Czy psychologowie/psychiatrzy robią z nas świrów ? Dyskusja.

[juritka_94]

Hey.

Temat może był na forum, jednak chciałabym poznać waszą opinię na ten temat. Na początku zaznaczam, że nie chodzi tu o wszystkich lekarzy, ale o większość, która niestety zarabia na naszych problemach ciągle przeciągając diagnozę w nieskończoność, by w końcu dowiedzieć się, ze cierpimy na nieuleczalne i ciężkie schorzenie psychiczne, którego nie da się wyleczyć a można jedynie złagodzić podczas gdy w innych ośrodkach dowiadujemy się zupełnie innej diagnozy, lecz terapia przeciąga się w nieskończoność aż w końcu człowiek budzi się z przyszłowiową ręką w nocniku.

Przyadek znajomej (i zarazem mój), gdy jeden lekarz stwierdził u niej autyzm po uwaga ..... 20 wizytach i wielebnie oznajmił, że nie ma dla Pani szansy, podczas gdy drugi specjalista wyśmiał diagnoze swego kolegi po fachu i stwierdził zaburzenia lękowo-depresyjne. Niestety terapeutą był okropnym - rok terapii i zero efektów - stagnacja. W końcu terapeuta (niestety płatny), który pomógł jej w dalszej walce.

Chciałąbym aby w wątku wypowiedzieli się osoby, które wyleczyły się w 100% z swoich dolegliwości bo domyślam się, że wiekszosc osob chodzac na terapie psychologiczne tracą czas zamiast odzyskiwać efekty, ale moge się mylić dlatego bardzo chciałabym poznać opinię na temat.

Pozdrawiam.

[cholernarejestracja]

Odzyskiwanie efektów i wielebne oznajmianie


Widać, że nie masz pojęcia o pracy psychologa psychoterapeuty. Nurtów psychoterapii jest milionpińcet i niektóre z nich są tak skuteczne, jak homeopatia i odmawianie zdrowasiek. Trzeba wiedzieć do jakiego psychoterapeuty się idzie, a nie tylko znaleźć psychologa przyjmującego klatkę obok.

Może gdyby znajoma dokształciła się w różnicach między terapeutą a psychologiem-terapeutą, terapią psychodynamiczną a poznawczo-behawioralną i poszukała takiego specjalisty, który będzie jej odpowiadał, to nie musiałaby się rok męczyć u kretyna.

[mikia20]

Do psychiatrów mam chyba więcej zaufania - bo jednak medycyny zaocznie w trzy lata zrobić się nie da, do tego jeszcze staż i specjalizacja.

A z psychologami miałam już do czynienia, i książkę mogłaby napisać.
Nigdy więcej.

[201605300922]

Napisane przez mikia20

Do psychiatrów mam chyba więcej zaufania - bo jednak medycyny zaocznie w trzy lata zrobić się nie da, do tego jeszcze staż i specjalizacja.

A z psychologami miałam już do czynienia, i książkę mogłaby napisać.
Nigdy więcej.

Psychologię się da w trzy lata? Zawsze myślałam, że jednolite magisterskie trwają 5..

[beznadziejny123]

Psychologia jest ważna i cenną dziedziną.
Psychiatria jest paranauką. Trudno uwierzyć czasem co się dzieje w szpitalach psychiatrycznych.

Np jesteś zdrowym człowiekiem, ale za krytykowanie władzy trafiasz do psychiatryka a tam szpikują cię taką chemią, że potem już tylko ryczysz, ślinisz się i robisz pod siebie. Ordynator to taki mały bóg ;d A na takim stanowisku na pewno chce zasiąść ktoś kto ma realne problemy z głową i sadystyczne zapędy ;d

[mikia20]

Napisane przez Nadis

Psychologię się da w trzy lata? Zawsze myślałam, że jednolite magisterskie trwają 5..

Daj spokój, jakieś zaoczne, w wyższej szkole lansu i bansu... psycholodzy często gęsto mają swoje traumy, których NIE oddzielają od spraw zawodowych.


Wiem coś o tym

[klempaa]

Napisane przez juritka_94

Hey.

Temat może był na forum, jednak chciałabym poznać waszą opinię na ten temat. Na początku zaznaczam, że nie chodzi tu o wszystkich lekarzy, ale o większość, która niestety zarabia na naszych problemach ciągle przeciągając diagnozę w nieskończoność, by w końcu dowiedzieć się, ze cierpimy na nieuleczalne i ciężkie schorzenie psychiczne, którego nie da się wyleczyć a można jedynie złagodzić podczas gdy w innych ośrodkach dowiadujemy się zupełnie innej diagnozy, lecz terapia przeciąga się w nieskończoność aż w końcu człowiek budzi się z przyszłowiową ręką w nocniku.

Przyadek znajomej (i zarazem mój), gdy jeden lekarz stwierdził u niej autyzm po uwaga ..... 20 wizytach i wielebnie oznajmił, że nie ma dla Pani szansy, podczas gdy drugi specjalista wyśmiał diagnoze swego kolegi po fachu i stwierdził zaburzenia lękowo-depresyjne. Niestety terapeutą był okropnym - rok terapii i zero efektów - stagnacja. W końcu terapeuta (niestety płatny), który pomógł jej w dalszej walce.

Chciałąbym aby w wątku wypowiedzieli się osoby, które wyleczyły się w 100% z swoich dolegliwości bo domyślam się, że wiekszosc osob chodzac na terapie psychologiczne tracą czas zamiast odzyskiwać efekty, ale moge się mylić dlatego bardzo chciałabym poznać opinię na temat.

Pozdrawiam.

Bzdury koleżanko gadasz, i to potworne.
Jasne, czarne owce się znajdą - jak w kazdym fachu. Ale szastanie pojęciami "większość"... jest bardzo nie na miejscu. Mylisz się, zdecydowanie się mylisz - aż jestem przerażona, skad tak młoda osoba może mieć tak radykalne poglądy na rzeczywistość, którą niezbyt dobrze zna.

Ja się wyleczyłam w 100% (choć z drugiej strony wiem, ze depresja jest chorobą nieuleczalną) - w kazdym razie od ponad roku nie mam żadnych objawów, od prawie roku nie chodzę już na terapię (u docelowej terapeutki byłam 2,5 roku), od prawie 2 lat nie biorę żadnych leków p/depresyjnych. I jestem bardzo zadowolona, bo choć poszukiwania odpowiedniego terapeuty, odpowiednich leków i odpowiedniej terapii trwały długo, to w końcu okazały się skuteczne.

Napisane przez cholernarejestracja

Odzyskiwanie efektów i wielebne oznajmianie


Widać, że nie masz pojęcia o pracy psychologa psychoterapeuty. Nurtów psychoterapii jest milionpińcet i niektóre z nich są tak skuteczne, jak homeopatia i odmawianie zdrowasiek. Trzeba wiedzieć do jakiego psychoterapeuty się idzie, a nie tylko znaleźć psychologa przyjmującego klatkę obok.

Może gdyby znajoma dokształciła się w różnicach między terapeutą a psychologiem-terapeutą, terapią psychodynamiczną a poznawczo-behawioralną i poszukała takiego specjalisty, który będzie jej odpowiadał, to nie musiałaby się rok męczyć u kretyna.

Ano dokładnie. Psychoterapia to jest wysiłek klienta (osoby która przychodzi do terapeuty), brak efektów również i od niego zależy. Jak terapeuta nie odpowiada i nie ma nici porozumienia ani zaufania - to trzeba terapeutę zmienić, a nie narzekać, jacy to WSZYSCY (większość ) źli.

---------- Dopisano o 22:07 ---------- Poprzedni post napisano o 22:06 ----------

Napisane przez mikia20

Daj spokój, jakieś zaoczne, w wyższej szkole lansu i bansu... psycholodzy często gęsto mają swoje traumy, których NIE oddzielają od spraw zawodowych.


Wiem coś o tym

Zdajesz sobie sprawę, jaką drogę trzeba przejść, by zostać TERAPEUTĄ? (a do takich należy na terapię chodzic żeby potem nie było pretensji pt. poszłam do internisty i jak to się stało, że nie wyleczył mi zębów?)

---------- Dopisano o 22:08 ---------- Poprzedni post napisano o 22:07 ----------

Napisane przez beznadziejny123

Psychologia jest ważna i cenną dziedziną.
Psychiatria jest paranauką. Trudno uwierzyć czasem co się dzieje w szpitalach psychiatrycznych.

Np jesteś zdrowym człowiekiem, ale za krytykowanie władzy trafiasz do psychiatryka a tam szpikują cię taką chemią, że potem już tylko ryczysz, ślinisz się i robisz pod siebie. Ordynator to taki mały bóg ;d A na takim stanowisku na pewno chce zasiąść ktoś kto ma realne problemy z głową i sadystyczne zapędy ;d

Matko z córką, co Ty bredzisz?

[cholernarejestracja]

Napisane przez mikia20

Daj spokój, jakieś zaoczne, w wyższej szkole lansu i bansu... psycholodzy często gęsto mają swoje traumy, których NIE oddzielają od spraw zawodowych.


Wiem coś o tym

To świetnie, na pewno poznałaś wszystkich psychologów na świecie. Polecam jeszcze dowiedzieć się, że psycholog to nie to samo co terapeuta, bo żeby zostać psychologiem-terapeutą z uprawnieniami trzeba o wiele więcej, niż 3 lata w jakiejśtam szkółce (i nie, studia psychologiczne nie trwają 3 lat).

[mikia20]

Napisane przez cholernarejestracja

To świetnie, na pewno poznałaś wszystkich psychologów na świecie. Polecam jeszcze dowiedzieć się, że psycholog to nie to samo co terapeuta, bo żeby zostać psychologiem-terapeutą z uprawnieniami trzeba o wiele więcej, niż 3 lata w jakiejśtam szkółce (i nie, studia psychologiczne nie trwają 3 lat).

Niestety - moje doświadczenia z psychologami były RÓŻNE. W tym BARDZO negatywne.

Wiem, że psycholog to nie to samo co terapeuta.

A zresztą... zbyt emocjonalny temat.

[201605300922]

Napisane przez mikia20

Daj spokój, jakieś zaoczne, w wyższej szkole lansu i bansu... psycholodzy często gęsto mają swoje traumy, których NIE oddzielają od spraw zawodowych.


Wiem coś o tym

Sprecyzuj co masz na myśli

[Narrhien]

A ja powiem tak - jak w każdym zawodzie, może trafić się zły psycholog/psychiatra, może trafić się dobry. Tak samo jak z mechanikiem, sprzedawcą, prawnikiem czy też nauczycielem - są ci, którzy wykonuja swój zawód z powołania i kochają to, co robią, są ci, co powołania nie mają, ale robią swoją robotę przyzwoicie, i są również ci, którzy robią na odwal, wybrali taki zawód, bo wydawał im się opłacalny, ale tak naprawdę mają w dupie klienta i zastanawiają się, jak robić, żeby się nie narobić.

Najwazniejsze to nie zrażać się, gdy trafimy na złego "specjalistę", tylko szukać tego dobrego tak długo, jak tylko się da.

Ja miałam to szczęście, że już za pierwszym razem trafiłam na świetną panią psycholog, która przez lata pomogła mi uporać się z ciężkimi przeżyciami. Wiem, że nie każdy ma to szczęście, ale uważam, że należy próbować, szukać w Internecie opinii, wypytać znajomych - moim zdaniem warto. Dobry psycholog, psychoterapeuta, psychiatra - potrafią zdziałać cuda.

[Agrh]

http://www.youtube.com/watch?v=n81xdRHVLNo o psychologii , ciekawe

[mikia20]

Napisane przez Nadis

Sprecyzuj co masz na myśli

Osoby które studiują psychologię i biorą się za doradzanie innym sami często są np. DDA. Albo mają rodzeństwo chore na coś tam. Mnóstwo matek które mając dzieci niepełnosprawne idą na psychologię/pedagogikę.

Potem bardzo ciężko oddzielić sprawy prywatne od zawodowych. Ma się własne uprzedzenia i wizje, trudności.

O wiele lepiej działać np. w luźnje grupie wsparcia niż kompletnie zafiksować na jednym punkcie - np. właśnie jakiejś choroby.

[201605300922]

Napisane przez mikia20

Osoby które studiują psychologię i biorą się za doradzanie innym sami często są np. DDA. Albo mają rodzeństwo chore na coś tam. Mnóstwo matek które mając dzieci niepełnosprawne idą na psychologię/pedagogikę.

Potem bardzo ciężko oddzielić sprawy prywatne od zawodowych. Ma się własne uprzedzenia i wizje, trudności.

O wiele lepiej działać np. w luźnje grupie wsparcia niż kompletnie zafiksować na jednym punkcie - np. właśnie jakiejś choroby.

Myślę, że to takie samo uogólnienie jak to, że na medycynę idę osoby po ciężkiej chorobie/ciężkiej chorobie bliskiej osoby, a na informatykę ci, którzy nie mieli kolegów i spędzali cały czas przed komputerem Mam kilku dość dobrych znajomych na psychologii, ba, mam matkę psychologa i znam jej koleżanki - tylko jedna z tych osób ewidentnie poszła na te studia, by rozwiązać własne problemy.

Co do pogrubionego - matki dzieci niepełnosprawnych to zwykle walczą o pieniądze na leczenie/wożą dzieci na rehabilitację, często rezygnując przy tym z pracy zawodowej, a chyba wyjątkowe jednostki mają dość energii, by studiować do tego psychologię czy pedagogikę. I nie mówię tego na podstawie Faktów czy Trudnych Spraw, a właśnie historii z pracy mojej mamy, zajmującej się głównie osobami niepełnosprawnymi, uczącymi się w szkołach specjalnych.

[201604190949]

Napisane przez mikia20

Daj spokój, jakieś zaoczne, w wyższej szkole lansu i bansu... psycholodzy często gęsto mają swoje traumy, których NIE oddzielają od spraw zawodowych.


Wiem coś o tym

nie mam pytań

[mikia20]

Twierdzisz że psychologii NIE DA się zrobić zaocznie?

---------- Dopisano o 22:53 ---------- Poprzedni post napisano o 22:52 ----------

Wiem, że sprawiam wrażenie jakbym uogólniała. Taki urok forum, niestety.

[201604190949]

Napisane przez mikia20

Do psychiatrów mam chyba więcej zaufania - bo jednak medycyny zaocznie w trzy lata zrobić się nie da, do tego jeszcze staż i specjalizacja.

A z psychologami miałam już do czynienia, i książkę mogłaby napisać.
Nigdy więcej.

Twierdzę, że nie da się w trzy lata.

[mikia20]

Np ten wątek

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=672361

Ale zrobił się off top, autorce nie o to chodziło w końcu.

Ja twierdzę, że niektórzy nie tyle robią z nas wariatów, co mają jakieś swoje wizje które wciskają ludziom dookoła. Mimo że ja twierdzę że to głupota i wcale mi nie to nie pomoże, a wręcz zaszkodzi, to zdarzało mi się "ale to ty jesteś ta chora/upośledzona, ja wiem lepiej i masz się słuchać"

[201604190949]

Jeśli dobrze znalazłam szkołę to:

-program na etapie oceny przez Polską Komisję Akredytacyjną

-Praca po studiach

psychoprofilaktyk
promotor zdrowia
specjalistyczny wysoko wykwalifikowany opiekun osób starszych i niewidomych
opiekun dziecięcy
opiekun w szpitalach, hospicjach itp.
kurator rodzinny
mediator sądowy
moderator grup wsparcia


A po magisterskich jednolitych (czyli normalnych) podają:
Praca po studiach

szpitale psychiatryczne
przychodnie i kliniki medycyny somatycznej
oddziały psychoterapii
ośrodki zdrowia
poradnie psychologiczne
ośrodki leczenia uzależnień
centra interwencji kryzysowej
organizacje i fundacje z zakresu profilaktyki i interwencji zdrowotnej

Jest różnica?

[Rena]

trzeba szukac dobrego z polecenia.

[201607050913]

Ja się wyleczyłam w 90% z nerwicy lękowej. Jeszcze troszkę zostało, ale już niedługo Podjęcie psychoterapii było najlepszą inwestycją w moim życiu. Jakbym dostała drugie w prezencie.

[natash88]

można zrobić psychologię mgr w trzy lata - jest to przeznaczone dla magistrów pewnych dziedzin np. pedagogiki, lekarzy itp. (np. w Poznaniu)

psycholog to nie jest od razu terapeuta, terapeuta to nie musi być psycholog (niestety nadal od wielu wielu lat nie doprowadzono do końca prac nad ustawą o zawodzie psychologa i psychoterapeuty)

praca z psychologiem to praca obustronna. to nie jest podanie przepisu na tacy

jest wielu złych psychologów/terapeutów/lekarzy-psychiatrów itd. jak wszędzie

każdy psychoterapeuta musi przejść własną terapię - po to właśnie, żeby nie rzutować swoich przeżyć na innych. ale to tylko człowiek. ten zarzut rusza mnie najbardziej. nie ma ludzi bez negatywnych przeżyć, traum etc., co nie wyklucza, że mogą być dobrymi terapeutami (po pomożeniu sobie - sami z włąsną wiedzą i na obowiązkowej terapii). plus każdy terapeuta (oprócz szarlatanów, ale to już było pisane - sprawdza się kogo się wybiera!) ma swojego supervisora w trakcie terapii, który nadzoruje współpracę podległego mu terapeuty i jego pacjentów (często w tym samym czasie, jeśli jakieś tematy pacjenta mają znaczący wpływ na terapeutę, on sam podlega 'terapii' (przepracowaniu) tego problemu ze swoim supervisorem).

ogólnie - kwestia świadomego wyboru, świadomości specyfiki terapii i zgrania (zbudowania zaufania) z terapeutą

[Mick]

Dużo częściej ludzie sami z siebie robią świrów, wyszukując rzadkie schorzenia w Internecie albo załatwiając na lewo recepty w poszukiwaniu pigułki szczęścia.

Jak wspomniała natash - w terapii jest wymagana praca z obu stron. Bo o ile wizyta u dentysty zakłada z naszej strony bierność, o tyle na kozetce trzeba się otworzyć i być szczerym do bólu, czego sporo osób nie potrafi ("ale ja się wstydzę, bo on mnie oceni, przecież to i tak nieważne...").

Z własnych doświadczeń - bez pracy z psychiatrą, psychologiem i bez pobytu w szpitalu, dzisiaj by mnie tu nie było.

[mpt]

Ludzie sami z siebie robią świrów. Raz, że nie szukają opinii o dobrych specjalistach, dwa, że chcą zaliczyć terapię "po taniości" a trzy, że teraz modnie jest mieć bordera albo coś równie efektownego. Takie czasy, że stres wykańcza, a dobra terapia kosztuje.

[mikia20]

Napisane przez mpt

Ludzie sami z siebie robią świrów. Raz, że nie szukają opinii o dobrych specjalistach, dwa, że chcą zaliczyć terapię "po taniości" a trzy, że teraz modnie jest mieć bordera albo coś równie efektownego. Takie czasy, że stres wykańcza, a dobra terapia kosztuje.

:yyy: modnie jest teraz chorowac, jakby nie bylo psychicznie?

Wyszlo ze zanegowalam pomoc psychologiczna ogolnie - nie do konca o to mi chodzilo. Mnie tez psychiatra i leki wyciagnely za uszy z czegos niezbyt przyjemnego. Ja sama tez przerobilam ogrom pracy, niejedna noc gryzlam poduszke bo wszystkiego mialam dosc.

Po prostu mialam takie sobie doswiadczenia przy okazji moich problemow.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[mpt]

Napisane przez mikia20

:yyy: modnie jest teraz chorowac, jakby nie bylo psychicznie?

Fajniej mieć bordera niż stany lękowe albo depresję.

[mikia20]

Napisane przez mpt

Fajniej mieć bordera niż stany lękowe albo depresję.

No ja nie wiem, jak mi psycholog zadala kilka pytan w kierunku bordera to ja mialam niezla schize o co ona mnie podejrzewa... bo to brzmialo bardzo niefajnie.

Ja tam sie wrecz ucieszylam z diagnozy, wreszcie sie wszystko wyjasnilo.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[rnm]

Napisane przez klempaa

Bzdury koleżanko gadasz, i to potworne.
Jasne, czarne owce się znajdą - jak w kazdym fachu. Ale szastanie pojęciami "większość"... jest bardzo nie na miejscu. Mylisz się, zdecydowanie się mylisz - aż jestem przerażona, skad tak młoda osoba może mieć tak radykalne poglądy na rzeczywistość, którą niezbyt dobrze zna.

zgadzam się

Ano dokładnie. Psychoterapia to jest wysiłek klienta (osoby która przychodzi do terapeuty), brak efektów również i od niego zależy.

o to. to

ze swojego doświadczenia powiem, że też nie wszyscy mi odpowiadali (jeszcze się taki nie urodził, co by każdemu dogodził!). Długo szukałam (i nadal w zasadzie szukam). Natomiast: nie trafiłam na nikogo, kto robiłby ze mnie świra i nieuleczalnie chorą wręcz przeciwnie. Zazwyczaj oferowano mi delikatne środki i terapię wspierającą a bywało ze mną naprawdę ciężko i takie podejscie budziło tylko moją irytację. Nie trafiłam na nikogo na tyle zachłannego, żeby kazał mi przychodzić na terapię jako jedyne panaceum na moje bolączki. Zawsze dostawałam wybór i nie czułam się osaczona, czy postawiona pod ścianą.

[rukami]

Na wstępie zaznaczę, że uważam psychiatrów i psychologów za ważny zawód i absolutnie nie zgadam się z tezą zawartą w tytule. Chciałabym się odnieść tylko do jednej wypowiedzi:

Napisane przez mikia20
Daj spokój, jakieś zaoczne, w wyższej szkole lansu i bansu... psycholodzy często gęsto mają swoje traumy, których NIE oddzielają od spraw zawodowych.


Wiem coś o tym

Rzeczywiście panuje pogląd, że psychologia przyciąga osoby zaburzone w jakiś sposób, które liczą, że studiując ten kierunek uleczą same siebie. Wiedzą o tym doskonale wykładowcy, nawet kiedyś przeczytałam w "Charakterach" apel jednego z profesorów psychologii do takich osób, aby udały się na terapię, bo studiując taki kierunek mogą tylko pogorszyć swój stan. To tak jakby hipochondryka zamknąć w pokoju z podręcznikami do medycyny...

Ja sama w swoim środowisku miałam aż trzy takie przypadki:
1. Chłopak ze skrajnie patologicznej rodziny, prawdopodobnie DDA,
2. Kolega, który miał mnóstwo fobii, w tym bał się wychodzenia z domu, maturę zdał dzięki interwencji wychowawcy, który załatwił mu nauczanie domowe,
3. Znajomy, który miał widoczne problemy z alkoholem.

Wszystkie te osoby poszły na psychologię ALE żaden z nich psychologiem nie został! Dwóch pierwszych zrezygnowało na samym początku, bo sami czuli, że ich to przerasta. Trzeci skończył studia, ale sam zadecydował, że nie będzie pracował w zawodzie, bo tak jak ktoś już pisał, aby prowadzić terapię trzeba odbyć najpierw swoją terapię i wiedział, że w jej trakcie jego alkoholizm wyjdzie.


Napisałam to, bo zapewne to forum czytają osoby, które mają jakieś problemy i takie argumenty "bo pójdę do psychologa to zrobi ze mnie świra", "tylko będzie kasę wyciągał", "pewnie z nim samym jest coś nie tak, że wybrał taki zawód" - tylko upewnią je w przekonaniu, że nie warto. Ja sama nigdy nie chodziłam do psychologa, ale widzę po mojej dawnej przyjaciółce, która przeszła terapię, że to może komuś uratować życie. Po prostu trzeba szukać odpowiedniej dla siebie osoby.

[mikia20]

Co myślicie o tym wywiadzie?

http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,102433,1...enia.html?as=1