Dylematy wychowawcze

[Klarissa]

Daria współczuję ci, jak sobie przypomnę jak dawniej odciągałam mojemu dziecku katar, to gdyby ktoś obcy widział to pewnie by na mnie opiekę społeczną nasłali... Na szczęście dzięki temu nauczyła się ładnie dmuchać nosek i już nie ma problemu.

Tak samo było z myciem zębów - przemoc, ryki i rozpacz póki sama nie opanowała mniej więcej, teraz sama myje, potem ja poprawiam, potem razem plujemy pastą i płuczemy wodą.

Teraz córka większa to próbuję ją przekonywać. Niedawno miałyśmy akcję "ząb" (mała miała wypadek na schodach) i na opuchnięte dziąsła dostała maść. Ile to było pertraktacji, żeby w ogóle buzię otworzyła, tzn. za pierwszym razem się zgodziła, ale maść w smaku ohydna to więcej już nie chciała. Chyba zastosowałam wszelkie znane metody przekupstwa i łapówkarstwa a czasem właśnie z zaskoczenia atakowałam albo przemocą (w sensie córka ucieka, ja gonię).

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez Luba

Jak dzieci były małe to zauważyłam, że to było takie nakrecanie się, strach na zapas, nie wiem jak to nazwać...
Moja córka reagowałą też płaczem na pewna sytuację i jak już widziała mnie z kremem, to uciekała, nakręcała się po prostu.
U mojej pomogło to, że ja byłam mega spokojna, brałam ją na kolana i też uspokajałam, pokazywałam krem, pozwalałam go dotknąć, pogadałam itd. Z czasem te napady wrzasku mijały ale to był cały proces a nie z dnia na dzień.
U mojej pomógł mój spokój i oswajanie jej z sytuacją, nic na siłę. Ubieranie też, ale z tym nie było wielkich problemów.
Ale pewnie nie u wszytskich to działa.

Ja myślę, że te wrzaski przy ubieraniu itd. to już czasem już nawykowe jest u dziecka, trzeba jakoś przełamać schemat.

U nas jest tak przy psikaniu do nosa czymkolwiek. Jak już wreszcie spacyfikowana na kolanach ojca jest a ja psikam - i pytam: bolało? Zawsze słyszę NIE i radocha na buzi.

Z zębami to na szczęście sama się dopomina o smarowanie.

Napisane przez DariaKom

Szaja teraz będę spekulować i się czepiać, więc nie bierz do siebie, to takie luźnie rozważania.

Według mnie takie straszenie, że się wyjdzie, czyt. zostawi dziecko, jest niczym innym jak znęcaniem się psychicznym, bo jak można powiedzieć dziecku, że się je zostawi. Przecież dla dziecka groźba, że rodzic je zostawi jest najgorsza na świecie, śmiem twierdzić że na psychikę działa wiele razy bardziej destrukcyjnie niż ten klaps. Przynajmniej w moim mniemaniu jak tak sobie myślę...Bo moje dziecko musi wiedzieć, że mama może się czasem zagotować i nastąpi klaps, ale nigdy nie ma prawa pomyśleć, że mama je zostawi.

Nie do końca się zgodzę. Tzn. tak, w takiej formie: to ja sobie idę i cię zostawiam - owszem.

Ale bez przesady, ja mówię, że wychodzę. WYchodzę z pokoju. Nie: idę sobie od ciebie/zostawiam cię. Nie w ten sposób.

[***luna]

Napisane przez DariaKom

To akurat nie jest Twoja zasługa tylko dziecka i jego przyzwyczajeń
Tak chyba każdy by zrobił, co jak dziecko nie chce ubrać się wcale?
Wszystko cacy, ale to można zastosować jak dziecko ma otwarty na zabawę umysł i chce współpracować, nie w chwili kiedy dziecko leży na ziemi i drze się jak obdzierane ze skóry, że nie będzie się ubierać. Bo możesz sobie wtedy stanąć nad dzieckiem i liczyć do pięciu czy niedźwiedzie a ono ma Cię w tyłku i nawet nie słucha bo wrzeszczy i histeryzuje.

To mest mja zasługa między innymi, bo przyzwyczajenia inawyki wprowadzałam ja razem z dzieckiem.

Jak dziecko wrzeszczy to najpierw nalezy je uspokoić i wyciszyć. To o czym pisałam dotyczy tego co się sprawdza u nas, metody są dostosowane do potrzeb moich dzieci.
Jesli dochodziło do krzyku najpierw wyciszam, później działam dalej.

Jak nie chce się ubrać wcale to zalezy od wieku. Małą ubieram stanowczo, ale bez szarpaniny. Starszemu tłumacze do skutku. Z tym, ze on ma zawsze konkrenty powód, dla którego ubierać się nie chce.

[1=d9dafda22031a08fb930d3c 506630231eeee4640;3726439 1]Co zastosowac? Ubierasz na sile.
Bierzesz na kolana, przytrzymujesz lokciem i ubierasz. Fakt, to tez jest forma agresywna ale jednak chyba lepsza od poklepywania [/QUOTE]
Ubieram stanowczo na spokojnie. Mówię, odwracam uwagę.
Minus taki, że mała potrafi się sama rozebrać. Ubieram jeszcze raz i jeszcze raz.

Napisane przez kropka75

Tak w skrócie odpowiadając, to niestety, ale żadna z tych miliona metod u mnie nie działa.

Nigdzie nie powiedziałam, ze sa to metody uniwersalne. Metody należy dostsowywac do potrzeb dziecka, cech indywidualnych.

Napisane przez Klarissa

Jeszcze ważne jest pytanie dlaczego dziecko nie chce się ubrać. Moja dlatego, że już od dawna zrozumiała, że po tym jak ją ubiorę wychodzę do pracy. Dla niej każde o 5 minut przeciągnięte zakładanie skarpetki oznacza bycie z mamą o 5 minut dłużej. Dlatego zabawa czy inne sposoby motywacji nie działają chyba, że bym powiedziała "jak się ubierzesz to nie pójdę do pracy" bo jedynie takiej "nagrody" moja córka w tej sytuacji oczekuje.

Aczkolwiek ostatnimi czasy nam się poprawiło, to znaczy córka chyba zrozumiała, że można się ubrać miło (przytulając w trakcie) albo niemiło czyli na siłę, ale ubrać się tak czy siak musi... Poza tym woli żebym ubierała ją ja niż babcia, a w skrajnych sytuacjach po prostu zostawiałam ją w piżamce.

Tak, u nas tez było w ten sposób
Dlatego odwróciłam sytuację. Ubierze się szybciej to mamy jeszcze trochę czasu na to by usiąść poczytać, porozmawiac czy się poprzytulać.
Szybko to przyniosło efekty.

Napisane przez DariaKom

U mnie niestety bez szarpaniny nie obywa się chyba żaden dzień. Teraz np. młoda ma zapalenie dziąseł, mam antybiotyk do smarowania, ale nie da się tego zrobić polubownie...mała ucieka jak tylko go widzi...i co mam zrobić? Nie podać bo dziecko sobie nie życzy? Jestem już tak pokopana i podrapana że masakra...teraz już siadam okrakiem na młodej, przytrzymuję ręce i robię swoje...krzyku przy tym co nie miara, ale nie ma wyjścia...

POdać tak, by mała cię nie uszkodziła
Ja podaję w leki w ten sposób, że trzymam, przytula, przytrzymuję rączki. Podaję jak najszybciej. Mała nie znosi syropów. Tabletkę spokojnie pogryzie
Kwestie zdrowia są inne niż niż poranne ubieranie.
Przeszłam z dzieckiem trochę zabiegów medycznych. Od pielęgniarek nauczyłam się wiele. Potrafiły załóżyć wneflon w taki sposób, ze wystarszony maluch był spokojny, niejednokrotnie wychodził z uśmiechem.




BTW kto to jest grzeczne dziecko ?

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez ***luna

Ubieram stanowczo na spokojnie. Mówię, odwracam uwagę.
Minus taki, że mała potrafi się sama rozebrać. Ubieram jeszcze raz i jeszcze raz.

Tak, ALE zauważ, że rozmawiamy głównie o opcji: nie ma czasu wówczas nie ma możliwości kilkukrotnego ubierania.




POdać tak, by mała cię nie uszkodziła
Ja podaję w leki w ten sposób, że trzymam, przytula, przytrzymuję rączki. Podaję jak najszybciej. Mała nie znosi syropów. Tabletkę spokojnie pogryzie
Kwestie zdrowia są inne niż niż poranne ubieranie.
Przeszłam z dzieckiem trochę zabiegów medycznych. Od pielęgniarek nauczyłam się wiele. Potrafiły załóżyć wneflon w taki sposób, ze wystarszony maluch był spokojny, niejednokrotnie wychodził z uśmiechem.




BTW kto to jest grzeczne dziecko ?

U nas do podawania syropów jest taki dozownik/strzykawka z IBUMu, super się sprawdza i akurat 5ml ma. Wmówiłam córce, że to taki specjalny lizaczek tylko dla niej, więc jak już całość wypije to jeszcze koniecznie oblizać musi Ale o dziwo tabletki łyka super, tzn. na razie tylko kapsułki tranu sprawdzone, ale w szoku byłam

Któraś tu podpis ma: grzeczne/niegrzeczne dziecko to stan umysłu matki

[kropka75]

Napisane przez ***luna

Nigdzie nie powiedziałam, ze sa to metody uniwersalne. Metody należy dostsowywac do potrzeb dziecka, cech indywidualnych.

Powiedziałaś, że jest ich mnóstwo.

To szukam. Ja bym chciała chociaż jeden...

[DariaKom]

Napisane przez Klarissa

Daria współczuję ci, jak sobie przypomnę jak dawniej odciągałam mojemu dziecku katar, to gdyby ktoś obcy widział to pewnie by na mnie opiekę społeczną nasłali... Na szczęście dzięki temu nauczyła się ładnie dmuchać nosek i już nie ma problemu.

Tak samo było z myciem zębów - przemoc, ryki i rozpacz póki sama nie opanowała mniej więcej, teraz sama myje, potem ja poprawiam, potem razem plujemy pastą i płuczemy wodą.

Teraz córka większa to próbuję ją przekonywać. Niedawno miałyśmy akcję "ząb" (mała miała wypadek na schodach) i na opuchnięte dziąsła dostała maść. Ile to było pertraktacji, żeby w ogóle buzię otworzyła, tzn. za pierwszym razem się zgodziła, ale maść w smaku ohydna to więcej już nie chciała. Chyba zastosowałam wszelkie znane metody przekupstwa i łapówkarstwa a czasem właśnie z zaskoczenia atakowałam albo przemocą (w sensie córka ucieka, ja gonię).

Tak...ja naciągam syrop do tej strzykaweczki...a Maja już biegnie, tylko widzę jak jej grzywka podwiewa od pędu . U nas od urodzenia Mai był problem bo najpierw miała niedrożny kanalik łzowy i ciągle było trzeba przemywać solą fizjologiczną, potem wkraplać krople z antybiotykiem (miałam 2 różne do podania po 3 razy dziennie przez 10 dni...wyobrażacie to sobie ile to szarpania?)...rano było trzeba przemywać oko bo rzęsy miała tak zlepione że nie dawała rady oka otworzyć...ile to biedne dziecko się nacierpiało... potem przy każdym przeziębieniu ciągnięcie kataru...mąż ją trzyma a ja ciągnę fridą...a to ile takie dziecko ma siły, żeby się wyrywać to jest nie do uwierzenia.
[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;37266401]U nas jest tak przy psikaniu do nosa czymkolwiek. Jak już wreszcie spacyfikowana na kolanach ojca jest a ja psikam - i pytam: bolało? Zawsze słyszę NIE i radocha na buzi.

Z zębami to na szczęście sama się dopomina o smarowanie.



Nie do końca się zgodzę. Tzn. tak, w takiej formie: to ja sobie idę i cię zostawiam - owszem.

Ale bez przesady, ja mówię, że wychodzę. WYchodzę z pokoju. Nie: idę sobie od ciebie/zostawiam cię. Nie w ten sposób.[/QUOTE]
U nas to samo...w momencie podawanie masakra i wrzask jakby ją ktoś mordował...a sekundę po już świetnie się bawi...

Napisane przez ***luna

To mest mja zasługa między innymi, bo przyzwyczajenia inawyki wprowadzałam ja razem z dzieckiem.

Jak dziecko wrzeszczy to najpierw nalezy je uspokoić i wyciszyć. To o czym pisałam dotyczy tego co się sprawdza u nas, metody są dostosowane do potrzeb moich dzieci.
Jesli dochodziło do krzyku najpierw wyciszam, później działam dalej.

Jak nie chce się ubrać wcale to zalezy od wieku. Małą ubieram stanowczo, ale bez szarpaniny. Starszemu tłumacze do skutku. Z tym, ze on ma zawsze konkrenty powód, dla którego ubierać się nie chce.


Ubieram stanowczo na spokojnie. Mówię, odwracam uwagę.
Minus taki, że mała potrafi się sama rozebrać. Ubieram jeszcze raz i jeszcze raz.



Nigdzie nie powiedziałam, ze sa to metody uniwersalne. Metody należy dostsowywac do potrzeb dziecka, cech indywidualnych.


Tak, u nas tez było w ten sposób
Dlatego odwróciłam sytuację. Ubierze się szybciej to mamy jeszcze trochę czasu na to by usiąść poczytać, porozmawiac czy się poprzytulać.
Szybko to przyniosło efekty.



POdać tak, by mała cię nie uszkodziła
Ja podaję w leki w ten sposób, że trzymam, przytula, przytrzymuję rączki. Podaję jak najszybciej. Mała nie znosi syropów. Tabletkę spokojnie pogryzie
Kwestie zdrowia są inne niż niż poranne ubieranie.
Przeszłam z dzieckiem trochę zabiegów medycznych. Od pielęgniarek nauczyłam się wiele. Potrafiły załóżyć wneflon w taki sposób, ze wystarszony maluch był spokojny, niejednokrotnie wychodził z uśmiechem.




BTW kto to jest grzeczne dziecko ?

Mała jest w stanie uszkodzić każdego...i nie ma takiej ilości osób, które by wystarczyły do trzymania mojego dziecka jak podaję jakieś krople, czymś smaruję, czyszczę nos...

[Klarissa]

Napisane przez ***luna

Nigdzie nie powiedziałam, ze sa to metody uniwersalne. Metody należy dostsowywac do potrzeb dziecka, cech indywidualnych.

To takie trochę w stylu "wasze metody są złe, moje są lepsze, ale to nie moja wina że na wasze dzieci nie działają". Niezbyt to jest konstruktywna krytyka.

Tak, u nas tez było w ten sposób
Dlatego odwróciłam sytuację. Ubierze się szybciej to mamy jeszcze trochę czasu na to by usiąść poczytać, porozmawiac czy się poprzytulać.
Szybko to przyniosło efekty.

No widzisz, a moja córka jest taka, że jak powie NIE, to nie i koniec.
Nie słucha wtedy co chcę jej zaproponować czy wytłumaczyć.
Jak sobie coś umyśli to nie ważne skutki czy konsekwencje.

[***luna]

Napisane przez Klarissa

To takie trochę w stylu "wasze metody są złe, moje są lepsze, ale to nie moja wina że na wasze dzieci nie działają". Niezbyt to jest konstruktywna krytyka.

No widzisz, a moja córka jest taka, że jak powie NIE, to nie i koniec.
Nie słucha wtedy co chcę jej zaproponować czy wytłumaczyć.
Jak sobie coś umyśli to nie ważne skutki czy konsekwencje.

Nie jest to krytyka.
Tylko stwierdzenie, ze każde dziecko jest indywidualne.
Zresztą ja sama widzę chocby po tym, ze metody działające na moje pierwsze dziecko, na drugie wcale działać nie muszą; a na pewno nie w takim samym stopniu.
I czasami metody modyfikuje tak, by działały na moje dziecko i odpowiadały etapowi rozwojowemu, na którym jest.



A bicie i straszenie biciem jest wg mnie złe, bez względu na dziecko.

[DariaKom]

Napisane przez ***luna

Nie jest to krytyka.
Tylko stwierdzenie, ze każde dziecko jest indywidualne.
Zresztą ja sama widzę chocby po tym, ze metody działające na moje pierwsze dziecko, na drugie wcale działać nie muszą; a na pewno nie w takim samym stopniu.
I czasami metody modyfikuje tak, by działały na moje dziecko i odpowiadały etapowi rozwojowemu, na którym jest.



A bicie i straszenie biciem jest wg mnie złe, bez względu na dziecko.

Mówisz, że nie krytykujesz ale zaraz dwa zdania niżej mówisz: A bicie i straszenie biciem jest wg mnie złe, bez względu na dziecko.

Także krytykujesz. Masz szczęście, że Twoje metody działają na Twoje dzieci, ale jak widać na inne nie muszą, podejrzewam, że jakby na Twoje dzieci nie działało nic co zdołałabyś dotąd wymyślić mogłabyś uznać, że klaps to jest wyjście...


To jest tak trochę jak to: uważam, że dawanie dzieciom słodyczy ze sklepu to zło, nigdy bym dziecku nie dała lizaka bo on nie ma witamin tylko same cukry i chemię....dobrze że moje dziecko nienawidzi lizaków.

Łatwo mieć jakieś wzniosłe idee wychowawcze jak nie ma prawdziwego problemu..łatwo zapierać się że nie dałoby się lizaka, jak dziecko nie lubi lizaków...ale jakby dziecko kochało lizaki nad życie to już by było zgoła inaczej...

[***luna]

Napisane przez DariaKom

Mówisz, że nie krytykujesz ale zaraz dwa zdania niżej mówisz: A bicie i straszenie biciem jest wg mnie złe, bez względu na dziecko.

Także krytykujesz. Masz szczęście, że Twoje metody działają na Twoje dzieci, ale jak widać na inne nie muszą, podejrzewam, że jakby na Twoje dzieci nie działało nic co zdołałabyś dotąd wymyślić mogłabyś uznać, że klaps to jest wyjście...


To jest tak trochę jak to: uważam, że dawanie dzieciom słodyczy ze sklepu to zło, nigdy bym dziecku nie dała lizaka bo on nie ma witamin tylko same cukry i chemię....dobrze że moje dziecko nienawidzi lizaków.

Łatwo mieć jakieś wzniosłe idee wychowawcze jak nie ma prawdziwego problemu..łatwo zapierać się że nie dałoby się lizaka, jak dziecko nie lubi lizaków...ale jakby dziecko kochało lizaki nad życie to już by było zgoła inaczej...

Nie, nie uznałabym.

I co to za gadanie ja nie ma prawdziwego problemu?
Skąd ty wiesz czy mam prawdziwy problem?

Bo tak się składa, że wychowanie mojego dziecka, nie jest ścieżką usłaną różami. Jest dzieckiem o wiele trudniejszym niż przeciętne.
A jakiekolwiek bicie może jedynie te trudności powiększyć.

[DariaKom]

Napisane przez ***luna

Nie, nie uznałabym.

I co to za gadanie ja nie ma prawdziwego problemu?
Skąd ty wiesz czy mam prawdziwy problem?

Bo tak się składa, że wychowanie mojego dziecka, nie jest ścieżką usłaną różami. Jest dzieckiem o wiele trudniejszym niż przeciętne.
A jakiekolwiek bicie może jedynie te trudności powiększyć.

Nie mówię, że nie masz problemu...zapewne masz, tak jak każda matka czasem ma problemy...jednak są problemy na które jest "mnóstwo" rozwiązań i takie problemy z którymi nie idzie sobie poradzić na zdrowy rozum...

To takie dość krzywdzące jest tak z góry oceniać, że ktoś kto da klapsa jest głupim rodzicem, a jego zachowanie jest złe.
Sama napisałaś: Skąd ty wiesz czy mam prawdziwy problem?
Więc odniosę to do Ciebie, skąd wiesz co dzieje się u kogoś w domu? Dlaczego uważasz, że ktoś kto da klapsa jest głupi (sorry jak to nie były Twoje słowa..bo nie wiem czy Ty czy Luba to napisałaś)...a może ktoś wpadł na miliony pomysłów...może wpadł na więcej pomysłów nawet niż Ty, ale one w danej sytuacji nie odniosły żadnego skutku...
Co ma zrobić matka, która wypróbowała już wszystko co tylko przyszło jej do głowy a dalej nie może sobie poradzić?
Bo baardzo łatwo się ocenia innych mając szczątkowe informacje, bądź też jedynie w oparciu o to co się wydaje, gorzej jest podać te mnóstwo sposobów...

Ps. Luna, nic Tobie nie zarzucam, żeby była jasność..posługuję się tylko Twoją wypowiedzią, żeby wyjaśnić o co mi chodzi...spekuluję też na sucho..bo moje dziecko jeszcze nie sprawia takich problemów, żebym musiała klapsami się ratować.

[***luna]

Napisane przez DariaKom

Nie mówię, że nie masz problemu...zapewne masz, tak jak każda matka czasem ma problemy...jednak są problemy na które jest "mnóstwo" rozwiązań i takie problemy z którymi nie idzie sobie poradzić na zdrowy rozum...

To takie dość krzywdzące jest tak z góry oceniać, że ktoś kto da klapsa jest głupim rodzicem, a jego zachowanie jest złe.
Sama napisałaś: Skąd ty wiesz czy mam prawdziwy problem?
Więc odniosę to do Ciebie, skąd wiesz co dzieje się u kogoś w domu? Dlaczego uważasz, że ktoś kto da klapsa jest głupi (sorry jak to nie były Twoje słowa..bo nie wiem czy Ty czy Luba to napisałaś)...a może ktoś wpadł na miliony pomysłów...może wpadł na więcej pomysłów nawet niż Ty, ale one w danej sytuacji nie odniosły żadnego skutku...
Co ma zrobić matka, która wypróbowała już wszystko co tylko przyszło jej do głowy a dalej nie może sobie poradzić?
Bo baardzo łatwo się ocenia innych mając szczątkowe informacje, bądź też jedynie w oparciu o to co się wydaje, gorzej jest podać te mnóstwo sposobów...

Ps. Luna, nic Tobie nie zarzucam, żeby była jasność..posługuję się tylko Twoją wypowiedzią, żeby wyjaśnić o co mi chodzi...spekuluję też na sucho..bo moje dziecko jeszcze nie sprawia takich problemów, żebym musiała klapsami się ratować.

Nie: ja napisałam, ze rodzic, który posługuje się schemtaem, który zawsze prowdzi do klasa postepuje głupio. I tak, taki rodzic jest głupi.
Nie dlatego, ze klepie, ale dlatego, ze nie umie i nie chce czegokolwiek zmienić.
Dla mnie jest jasne: metoda nie działa, zmieniam i doskonalę, a nie prowadzę do klepania.

Nie znam okolicznosci, które by mnie przekonały do tego, że klepanie czy lanie jest konstruktywną metodą wychowawczą.
O tym mowa.


Nie wyobrazam sobie sytuacji, gdy wszystkie mozłiwosci zostały wyczerpane. Nigdy mnie to nie spotkało.
Spotkało mnie nie raz uczucie bezsilności i frustracji. Do takiego stopnia, ze musiałam wyjść, uspokoić się i wrócić.

[DariaKom]

Napisane przez ***luna

Nie: ja napisałam, ze rodzic, który posługuje się schemtaem, który zawsze prowdzi do klasa postepuje głupio. I tak, taki rodzic jest głupi.
Nie dlatego, ze klepie, ale dlatego, ze nie umie i nie chce czegokolwiek zmienić.
Dla mnie jest jasne: metoda nie działa, zmieniam i doskonalę, a nie prowadzę do klepania.

Nie znam okolicznosci, które by mnie przekonały do tego, że klepanie czy lanie jest konstruktywną metodą wychowawczą.
O tym mowa.


Nie wyobrazam sobie sytuacji, gdy wszystkie mozłiwosci zostały wyczerpane. Nigdy mnie to nie spotkało.
Spotkało mnie nie raz uczucie bezsilności i frustracji. Do takiego stopnia, ze musiałam wyjść, uspokoić się i wrócić.

Możliwości jest nieskończona ilość...ale jeden rodzic nie jest komputerem..ograniczona ilość pomysłów przychodzi do głowy w danym momencie...chyba że ktoś w ciągu dnia ma tylko jedno zmartwienie: myśleć co tu jeszcze można wydumać w związku z dzieckiem, ale większość z nas ma jakieś tam zobowiązania, jakieś czynności do wykonania i sporo problemów...
Mój mózg każdego dnia obsługuje trochę więcej kwestii niż tylko sprawy dotyczące dziecka...chciałabym, żebym mogła całą dobę rozmyślać o dziecku...ale niestety tak nie jest.

[_vixen_]

Moja znajoma ma dwuletnią córeczką i jak to jej ciotka mi powiedziała, dość krótko ją trzymają Nie biją jej Jak to ciotka powiedziała chyba z aprobatą: "Już nawet sama się karze". Na przykład była taka sytuacja: mała urwała liście z jakiejs rośliny, mama spojrzała na nią surowym wzrokiem i mała sama poszła posiedzieć za karę do pokoju.

Co sądzicie o takim podejściu?
Bo ja po lekturze "Dziecka z bliska" mam jakieś mieszane uczucia.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez _vixen_

Moja znajoma ma dwuletnią córeczką i jak to jej ciotka mi powiedziała, dość krótko ją trzymają Nie biją jej Jak to ciotka powiedziała chyba z aprobatą: "Już nawet sama się karze". Na przykład była taka sytuacja: mała urwała liście z jakiejs rośliny, mama spojrzała na nią surowym wzrokiem i mała sama poszła posiedzieć za karę do pokoju.

Co sądzicie o takim podejściu?
Bo ja po lekturze "Dziecka z bliska" mam jakieś mieszane uczucia.

Boi się rodziców? albo kara nie działa -mała wie,ze jak sama siebie ukarze to ma spokoj i moze dalej robic cokolwiek przyjdzie jej do głowy ( w sumie większośc kar ma taki skutek )

[glamourous]

uff pierwsze skojarzenie- maly piesek co nasikal na dywan i sie wstydzi i pod stol chowa jakos tresura zajezdza

[_vixen_]

Najbardziej dziwi mnie pozytywny odbiór takich metod, że "rodzice trzymają krótko".

Poza tym co taki dwulatek rozumie z kary pt. "idź posiedzieć za karę do pokoju", się zastanawiam.

[Klarissa]

Napisane przez _vixen_

Najbardziej dziwi mnie pozytywny odbiór takich metod, że "rodzice trzymają krótko".

Poza tym co taki dwulatek rozumie z kary pt. "idź posiedzieć za karę do pokoju", się zastanawiam.

Zależy od dwulatka.

Mojej jak dostanie karę i zapytasz za co, to dokładnie wie co źle zrobiła, jak powinna się była zachować a się nie zachowała itd. Natomiast moje dziecko kary odbiera na zasadzie "zwisa mi to i powiewa" czyli np. kara zakaz oglądania bajki to mówi "aha to idę się bawić do pokoju".

Co do "trzymania krótko" to nie wiem jak to rozumieć? Znaczy się konsekwentnie karzą za te same zachowania, czy w ogóle za wszystko karzą, w sensie że dziecku nic nie wolno?

[glamourous]

Napisane przez _vixen_

Najbardziej dziwi mnie pozytywny odbiór takich metod, że "rodzice trzymają krótko".

Poza tym co taki dwulatek rozumie z kary pt. "idź posiedzieć za karę do pokoju", się zastanawiam.

no bo zdaje sie ze przeciwienstwem takiego "trzymania krotko" jest niewlasciwie rozumiane "bezstresowe wychowanie"- tzn faktycznie pozwalanie dziecku na doslownie wszystko (co jak dla mnnie z bezstresowym wychowaniem nic wspolnego nie ma- ale wyglada mi na to ze dla wiekszosci sa to synonimy). no wiec babcia czy ciocia predzej przyklasnie dziecku ktore jak szeregowy wszystko na komende robi niz takiemu co biega i wszystko wkolo demoluje

[_vixen_]

Nie wiem, co to dokładnie znaczy "trzymanie krótko", ale z tego, co słyszałam, to między innymi te kary w postaci odsyłania do pokoju za złe zachowanie.

[taszkin]

Napisane przez _vixen_

Co sądzicie o takim podejściu?

Ja przepraszam, ale gdyby moje dziecko ukarało się samo po moim spojrzeniu, poszłabym do specjalisty następnego rana. Ja nie rozumiem, jak ktoś może uważać takie coś za jakikolwiek "sukces" wychowawczy.

[_vixen_]

Dziecko dwuletnie, dodajmy.
I tak, uchodzi to za sukces wychowawczy

[glamourous]

a ja te mam sukces wychowawczy moja starsza corka juz 5 dni nie bila braci duuuzo pracy nad innymi niz agresja sposobami wyladowania gniewu, jeszcze wiecej czulosci i zrozumienia i powoli widze swiatelko w tunelu

[Glodomorek]

Napisane przez glamourous

a ja te mam sukces wychowawczy moja starsza corka juz 5 dni nie bila braci duuuzo pracy nad innymi niz agresja sposobami wyladowania gniewu, jeszcze wiecej czulosci i zrozumienia i powoli widze swiatelko w tunelu

Gratulacje

[glamourous]

dzieki
dziewczyny mam problem, moze cos poradzicie?
pisalam juz kiedys o porodowych zainteresowaniach mojej corki. od juz prawie roku bawi sie niemal codziennie w rodzenie (lalka pod brzuch i jedzie do szpitala)- przy czym zabawa na samym etapie porodu sie konczy. urodzi, zawinie w kocyk, powie jaka sliczna a za chwile lalka znow pod bluzke i rodzi na nowo.
jesli chodzi o inne zabawy tematyczne-odgrywanie- na moje propozycje pobawmy sie w sklep, przedszkole- odpowiada ze juz sie przeciez bawilysmy kiedys. lepiej pobawmy sie w "lodzenie", w kolezanki ciezarne, jeszcze ewentualnie moze byc zabawa w biblioteke ale oczywiscie bibliotekarka jest ciezarna

no w kazdym razie porod jest u nas na porzadku dziennym. ostatnio czytalam "rodzicielstwo przez zabawe"- o znaczeniu zabaw w zyciu dziecka. ze dzieci po traumach "przerabiaja" emocje wlasnie przez zabawe. dzieci po trzesieniu ziemi buduja domki z klockow i je rozwalaja, dzieci po bolesnym zastrzyku wcielaja sie w lekarza i daja zastrzyk komus tam, dzieci ktore doznaly agresji wchodza w role agresora i powiedzmy bija misia.
u mnie corka rodzi- no i to mi uswiadomilo jak wielka trauma musialo byc dla niej pojawienie sie rodzentwa. skoro ta zabawa trwa juz tak dlugo i ona nie potrafi nadal ta zabawa emocji uspokoic.
wpadlam na pomysl zeby moze odgrywac jak ona sie urodzila- wczoraj bawilismy sie z tztem, ja bylam mama, on tata, Sonia polozna- "rodzilam" sonie a potem oboje z tztem odgrywalismy radosc z jej pojawienia sie, tulilismy lalke, robilismy zdjecia itd.
jak myslicie czy idac w ta strone moge jej pomoc? czy moze po prostu zabrac ja do psychologa?

co jeszcze moge zrobic zeby jej pomoc?

[taszkin]

Glamourous, ja nie jestem psychologiem, nie wiem czy z punktu widzenia teoretycznej wiedzy to dobrze czy nie, ale przerobiliśmy z córą mnóstwo tkaich "negatywnych" zabaw i wiem, że to bardzo jej pomogło. Począwszy od zabaw w poród, po wszelkie wkładanie czopków, wypadki samochodowe, zastrzyki, przejeżdżanie zwierząt (maskotek), zabawy w krzywdę, kradzieże, zabawy w przemoc (np. maskotka bije albo więzi inną), porwania, zgubienie się. Nawet zadawałam tu pytania na ten temat, bo doszło do momentu, gdzie zaczęłam się trochę niepokoić.
Dziecko miało taką potrzebę. Uważam teraz, ze lepszym wyjściem jest zdrowo ją zaspokoić podczas zabawy niż tłumić. Okazać akceptację, dużo tłumaczyć, rozmawiać o uczuciach, zasadach itp. Wszystkie zabawy były z jej inicjatywy. Podstawa scenariuszy także.
Moje dziecko nie doznało nigdy żadnego ataku agresji, przemocy. Wszystko to emocje wynikające z naturalnego procesu rozwoju, może wydarzenia z życia miały wpływ (przeprowadzka, pojawienie się brata, śmierć zwierzątka, śmierć w rodzinie, rozłąka ze mną itp)

Wydaje mi się, że Sonia doskonale sobie radzi a Wy super ją wspieracie. Jest wrażliwsza i tak sobie odreagowuje. Tak mi się wydaje.
U nas niektóre "fazy" na pewne sprawy trwały bardzo długo ze zmiennym nasileniem. Ja wiem, że teraz pewnie wydaje Ci się, że do 18stki będzie fascynować się porodem. Wydaje mi się też, że u Was, gdzie córka przeżyła to na własnej skórze (pojawienie się rodzenstwa) tkwi w niej głęboko i tak sobie radzi własnie.
Ja teraz nawet cieszę się, jak widzę, że córa znów bawi się w "coś", angażuje nas. Cieszę się bo wiem, że znalazła swój sposób na poradzenie sobie z czymś i wie, że ma w tym nasze wsparcie.


Dopisek: Nie wiem czemu wrzuciłam zabawę w poród do tych o negatywnym zabarwieniu, może dlatego, że u nas też dużo tego było (najczęściej rodził tata spod dużej koszulki, gdzie córa najpierw siedziała). Potem maniakalnie wykluwała się z jajka (z poszewki na poduszkę) a reszta zabawy jak przy odbieraniu porodu. Do dziś czasem

[glamourous]

Taszkin dzieki
ja mysle ze porod tu podchodzi pod negatywne dlatego ze jednak pojawienie sie nowego czlonka rodziny to trauma dla dziecka
widzisz mnie ta zabawa by wcale nie martwila gdyby nie to ze trwa juz tak dlugo, czyli ja to rozumiem ze mala chce ta traume przerobic, ale to jest nieefektywne. pewnie juz z 1/4 swojego zycia sie tak bawi i nadal nie ma rezultatu.
no nic bedziemy bawic sie dalej, moze troszke ta zabawe zmodyfikujemy i zobaczymy co bedzie dalej

[Achajka1982]

Moi rodzice nigdy nie trzymali mnie krotko - wręcz przeciwnie, do dziś sa moimi najlepszymi przyjaciółmi, z którymi potrafię porozmawiać o wszystkim. Nie mieli ze mną dużych problemów, bo wystarczyło, że mnie pochwalili, a ja już chciałam dać im więcej - być bardziej grzeczną i kochaną. Tak samo staram się postępować z moim dzieckiem. Obdarzać je miłością i próbować zrozumieć. Dziecko nie płacze bez powodu. Pamiętam, gdy będąc mała wrzeszczałam, że nie chce się ubrać w swetra, na który namawiała mnie mama i chociaż groziła karą nie mogłam go założyć. Teraz wiem, że sweter był z wełny, a mnie wełna do dziś strasznie gryzie i drażni skórę. Także myślę, że dopóki dziecko nie jest rozpieszczuchem, płacze tylko wtedy, gdy coś jest nie tak, ale nie potrafi o tym powiedzieć, nie potrafi wytłumaczyć.

[_vixen_]

Jak oduczyć roczniaka gryzienia? Gryzie do krwi, sprawia jej to wyraźną radość. Często się rzuca i gryzie... Ból nie do zniesienia, czasem się boję, że odruchowo jej oddam

[glamourous]

vixen mam dokladnie to samo, z tym ze ja jeszcze jakos wiem jak robic uniki- ale blizniaki nawzajem sie gryza perfidnie rozwazam zakup kagancow
a serio to za kazdym razem mowie ze nie wolno, trzeba zrobic cacy. i na chwile robia cacy- ale niestety za pol godz problem wraca. dochodzi jeszcze ciagniecie sie za wlosy (chyba znow bede musiala na lyso obciac ) i stukanie sie glowani jak poznanskie koziolki- tak dlugo az ktorys zacznie plakac