Psychiatra

[tripka]

Margaret a może nie poznajesz siebie,po poprostu tak długo byłaś smutna i przygnębiona?

Dziewczyny,jeśli o mnie chodzi,to zdecydowałam się nie brać póki co tych tabletek,w końcu po tabletki zawsze można sięgnąć,a najpierw warto samej spróbować poradzić sobie...i rzeczywiście jest poprawa-nie czuję tak już tych lęków,tylko czasem pojawi się taki mały niepokój,który trwa krótko.Już nie robi mi się tak słabo-teraz często czuję ucisk w mostku,całej klatce piersiowej aż pod gardło,oraz ucisk w głowie...miałyście może takie objawy kiedyś??czy to też sprawka nerwicy??

[Margaret90]

Napisane przez tripka

Margaret a może nie poznajesz siebie,po poprostu tak długo byłaś smutna i przygnębiona?

Dziewczyny,jeśli o mnie chodzi,to zdecydowałam się nie brać póki co tych tabletek,w końcu po tabletki zawsze można sięgnąć,a najpierw warto samej spróbować poradzić sobie...i rzeczywiście jest poprawa-nie czuję tak już tych lęków,tylko czasem pojawi się taki mały niepokój,który trwa krótko.Już nie robi mi się tak słabo-teraz często czuję ucisk w mostku,całej klatce piersiowej aż pod gardło,oraz ucisk w głowie...miałyście może takie objawy kiedyś??czy to też sprawka nerwicy??

Dobrze, że odstawiłąś na jakiś czas leki wierzę, że będzie lepiej. Organizm musi trochę odpocząć od faszerowania...tak to sa objawy nerwicowe, ale też depresyjne. Nienawidze ucisku w głowie i bólu serca, ale cóż poradzić, trzeba żyć
Raczej nie Tripko...wiem kiedy jestem radosna i kiedy potrafię się cieszyć. W takim stanie mogę biegać, skakać nie boję się powiedzieć komuś co o nim myślę, to mnie wykańcza, ale póki co skorzystam póki trwa. Pozdrawiam

[czapeczkaelfa]

Napisane przez tripka

Margaret a może nie poznajesz siebie,po poprostu tak długo byłaś smutna i przygnębiona?

Dziewczyny,jeśli o mnie chodzi,to zdecydowałam się nie brać póki co tych tabletek,w końcu po tabletki zawsze można sięgnąć,a najpierw warto samej spróbować poradzić sobie...i rzeczywiście jest poprawa-nie czuję tak już tych lęków,tylko czasem pojawi się taki mały niepokój,który trwa krótko.Już nie robi mi się tak słabo-teraz często czuję ucisk w mostku,całej klatce piersiowej aż pod gardło,oraz ucisk w głowie...miałyście może takie objawy kiedyś??czy to też sprawka nerwicy??

Bardzo często mnie to łapie. Tak jakbym miala wokol klatki piersiowej metalowa obrecz. Najczesciej duszno mi przy tym i czuje mocne bicie serca. Ale tłumacze sobie wtedy, ze to tylko nerwica i powoli powoli sie uspokajam.

[neska951]

http://pl.wikipedia.org/wiki/Hipomania

myśę że to nie oznacza odrazu że masz chad...mam wrażenie że u mnie też czasem występuje hipomania, jak mam lepszy dzień to w padam w taką euforiię że hejjjjjjj

[Margaret90]

Na wikipedii opisali tę przypadłośc jako zwykły dopisujący humor...na tej jest trochę bardziej naukowo opublikowany http://afektywne.webpark.pl/afektywne.html
ale nie będę nad tym rozmyślać, jak jest się psychicznym to trzeba się z tym pogodzić, po co walczyć przez tyle lat....

[tripka]

Napisane przez czapeczkaelfa

Bardzo często mnie to łapie. Tak jakbym miala wokol klatki piersiowej metalowa obrecz. Najczesciej duszno mi przy tym i czuje mocne bicie serca. Ale tłumacze sobie wtedy, ze to tylko nerwica i powoli powoli sie uspokajam.

tylko,że ja mam tak,że nieraz taki ucisk trwa pół dnia nawet,ale najczęsciej podczas jazdy autobusem czy tramwajem.I mam tak,mimo,ze jestem spokojna,serce mi nie bije mocniej,i nic poza tym ściskiem...kurcze może to przez serce,bo mam malutką wadę,musze isc z tym do kardiologa,zeby wykluczyc sprawe z sercem.

Napisane przez Margaret90

Dobrze, że odstawiłąś na jakiś czas leki wierzę, że będzie lepiej. Organizm musi trochę odpocząć od faszerowania...tak to sa objawy nerwicowe, ale też depresyjne. Nienawidze ucisku w głowie i bólu serca, ale cóż poradzić, trzeba żyć
Raczej nie Tripko...wiem kiedy jestem radosna i kiedy potrafię się cieszyć. W takim stanie mogę biegać, skakać nie boję się powiedzieć komuś co o nim myślę, to mnie wykańcza, ale póki co skorzystam póki trwa. Pozdrawiam

Margaret,ale ja w ogóle nie zdecydowałam sie brac tych tabletek (Asentra czy jakos tak) biore tylko nadal Persen.

[Nemezja]

Napisane przez tripka

Już nie robi mi się tak słabo-teraz często czuję ucisk w mostku,całej klatce piersiowej aż pod gardło,oraz ucisk w głowie...miałyście może takie objawy kiedyś??czy to też sprawka nerwicy??

Jeśli masz zdrowe serce to nic innego jak nerwica

Tripko,a te lęki same Ci przeszły?

[czapeczkaelfa]

Dziewczyny, a czy wy nie macie kłopotów ze snem? Bo dla mnie to chyba jest największa udręka

[tripka]

Napisane przez Nemezja

Jeśli masz zdrowe serce to nic innego jak nerwica

Tripko,a te lęki same Ci przeszły?

no właśnie nie ma całkiem zdrowego serca,mam mała wadę serca od urodzenia,ale nigdy takich objawów nie miałam więc sama niewiem...
Tzn niewiem czy sama sobie to wmówiłam,ale odkąd biorę Persen to te lęki sa jakby tłumione...tzn zdarza się,że pojawi się jakis niepokój,ale nie doprowadza on już do dalszych objawów-tzn szybko mija,nie robi mi się słabo,serce nie zaczyna mi mocniej bić.

Napisane przez czapeczkaelfa

Dziewczyny, a czy wy nie macie kłopotów ze snem? Bo dla mnie to chyba jest największa udręka

ja często mam...najbardziej z samym zaśnięciem,bo leżąc rozmyślam nad tym wszystkim i trudno mi zasnąć,ale jak już zasnę to dobrze śpię.A jak jest u Ciebie??

[czapeczkaelfa]

Napisane przez tripka

no właśnie nie ma całkiem zdrowego serca,mam mała wadę serca od urodzenia,ale nigdy takich objawów nie miałam więc sama niewiem...
Tzn niewiem czy sama sobie to wmówiłam,ale odkąd biorę Persen to te lęki sa jakby tłumione...tzn zdarza się,że pojawi się jakis niepokój,ale nie doprowadza on już do dalszych objawów-tzn szybko mija,nie robi mi się słabo,serce nie zaczyna mi mocniej bić.

Koniecznie pojdz do kardiologa i upewnij sie, ze te objawy nie wynikają z kłpotów z sercem! Z tym nie ma zartow.

Napisane przez tripka

ja często mam...najbardziej z samym zaśnięciem,bo leżąc rozmyślam nad tym wszystkim i trudno mi zasnąć,ale jak już zasnę to dobrze śpię.A jak jest u Ciebie??

Mi tez najtrudniej jest zasnąć. Potrafie do switu przewracac sie z boku na bok. Czesto jestem niewyspana i bardzo zmęczona, a i tak nie moge usnac. Bywa, ze budzik dzwoni, a ja jeszcze nie zasnelam

A jak juz zasne to tez nie spie jakos rewelacyjnie. Budze sie czesto i mam bardzo płytki sen. Moja mama mowi, ze jak wejdzie do mojego pokoju na palcach, to ja i tak otwieram natychmiast oczy.
Przeczytałam gdzieś, że jakosc snu zależy od tego z jakim poziomem lęku się zasypia. Więc nie dziwi mnie to, że nie spie dobrze

[tripka]

Napisane przez czapeczkaelfa

Koniecznie pojdz do kardiologa i upewnij sie, ze te objawy nie wynikają z kłpotów z sercem! Z tym nie ma zartow.



Mi tez najtrudniej jest zasnąć. Potrafie do switu przewracac sie z boku na bok. Czesto jestem niewyspana i bardzo zmęczona, a i tak nie moge usnac. Bywa, ze budzik dzwoni, a ja jeszcze nie zasnelam

A jak juz zasne to tez nie spie jakos rewelacyjnie. Budze sie czesto i mam bardzo płytki sen. Moja mama mowi, ze jak wejdzie do mojego pokoju na palcach, to ja i tak otwieram natychmiast oczy.
Przeczytałam gdzieś, że jakosc snu zależy od tego z jakim poziomem lęku się zasypia. Więc nie dziwi mnie to, że nie spie dobrze

jak jeszcze z 2 tyg temu miałam te lęki,to też nie umiałam w ogóle spać,mimo środków uspokajających.Byłam już tak zmęczona,tak mi się chciało spać,ale za każdym razem jak udawało mi się już zasnąć na chwilkę,to znów budziłam się...rano wstałam i czułam się strasznie-byłam tak wymęczona taką nocą,że cała się trzęsłam...

a z tym płytkim snem to zawsze tak miałam-wystarczy,że usłyszę jakiś głos,dżwięk w nocy,to odrazu budzę się z kołataniem serca jakby mnie ktoś wystraszył...

[Margaret90]

Współczuję Wam dziewczyny bo ja nie mam takich kłopotów z zasypianiem, nawet kiedy odczuwam lęk a jest on teraz mniejszy. Poboję się, powkurzam, serce sobie kołata, biorę walerianę i neospasminę, jakoś powoli wraca do rytmu, mam wrażenie, że za chwile zwariuję, ale co tam... poza tym zażywam homeopaty na nerwy oraz na to, bym dobrze spała. Kiedy objawy tego czegoś co mam nasiliły się tak bardzo a było to na feriach zimowych nie mogłam spać, chciało mi się płakać, myślałam, miałam płytki sen...nie ma nic gorszego niż zmusić sie do snu, bo głowa zaczyna boleć ale ja się w ogóle boję spac bo śnią mi się koszmary i takie dziwne obrazy... a może weźcie sobie jakąś książkę, mi to pomagało, nieraz czytałam ją przez całą noc, mnie usypia np. Makbet

[czapeczkaelfa]

Napisane przez Margaret90

Współczuję Wam dziewczyny bo ja nie mam takich kłopotów z zasypianiem, nawet kiedy odczuwam lęk a jest on teraz mniejszy. Poboję się, powkurzam, serce sobie kołata, biorę walerianę i neospasminę, jakoś powoli wraca do rytmu, mam wrażenie, że za chwile zwariuję, ale co tam... poza tym zażywam homeopaty na nerwy oraz na to, bym dobrze spała. Kiedy objawy tego czegoś co mam nasiliły się tak bardzo a było to na feriach zimowych nie mogłam spać, chciało mi się płakać, myślałam, miałam płytki sen...nie ma nic gorszego niż zmusić sie do snu, bo głowa zaczyna boleć ale ja się w ogóle boję spac bo śnią mi się koszmary i takie dziwne obrazy... a może weźcie sobie jakąś książkę, mi to pomagało, nieraz czytałam ją przez całą noc, mnie usypia np. Makbet

Oj, mi tez sie snia koszmary. Nie pamietam juz kiedy miałam jakis normalny sen. Zawsze jakies potworności. Brrr.
A Makbet jest fajny Mnie bardziej podreczniki usypiają. Biore sobie gramatyke opisowa na przykład i natychmiast zaczynam ziewac

[tripka]

Ja teraz już rzadko miewam koszmary,za to jak była mała to miałam je co noc...

[martna]

Stolica jestem

[zanag]

no dobra
dziś byłam u Pani Doktor
początek - koszmar! w poczekalni spotkałam mamę najlepszego kumpla... była w tej samej kolejce co i ja... i się zaczęły pogaduchy w stylu "że to tylko zagłusza, nie jest żadnym rozwiązaniem, że psycholog lepszy..."
na szczęście jak zorientowała się ze totalnie Jej nie słucham odpuściła, i zmieniłyśmy temat na przyjemniejszy...
po wejściu do gabinetu mały szok - studentki z ankietami...
ok
mogę powypełniać takie głupoty, w końcu one się uczą jak pomagać innym
muszą na kimś poćwiczyć - mogę to być i ja...
jedyne co zabolało to to, że unikały mojego wzroku, jakby się bały ze je czymś zarażę... niefajnie...
potem był czas na "wizytę właściwą"
gabinet w niczym nie przypominał tradycyjnego gabinetu lekarskiego - niebieskie meble, obrazy na ścianach, kobieta "po cywilnemu" bez fartucha, nawet wygodne krzesło (można się było bujać co też uczyniłam.. :P)...
rozmowa krótka i rzeczowa, diagnoza mnie nie zdziwiła - pełnoobjawowe ADHD
omówiła ze mną leczenie, zasugerowała terapię , poprosiła bym się jeszcze w czwartek zgłosiła na dodatkowe testy i zrobiła EKG zanim zacznę brać lek...
i tyle

a - po moim wyjściu z gabinetu "koleżanki" z psychologii były znacznie milsze (ściany były cienkie i słyszały całą rozmowę...), nawet chwilkę pogadałyśmy, bo pani rejestratorka gdzieś sobie poszła a ja się musiałam umówić na następną wizytę
na koniec zaczepiłam się jeszcze o krzesło i ze sporym hukiem wyszłam z gabinetu

czyli nie było tak źle
przynajmniej wiem co mi jest, i to nie tylko z domysłów i opinii innych ADHDowców

pozdrowienia!

[Nemezja]

Zawsze śpię jak suseł,nawet w dzień i i tak ciągle jestem śpiąca,ale ostatnio przez ponad tydzień prawie nie spałam.Nawet nie chcę sobie tego przypominać...Spałam może 2-3 godziny,od wczesnego ranka już nie,tylko z boku na bok.Wstawałam,chodziłam po pokoju,wyglądałam przez okno,zaczynałam ziewać,miałam nadzieję,że usnę,ale gdzie tam.Głowa śpiąca,ale się nie dało.Koszmar to był.Pewnego razu obudziła mnie krew z nosa z osłabienia,bo jadłam też niewiele.Nie miałam już pomysłów na to,jak spać,co mam robić,dosłownie nic nie pomagało.

[tripka]

nie ma chyba nic gorszego niż bezsenność...a jeszcze jak ma się poczucie,że na drugi dzień trzeba się wyspać...

[czapeczkaelfa]

Napisane przez tripka

nie ma chyba nic gorszego niż bezsenność...a jeszcze jak ma się poczucie,że na drugi dzień trzeba się wyspać...

Oj tak... Ja leze i odliczam ile godzin zostało mi do momentu zadzwonienia budzika. I jestem coraz bardziej zdenerwowana. Jeszcze tylko 6, tylko 5, tylko 3, boze, teraz to juz nawet mi sie nie oplaca usypiac.
A najgorsze jest to, ze ja jestem naprawde spiaca. Moje ciało juz chce usnac, ale ta gonitwa mysli w głowie mu nie pozwala. I pozniej chodze nieprzytomna całymi dniami. Masakra

[side85]

ja mam inaczej od kilku dni od kiedy wróciłam na uczelnię jestem totalnie przemęczona. Nie wiem czy to efekt tego że postanowiłam chodzić na wszystkie ćwiczenia i wykłady, czy może chodzi o coś zupełnie innego...efet tak czy siak jest taki że usypiam TŻowi w pociągu wracając z uczelni na kolanach, w domu zasypiam co chwila, chodzę spać o 21.30 najpóźniej.
Na bezsenność przynajmniej są tabletki, kiedyś po nie sięgałam jak miałam problem, na przemęczenie bez powodu (?) nic mi nie pomaga a utrudnia mi życie. Widzę jednak że TŻ też ma ostatnio takie dni, więc może coś wisi w powietrzu...

zanag: widzisz nie taki diabeł straszny Z ADHD da się żyć i jeśli nie jest jakoś szczególnie mocno rozwinięte to nie ma tak wielkiego problemu. Trudniej go zrozumieć bliskim, bo nawet jak kogoś kochasz to nie rozumiesz. ADHD ni eda się "nauczyć", nie da się znaleźć na to sposobów, można jedynie nauczyć się tolerancji i ignorancji dla tej choroby bo inaczej zwariujesz. Bliscy takiej osoby muszą nauczyć się to "omijać". Mnie się nie udało to nigdy. Nawet kochając chłopca chorego na to, nawet rozumiejąc dokładni ena czym to polega, czasem po prostu zamykałam drzwi, kładłam się na podłodze i liczyłam do stu, potem dzwoniłam do przyjaciółki, a jego zostawiałam by sobie wrzeszczał i walił patykiem o ścianę.
Ta choroba jest złożona i są dwie strony. Jednych trzeba uczyć radzenia sobie z nią, drugich "olewania" sprawy. To co rodzic normalnego dziecka uznaje za nie do zaakceptowania, rodzic dziecka chorego na ADHD musi po prostu zignorować...

[zanag]

side85 - jasne że z tym da sie żyć
jakoś od 22 lat daję radę, tyle że do tej pory "TO" miało wiele nazw - leniuch, bałaganiara, rozstrzepaniec... to tylko te "pozytywne" nazwy, bo i bardziej wyszukane epitety leciały... teraz się nazywa ADHD... jedyna różnica...
nie mam zamiaru krzyczeć całemu światu co się dowiedziałam
rozważam czy pogadać o tym z rodzicami...
w sumie im ta wiedza potrzebna do niczego...
ja potrafię nad sobą panować - rygorystyczne wychowanie zrobiło swoje :P
jeśli nie - zamykam się w pokoju, albo wychodzę z domu...
staram się nie krzywdzić innych... choć czasem mimowolnie tak robię...
"sukcesami" się dzielę, o porażkach z nikim nie rozmawiam...
tak leci

też kochałam ADHDowca więc doskonale wiem co to znaczy czuć się wobec tej choroby bezradną... nie zdołaliśmy utrzymać tej miłości, teraz się przyjaźnimy, bo nie potrafimy bez siebie żyć...
zwł, że jak już teraz wiem - oboje to mamy, tyle że ja w dużo mniejszym stopniu - dziewczyny zazwyczaj nie są tak nadpobudliwe, a za to "obrywa" nam się najbardziej...

może to dziwne, ale po wczorajszej wizycie u lekarza mam bardzo mieszane uczucia...
z jednej strony - fajnie, koniec domysłów i wiem na czym stoję, i jaka czeka mnie żmudna i trudna praca nad sobą
z drugiej żałuję, że się tego dowiedziałam...
usłyszałam że ADHD to nie jest żaden wyrok, tylko szansa na dobrą pomoc, że teraz powinno być łatwiej się ze sobą pogodzić, ale...
póki co nie tak to widzę...

mam nadzieję że będzie lepiej

pozdr!

[czapeczkaelfa]

Źle mi.
Juz sama nie wiem co ja mam ze sobą zrobić.
Tak tylko chciałam napisać.

[tripka]

Napisane przez czapeczkaelfa

Źle mi.
Juz sama nie wiem co ja mam ze sobą zrobić.
Tak tylko chciałam napisać.

czapeczko a co konkretnie? tu się możesz wyżalić

[Nemezja]

Napisane przez czapeczkaelfa

Źle mi.
Juz sama nie wiem co ja mam ze sobą zrobić.
Tak tylko chciałam napisać.

Będzie lepiej.Może za "oklepane" pocieszenie,ale teraz wiem,że to prawda.
Wiosna idzie,wszyscy się śmieją,a mi się płakać chciało

A miewacie taki wewnętrzny niepokój?taki,że nie zdążycie jeszcze o niczym pomyśleć,a już wali serce,tak jakby cos się miało wydarzyć?Czepiają Was się jakieś bezsensowne myśli,których się boicie,a na które dobrze czujący się człowiek nie zwracałby żadnej uwagi?

[Kota-Ola]

Margaret90 ja rowniez leczylam sie na depresje. I mialam regularne wizyty u psychiatry. To zaden wstyd. Mysle,ze ludzie, ktorzy sami szukaja pomocy u psychiatry maja ogromna odwage przeciwstawienia sie stereotypom. Gdyby nie moja terapia najprawdopodobniej dalej popelnialabym te same "bledy", dalej zyla bym z depresja i nigdy nie bylaby naprawde szczesliwa. Dzieki terapii odnalazlam "siebie" i swoje szczescie

pozdrawiam cieplutko

[czapeczkaelfa]

Śliczny jest dziś dzień, wiosenny i w ogóle. Nie miałam zajec, wyspałam się. Byłam w kinie. W radiu leci moja ulubiona piosenka. Powinnam czuć się wspaniale, bo naprawde nie mam żadnych powodów do zdenerwowania. A jestem absolutnie rozedrgana, boli mnie brzuch i mi niedobrze. Conajmniej jakbym miała zaraz jakiś egzamin.
I naprawdę nie mam pomysłu co moge zrobić ze zdenerwowaniem, które nie ma konkretnego powodu. Siedzę i tłumacze sobie, ze jestem głupia, ze wszystko jest dobrze. Ale rozsądek nie potrafi zapanowac nad emocjami.
A w dodatku siedzę dzis sama do pozna i czuję, ze boję się być sama. Mam 20 lat. A boję się być sama. Paranoja
Strasznie chciałabym być taka jak wszyscy ludzie.

[tripka]

Napisane przez czapeczkaelfa

Śliczny jest dziś dzień, wiosenny i w ogóle. Nie miałam zajec, wyspałam się. Byłam w kinie. W radiu leci moja ulubiona piosenka. Powinnam czuć się wspaniale, bo naprawde nie mam żadnych powodów do zdenerwowania. A jestem absolutnie rozedrgana, boli mnie brzuch i mi niedobrze. Conajmniej jakbym miała zaraz jakiś egzamin.
I naprawdę nie mam pomysłu co moge zrobić ze zdenerwowaniem, które nie ma konkretnego powodu. Siedzę i tłumacze sobie, ze jestem głupia, ze wszystko jest dobrze. Ale rozsądek nie potrafi zapanowac nad emocjami.
A w dodatku siedzę dzis sama do pozna i czuję, ze boję się być sama. Mam 20 lat. A boję się być sama. Paranoja
Strasznie chciałabym być taka jak wszyscy ludzie.

czapeczko nie próbuj sobie wmówić,że jesteś jakaś inna,bo każdy człowiek ma jakiś problem ze sobą,niektórzy tylko bardziej,inni mniej.Niewiem,czy Tobie to pomoże,ale ja,jak któregoś dnia też cały dzień czułam jakby miało mnie rozsadzić od środka,wzięłam się za ćwiczenia relaksacyjne i jogę.I naprawde trochę mnie to uspokoiło...jedno z nich polega na tym,że kładzie się na ziemi,ręce wzdłuż ciała,zamyka oczy i po kolei skupia się na każdej części ciała-najpierw skupiasz uwagę na kciuku-wyobrażasz sobie,ze go czujesz,potem nastepne palce,potem przedramie itp,to samo z resztą ciała.Skupiasz się na tym,jak bezwładne jest ciało,nie myślisz o niczym,oddychasz spokojnie.Spróbuj,może pomoże.

[czapeczkaelfa]

Napisane przez tripka

czapeczko nie próbuj sobie wmówić,że jesteś jakaś inna,bo każdy człowiek ma jakiś problem ze sobą,niektórzy tylko bardziej,inni mniej.Niewiem,czy Tobie to pomoże,ale ja,jak któregoś dnia też cały dzień czułam jakby miało mnie rozsadzić od środka,wzięłam się za ćwiczenia relaksacyjne i jogę.I naprawde trochę mnie to uspokoiło...jedno z nich polega na tym,że kładzie się na ziemi,ręce wzdłuż ciała,zamyka oczy i po kolei skupia się na każdej części ciała-najpierw skupiasz uwagę na kciuku-wyobrażasz sobie,ze go czujesz,potem nastepne palce,potem przedramie itp,to samo z resztą ciała.Skupiasz się na tym,jak bezwładne jest ciało,nie myślisz o niczym,oddychasz spokojnie.Spróbuj,może pomoże.

Dziękuje Tripko Spróbuję, może chociaż trochę złagodze tym te fizyczne dolegliwości. Ta metoda może chyba być tez pomocna przy zasypianiu, żeby się wyciszyć.

[side85]

podpisuję się. Poćwicz jogę. kup sobie książkę o niej, albo poszperaj w necie. To fantastyczny sposób na złapanie kawałka "szczęścia". Nie znam się na niej jakoś szczególnie, ale czasem w spokoju jak nikogo nie ma, robię to i jest lepiej. Z tym że uważam że na ten niepokój nie ma leku ani sposobu. On po prostu we mnie jest i czasem się odzywa mocniej czasem mniej jak dzis. Ale ciągle go czuję...
Ale jest dobrze i pięknie i mamy dzięń kobiet, więc uśmiech od ucha do ucha i utkwij wzrok w jakimś kwiatuszku który dostałaś, jak ja w pięknych tulipanach od TŻ i od razu będzie lepiej.
Buziak na dobranoc dziewczyny
Grupa wsparcia czapeczkoelfa jest tu dla ciebie zawsze

[Margaret90]

Napisane przez czapeczkaelfa

Śliczny jest dziś dzień, wiosenny i w ogóle. Nie miałam zajec, wyspałam się. Byłam w kinie. W radiu leci moja ulubiona piosenka. Powinnam czuć się wspaniale, bo naprawde nie mam żadnych powodów do zdenerwowania. A jestem absolutnie rozedrgana, boli mnie brzuch i mi niedobrze. Conajmniej jakbym miała zaraz jakiś egzamin.
I naprawdę nie mam pomysłu co moge zrobić ze zdenerwowaniem, które nie ma konkretnego powodu. Siedzę i tłumacze sobie, ze jestem głupia, ze wszystko jest dobrze. Ale rozsądek nie potrafi zapanowac nad emocjami.
A w dodatku siedzę dzis sama do pozna i czuję, ze boję się być sama. Mam 20 lat. A boję się być sama. Paranoja
Strasznie chciałabym być taka jak wszyscy ludzie.

Kochana nie warto sobie wmawiać, że jest się głupim czy beznadziejnym, to dalsze drążenie w sobie i wypominanie cech, które Ciebie nie dotyczą. Najlepiej w takich momentach położyć się spać bądź wyjść na samotny spacer. Boisz się byc sama? Wiek nie tutaj nic do znaczenia, możesz mieć 50 lat i nadal będziesz odczuwać lęk, nie ma się czego wstydzić...jest kilka patentów na taki lęk, ale czasami nie działają. dzisiaj ksiądz na religii powiedział, że ludzie chorzy są skarbem, bo Bóg wybrał ich do spełnienia misji ciężkiej misji, i po to by docenili to co mają oraz pokazali, że wiara i cierpienie sa ważne w życiu człowieka.

Ja jutro nie idę do szkoły, bo przeżywam coraz większy stres. Codziennie latam do pielęgniarki, aby dała mi coś na uspokojenie. Cieszę się, że mam wolne i mama mnie rozumie, tylko zostanę sama w domu Pozdrawiam

Napisane przez tripka

czapeczko nie próbuj sobie wmówić,że jesteś jakaś inna,bo każdy człowiek ma jakiś problem ze sobą,niektórzy tylko bardziej,inni mniej.Niewiem,czy Tobie to pomoże,ale ja,jak któregoś dnia też cały dzień czułam jakby miało mnie rozsadzić od środka,wzięłam się za ćwiczenia relaksacyjne i jogę.I naprawde trochę mnie to uspokoiło...jedno z nich polega na tym,że kładzie się na ziemi,ręce wzdłuż ciała,zamyka oczy i po kolei skupia się na każdej części ciała-najpierw skupiasz uwagę na kciuku-wyobrażasz sobie,ze go czujesz,potem nastepne palce,potem przedramie itp,to samo z resztą ciała.Skupiasz się na tym,jak bezwładne jest ciało,nie myślisz o niczym,oddychasz spokojnie.Spróbuj,może pomoże.

Joga jest nawet dobrym sposobem, tylko ja się po niej źle czułam głowa mnie bolała ale medytacja jak najbardziej