Wątek dla niedorzecznych irracjonalistek ;-)

[Szczypta Chili]

Opozycja dla wizażanek od "szkiełka i oka"
Wątek dla wszelkiego rodzaju marzycielek, które lubią wnieść w swoje życie odrobinę nieprawdopodobieństwa i całkowicie nielogicznego myślenia. Dla tych, które przyprawiają swoje dni szczyptą () niedorzeczności i ubarwiają odcieniami romantyzmu.
Nie cieszy mnie naukowe wyjaśnienie istenia tęczy, choć gdy je poznam jeszcze bardziej fascynuje mnie złożoność i ogrom naszego świata Cieszy mnie natomiast jej widok, jej malowniczość na tle przemijających granatowych chmur. Nie oglądam dokumentów serii "Jak powstał "Titanic"albo "Armagedon" "...Chcę wierzyć, że przez tą chwilę w kinie bądź przed monitorem() byłam gdzieś indziej. Każdorazowe spotkanie postaci z życia publicznego, czy to aktora czy członka zespołu muzycznego, niesie dla mnie małą dozę zawodu - "Czyli on jednak jest taki jak my wszyscy...". Gdy film ma zakończenie typu "K-Pax" czy "Don Juan De Marco" (nie będę zdradzać, może nie każdy jeszcze widział) wybieram to mniej prawdopodobne

Oczywiście obrona przed rzczywistością jest jak walka z wiatrakami (chyba najlepiej tu to porównianie pasuje), czasem nawet cieszy mnie, że poznałam kogoś sławnego z całkiem prywatnej strony-ba! za poznanie niektórych wieeeeeeeeeele bym dała (mmmm John Malkovich). Rzecz w tym, że mnie nie przekonuje do końca namacalność, a jej brak wg mnie nie przeądza o podważeniu istnienia czegoś. Jest tyle jeszcze rzeczy niewyjaśnionych, będących gdzieś poza granicami ludzkiej wyobraźni. I to one dla mnie są podstawą do uznania, że może jesteśmy czymś więcej niż kolejnym stadium ewolucji małpy...że miłość to nie jest tylko reakcja chemiczna...że może nie jesteśmy tymi, którzy w pełni i do końca decydują o swoim losie...

[rambo]

Jestem irracjonalna zawsze wtedy, gdy siedzę z kubkiem herbaty na parapecie w oknie. Nocą. I zimą.
Jestem irracjonalna wtedy, kiedy wracam wieczorem do domu.
Jestem irracjonalna zawsze wtedy, gdy zamykam oczy słuchając muzyki.
Jestem irracjonalna kiedy czytam, kiedy oglądam, kiedy słucham.
Kiedy myślę też.

Może bardziej 'byłam' by pasowało?

Ja wręcz nie lubię być racjonalna.

Tylko zawsze coś racjonalnego sprowadza mnie na ziemię.
Zazwyczaj 'szósta' rano.
Dzisiaj była to w pełni 'nieracjonalna' wizyta u fryzjera.
(20 cm włosów...)

[Szczypta Chili]

Napisane przez rambo

Ja wręcz nie lubię być racjonalna.

Ja też I bardzo mi z tym dobrze. W pełni akceptuje swoją niewiedzę na pewne tematy

[rambo]

Napisane przez Szczypta Chili

Ja też I bardzo mi z tym dobrze. W pełni akceptuje swoją niewiedzę na pewne tematy

Tylko ja nie wiem jak bardzo jestem nieracjonalna
I nie wiem czy jestem na tyle nieracjonalna, żeby się za irracjonalistkę uważać

Wprawdzie uwielbiam przetwarzać różne z pozoru niewiele znaczące fakty na własny 'przyjemnościowy' użytek - ale jednocześnie 'nie cierpiąc tego przeokropnie' czuję się zmuszana do podążania takim torem myśli, jaki nakazuje - najczęściej ta okropna szósta rano.

I tak w ogóle to mi przykro jak sobie różne fakty uświadamiam.

[Szczypta Chili]

Napisane przez rambo

Tylko ja nie wiem jak bardzo jestem nieracjonalna
I nie wiem czy jestem na tyle nieracjonalna, żeby się za irracjonalistkę uważać

Wprawdzie uwielbiam przetwarzać różne z pozoru niewiele znaczące fakty na własny 'przyjemnościowy' użytek - ale jednocześnie 'nie cierpiąc tego przeokropnie' czuję się zmuszana do podążania takim torem myśli, jaki nakazuje - najczęściej ta okropna szósta rano.

I tak w ogóle to mi przykro jak sobie różne fakty uświadamiam.

Całkowicie nieracjonalnych odziewają najczęściej w białe wdzianka Trzeba podtrzymywać kontakt z rzeczywistością, choć nie zawsze odpowiada ona naszym oczekiwaniom. Jak dla mnie ważne jest jednak by umieć nieraz trochę się od niej oderwać, nie do końca w nią wierzyć, nie do końca się jej (p)oddawać. Mam na myśli raczej znajdywanie "swojej" rzeczywistości w tej, która nas otacza i jest powiedzmy ogólnie i społecznie akceptowalna i przez to niejako narzucana

[zizou]

Napisane przez rambo

Jestem irracjonalna zawsze wtedy, gdy siedzę z kubkiem herbaty na parapecie w oknie. Nocą. I zimą.
Jestem irracjonalna wtedy, kiedy wracam wieczorem do domu.
Jestem irracjonalna zawsze wtedy, gdy zamykam oczy słuchając muzyki.
Jestem irracjonalna kiedy czytam, kiedy oglądam, kiedy słucham.
Kiedy myślę też.

czytam o sobie? kocham siadac na ogromnym parapecie, opierac glowe o framuge i tak sie oddalac, oddalac, oddalac... z usmiechem na twarzy


jestem irracjonalna. jestem marzycielem, ktory czasami buja w oblokach [czasami? ]


i dobrze mi z tym. ja sie juz nie zmienie

[dzustam]

Ja tworzę sobie czasem inna rzeczywistość - mrużę oczy... i idę przed siebie. Uwielbiam światła w deszczu. Rzeczy nierealne nie wydają mi się zawsze niemożliwe...

Ale uwielbiam też wiedzę typu "jak to działa" i nie umniejsza to wartości magicznej niektórych przedmiotów.

[rambo]

Napisane przez Szczypta Chili

Całkowicie nieracjonalnych odziewają najczęściej w białe wdzianka Trzeba podtrzymywać kontakt z rzeczywistością, choć nie zawsze odpowiada ona naszym oczekiwaniom. Jak dla mnie ważne jest jednak by umieć nieraz trochę się od niej oderwać, nie do końca w nią wierzyć, nie do końca się jej (p)oddawać. Mam na myśli raczej znajdywanie "swojej" rzeczywistości w tej, która nas otacza i jest powiedzmy ogólnie i społecznie akceptowalna i przez to niejako narzucana

Tylko to właśnie czasem nie takie proste.
Trudno w świecie, który uparcie dąży do znalezienia dowodów oddać się błogiej nieświadomości. /chociaż się chce - czasem an odwrót, trudno (się) nie bujać w obłokach, kiedy wszyscy twardo trzymają się ziemi/
Rzeczywistość nie jest ani zła, ani dobra. Jest nasza.
Chciałabym ją poznać, a czasem kreuję.
I to lubię (chociaż, to czasem przeszkadza?)

Tylko czasem razi zieloność trawnika w kontraście z szarością chodnika.
A to wszystko za moim oknem.


Czy można racjonalnie patrzyć na świat mając głowę [powiedzmy] w chmurach ?

Napisane przez zizou

czytam o sobie? kocham siadac na ogromnym parapecie, opierac glowe o framuge i tak sie oddalac, oddalac, oddalac... z usmiechem na twarzy

Parapety i widoki z okien są bardzo... stymulujące

[carolinascotties]

Napisane przez rambo

Czy można racjonalnie patrzyć na świat mając głowę [powiedzmy] w chmurach ?

Dobre pytanie Rambo

Moim zdaniem pobyt w chmurach może być czynnikiem uwrażliwiającym...czego konsekwencją jest większe odczuwanie...poza chmurami ...

...mnie się to zdarza ... schodzę z chmur i ... czasem boli ...

[Szczypta Chili]

Napisane przez rambo

Czy można racjonalnie patrzyć na świat mając głowę [powiedzmy] w chmurach ?

Odwieczny chyba problem ludzkości A z drugiej strony przywiązać się ziemi gdy twoje myśli lecą ku chmurom Chyba nie da się tak na dobre znaleźć "złotego środka"... Trzeba uważać by nie przegiąć w jedną czy w drugą stronę. Całkowicie odrywający się od tego świata, nigdy nie zaznają jego uroków, ale i ci, którzy tłumią swoje wewnętrzne jego interpretacje podzielą ich los Myślę, że marzenia to taki nasz kalejdoskop dzięki, któremu potrafimy spojrzeć na życie z nieco odmiennej perspektywy, choć z drugiej strony bezsensu jest trzymać go ciągle przy oczach bo widok słońca i bez niego potrafi być równie atrakcyjny

[dzustam]

Mam swoją rzeczywistość, czasem jest świetnie, czasem trochę gorzej i mam swoje bujanie w chmurach. Czyli wiem, że ma zdolność wewnętrznej wyobraźni. I to mi wystarcza. Ta mozliwośc, ten dar(?).

uwielbiam otaczać się ludźmi, którzy tak jak ja potrafią, chociażby zastanowić się nad irracjonalną częścią naszego życia. I nie negować...

Przez kilka lat miałam ganek w akademiku, nocą, wśród zieleni z przyjaciółmi, w ciszy i ceramicznymi kubkami w ręku wypałnionymi herbatą o najdzikszych smakach. Tyle wystarczało do szczęścia. Każdy ma swój "parapet"...

[Maniwa]

Napisane przez rambo

Jestem irracjonalna zawsze wtedy, gdy siedzę z kubkiem herbaty na parapecie w oknie. Nocą. I zimą.
Jestem irracjonalna wtedy, kiedy wracam wieczorem do domu.
Jestem irracjonalna zawsze wtedy, gdy zamykam oczy słuchając muzyki.

Uwielbiam siadać na parapecie, ale latem, otworzyć to okno i chłonąć ten upalny wieczór całą sobą (nie boję się że spadnę bo za oknem mam balkon)
Inny świat, inna rzeczywistość tworzy się w mojej głowie...
Kiedy słucham muzyki, moja twarz z zamkniętymi oczami mówi wszystko. Po prostu mnie tu już nie ma, na okres długości czasu tej płyty

Gdy marzę... - wtedy też mnie nie ma... i wtedy też jestem irracjonalna. Niemożliwe staje się możliwe...

carolinascotties - wiem jak boli schodzenie z chmur. Szczególnie, gdy w tych chmurach ludzie i świat byli zupełnie inni.
To wielka sztuka, potrafić połączyć swoją wrażliwość z twardym stąpaniem po ziemi. Ci, którzy tego nie potrafili, postradali zmysły. Wyjątkowej wrażliwości artyści całego świata, zostali w swoich chmurach na zawsze, nigdy nie zdobywając akceptacji otoczenia.
Mimo to uważam ten irracjonalizm prędzej za dar, niż przekleństwo

[Papryczkaa]

Napisane przez carolinascotties

...mnie się to zdarza ... schodzę z chmur i ... czasem boli ...

Czasem chyba lepiej udawać przed samym sobą- że czegoś nie ma.
Chociaż na chwilę.

Jestem bardzo wrażliwą osobą, zamartwiam się tysiącami spraw, których nie mogę zmienić.
Tak- wtedy ratunkiem są te chmury.

Lubię być irracjonalna, kiedy różne rzeczy się nawarstwiają..
...ostatnio, kiedy straciłam bliską dla mnie osobę. Wierze w to, że jest..ciepło uśmiecha się i patrzy na mnie z góry.


Czy irracjonalnym może być wiara w ludzką dobroć? że jest w każdym?

[echiko]

Jestem irracjonalna.
Niedorzeczna, nielogiczna, niepojęta.
Wiecznie zamyślona.
I bardzo wrażliwa. Przewrażliwiona wręcz.

Wiem, że czasem potwornie trudno jest mnie zrozumieć. Nawet mi samej.

Żyję miłością do muzyki, poezji, kwiatów i gwiazd.

Żyję fantazjami i boli mnie, gdy uświadamiam sobie, że świat nie jest tak poetyczny jak one, a jednocześnie wierzę, że życie zaskoczy mnie kiedyś książkowym romantyzmem i bajkowością.

I lubię swoją irracjonalność, choć ona potrafi mnie krzywdzić. Bo zderzenie marzeń z rzeczywistością to często nie tyle zejście z chmur, co upadek z nich - z hukiem i prosto na ponury chodnik.

[Aeterna]

W tym konkretnym wątku. Witam się.

[zizou]

schodzenie z chmur boli, zwlaszcza, jak sie czasem tak rabnie konkretnie o glebe no ale... cale zycie w chmurach... chcialabym, ale warunkow ku temu nie posiadam.

a co najlepsze, ludzie, ktorzy mnie otaczaja zupelnie nie wierza mi kiedy mowie, ze ze mnie to taki marzyciel, zyjacy w dwoch swiatach. bo ja uchodze za osobe twardo stapajaca po ziemi. pozory myla a wyglada mam iscie romantyczny - i gdzie ci ludzie widza tyrana wcielonego, to ja nie wiem

[zyna]

...jak miło spotkać kogoś podobnego do siebie... móc podzielić się z tym kimś wyjątkowym (bo przecież jesteśmy wyjątkowe) swoimi przeżyciam...

moja irracjonalność to cichość... pogrążanie się w ciszy, obserwowanie innych... szukanie piękna...

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Melduję się. Niekoniecznie na rozkaz

Czasem mam wyrzuty sumienia, bo szanowna pani belfer kojarzy się od razu z racjonalizmem, pragmatyzmem. No cóż, nic na to nie poradzę, dziadek był artystą, geny mam takie a nie inne

Nie wyobrażam sobie życia bez muzyki - różniastej, bo niby dlaczego miałabym sie ograniczać? Tak samo książki - zatracam się w magicznym świecie bez ograniczeń.

I - ciągle wymyślam w głowie różne historie. Tak właściwie, to w moich szarych komórkach siedzą tysiące bohaterów, sytuacji, rozwiązań.... Oj, jak ciężko czasem odwrócić się od nich i spojrzeć na realny swiat...

[cheer]

Dobrze się znaleźć wśród swoich

[zizou]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;4214450] I - ciągle wymyślam w głowie różne historie. Tak właściwie, to w moich szarych komórkach siedzą tysiące bohaterów, sytuacji, rozwiązań.... Oj, jak ciężko czasem odwrócić się od nich i spojrzeć na realny swiat...[/quote]
ja tez prowadze rozmowy, wymyslam historie... calkowicie odrywam sie od rzeczywistosci...

[Fioletto]

rzeczywistości umykam najczęściej będąc w podróży.

siadam, spojrzenie za okno i już mnie nie ma. błędny wzrok oraz najczęściej banan na twarzy... i "odlatuję"

podczas czytania pasjonującej ksiązki wcina mnie całkowicie. nie słyszę, ani nie widzę, co się wokół dzieje i dopiero po doczytaniu do końca zaskakuję, że ktoś tam coś ode mnie chciał


niestety (a może stety?) nijak się ma to do belferskiego wizerunku.
pozdrawiam więc Szajajabo, Towarzyszko niedoli

[Moonlight]

ech... kiedyś byłam strasznie irracjonalna.

życie mnie z chmur ściągnęło. zaczęłam być bardziej przyziemna, racjonalna... a moja wrażliwość... nie wiem gdzie teraz się podziewa. czasami wydaje mi się, że mam serce z kamienia.

ale już zawsze pozostanę humanistką nie mogę (i właściwie to nie chcę...) zatracić tej cząstki siebie, która pragnie wzlecieć w marzenia, zapomnieć się, ryzykować nie bacząc na wszystkie "za" i "przeciw".

i mam nadzieję, że przyjdzie kiedyś taki czas, poczuję się wreszcie na tym świecie bezpieczna i będę mogła zrzucić ten okrutny pancerz racjonalizmu który teraz mnie uwiera i przytłacza.

niedorzeczna irracjonalistka? tak, to jest gdzieś we mnie, w środku. ale, przynajmniej na razie, nie mogę sobie pozwolić na taki luksus.

[Anul3k]

Dzień dobry

Kawa z cynamonem, cukrem waniliwoym i co tylko wpadnie pod rękę + parapet?
To ja.

Głowa zwrócona w stronę chmur?
Ja.
Dziś zatrzymałam się 5 cm przed wielkim drewnianym słupem. Zdrowo bym przyrżnęła.

Najbardziej nie lubię tego uczucia, kiedy marzę, marzę, marzę... i nagle schodzę na ziemię.
Nieraz zdarzało mi się pomyśleć: 'To tego nie ma?'
Szok, bo znowu znalazłam się na szarej ulicy.

Ech.
Racjonalizm to nie dla mnie

[the magus]

jestem szalenie niepoprawna, sentymentalna, romantyczna, marzycielska, irracjonalna, mam logikę nielogiczną i barrrdzo mi z tym dobrze

[nom_de...]

Bywam irracjonalnie nastawiona do świata, szczególnie, gdy słucham muzyki albo zastanawiam się, jak będzie wyglądała moja przyszłość. Wymyślam wtedy różne, niestworzone rzeczy
Uwielbiam wyjeżdzać na łono przyrody (do lasu, nad rzekę, w góry), gapić się w niebo (podziwiać chmury albo ich brak , z ochami i achami oceniać barwę nieboskłonu), słuchać śpiewu ptaków (), wdychać zapach świeżego powietrza... Wtedy czuję, że żyję Obcowanie z przyrodą pozwala mi się odprężyć, zapomnieć o codziennych troskach i przełączyć na tryb marzycielki.

Na co dzień, kobity, ja jednak twardo stąpam po ziemi .
Często się wywracam i mam ochotę już nigdy nie wstać... ale zawsze znajdzie się ktoś, kto poda pomocną dłoń.

.Wyobrażam sobie też, że jestem nomdeguerre, ale niekiedy mam wrażenie, iż bliżej mi do Ms Self Destruct....


PS Anul, masz mistrzowsko śmieszny podpis

[rambo]

Napisane przez carolinascotties

Dobre pytanie Rambo

Moim zdaniem pobyt w chmurach może być czynnikiem uwrażliwiającym...czego konsekwencją jest większe odczuwanie...poza chmurami ...

...mnie się to zdarza ... schodzę z chmur i ... czasem boli ...

Właśnie dlatego, żeby nie bolało beztroskim 'wymyśliwaniom' nie oddaję się w dzień.
Wtedy spadanie bardziej jakoś tak boli
Jak już jest wieczór, a ja siedzę sobie w domu przy jednej zapalonej lampce i w tle leci muzyka lepiej się odrywa

Chociaż moje zetknięcia z rzeczywistością są rzeczywiście wyolbrzymiające i takie... bolesne.
Ale to nie jest duży ból.
To są małe, lekko przeszywające ukłucia.

Pociesza fakt, że "najlepiej widzi się /podobno/ tylko sercem, /a/ najważniejsze jest /podobno/ niewidoczne dla oczu"

Napisane przez Szczypta Chili

A z drugiej strony przywiązać się ziemi gdy twoje myśli lecą ku chmurom

To już opanowałam

Napisane przez Szczypta Chili

Chyba nie da się tak na dobre znaleźć "złotego środka"... Trzeba uważać by nie przegiąć w jedną czy w drugą stronę. Całkowicie odrywający się od tego świata, nigdy nie zaznają jego uroków, ale i ci, którzy tłumią swoje wewnętrzne jego interpretacje podzielą ich los Myślę, że marzenia to taki nasz kalejdoskop dzięki, któremu potrafimy spojrzeć na życie z nieco odmiennej perspektywy, choć z drugiej strony bezsensu jest trzymać go ciągle przy oczach bo widok słońca i bez niego potrafi być równie atrakcyjny

Właśnie te 'złote środki' są najgorsze.
Przecież jak już mi się trafi wieczór z kocykiem, to nie zacznę sobie mówić 'o tym już nie myśl, bo to podchodzi pod kaftan'.

Napisane przez Anul3k

Dzień dobry

Kawa z cynamonem, cukrem waniliwoym i co tylko wpadnie pod rękę + parapet?
To ja.

Albo mleko z kukułkami

Widzę, że parapety robią karierę

Napisane przez Moonlight

ech... kiedyś byłam strasznie irracjonalna.

życie mnie z chmur ściągnęło. zaczęłam być bardziej przyziemna, racjonalna... a moja wrażliwość... nie wiem gdzie teraz się podziewa. czasami wydaje mi się, że mam serce z kamienia.

ale już zawsze pozostanę humanistką nie mogę (i właściwie to nie chcę...) zatracić tej cząstki siebie, która pragnie wzlecieć w marzenia, zapomnieć się, ryzykować nie bacząc na wszystkie "za" i "przeciw".

i mam nadzieję, że przyjdzie kiedyś taki czas, poczuję się wreszcie na tym świecie bezpieczna i będę mogła zrzucić ten okrutny pancerz racjonalizmu który teraz mnie uwiera i przytłacza.

niedorzeczna irracjonalistka? tak, to jest gdzieś we mnie, w środku. ale, przynajmniej na razie, nie mogę sobie pozwolić na taki luksus.

Ja tak miałam jakieś dwa, trzy lata temu.
Trzeźwe spojrzenie na świat mnie zabijało momentami.
Tak troszkę dramatyzując.


Teraz właśnie się uczę, jak się nie przejechać, na własnej momentami przesadnej wrażliwości.


Bo to w sumie jedno z przyjemniejszych uczuć, tak po prostu oddać się sobie samemu.

Napisane przez Maniwa

Uwielbiam siadać na parapecie, ale latem, otworzyć to okno i chłonąć ten upalny wieczór całą sobą (nie boję się że spadnę bo za oknem mam balkon)
Inny świat, inna rzeczywistość tworzy się w mojej głowie...
Kiedy słucham muzyki, moja twarz z zamkniętymi oczami mówi wszystko. Po prostu mnie tu już nie ma, na okres długości czasu tej płyty

Gdy marzę... - wtedy też mnie nie ma... i wtedy też jestem irracjonalna. Niemożliwe staje się możliwe...

Ja wolę kiedy jest burza (ale taka delikatna), pada mocny deszcz, albo śnieg.
I lubię to uczucie kiedy widzę ludzi spieszących się 'do' swoich spraw, biegających po deszczu/śniegu. I to ciepło od kaloryfera.

Też się nie boję, że spadnę.
Chociaż umocowanie kaloryfera przybiera dość niebezpieczny stan...




Ja mam wrażenie, że moje wszystkie obłoczkowe przyzwyczajenia wzięły się z dzieciństwa.
Bo ja byłam dzieckiem żyjącym we własnym świecie.
Ale to tak 'konkretnie'.
Godzinami siedziałam w pokoju i rozmawiałam z lalkami, zwierzałam się tylko mamie codziennie wieczorem.
Ale i tak wszystkie moje zwierzenia znała tylko Pysia (miś )

Nawet rodzice się martwili, bo panie przedszkolanki twierdziły, że jestem zbyt powolna, zamyślona i zamknięta w sobie, żeby poradzić sobie w szkole.
No cóż, jakoś sobie poradziłam.


Jedyny atrybut dzieciństwa do którego miałam podobno trzeźwe podejście to były bajki.
Za nic nie mogłam zrozumieć dlaczego wymyślają je tak niekompetentni ludzie, a czarownica X w jednym odcinku leci cały czas na miotle do celu, a w drugim pstryka i już jest w innym miejscu


A najbardziej ze wszystkich tych 'przyjemnostek' lubię spać.
Znaczy się sny lubię - chociaż ich najczęściej nie pamiętam.
Ale jeśli tylko mogę (czyt. w większość sobót i każdą niedzielę) przedłużam moment w którym mam wstać.
Ten półsen to jest świetne uczucie.


Wiecie co?
Strasznie przyjemnie mi się Was czyta

[Anul3k]

Moje zboczenie to wymyślanie różnych historii. Przeróżnych.
Co kilka tygodni zmienia mi się główny temat i zawsze marzę, myślę, tworzę...
Od dłuższego czasu już nie czytam w łóżku.
Uwielbiam ten moment 'przed snem' kiedy pod ciepłą kołdrą coś sobie roję w ciszy i spokoju.

[zizou]

Napisane przez Anul3k

Uwielbiam ten moment 'przed snem' kiedy pod ciepłą kołdrą coś sobie roję w ciszy i spokoju.

wlasnie mialam to pisac

ten czas zanim zasne... to jest najprzyjemniejsza chwila dnia... tak duzo mozna sobie wyobrazic, mozna malowac takie obrazy... czasami klade sie wczesniej, zeby to marzenie przedluzyc... bo to jest takie piekne, takie przyjemne...

[echiko]

Siedziała w ogrodzie w półświetle, w półcieniu,
Przy blasku wschodzącej jutrzenki,
Wśród ciszy porannej oddana marzeniu,
Słuchając słowika piosenki.

(...)

Tęsknota, niepokój i dziwne żądania
Nieznanych a słodkich upojeń
Budziły w jej sercu odblaskiem świtania
Girlandy tęczowych urojeń.

(...)

Tak marząc o kwiatach i tonąc w marzeniach,
Oparła na ręku swą głowę
I chmurki śledziła w słonecznych promieniach
To srebrne, to znowu różowe.

"Marzenie poranne" - Adam Ansyk (http://univ.gda.pl/~literat/asnyk/024.htm)


Tak mi się skojarzyło

[anestet-ka]

To wątek również o mnie

Przypomina mi sie piosenka Hey'a:
"Gdy miasto śpi snem kamiennym
wymyślam sobie historie
siedząc w berecie na parapecie
lala lala lalala"