Poważny problem z przyszłą teściową!

[Kruche Ciastko]

Napisane przez ana909

To niestety niemożliwe. Nie zabronie mu jeżdżenia do domu, zreszta mieszkamy od nich jakieś 5-10 minut jazdy samochodem. A nawet gdybym mu zabraniała, on i tak by mi na to nie pozwalał.

Po pierwsze - gratuluje Twojego zachowania wtej sytuacji. Fakt, ze nie wdajesz sie w pyskowki jest godny pochwalenia i jak najlepiej o Tobie swiadczy

Po drugie - juz wygralas tym, ze sie od nich w dwojke wyprowadziliscie.

Po trzecie - postawienie TZ przed wyborem Ty Rodzina jest bardzo zlym pomyslem. Tz wybierze Ciebie, ale zawsze bedzie mial zal.

Po czwarte porada - tylko i wylacznie rozmowa z tz. Przeciez widzi sytuacje. Niech utrzymuje kontakty z rodzina, pomaga, jezdzi, ma do tego prawo. Pojezdzcie tam i jak gdyby nigdy nic zaproscie ich na slub i wesele - ostatni raz przelknij to, co uslyszysz.
Jak Wam nie da jego rodzina blogoslawienstwa i jeszcze zrobia scene na slubie/w kosciele, to bedzie tylko i wylacznie ich sprawa i ich sumienie powinno gryzc.
Tak, jak dziewczyny radzily, uprzedz gosci i ksiedza o tej sytuacji i to wszystko, co mozesz zrobic.
A po slubie po prostu musisz malymi kroczkami ukladac sobie relacje z nimi - nie chodzi mi o to, abys starala sie ich polubic, ale wtedy stanowicie juz z mezem osobna rodzine i im nic do Was. Bedzie trudno podczas uroczystosci, swiat jak to zorganizowac, ale na pewno dacie rade, widac, ze jestes silna osoba i bardzo zdroworozsadkowa. Na 99% stawiam, ze nastapi ochlodzenie relacji z tesciowa, a i Twojego meza z wlasna matka...

Na pewno dasz radę

[MoniaS93]

Co to znaczy uprzedzić gości o tej sytuacji? Ma opowiadać zaproszonej rodzinie, że teściowa jej nienawidzi?:P

[simple9]

Napisane przez MoniaS93

Co to znaczy uprzedzić gości o tej sytuacji? Ma opowiadać zaproszonej rodzinie, że teściowa jej nienawidzi?:P

no też tak trochę sie mi to dziwne wydaje chodzić i rozgadywac takie sprawy, żeby potem każdy siedział i czekał na jakaś akcję.

[Kruche Ciastko]

Napisane przez MoniaS93

Co to znaczy uprzedzić gości o tej sytuacji? Ma opowiadać zaproszonej rodzinie, że teściowa jej nienawidzi?:P

Domyslam sie, ze rodzina nie jest z drewna i wie jaka ta osoba ma nature
Uprzedzilabym wiec delikatnie przy zapraszaniu, ze tesciowa dosc mocno stara sie przeforsowac swoje pomysly na slub i w takiej sytuacji panstwo mlodzi prosza o kontakt z nimi. To chyba dosc logiczne.

---------- Dopisano o 22:25 ---------- Poprzedni post napisano o 22:24 ----------

Napisane przez simple9

no też tak trochę sie mi to dziwne wydaje chodzić i rozgadywac takie sprawy, żeby potem każdy siedział i czekał na jakaś akcję.

Mozna to zrobic delikatnie i dyplomatycznie.Nie trzeba od razu chodzic i rozpowiadac, ze tesciowa to monster wcielony.

[ana909]

)

[sensibleheart]

nadal nie rozumiem, po co konsultujecie się z nią w tych kwestiach ??? wiedząc, że ona się nie godzi na wasz ślub...

[ana909]

[MoniaS93]

Nie wiem, ja na twoim miejscu byłabym mocno zaniepokojona tym, że twój narzeczony wciąż tak bardzo liczy się ze zdaniem swojej matki. Ok, to ona go wychowała, kocha ją, jest jej wdzięczny, ma prawo. Ale teraz to ty masz być najważniejszą kobietą w jego życiu, z tobą ma stworzyć rodzinę a ona cię obraża, ostentacyjnie robi ci przykrości, czyni chamskie uwagi na temat twój i waszego ślubu... Szczerze? Może jestem dziecinna i nieżyciowa ale ja bym postawiła sprawę raczej na ostrzu noża. Powinniście sami ustalić te wesele, skoro sami za nie płacicie. Zaprosić ją, oczywiście, matka to matka. Ale żeby facet jeździł konsultować wesele z kobietą która obraża jego przyszłą żonę i wcale się z tym nie kryje? Niepokojące.

[ana909]

[seductivee]

Napisane przez ana909

Nie tylko to jest niepokojące, on nadal uważa, że powinniśmy wrócić do ich domu. Że dostały nauczkę więc na pewno nie będą się juz wtrącać.
A co lepsze... tesciowa zapytała się go czy dorzuci się jej do zakupu drzewa na zimę, a on się zgodził. Nie dość, że wie, że zbieramy na wesele, to jeszcze wymaga od niego pomocy. Byłoby to zrozumiałe , gdyby sama nie miała pieniędzy. Ale ona ma grubo ponad 10 tys własnych oszczędności! I żeby ich nie ruszac chce kase od syna. A on głupi się jeszcze na to godzi.
Powiedziałam mu, że jesli da jej pieniądze, to albo ja zabawię się w ten sam sposob i dam tą samą kwotę swojej mamie. Albo się rozstaniemy.

Zaczynam na prawdę myslec, że ten związek nie ma sensu, bo tu mama jest najwazniejsza i ma na niego wpływ nawet bez jego swiadomosci. Przez to, ze go sama wychowała on czuje wewnętrzną potrzebę byc na kazde jej skinienie i sluzyc pomocą. Z tego co zauważyłam, on nawet nie zdaje sobie z tego sprawy i nie widzi, ze to nie jest normalne, zdrowe. Mam wrażenie, że nie ma sposobu, zeby to zmienić

Po tym ostatnim poście - szok! Przecież ten facet, chcąc abyście wrócili do teściowej, zgadza się na to, by ona tobą dalej pomiatała! Wie jaka jest sytuacja, wie jak się czujesz, a on się swobodnie godzi na dalsze konktakty z nią. Szok.
Wg mnie nie powinniście się ani konsultować z jego matką, a tym bardziej nie w sprawie wesela. To Wasz dzień, nie może nikt Ci tego zepsuć.... A tak będziesz siedziała tylko jak na szpilkach, żeby teściowa nie walnęła jakimś tekstem.
Ja to bym dała facetowi ultimatum - albo bardzo ograniczony kontakt z matką albo ty. Przecież to z tobą ma wiązać swoje życie, zakładać swoją rodzinę. Ja to chyba bym rozważała wyjazd w ogóle w inne miejsce Polski, bo wtedy bym mogła się od niej uwolnić. I nie przepraszaj ją za nic - to ona Ci wyrządza zło, nie ty jej.
Wiem, że miłość jest wielkim uczuciem, ale pomyśl, że jak ona już teraz zatruwa ci życie, to co bedzie po ślubie?

[adela50]

może również facet i po kryjomu jeździć do matki i po kryjomu dawać pieniądze, on jest od niej uzależniony, nie odciął pępowiny. Smutna sytuacja, współczuję.

[ana909]

:p

[klempaa]

Tak jak zawsze: problem z teściową tak naprawdę jest problemem z partnerem.

Wiesz co Autorko, ja mam podobnego teścia jak Twoja teściowa. Tylko w przeciwieństwie do Ciebie - nie mam z nim żadnego problemu. W odpowiednim momencie w krótkich żołnierskich słowach TŻ wyjaśnił mu pewne sprawy (choćby to, że jeśli jeszcze raz usłyszymy stękanie na temat tego, ze nie bierzemy ślubu kościelnego to nie będziemy rozmawiać z nim wcale) i od tego czasu relacje są poprawne.
Tylko wiesz- mój TŻ jest zdania, że jego rodziną jestem ja, niezależnie czy mamy dzieci czy nie. I nie muszę sie bać takich akcji, jakie odstawia Twój narzeczony. Najzwyczajniej w świecie wiem, że ja jestem dla niego najważniejsza (i vice versa) i tyle. Tak niewiele, a wszystko ustawia na odpowiednich miejscach.

[gramwzielone]

Jak dla mnie zaczęliście od pupy strony. Dlaczego Ci tak śpieszno do tego ślubu?

Wydaje Ci się że w trakcie uroczystości niebo się otworzy i wszystko się zmieni?
Guzik prawda.
Twoja przyszła teściowa i jej matka będą się dalej wtrącały, a Twój pożal się Boże przyszły mąż będzie takim samym maminsynkiem jak był. Ba nawet jeszcze większym - bo będzie starał się wynagrodzić mamci to że tak zawiódł ją żeniąc się z kimś takim jak Ty.

Przyznaj: naprawdę tak jesteś zdesperowana, że dla wzięcia ślubu chcesz dać wciągnąć się w taką patologię?
Przecież nikt będzie szczęśliwy.
Matka i babka TŻ: sądzą że do niczego się nie nadajesz i wg mnie uważają Cię za nieporadnego ciepłego klucha, który daje po sobie jeździć jak po łysej kobyle (jak to babka stwierdziła, nawet nie potrafisz się do niej odezwać), więc co z Ciebie będzie za żona?
Twój TŻ: tkwi od lat w toksycznym związku z mamusią i babcią, który dla niego jest normalny. Dlatego będzie się czuł źle, bo z jednej strony ukochana mamusia z drugiej Ty i całe życie między młotem a kowadłem. Któż to wytrzyma psychicznie? Jeszcze Ci chłopina w alkoholizm wpadnie.
Ty: zawsze będziesz miała doła psychicznego, a to od wmawiania Ci że do niczego się nie nadajesz, a to uświadamiając sobie że pierwszą kobietą w życiu faceta jest jego mamusia.

Postaw sprawę jasno swojemu facetowi - albo będzie się zachowywał jak dorosły normalny facet i zrobi z nimi porządek albo - jeśli dalej będzie uzależnionym od mamusi maminsynkiem - rozstaniecie się.

[iixi]

Napisane przez gramwzielone

Postaw sprawę jasno swojemu facetowi - albo będzie się zachowywał jak dorosły normalny facet i zrobi z nimi porządek albo - jeśli dalej będzie uzależnionym od mamusi maminsynkiem - rozstaniecie się.

u mnie by tak sprawa wyglądała.. nie chciałabym być z facetem który będzie na każde zawołanie swojej mamusi i zrobi dla niej wszystko

[ana909]

[iixi]

Napisane przez ana909

Czemu uważasz, że mi śpieszno? Jesteśmy już ze sobą 5,5 roku, a ślub bedzie za rok..

jakim cudem Ty w takiej sytuacji wytrzymałaś 5,5 roku?

[Kruche Ciastko]

Łatwo Wam jest tak mowic, pstaw mu ultimatum, rzuć go, jesli wybierze mamusie.

Milosc ma to do siebie, ze wiele znosi i, niestety, na wiele rzeczy przymyka oko.
Ana wyraznie napisala, ze tz opowiada sie po jej stronie, wyprowadzili sie przeciez od toksycznej mamuski, jednak zdaje sobie sprawe, ze zerwanie z nia kontaktow jest ciezkie.

[ana909]

:p

[klempaa]

Napisane przez ana909

Zawsze ciężko mi się z nim rozmawiało w momentach kiedy tematy były trudne, a on nie umiał wysunąć żadnych logicznych argumentów. Nie wiem czy przerażało go to, że nie umie podważyć moich, czy po prostu zdawał sobie sprawę, że mam rację, ale nie chce się na to godzić. Powodów może być mnóstwo, ale nie umiełam i nadal umiem do niego dotrzeć.

Tłumacze mu coś, argumentuje, prosze, a on tylko słucha. I jak tu dojść do porozumienia, kiedy ktoś nie odpowiada?

Jak więc sobie wyobrażasz życie z kimś, kto przez 5,5 roku nie nauczył się rozmawiać z własną partnerką? Co gdy pojawią się poważne problemy? Jak wtedy będziecie je rozwiązywać? On nadal będzie siedział i słuchał, i nic z tego nie będzie wynikało..?

[gramwzielone]

Napisane przez ana909

Czemu uważasz, że mi śpieszno? Jesteśmy już ze sobą 5,5 roku, a ślub bedzie za rok. Czy to nie jest odpowiedni czas na małżeństwo?

Nie, nie uważam. Wręcz przeciwnie - wychodzenie za mąż z takich powodów uważam za niedojrzałość i co tu kryć, skrajną wręcz głupotę.

Decyzję o ślubie powinno się podejmować kiedy obie osoby mogą samodzielnie utrzymać siebie i ewentualnie dziecko, kiedy oboje są rozsądnymi i dojrzałymi ludźmi, kiedy ich związek jest stabilny i głęboki i relacje są dojrzałe.
A nie nawet wtedy związek jest patologiczny i rodem z marginesu społecznego, bo przecież już 5 lat minęło !

To tylko Twój problem że tyle lat życia zmarnowałaś, grzęznąc coraz głębiej w tej chorej sytuacji zamiast postawić sprawę jasno i normalizować ją albo wycofać się i szukać szczęścia gdzie indziej - nie traktuj więc tego jako swoje usprawiedliwienie pchania się przed ołtarz. Nie znaczy to też że skoro 5 lat już zmarnowałaś to musisz kolejne, może warto przemyśleć czy naprawdę chcesz dla siebie i swoich ewentualnych dzieci takiego życia?

Bo zastanawiałaś się w jakiej rodzinie urodzi się dziecko które chcesz tak strasznie mieć? Znerwicowana matka, do której szybko straci szacunek słuchając wykładów babci jak bardzo jest do niczego. Ojciec w ciągłym napięciu przez stanie w środku konfliktu między matką a żoną. Babka, zdenerwowana wyborem syna, wtrącająca się jeszcze mocniej w życie rodziny, by udowodnić synowi jak wielki błąd popełnił wybierając taką a nie inną żonę? Ciągłe awantury: matki z ojcem o wtrącanie się teściowej i brak jego reakcji, ojca z babką o wtrącanie, babki z matką że niczego nie umie zrobić porządnie. A pośrodku tego wszystkiego to dziecko.
Zafundujesz swojemu dziecku piekło tylko dlatego że jak koń z klapkami na oczach pędzisz do ołtarza nie zważając na nic.

I nie, nie każę Ci go rzucić czy nie brać z nim w ogóle śubu. Bo zdaję sobie sprawę że raz - są kobiety, które jak już złapią faceta to trzymają się go kurczowo jaki on by nie był (na zasadzie "niechby pił, niechby bił, byle był"), a dwa że są wciąż kobiety dla których wyjście za mąż jest swoistą nobilitacją i dlatego MUSZĄ wziąć ślub najlepiej jak najwcześniej.

Chodzi tylko o to żebyście na razie odłożyli te plany. Postaraj się jakoś unormować stosunki z jego rodziną, poobserwuj go: czy nie knuje i nie robi niczego za Twoimi plecami ze swoją matką np. daje jej pieniądze, czy nie kwestionuje w jej obecności Twoich decyzji, czy stoi za Tobą murem, czy walczy o odnoszenie się z szacunkiem do Ciebie, itp. I jeśli przez jakiś rok okaże się że przestał być maminsynkiem wciąż połączonym z mamusią pępowiną i sytuacja z przyszłą teściową uspokoiła się - wtedy możesz zacząć myśleć o ślubie.

Napisane przez klempaa

Jak więc sobie wyobrażasz życie z kimś, kto przez 5,5 roku nie nauczył się rozmawiać z własną partnerką? Co gdy pojawią się poważne problemy? Jak wtedy będziecie je rozwiązywać? On nadal będzie siedział i słuchał, i nic z tego nie będzie wynikało..?

Dokładnie.

Jego matka po Tobie jeździ, Ty nie umiesz jej odpowiedzieć tylko słuchasz tego jak wieśniaczki proboszczowego kazania, on udaje że problemu nie ma. Poza tym nie umiecie ze sobą rozmawiać, nie umiecie rozwiązywać konfliktów.
Podziel się tym , jak wobec tego wyobrażasz sobie Wasze małżeństwo?

[ana909]

:p

[Jovisse]

Ana, bardzo ciężka sytuacja i mam nadzieję, że się Wam jakoś ułoży.
U mnie jest o tyle podobna sytuacja, że mój TŻ jest jedynakiem i jest absolutnie uzależniony od rodziców - dałby im normalnie wszystko. Tyle, że oni nie są źli. Są dobrzy, jemu też wszystko dają, akceptują jego decyzję. Są dobrymi rodzicami, więc w sobie i ja się nie dziwię, że on ma do nich aż taki szacunek i aż tak zależy mu na nich. I wiem z kolei, że choćby nie wiem co - on nigdy się tego nie pozbędzie. Raczej nie przewiduję, że kiedykolwiek będę na pierwszym miejscu, przed rodzicami. Owszem, będę razem z dziećmi na tej samej pozycji co oni, ale nie wyżej. I chyba się z tym godzę. (Oczywiście mogę się mylić, jedynie życie może to zweryfikować). Ale jest mi o tyle łatwiej, że oni są po prostu dobrymi ludźmi. I będą wspaniałymi teściami. A, że będę się musiała dzielić TŻtem trochę bardziej niż większość dziewczyn - może jakoś dam radę.

I Tobie mówię to samo - raczej nie pozbędziesz się jego uzależnienia od mamy i babci. Takiego związania nie da się usunąć, zlikwidować. Jedyne, co może mu pomóc przejrzeć trochę na oczy jest założenie jego własnej rodziny. Żona w ciąży, którą się trzeba opiekować, potem dzieci. Zacznie sobie uświadamiać, że to dla niego bardzo ważne i może nawet ważniejsze niż pojechanie do mamusi i skoszenie trawnika. Ale mimo wszystko więź pozostanie. I nie możesz stawiać mu żadnych warunków... Z prostej przyczyny - on będzie wtedy nieszczęśliwy, a tego chyba nie chcesz, skoro go kochasz. To wszystko musi się dziać powoli, stopniowo. Wg mnie niektóre dziewczyny wyżej dobrze Ci radziły - po prostu ograniczcie trochę kontakty. Przyjeżdżajcie np raz na tydzień na początek, potem raz na 2 tygodnie. Jak on się już trochę oswoi z brakiem mamy i babci będzie mu łatwiej. Zacznie sobie bardziej układać życie z Tobą, niż z nimi.
Na to wszystko po prostu trzeba czasu - Ty niestety musisz pozagryzać zęby, a on się musi powolutku odzwyczajać. I zobaczycie, co się będzie działo.
No i koniecznie porozmawiaj z nim odnośnie konsultowania wszystkiego z mamą. Owszem, powinna być dla niego swego rodzaju deską ratunku, kiedy nie wie co zrobić, ale nie musi się jej spowiadać ze wszystkiego. Wytłumacz mu to. Spokojnie, bez nerwów. Powiedz, że obydwoje też możecie rozwiązywać swoje problemy.

Jak dla mnie jest tu potrzebne: więcej wspólnych rozmów i więcej czasu na oswojenie.

Powodzenia i mam nadzieję, że Wam się uda i się dogadacie. Trzymam mocno kciuki

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez ana909

Czemu uważasz, że mi śpieszno? Jesteśmy już ze sobą 5,5 roku, a ślub bedzie za rok. Czy to nie jest odpowiedni czas na małżeństwo? Czuję już potrzebę posiadania maleństwa, zawsze chciałąm być młodą matką, ale postawiłam sobie za punkt honoru, że najpierw ułożę sobie życie (m.in. ślub) i dopiero wtedy urodzę. Za dużo znam samotnych matek jednego, czy dwojga dzieci, bo prawda jest taka, że małżeństwo zwiększa szansę na pełną rodzinę. Facetowi, który nie jest mężem, łatwiej podjąć decyzję o rozstaniu.

ale masz DOPIERO 22 lata!

[gramwzielone]

Napisane przez ana909

I poza ta chora sytuacją z matką i babcią, jest dla mnie najwspanialszym człowiekiem jakiego poznalam.

Jego nie znaleziono w kapuście, jest częścią określonej rodziny. To JEGO matka po Tobie jeździ, to ON powinien walczyć o zdrową sytuację, to ON powinien pracować nad swoim uzależnieniem od matki, na bycie dorosłym tak naprawdę. Nie możesz tego oddzielać.
Cóż w nim takiego wspaniałego? Jest tchórzem - gdyby chciał to uspokoił tą sytuację. Jest uzależnionym od mamusi maminsynkiem. Jest dużym dzieckiem. Rzeczywiście ideał za który każda dałaby się pokroić . Po prostu Ty w wieku jakiś 16-17 lat złapałaś sobie chłopa i od tamtej pory kurczowo się go trzymasz, więc nie masz pojęcia jak powinien wyglądać dobry facet, bo niczego poza swoją patologią nie znasz.

Tym co nas różni od zwierząt jest to, że potrafimy nie kierować się tylko instynktami, zegarem biologicznym a rozsądkiem. I to, że go "kochasz" (o ile to nie jest przywiązanie, przyzwyczajenie czy lęk przed staropanieństwem) albo wymyśliłaś sobie że musisz mieć dziecko, więc będziesz miała je z byle kim byle dał się zaciągnąć przed ołtarz, nie jest warte zakładania rodziny, która będzie patologiczna z założenia: wieczne awantury i wszechstronna nienawiść.

Napisane przez ana909

Nie trzymam się go kurczowo, żeby nie zostać sama. Żeby wyjsc tylko za mąż.

Gdyby tak było i gdybyś go kochała, to Tobie samej zależałoby żeby podjąć w ogóle decyzję o ślubie kiedy oboje będziecie dojrzali i sytuacja rodzinna będzie na tyle dobra, że będziecie mieli dużą szansę żeby Wasze małżeństwo przetrwało.
A dla Ciebie nie jest ważne, że oboje jesteście jeszcze dwójką dużych dzieci które nie rozumieją wagi i znaczenia ślubu, że jesteś przyczyną konfliktu w rodzinie - najważniejsze żeby zaciągnąć chłopa do ołtarza.


Poza tym wytłumacz: co trzeba mieć w głowie żeby jako 21-letnia smarkula wprowadzić się do mieszkania faceta, który mieszka z mamusią i babcią? A potem dziwić się że nie pozwalają wprowadzać swoich porządków? I nie rozumieć że nie są zachwycone wybranką syna i wnuka?

[Jovisse]

Napisane przez skazana_na_bluesa

ale masz DOPIERO 22 lata!

I ślub w wieku 23 lat to przestępstwo? Coś złego?

gramwzielone Chyba kompletnie nie odnalazłaś się w sytuacji autorki. Mam nadzieję, że nie weźmie sobie do serca Twoich szyderczych słów.
To, że ktoś jest z kimś od 'naście' absolutnie nie wyklucza prawdziwej miłości, co to w ogóle za teza 21 lat to owszem, młoda kobieta, ale już nie gówniara. Podjęli z TŻtem taką, a nie inną decyzję o wprowadzeniu się do niego z jakichś powodów i absolutnie nie Tobie tu decydować i rozważać w ogóle o tym, czy ta decyzja była zła, dobra, gówniarska czy jakakolwiek inna.
Jak czytam takie wizażanki to czasami aż mi się nóż w kieszeni otwiera. Ech. Szkoda słów.

Autorko, w ogóle się nie przejmuj.

[MoniaS93]

Napisane przez skazana_na_bluesa

ale masz DOPIERO 22 lata!

ot mi dopiero. dla dziewczyny, jeżeli jest w długim związku w którym przynajmniej jedna strona zarabia dobrze na tyle, by mieć stabiliację finansową a druga jest przynajmniej w stanie się dokładać (jeżeli jeszcze się uczy czy coś) to jest normalny wiek na ślub. zauważyłam, że ostatnio bardzo kontrowersyjne jest, jak dziewczyna bierze ślub przed 25 rokiem życia :P My z TŻ będziemy prawdopodobnie właśnie takim małżeństwem, on jest starszy ode mnie i on już po studiach będzie pracował normalnie na etat a ja będę się uczyć i pracować gdzieś dodatkowo. Po konkretnym, racjonalnym przeliczeniu ewentualnego budżetu wyszło nam, że nawet będzie zostawać. co do kwestii dojrzałości (bo właśnie dojrzałość i finanse to kwestie rozpatrywane jeśli chodzi o ślub) to już nie ma na to reguły.

aczkolwiek co do autorki to obawiałabym się małżeństwa, właśnie ze względu na rodzinę męża. jest w nieciekawej sytuacji.

[gramwzielone]

Napisane przez Jovisse

I ślub w wieku 23 lat to przestępstwo? Coś złego?

gramwzielone Chyba kompletnie nie odnalazłaś się w sytuacji autorki. Mam nadzieję, że nie weźmie sobie do serca Twoich szyderczych słów.
To, że ktoś jest z kimś od 'naście' absolutnie nie wyklucza prawdziwej miłości, co to w ogóle za teza 21 lat to owszem, młoda kobieta, ale już nie gówniara. Podjęli z TŻtem taką, a nie inną decyzję o wprowadzeniu się do niego z jakichś powodów i absolutnie nie Tobie tu decydować i rozważać w ogóle o tym, czy ta decyzja była zła, dobra, gówniarska czy jakakolwiek inna.
Jak czytam takie wizażanki to czasami aż mi się nóż w kieszeni otwiera. Ech. Szkoda słów.

Autorko, w ogóle się nie przejmuj.

Przeczytałaś ze zrozumieniem wątek czy nie udało się za bardzo poza pierwszym i ostatnim postem?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez MoniaS93

ot mi dopiero. dla dziewczyny, jeżeli jest w długim związku w którym przynajmniej jedna strona zarabia dobrze na tyle, by mieć stabiliację finansową a druga jest przynajmniej w stanie się dokładać (jeżeli jeszcze się uczy czy coś) to jest normalny wiek na ślub. zauważyłam, że ostatnio bardzo kontrowersyjne jest, jak dziewczyna bierze ślub przed 25 rokiem życia :P My z TŻ będziemy prawdopodobnie właśnie takim małżeństwem, on jest starszy ode mnie i on już po studiach będzie pracował normalnie na etat a ja będę się uczyć i pracować gdzieś dodatkowo. Po konkretnym, racjonalnym przeliczeniu ewentualnego budżetu wyszło nam, że nawet będzie zostawać. co do kwestii dojrzałości (bo właśnie dojrzałość i finanse to kwestie rozpatrywane jeśli chodzi o ślub) to już nie ma na to reguły.

aczkolwiek co do autorki to obawiałabym się małżeństwa, właśnie ze względu na rodzinę męża. jest w nieciekawej sytuacji.

no tak, uderz w stół...
co mnie interesuje wasza sytuacja finansowa? nic. tak samo mało istotna jest kwestia finansów w tym wątku. chodzi przede wszystkim o to, że autorka poznała się z facetem w wieku nastoletnim. i trzyma się kurczowo tego faceta, mimo że niekoniecznie warto. facet nie odciął pępowiny, więc jak może zbudować własną rodzinę? zawsze mamusia i babcia będą na pierwszym miejscu, a to autorka powinna być najważniejsza. gramwzielone trafnie to podsumowała.

fajnie, że czujesz się gotowa na małżeństwo. serio. ale i tak uważam, że to bardzo szybko. wielokrotnie dziewczyny pisały, że w wieku 20-22 lat czuły się TAAAAAAAAKIE gotowe, a z perspektywy czasu wyszło ze taki ****. i zastanów się, dlaczego najwięcej rozwodów jest wśród ludzi, którzy brali ślub przed 25 rokiem życia...?

---------- Dopisano o 14:28 ---------- Poprzedni post napisano o 14:26 ----------

chciałam jeszcze dodać, że na prawdę autorka ma straszne parcie na ślub i dziecko jako "młoda matka", a to czasem mocno zaciemnia obraz. wściek macicy jest nieubłagalny, ale powinna najpierw dojść do porozumienia z facetem, a później pakować się w ślub i dziecko.
autorka nie chce zostać samotną matką, ale na dłuższą metę nie zniesie zachowania swojego chłopaka i go zostawi. i wtedy będzie samotnie wychowywała jednak dziecko.

[MoniaS93]

Napisane przez skazana_na_bluesa

no tak, uderz w stół...
co mnie interesuje wasza sytuacja finansowa? nic. tak samo mało istotna jest kwestia finansów w tym wątku. chodzi przede wszystkim o to, że autorka poznała się z facetem w wieku nastoletnim. i trzyma się kurczowo tego faceta, mimo że niekoniecznie warto. facet nie odciął pępowiny, więc jak może zbudować własną rodzinę? zawsze mamusia i babcia będą na pierwszym miejscu, a to autorka powinna być najważniejsza. gramwzielone trafnie to podsumowała.

fajnie, że czujesz się gotowa na małżeństwo. serio. ale i tak uważam, że to bardzo szybko. wielokrotnie dziewczyny pisały, że w wieku 20-22 lat czuły się TAAAAAAAAKIE gotowe, a z perspektywy czasu wyszło ze taki ****. i zastanów się, dlaczego najwięcej rozwodów jest wśród ludzi, którzy brali ślub przed 25 rokiem życia...?

---------- Dopisano o 14:28 ---------- Poprzedni post napisano o 14:26 ----------

chciałam jeszcze dodać, że na prawdę autorka ma straszne parcie na ślub i dziecko jako "młoda matka", a to czasem mocno zaciemnia obraz. wściek macicy jest nieubłagalny, ale powinna najpierw dojść do porozumienia z facetem, a później pakować się w ślub i dziecko.
autorka nie chce zostać samotną matką, ale na dłuższą metę nie zniesie zachowania swojego chłopaka i go zostawi. i wtedy będzie samotnie wychowywała jednak dziecko.

No ok, niepotrzebnie wtrąciłam prywatę, po prostu to samo przewija się bardzo często i nie rozumiem tego. No i nie, nie czuję się gotowa na małżeństwo w tej chwili. Ale zakładam, że za 2-3 lata czyli po licencjacie i długoletnim, wtedy już 6-letnim związku nadejdzie ten moment. Co do tego, że najwięcej rozwodów jest między ludźmi, którzy młodo się pobierali to pewnie dowodzą tego jakieś badania ale to też różnie bywa. Z obserwacji mojego otoczenia wnioskowałabym inaczej, mało tego - nie widzę wielkiej różnicy w osobie 23-letniej a 25-letniej (już bardziej 20 a 25letnia ) , chyba że ta druga ma super stabilizację finansową ale o to w Polsce ciężko, szczególnie młodej kobiecie. (dyskryminacja na rynku pracy ze względu na to, że ma się albo będzie się miało dzieci)

Ale już wracając do autorki wątku

Jeżeli autorka trzyma się tego samego faceta od lat to może nie dlatego, że koniecznie chce wyjść za mąż a dlatego, że go kocha? Jednak jego przywiązanie do mamusi beznadziejnie rokuje ich przyszłości, szczególnie, że mamusia jest terrorystką .