Wyrodna matka?

[ilonkaczapela]

Nie napisałam, że nikt się nie chwali, tylko, że nie każdy. A skoro wiem o tylu chodzących to domyślam się, że o wielu nie wiem.
Może masz wyjątkowo szczęśliwe otoczenie - bywa. A może wyjdzie im na starość.
Zauważyłam ostatnio, że sporo dorosłych rodziców zaczyna sobie "odbijać" młodość. Może to jakiś fenomen wśród ludzi, których znam, ale na serio spora ich liczba zaczyna szaleć, olewać dzieci, wnuki, obrażać się za pierdoły i odseparowywać od swoich dzieci, próbując zaczynać życie od nowa. Z tekstów niejednego starszego człowieka wynikało, że, my, na przykład, mamy z mężem za lekko, że nie powinno się tak żyć (pracujemy z domu i dosyć swobodnie terminowo a jesteśmy parą ponad 10lat) i że dobrze, że dziecko nauczy nas, że życie nie może być łatwe i przyjemne. Szkoda mi autentycznie takich ludzi, bo los mocno musiał ich skrzywdzić i brakuje im właśnie tej pewności, poczucia bezpieczeństwa, które daje dobre wychowanie i traktowanie przez własnych rodziców.

[scorpionec]

Napisane przez aja1

Ilonka prosze Cię to skąd Ty wiesz, że z Twojego otoczenia chodzą, skoro nikt się nie chwali.

chyba właśnie na takiej teori powstaje większość wizażowych potyczek..

"bo ona na pewno to robi tylko się nie przyznaje" i mimo ze osoba A nigdzy nie napisala ze coś tam robi to osoba B z góry wie że jednak osoba A to robi ale nigdy się nie przyzna.. I zaczyna się najazd zudowodnieniem racji osoby B

Napisane przez aja1

Monna w jednym i drugim przypadku płacze bo wymusza. Czy to jest wejście na stół, czy spanie ze mną. W jednym i drugim przypadku tłumaczę zdejmuje ze stołu/wyprowadzam do jego łózka.
Kasia mając lat 6 próbowała w nocy na mnie płaczem wymusić, zeby spała ze mną. Wierz lub nie, nie uległam. Chodziłam, tłumaczyłam, płakała, czekałam, znów szłam i tak w koło macieju.

bardzo dobry sposób.. moim zdaniem

po drugie to świetny przykład..opisałaś swoj sposób działania..ale ktoś komu twój sposób działania nie odpowiada (bo i nie musi) między wersami dopowie se swoje i tak w kółko maglowanie

[ego_ego]

Witam
chciałam napisać do anytki, ale uciekła

Napisane przez Luba

Dziecko nie może nas tak uderzyć, żeby nas bolało (no chyba, że powiedzmy nastolatek) ale zgadzam się w pewnym sensie, że płącz po uderzeniu jest to okazywanie słabości. Tyle tylko, że nie wiem czy okazywanie słabości jest złe, uważam, że dziecko uczy się okazywania emocji od rodzica, także tych "złych" jak słabość. Czasem trzeba sobie dać przyzwolenie na "słabość" a nie ciągle "chłopaki/dziewczyny nie płaczą".

tu się nie zgodzę, bo wiele razy dostałam od mojego teraz 20 m-cznego syna tak mocno w twarz, że bolało strasznie albo mnie szczypał, gryzł wbijał paznokcie i to bylo bardzo bolesne

Napisane przez aja1

Aż się zapytam - dlaczego nie umie?? Nie umie pokazać/powiedzieć czego chce tylko umie krzyczeć?? Chyba nie.
Krzyczy gdy chce wymusić/postawić na swoim
potrafi też rzucać sie na podłogę, i robi to świadomie - dąży do celu

mój robi wszystkie rzeczy w/w
dodatkowo jak proszę, zeby przestał plakać i spojrzał na mnie, to albo odwraca głowę (wersja light) albo daje mi za przeproszeniem w pysk(to ta gorsza wersja) więc nie da mu się nic wytłumaczyc, bo dopóki na mnie nie patrzy, to mnie nie słucha, woli robic inne rzeczy

[d9dafda22031a08fb930d3c506630231eeee4640]

Dla mnie jednak to dwie inne rzeczy. Pierwsza to chec postawienia na swoim a druga to potrzeba bliskosci.

[houseofcolours]

Napisane przez aja1

Kasia mając lat 6 próbowała w nocy na mnie płaczem wymusić, zeby spała ze mną. Wierz lub nie, nie uległam. Chodziłam, tłumaczyłam, płakała, czekałam, znów szłam i tak w koło macieju.

Ja chcę tak wychować córkę, żeby wiedziała, że może do mnie przyjść zawsze, o każdej porze dnia i nocy i jak będzie płakać i mnie potrzebować to będę przy niej i będzie mogła położyć się w moim łóżku, przytulić i będzie wiedziała, że nie odprowadzę jej płaczącej do łóżka i sobie pójdę. I jeśli będzie chciała spać w moim łózku będzie mogła. I jeśli będę ją musiała przytulać całą noc, będę przytulać. Chcę, żeby ona także w życiu dorosłym wiedziała, że zawsze może na mnie polegać, że nigdy 'nie odprowadzę ją do jej pokoju i sobie pójdę'. I dla mnie to nie uleganie 'wymuszeniom' ale danie poczucia bezpieczeństwa.

[Mirabilka]

obawiam się, że spanie razem nie spowoduje w życiu dorosłym tego, że dziecko wie, że "może na matkę liczyć".

I po raz kolejny napiszę - że nikt nie zostawił dziecka samego sobie płaczącego w jego pokoju - nie tłumacząc, sprawdzając, przychodząc jak potrzebuje.

[scorpionec]

Napisane przez houseofcolours

Ja chcę tak wychować córkę, żeby wiedziała, że może do mnie przyjść zawsze, o każdej porze dnia i nocy i jak będzie płakać i mnie potrzebować to będę przy niej i będzie mogła położyć się w moim łóżku, przytulić i będzie wiedziała, że nie odprowadzę jej płaczącej do łóżka i sobie pójdę. I jeśli będzie chciała spać w moim łózku będzie mogła. I jeśli będę ją musiała przytulać całą noc, będę przytulać. Chcę, żeby ona także w życiu dorosłym wiedziała, że zawsze może na mnie polegać, że nigdy 'nie odprowadzę ją do jej pokoju i sobie pójdę'. I dla mnie to nie uleganie 'wymuszeniom' ale danie poczucia bezpieczeństwa.

uważasz ze dzieci śpiące we własnych łóżkach nie mają poczucia bezpieczeństwa??

to są dwie różne sprawy..

można spać samemu i czuć się bezpiecznie a można spać z kimś w łóżku i nadal tego poczucia nie mieć..

dwa dziecko powinno mieć zawsze oparcie w rodzicach..to jasne.. ale warto by oprócz tego miało wiarę w siebie i własne siły..że samo też jest w stanie sobie radzić z pewnymi sprawami..że nie zawsze wszystko załatwia się z mamą za rączkę


i znowu nadinterpretacja..kto pisał i gdzie o zostawianiu samego zapłakanego dziecka??

[Luba]

Napisane przez aja1

Luba tak pokolenie "socjalistycznych błędów"
co do fragmentów, ale jest tam również napisane że dziecko jednak wymusza, co ktos próbował tu zaprzeczać. I również, żeby czekać aż atak minie. I nie ulegac jednak dziecku - bo ono tak chce.
Mnie chodziło o te fragmenty, nigdy nie pisałam/mówiłam, zeby dziecka nie przytulać

Tylko małe dziecko nie "wymusza" świadomie, ono zwyczajnie coś chce dostać i rodzic musi wiedzieć jak odmówić bez strat w ludziach
To o to chodziło Moonie

[Mirabilka]

wszystko zależy od tego co kryje się pod pojęciem "małe dziecko" - do roku? powyżej? małe to też 7 letnie może być.

W takim razie moje musiałoby nie być już małe - ma 2 lata - bo wymusza świadomie częściej czynem.

[scorpionec]

mój młodszy ma 1,5 roku i tez świetnie potrafi pokazać o co mu chodzi..jak i równie dosadnie pokazać swe niezadowolenie jak tego nie dostanie

[Mirabilka]

dokładnie - a propo spania - mój zasypia sam - w swoim pokoju na piętrze - ja jestem w salonie na parterze.
Jak mu coś trzeba, nie pasuje - niekoniecznie musi się drzeć - w większości przypadków woła "mama chodź" i pokazuje o co chodzi - zazwyczaj są to rzeczy typy - popraw poduszkę, przykryj, podnieś roletę.

[houseofcolours]

Napisane przez Mirabilka

obawiam się, że spanie razem nie spowoduje w życiu dorosłym tego, że dziecko wie, że "może na matkę liczyć".

Okazanie zrozumienia (dziecko nie chce spać w swoim pokoju bo np czegoś się przestraszyło) i danie dziecku poczucie bezpieczeństwa poprzez wspólne spanie (kiedy tego potrzebuje! Samo wyraźnie się domaga!) to jest właśnie 'możesz na mnie zawsze liczyć'. W momencie kiedy odprowadzam ją do jej pokoju daję sygnał 'sama uporaj się ze swoim problemem'. Płaczące dziecko przychodzi do rodzica a rodzic odprowadza je z powrotem do pokoju- dla mnie nie do wyobrażenia

Napisane przez scorpionec

uważasz ze dzieci śpiące we własnych łóżkach nie mają poczucia bezpieczeństwa??

Moja córka śpi we własnym łózku. Ale kiedy chce spać w moim nie robię z tego problemu. Tylko, że ona kiedy chce spać ze mną mówi 'mama' i wyciąga do mnie rączki. Dziecko które AŻ płacze i przychodzi do rodzica bo chce z nim spać to już nie jest byle zachcianka tylko poważna potrzeba bliskości, poważna potrzeba poczucia bezpieczeństwa, dla mnie takie dziecko swoim płaczem informuje rodzica 'bardzo chcę teraz być przy tobie'
I nie ma co się tak wzbraniać przed spaniem z dzieckiem. Kilka wspólnych nocy jeszcze nikogo nie zabiło a jeśli dziecko spało wcześniej samo to zapewne po kilku nocach samo będzie chciało wrócić do dawnego porządku. Przecież wiadomo, że do końca życia dziecko nie będzie w łóżku z mamą spało...

[scorpionec]

Napisane przez houseofcolours

Okazanie zrozumienia (dziecko nie chce spać w swoim pokoju bo np czegoś się przestraszyło) i danie dziecku poczucie bezpieczeństwa poprzez wspólne spanie (kiedy tego potrzebuje! Samo wyraźnie się domaga!) to jest właśnie 'możesz na mnie zawsze liczyć'. W momencie kiedy odprowadzam ją do jej pokoju daję sygnał 'sama uporaj się ze swoim problemem'. Płaczące dziecko przychodzi do rodzica a rodzic odprowadza je z powrotem do pokoju- dla mnie nie do wyobrażenia



Moja córka śpi we własnym łózku. Ale kiedy chce spać w moim nie robię z tego problemu. Tylko, że ona kiedy chce spać ze mną mówi 'mama' i wyciąga do mnie rączki. Dziecko które AŻ płacze i przychodzi do rodzica bo chce z nim spać to już nie jest byle zachcianka tylko poważna potrzeba bliskości, poważna potrzeba poczucia bezpieczeństwa, dla mnie takie dziecko swoim płaczem informuje rodzica 'bardzo chcę teraz być przy tobie'
I nie ma co się tak wzbraniać przed spaniem z dzieckiem. Kilka wspólnych nocy jeszcze nikogo nie zabiło a jeśli dziecko spało wcześniej samo to zapewne po kilku nocach samo będzie chciało wrócić do dawnego porządku. Przecież wiadomo, że do końca życia dziecko nie będzie w łóżku z mamą spało...

i możesz mieć rację i nie.. moja córka potrafi przyjść zapłakana bo w półśnie drogę do kibelka zgubiła..
i wtedy jedyne do czego jestem jej potrzebna to by ją do wc i z powrotem do łóżka odholować

chodzi o to ze nie zawsze kiedy dziecko w nocy płacze czy przychodzi do rodziców to "potrzeba bliskości"
czasem to potrzeba poprawienia poduszki, picia, odnalezienia zaginionej przytulanki czy założenie zgubionej skarpetki albo 1001 innych problemów

moja córka czasem zwłaszcza w weekend nad ranem włazi nam do łóżka.. nie nie wyrzucam jej.. zostaje do rana..ale wie że to takie wyjątkowe sytuacje i generalnie każdy ma swoje łóżko i w nim śpi..

[Mirabilka]

Napisane przez houseofcolours

Okazanie zrozumienia (dziecko nie chce spać w swoim pokoju bo np czegoś się przestraszyło) i danie dziecku poczucie bezpieczeństwa poprzez wspólne spanie (kiedy tego potrzebuje! Samo wyraźnie się domaga!) to jest właśnie 'możesz na mnie zawsze liczyć'. W momencie kiedy odprowadzam ją do jej pokoju daję sygnał 'sama uporaj się ze swoim problemem'. Płaczące dziecko przychodzi do rodzica a rodzic odprowadza je z powrotem do pokoju- dla mnie nie do wyobrażenia

.

nie wiem czy wiesz - ale istnieją dzieci, które wołają rodzicow bo coś chcą np pić a nie koniecznie lamentują bo się czegoś boją.
Nie popadaj w skrajność.

Twoje dziecko w ogóle będzie miało szanse i możliwość samodzielnego zasypiania?
czy z góry zakładasz, że będzie krzyczało, bało się i potrzebowała Ciebie przy sobie?

[glamourous]

Przeciez house wyraznie napisala ze jej corka spi sama. Moja zreszta tez, kiedy miala 2,5 roku sama zdecydowala ze chce spac w swoim pokoiku sama. Oczywiscie ma noce kiedy do nas przychodzi i jest wtedy mile widziana
Natomiast samo preprowadzenie jej do wlasnego lozka i pokoju obylo sie bez traumy, sama chciala, jestem przy niej wieczorem kiedy zasypia, przytulamy sie, czytamy ksiazeczki, rozmawiamy. Moze i by mogla sama zasypiac ale dla mnie tez nasz wieczorny rytual tez jest przyjemnoscia i jie widze potrzeby zeby go zmieniac w mysl samodzielnego zasypiania

Z kolei 14miesieczne blizniaki zdarza sie ze obudza sie i jak nikogo obok nie ma- ida szukac, z kocykiem w reku, ledwo na oczy widza a drepca- i jest to ewidentnie szukanie mamy a nie wody czy skarpetki

[201802131425]

Napisane przez ego_ego

Witam
chciałam napisać do anytki, ale uciekła




tu się nie zgodzę, bo wiele razy dostałam od mojego teraz 20 m-cznego syna tak mocno w twarz, że bolało strasznie albo mnie szczypał, gryzł wbijał paznokcie i to bylo bardzo bolesne


mój robi wszystkie rzeczy w/w
dodatkowo jak proszę, zeby przestał plakać i spojrzał na mnie, to albo odwraca głowę (wersja light) albo daje mi za przeproszeniem w pysk(to ta gorsza wersja) więc nie da mu się nic wytłumaczyc, bo dopóki na mnie nie patrzy, to mnie nie słucha, woli robic inne rzeczy

jestem ale sie nie udzielam bo co bym nie napisala to odbierane jest zle. Wystarczylo, ze zwrocilam uwage jednej madrej Pani a juz grupa wzajemnej adroacji na mnie siadla. Dowiedzialam sie m in ze jestem jakas sadystka bo niby bym zostawila placzace dziecko, pomimo, ze tak nie nanapisalam, no i jestem chyba pokemonem bo zamiast bede pisze bd. No to tak w skrocie. Aja 100% sie z Toba zgadzam. I jezeli myslicie ze wasze dziecko nie potrafi manipulowac to chyba nie wiecie co ten termin oznacza. Rucanie sie na podloge, placz czasem wrecz histeria i inne tego typu zachowania to co to jest niby? Dzieci
nie sa glupie.
Ego zawsze masz pw. Ja nie mam czasu na glupie pogadanki na forum

---------- Dopisano o 22:09 ---------- Poprzedni post napisano o 22:06 ----------

Napisane przez houseofcolours

Okazanie zrozumienia (dziecko nie chce spać w swoim pokoju bo np czegoś się przestraszyło) i danie dziecku poczucie bezpieczeństwa poprzez wspólne spanie (kiedy tego potrzebuje! Samo wyraźnie się domaga!) to jest właśnie 'możesz na mnie zawsze liczyć'. W momencie kiedy odprowadzam ją do jej pokoju daję sygnał 'sama uporaj się ze swoim problemem'. Płaczące dziecko przychodzi do rodzica a rodzic odprowadza je z powrotem do pokoju- dla mnie nie do wyobrażenia



Moja córka śpi we własnym łózku. Ale kiedy chce spać w moim nie robię z tego problemu. Tylko, że ona kiedy chce spać ze mną mówi 'mama' i wyciąga do mnie rączki. Dziecko które AŻ płacze i przychodzi do rodzica bo chce z nim spać to już nie jest byle zachcianka tylko poważna potrzeba bliskości, poważna potrzeba poczucia bezpieczeństwa, dla mnie takie dziecko swoim płaczem informuje rodzica 'bardzo chcę teraz być przy tobie'
I nie ma co się tak wzbraniać przed spaniem z dzieckiem. Kilka wspólnych nocy jeszcze nikogo nie zabiło a jeśli dziecko spało wcześniej samo to zapewne po kilku nocach samo będzie chciało wrócić do dawnego porządku. Przecież wiadomo, że do końca życia dziecko nie będzie w łóżku z mamą spało...

Jestes pewna? Bo moje dziecko od swiat spi ze mna i jakos nie ma zamiaru isc do siebie. Poswiecam jej caly swoj wolny czas a mam go bardzo duzo, nie pracuje wiec zajmuje sie domem, ale przeciez nie sprzatam przez8 godzin.

[Mirabilka]

Napisane przez houseofcolours

Moja córka śpi we własnym łózku. Ale kiedy chce spać w moim nie robię z tego problemu. Tylko, że ona kiedy chce spać ze mną mówi 'mama' i wyciąga do mnie rączki.

a kto robi z tego problem? raczej nikt normalny.
Po to jest mama i tata.
Co innego potrzeba w nocy a co innego nauka dziecka samodzielnego zasypiania.

[glamourous]

Anytka a bierzesz pod uwage to ze wiekszosc trzylatkow etap histerii, buntu , wymuszania placzem i przyslowiowego rzucania sie na podloge ma juz za soba? Na tym etapie dzieci juz inaczej komunikuja swoje niezadowolenie niz powiedzmy dwulatki. Z kolei histerii dwulatka nie okreslilabym jako przemyslanej i zaplanowanej manipulacji, takie dziecko domaga sie czegos calym soba a to jedyny sposob jaki zna ko nie zawsze potrafi sie wyslowic o co mu chodzi- a ta niemozliwosc jeszcze podgrzewa frustracje
Manipulacje trzylatkow sa bardziej przemyslane

[Scio]

Napisane przez houseofcolours

Ja chcę tak wychować córkę, żeby wiedziała, że może do mnie przyjść zawsze, o każdej porze dnia i nocy i jak będzie płakać i mnie potrzebować to będę przy niej i będzie mogła położyć się w moim łóżku, przytulić i będzie wiedziała, że nie odprowadzę jej płaczącej do łóżka i sobie pójdę. I jeśli będzie chciała spać w moim łózku będzie mogła. I jeśli będę ją musiała przytulać całą noc, będę przytulać. Chcę, żeby ona także w życiu dorosłym wiedziała, że zawsze może na mnie polegać, że nigdy 'nie odprowadzę ją do jej pokoju i sobie pójdę'. I dla mnie to nie uleganie 'wymuszeniom' ale danie poczucia bezpieczeństwa.

Ja tak samo. Wierzę w to, że jeśli ją nauczę, że teraz zawsze jej wysłucham, utule, to kiedyś jak będzie mieć poważne problemy przyjdzie. Może głupie, może naiwne. Trudno.

Moja córka zasypiała sama (odłożona do łóżeczka) do 8 mż. potem bach i się skończyło. I wygląda to tak, ze przytula się do mnie, śpiewamy kołysanki i zasypia, odkładam ją, a potem alb śpi do rana, albo przychodzi do nas.

A propo histerii. To w mądrych książkach wyraźnie jest rozgraniczenie między płaczem wymuszającym a płaczem ze smutku. Chyba każdy znający swoje dziecko widzi kiedy jego dziecko płaczę, bo jest smutne/potrzebuje zaspokoić potrzeby (wiem masło maślane, nie umiem inaczej), a kiedy ma zachcianke.

Juul też piszę o tym, że sporo dzieci ma zaspokojone pragnienia, a potrzeb nie.
Nie jestem zwolenniczką pozwalania na wszystko, ale tym bardziej nie jestem zwolenniczką nie pozwalania dla zasady.

Vixen o tym pisała, że dziecko wpada w furiie, bo nie umie wyrazić inaczej swojej złości. Wiadomo nam problemy dziecka wydają się błachę, ale dla dziecka takie nie są, nie ma co bagatelizować. Naprawdę jest wiele innych sposobów niż wypłakiwanie się. Zaczynając od odwracania uwagi, poprzez mocne przytulanie itd. ja czasem jak mi się Agata złości, biorę ją za ręce i tupiemy ze złości (bo to tez emocja, którą trzeba dziecku pokazać).

Co do zasypiania w łóżeczku. Tka sobie myślę, że na 2 albo 3 latka to może zadziałać, np. wspólne szykowanie legowiska, np. zakup pościeli, łóżeczka, fajnej lampki. Tak, żeby dziecko pomyślało, że to ono decyduje, że się przenosi do łóżka. Można z takim dzieckiem dogadać się, że zostaję dopóki nie zaśniesz, że jak coś się stanie to będę. Z obserwacji wiem, ze jak rodzice podejdą do tego z głową i spokojem to się udaje. Ja nie widzę problemu trzymać nawet 4 czy 6 latki za ręke jak usypia, jeśli tylko dzięki temu ma czuć się bezpieczna.
Wiem, że niedługo będzie prosiła, żebym jej nie robiła obciachu...

Abstrahując kiedy byłam dzieckiem mieszkałam z rodzicami w jednym pokoju. Miałam mamę i tatę na wyciągnięcie ręki. Nie pamietam czy z nimi spałam czy nie, ale pamiętam, że mama kładła się koło mnie żebym zasnęła. Pamiętam też jak w wieku 9-10 lat obejżałam 997 z kobietą powieszoną na klamce. Pamiętam jak strasznie się bałam. Moja mama nie robiła problemu, kiedy chciałam z nią spać. Miałabym do niej ogromny żal, gdyby zrobiła inaczej.

[aja1]

Napisane przez houseofcolours

i danie dziecku poczucie bezpieczeństwa poprzez wspólne spanie
.

Poczucie bezpieczeństwa dasz dziecku raczej przez to, że wytłumaczysz/pokażesz mu że w jego pokoju nie ma nic strasznego, albo że mama to złe wystraszy bardziej.

to jest właśnie 'możesz na mnie zawsze liczyć'

ale co ma spanie z tym wspólnego?? Zachowanie rodzice w różnych perypetiach życiowych dziecka, tłumaczenie, wspieranie go i motywacja to daje sygnał "możesz na mnie liczyć" a nie spanie.

W momencie kiedy odprowadzam ją do jej pokoju daję sygnał 'sama uporaj się ze swoim problemem'. Płaczące dziecko przychodzi do rodzica a rodzic odprowadza je z powrotem do pokoju'

Kto napisał że dziecko zostaje samo
przegapiłam coś???

bo chce z nim spać to już nie jest byle zachcianka tylko poważna potrzeba bliskości,

Wymuszenie poprzez płacz na który rodzice reaguja to jest zachcianka

Kilka wspólnych nocy jeszcze nikogo nie zabiło a jeśli dziecko spało wcześniej samo to zapewne po kilku nocach samo będzie chciało wrócić do dawnego porządku.

Nie, nie zabiło. Tylko pewne egzemplarze szybko nabierają nowych nawyków i po tych kilku nocach uległości rodzica wpasowuja się w nowy schemat i nie chcą już spać u siebie. A ponieważ nie chcą a nie wiedza jak to inaczej okazać to płaczą, jak płaczą rodzic się lituje - dziecko zostaje i jesli rodzic raz ulegnie, to przecież może ulec drugi, piaty, dziesiąty.....

[glamourous]

Scio a co z Juula polecasz tak na dobry poczatek?chetnie poczytam

Jesli chodzi o przejscie do lozka wlasnego to u nas bylo dokladnie tak jak piszesz- z tym ze sygnal do samodzielnosci wyszedl od niej. Kupilysmy serie powloczek z ksiezniczkami, mala ma swoj ukochany kocyk. Wie ze ja spie lekko i w nocy nawet wolac nie musi bo jakby co to ja slysze i wie ze jesli ma ochote spac znami to wystarczy o tym powiedziec

[taszkin]

Napisane przez Scio

Abstrahując kiedy byłam dzieckiem mieszkałam z rodzicami w jednym pokoju. Miałam mamę i tatę na wyciągnięcie ręki. Nie pamietam czy z nimi spałam czy nie, ale pamiętam, że mama kładła się koło mnie żebym zasnęła. Pamiętam też jak w wieku 9-10 lat obejżałam 997 z kobietą powieszoną na klamce. Pamiętam jak strasznie się bałam. Moja mama nie robiła problemu, kiedy chciałam z nią spać. Miałabym do niej ogromny żal, gdyby zrobiła inaczej.

No wiesz, mieć takie "zachcianki"...

[201802131425]

Napisane przez aja1

Poczucie bezpieczeństwa dasz dziecku raczej przez to, że wytłumaczysz/pokażesz mu że w jego pokoju nie ma nic strasznego, albo że mama to złe wystraszy bardziej.



ale co ma spanie z tym wspólnego?? Zachowanie rodzice w różnych perypetiach życiowych dziecka, tłumaczenie, wspieranie go i motywacja to daje sygnał "możesz na mnie liczyć" a nie spanie.



Kto napisał że dziecko zostaje samo
przegapiłam coś???



Wymuszenie poprzez płacz na który rodzice reaguja to jest zachcianka



Nie, nie zabiło. Tylko pewne egzemplarze szybko nabierają nowych nawyków i po tych kilku nocach uległości rodzica wpasowuja się w nowy schemat i nie chcą już spać u siebie. A ponieważ nie chcą a nie wiedza jak to inaczej okazać to płaczą, jak płaczą rodzic się lituje - dziecko zostaje i jesli rodzic raz ulegnie, to przecież może ulec drugi, piaty, dziesiąty.....

Bardzo dobrze napisałaś. Poczucie bezpieczeństwa wcale nie oznacza spania z dzieckiem. I dokładnie moje dziecko takie jest, zgodziłam się raz na spanie u mnie, 2, 3 i tak ulegałam bo było mi jej szkoda, że płacze i to był mój błąd. Więc teraz gdy chce ją odprowadzić do jej łóżeczka to oczywiście na samo otwarcie drzwi jest wielki lament. Pomimo, że w ciągu dnia mi mówi, że oczywiście obiecuje bd spać u siebie.

[aja1]

Ja ogólnie lubie spać ze swoimi dziewczynami.
Starsza przychodzi juz tylko rano, mała w nocy jeszcze wędruje, ale zasypia sama w łóżeczku.
Chodzi tez o to, że rola nasza jako rodziców jest taka, żeby nauczyc dzieci samodzielności a nie cieszyć się, ze w wieku np, 25 lat przyjdą "mamo help me" bo nie umieją sami podjąć decyzji. Moga się poradzić owszem, ale musza umieć życ własnym życiem i wbrew pozorom musimy ich tego uczyc od najmłodszych lat

---------- Dopisano o 22:47 ---------- Poprzedni post napisano o 22:46 ----------

Anytka haha obieca bo dla niej do wieczora to jeszcze tak duuuuuuużoooo czasu, może zapomnisz

[Luba]

Napisane przez aja1

Wymuszenie poprzez płacz na który rodzice reaguja to jest zachcianka

Dla Ciebie zachcianka dla dziecka dramat

Napisane przez aja1

Nie, nie zabiło. Tylko pewne egzemplarze szybko nabierają nowych nawyków i po tych kilku nocach uległości rodzica wpasowuja się w nowy schemat i nie chcą już spać u siebie. A ponieważ nie chcą a nie wiedza jak to inaczej okazać to płaczą, jak płaczą rodzic się lituje - dziecko zostaje i jesli rodzic raz ulegnie, to przecież może ulec drugi, piaty, dziesiąty.....

Osobiście by mi to nie przeszkadzało
Syn przychodził do nas od czasu do czasu, potem wracał do siebie.


Myśmy spali z córką praktycznie od jej urodzenia, były próby łożeczkowe, ale bez sensu męczyło się dziecko i my.
Ja już to kiedyś pisałam, ale kiedy córka umiała już mówić to ją spytałam dlaczego chce spać z nami, to odpowiedziała bo mnie się od zawsze śnią złe rzeczy. No powiem, że w tym momencie cieszyłam się niezmiernie, że dziecko mogło spać z nami i te strachy jej nie męczyły, mogła się od razu do nas przytulić i była spokojna.


A teraz obydwoje śpią w swoich łozkach i ludzie, nawet się specjalnie przytulac nie chcą.

[aja1]

Luba ale jak śni się cos złego to z reguły dziecko budzi się nagle z płaczem/ krzykiem, no to wiadomo, że cos jest nie tak.
Poza tym takich przypadków może być 5/100 ???

[Luba]

Napisane przez aja1

Luba ale jak śni się cos złego to z reguły dziecko budzi się nagle z płaczem/ krzykiem, no to wiadomo, że cos jest nie tak.
Poza tym takich przypadków może być 5/100 ???

No z płaczem. Czyli zachcianka?
Nie wiem ile razy mojej córce śniło się coś złego, bo nie musiała się budzić z płaczem czy krzykiem, tylko bardziej się w nas wtulała i nie musiała krzyczeć.
Zresztą ona miała bardzo dużą potrzebę bliskości, bo jak pisałam, od urodzenia lubiła czuć mnie w pobliżu, spała z nami i wtedy nie było problemów.
Powiem szczerze, że nie odczuwaliśmy potrzeby siedzenia godzinami przy jej łóżeczku, żeby zasnęłą a potem pedałować w nocy do jej pokoju, jesliby wołała. Dorosła do spania osobno i wszytsko odbyło się bezboleśnie.
Jasne, mozna dziecko uczyc spania osobno, nie widzę w tym problemu, my nie mieliśmy takiej potrzeby. My nie widzielismy wielkiego sensu w takiej nauce.

[aa2]

napisze tyle śpie z moim dzieckiem, czasem podejrzewam ze potrzebuje tego bardziej niż on sam

kiedyś na pewno będzie spał sam, przecież nie będzie mi pupka na głowe wchodził do 18 jak zechce zasypiac i spac sam to pewnei sobie pójdzie, a póki co korzystam z tego ze w ogóle chce

[golgie]

A co ja mam zrobić?Tak bardzo chciałabym spać przytulona do mojego dziecka,a ta ni cholery-tylko w swoim łóżeczku

[201802131425]

Napisane przez aja1

Ja ogólnie lubie spać ze swoimi dziewczynami.
Starsza przychodzi juz tylko rano, mała w nocy jeszcze wędruje, ale zasypia sama w łóżeczku.
Chodzi tez o to, że rola nasza jako rodziców jest taka, żeby nauczyc dzieci samodzielności a nie cieszyć się, ze w wieku np, 25 lat przyjdą "mamo help me" bo nie umieją sami podjąć decyzji. Moga się poradzić owszem, ale musza umieć życ własnym życiem i wbrew pozorom musimy ich tego uczyc od najmłodszych lat

---------- Dopisano o 22:47 ---------- Poprzedni post napisano o 22:46 ----------

Anytka haha obieca bo dla niej do wieczora to jeszcze tak duuuuuuużoooo czasu, może zapomnisz

Zauwazyłam hahahaha
Luba Dlaczego wszystko traktujesz dosłownie? Są różne sytuacje, a Ty się czepiasz bo tak napisała to tak jest. Pomyśl, że chyba żadna normalna matka nie stwierdzi, że jak dziecko jej się obudzi z krzykiem w nocy to zachcianka. Poza tym chyba odróżniasz kiedy Twoje dziecko coś chce a kiedy jest smutne czy przestraszone.