Rozwód - jak sobie z nim poradzić?

[Lui1234]

co zrobić? po prostu iść do sądu, złozyc pozew i juz Jesli nie jesteś pewna to nie rozwodz się. Pochodzę z rodziny gdzie ludzie lubia zenić sie drugi raz z ta sama osobąi i zyc długo i szczęsliwie czego i wam zyczę

[apows]

Napisane przez Evelion

Witam. Dziś podjęłam ostateczną decyzję o rozwodzie. Może inaczej – decyzja była podjęta dawno temu ale panicznie bałam się porozmawiać o tym z mężem. Dziś się przełamałam. Bóg jeden tylko wie ile wysiłku kosztował mnie ten krok

Jesteśmy razem od ponad 10 lat, zaczęliśmy się spotykać jeszcze w liceum. Od 2,5 roku jesteśmy małżeństwem, jednak przestało nam się układać jeszcze przed ślubem. Błędem było podjęcie tak ważnej życiowej decyzji o małżeństwie... Mój mąż jest dobrym człowiekiem, ale oddaliliśmy się od siebie tak strasznie, że nie jesteśmy już w stanie stworzyć harmonijnego związku Biłam się z myślami ponad rok, zastanawiałam się czy powinnam odejść i dać nam obojgu szansę na szczęście u boku innych osób. To była najtrudniejsza decyzja w moim życiu, ale ją podjęłam. Dziś rozmawiałam z mężem. Jest bardzo smutny, bo spędziliśmy przecież ze sobą ponad 1/3 naszego życia. Oboje boimy się samotności i tego co przyniesie przyszłość, ale uważam, ze jeśli nie widzi się możliwości odbudowania związku, należy pójść własną drogą, choć na początku na pewno bardzo bolesną…

Decyzja została podjęta, przemyślana i rozważona milion razy. Pytanie moje kochane Wizażanki co dalej? Jak poradzić sobie z rozwodem, reakcją bliskich, formalnościami i emocjami? Od czego zacząć? Jak pomóc mężowi? To ja poprosiłam o rozwód, więc to ja jestem tą złą na swój sposób jednak nadal go kocham więc chciałabym mu w jakiś sposób pomóc przejść przez ten trudny czas

Doradźcie proszę, co mogę zrobić we wszystkich tych kwestiach?

Witaj, porozmawiaj z nim, że chcesz byście pozostali przyjaciółmi, choć może to byc bardzo trudne, zwłaszcza jesli on cię kocha.
Pod żadnym pozorem nie uciekaj się do psychotropów, mam z tym niemiłe doświadczenie- uzależniają i to bardzo szybko. Ja je wyrzuciałam po tygodniu stosowania.Lepiej cierpieć i płakać niż sztucznie tłumić emocje.
Masz wspracie u przyjaciół, rodziny? Rozmowa jest bardzo ważna. Ponadto, psycholog napewno pomoże Ci przejść przez ten trudny dla Ciebie okres.
Ja miałam ułatwioną sytuację, po rozwodzie nie cierpiałam bo byłam z kimś, kto się znęcał nade mną i synem. Bolało raczej, że zniszczyłam sobie 12 lat życia.
Każdy rozwód boli, wracają wspomnienia, ale przezwyciężysz to.
Jesli nie ma już szans na odbudowanie związku i próbowałaś już wszytskiego, łącznie z terapią, która czyni cuda, nie masz innej rady, albo się męczysz dalej w miłości, któa wygasła, albo wybierasz wolność.

[kalincia]

Czy pozew już złożony, autorko?

[Evelion]

Napisane przez ajah

Przez rok myslalas nad rozstaniem. Czy podjelas jakiekolwiek proby naprawy tego zwiazku?
Mowia, ze rozwod jest jednym z najabrdziej stresujacych przezyc, ktorych czlowiek moze doswidczyc. Porownywalny pod tym wzgledem do zaloby po kims ukochanym.
Watpliwosci i leki na pewno sa normalne w tej sytuacji.

Nie, nie próbowałam go naprawiać tak naprawdę. Dałam nam czas, ale nie pracowałam nad tym, by było lepiej, on również nie. Podświadomie wiedziałam, ze nie chcę tego związku. Nie potrafię na siłę trwać w czymś co nie daje mi szczęścia i w czym nie mogę być sobą.

---------- Dopisano o 21:09 ---------- Poprzedni post napisano o 21:06 ----------

Napisane przez Lui1234

co zrobić? po prostu iść do sądu, złozyc pozew i juz Jesli nie jesteś pewna to nie rozwodz się. Pochodzę z rodziny gdzie ludzie lubia zenić sie drugi raz z ta sama osobąi i zyc długo i szczęsliwie czego i wam zyczę

Jestem pewna Lui1234. Rzecz w tym, ze obawy będą zawsze - nie przed tym czy decyzja jest słuszna, ale przed tym co przyniesie życie. Od dwóch lat panował między nami chłód, który wciąż nasila się z każdym dniem. Uwazam, ze podjęłam słuszną decyzję.

---------- Dopisano o 21:17 ---------- Poprzedni post napisano o 21:09 ----------

Napisane przez apows

Witaj, porozmawiaj z nim, że chcesz byście pozostali przyjaciółmi, choć może to byc bardzo trudne, zwłaszcza jesli on cię kocha.
Pod żadnym pozorem nie uciekaj się do psychotropów, mam z tym niemiłe doświadczenie- uzależniają i to bardzo szybko. Ja je wyrzuciałam po tygodniu stosowania.Lepiej cierpieć i płakać niż sztucznie tłumić emocje.
Masz wspracie u przyjaciół, rodziny? Rozmowa jest bardzo ważna. Ponadto, psycholog napewno pomoże Ci przejść przez ten trudny dla Ciebie okres.
Ja miałam ułatwioną sytuację, po rozwodzie nie cierpiałam bo byłam z kimś, kto się znęcał nade mną i synem. Bolało raczej, że zniszczyłam sobie 12 lat życia.
Każdy rozwód boli, wracają wspomnienia, ale przezwyciężysz to.
Jesli nie ma już szans na odbudowanie związku i próbowałaś już wszytskiego, łącznie z terapią, która czyni cuda, nie masz innej rady, albo się męczysz dalej w miłości, któa wygasła, albo wybierasz wolność.

Wielokrtonie powtarzałam, ze chcę rozstać się w pokoju, zeby później, kiedy już oboje na nowo ułożymy sobie życie być nadal przyjaciółmi. Wiem, ze na początku będzie to trudne, ale wierzę, ze sobie poradzimy. Jego uczucia też powoli odchodzą, więc to chyba ostatecznie nie będzie taka tragedia. Naszym rodzinom trudno jest się pogodzić z tą sytuacją własnie dlatego, ze wciąż żyjemy w pokoju i przyjaźni, szanujemy się. Chyba oczekiwaliby tego, zebyśmy rzucali za sobą patelniami, wtedy łatwiej byłoby im zaakceptować nasze rozstanie.
Na wsparcie rodziny i przyjaciół mogę liczyć tylko częściowo ale nie mam zamiaru stosować żadnych psychotropów. Jestem wystarczająco silna by poradzić sobie sama.

---------- Dopisano o 21:19 ---------- Poprzedni post napisano o 21:17 ----------

Napisane przez kalincia

Czy pozew już złożony, autorko?

Nie, jeszcze nie. Na razie przeżywaliśmy konieczność poinformowania rodziny, a ostatni tydzień zleciał nie wiem kiedy. W weekend zacznę pisać pozew. Najpierw muszę poczytać jak się do tego zabrać

[Lui1234]

Napisane przez Evelion

Jestem pewna Lui1234. Rzecz w tym, ze obawy będą zawsze - nie przed tym czy decyzja jest słuszna, ale przed tym co przyniesie życie. Od dwóch lat panował między nami chłód, który wciąż nasila się z każdym dniem. Uwazam, ze podjęłam słuszną decyzję.[COLOR="Silver"]

[SIZE=1]---------- Dopisano o 21:17 ---------- Poprzedni post napisano o 21:09 --

Moze najpierw o separacje bo łatwiej ją zniesc gdyby jednakwas naszło z come backiem. No i przyczyne podaj i swiadkowie chyba tez muszą być.
a nie prosciej zamiast rozwodu zrobić sobie przerwę na jakis czas? Nie za pochopnie? Ale jak jesteś pewna to oczywiscie , ze nie ma cosie zastanawiać. Szkoda zycia. Jesli Papierz poszedł na emeryturę my mozemy tez przechodzic na emeryturę małzenską zwaną rozwodem)
No z moralnego punktu widzenia to jest fair

[kalincia]

Mojemu facetowi pozew pisał jednak prawnik. Lepiej wie, co i jak napisać, by było wiarygodnie i w tym specyficznym prawniczym żargonie.

[ajah]

Napisane przez Lui1234

Moze najpierw o separacje bo łatwiej ją zniesc gdyby jednakwas naszło z come backiem. No i przyczyne podaj i swiadkowie chyba tez muszą być.
a nie prosciej zamiast rozwodu zrobić sobie przerwę na jakis czas? Nie za pochopnie? Ale jak jesteś pewna to oczywiscie , ze nie ma cosie zastanawiać. Szkoda zycia. Jesli Papierz poszedł na emeryturę my mozemy tez przechodzic na emeryturę małzenską zwaną rozwodem)
No z moralnego punktu widzenia to jest fair

Istnieja zasadnicze roznice (prawne) mdzy separacja a rozwodem.
Autorka podjela juz decyzje, wiec nie ma raczej powodu do zwlekania.

[Puchatkowaowa]

evelion jak potoczył się Twój los?

ja wycofałam sie z rozmowy o rozwodzie...

zwątpiłam ... stchórzyłam...jestem słaba...

[Evelion]

za dwa tygodnie mam sprawę rozwodową
to nie była łatwa decyzja, ani łatwy czas ale wierzę, że będzie dobrze

[Martusia1o1]

Powiedz mi proszę jak się teraz czujesz? Jak przetrwałaś ten okres przed rozwodem i czy miałaś jakieś obawy i zwątpienia? jestem w tej samej sytuacji co Ty jak rozpoczęłaś temat... podjęłam decyzję o rozwodzie ale trochę mnie to przerasta. Wiem, że potrzeba wiele siły i odwagi na ten trudny okres...

[Elfir]

tak z ciekawości - co jest takiego trudnego w rozwodzie (jak się nie ma dzieci czy jakiś wspólnych interesów)?

[laisla]

Napisane przez Elfir

tak z ciekawości - co jest takiego trudnego w rozwodzie (jak się nie ma dzieci czy jakiś wspólnych interesów)?

Może to, że trzeba przyznać się przed sobą i przed światem do porażki? że dokonało się złego wyboru?
Może też wiązać się to z obniżeniem poziomu życia dla niektórych pewnie, koniecznością usamodzielnienia się finansowego, jeśli do tej pory to na przykład mąż pracował na rodzinę. Lub nawet pracowali oboje ale jej pensja była jedynie dodatkiem. Teraz stanie się podstawą utrzymania.
Mówimy oczywiście o sytuacji gdy nie ma dzieci i nteresów.
Może być jeszcze i tak, że jeden z małżonków nie chce wcale rozwodu, zostaje zmuszony przez okoliczności (świeża miłość drugiego małżonka)..pewnie jest i sporo innych powodów dlaczego rozwód nie jest lekkim przeżyciem, zależy od pary

[Luizeczk876]

Rozwód to na pewno nic przyjemnego. Z pewnością bardzo trudne przeżycie.

[Elfir]

Napisane przez laisla

Może to, że trzeba przyznać się przed sobą i przed światem do porażki? że dokonało się złego wyboru?

Bo mi się wydawało, że rozwód to po prostu wyzwolenie się z małżeństwa, które złe i niesatysfakcjonujące.
I każda czynność jest lepsza od tkwienia z kimś kto okazał się świnią, kłamcą, tchórzem, prześladowcą, katem.
Więc docelowo powinno być radośnie, że się uwolniło.

[laisla]

Napisane przez Elfir

Bo mi się wydawało, że rozwód to po prostu wyzwolenie się z małżeństwa, które złe i niesatysfakcjonujące.
I każda czynność jest lepsza od tkwienia z kimś kto okazał się świnią, kłamcą, tchórzem, prześladowcą, katem.
Więc docelowo powinno być radośnie, że się uwolniło.

Tak, docelowo jak najbardziej Ale to dociera do człowieka zainteresowanego z opóźnieniem, zazwyczaj tak jak napisałaś to na to patrzy rodzina i w ogóle otoczenie.
Zresztą nie zawsze jest tak dramatycznie-świnia, kłamca, tchórz..bywa, że ludzie mają kupę wątpliwości czy się rozejść czy nie bo ta druga strona nie jest taka zła, ale np jest zbyt letnio w związku chociażby. I wtedy pewnie mogą dopaść wątpliwości, czy nie wpadnę z deszczu pod rynnę albo zostanę sam (bo zazwyczaj 20 lat już się wtedy nie ma).

[Voytkova]

Napisane przez Elfir

tak z ciekawości - co jest takiego trudnego w rozwodzie (jak się nie ma dzieci czy jakiś wspólnych interesów)?

Ja akurat dziecko mam ale to nie przez to miałam watpliwości.Tutaj akurat uważam ze lepiej zeby dziecko miało rodziców osobno,niż razem,ale nie potrafiących się dogadać.
Ja się po prostu zwyczajnie bałam ze już zawsze będę sama.Wiem ze to głupie i lepiej być samemu niż w złym związku.I nadal się boje choc lubię i umiem być sama.I nie zamierzam z powodu tego strachu rzucać się na pierwsze lepsze spodnie.

[laisla]

Napisane przez Voytkova

Ja akurat dziecko mam ale to nie przez to miałam watpliwości.Tutaj akurat uważam ze lepiej zeby dziecko miało rodziców osobno,niż razem,ale nie potrafiących się dogadać.
Ja się po prostu zwyczajnie bałam ze już zawsze będę sama.Wiem ze to głupie i lepiej być samemu niż w złym związku.I nadal się boje choc lubię i umiem być sama.I nie zamierzam z powodu tego strachu rzucać się na pierwsze lepsze spodnie.

Czego w takim razie się boisz?

[Voytkova]

Napisane przez laisla

Czego w takim razie się boisz?

Boję się że będe juz zawsze singielka.Co nie zmienia faktu że w sumie jestem z powodu rozwodu szczęśliwa,zwłaszcza jak patrze na mojego eksa i myślę sobie"boszsze jak dobrze że juz z nim nie jestem".

[laisla]

Napisane przez Voytkova

Boję się że będe juz zawsze singielka.Co nie zmienia faktu że w sumie jestem z powodu rozwodu szczęśliwa,zwłaszcza jak patrze na mojego eksa i myślę sobie"boszsze jak dobrze że juz z nim nie jestem".

Przecież jeśli nie będziesz chciała to nie będziesz
A co do eksa to mam to samo odczucie, a nawet więcej " matko, co ja z nim robiłam tyle lat"

[anitka142]

Myślę, że w takich momentach warto przełamać się i rozwieść. Nie zawsze da się wszystko naprawić. Moja kuzynka ciężko znosiła rozwód, ale nie zawahała się skorzystać z usług Psychologgii. Po jakimś czasie zauważyłam, że wzięła się za siebie. Nie można bać się bycia singielką bo nie jest nigdzie powiedziane, że gdzieś nie czeka na nas druga miłość.

[ewarozanska]

dziewczyny, ja nie mogę się podnieść po rozstaniu już 7 miesięcy - płakałam, chodziłam do psychologa, a teraz to mam taką NIECHĘĆ do tych facetów że ich unikam. Oszuści i zdrajcy

[Sybil_]

Jak dla mnie to chyba najgorszy jest ten lęk przed samotnością. Zwłaszcza jak się jeszcze nigdy nie miało powodzenia i w sprawach związkowych doświadczenie jest praktycznie żadne.