Ciąża w wieku 20 lat

[agniesikk]

Napisane przez MsLullaby

Dokladnie, u mnie w rodzinie widac to samo. Moja siostra ma 23 lata, slub odbywal sie wrecz "na wariata" (wszystko organizowane 3 dni przed(!) slubem cywilnym) oczywiscie wszystko z powodu ciazy o dziwo planowanej, tyle, ze tak planowanej, ze nie maja za co zyc, chlopak to palant i licza tylko na socjal(mieszkaja poza krajem). Tez ma mieszkanie i niby jakis tam dochod, ale widzisz, jest mloda i pstro ma w glowie, nie kieruj sie tylko tym ze och ach kolezanki maja to ja tez chce! Ty je widzisz z dziecmi pewnie tylko na zdjeciach lub przez chwile, dziecko to ogromny obowiazek ktory wymaga ogromu pieniedzy, zdrowia, rozsazdku i wieeeelkiej odpowiedzialnosci, bo na Twoich barkach spoczywa zycia drugiego bezbronnego czlowieka. \na taka decyzje trzeba byc w 100% przygotowanym i pewnym tego, a sam fakt ze radzisz sie "czy miec dziecko?" na forum swiadczy o tym, ze jeszcze musisz troche (pare lat) z tym poczekac.

Haha, to jak siostra mojego TŻ ;D Ślub na wariata, zaraz dziecko, mąż stracił pracę, ale już sobie zrobili drugie i tylko łapę po pieniądze wyciągają. Wstyd i tyle.

[dobrarada]

Wprawdzie jestem przypadkiem z wizażu
ale znam conajmniej dwie osoby które miały dziecko tak wczesnie (ja i moja przyjaciółka), jej się udało małżeństwo, mnie niekoniecznie

ale nie przez dziecko (tylko mąż był nietegens )

Czy ja wiem czy straciłam młodość? Chyba nie
Bo jak dzieci miały już po parę lat a my byliśmy około 30-tki - przez kilka ładnych lat prowadzilismy dosyć rozwinięte życie towarzyskie, zresztą teraz mamy koło 40-tki (niektórzy już po) i jakoś do grobu się nie kładziemy, jeździmy na wczasy, możemy chodzić na imprezy i na dyskoteki (dzieci duże to nie potrzebują opieki jak niemowlaki). Jak dla mnie to nie ma znaczenia - czy ja się bawię i baluję w wieku 20 do 25 czy też 35 do 40 - jaka różnica? Chyba tylko taka, że w wieku 35-40 ma się więcej kasy i można się bawić w droższych lokalach i jeździć na zagraniczne wczasy a nie pod namiot na Mazury (załóżmy).

To z tym wyszaleniem się za młodu nie do końca jest moim zdaniem prawdą. Bo jak ktoś ma ognisty temperament (imprezowy) - to mu nie przejdzie po 30-tce
Jakieś 12 lat temu mielismy z pierwszym mężem paczkę znajomych w wieku 30-40 lat, jak myśmy balowali - kilka lat praktycznie co weekend albo dyskoteka albo domówka (wszystkie dzieci się bawiły razem a my starzy też razem ), aż się nam po prostu znudziło po iluś tam latach

Dlatego fakt posiadania malutkiego dziecka to nie jest wyrok na całe życie
Bez przesady, dzieci szybko rosną i szybko się usamodzielniają a dorosły człowiek mający około 30-40 lat jest jeszcze na tyle młody, że spokojnie ma czas na wszystkie szaleństwa (w granicach rozsądku i prawa) na które ma ochotę

[KrwawaMary86]

Dobrarada - Jakby wszystko było tak sprawiedliwe to ludzie w wieku np 30 lat po śmierci rodziców, którzy nie doczekali emerytury, też by dostawali rentę, bo przecież rodzice płacili składki. Niestety tak się nie dzieje. Taki system i tu chyba nic nie możemy zdziałać. Jeśli uważasz, że w porządku jest gdy młoda, niby samotna matka dostaje zapomogi z MOPS-u a tak naprawdę ma partnera, który jej finansowo pomaga to ok. Twoje zdanie i masz do niego prawo. Ja uważam, że osoba dorosła i dojrzała, która świadomie decyduje się na macierzyństwo nie powinna liczyć na pomoc z zewnątrz np. od rodziców. Rodzice nie zawsze będą pomagać. To jej dziecko a nie rodziców.

[agniesikk]

Napisane przez dobrarada

Wprawdzie jestem przypadkiem z wizażu
ale znam conajmniej dwie osoby które miały dziecko tak wczesnie (ja i moja przyjaciółka), jej się udało małżeństwo, mnie niekoniecznie

ale nie przez dziecko (tylko mąż był nietegens )

Czy ja wiem czy straciłam młodość? Chyba nie
Bo jak dzieci miały już po parę lat a my byliśmy około 30-tki - przez kilka ładnych lat prowadzilismy dosyć rozwinięte życie towarzyskie, zresztą teraz mamy koło 40-tki (niektórzy już po) i jakoś do grobu się nie kładziemy, jeździmy na wczasy, możemy chodzić na imprezy i na dyskoteki (dzieci duże to nie potrzebują opieki jak niemowlaki). Jak dla mnie to nie ma znaczenia - czy ja się bawię i baluję w wieku 20 do 25 czy też 35 do 40 - jaka różnica? Chyba tylko taka, że w wieku 35-40 ma się więcej kasy i można się bawić w droższych lokalach i jeździć na zagraniczne wczasy a nie pod namiot na Mazury (załóżmy).

To z tym wyszaleniem się za młodu nie do końca jest moim zdaniem prawdą. Bo jak ktoś ma ognisty temperament (imprezowy) - to mu nie przejdzie po 30-tce
Jakieś 12 lat temu mielismy z pierwszym mężem paczkę znajomych w wieku 30-40 lat, jak myśmy balowali - kilka lat praktycznie co weekend albo dyskoteka albo domówka (wszystkie dzieci się bawiły razem a my starzy też razem ), aż się nam po prostu znudziło po iluś tam latach

Dlatego fakt posiadania malutkiego dziecka to nie jest wyrok na całe życie
Bez przesady, dzieci szybko rosną i szybko się usamodzielniają a dorosły człowiek mający około 30-40 lat jest jeszcze na tyle młody, że spokojnie ma czas na wszystkie szaleństwa (w granicach rozsądku i prawa) na które ma ochotę

Hm, no patrz, moja mama jest pod 50-tke, ojciec już po i też się bawią, mimo rodzicielstwa w takim normalnym wieku (mama 27, ojciec 31). Zresztą nie chodzi tylko i wyłącznie o imprezy (gdyby tylko na tym życie polegało)... Zwyczajnie nie wiem po jaką cholerę świadomie rodzić dziecko w wieku 20 lat i zamiast studiować, cieszyć się beztroską, to zakopać się w pieluchach i martwić czy wystarczy na mleko, na leki dla dziecka, albo że trzeba brać kolejne zwolnienie z roboty, bo angina. Poza tym brak wykształcenia=mniejsze szanse na dobrą pracę.

Zresztą jakim cudem imprezowałaś jako młoda matka? Brałaś dzieci na domówkę czy dyskotekę? Bo moje kuzynki-młode matki zostawiały dzieci dziadkom (mnie też się czasem zdarzyło pilnować takiego dzieciaka, żeby matka mogła wyjść). Też mi coś.

[chwast]

Napisane przez KrwawaMary86

Dobrarada - Jakby wszystko było tak sprawiedliwe to ludzie w wieku np 30 lat po śmierci rodziców, którzy nie doczekali emerytury, też by dostawali rentę, bo przecież rodzice płacili składki. Niestety tak się nie dzieje. Taki system i tu chyba nic nie możemy zdziałać. Jeśli uważasz, że w porządku jest gdy młoda, niby samotna matka dostaje zapomogi z MOPS-u a tak naprawdę ma partnera, który jej finansowo pomaga to ok. Twoje zdanie i masz do niego prawo. Ja uważam, że osoba dorosła i dojrzała, która świadomie decyduje się na macierzyństwo nie powinna liczyć na pomoc z zewnątrz np. od rodziców. Rodzice nie zawsze będą pomagać. To jej dziecko a nie rodziców.

agniesikk - już abstrahując czy ktoś posiada warunku na dziecko czy nie - nie ma co się dziwić, że ktoś planuje świadome macierzyństwo w tym wieku, niektórzy po prostu tego chcą i tyle
Mój szwagier ma 21 lat, urodziła się córeczka - nie ma nawet matury, a mądry i zaradny z niego facet, zarabia 4 tys sam. I te czynniki - warunku oraz CHĘĆ posiadania tego dziecka mu to umożliwiły. Nie widzę w tym nic dziwnego, z resztą to przykre co opisujesz jakby posiadanie dziecka polegało tylko na pieluchach i braniu zwolnień. Niektórzy widzą to inaczej.

[khloe]

Napisane przez MaryLou19

Witam wszystkie Panie Mam do Was pytanie... Mam 20 lat, jestem z moim partnerem 2 lata, od roku mieszkamy razem. Ja bardzo chciałabym mieć dziecko. Jeśli chodzi o finanse to na pomoc rodziców nie ma za bardzo co liczyć, bo moi zmarli, a mojego faceta nie mają tyle, żeby nas wspierać. Ja mam rentę, a narzeczony pracuje. Oboje uczymy się zaocznie. Bardzo chciałabym mieć już rodzinę, czuję instynkt macierzyński, jak dowiaduje się, że kolejne koleżanki są w ciąży to chce mi się płakać, bo też bym bardzo chciała Dom mam 3 pokojowy z kuchnią, łazienką i dużym ogrodem, także dziecko miałoby gdzie mieszkać. Myślicie, że to za wcześnie? Podzielcie się ze mną swoim zdaniem

Jesteś dziecinna i strasznie nieodpowiedzialna. Tyle Ci mogę powiedzieć

[dobrarada]

Napisane przez leniwca

I jeszcze dziadkowie na pewno przypilnują dziecka w weekendy. W końcu w normalnych rodzinach tak bywa.


Ale chodzenie po zasiłki dla SAMOTNEJ matki, podczas, gdy ma partnera, mogłaby z nim wziąć ślub, ale nie weźmie, bo kasa przepadnie- to nie jest do końca uczciwe wg mnie.
Zwykłe cwaniakowanie. Niedojrzała (moim zdaniem) panna ma ciśnienie na bobaska, bo koleżanki już mają, a ona nie.


I jeszcze udawać samotną matkę, żeby wyciągnąć więcej kasy, mieć pierwszeństwo dla dziecka w przedszkolu/żłobku itp przywileje

Jakoś nie mam zbytnio szacunku do ludzi, którzy 'bawią się' w ten sposób.

A pójście do pracy - do czego jest zachęcana autorka - to jest uczciwe?
Idzie autorka do pracy, ktoś ją przyjmuje, po 3 miesiącach idzie na L-4 i przez 33 dni jej choroby (ciąży) płaci ten biedny frajer pracodawca , potem ten sam frajer jeszcze musi zapłacić około 40 dni urlopu wypoczynkowego (zaległego z okresu choroby + bieżacego z roku urodzenia dziecka), więc frajer pracodawca jest wyfrajerzony na 3,5 miesięcznej pensji
A ZUS - płaci za pozostały okres ciązy i za macierzyński - i to faktycznie jest kasa podatników (czyli nas wszystkich).

To może lepiej i uczciwiej wykorzystać rentę po rodzicach - skoro renta ta pochodzi ze składek ZUS odłożonych przez rodziców?

A co do przedszkola czy żłobka - po co dziecko ma być w żłobku skoro mama nie pracuje?Przecież kobiety pracujące mają pierwszeństwo.

[agniesikk]

Napisane przez chwast

agniesikk - już abstrahując czy ktoś posiada warunku na dziecko czy nie - nie ma co się dziwić, że ktoś planuje świadome macierzyństwo w tym wieku, niektórzy po prostu tego chcą i tyle
Mój szwagier ma 21 lat, urodziła się córeczka - nie ma nawet matury, a mądry i zaradny z niego facet, zarabia 4 tys sam. I te czynniki - warunku oraz CHĘĆ posiadania tego dziecka mu to umożliwiły. Nie widzę w tym nic dziwnego, z resztą to przykre co opisujesz jakby posiadanie dziecka polegało tylko na pieluchach i braniu zwolnień. Niektórzy widzą to inaczej.

A czy ja napisałam, że tylko na tym to polega? Niestety życie wygląda inaczej, nikt nie mówi, że macierzyństwo to same cienie, no ale szczerze, jak czasem posłucham znajomych moich rodziców, to wszyscy się cieszą, że dzieci już są dorosłe i jak wspominają jaka radość była, jak dziecko zaczęło siadać na nocnik, samo jeść, poszło do szkoły, bo robiło się coraz bardziej samodzielne, wymagało mniejszej asysty itp. Myślisz, że jak masz grypę, a mąż w pracy, to dzieci Ci dadzą wyzdrowieć? Jak mój ojciec był chory, to mama musiała iść do pracy, a my skakałyśmy z siostrą po ojcu, bo byłyśmy zdrowe i kij nas obchodziło, że on miał gorączkę. Mężowie są zawsze zadowoleni, bo to nie oni siedzą z dziećmi w domu ;D

Zresztą naprawdę za dużo się napatrzyłam na te wszystkie niezadowolone dziewczyny, dla mnie idealne macierzyństwo to mit z reklamy Pampersów, gdzie dziecka kupka pachnie, dziecko jest tanie w utrzymaniu, nie ma problemu z zapisaniem do przedszkola itp. Jasne, że dzieci można chcieć, ale trzeba wziąć na siebie WSZYSTKIE wynikające z tego obowiązki i konsekwencje, a nie tu podrzucić dziecko jednym dziadkom, za tydzień drugim, bo chcę iść na imprezę.

[invisible_01]

Napisane przez dobrarada

[/COLOR]
Nie na koszt państwa. Jej rodzice pracowali i opłacali składki ZUS (tzw.ubezpieczenia społeczne - emerytalne i rentowe) aby mieć na starość emeryturę, niestety nie doczekali emerytury a ich składki przeszły na dzieci. To chyba sprawiedliwe???? Poza tym chyba nikt z nas nie chciałby renty zamiast żyjących rodziców???
Dziewczyna straciła rodziców i te pieniążki się jej należą bezspornie i pochodzą od jej rodziców którzy je zarobili i odłożyli w formie składek. Wypadałoby troszkę mieć pojęcia o mechanizmach zanim sie zacznie kogoś krytykować.

Rozumiem, że składki do MOPS-u jej rodzice też płacili? Pobieranie renty przez uczące się dziecko jest OK, ale doradzanie, że lepiej nie legalizować związku, bo jako samotna matka dostanie się zasiłki, już nie jest OK. To po prostu świadome życie na koszt państwa i oszustwo, bo samotną matką wcale by nie była, i naprawdę dziwi mnie doradzanie czegoś takiego.

[leniwca]

Napisane przez dobrarada

A pójście do pracy - do czego jest zachęcana autorka - to jest uczciwe?
Idzie autorka do pracy, ktoś ją przyjmuje, po 3 miesiącach idzie na L-4 i przez 33 dni jej choroby (ciąży) płaci ten biedny frajer pracodawca , potem ten sam frajer jeszcze musi zapłacić około 40 dni urlopu wypoczynkowego (zaległego z okresu choroby + bieżacego z roku urodzenia dziecka), więc frajer pracodawca jest wyfrajerzony na 3,5 miesięcznej pensji
A ZUS - płaci za pozostały okres ciązy i za macierzyński - i to faktycznie jest kasa podatników (czyli nas wszystkich).

To może lepiej i uczciwiej wykorzystać rentę po rodzicach - skoro renta ta pochodzi ze składek ZUS odłożonych przez rodziców?

A co do przedszkola czy żłobka - po co dziecko ma być w żłobku skoro mama nie pracuje?Przecież kobiety pracujące mają pierwszeństwo.

Ale ja nie pisałam o rencie, tylko o zasiłkach i przywilejach dla samotnej matki, podczas, gdy autorka ma partnera.

Pójście do pracy z zamiarem wzięcia l4, gdy tylko zajdzie w ciążę (bez komplikacji)- też uważam za nieuczciwe.
Podobnie jak twoje rady z korzystania do zasiłków przeznaczonych dla samotnych matek, gdy samotną matką się nie jest. Cwaniactwo i tyle.

Napisane przez agniesikk

Zresztą naprawdę za dużo się napatrzyłam na te wszystkie niezadowolone dziewczyny, dla mnie idealne macierzyństwo to mit z reklamy Pampersów, gdzie dziecka kupka pachnie, dziecko jest tanie w utrzymaniu, nie ma problemu z zapisaniem do przedszkola itp. Jasne, że dzieci można chcieć, ale trzeba wziąć na siebie WSZYSTKIE wynikające z tego obowiązki i konsekwencje, a nie tu podrzucić dziecko jednym dziadkom, za tydzień drugim, bo chcę iść na imprezę.

Jak patrzę na znajome-młode mamy, to nie ma rzeczy, której bym im zazdrościła.
Może i nie wyglądają na mega nieszczęśliwe, ale nastoletni/wczesno 20letni wiek to za wcześnie dla mnie na taką odpowiedzialność i zmartwienia, użeranie się z eksem, który nie płaci alimentów, kłótnie z rodzicami, robienie długów, bo dziecko szybko wyrasta z ciuchów, choruje etc, skąd wziąć na to pieniądze?

[dobrarada]

Napisane przez KrwawaMary86

Dobrarada - Jakby wszystko było tak sprawiedliwe to ludzie w wieku np 30 lat po śmierci rodziców, którzy nie doczekali emerytury, też by dostawali rentę, bo przecież rodzice płacili składki. Niestety tak się nie dzieje. Taki system i tu chyba nic nie możemy zdziałać. Jeśli uważasz, że w porządku jest gdy młoda, niby samotna matka dostaje zapomogi z MOPS-u a tak naprawdę ma partnera, który jej finansowo pomaga to ok. Twoje zdanie i masz do niego prawo. Ja uważam, że osoba dorosła i dojrzała, która świadomie decyduje się na macierzyństwo nie powinna liczyć na pomoc z zewnątrz np. od rodziców. Rodzice nie zawsze będą pomagać. To jej dziecko a nie rodziców.

Ograniczenie w rencie po rodzicach sięga do 26 r.ż, i dotyczy dzieci uczących się (to całkiem logiczne , bo jeśli ktoś studiuje i ma rodziców to oni wg Kodeksu Rodzinnego mają OBOWIĄZEK utrzymywać dziecko do 26 r.ż. - jeśli dziecko się uczy). Co do dziedziczenia składek - generalnie dziedziczymy składki z III i II filaru (niestety ten II został nieco okradziony przez obecny rząd) po naszych rodzicach (jesli wyrażą taką chęć oczywiście). Tylko składki z I filaru są nie dziedziczne.

Zapomoga z MOPSU jest naprawdę mikro
A jak tak bardzo nie podoba Ci się zarządzanie naszymi pieniążkami (czyli tym co wpłacamy do budżetu z naszych zarobków) - proponuję przeglądnąć budżet gminy w której mieszkasz (na początek wystarczy). Jako dorosła osoba masz prawo do tego i proponuję zobaczyc jakie kwoty są marnowane na bzdury, na gigantyczne zarobki urzędasów które są kilkudziesięciokrotnie wyższe niż zasiłki. Akurat te marne grosze kierowane do samotnych matek to kpina z tych kobiet tak naprawdę a nie realna pomoc.

Pomoc od rodziców to pomoc z zewnątrz?
Zawsze myslałam, że pomoc z zewnątrz to pomoc sąsiedzka, państwowa albo jakaś inna sformalizowana. A pomoc od rodziców? Przecież jak oni są w potrzebie (np. trzeba jechać z nimi do lekarza itp.) to w pierwszym rzędzie pomagam im ja albo rodzeństwo. To normalne, naturalne i zdrowe. Nie wzywają TAXI (bo są dorośli, samodzielni i odpowiedzialni) - tylko NAS - bo po to jest rodzina, żeby sobie pomagać i się wspierać. Chyba, że ja jestem jakaś NIENORMALNA, że tak uważam.

---------- Dopisano o 17:43 ---------- Poprzedni post napisano o 17:41 ----------

Napisane przez leniwca

Ale ja nie pisałam o rencie, tylko o zasiłkach i przywilejach dla samotnej matki, podczas, gdy autorka ma partnera.

Pójście do pracy z zamiarem wzięcia l4, gdy tylko zajdzie w ciążę (bez komplikacji)- też uważam za nieuczciwe.
Podobnie jak twoje rady z korzystania do zasiłków przeznaczonych dla samotnych matek, gdy samotną matką się nie jest. Cwaniactwo i tyle.

Ale ta dziewczyna nic takiego nie pisała, że zamierza korzystać z zasiłków. Ja napisałam, że jest taka możliwość
Bo jest.
A cwaniaki to siedzą na Wiejskiej. My to im możemy buty czyścić

[KrwawaMary86]

Dobrarada - Obawiam się, że nie jesteśmy godni nawet żeby im buty czyścić

Ciekawe czy Autorka pojawi się jeszcze na forum i rozwieje kilka wątpliwości np. co na to wszystko jej partner?

[crippled]

Moim zdaniem 20 lat to zdecydowanie za wcześnie na dziecko. Przecież ledwo sama przestałaś nim być - dziecko nie zając nie ucieknie

[dobrarada]

Się przyczepiłyście do zasiłku....
Żeby go dostać, trzeba mieć takie dochody na głowę, że nawet w Nairobi takich małych nie mają
Zresztą do podstawy wlicza się renty, alimenty i mało kto się załapie. Nie mówiąc o kwotach - daleka znajoma dostaje troszkę ponad 91 zeta na dwójkę dzieci w wieku szkolnym - więc szał na maksa

Autorka nic nie pisała o żadnych zasiłkach, a to że będzie pobierać rentę po rodzicach - należy się jej i tyle. To są JEJ rodziny pieniądze.
Dobra, kończę
Pa

[leniwca]

Napisane przez dobrarada

Ale ta dziewczyna nic takiego nie pisała, że zamierza korzystać z zasiłków. Ja napisałam, że jest taka możliwość
Bo jest.
A cwaniaki to siedzą na Wiejskiej. My to im możemy buty czyścić

Ty jej to poradziłaś i ja uważam to za nieuczciwe.

Co do pogrubionego.
A powiedz jakiejś samotnej, bezrobotnej matce, która ledwo ciągnie koniec z końcem, że jej eks, który pracuje na czarno byle alimentów na dziecko nie płacić, to niewiniątko w porównaniu z tymi z Wiejskiej
Albo lepiej- poklep takiego tatuśka po ramieniu i powiedz, że inni jeszcze bardziej cwaniakują, więc niech nie ma wyrzutów sumienia

Słabe jest wybielanie swojego postępowania porównując się do gorszych.
Czemu równasz w dół? Mnie jakoś nie przekonuje takie porównanie. W ten sposób można wszystko usprawiedliwić.

[magda170325]

Oj też miałam takie zapędy z rok temu. Wówczas miałam tyle lat co i Ty.
Na szczęście mi przeszło
Dziecko to duża odpowiedzialność, zdałam sobie sprawę, że w tym wieku mieć dziecko to jest za wcześnie.
Uważam, że dziecku powinno się zapewnić dobre warunki do życia..
Pieniądze na dziecko powinny być, powinniście razem mieszkać i je razem wychowywać...
Ciąża Ci nie ucieknie, może wstrzymaj się te kilka lat? Jak dziecko będzie małe to nie będziesz miała życia poza nim, pochłonie większość Twojego czasu jak nie cały
Ale ja to chciałam dziecko dlatego, że poczułam w sobie instynkt, a nie dlatego, że mi było szkoda, że koleżanki mają dzieci a ja nie.

[Kohnelia20]

kup/przygarnij sobie najpierw psa na próbe

[Ostre wasabi]

Najpierw piszesz Autorko, że chcesz dziecko - wejście w dorosłe życie (?), a potem szukasz źródeł utrzymania u innych członków rodziny - dziecinne. Zakładając rodzinę chyba oczywiste jest, że sama ze swoim partnerem musisz zapewnić mu jakiś byt a ewentualna pomoc to dodatek i miły gest a nie obowiązek rodziny

[paula78]

Napisane przez Kohnelia20

kup/przygarnij sobie najpierw psa na próbe

Chyba Cię po$#@% żeby nieodpowiedzialni ludzie jeszcze psa na próbe brali:-/
Szlag mnie trafia jak czytam takie rady i nawet emotikonki nie pozwalaja mi traktowac to jako żartu.

[viva91]

Napisane przez paula78

Chyba Cię po$#@% żeby nieodpowiedzialni ludzie jeszcze psa na próbe brali:-/
Szlag mnie trafia jak czytam takie rady i nawet emotikonki nie pozwalaja mi traktowac to jako żartu.

Po namyśle zgadzam się z Tobą. To może Tamagotchi?

[paula78]

Napisane przez viva91

Po namyśle zgadzam się z Tobą. To może Tamagotchi?

Sama musiałam się tym badziewiem zajmować gdy dziecko było w szkole wiesz jakie to upierdliwe

[apows]

Napisane przez MaryLou19

Witam wszystkie Panie Mam do Was pytanie... Mam 20 lat, jestem z moim partnerem 2 lata, od roku mieszkamy razem. Ja bardzo chciałabym mieć dziecko. Jeśli chodzi o finanse to na pomoc rodziców nie ma za bardzo co liczyć, bo moi zmarli, a mojego faceta nie mają tyle, żeby nas wspierać. Ja mam rentę, a narzeczony pracuje. Oboje uczymy się zaocznie. Bardzo chciałabym mieć już rodzinę, czuję instynkt macierzyński, jak dowiaduje się, że kolejne koleżanki są w ciąży to chce mi się płakać, bo też bym bardzo chciała Dom mam 3 pokojowy z kuchnią, łazienką i dużym ogrodem, także dziecko miałoby gdzie mieszkać. Myślicie, że to za wcześnie? Podzielcie się ze mną swoim zdaniem

Ja uważam, że skoro czujesz takową właśnie potrzebe to powinnaś to zrobić, pod warunkiem, że partner pragnie tego samego. Zorientuj się jednak czy jest on na pewno odpowiedzialnym facetem, i czy kocha dzieci. Zaobserwuj jego stosunek do matki. Jaki jest dla matki taki bedzie dla Ciebie - to udowodnione.

[viva91]

Napisane przez paula78

Sama musiałam się tym badziewiem zajmować gdy dziecko było w szkole wiesz jakie to upierdliwe

Hmm, to zostaje chyba tylko szmaciana lalka

[ewelajna25]

Napisane przez agniesikk

Hm, nie znam ani jednej dziewczyny, która urodzilaby tak młodo dziecko i ani przez chwilę nie żałowała straconej młodości itp. (przypadki z wizażu mnie nie interesują, bo tu można różne cuda pisać). Zawsze widzę na imprezach rodzinnych rozgoryczoną kuzynkę, która zamiast słodkiego bobaska i cudownego męża ma rozwydrzonego bachora i męża śmierdzącego lenia. Tak poważne wybory w tak młodym wieku nie zawsze wychodzą na dobre. Nie każda historia ma happy end.

I tu się mylisz. A to, że Ty nie znasz takich przypadków w swoim otoczeniu, nie oznacza, że nie występują. Sytuacje są bardzo różne.

Moja starsza siostra urodziła dziecko w wieku 20 lat (starała się o ciążę, bo lekarze powiedzieli, że może być bezpłodna, a ona strasznie chciała mieć dzieci).

Z wszystkim dała sobie radę, a pracowałą i uczyła się. Pomoc miała tylko w mężu i naszej rodzinie.

Dała radę? Dała! Nigdy nie chodziła rozgoryczona czy rozrzalona, a jak chciała wyjść się pobaiwć z mężem czy do kina, nie było problemu, zawsze byli chętni zaopiekować się na ten czas dzieckiem.

Nie ma 100% pewności, że macierzyństwo jest lepsze czy mniej obciażające dla kobiety z racji młodego/starszego wieku.

Znam kilka dziewczyn, które świetnie sobie dawały radę pomimo młodego wieku, i wcale nie uważały, że tracą.....a znam i taki, gdzie matka po 30 jest załamana, bo właśnie straciła wolność ( a nie tak to sobie wyobrażała, dodam, że dziecko chciane i wyczekiwane a ona z dziećmi pracowała na studiach i bardzo lubila dzieci w ogóle).

No ale to piszę na wizażu, więc wierzyć mi nie musisz

[natash88]

Brak mi słów, jak czytam wszystkie posty tutaj. Jeszcze takiego ograniczenia to na wizażu nie czytałam. Się powoli robi jakiś JEDYNY PRAWDZIWY MODEL RODZINY

a) G*o was obchodzi, czy najpierw legalizuje związek.
b) jeśli nie legalizuje go, żeby nie utracić renty, to jak najbardziej rozumiem - za to płacili jej rodzice, od których pomocy już nie uświadczy, a od wieku 26 lat nawet i renty już nie będzie miała. Null. No jawne wykorzystywanie podatników, ta.
c) pomysł z zasiłkami - primo, rzucony przez kogoś innego, nie przez autorkę; po drugie - do przemyślenia, czy taki głupi i 'wykorzystujący' system
d) czy na wizażu jest tylko już jedna oficjalna, objawiona droga życia? trzeba mieć dziecko później, bo należy się bawić, i blablabla? i z jakim to jest mówione przekonaniem - nie jak opinia własna, a jak jakiś dogmat. No kierwa
e) w wieku 26 lat będzie miała odchowane dziecko. Zarzut - ale bez doświadczenia zawodowego - moje pytanie: WHY? Przecież do przedszkola można zapisać od 3 r.ż., do żłobka jeszcze wcześniej...Ona może pracować, jak większość studentów od ok. 23 r.ż. już bez problemu.

oraz f) największą niedojrzałość pokazały wpowiadające się w tym wątku, akurat Rzeczywiście, nie jesteście jeszcze dojrzałe, by mieć dzieci.

W jedyny pragmatyczny i neutralny sposób spojrzała dobrarada, odnosząc się do sedna - możliwości, wad i plusów. Reszta chyba tylko podbudowuje sobie ego pisaniem tutaj.

P.S. Osobiście uważam, że 20 lat to za wcześnie na posiadanie dzieci. Dla mnie. Bo nie byłam wtedy gotowa, i nie miałam takiej sytuacji finansowej (pracujący facet, renta) i bytowej (dom), w jakiej jest autorka. Ale byłabym daleka od jakiejkolwiek histerycznej reakcji.

Autorko, zastanów się, czy chcesz, po prostu. Siebie pytaj, i partnera, a nie forumowiczki. Masz w dużej mierze lepszą sytuację bytową i materialną niż większość par decydujących się na dziecko, nawet ok. 30tki.

[tyene]

Nic nikomu do tego (prócz Ciebie i partnera, zakładając, że jesteście niezależni finansowo) kiedy będziesz mieć dzieci. Mam masę znajomych co miały dziecko w wieku 21,22,23 lat i masę, które miały później i nie sądzę, by którakolwiek z tych opcji była "obiektywnie lepsza", wszystko zależy od okoliczności. Od tego, co chce partner. Gdybym miała męża (dla mnie to musiałby być mąż), który miałby dobrą pracę, mielibyśmy dom/mieszkanie na własność po rodzicach, miałabym rentę i studiowałabym zaocznie, to bez wahania z dziką rozkoszą bym się rozmnożyła w wieku lat 20. Niestety, nie mam ani męża, ani warunków, ani nie mam (już) 20 lat.

[dobrarada]

dzięki natash88

Myślę, że właśnie ta względnie dobra sytuacja materialna (renta, dom, pracujący partner) - może być solą w oku u niektórych osób nie będących w równie dobrym położeniu.

Jak się kochają a jej partner jest dobrym i odpowiedzialnym człowiekiem, czemu nie?
Poza tym może być taka chęć założenia jak najszybciej pełnej rodziny (z dziećmi) bo swoją własną straciła bardzo wcześnie. To można zrozumieć.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez MaryLou19

Witam wszystkie Panie Mam do Was pytanie... Mam 20 lat, jestem z moim partnerem 2 lata, od roku mieszkamy razem. Ja bardzo chciałabym mieć dziecko. Jeśli chodzi o finanse to na pomoc rodziców nie ma za bardzo co liczyć, bo moi zmarli, a mojego faceta nie mają tyle, żeby nas wspierać. Ja mam rentę, a narzeczony pracuje. Oboje uczymy się zaocznie. Bardzo chciałabym mieć już rodzinę, czuję instynkt macierzyński, jak dowiaduje się, że kolejne koleżanki są w ciąży to chce mi się płakać, bo też bym bardzo chciała Dom mam 3 pokojowy z kuchnią, łazienką i dużym ogrodem, także dziecko miałoby gdzie mieszkać. Myślicie, że to za wcześnie? Podzielcie się ze mną swoim zdaniem

według mnie - za wcześnie. co innego, gdybyś pracowała.

[khloe]

Napisane przez paula78

Chyba Cię po$#@% żeby nieodpowiedzialni ludzie jeszcze psa na próbe brali:-/
Szlag mnie trafia jak czytam takie rady i nawet emotikonki nie pozwalaja mi traktowac to jako żartu.

dokładnie ja bym autorce szmacianej lalki nie powierzyła

[natash88]

Napisane przez dobrarada

dzięki natash88

Myślę, że właśnie ta względnie dobra sytuacja materialna (renta, dom, pracujący partner) - może być solą w oku u niektórych osób nie będących w równie dobrym położeniu.

Jak się kochają a jej partner jest dobrym i odpowiedzialnym człowiekiem, czemu nie?
Poza tym może być taka chęć założenia jak najszybciej pełnej rodziny (z dziećmi) bo swoją własną straciła bardzo wcześnie. To można zrozumieć.

Ja w ogóle nie rozumiem zarzutu, że 'nie, bo nie pracujesz'. Ale ma rentę. Jeszcze przez jakieś 6 lat. Studenci w tym czasie sobie siedzą i balują, a ona wychowa dziecko, MAJĄC DOCHÓD (należny!). Podczas gdy inni po studiach będą zaciążać, ona może sobie iść do pracy, i tyle...RENTA to też dochód. Przecież młoda dziewczyna, nawet gdyby miała dochód, to znając, obecne realia miałaby umowę na czas określony, zleceni, lub o dzieło i co by jej to dało w momencie narodzin dziecka, oprócz jednego wielkiego nic?...Bo w tej chwili autorka ma akurat stały dochód.

P.S. uwagi o psie i lalce są poniżej poziomu. Nie wiem na jakiej podstawie, i mogę się domyślać z jakich motywów (i raczej nie tych pochlebnych).