Prokrastynacja, czyli zgubne odkładanie na później... cz.III

[bura kocurka]

Napisane przez Patri

U mnie pojawia się wtedy myśl, że nie czuję się dość dobrze, żeby się spotkać z kimkolwiek, jak poczuję się lepiej to wtedy przyjdzie czas na kontakt. A to wcale tak nie jest...

Też tak mam

Patri, pomyślałam sobie, że Twoja córa mówiąc wtedy to co powiedziała w temacie występowania na scenie...nauczyła się cwaniara Cię szantażować kochaniem i niekochaniem. To chyba częste u dzieci...ale spróbuj im tak powiedzieć: "To ja Cię nie kocham" to będą miały traume Masakra...
A występu na scenie zapewne się przestraszyła - może ktoś spytał niechcący: "A Ty się nie boisz tak sama na scenie jak wokół taka publiczność?". I mogła sobie zdać wtedy sprawę, że jednak się boi Ale nie powie Ci, że się boi, bo za dumne jest stworzenie do tego - woli tupnąć nogą...

TYGRYS!!! WSZYSTKIEGO NAJLEPSIEJSZEGO TYGRYSKOWEGO Z OKAZJI URODZIN!
Piszę tutaj, bo chyba częściej tu zaglądasz niż na facebooka...chociaż sama nie wiem

[Patri]

A dla naszego Tygryska najlepsze życzenia urodzinowe! Żebyś się odnalazła własną ścieżkę spełnienia i dobrobytu, żebyś wyhodowała w sobie spokój na zawołanie i zadowolenie ze świata, z życia w ogóle. Nieustannie podziwiam Cię. Spełnienia marzeń Tygrysie, tylko uważaj czego sobie życzysz, bo się spełnia!

---------- Dopisano o 10:42 ---------- Poprzedni post napisano o 10:35 ----------

Napisane przez bura kocurka

Patri, pomyślałam sobie, że Twoja córa mówiąc wtedy to co powiedziała w temacie występowania na scenie...nauczyła się cwaniara Cię szantażować kochaniem i niekochaniem. To chyba częste u dzieci...ale spróbuj im tak powiedzieć: "To ja Cię nie kocham" to będą miały traume Masakra...
A występu na scenie zapewne się przestraszyła - może ktoś spytał niechcący: "A Ty się nie boisz tak sama na scenie jak wokół taka publiczność?". I mogła sobie zdać wtedy sprawę, że jednak się boi Ale nie powie Ci, że się boi, bo za dumne jest stworzenie do tego - woli tupnąć nogą...

Sama nie będzie na scenie, bo będą dwie panie, w tym ja, będzie pan Krzyś, będzie oprócz niej około 30 dzieci - tańczą w parach!
Za Mazlish Faber próbuję opisać jej uczucia, ja rozumiem, ze może się stresować, bo przed moim wystąpieniem w teatrze ręce mi się nieźle trzęsły, a ile ja mam lat przecież. Rozumiem, że i u niej może tak być.
No ale co tu zrobić, jak zareagować?
Powiedzieliśmy z TŻ, że rozumiemy, że może sie stresowac, że nawet wielcy artyści mają tremę przed występem, ale zobowiązała się i musi doprowadzić sprawę do końca, to się nazywa odpowiedzialność i konsekwencja.
Wielkie słowa, nie wiem co zrobię jak faktycznie tupnie nogą...
Cud macierzyństwa myślał by kto.

Przydałoby się szkolenie z manipulacji i asertywności w kontakcie z kimś kogo mam wychować na zdrowego człowieka. Nie wiem jak to przetrwam.

[inga86]

Patri to co do mnie napisałaś w 100% się zgadza, dziękuję zbawienny kontakt, którego unikam to jest właśnie to. Wniosek z doła mam taki - zaakceptować dół, im dłużej z nim walczę, szukam pomocy, mówię o nim, tym bardziej czuję się winna i mam ochotę się schować. Receptą jest pozwolenie sobie na "złe" uczucia i tyle No i może w czasie dołu przydałoby się jednak wyjść do ludzi

Tygrysie wspaniały! A ja Ci życzę żebyś pozostała taka strasznościowo fajnościowa, żebyś miała nadal taką chęć życia w sobie, moc skupiania ludzi i pokazywania im fajnych rzeczy. A w środku żebyś zaprzyjaźniła się z Tygrysem, którego masz w sobie, żebyś była uważna na siebie, no i żebyś brykała nam tu swawolnie

[Halimaa]

Nauka najlepiej szła mi w piątek. Nie na moje siły takie maratony. Chciałoby się zamienić w pustelnika na kilka dni i tylko wchłaniać wiedzę, ale po jakimś czasie zaczyna się wariować, trzeba ruchu.
Za dużo czasie na razie zabiera mi czajenie się i rozkręcanie, żeby zasada codziennie po trochu była efektywna, ale chcę się jej nauczyć, bo zrywy nie są dobre.

Chodzi mi też po głowie funkcjonowanie z dominującą prawą lub lewą półkulą. Pamiętacie TEDa, w którym kobieta opowiada o swoim udarze, jaką czuła jedność ze światem gdy jej lewa półkula przestała "działać"? Czuję odwrotność tego stanu jak siedzę w ścisłych, analitycznych tematach.

[Aper]

Cześć!
nie nadrobię, nie ma szans. u mnie jednym słowem - 'zapierdziel" regularny, a jak złapię oddech, to brak weny, by coś tu skrobnąć (od razu myśl- po co? by nie odpowiedzieć nawet na posty?) więc zmusiłam się by choć się Wam zameldować. Dużo mam na głowie. powinna mnie trzymać myśl, że jeszcze miesiąc i będzie lżej, ale jakoś nie motywuje to. widze ten miesiąc jako wzburzone morze, a za nim majaczy ląd ale przez mgłę - najpierw morze czeka...
przesyłam pozytywne myśli

[Sky26]

Jak tak czytam niektóre Wasze posty to zazdroszczę Wam, że potraficie się zmobilizować do działania. Biegacie, ćwiczycie, zapisujecie się na różne kursy... Wyznaczacie cele i je osiągacie, a ja mam z tym poważny problem. Jest tyle rzeczy, które mogłabym zrobić, które chciałabym zrobić, ale jakoś nie mogę się nigdy za nie zabrać... Czasami, idąc spać ustalam sobie grafik na kolejny dzień. Kładę się pozytywnie nastawiona do kolejnego dnia, przygotowana psychicznie na to żeby zrobić dużo rzeczy i dobrze ten dzień wykorzystać, a kiedy budzę się rano cała ta energia ze mnie uchodzi, nie mogę się za nic zabrać i nie robię nic z tego co sobie zaplanowałam. Jak Wy to robicie, że Wam się chce, że dajecie radę? Strasznie się ostatnio rozleniwiłam przez to, że nie pracuję. Ostatnie pół roku spędziłam w domu. Starałam się o dofinansowanie na otwarcie własnej firmy co wkrótce nastąpi. Boję się, że nie będę w stanie przestawić się na tryb pracy. Przez to pół roku mogłam zrobić tyle rzeczy, a zrobiłam tak niewiele. Gdzie szukac motywacji?

[bura kocurka]

Napisane przez Sky26

Jak tak czytam niektóre Wasze posty to zazdroszczę Wam, że potraficie się zmobilizować do działania. Biegacie, ćwiczycie, zapisujecie się na różne kursy... Wyznaczacie cele i je osiągacie, a ja mam z tym poważny problem. Jest tyle rzeczy, które mogłabym zrobić, które chciałabym zrobić, ale jakoś nie mogę się nigdy za nie zabrać... Czasami, idąc spać ustalam sobie grafik na kolejny dzień. Kładę się pozytywnie nastawiona do kolejnego dnia, przygotowana psychicznie na to żeby zrobić dużo rzeczy i dobrze ten dzień wykorzystać, a kiedy budzę się rano cała ta energia ze mnie uchodzi, nie mogę się za nic zabrać i nie robię nic z tego co sobie zaplanowałam. Jak Wy to robicie, że Wam się chce, że dajecie radę? Strasznie się ostatnio rozleniwiłam przez to, że nie pracuję. Ostatnie pół roku spędziłam w domu. Starałam się o dofinansowanie na otwarcie własnej firmy co wkrótce nastąpi. Boję się, że nie będę w stanie przestawić się na tryb pracy. Przez to pół roku mogłam zrobić tyle rzeczy, a zrobiłam tak niewiele. Gdzie szukac motywacji?

Sky, mam dokładnie to samo co Ty. Czuję się jakbym była kompletnie bez energii na robienie tego wszystkiego. Myślę, że dużo tutaj zależy od charakteru i od przyzwyczajeń. Wiesz, mam taką koleżankę, która robi tyle rzeczy każdego dnia: ma ciężką pracę, hobby wymagające czasu, zaangażowania i energii, do tego jeszcze uprawia sporty, chodzi na imprezy i uczy się. No ja już patrząc na to wymiękam, a ona twierdzi, że po prostu MUSI coś robić Dla mnie to jest coś niepojętego i nie wiem sama...czy to mój charakter uważa, że to jest za dużo czy to mój nawyk siedzenia w miejscu i zamykania się w domu?
Właśnie, a propos to zauważyłam u siebie tendencję do izolowania się w domu...nie chcę wychodzić, myślę tylko, żeby wrócić do domku - nie mogę się przestawić na działanie A niedługo będę też musiała przejść w tryb pracy...

[Joanna XL]

Wróciłam do domu (btw bura kocurko ja też najlepiej czuje się w swojej jaskini - niby jak mam jakis wyjazd jak ostatni tydzien na uczelni/urodziców to przypomina mi się jak fajnie było być kobietą energiczna majaca duuzo zajec - ale potem zaraz wracam do trybu kogoś niechętnie opuszczajacego dom)...

Musze się ogarnąć - ostatni tydzien dla nauki stracony ... Został tydzien do egzaminu ... Powstaje pytanie - jestem leniwa na maxa czy potrzebowałam odpoczynku i oderwania się

Od jutra musze się ogarnąć w wielu tematach

[Sky26]

Napisane przez bura kocurka

Sky, mam dokładnie to samo co Ty. Czuję się jakbym była kompletnie bez energii na robienie tego wszystkiego. Myślę, że dużo tutaj zależy od charakteru i od przyzwyczajeń. Wiesz, mam taką koleżankę, która robi tyle rzeczy każdego dnia: ma ciężką pracę, hobby wymagające czasu, zaangażowania i energii, do tego jeszcze uprawia sporty, chodzi na imprezy i uczy się. No ja już patrząc na to wymiękam, a ona twierdzi, że po prostu MUSI coś robić Dla mnie to jest coś niepojętego i nie wiem sama...czy to mój charakter uważa, że to jest za dużo czy to mój nawyk siedzenia w miejscu i zamykania się w domu?
Właśnie, a propos to zauważyłam u siebie tendencję do izolowania się w domu...nie chcę wychodzić, myślę tylko, żeby wrócić do domku - nie mogę się przestawić na działanie A niedługo będę też musiała przejść w tryb pracy...

Też mam jedną taką koleżankę. Pracuje, dorabia po godzinach, uprawia sport i znajdzie jeszcze czas na spotkania z przyjaciółmi i chłopakiem. Nigdy nie słyszałam żeby narzekała na to że jest zmęczona. Zazdroszczę jej takiego samozaparcia i konsekwencji w osiągnięciu tego co chce. Też bym tak chciała tylko jakoś nie potrafię sobie takich nawyków wyrobić. Próbuję robić sobie jakieś listy z konkretnymi zadaniami, spisywać swoje cele na kartce, bo to podobno pomaga, ale niestety nie mnie. Przez chwilę mam jakiś zapał, nawet zacznę coś robić, ale po chwili już mi się nie chce i zostawiam to na później. Może jak zacznę działać z firmą i poczuję bat nad sobą to zacznę działać. Pytanie tylko czy będę potrafiła tak zarządzać czasem żeby poza pracą robić coś jeszcze, rozwijać swoje hobby czy nawet kształcić się dalej na własną rękę. Robić coś nie dlatego, że musze, ale dlatego że chcę. Zazdroszczę ludziom którzy potrafią jednego dnia powiedzieć sobie "Chcę schudnąć" i następnego dnia są w stanie wstać już o 6.00 żeby pobiegać i nie kończy się to u nich po jednym dniu.

[ellefant]

Napisane przez Sky26

Jak tak czytam niektóre Wasze posty to zazdroszczę Wam, że potraficie się zmobilizować do działania. Biegacie, ćwiczycie, zapisujecie się na różne kursy... Wyznaczacie cele i je osiągacie, a ja mam z tym poważny problem. Jest tyle rzeczy, które mogłabym zrobić, które chciałabym zrobić, ale jakoś nie mogę się nigdy za nie zabrać... Czasami, idąc spać ustalam sobie grafik na kolejny dzień. Kładę się pozytywnie nastawiona do kolejnego dnia, przygotowana psychicznie na to żeby zrobić dużo rzeczy i dobrze ten dzień wykorzystać, a kiedy budzę się rano cała ta energia ze mnie uchodzi, nie mogę się za nic zabrać i nie robię nic z tego co sobie zaplanowałam. Jak Wy to robicie, że Wam się chce, że dajecie radę? Strasznie się ostatnio rozleniwiłam przez to, że nie pracuję. Ostatnie pół roku spędziłam w domu. Starałam się o dofinansowanie na otwarcie własnej firmy co wkrótce nastąpi. Boję się, że nie będę w stanie przestawić się na tryb pracy. Przez to pół roku mogłam zrobić tyle rzeczy, a zrobiłam tak niewiele. Gdzie szukac motywacji?

Mam identycznie...Jedyna odpowiedź jaka przychodzi mi do głowy, gdzie szukać motywacji to: w sobie. Tak czuję, że to gdzieś tam w środku jest, ale jak odblokować, nie mam pojęcia

Wczoraj TŻ wyjechał, mam 2 miesiące do wyjazdu na stałe i naprawdę mnóstwo spraw do ogarnięcia. I muszę się jakoś zmobilizować.

Jestem już taka gruba, że moje ciało stało się wręcz gąbczaste, czas chyba coś z tym zrobić. Każdy kolejny dzień jest tym ostatnim przed dietą i tym, w którym "mogę" sobie pozwolić na kompulsywne obżarstwo.

Książka "Chcę być kochana tak jak chcę" napisana jest w formie rozmowy, czasem wręcz terapeutycznej, jak mówi nawet sam podtytuł. O ile zwykle taka forma jest dla mnie dość męcząca o tyle tutaj dzięki niej dobrze się ją czyta. Jest dużo o wewnętrznym dziecku, o próbie szukania tego dziecka i nawiązywania z nim kontaktu. Dla mnie to było odkrywcze na tyle, że zapragnęłam szukać dalej. Jest też więc o wpływie rodziców na to, kim jesteśmy w dorosłości i skąd się biorą nasze problemy. Jest też troszkę o prokrastynacji (nie jest to wprost powiedziane), taki problem miewa rozmówczyni K. Miller, dziennikarka Ewa Konarowska. I fajnie jest omówiona "czarna dziura" - czyli coś w rodzaju dołka, kiedy to najchętniej schowałybyśmy się pod kocyk i nie wychodziły nigdzie pogrążone w swoich smutkach i żalach. Dużo o relacjach damsko-męskich, dla potencjalnych czytelniczek: mam w domu skarb, Pana Czesia
Polecam naprawdę.

Druga, wciągnięta przeze mnie właściwie w ciągu paru godzin książka rozczarowała mnie. Idąc tropem wewnętrznego dziecka nabyłam "Terapię wewnętrznego dziecka" Pawła Karpowicza. Ciekawy dla mnie tutaj jest przekrój rozwoju i potrzeb dziecka od czasu płodu do nastolatka. Autor umieścił nawet monologi dzieci, to w jaki sposób widzą one i odbierają świat. Zainteresowało mnie to jako matkę. Ponadto zainteresował mnie dialog w fomie listów z dzieckiem w nas, taki powrót do siebie na różnych etapach dzieciństwa. Ciekawa jest też bibliografia, może sięgnę po niektóre lektury. A dlaczego czuję się rozczarowana? To subiektywe odczucie, bo chyba oczekiwałam podanej na talerzu autoterapii.

Teraz dla relaksu "Ciemne sekrety" Hjorth i Rosenfeldt

Patri myślę, że jak córeczka pójdzie na występy i poczuje atmosferę zabawy wśród innych uczestników cały stres jej przejdzie. A teraz to chyba taki mały foch z jej strony

[Kindly_Unspoken]

Dziewczynyyy.. Przychodzę tutaj po raz setny chyba. Co jakiś czas postanawiam sobie, że się ogarnę i zrobię coś ze sobą. Szukałam tu wsparcia nie raz, ale jak to bywa ze wszystkim, czego się czepię - po jakimś czasie przestałam odwiedzać ten wątek. Moja motywacja i samozaparcie znika gdzieś w odchłani bezsilności i nicnierobienia. Tak jak pisałyście wyżej, też znam ludzi, którzy mają mnóstwo pracy, zajęć, znajdują czas na wszystko i nie narzekają na nic. Nie wiem skąd biorą tyle energii i chęci. Zazdroszczę im z całego serca. Ja mam mnóstwo czasu, a przepływa mi on przez palce. Zdaję sobie z tego sprawę ale tak ciężko mi przejąć inicjatywę nad tym, co się dzieje. Skończyło się na tym, że jestem sfrustrowana, moje studia nie dają mi satysfakcji, każdy mój dzień wygląda tak samo. Mam już dość..

[ellefant]

Napisane przez Sky26

Też mam jedną taką koleżankę. Pracuje, dorabia po godzinach, uprawia sport i znajdzie jeszcze czas na spotkania z przyjaciółmi i chłopakiem. Nigdy nie słyszałam żeby narzekała na to że jest zmęczona. Zazdroszczę jej takiego samozaparcia i konsekwencji w osiągnięciu tego co chce. Też bym tak chciała tylko jakoś nie potrafię sobie takich nawyków wyrobić. Próbuję robić sobie jakieś listy z konkretnymi zadaniami, spisywać swoje cele na kartce, bo to podobno pomaga, ale niestety nie mnie. Przez chwilę mam jakiś zapał, nawet zacznę coś robić, ale po chwili już mi się nie chce i zostawiam to na później. Może jak zacznę działać z firmą i poczuję bat nad sobą to zacznę działać. Pytanie tylko czy będę potrafiła tak zarządzać czasem żeby poza pracą robić coś jeszcze, rozwijać swoje hobby czy nawet kształcić się dalej na własną rękę. Robić coś nie dlatego, że musze, ale dlatego że chcę. Zazdroszczę ludziom którzy potrafią jednego dnia powiedzieć sobie "Chcę schudnąć" i następnego dnia są w stanie wstać już o 6.00 żeby pobiegać i nie kończy się to u nich po jednym dniu.

Sky jeszcze ci napiszę, że o dziwo kiedy prowadziłam firmę w domu byłam naprawdę świetnie zorganizowana i mimo, że niektóre sprawy, typu porządki w domu itp, nie do końca były załatwiane na bieżąco wszystko jakoś grało a ja byłam zadowolona. Miałam bowiem świadomość, że "coś kosztem czegoś", ale nigdy nie miałam wyrzutów sumienia.

[Sky26]

Pocieszające jest trochę to, że nie jestem jedyną osobą, która nie potrafi wziąć spraw we własne ręce i zacząć działać Kurcze, może jakoś razem zmobilizujemy się do działania... Ktoś ma jakieś pomysły jak? Kiedyś, żeby się zmobilizować czytałam różne blogi o motywacji, zarządzaniu czasem, odnoszeniu sukcesów. Dawało mi to kopa na chwilę, ale niestety już następnego dnia zapominałam o wszystkim co sobie postanowiłam. Z realizacją wyznaczonych celów jest u mnie tak samo jak z asertywnością i wiarą w siebie. Jednego dnia uważam, że jest super, że jestem fajną, inteligentną dziewczyną i mogę osiągnąć wszystko co zechcę, z po chwili zapał znika, a ja czuję się jak siedem nieszczęść, bo cały dzień zmarnowałam na bezcelowe siedzenie przed kompem.

[Kindly_Unspoken]

Napisane przez Sky26

Pocieszające jest trochę to, że nie jestem jedyną osobą, która nie potrafi wziąć spraw we własne ręce i zacząć działać Kurcze, może jakoś razem zmobilizujemy się do działania... Ktoś ma jakieś pomysły jak? Kiedyś, żeby się zmobilizować czytałam różne blogi o motywacji, zarządzaniu czasem, odnoszeniu sukcesów. Dawało mi to kopa na chwilę, ale niestety już następnego dnia zapominałam o wszystkim co sobie postanowiłam. Z realizacją wyznaczonych celów jest u mnie tak samo jak z asertywnością i wiarą w siebie. Jednego dnia uważam, że jest super, że jestem fajną, inteligentną dziewczyną i mogę osiągnąć wszystko co zechcę, z po chwili zapał znika, a ja czuję się jak siedem nieszczęść, bo cały dzień zmarnowałam na bezcelowe siedzenie przed kompem.

Też próbowałam blogów, poradników itp. Ale takie rzeczy dopiero, jak popracuję nad swoją konsekwencją. Może na początek ustalić, żeby chociaż jedną rzecz dziennie zrobić, którą sobie założyłyśmy. Spośród całej listy zadań, wybrać jedno i zrobić od początku do końca.
Myślałam też nad czymś typu mapa myśli, marzeń, czy jak tam to nazwać. Wydrukować zdjęcia, wypisać wszystkie cele, marzenia. Może patrząc na to codziennie, motywacja jakoś będzie wzrastać powoli?

[Joanna XL]

Jednak z listami łatwiej się ogarnąć- a wiec lista :
-niemiecki
-przejrzeć pierwszy rozdział
-sprzatanie
-rozpakowywanie
-zakupy
-1 dzień programu
- ćwiczenia

I zamiast siedziec na wizażu ruszam d. do pracy

[Nebula]

dziewczyny, zrobilam to wkonu !! rozpoczelam wlasnego 'bloga'. Poki co na fejsie, ale jak znajde chwile by ogarnac wiecej w temacie grafik i opisow, moj maz pomoze mi zrobic takiego prawdziwego, w internecie :p Az nie moglam zasnac z wrazenia takie emocje...ze dziele sie z kims czyms bardzo dla mnie osobistym, jak wachanie ziol, czy wybieranie dojrzalych warzyw do gotowania... czuje, ze to bedzie dla mnie element napedzajacy dzialanie

Lece do pracy, pelna energii i entuzjazmu!
Buziaki dla was, i dla APER! Pisz tutaj, nawet dwa zdania, by oczyscic glowe.

[tigrinha]

Napisane przez bura kocurka

Też tak mam

Patri, pomyślałam sobie, że Twoja córa mówiąc wtedy to co powiedziała w temacie występowania na scenie...nauczyła się cwaniara Cię szantażować kochaniem i niekochaniem. To chyba częste u dzieci...ale spróbuj im tak powiedzieć: "To ja Cię nie kocham" to będą miały traume Masakra...
A występu na scenie zapewne się przestraszyła - może ktoś spytał niechcący: "A Ty się nie boisz tak sama na scenie jak wokół taka publiczność?". I mogła sobie zdać wtedy sprawę, że jednak się boi Ale nie powie Ci, że się boi, bo za dumne jest stworzenie do tego - woli tupnąć nogą...

TYGRYS!!! WSZYSTKIEGO NAJLEPSIEJSZEGO TYGRYSKOWEGO Z OKAZJI URODZIN!
Piszę tutaj, bo chyba częściej tu zaglądasz niż na facebooka...chociaż sama nie wiem

Kocurku, dziękuję strasznościowo za życzenia

A co do pogrubionego to zgadzam się w 100%. Nie wiem Patri co Ci doradzić a propos Julki, ale może pobaw się z nią w ten teatr w domu - ubierz ją w strój i buciki, wymyśl jakąś kwestię, nagraj na kamerę a potem jej puść i zapytaj czy na pewno dalej nie chce - a jeśli powie że nie, to oznajmij że w takim razie sprzedajecie kostium i buty, żeby była świadoma, że to nieodwołalna decyzja. No i może ona naprawdę się wystraszyła występu, a jeśli tak to nie ma co dziecka stresować. Ja mam od wczoraj trzydziechę czyli niby już powinnam być dojrzała, a nadal zdarza mi się podjąć jakieś wyzwanie gdy jest do niego daleko, a potem sama siebie przeklinać, że nie zmilczałam. To co się dziecku dziwić....

---------- Dopisano o 09:51 ---------- Poprzedni post napisano o 09:42 ----------

Napisane przez Patri

A dla naszego Tygryska najlepsze życzenia urodzinowe! Żebyś się odnalazła własną ścieżkę spełnienia i dobrobytu, żebyś wyhodowała w sobie spokój na zawołanie i zadowolenie ze świata, z życia w ogóle. Nieustannie podziwiam Cię. Spełnienia marzeń Tygrysie, tylko uważaj czego sobie życzysz, bo się spełnia!



Sama nie będzie na scenie, bo będą dwie panie, w tym ja, będzie pan Krzyś, będzie oprócz niej około 30 dzieci - tańczą w parach!
Za Mazlish Faber próbuję opisać jej uczucia, ja rozumiem, ze może się stresować, bo przed moim wystąpieniem w teatrze ręce mi się nieźle trzęsły, a ile ja mam lat przecież. Rozumiem, że i u niej może tak być.
No ale co tu zrobić, jak zareagować?
Powiedzieliśmy z TŻ, że rozumiemy, że może sie stresowac, że nawet wielcy artyści mają tremę przed występem, ale zobowiązała się i musi doprowadzić sprawę do końca, to się nazywa odpowiedzialność i konsekwencja.
Wielkie słowa, nie wiem co zrobię jak faktycznie tupnie nogą...
Cud macierzyństwa myślał by kto.

Przydałoby się szkolenie z manipulacji i asertywności w kontakcie z kimś kogo mam wychować na zdrowego człowieka. Nie wiem jak to przetrwam.

DZIĘKUJĘ!!!!!!

Odnośnie pogrubionego - nie jestem pewna, ale czy to nie za mocna argumentacja jak dla pięciolatki? W sensie czy ona jest w ogóle w stanie zrozumieć co to odpowiedzialność i konsekwencja i czy można od niej tego wymagać? Czy takie wielkie słowa jej jeszcze bardziej nie wystraszą? Tak sobie pomyślałam, może naiwnie, że naukę odpowiedzialności można by zacząć od na przykład kupienia jej roślinki i poproszenia, by pamiętała żeby ją codziennie podlewać, ale z tym występem... ja bym jej chyba odpuściła jeśli rzeczywiście tak bardzo nie chce.

---------- Dopisano o 09:56 ---------- Poprzedni post napisano o 09:51 ----------

Napisane przez inga86

Tygrysie wspaniały! A ja Ci życzę żebyś pozostała taka strasznościowo fajnościowa, żebyś miała nadal taką chęć życia w sobie, moc skupiania ludzi i pokazywania im fajnych rzeczy. A w środku żebyś zaprzyjaźniła się z Tygrysem, którego masz w sobie, żebyś była uważna na siebie, no i żebyś brykała nam tu swawolnie

Bardzo dziękuję Siostro-Włóczęgo

A Tobie z podwójnej okazji poniedziałku i nieurodzin życzę jak najszybszego pozbierania się po tamtym wtorku i zwyżkowej energii w nadchodzącym tygodniu

---------- Dopisano o 10:02 ---------- Poprzedni post napisano o 09:56 ----------

Napisane przez Aper

Cześć!
nie nadrobię, nie ma szans. u mnie jednym słowem - 'zapierdziel" regularny, a jak złapię oddech, to brak weny, by coś tu skrobnąć (od razu myśl- po co? by nie odpowiedzieć nawet na posty?) więc zmusiłam się by choć się Wam zameldować. Dużo mam na głowie. powinna mnie trzymać myśl, że jeszcze miesiąc i będzie lżej, ale jakoś nie motywuje to. widze ten miesiąc jako wzburzone morze, a za nim majaczy ląd ale przez mgłę - najpierw morze czeka...
przesyłam pozytywne myśli

Aperku, jak nie masz czasu to nie nadrabiaj tylko pisz co u Ciebie Miesiąc szybciutko zleci, zobaczysz

---------- Dopisano o 10:24 ---------- Poprzedni post napisano o 10:02 ----------

Napisane przez bura kocurka

Właśnie, a propos to zauważyłam u siebie tendencję do izolowania się w domu...nie chcę wychodzić, myślę tylko, żeby wrócić do domku - nie mogę się przestawić na działanie A niedługo będę też musiała przejść w tryb pracy...

Znam to uczucie, u mnie weszło już chyba na wyższy poziom - bardzo chciałabym się czasem zamknąć i wyizolować, od dawna mam takie niespełnialne marzenie o jakimś maleńkim mieszkanku o którym nikt nie wie i w którym mogłabym się chować. Doprowadziłam się do stanu, że tak mocno tkwi mi w świadomości poczucie obowiązku i konieczności robienia różnych rzeczy, że nawet po powrocie do domu w piątek wieczorem nie czuję się w pełni zrelaksowana, bo przecież niedługo już poniedziałek.... a na wolne chwile patrzę jako na czas "uzbrojenia się" przed pracą, a jeśli się nie wezmę w garść i nie uzbroję (nie przygotuję dokładnie zajęć itp.), to trochę patrzę na ten czas odpoczynku jako czas stracony i tylko rośnie we mnie stres.

Dziś na przykład mam analogiczną sytuację co w zeszłym tygodniu - odwołąne zajęcia rano, w ostatnim momencie, spiszę tu przegląd myśli chodzących mi po głowie, może jakoś mi się to poukłada:

- nie pracuję kurde, powinnam tyrać, a dziś mam tylko 2,5 h lekcji
- mam 2,5 h lekcji, w tym tylko 1,5 takiej do której trzeba się przygotować "poważniej", bo to zaawansowany poziom i niektórzy uczniowie są bardziej wymagający, a stresuję się jakby to było nie wiadomo co, jakby te półtorej godziny to była jakaś kulminacja, a długa reszta dnia była nieważna zupełnie i w ogóle nie istniała
- znów nie wiem co ze sobą zrobić
- mam kilka małych ale pilnych spraw do załatwienia (wysłanie maili, zrobienie xero, telefony), wszystko razem zajmie mi max 20 minut i po sprawie, budziłam się co pół godziny o piątej rano z myślą, że trzeba to zrobić i jeszcze nic nie zrobiłam, tylko się stresuję, że nie robię
- ja chyba zwariowałam

No dobra, biorę się do roboty. Postanawiam że o 12 muszę tu zdać relację z tego co zrobiłam i oby to była długa lista

[Sky26]

Napisane przez Joanna XL

Jednak z listami łatwiej się ogarnąć- a wiec lista :
-niemiecki
-przejrzeć pierwszy rozdział
-sprzatanie
-rozpakowywanie
-zakupy
-1 dzień programu
- ćwiczenia

I zamiast siedziec na wizażu ruszam d. do pracy

Doszłam do wniosku, że też spróbuję jeszcze raz z działaniem według listy. Na dziś wyznaczyłam sobie dość proste zadania jak sprzątanie, zakupy czy czytanie książki. Na dziś nieważne są dla mnie zadania, ale to czy będę się tej listy trzymać i czy odizoluję się od największego zjadacza czasu czyli internetu. Póki co nie jest źle. Pierwszy sukces to taki, że udało mi się wstać wcześniej niż zwykle A teraz krok po kroku zabieram się za zadania z listy. Ku przygodzie!

[tigrinha]

Napisane przez Nebula

dziewczyny, zrobilam to wkonu !! rozpoczelam wlasnego 'bloga'. Poki co na fejsie, ale jak znajde chwile by ogarnac wiecej w temacie grafik i opisow, moj maz pomoze mi zrobic takiego prawdziwego, w internecie :p Az nie moglam zasnac z wrazenia takie emocje...ze dziele sie z kims czyms bardzo dla mnie osobistym, jak wachanie ziol, czy wybieranie dojrzalych warzyw do gotowania... czuje, ze to bedzie dla mnie element napedzajacy dzialanie

Lece do pracy, pelna energii i entuzjazmu!
Buziaki dla was, i dla APER! Pisz tutaj, nawet dwa zdania, by oczyscic glowe.

Będę Cię "śledzić" i polecać!!! Super

Jest 12:00, więc czas na listę, zrobiłam coś jednak w końcu:

1. włączyłam radio hiszpańskie, żeby się odpowiednio nastroić na lekcje, nauczyłam się kilku nowych zwrotów i mam trochę mniejsze wyrzuty sumienia, że nie dbam o częsty kontakt "z żywym językiem"
2. umyłam włosy i wzięłam prysznic, więc nie będę musiała wychodzić z mokrymi włosami i myć się na ostatni moment
3. wydrukowałam, uzupełniłam i odesłałam raporty do firmy A
4. wydrukowałam, uzupełniłam i odesłałam raporty do firmy B
5. wysłałam zaległego smsa
6. wydrukowałam listę na czerwiec
7. uporządkowałam xerówki na dziś

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Fajny filmik na temat prokrastynacji, niby nic odkrywcze, a jednak uruchamia wyobraźnię i zdrowy rozsądek. http://www.youtube.com/watch?v=Znp2YOa3CPk

[Nebula]

Boze dziewczyny! Padlam z wrazenia! Az mi serce bije, poce sie z emocji nie wiem co myslec....

zadzwonil do mnie jakis facet (najpierw mailowo prosil o CV) i zaoferowal mi prace - praktycznie praca marzen (wysokie zarobki, dodakowa pensja na gwiazdke, benefity, samochod, mieszkanie w jakim chce miescie UK...)! Powiedzial, ze oddzwoni do mnie za rok, jak skoncze pisac doktorat. musze ochlonac...

[emi_lka]

Napisane przez Nebula

Boze dziewczyny! Padlam z wrazenia! Az mi serce bije, poce sie z emocji nie wiem co myslec....

zadzwonil do mnie jakis facet (najpierw mailowo prosil o CV) i zaoferowal mi prace - praktycznie praca marzen (wysokie zarobki, dodakowa pensja na gwiazdke, benefity, samochod, mieszkanie w jakim chce miescie UK...)! Powiedzial, ze oddzwoni do mnie za rok, jak skoncze pisac doktorat. musze ochlonac...

Nebulko, gratuluję!!! Wspaniałe wieści - docenienie wysiłku i pracy, pewnie czasem postrzeganej jako niewidoczna, niedostatecznie wyeksponowana - a jednak!

---------------------

Tygrysku, spóźnione życzenia: przede wszystkim dobrych proporcji harmonii, spokoju, ale i ekscytacji. Zdrowia i realizowania Tygrysowych pasji. I dogłębnego odczucia tych wszystkich pozytywnych rzeczy, które my tu o Tobie wiemy i myślimy

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Napisane przez Nebula

Boze dziewczyny! Padlam z wrazenia! Az mi serce bije, poce sie z emocji nie wiem co myslec....

zadzwonil do mnie jakis facet (najpierw mailowo prosil o CV) i zaoferowal mi prace - praktycznie praca marzen (wysokie zarobki, dodakowa pensja na gwiazdke, benefity, samochod, mieszkanie w jakim chce miescie UK...)! Powiedzial, ze oddzwoni do mnie za rok, jak skoncze pisac doktorat. musze ochlonac...

I poważnie ta praca będzie na ciebie rok czekała?

[bura kocurka]

Napisane przez Nebula

Boze dziewczyny! Padlam z wrazenia! Az mi serce bije, poce sie z emocji nie wiem co myslec....

zadzwonil do mnie jakis facet (najpierw mailowo prosil o CV) i zaoferowal mi prace - praktycznie praca marzen (wysokie zarobki, dodakowa pensja na gwiazdke, benefity, samochod, mieszkanie w jakim chce miescie UK...)! Powiedzial, ze oddzwoni do mnie za rok, jak skoncze pisac doktorat. musze ochlonac...

Gratuluje Nebulka!
Chociaż trochę nie dowierzam, że praca będzie na Ciebie czekała aż rok i masz do wyboru miejsce...co to za praca? I skąd zna Cię ten gostek?

[emi_lka]

[1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;41127899]I poważnie ta praca będzie na ciebie rok czekała?[/QUOTE]

Ciekawe pytanie...
To się chyba okaże za rok? A póki co są słowa pracodawcy, który są Nebulkę upolował bez aplikowania z jej strony i to się chyba najbardziej liczy w tym momencie

[Nebula]

[1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;41127899]I poważnie ta praca będzie na ciebie rok czekała?[/QUOTE]

to dosc naturalne w moim zawodzie, ze praca czasem czeka kilka miesiecy - 4-6 to taki standard. 12 faktycznie jest okresem dosc dlugim i rodzaj pracy moze ulec zmianie (np pensja, czy glowne zadanie). Ale tak, mamy umowiony kontakt, facet sam to proponuje, wiedzial, ze nie bede wolna, sam robl doktorat kiedystam. Wiec nie widze powodow by uwazac to za bajki.

Bura - praca ma polegac na sprzedawaniu mikroskopow. Stad potrzeba wiedzy z zakresu mikroskopii, stad tez mozliwosc wyboru miejsca pracy, bo albo bede pracowac z domu, albo bede latac po swiecie i ustalac szczegoly transakcji na taka maszyne.

Sam mnie znalazl poprzez linkedin, sam do mnie napisal, nie narzucalam sie z niczym, sam nalegal na kontakt, zapisal wszystko, dostalam potwierdzenie mailem. Nie wiem no, sama na poczatku nie dowierzalam, ale to chyba faktycznie jest prawda

[bura kocurka]

Napisane przez Nebula

to dosc naturalne w moim zawodzie, ze praca czasem czeka kilka miesiecy - 4-6 to taki standard. 12 faktycznie jest okresem dosc dlugim i rodzaj pracy moze ulec zmianie (np pensja, czy glowne zadanie). Ale tak, mamy umowiony kontakt, facet sam to proponuje, wiedzial, ze nie bede wolna, sam robl doktorat kiedystam. Wiec nie widze powodow by uwazac to za bajki.

Bura - praca ma polegac na sprzedawaniu mikroskopow. Stad potrzeba wiedzy z zakresu mikroskopii, stad tez mozliwosc wyboru miejsca pracy, bo albo bede pracowac z domu, albo bede latac po swiecie i ustalac szczegoly transakcji na taka maszyne.

Sam mnie znalazl poprzez linkedin, sam do mnie napisal, nie narzucalam sie z niczym, sam nalegal na kontakt, zapisal wszystko, dostalam potwierdzenie mailem. Nie wiem no, sama na poczatku nie dowierzalam, ale to chyba faktycznie jest prawda

No to powiem Ci...że po prostu super! Gratuluję I jaki spokój ducha teraz - skończysz doktorat i wskoczysz w pracę

[bura kocurka]

[1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;41126339]Fajny filmik na temat prokrastynacji, niby nic odkrywcze, a jednak uruchamia wyobraźnię i zdrowy rozsądek. http://www.youtube.com/watch?v=Znp2YOa3CPk[/QUOTE]

Fajny filmik - dobrze mi się oglądało tą dziewczynę, taka jakaś urocza jest A porównanie do karty kredytowej bardzo trafne...wcześniej tego nie słyszałam. Akurat mam trochę zadłużoną i czuję niemal fizyczny ból na myśl o spłacaniu jej Więc...czuję to, czuję

Tak jak wróciłam z egzaminu ok. 13...tak do tego pory nie zrobiłam absolutnie nic poza zjedzeniem obiadu, przeprowadzeniem dwóch krótkich rozmów telefonicznych i wypiciem kawy...

Muszę...
zmienić...
podejście...

[Halimaa]

Nie dotrwałam do końca filmiku
Ale zauważyłam, że ma też filmik, w którym ta dziewczyna robi peeling z zawartości torebki z zieloną herbatą, taką już zaparzoną.

[Sky26]

Napisane przez bura kocurka

Fajny filmik - dobrze mi się oglądało tą dziewczynę, taka jakaś urocza jest A porównanie do karty kredytowej bardzo trafne...wcześniej tego nie słyszałam. Akurat mam trochę zadłużoną i czuję niemal fizyczny ból na myśl o spłacaniu jej Więc...czuję to, czuję

Tak jak wróciłam z egzaminu ok. 13...tak do tego pory nie zrobiłam absolutnie nic poza zjedzeniem obiadu, przeprowadzeniem dwóch krótkich rozmów telefonicznych i wypiciem kawy...

Muszę...
zmienić...
podejście...

Nie przejmuj się. W dniu egzaminu człowiek jest zawsze bardziej zmęczony niż normalnie. Czasami egzamin trwa tylko godzinę a czujesz się jakbyś cały dzień w polu robiła Także dzisiaj masz prawo odpoczywać.

Poza tym jestem z siebie dumna. Udało mi się zrealizować praktycznie wszystko z mojej listy na dziś. Mam nadzieję, że jutrzejszy dzień będzie równie udany