Przydnębienie z powodu urodzin.. Jak sobie z tym radzić? Może też tak macie? :(

[b57b0c36aac5e3558a14a2d0d269fc6e062f42ab_5d436f084516d]

.

[żurawinka]

Jak miałam 19 lat to 24-26 też wydawał mi sie takim poważnym wiekiem, a teraz jestem po 30 i wiem ze tamte mysli były niedojrzałe. Przyszło zycie, jego kłopoty i troski, piekne chwile owszem też, wiesz mi ze ostatnią rzeczą jaką będziesz się martwić jest wiek. Mężczyźni o których piszesz tez się starzeją,wiecznie za 19-mi nie bedą się uganiać (albo beda mieli u nich nikłe szanse)
Wbrew pozorom po 30 też jest zycie Tylko problemy ciut inne.

[Angel_00]

ja mam wręcz odwrotnie wreszcie dotarłam do magicznej 3 z przodu i nie mogę się doczekać co będzie dalej przecież czasu i tak nie zatrzymam ani nie cofnę tym bardziej cieszę się, że wszystko jeszcze przede mną

[201710120930]

dawno temu oglądałam wywiad z jakimś starszym znanym piosenkarzem (za cholerę nie moge sobie przypomnieć kto zacz ) i zapamiętałam jego wypowiedź w stylu ' mi tak ten czas zapieprza że mam wrażenie że co wtorek obchodzę urodziny'.
no ja już tez jestem w takim wieku że też co wtorek mam urodziny.
też mnie to już zaczyna wku...denerwować

no nic.koleżanki też się starzeją ...jedyna pociecha ;d

a tak poważnie..pomyśl że za 20 lat pomyslisz-ale młoda siksa wtedy byłam. i tak myśl w każdym wieku

[Duszaniola]

Mam tak samo tylko jestem młodsza o rok, urodziny dopiero za parę miesięcy, ale już przeżywam, bo nie wyobrażam sobie mieć 23 lata. Przeraża mnie jak ten czas szybko leci, wydaje mi się, jakbym dopiero co 17 miała.
W sumie teraz swoje życie lubię bardziej niż za czasów nastoletnich, ale wolałabym, żeby mi się wiek nie zmieniał od 21

[mpt]

[1=b57b0c36aac5e3558a14a2d 0d269fc6e062f42ab_5d436f0 84516d;38492759]Witam
Dziś poruszam problem, który zajmuje mnie z roku na rok coraz bardziej. Za parę dni obchodzę swoje dwudzieste czwarte urodziny i jestem z tego powodu po prostu smutna. Wiem, że dla jednych to jeszcze młody wiek, jednak ja nigdy nie chciałam dorosnąć, dla mnie górną granicą było 20-21 lat i koniec. Wszystko staje się teraz takie poważne... praca, dużo osób ciągle mówi, że to idealny wiek na ślub (no świadczy o tym też duża liczba zaręczyn wśród znajomych w zeszłym roku), a ja czuję, że życie mi przelatuje, i obudzę się jutro z wieku 50 lat. To, że większość czasu przebywałam w męskim gronie też swoje zrobiło.Widzę, jak reagują na młode dziewczyny, a jak całkowicie inaczej na panie po 30... I pomyśleć, że też na mnie za niedługo będą mówić swoim sloganem... Przeraża mnie to, nie pozwala cieszyć się urodzinami. Ma ktoś z was może podobne myślenie? Wiem, że to głupie, bo kolej rzeczy jest nieunikniona, jednak chętnie poznam wasze zdanie na ten temat...[/QUOTE]
Tak, bo oni zawsze będą mieli 20 lat Obracasz w jakimś dziwacznym towarzystwie i chyba nie za wiele masz w życiu do zrobienia, skoro tak przybija Cię bardzo młody wiek. Moja rada: zacznij żyć, zamiast odliczać liczby.

[af6a7928a10f2efb7030debf852af0b1c87659cc]

Tak, bo oni zawsze będą mieli 20 lat Obracasz w jakimś dziwacznym towarzystwie i chyba nie za wiele masz w życiu do zrobienia, skoro tak przybija Cię bardzo młody wiek. Moja rada: zacznij żyć, zamiast odliczać liczby.

Dokładnie.

Skąd ludzie biorą takie problemy

[groszek75]

mnie nigdy wiek nie dołował, cieszę sie, ze dożyłam do takiego w szczęsciu i zdrowiu i byle do przodu

nigdy sie wieku nie wstydzilam, nie ukrywam na portalach daty urodzin, po co???, taka jestem, czego mam sie wstydzic, ze mam ile mam, wygladam na 10 mniej, a czuje sie jakbym miala 21 i to jest najwazniejsze

ile to czytam postów, ojej mam juz 25 i taka stara jestem i wtedy mysle, a co ja mam powiedziec

gdybym nie miala tyle co mam, to ile tez bym stracila, lata 80-te najpiekniejsze

fakt nieraz na wizazu czuje sie jak weteran, senior itp., ale nawet mi z tym dobrze, "starszej" pani nikt nie dopieprzy

dlatego jedyne wyjscie zaakceptować , bo i tak nie ma sie wyjścia i nie wygra z metryką

zawsze na plus mowie sobie : coraz mniej do emerytury, juz tylko 30 lat mi zostalo

tak więc głowa do góry dziewczyny cieszcie sie swoja młodoscia

---------- Dopisano o 11:43 ---------- Poprzedni post napisano o 11:42 ----------

a i dodam jeszcze jedno lata latami, ale ja nieraz jestem bardziej 20-latka niz nie jedna ta co ma w metryce to, marudza jak nie powiem kto nieraz

[201604191500]

Napisane przez groszek75

mnie nigdy wiek nie dołował, cieszę sie, ze dożyłam do takiego w szczęsciu i zdrowiu i byle do przodu

nigdy sie wieku nie wstydzilam, nie ukrywam na portalach daty urodzin, po co???, taka jestem, czego mam sie wstydzic, ze mam ile mam, wygladam na 10 mniej, a czuje sie jakbym miala 21 i to jest najwazniejsze

ile to czytam postów, ojej mam juz 25 i taka stara jestem i wtedy mysle, a co ja mam powiedziec

gdybym nie miala tyle co mam, to ile tez bym stracila, lata 80-te najpiekniejsze

fakt nieraz na wizazu czuje sie jak weteran, senior itp., ale nawet mi z tym dobrze, "starszej" pani nikt nie dopieprzy

high five, siostro

szkoda, że nie da się na chwilę cofnąć do lat 80

[b57b0c36aac5e3558a14a2d0d269fc6e062f42ab_5d436f084516d]

Napisane przez mpt

Tak, bo oni zawsze będą mieli 20 lat Obracasz w jakimś dziwacznym towarzystwie i chyba nie za wiele masz w życiu do zrobienia, skoro tak przybija Cię bardzo młody wiek. Moja rada: zacznij żyć, zamiast odliczać liczby.

Nie chodzi mi o konkretnych ludzi, ale od zawsze w cenie była młodość, że tak powiem, to się nie zmienia. Właśnie przez to, że tak wiele rzeczy mam do zrobienia, czuję że życie po prostu mi przelatuje między jednymi, a drugimi studiami, pracą, rozrywkami. Absoltunie nigdy nie byłam osobą siedzącą na dupie i gapiącą się całymi dniami na telewizor...Po prostu tak już mam, że w okresie swoim urodzin łapie mnie taki smutek no i pierwsze zmarszczki obią swoje

Napisane przez groszek75

mnie nigdy wiek nie dołował, cieszę sie, ze dożyłam do takiego w szczęsciu i zdrowiu i byle do przodu

nigdy sie wieku nie wstydzilam, nie ukrywam na portalach daty urodzin, po co???, taka jestem, czego mam sie wstydzic, ze mam ile mam, wygladam na 10 mniej, a czuje sie jakbym miala 21 i to jest najwazniejsze

ile to czytam postów, ojej mam juz 25 i taka stara jestem i wtedy mysle, a co ja mam powiedziec

gdybym nie miala tyle co mam, to ile tez bym stracila, lata 80-te najpiekniejsze

fakt nieraz na wizazu czuje sie jak weteran, senior itp., ale nawet mi z tym dobrze, "starszej" pani nikt nie dopieprzy

dlatego jedyne wyjscie zaakceptować , bo i tak nie ma sie wyjścia i nie wygra z metryką

zawsze na plus mowie sobie : coraz mniej do emerytury, juz tylko 30 lat mi zostalo

tak więc głowa do góry dziewczyny cieszcie sie swoja młodoscia

---------- Dopisano o 11:43 ---------- Poprzedni post napisano o 11:42 ----------

a i dodam jeszcze jedno lata latami, ale ja nieraz jestem bardziej 20-latka niz nie jedna ta co ma w metryce to, marudza jak nie powiem kto nieraz

w sumie racja, ale co ja na to poradzę, jak zawsze mam takie myśli

[groszek75]

Napisane przez potfur z termosu

high five, siostro

szkoda, że nie da się na chwilę cofnąć do lat 80

ale oprócz kartek może, bo mama miala kase, w sklepie byly cukierki, a ja do mamy : czemu nie kupi

bo kartek córus już nie ma

---------- Dopisano o 12:08 ---------- Poprzedni post napisano o 12:02 ----------

[1=b57b0c36aac5e3558a14a2d 0d269fc6e062f42ab_5d436f0 84516d;38494872]Nie chodzi mi o konkretnych ludzi, ale od zawsze w cenie była młodość, że tak powiem, to się nie zmienia. Właśnie przez to, że tak wiele rzeczy mam do zrobienia, czuję że życie po prostu mi przelatuje między jednymi, a drugimi studiami, pracą, rozrywkami. Absoltunie nigdy nie byłam osobą siedzącą na dupie i gapiącą się całymi dniami na telewizor...Po prostu tak już mam, że w okresie swoim urodzin łapie mnie taki smutek no i pierwsze zmarszczki obią swoje

w sumie racja, ale co ja na to poradzę, jak zawsze mam takie myśli[/QUOTE]
moze wlasnie masz takie mysli, ze za szybko jakos teraz czas leci, niby tyle samo ma minut godzina, ale rzeczywiscie zycie nieraz jakby miedzy palcami przelatywalo

u mnie po prostu jakos poszlo po kolei ze wszystkim i jakas ustatkowana sie czuje i juz doświadczona, choc ojej jeszcze ile przede mna

nie mozesz sie tak tym zamartwiac, bo zwariujesz

czy młodosc w cenie, mlodosc ma swoje prawa, lżej jest nieraz fizycznie, bo przeciez wiadomo organizm sie starzeje, ale po co o tym myslec , tez mam taki charakter w sumie, co to bedzie, ale to o prace sie martwie, o zdrowie, ale wiek mnie nie dołuje, ze sa młodsi

a w ogole jeden plus jest taki tez, ze teraz kobiety im starsze tym ładniejsze sie robia, bez operacji, ale tak jakos kiedys bylo, ze sie starzej wygladalo, ubieralo

dlatego teraz kobitki kolo 40 nieraz lepiej wygladaja jak te co maja po 20 pare

nie martw sie na zapas, tylko zyj pełnia zycia

---------- Dopisano o 12:10 ---------- Poprzedni post napisano o 12:08 ----------

a zmarszczki sa sexi i juz nie tylko u facetow

[mpt]

[1=b57b0c36aac5e3558a14a2d 0d269fc6e062f42ab_5d436f0 84516d;38494872]Nie chodzi mi o konkretnych ludzi, ale od zawsze w cenie była młodość, że tak powiem, to się nie zmienia. Właśnie przez to, że tak wiele rzeczy mam do zrobienia, czuję że życie po prostu mi przelatuje między jednymi, a drugimi studiami, pracą, rozrywkami. Absoltunie nigdy nie byłam osobą siedzącą na dupie i gapiącą się całymi dniami na telewizor...Po prostu tak już mam, że w okresie swoim urodzin łapie mnie taki smutek no i pierwsze zmarszczki obią swoje

w sumie racja, ale co ja na to poradzę, jak zawsze mam takie myśli[/QUOTE]
Chyba sobie żartujesz. Jestem od Ciebie prawie 4 lata starsza i nie mam zmarszczek. Zacznij nawilżać skórę, bo to nie zmarszczki ze starości, a z odwodnienia. Może i młodość jest w cenie, ale zapewniam Cię, że przez najbliższe co najmniej 15 lat będziesz jeszcze młoda. Moim zdaniem wypisujesz straszne głupoty i żadne tłumaczenia mnie nie przekonają. Rozumiem stres związany z końcówką studiów, zakładaniem rodziny, szukaniem pracy, ale nie "dwudziestoczteroletn ią starością".

[Rodzynka1989]

Jestem w wieku autorki, też mi czas szybko leci, ale ja się niczym nie przejmuję ;P Zawsze powtarzam, że ja wcale nie mam tyle lat ile metryka wskazuje, tylko tyle na ile się czuję A że czuję się na 18 to młoda jestem młoda duchem

[ever-dream]

Napisane przez mpt

Tak, bo oni zawsze będą mieli 20 lat

No niby nie zawsze, jednak facet nawet jak ma 40. na karku to może poderwać dużo młodszą, w drugą stronę to raczej nie działa. Taka 40. latka np. ma duży problem ze znalezieniem faceta rówieśnika, bo oni uganiają się za młodszymi. Tak, to jest niesprawiedliwe, ale rozejrzyjcie się dookoła, no niestety to co widzę nie napawa mnie zadowoleniem, ale nic nie zrobię

[groszek75]

Napisane przez ever-dream

No niby nie zawsze, jednak facet nawet jak ma 40. na karku to może poderwać dużo młodszą, w drugą stronę to raczej nie działa. Taka 40. latka np. ma duży problem ze znalezieniem faceta rówieśnika, bo oni uganiają się za młodszymi. Tak, to jest niesprawiedliwe, ale rozejrzyjcie się dookoła, no niestety to co widzę nie napawa mnie zadowoleniem, ale nic nie zrobię

nie przesadzaj

a po co 40 latce rowiesnik, tez moze miec młodszego

mam kolezanke co ma w tym roku 42 i co zero zmarch jakis widocznych, spoko loko wiec i na podryw moze isc, ale jest sama , bo tak sie ułozylo, tylko, ze od zawsze

nie gadam o sobie, bo jestem zajeta

ale czy tez zycie polega na podrywaniu, tworzeniu par

takim tokiem myslenia, to ja moze sie juz pochlastam co

[201604191500]

Napisane przez ever-dream

No niby nie zawsze, jednak facet nawet jak ma 40. na karku to może poderwać dużo młodszą, w drugą stronę to raczej nie działa.
Taka 40. latka np. ma duży problem ze znalezieniem faceta rówieśnika, bo oni uganiają się za młodszymi.

działa, wcale nietrudno jest znaleźć młodszego faceta i to nie lecącego na kasę - to, z kim jesteśmy nie zależy tylko od wyglądu, czy metryki

za bardzo uogólniasz, nie wszyscy 40-latkowie uganiają się za młodszymi - mój 40-letni facet nie chciałby być z kimś młodszym ode mnie z prostego powodu - obecne 20-latki to zupełnie inne pokolenie, z którym zaskakująco niewiele nas łączy

[groszek75]

moj tez mi ostatnio powiedzial, ze bardziej mu sie widzą kobiety w naszym wieku, nawet dalej, bo maja to cos juz, a te po 20 pare to jeszcze takie dziewczeta ( bez obrazy jakiejs )

wiec racja, nie uogolniac

[kalwinka]

Jestem w wieku autorki, ale czasem mam problem z przypomnieniem sobie, ile mam lat Po prostu nie myślę o ty, że coś się zmienia czy jestem starsza.
Nie przejmuję się tym, że "wszystko staje się takie poważne" - poważne jest od kilku lat jestem mężatką, pracuję i prowadzę "dorosłe życie" a jakoś mi to nie przeszkadza czuć się duchem jak nastolatka :P

[paula78]

Napisane przez potfur z termosu

za bardzo uogólniasz, nie wszyscy 40-latkowie uganiają się za młodszymi - mój 40-letni facet nie chciałby być z kimś młodszym ode mnie z prostego powodu - obecne 20-latki to zupełnie inne pokolenie, z którym zaskakująco niewiele nas łączy

Być z kims a uganiac się to 2 rózne sprawy

A po co 40 latce młodszy? ona już często dzieci swoje odchowała, chyba, ze w celu "uganiania się " spotyka się z 20-latkiem

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

[1=b57b0c36aac5e3558a14a2d 0d269fc6e062f42ab_5d436f0 84516d;38492759]Witam
Dziś poruszam problem, który zajmuje mnie z roku na rok coraz bardziej. Za parę dni obchodzę swoje dwudzieste czwarte urodziny i jestem z tego powodu po prostu smutna. Wiem, że dla jednych to jeszcze młody wiek, jednak ja nigdy nie chciałam dorosnąć, dla mnie górną granicą było 20-21 lat i koniec. Wszystko staje się teraz takie poważne... praca, dużo osób ciągle mówi, że to idealny wiek na ślub (no świadczy o tym też duża liczba zaręczyn wśród znajomych w zeszłym roku), a ja czuję, że życie mi przelatuje, i obudzę się jutro z wieku 50 lat. To, że większość czasu przebywałam w męskim gronie też swoje zrobiło.Widzę, jak reagują na młode dziewczyny, a jak całkowicie inaczej na panie po 30... I pomyśleć, że też na mnie za niedługo będą mówić swoim sloganem... Przeraża mnie to, nie pozwala cieszyć się urodzinami. Ma ktoś z was może podobne myślenie? Wiem, że to głupie, bo kolej rzeczy jest nieunikniona, jednak chętnie poznam wasze zdanie na ten temat...[/QUOTE]

Zmień znajomych i życie od razu stanie się prostsze

Rocznikowo mam 34 lata, czego KOMPLETNIE nie czuję. Wiek to stan naszego umysłu. Można mieć lat 24 jak ty i zrzędzić, a można być kapitalną 60tką, aktywną życiowo i z jajem.

[martynusia222]

Mnie też wkurza mój wiek Tzn, nie czuje się na tyle ile mam lat, czuje się młodziej, ale sam fakt, że za kilka miesięcy stuknie mi 27 - to brzmi tak poważnie, a ja czasem czuje się jak dziecko

W sumie mam gdzieś presję społeczną w stylu "gdzie mąż i dzieci, w tym wieku nie mieć i nawet nie być zaręczonym", co więcej do niedawna nie miałam nawet TŻ - ile ja się nasłuchałam, szczególnie od dziadka masakra , ile on mi "krwi napsuł" swoimi tekstami

Z kolei przygnębia mnie fakt, że w tym wieku jestem na utrzymaniu rodziców, bo nie mogę znaleźć pracy A chciałabym móc już się wyprowadzić i żyć swoim życiem.

[esfira]

[1=b57b0c36aac5e3558a14a2d 0d269fc6e062f42ab_5d436f0 84516d;38492759]Witam
Dziś poruszam problem, który zajmuje mnie z roku na rok coraz bardziej. Za parę dni obchodzę swoje dwudzieste czwarte urodziny i jestem z tego powodu po prostu smutna. Wiem, że dla jednych to jeszcze młody wiek, jednak ja nigdy nie chciałam dorosnąć, dla mnie górną granicą było 20-21 lat i koniec. Wszystko staje się teraz takie poważne... praca, dużo osób ciągle mówi, że to idealny wiek na ślub (no świadczy o tym też duża liczba zaręczyn wśród znajomych w zeszłym roku), a ja czuję, że życie mi przelatuje, i obudzę się jutro z wieku 50 lat. To, że większość czasu przebywałam w męskim gronie też swoje zrobiło.Widzę, jak reagują na młode dziewczyny, a jak całkowicie inaczej na panie po 30... I pomyśleć, że też na mnie za niedługo będą mówić swoim sloganem... Przeraża mnie to, nie pozwala cieszyć się urodzinami. Ma ktoś z was może podobne myślenie? Wiem, że to głupie, bo kolej rzeczy jest nieunikniona, jednak chętnie poznam wasze zdanie na ten temat...[/QUOTE]
eee tam zależy na jakich znajomych patrzysz... ja mam grupkę znajomych, których głównym celem życiowym było urodzenie dziecka, więc to już osiągnęły w wieku dwudziestu kilku lat inne wolą się zajmować pracą, nauką, karierą i w wieku dwudziestu kilku (ponad 25) są jeszcze panienkami. Ja ostatnio miałam 26 urodziny i przeżyłam je na spokojnie, nie jęczę, że życie mi ucieka między palcami, bo życie jest jakie jest, nie ma co się zadręczać takimi rzeczami... Zawsze uważałam, ze 30 to najlepszy okres w życiu kobiety, jest najpiękniejsza, już trochę dojrzała ale jeszcze młoda

[fe414c2710b8060c6dec8506e8442112fb575cc4]

ja tam jestem zadowolona z lat ok 30
wciaz jestem mloda, wygladam mlodo a dodatkowo w koncu jestem samodzielna zupelnie i stac mnie na to wszystko co chcialam miec a czego rodzice nie mogli mi zapewnic perfekcyjna kombinacja jak dla mnie

autorko, moze zamiast przejmowac sie opiniami innych powinnas sprobowac poszukac dobrych stron?

[Panile]

Ja w tym roku kończe 30 lat i to według mnie najlepszy czas. Mam ustabilizowaną sytuację zawodową. Dzięki temu, że mam więcej kasy stac mnie na zadbanie o siebie. Obiektywnie oceniam, że wyglądam lepiej niż gdy miałam 20 lat :P a zmarszek na twarzy sie jeszcze nie dopatrzyłam Mam stałego partnera, maleńkie dziecko. Jestem w pewnym sensie dojrzała a jednak wciąż młoda ciałem i duchem Patrze wstecz i widze, że coś już w zyciu osiągnełam ale jeszcze kawał zycia przede mną, wiele przygód, zwycięztw i porażek.

[agniesikk]

Jestes w takiej sytuacji zyciowej, ze wygladasz super, mlodo, pieknie, a jednoczesnie stabilizujesz sytuacje zyciowa, zaczynasz zarabiac itp. Moim zdaniem to bardzo fajny wiek, ja ogolnie nawet zazdroszcze dziewczynom +/- 30 lat, bo maja juz ladniejsza cere niz osoby w moim wieku, decyduja same o swoim zyciu, maja dojrzale organizmy, a jednoczesnie ani jednej zmarszczki :P

[inna902]

Nie pocieszę cie autorko :P Ale ja za prawie tydzień kończę 19 lat i też łapię doła. To ostatnie pół roku kiedy jeszcze trochę mogę pobyć dzieckiem, po liceum to już nie będzie to samo... Trzeba będzie bardziej myśleć o tym, jak zorganizować swoje życie.

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

[1=b57b0c36aac5e3558a14a2d 0d269fc6e062f42ab_5d436f0 84516d;38492759]Witam
Dziś poruszam problem, który zajmuje mnie z roku na rok coraz bardziej. Za parę dni obchodzę swoje dwudzieste czwarte urodziny i jestem z tego powodu po prostu smutna. Wiem, że dla jednych to jeszcze młody wiek, jednak ja nigdy nie chciałam dorosnąć, dla mnie górną granicą było 20-21 lat i koniec. Wszystko staje się teraz takie poważne... praca, dużo osób ciągle mówi, że to idealny wiek na ślub (no świadczy o tym też duża liczba zaręczyn wśród znajomych w zeszłym roku), a ja czuję, że życie mi przelatuje, i obudzę się jutro z wieku 50 lat. To, że większość czasu przebywałam w męskim gronie też swoje zrobiło.Widzę, jak reagują na młode dziewczyny, a jak całkowicie inaczej na panie po 30... I pomyśleć, że też na mnie za niedługo będą mówić swoim sloganem... Przeraża mnie to, nie pozwala cieszyć się urodzinami. Ma ktoś z was może podobne myślenie? Wiem, że to głupie, bo kolej rzeczy jest nieunikniona, jednak chętnie poznam wasze zdanie na ten temat...[/QUOTE]
jak?

jestem panią po 30, wyglądam i czuje sie lepiej niz kiedykolwiek, a facetów jest mnóstwo, nie narzekam jakoś.

[agniesiaa]

Ja za 2 miesiące będę miała 30 lat. Czy mnie to dołuje? Nie. Nie mam zmarszczek, a czas jest dla mnie łaskawy Dobre geny po rodzicach. Bawię się, korzystam z życia, robię to, na co mam ochotę i tyle Poza tym, z łóżka nie wyrzucam moich misiów, więc na swój wiek też się nie czuję Bez przesady, jakbym teraz miała narzekać na swój wiek, to co będę robić, jak będę miała 70 lat Pozdrawiam.

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez agniesiaa

Ja za 2 miesiące będę miała 30 lat. Czy mnie to dołuje? Nie. Nie mam zmarszczek, a czas jest dla mnie łaskawy Dobre geny po rodzicach. Bawię się, korzystam z życia, robię to, na co mam ochotę i tyle Poza tym, z łóżka nie wyrzucam moich misiów, więc na swój wiek też się nie czuję Bez przesady, jakbym teraz miała narzekać na swój wiek, to co będę robić, jak będę miała 70 lat Pozdrawiam.

bo wiesz jak sie nie ma problemow...to trzeba je znaleźć

[b57b0c36aac5e3558a14a2d0d269fc6e062f42ab_5d436f084516d]

Napisane przez mpt

Chyba sobie żartujesz. Jestem od Ciebie prawie 4 lata starsza i nie mam zmarszczek. Zacznij nawilżać skórę, bo to nie zmarszczki ze starości, a z odwodnienia. Może i młodość jest w cenie, ale zapewniam Cię, że przez najbliższe co najmniej 15 lat będziesz jeszcze młoda. Moim zdaniem wypisujesz straszne głupoty i żadne tłumaczenia mnie nie przekonają. Rozumiem stres związany z końcówką studiów, zakładaniem rodziny, szukaniem pracy, ale nie "dwudziestoczteroletn ią starością".

O pielęgnacji cery to mi akurat mówić nie musisz a że mam dosyć bogatą mimikę, mam też zmarszki mimiczne, które pojawiły się koło 20. Bardziej mnie stresuje, że ja jak narazie to swoje studia skończę koło 30

Napisane przez martynusia222

Mnie też wkurza mój wiek Tzn, nie czuje się na tyle ile mam lat, czuje się młodziej, ale sam fakt, że za kilka miesięcy stuknie mi 27 - to brzmi tak poważnie, a ja czasem czuje się jak dziecko

W sumie mam gdzieś presję społeczną w stylu "gdzie mąż i dzieci, w tym wieku nie mieć i nawet nie być zaręczonym", co więcej do niedawna nie miałam nawet TŻ - ile ja się nasłuchałam, szczególnie od dziadka masakra , ile on mi "krwi napsuł" swoimi tekstami

Z kolei przygnębia mnie fakt, że w tym wieku jestem na utrzymaniu rodziców, bo nie mogę znaleźć pracy A chciałabym móc już się wyprowadzić i żyć swoim życiem.

No dokładnie, chodzi o to, że ja nie czuje się w ogóle staro, oglądam bajki, mam poplątane myślenie, czasem zachowuje się jak nastolatka..
Źle mnie trochę zrozumiałyście chyba. Tu nie chodzi o to, że ja jęczę tylko, że jestem stara (bo wiem ze na pewno 24 lata to nie starość). Ale jest to już poważniejszy wiek. Jestem trochę na rozdrożu - nie wiem co robić. Z jednej strony studiuję na takim kierunku, gdzie mogę zacząć na prawdę pracować dopiero za dobrych parę lar, z drugiej strony chciałabym mieć dziecko koło 25 roku życia. Ludzie z mojego otoczenia sami się utrzymują, pracują, czy planują, a ja sama nie wiem co dalej.. I tak bardzo chciałabym mieć znowu te 18 lat, gdzie priorytetm była czy iść czy nie iść na wf dzisiaj. Czuję się jak dziecko, a dawno już nim nie jestem. I zawsze mnie takie przemyślenia nachodzą w okresie urodzin - nie jest tak, że myślę o tym cały rok