy wynająć coś. Rodzice przepisali na mnie mieszkanie, jest prawnie moje ale co z tego jak nic nie mogę tam zmienić, bo matka wygraża się.

Nie będę się dużo rozwodziła nad tym, ale to ty sama musisz zrozumieć, że jesteś dorosła i przestać bać się swojej matki. Nie musiałaś oddawać jej tych pieniędzy. Rodzice także nie robią ci łaski, że u nich mieszkasz, bo jesteś tam zameldowana, i jeżeli płacisz normalnie swoją część rachunków, czynszu itp., jeżeli sama kupujesz sobie jedzenie, to wszystko jest w porządku. To, że twoja matka cały czas gada sobie tam coś pod nosemo ślubie, nie oznacza, że musisz jej słuchać. Niech sobie gada, a ty i tak rób tak, jak ci wygodniej, bo jesteś dorosła i decydujesz sama o sobie. Uwolnij się emocjonalnie od matki, bo jeżeli tego nie zrobisz, sama wyprowadzka i tak niewiele zmieni.

A chłopakowi powinnaś o wszystkim powiedzieć, w końcu chyba po to ma się bliską osobę.

[Deborah100]

[1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;38411337]Nie będę się dużo rozwodziła nad tym, ale to ty sama musisz zrozumieć, że jesteś dorosła i przestać bać się swojej matki. Nie musiałaś oddawać jej tych pieniędzy. Rodzice także nie robią ci łaski, że u nich mieszkasz, bo jesteś tam zameldowana, i jeżeli płacisz normalnie swoją część rachunków, czynszu itp., jeżeli sama kupujesz sobie jedzenie, to wszystko jest w porządku. To, że twoja matka cały czas gada sobie tam coś pod nosemo ślubie, nie oznacza, że musisz jej słuchać. Niech sobie gada, a ty i tak rób tak, jak ci wygodniej, bo jesteś dorosła i decydujesz sama o sobie. Uwolnij się emocjonalnie od matki, bo jeżeli tego nie zrobisz, sama wyprowadzka i tak niewiele zmieni.

A chłopakowi powinnaś o wszystkim powiedzieć, w końcu chyba po to ma się bliską osobę. [/QUOTE]

Ja mam swoje mieszkanie w mieście gdzie kończę studia- płacę tam za rachunki a czynsz opłaca siostra ze swojego mieszkania, które wynajmuje. Na chwilę obecną tak się dogadałyśmy.
Do domu rodzinnego przyjeżdżam czasami np. żeby zobaczyć się ze swoim Tż. Teraz akurat musiałam przyjechać, bo mam kilka spraw urzędowych do załatwienia a jestem tutaj zameldowana.
Też myślę aby zmienić meldunek.

Myślisz, że podporządkuję się jej? Nie ma mowy. Chcę zamieszkać z Tż, ślub tylko wtedy gdy będzie nas na to stać i będziemy gotowi emocjonalnie. Ja na razie nie jestem. Jedyne czego chcę to mieszkać z moim partnerem i znaleźć lepszą pracę, tak aby w pełni na siebie zarabiać. O dalszej przyszłości nie myślę.
Tylko jestem wrażliwą osobą i jej gadanie wyprowadza mnie z równowagi- co byś zrobiła gdyby matka powiedziała, że zaprosi rodziców Tż i powie, że jestem kur....żeby nie wpuszczali mnie do domu?
Przecież jego rodzina od razu nie będzie chciała mieć nic wspólnego z nami.
Staram się z nią nie dyskutować, nie odzywać. Może powinnam wtedy śmiać się i potakiwać. Nie raz próbowałam różnych taktyk ale czasami nerwy już puszczają.

Pisaliśmy wczoraj smsy- dzisiaj spotkamy się i opowiem o tym. Chcę aby Tż w razie takiego spotkania wiedział wszystko.

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Napisane przez Deborah100

Ja mam swoje mieszkanie w mieście gdzie kończę studia- płacę tam za rachunki a czynsz opłaca siostra ze swojego mieszkania, które wynajmuje. Na chwilę obecną tak się dogadałyśmy.
Do domu rodzinnego przyjeżdżam czasami np. żeby zobaczyć się ze swoim Tż. Teraz akurat musiałam przyjechać, bo mam kilka spraw urzędowych do załatwienia a jestem tutaj zameldowana.
Też myślę aby zmienić meldunek.

Myślisz, że podporządkuję się jej? Nie ma mowy. Chcę zamieszkać z Tż, ślub tylko wtedy gdy będzie nas na to stać i będziemy gotowi emocjonalnie. Ja na razie nie jestem. Jedyne czego chcę to mieszkać z moim partnerem i znaleźć lepszą pracę, tak aby w pełni na siebie zarabiać. O dalszej przyszłości nie myślę.
Tylko jestem wrażliwą osobą i jej gadanie wyprowadza mnie z równowagi- co byś zrobiła gdyby matka powiedziała, że zaprosi rodziców Tż i powie, że jestem kur....żeby nie wpuszczali mnie do domu?
Przecież jego rodzina od razu nie będzie chciała mieć nic wspólnego z nami.
Staram się z nią nie dyskutować, nie odzywać. Może powinnam wtedy śmiać się i potakiwać. Nie raz próbowałam różnych taktyk ale czasami nerwy już puszczają.

Pisaliśmy wczoraj smsy- dzisiaj spotkamy się i opowiem o tym. Chcę aby Tż w razie takiego spotkania wiedział wszystko.

Jeżeli z matką widujesz się sporadycznie, to tym bardziej powinnaś się uodpornić na to, co ona mówi. Ja też mam specyficznych rodziców, zatem wiem, w jakiej jesteś sytuacji. Tylko uważam, że wariata traktować należy jak wariata - niech sobie pogada, niech się podenerwuje, jej sprawa. Wiem, że ciężko to zignorować, ale innego wyjścia nie masz. A matce powiedz, że twój chłopak o wszystkim wie, a jego rodzice znają wasze plany, zatem jej straszenie cię nie zda się na wiele, a jak cię doprowadzi do ostateczności, to powiesz im, że własną córkę wyzywa od k... Zrozum też to, że twoja matka cię straszy i szantażuje, uderza w twój słaby punkt (bo przecież każda dziewczyna chce mieć dobrą opinię u swoich teściów), ale wcale nie oznacza to, że faktycznie z nimi porozmawia.
Możesz się zabezpieczyć i wspomnieć przy teściach w dwóch zdaniach, że masz trochę pokręcone relacje z matką i że jest choleryczką, wtedy nawet jeżeli się z nimi skontaktuje, będą wiedzieli, że mają do czynienia z osobą niekoniecznie zrównoważoną psychicznie.

I wiem, że się jej nie podporządkujesz, ale mi chodzi o to, żebyś przestała przejmować się jej gadaniem i wyzwiskami, bo dopóki to cię dotyka, dopóty pępowina nie jest przecięta.

[Deborah100]

[1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;38413150]

Jeżeli z matką widujesz się sporadycznie, to tym bardziej powinnaś się uodpornić na to, co ona mówi. Ja też mam specyficznych rodziców, zatem wiem, w jakiej jesteś sytuacji. Tylko uważam, że wariata traktować należy jak wariata - niech sobie pogada, niech się podenerwuje, jej sprawa. Wiem, że ciężko to zignorować, ale innego wyjścia nie masz. A matce powiedz, że twój chłopak o wszystkim wie, a jego rodzice znają wasze plany, zatem jej straszenie cię nie zda się na wiele, a jak cię doprowadzi do ostateczności, to powiesz im, że własną córkę wyzywa od k... Zrozum też to, że twoja matka cię straszy i szantażuje, uderza w twój słaby punkt (bo przecież każda dziewczyna chce mieć dobrą opinię u swoich teściów), ale wcale nie oznacza to, że faktycznie z nimi porozmawia.
Możesz się zabezpieczyć i wspomnieć przy teściach w dwóch zdaniach, że masz trochę pokręcone relacje z matką i że jest choleryczką, wtedy nawet jeżeli się z nimi skontaktuje, będą wiedzieli, że mają do czynienia z osobą niekoniecznie zrównoważoną psychicznie.

I wiem, że się jej nie podporządkujesz, ale mi chodzi o to, żebyś przestała przejmować się jej gadaniem i wyzwiskami, bo dopóki to cię dotyka, dopóty pępowina nie jest przecięta.
[/QUOTE]

Dziękuję za rady, na pewno o tym pomyślę.
Do matki nie dociera, że mam inne zdanie. Dla niej sex przed ślubem to kures**o a dla mnie to nic złego. Nie jestem mocno wierzącą osobą i nie żyję w zgodzie z nakazami Kościoła Katolickiego. Nie uważam tego za coś złego, bo nie krzywdzę tym innych ludzi.
Ona nie potrafi zrozumieć, że jestem osobą dorosłą i będę żyła tak jak chce.
Wtrąca się w moje osobiste/intymne sprawy- za grosz wychowania.
Na razie nie chcę wtajemniczać w to rodziców chłopaka ale powiem, żeby miał na uwadze to i jeśli zajdzie potrzeba powiedział swoim rodzicom.
Tż myślał, że mojej matce przeszło z tymi meblami, gdyby wiedział, że tak mnie potraktuje to nie puściłby mnie i nocowałabym u niego w domu. Heh jeszcze jej nie zna.....

[bubelmart]

Deborah100 trzymam kciuki, walcz o swoje! powodzenia

[QueenBlair]

Dziewczyny,ale się rozpisałyście!

Przeczytałam wszystkie wypowiedzi,ale aż nie wiem co każdej z osobna napisać.

[Connff]

edit

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Napisane przez Connff

(...) Dramat, dziewczyny :/. Co by tu ze sobą zrobić?

A jakie miałaś relacje ze swoimi rodzicami i z poprzednimi partnerami?

[QueenBlair]

Napisane przez Connff

Hej dziewczyny...

W telegraficznym skrócie, we wtorek obudziłam się w nocy i widząc, że chłop do mnie tyłkiem obrócony śpi, zrobiłam mu awanturę, że ma mnie w dupie. No tak, brawo ja . Nie wiem naprawdę CO było moim motywem, mogłabym tu próbować się tłumaczyć tym, że mózg mi się zawiesił w nocy, ale... no niestety, sama sobie zdaję sprawę z tego że coś jest ze mną poważnie nie w porządku.

Zawsze miałam ogromne problemy z tym, żeby komuś zaufać i uwierzyć, że facetowi może na mnie zależeć. Od miesiąca jestem z kimś, w kim zakochałam się od pierwszego wejrzenia ponad rok temu. Pierwszy raz w życiu coś takiego mi się przytrafiło, w dodatku wtedy wydawało się że ze wzajemnością.

No, tymczasem okazało się że bajka się szybko skończyła, mój książę okazał się osobnikiem równie pokręconym jak ja, porobiło się mnóstwo komplikacji - on sobie zniknął, później wracał, ja ostatecznie postawiłam ultimatum że możemy spotykać się jako koledzy... on się starał, starał, starał... ja dalej byłam zakochana, no i jakoś tak wyszło że po naprawdę wielu perypetiach jesteśmy razem.

Jak widać moje problemy z zaufaniem miały prawo się wręcz pogorszyć . Teraz sytuacja wygląda tak, że on dalej jest zupełnie w porządku. Ja sobie zdaję sprawę z tego, że on do normalnych nie należy, znam go już trochę czasu i wiem, że mu na mnie zależy... a jednak cały czas w głowie mam myśl, że on ma mnie gdzieś, nie obchodzę go, nie interesuję itp... mimo tego że obiektywnie WIEM że tak nie jest. On co prawda nie jest z gatunku facetów, którzy mówią o tym co czują, ale robi dla mnie takie rzeczy, że nikt normalny nie byłby w stanie choćby przez chwilę wątpić. Ja wątpię non stop .

Doszło już do tego że po prostu łapią mnie ataki paniki i robię tak durne rzeczy, że naprawdę bym się nie zdziwiła jakby on to rzucił w kąt i sobie poszedł. Na razie jakoś to znosi, ale on i tak widzi wierzchołek góry lodowej. Dramat, dziewczyny :/. Co by tu ze sobą zrobić?

Ta awantura to rzeczywiście ostra przeginka. I dobrze,że o tym wiesz.

Mimo wszystko rozumiem Twój tok rozumowania i strach.
Sama jestem w związku z facetem ,który do "gadaczy" zupełnie nie należy.
Wylewny slownie to on serio nie jest.

I pomimo tego,że kobieta widzi,że facetowi zależy to jednak pewnych wypowiedzianych słów brakuje.

Moja rada...Starć się nie zadręczać , przyjąć za pewnik,że facetowi jednak zależy.
Wiem,że łatwo pisać,ale na prawdę rozumiem o czym mówisz i "skąd Twoje jazdy".

Mój np przez ostatnie 4 dni dużo do mnie wydzwaniał (po 5-6x dziennie,gadaliśmy po parę h dziennie).
Dziś obydwoje się do siebie nie odzywamy. Ja wiem,że mój najpierw był w pracy, potem trasa powrotna ze szkolenia itp. Ale ja już zaczynam sobie wkręcać,że mu nie zależy.

[kangu]

Napisane przez Connff

Hej dziewczyny...

W telegraficznym skrócie, we wtorek obudziłam się w nocy i widząc, że chłop do mnie tyłkiem obrócony śpi, zrobiłam mu awanturę, że ma mnie w dupie. No tak, brawo ja . Nie wiem naprawdę CO było moim motywem, mogłabym tu próbować się tłumaczyć tym, że mózg mi się zawiesił w nocy, ale... no niestety, sama sobie zdaję sprawę z tego że coś jest ze mną poważnie nie w porządku.

Zawsze miałam ogromne problemy z tym, żeby komuś zaufać i uwierzyć, że facetowi może na mnie zależeć. Od miesiąca jestem z kimś, w kim zakochałam się od pierwszego wejrzenia ponad rok temu. Pierwszy raz w życiu coś takiego mi się przytrafiło, w dodatku wtedy wydawało się że ze wzajemnością.

No, tymczasem okazało się że bajka się szybko skończyła, mój książę okazał się osobnikiem równie pokręconym jak ja, porobiło się mnóstwo komplikacji - on sobie zniknął, później wracał, ja ostatecznie postawiłam ultimatum że możemy spotykać się jako koledzy... on się starał, starał, starał... ja dalej byłam zakochana, no i jakoś tak wyszło że po naprawdę wielu perypetiach jesteśmy razem.

Jak widać moje problemy z zaufaniem miały prawo się wręcz pogorszyć . Teraz sytuacja wygląda tak, że on dalej jest zupełnie w porządku. Ja sobie zdaję sprawę z tego, że on do normalnych nie należy, znam go już trochę czasu i wiem, że mu na mnie zależy... a jednak cały czas w głowie mam myśl, że on ma mnie gdzieś, nie obchodzę go, nie interesuję itp... mimo tego że obiektywnie WIEM że tak nie jest. On co prawda nie jest z gatunku facetów, którzy mówią o tym co czują, ale robi dla mnie takie rzeczy, że nikt normalny nie byłby w stanie choćby przez chwilę wątpić. Ja wątpię non stop .

Doszło już do tego że po prostu łapią mnie ataki paniki i robię tak durne rzeczy, że naprawdę bym się nie zdziwiła jakby on to rzucił w kąt i sobie poszedł. Na razie jakoś to znosi, ale on i tak widzi wierzchołek góry lodowej. Dramat, dziewczyny :/. Co by tu ze sobą zrobić?

masz niskie poczucie własnej wartości chyba co?
troszkę cię rozumiem , bo tez miałam/mam podobnie. tylko u mnie wczesniejsze akcje, które robiłam wynikały raczej z kiepskich doświadczeń z facetami-co za tym idzie obnizonego poczucia wartości. Nie powiem musiał sporo znieśc i duzo było rozmów o tym, teraz staram się podchodzic do panikowania bardziej racjonalnie kiedy czuję, że pojawia sie taka głupia mysl tłumacze sobie ze przecież jest ze mna więc mnie kocha, a jak nie pomaga to dzwonię do niego, jak nie odbierze to spokojnie czekam, a kiedys zaraz panika w takiej sytuacji...
mysle, ze podstawa to świadomość tego, że ma sie w sobie takie obawy i trzeba umieć je ...rozpoznać i stwierdzić, ze przede wszystkim trzeba zachować spokój, albo lepiej sie wygadać tutaj .

[Zuzik06]

czesc Dziewczyny, nie wiem dlaczego dopiero teraz znalazłam ten wątek... przeczytałam kilka stron i jestem pod wrażeniem Waszych mądrych i konstruktywnych rad, moge sie tu przyczaić? Moze mi tez cos z moim chłopem poradzicie...

[nniee]

Miałam dziś fatalny dzień...
widziałam się z TŻem, mieliśmy jechać do miasta X. on na bilarda z kolegami, ja pochodzić po sklepach, pojechaliśmy, powiedział, że będzie po mnie za godzinie. No ale mu się przedłużyło, a w międzyczasie mój brat napisał do mnie, że nie wyjdzie z psem, bo ja miałam iść itp. no i jakoś mnie to rozdrażniło, wkurzyło i w ogóle, TŻowi na nieszczęście się bilard przeciągnął, no i dzwonie do niego, a on, że będzie po mnie za pół godziny...był za godzinę. No i mu się oberwało, że o matko się zmiłuj. Najnormalniej w świecie się na nim wyżyłam. Wkurzyło mnie jego spóźnienie, ale nie byliśmy jakoś sztywno umówieni, tylko tak mniej więcej i normalnie by to jakoś przeszło, ale przez to, że już byłam podminowana skończyło się fatalnie...
Podczas powrotu do domu M. się zatrzymał, żebyśmy mogli porozmawiać, a ja tylko ukrywałam, że ryczę i patrzyłam w bok, to jest straszne, ale drażnił mnie w każdym calu. Nie układa nam sie ostatnio, a ja czuję, że jestem od niego coraz dalej. Przykro mi patrzeć na to jak on się stara, jak rozpaczliwie szuka potwierdzenia, że ja go kocham, że będzie dobrze...

Nie pisałam wcześniej, ale mamy z TŻem za sobą 4msc. rozstanie, które było z winy obojga, jednak to on wtedy ostatecznie chciał żebyśmy się rozeszli, ja błagałam, żeby został, zrobiłabym wszystko, choć tak naprawdę to ja miałam większe powody do tego, żeby odejść, no ale w ostateczności skapitulowałam i zdecydowałam, że kompletnie zrywam z nim wszystkie relacje. Zero kontaktu przez jakiś miesiąc. W końcu to on próbował mnie przekonać do powrotu, bardzo, bardzo mu zależało, ja nie chciałam. Czułam się zraniona, oszukana, rozżalona, poza tym całkiem nieźle sobie radziłam sama ale po jakimś czasie jednak stwierdziłam, że chciałabym spróbować. No i wróciliśmy do siebie. To tak w telegraficznym skrócie.
Co mnie przeraża? Że on wtedy, przed rozstaniem był taki chłodny jak ja teraz, widzę po swoim zachowaniu, że powielam to co on robił, kiedy on się stara ja patrzę w odległy punkt, prawie nie odpowiadam, zamykam się w sobie...

Jestem okropna, zazdrosna, czasem histeryczna a czasem niewzruszona jak skała.
Do tego wokół mnie jest tyle fatalnych historii, gdzie mężczyźni ranią kobiety, którym obiecywali złote góry: bicie, picie, zdrady, hazard... Nawet tu na wizażu na górze swego czasu wyświetlały się statystyki, że 60% mężczyzn przyznaje się do zdrady (wolę nie myśleć ile się nie przyznaje...). To wszystko co mnie otacza sprawia, że zaczynam wątpić w mężczyzn, w miłość, w wierność, w to że możliwy jest prawdziwy związek, gdzie dwie osoby wzajemnie się szanują i dożywają razem pięknej starości. Boję się zaangażować. Wybaczyłam mu tamten zły czas, ale nie umiem o tym zapomnieć...ciągle to we mnie siedzi i pojawia się myśl, że może zranić, odrzucić mnie tak jak wtedy....to wszystko bardzo mnie blokuje i czuję się fatalnie, bo ja go naprawdę bardzo kocham, tylko czuję się taka zagubiona w tych moich myślach, obawach...

[kangu]

Napisane przez nniee

Miałam dziś fatalny dzień...
widziałam się z TŻem, mieliśmy jechać do miasta X. on na bilarda z kolegami, ja pochodzić po sklepach, pojechaliśmy, powiedział, że będzie po mnie za godzinie. No ale mu się przedłużyło, a w międzyczasie mój brat napisał do mnie, że nie wyjdzie z psem, bo ja miałam iść itp. no i jakoś mnie to rozdrażniło, wkurzyło i w ogóle, TŻowi na nieszczęście się bilard przeciągnął, no i dzwonie do niego, a on, że będzie po mnie za pół godziny...był za godzinę. No i mu się oberwało, że o matko się zmiłuj. Najnormalniej w świecie się na nim wyżyłam. Wkurzyło mnie jego spóźnienie, ale nie byliśmy jakoś sztywno umówieni, tylko tak mniej więcej i normalnie by to jakoś przeszło, ale przez to, że już byłam podminowana skończyło się fatalnie...
Podczas powrotu do domu M. się zatrzymał, żebyśmy mogli porozmawiać, a ja tylko ukrywałam, że ryczę i patrzyłam w bok, to jest straszne, ale drażnił mnie w każdym calu. Nie układa nam sie ostatnio, a ja czuję, że jestem od niego coraz dalej. Przykro mi patrzeć na to jak on się stara, jak rozpaczliwie szuka potwierdzenia, że ja go kocham, że będzie dobrze...

Nie pisałam wcześniej, ale mamy z TŻem za sobą 4msc. rozstanie, które było z winy obojga, jednak to on wtedy ostatecznie chciał żebyśmy się rozeszli, ja błagałam, żeby został, zrobiłabym wszystko, choć tak naprawdę to ja miałam większe powody do tego, żeby odejść, no ale w ostateczności skapitulowałam i zdecydowałam, że kompletnie zrywam z nim wszystkie relacje. Zero kontaktu przez jakiś miesiąc. W końcu to on próbował mnie przekonać do powrotu, bardzo, bardzo mu zależało, ja nie chciałam. Czułam się zraniona, oszukana, rozżalona, poza tym całkiem nieźle sobie radziłam sama ale po jakimś czasie jednak stwierdziłam, że chciałabym spróbować. No i wróciliśmy do siebie. To tak w telegraficznym skrócie.
Co mnie przeraża? Że on wtedy, przed rozstaniem był taki chłodny jak ja teraz, widzę po swoim zachowaniu, że powielam to co on robił, kiedy on się stara ja patrzę w odległy punkt, prawie nie odpowiadam, zamykam się w sobie...

Jestem okropna, zazdrosna, czasem histeryczna a czasem niewzruszona jak skała.
Do tego wokół mnie jest tyle fatalnych historii, gdzie mężczyźni ranią kobiety, którym obiecywali złote góry: bicie, picie, zdrady, hazard... Nawet tu na wizażu na górze swego czasu wyświetlały się statystyki, że 60% mężczyzn przyznaje się do zdrady (wolę nie myśleć ile się nie przyznaje...). To wszystko co mnie otacza sprawia, że zaczynam wątpić w mężczyzn, w miłość, w wierność, w to że możliwy jest prawdziwy związek, gdzie dwie osoby wzajemnie się szanują i dożywają razem pięknej starości. Boję się zaangażować. Wybaczyłam mu tamten zły czas, ale nie umiem o tym zapomnieć...ciągle to we mnie siedzi i pojawia się myśl, że może zranić, odrzucić mnie tak jak wtedy....to wszystko bardzo mnie blokuje i czuję się fatalnie, bo ja go naprawdę bardzo kocham, tylko czuję się taka zagubiona w tych moich myślach, obawach...

a mówiłaś mu o tych swoich obawach? wydaje mi się , ze najgorzej kiedy się trzyma wszystko w środku , wtedy rodzą sie nieporozumienia...kłótnie itp

[nniee]

Trochę mu mówiłam, ale ostatnio jest ze mną coraz gorzej. Na zewnątrz pokerowa mina (to, że się dziś zaczęłam ryczeć było naprawdę wyjątkiem, podejrzewam, że czarę goryczy przelały hormony) a w środku kotłuje się to wszystko...

[magda170325]

Napisane przez nniee

Trochę mu mówiłam, ale ostatnio jest ze mną coraz gorzej. Na zewnątrz pokerowa mina (to, że się dziś zaczęłam ryczeć było naprawdę wyjątkiem, podejrzewam, że czarę goryczy przelały hormony) a w środku kotłuje się to wszystko...

Kiedy był ten czas rozstania? Kiedy do siebie wróciliście?

[nniee]

Rozstaliśmy się w wigilię 2011, wróciliśmy do siebie pod koniec kwietnia 2012.
W tym roku czeka nas 5 rocznica.