sześćdziesiątki z plusem

[Kota]

Starsza Pani, bez samobiczowań, co to za dziwne czynności wyprawiają się w poście powyżej?
Pięknie sie różnić, to jest to.
Swoją drogą, jak ja nie lubię tego oklepanego powiedzenia, ale coś jest na rzeczy (oj, tego wyrażenia też nie znoszę, toteż stosuję je tutaj z pewną dozą masochizmu).
Ale rodzinie rzeczywiście można by jakoś delikatnie odmówić gościny, chociaż częściowo. Z oczywistych względów.

Siedzę w pracy- jest nas dzisiaj tylko czwórka, jak domyślacie się- cisza, spokój. Jedną sprawę muszę dzis załatwić, jedno spotkanie odbyć, nic więcej.
Pozostaje wizażowanie, powprowadzam też trochę danych, ale nie bedę sie spieszyć.

Wizaz powoli mnie wciąga w swoje przepaści, przedtem siedziałam tylko na perfumach, teraz odwiedzam inne fora. Zaczyna sie od perfum- wątek "Czym dziś pachniesz, Wizażanko", tam sie rano najpierw melduję, a potem już leci dalej. A na czym sie skończy?
Zostanę całkowicie pochłonięta w otchaniach Wizażu???

[poziomka61]

Napisane przez Kota

Wizaz powoli mnie wciąga w swoje przepaści, przedtem siedziałam tylko na perfumach, teraz odwiedzam inne fora. Zaczyna sie od perfum- wątek "Czym dziś pachniesz, Wizażanko", tam sie rano najpierw melduję, a potem już leci dalej. A na czym sie skończy?
Zostanę całkowicie pochłonięta w otchaniach Wizażu???

Nie chcę Cię straszyć , ale... tak

[Kota]

Napisane przez poziomka61

Nie chcę Cię straszyć , ale... tak

no zawsze na tym dnie otchłani wizażu możemy sobie w doborowym towarzystwie

[robótka]

Wpadłam na chwilkę zobaczyć czy ktoś tu jest. Jestem w dołku z róznych powodów i nawet moje dzierganki mnie nie cieszą.Najchętniej wybyłabym z domu, ale ta znów pęknięta pięta utrudnia chodzenie.Widzę ,że tylko Danusia jest w tym domu.Słoneczko, to nic dziwnego,że wszyscy wybyli.Przesyłam

[starsza pani]

Robótko,nie wiem jakie troski Cię trapią ale proszę nie daj się.Tyle nieszczęść naokoło. Nie lekceważę Twych smutków ale może nie są tak bardzo poważne.Może za dzień,dwa miną? Może nie dotyczą rzeczy nieodwracalnych.A wtedy można sobie powiedzieć-e tam,jutro świat się do mnie uśmiechnie.Mimo dolegliwości z pietą spróbuj wyjść z domu lub zaproś jedną z Twych licznych koleżanek.Oderwij się od złych myśli.Dzierganki to nie najlepszy pomysł na ucieczkę przed chandrą.

[robótka]

Danusiu, zawsze tak robiłam,albo dzierganki, albo koleżanki.Jednak dzisiaj mniałam zaproszenie w 3 miejsca, nie poszłam nigdzie, bo mniałam wisielczy humor i nie chciałam zatruwać spokoju innym. Moje najbliższe mi koleżanki też w nie najlepszej kondycji dzisiaj były-to by mnie zdołowały zupełnie.Wolałam siedzieć w domu.Jedna ostatnio ma kłopoty ze zdrowiem i z tego powodu jest trudna do zniesienia.Zawsze była z tych co wszystko wiedzą najlepiej i każdy, kto miał inne zdanie to od razu be...Teraz wymyśla problemy, każdy robi źle-ja nie mam siły słuchać tych bzdur, bo sama jestem w dołku.Nawet jak krzesło nie tak podsunęła jej sąsiadka przy stole jak sobie wymyśliła,to od razu jest wściekła.Zrobiła się nie do zniesienia, a ja chcę spokoju.Natomiast moja przyjaciółka też źle się poczuła-kłopot z nogą -to sobie tylko pogadałyśmy przez telefon.Poza tym wolałam w spokoju sama posiedzieć z moimi dziergankami,które i tak robiłam w zółwim tempie.
Jedynie na forum spędziłam wiecej czasu, odwiedzając wątki,których wcześniej nie widziałam.
Życzę miłych snów.

[starsza pani]

Dzisiaj 5 maja o 17.30 w przepięknym kościółku w Wieliczce Elsi powie sakramentalne TAK .

[Toogra]

St.Pani oby ELSI wiodło sie szczesliwe przez cale zycie))to miłe ,,ze utrzymujecie nadal kontakt,
Ja dzis jade do syna ,,nie bylo mojego urwisa tydzien ,jutro wieczorem wracamy.Trzymajcie się cieplutko,,milego weekendu.

[Babygia]

Napisane przez starsza pani

Gdybym mogła mieć tak zdecydowany charakter jak Ty wtedy i mnie i ze mną łatwiej byłoby żyć.Tym czasem jestem Twoim przeciwienstwem:chwiejna, mało konsekwentna,jeden krok do przodu dwa w tył.Jeszcze nie skończę mówić a już się wycofuję żeby nie zrobić komuś przykrości.Ale jak sie czara przechyli to drżyjcie narody.A potem znowu żałuje i przepraszam.Zwariować można z takim człowiekiem jak ja.
Toogra,za przepis
Ale czy przyjazń w internecie jest przyjażnią? Chociaż sądząc po natychmiastowych reakcjach na smutki innych?(No i widzicie-to co napisałam wyżej,jestem za a nawet przeciw,okrrropność )

Czy przyjazn w necie moze byc przyjaznia?jak wielu jest ludzi na tym swiecie tak wiele oblicz ma milosc i przyjazn.Jezeli zechcemy,jestesmy szczere i mamy cos do d ania i nie boimi sie brac,,jak najbardziej.Pomysl-w necie mozesz byc jednoczesnie w wielu miejsach jako milioner i VIP,anonimowo,albo ktos taki jak my.Mozesz wreszcie byc soba,nie ma paparazzich,ludzi zagladajacych Ci w konto,zmieniasz tylko imie i juz jestes wolny.Poznajesz ludzi o tych samych pasjach,sercach.
To dotyczy wszystkich.
Mowi sie tyle negatywnego o necie,a ja widze wiele pozytywowo.Nie gra roli wiek,pochodzenie,status i posiadanie.jestesmy my,jakimi jestesmy(jezeli szczerze).
A to dla mnie jest podstawa przyjazni.

[robótka]

Babygia, takie same mam odczucia.W życiu prywatnym zawsze idę z uśmiechem na twarzy- nie ważne co dzieje się w sercu.Tylko moje najbliższe dwie przyjaciółki znają prawdę. Tu nie muszę się kryć z tym kiedy jestem w totalnym dołku. Zawsze mogę liczyć na waszą wyrozumiałość i słowa otuchy.
Znajomych w realu mam dużo, ale przyjaciółki tylko dwie.Zawsze możemy na siebie liczyć w każdej chwili złej i dobrej.

Odnośnie realu przypomniał mnie się taki kawał:
Długi czas pisala do siebie pewna para, poznali sie wirtualnie i jednego razu facet napisał dziewczynie-znamy się tak długo ,ale jeszcze się nie widzieliśmy wobec tego proponuje ci spotkanie w realu.Otrzymał taką odpowiedź- zgoda, ale ja bym wolała w Biedronce, bo mam bliżej domu.

[nika672]

Witam Dziewczyny i milego dnia Wam zycze

Wpadlam do Was sie przywitac i podziekowac Starszej pani za cieple slowa,ktore zostawila dla mnie w sąsiadującym wątku
Starsza pani wiem,że po trudnych chwilach,nawet bardzo......... następują słoneczne dni i u Ciebie kochana też tak będzie

[taka taka]

Napisane przez Babygia

Czy przyjazn w necie moze byc przyjaznia?jak wielu jest ludzi na tym swiecie tak wiele oblicz ma milosc i przyjazn.Jezeli zechcemy,jestesmy szczere i mamy cos do d ania i nie boimi sie brac,,jak najbardziej.Pomysl-w necie mozesz byc jednoczesnie w wielu miejsach jako milioner i VIP,anonimowo,albo ktos taki jak my.Mozesz wreszcie byc soba,nie ma paparazzich,ludzi zagladajacych Ci w konto,zmieniasz tylko imie i juz jestes wolny.Poznajesz ludzi o tych samych pasjach,sercach.
To dotyczy wszystkich.
Mowi sie tyle negatywnego o necie,a ja widze wiele pozytywowo.Nie gra roli wiek,pochodzenie,status i posiadanie.jestesmy my,jakimi jestesmy(jezeli szczerze).
A to dla mnie jest podstawa przyjazni.

tak

ja bardzo ostrożnie używam słowa przyjaźń, nie powiedziałabym, że któraś z dziewczyn z forum jest moją przyjaciółką, to za dużo, ale czuję że to co czuć w kontaktach na wątkach, na których bywam (np ten lub jak schudnąć) to jest według moich definicji przyjaźń

pozdrawiam

Nika, cieszę się, że znowu jesteś

[Kota]

Tak myślę sobie o tej przyjaźni...
Za krótko uczestniczę w życiu internetowym, żeby dużo powiedzieć.
Na pewno można spotkać życzliwość, chęć wysłuchania, możliwość wygadania się. Co wcale nie jest tak często spotykane w życiu.
Cieszy mnie bardzo możliwość zobaczenia innego myślenia- padają przy okazji pewne stereotypy.
Ostatnio czytałam jakiś wątek i miałam okazję śledzić wypowiedzi dwóch 15 latek. Jedna- no, taka bardziej piętnastolatka , a druga- zadziwiła mnie kulturą, poziomem i opanowaniem. Aż pojawiło sie pytanie- czy na pewno ma tylko tyle lat, ile ma napisane w profilu? . Zakładam, że tak...
Ale nie wiem przecież na pewno.
Jakieś elementy zaprzyjaźnienia na pewno są- życzliwość, nierzadko pomoc, bezinteresowność, zainteresowanie, ale zawsze brakuje mi możliwości spojrzenia prosto w oczy i zobaczenia uśmiechu i reakcji drugiej osoby. I pogadnia bezpośrednio....no i w przyjaźni znosi się tego drugiego często w w sytuacjach niezbyt komfortowych, no i poznaje sie wady .
Teraz macie okazje poznania mojej wady- gadulstwo... Zmykam stąd na razie(wołają na wczesny obiad)
co do wspierania- to rozbawia mnie wątek na plotkowym- "nieopalone i blade podnieśmy się na duchu" też jestem blada, chi, chi.

[starsza pani]

Hej Robótko,widzę,ze jesteś więc tylko szybciutko(zanim znikniesz)pytam:i jak tam dzisiaj,lepiej?W słońcu smutki troszkę zmalały?Całuje Cię serdecznie
PS No i zniknęłaś:

[Babygia]

Napisane przez robótka

Babygia, takie same mam odczucia.W życiu prywatnym zawsze idę z uśmiechem na twarzy- nie ważne co dzieje się w sercu.Tylko moje najbliższe dwie przyjaciółki znają prawdę. Tu nie muszę się kryć z tym kiedy jestem w totalnym dołku. Zawsze mogę liczyć na waszą wyrozumiałość i słowa otuchy.
Znajomych w realu mam dużo, ale przyjaciółki tylko dwie.Zawsze możemy na siebie liczyć w każdej chwili złej i dobrej.

Odnośnie realu przypomniał mnie się taki kawał:
Długi czas pisala do siebie pewna para, poznali sie wirtualnie i jednego razu facet napisał dziewczynie-znamy się tak długo ,ale jeszcze się nie widzieliśmy wobec tego proponuje ci spotkanie w realu.Otrzymał taką odpowiedź- zgoda, ale ja bym wolała w Biedronce, bo mam bliżej domu.

HA!HAHAHAHA!!!! Piekny wic! Moge sprzedac przyjaciolce?
Wlasnie,Robotka swietnie to ujela.I w Realu (Biedronce,jak komu blizej)-mialam tyle wpadek-i to po tylu latach,po jednej do tej pory calkiem sie jeszcze nie pozbieralam.Nie ma gwarancji na nic,nigdy.Ale jesli naprawde lubimy byc ze soba,sluchac siebie(a,do wielkiej Anielki,po co inaczej siedzialybysmy tu dzien w dzien,a?),mamy jak najlepsze szanse,aby to wszystko zdalo egzamin i w realu(albo w Biedronce,wiem,przynudzam ,ale tak mi sie to spodobalo!!!!!),poza tym jak ktos czlowiek,wszedzie spotka czlowieka, a jak ktos jest bydle(no,przeciez nie my,to taka metafora,dla uwizualizowania),to tez swojego znajdzie,tu czy gdzie indziej.
Taka Taka,sa dojrzale wypowiadajace sie nastolatki,moja corka taka byla,mojej Mamie nie raz szczeka opadala,gdy rozmawialy z moja Mloda o mnie i moim zyciu (wrrrrrr....... ).Fakt,mogla byc tez i inna osoba,ale zdarzaja sie madre dzieciaki.Kiedys jechalam kolejka i czytalam angielska ksiazke,olowkiem zaznaczajac slowka,ktorych nie znalam.Naprzeciwko siedzial chlopczyk bodaj 10 lwtni,najwyzej.Zaczal ze mna rozmowe od-Dlaczego i co podkresla Pani w tej ksiazce?Pierwsza moja reakcja mialo byc prychniecie-a co cie to obchodzi?-ale spojrzalam w szczera,jasna,otwarta twarzyczke dzieciaka,odetchnelam,odp rezylam sie jakos sama z siebie i odpowiedziala,ze zakreslone slowka poszukam pozniej w slowniku internetowym,zapisze w notatniku i naucze sie na pamiec.
I tak rozwinela sie madra,ciekawa rozmowa i nad wiek inteligentnym,rozwinietym i wrazliwym dzieciakie.Trwala kilka przystankow,po czym chlopiec pozegnal sie grzecznie i serdecznie,wysiadajac.
Czwsto jadac ta kolejka szukam wsrod podrozujacych nia uczniow tego chlopczyka,ale przyznam sie ze wstydem,ze nie zapamietala jego twarzy,tak bylam pod wrazeniem inelektu malca.Jakby rozplynal sie w swietle letniego dnia,ktorego sie pojawil.
Wogole zauwazylam ciekawa rzecz-zdarzylo sie juz kilka razy,ze w czasie,gdy nie bylam w dobrej formie psychicznej,bylam smutna i czulam sie opuszczone,pojawialy sie na moment w moim zyciu jakies osoby-jak to dziecko-starsi,w srednim wieku,mlodzi-"dotykali " mojego serca,i sprawiali,ze ta krotka chwila rozswietlala moje istnienie.Ta dziwna zaleznosc zauwazylam juz pare lat temu.
nazywam ich "Aniolami",bo jak one pojawiaja sie na moment,i nie spotykam ich nigdy wiecej...
Ale wiem,ze przy nastepnym zakrecie drogi czeka nastepny.
Mialyscie kiedys tez takie przezycia?

[Luba]

Napisane przez Kota

Tak myślę sobie o tej przyjaźni...
Za krótko uczestniczę w życiu internetowym, żeby dużo powiedzieć.
Na pewno można spotkać życzliwość, chęć wysłuchania, możliwość wygadania się. Co wcale nie jest tak często spotykane w życiu.
Cieszy mnie bardzo możliwość zobaczenia innego myślenia- padają przy okazji pewne stereotypy.
Ostatnio czytałam jakiś wątek i miałam okazję śledzić wypowiedzi dwóch 15 latek. Jedna- no, taka bardziej piętnastolatka , a druga- zadziwiła mnie kulturą, poziomem i opanowaniem. Aż pojawiło sie pytanie- czy na pewno ma tylko tyle lat, ile ma napisane w profilu? . Zakładam, że tak...
Ale nie wiem przecież na pewno.
Jakieś elementy zaprzyjaźnienia na pewno są- życzliwość, nierzadko pomoc, bezinteresowność, zainteresowanie, ale zawsze brakuje mi możliwości spojrzenia prosto w oczy i zobaczenia uśmiechu i reakcji drugiej osoby. I pogadnia bezpośrednio....no i w przyjaźni znosi się tego drugiego często w w sytuacjach niezbyt komfortowych, no i poznaje sie wady .
Teraz macie okazje poznania mojej wady- gadulstwo... Zmykam stąd na razie(wołają na wczesny obiad)
co do wspierania- to rozbawia mnie wątek na plotkowym- "nieopalone i blade podnieśmy się na duchu" też jestem blada, chi, chi.

Właściwie Kota napisała to co ja mogłabym napisac i dlatego tylko ją zacytuję...

Nie. Jeszcze musze cos dodać. Mimo, że się nie widzimy, ze tak naprawdę nie wiem kto ile ma lat, jak wygląda itd, to jednak jednych lubię bardziej, innych mniej a jeszcze innych wcale.
Poprzez tę naszą pisaninę także mozna jakos się pokazać, nie jestesmy tak do konca anonimowe. Może nie wiemy jak wyglądamy, ile mamy lat... Ale wiemy co kto lubi, co mysli na jakis tam temat i jakie ma poglady, czasami mozna to wyczytac nawet między wierszami... Troche się znamy, moze bardziej znamy swoje umysły a nie twarze ale jednak...

robótko,

elsi, z pewnoscia tego nie przeczytasz (młoda para ma lepsze rzeczy do roboty niz siedziec przed kompem) ale WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO!!!

[taka taka]

ja jestem taką wizażową egoistką, raczej biorę niż daję, czytam, korzystam....
(zbieram się ostatnio do napisania recenzji na KWC, zbieram się....)
mało z siebie daję...

ale mam trochę inaczej niż Kota, wizaż traktuję mniej poznawczo, wszystko odbieram bardzo osobiście
doskonale wiedząc, że piętnastoletnia dziewczynka może być czterdziestoletnim Wojtkiem, nie myślę o tym nawet przez chwilę czytając posty napisane przez piętnastoletnie dziewczyny
a taka racjonalna jestem

Babygia, takich Aniołów spotyka się więcej wtedy, kiedy stajemy się uważni na życie
ja nie jestem, ale znam dziewczynę, która jest bardzo uduchowiona (nie wiem jak to nazwać, niech będzie, że uduchowiona), zawsze żyła trochę inaczej, czegoś szukała, była buddystką zen, rok spędził w klasztorze w Tybecie, teraz jest bardzo praktykującą katoliczką
poznałm ją na jakiejś szkolnej uroczystości mojej córki (moja córka chodziła do dziwnej szkoły, na tych uroczystościach bywali dziwni ludzie)
ona widziała wszystko; rozmawiala ze mną, a wiedziaa, że dziecko pod oknem zgubiło mamę, że ktoś zgubił klucze, że na straganie czwartej klasy można kupić świetną książkę, widziała wszystko co warto zobaczyć
a przy tym emanował z niej spokój
taką uważność można chyba w sobie wypracować
ona godzinami opowiada o takich spotkaniach, jak Twoje w kolejce

tak chcialam w końcu nie być egoistką i dać coś z siebie, ale nawala mi komputer i mnie wyrzuca z wizażu
ten post ciągle muszę edytować

jednym słowem Anioły są wśród nas

spadam, nie dam rady dalej pisać po jednym słowie

[robótka]

Już dyżuruję przy kompie.
Danusiu byłam na bardzo długim spacerku z wnusią.Najpierw zrobiłyśmy zaproszenia,a później wybrałyśmy się do parku.Pytasz o samopoczucie-dzisiaj lepsze, ale pewnie długo będzie siedzieć ta zadra.U mnie zawsze problemy nie chodzą parami, tylko całymi stadami.Jak jedno się rozwiąże to w to miejsce przychodzą inne.Eh, życie nigdy nie miałam lekko.Już nawet zahartowałam się nieco, jednak są dni czasami, że jest mi źle.Staram się odpreżyć przy dziergankach.Córka jak była to powiedziała mojej przyjaciółce,że ona z moimi problemami by się wykończyła, a ja siadam i robię aniołki.Mam problem z mężem- w poniedziałek idzie uzgodnić termin operacji swojego złosliwca,problem z domem- się rozsypuje, a kasy brak,problem z lokatorami, problem z policją - jeszcze mnie załatwili sprawy płotu,do tego zdrowie nie takie jak być powinno i to jeszcze nie wszystko.Jak na jedną osobę troszkę tego dużo się zwaliło.Co mi zostało, usiąść i dziergać, by zająć myśli czym innym.
Babygia, Luba, Szpiegu i wszystkim nie wymienionym

[sr.johanna]

A ja kochane wierze w wirtualna przyjazn
Tak jak wy mnie podczas moich ciezkich dni i w trudnych czasach podtrzymywalyscie to dla mnie bylo.......Nie wiem jak to wyrazic.....powiem wam tylko ciesze sie,ze Was poznalam.....Tesknie za Wami,jak nie moge z Wami pisac.....Dziekuje,ze jestescie....

[poziomka61]

Co do internetowej przyjażni, albo sympatii, powiem jedno. Jestem absolutnie przekonana, że sposób wypowiedzi, przekazywane myśli itp pozwalają w pewnym stopniu "poczuć" kogoś. Tak było z jedną z dziewczyn z wizażu. Pisywałyśmy, gadałyśmy później przez telefon, aż w końcu nastąpiło spotkanie w realu (biedronce )
I wiem jedno, wyczułyśmy się na tyle, że szykuje się świetna... przyjaźń.
Najważniejsze to otworzyć się na ludzi. I zawsze mieć w pogotowiu sito, na którym zatrzymają się grudki złota, a reszta niech sobie spływa

[Babygia]

Napisane przez poziomka61

Co do internetowej przyjażni, albo sympatii, powiem jedno. Jestem absolutnie przekonana, że sposób wypowiedzi, przekazywane myśli itp pozwalają w pewnym stopniu "poczuć" kogoś. Tak było z jedną z dziewczyn z wizażu. Pisywałyśmy, gadałyśmy później przez telefon, aż w końcu nastąpiło spotkanie w realu (biedronce )
I wiem jedno, wyczułyśmy się na tyle, że szykuje się świetna... przyjaźń.
Najważniejsze to otworzyć się na ludzi. I zawsze mieć w pogotowiu sito, na którym zatrzymają się grudki złota, a reszta niech sobie spływa

I prosze,jakie to swietne podsumowanie tematu.Wlasnie-to "sito",ktorego uczymy sie z wiekiem uzywac coraz sprawniej.Kiedys mieszkanie zaludniali mi tabunami bezsensowni znajomi,ktorzy byli,gdy potrzebowali czegos,zabierali czas i energie,a znikali gdzie pieprz rosnie,gdy ja potrzebowalam -chocby moralnego wsparcia.
Wywalilam te czerede na zbity pysk,teraz czesto siedze sama jak palec,ale lepiej tak,niz z tym balastem.

[Kota]

O, ile postów! Witajcie, dziewczyny!
Z tym sitem- to jasne że się je ma i używa.
Babygio. Anioły spotykane na Twojej drodze, piękne. Ja tak chyba nie mam, ale ... z kolei wyczuwam coś innego- miałam kilka bardzo wyraźnych momentów zdecydowanego, intuicyjnego poczucia, "wktórą stronę mam się udać" w swoim życiu. Okazywało się potem, że to były słuszne kierunki.

Ciagle mnie bawią nowe emotikony. Nie do wszystkiego jednak pasuje np. tasaczek. Kiedy go zastosuję , muszę wymyśleć jakąś okazję.
A spotkanie w Realo- Biedronce- bardzo chętnie. Może kiedyś dojdzie coś do skutku?

[starsza pani]

Napisane przez robótka

Już dyżuruję przy kompie.
U mnie zawsze problemy nie chodzą parami, tylko całymi stadami.Jak jedno się rozwiąże to w to miejsce przychodzą inne.Eh, życie nigdy nie miałam lekko.Już nawet zahartowałam się nieco, jednak są dni czasami, że jest mi źle.Staram się odpreżyć przy dziergankach.Córka jak była to powiedziała mojej przyjaciółce,że ona z moimi problemami by się wykończyła, a ja siadam i robię aniołki.Mam problem z mężem- w poniedziałek idzie uzgodnić termin operacji swojego złosliwca,problem z domem- się rozsypuje, a kasy brak,problem z lokatorami, problem z policją - jeszcze mnie załatwili sprawy płotu,do tego zdrowie nie takie jak być powinno i to jeszcze nie wszystko.Jak na jedną osobę troszkę tego dużo się zwaliło.Co mi zostało, usiąść i dziergać, by zająć myśli czym innym.

Robótko,rzeczywiście nazbierało Ci sie. Najbardziej niebezpieczne to choroba Męża.O ile pamiętam to robiłaś już poprzednio co mogłaś aby chronił swe zdrowie.Niestety ,wyglądało na to,że Tobie bardziej zależało niż Jemu.Wiadomo,ze w pewnych sytuacjach trzeba spauzować i ściśle przestrzegać zaleceń lekarza i zdrowego rozsądku.Jesteś naprawdę bardzo dobrą żoną.Inna w Twoim położeniu zniechęciłaby się,zajęła tylko soba.A Ty nadal sie martwisz,przeżywasz i cierpisz.Wielkie uznanie za to.
Inne problemy może się powoli ułożą.Nie dałoby się sprzedać tego domu z lokatorami? A jak z eksmisją jednego z nich? Był przecież wyrok sądu.Zdania dotyczącego policji i płotu nie zrozumiałam,nie bardzo wiem o co chodzi.
Rzeczywiście jak na jedną osobę nie troszkę ale za dużo się tego zwaliło.Ale dlaczego bierzesz wszystko na siebie.Masz dorosłe dzieci,(o Mężu w obecnej sytuacji nie mówię) wprowadż je w swoje kłopoty.Poproś o pomoc i radę jak z nich wyjść. Przecież widzą,że sama nie masz siły walczyć.Z tego co piszesz wynika,że cały czas im pomagasz.Może trzeba aby role się odmieniły?
Babygia,tak plastycznie przedstawiłaś ten obrazek w metrze,ze poczułam niesamowitą aurę jak na filmach Kieślowskiego.Pamiętacie rolę A. Barcisia w Dekalogu? Ciarki po plecach przechodziły.Bardzo trafnie ujęła to Taka taka:
"..takie Anioły spotyka się więcej wtedy, kiedy stajemy się uważni na życie.."

[Babygia]

Uwagi na detale ,ktore tak czesto( a szkoda) umykaja naszej spostrzegawczosci,nauczyl a mnie Mama.Zapach wiatru wiosennym porankiem,kropla rosy na lisciu,usmiech czlowieka,ktory wlasnie spogladal na nas tak...zlowrogo...
Nie wydaje mi sie,zebym byla jakos specjalnie uduchowiona,moze nie zdaje sobie z tego sprawy,zreszta sprawy duchowe sa taka sama czescia mnie jak i fizyczne,zawsze traktowalam je bardzo zwyczajnie-poniewaz religijna nie jestem wogole,ba nawet nie wierze w boga.Czuje sie malym atomem w tym uniwersum,i jako taki gdzies tam mam swoje miejsce w jego obrotach,moze od czasu do czasu przyciagam jakis inny atom,o podobnych falach,zeby sie wzajemnie doladowac.
Te Anioly to tez ludzie stasi,siedzacy obok mnie na laweczce,czekajacy na autobus,znienacka opowiadajacy swoje zycie-jego fragmenty,jak skrawki jedwabiu kladace sie miekko na moje serce-nie zapomnialam ani jednego.
Moze i ja bylam juz czyims,a nawet o tym nie wiem?
To bardzo cenne dla mnie momenty,trzymam je jak skarby w mojej pamieci.

[taka taka]

Napisane przez Babygia

Uwagi na detale ,ktore tak czesto( a szkoda) umykaja naszej spostrzegawczosci,nauczyl a mnie Mama.

A ja się tego uczę od córki
skąd Ona to umie?

[Babygia]

Napisane przez taka taka

A ja się tego uczę od córki
skąd Ona to umie?

Niektore osoby maja to juz w sobie od urodzenia.To rzadki i cenny talent-ich swiat jest pelen swiatla,kolorow,uczuc-takie osoby nalezy kochac z calej sily i ochraniac-sa bardzo wrazliwe.

[Toogra]

Dziewczyny 'stalo sie nieszczescie',,,,moje okno na swiat wygasło,,czyli padł moj stary komputer,,teraz pisze goscinnie,,,,,Bede starała sie zagladac ,,,z pracy,,,ale wiecie jak to jest,,,,
Czasami pognam moje dziecko,,,i z jego komputera cos do was wysmaze,,,niby to zadna tragedia,,brak kopa,,,ale tu sie czuje jak w domu,,,bardzo Was polubiłam i uwazam ,ze w necie istnieje przyjazn,,,,

[taka taka]

Napisane przez Babygia

Niektore osoby maja to juz w sobie od urodzenia.To rzadki i cenny talent-ich swiat jest pelen swiatla,kolorow,uczuc-takie osoby nalezy kochac z calej sily i ochraniac-sa bardzo wrazliwe.

przeczytałam to, pomyślałam, że tak, to o moim dziecku i zrobiło mi się tak słodko

Napisane przez Toogra

Dziewczyny 'stalo sie nieszczescie',,,,moje okno na swiat wygasło,,czyli padł moj stary komputer,,teraz pisze goscinnie,,,,,Bede starała sie zagladac ,,,z pracy,,,ale wiecie jak to jest,,,,
Czasami pognam moje dziecko,,,i z jego komputera cos do was wysmaze,,,niby to zadna tragedia,,brak kopa,,,ale tu sie czuje jak w domu,,,bardzo Was polubiłam i uwazam ,ze w necie istnieje przyjazn,,,,

Toogra, przestraszyłam jak zaczęłam czytać Twoją wiadomość, ale widzę, że to jeszcze nie koniec świata, może oczki trochę wyleczysz , jak mniej będziesz w ekran patrzeć (wszystko ma swoje plusy)

ja właśnie psuję swoje oczy na Perfumach

edit:
ja po tygodniu leniuchowania i wizażowania biorę się od jutra do pracy, nie będę już tak często do Was zaglądać
dobrej nocy i owocnego przyszłego tygodnia
z przyjemnością wwąchuję się w nowy prezent-perfumy Addict2 Diora (Kota, uprzedzam Twoje pytanie)

[starsza pani]

Toogra,ja też przestraszyłam sie bardzo jak przeczytałam początek Twojej wiadomości.Nieszczęście?J akie nieszczęście,wielka niedogodność.Strata dla Ciebie ale i dla nas ,bo nie będziemy mogły Cie czytać tak często jak byśmy chciały.Skoro jednak Syn ma komputer to nie jest tak żle.Wyślesz go do kina czy po zakupy i hulaj dusza piekła nie ma.O właśnie ,jak z Twoimi oczami?
Wracając do sprawy aniołów;Nie mam takich zdolności o jakich pisze Babygia.Natomiast odczułam na sobie tzw wampiryzm psychiczny .Czytałam troche na temat tego zjawiska ale traktowałam go z przymróżeniem oka a własciwie wogóle nie wierzyłam.A jednak.
Charakter mojej pracy wymagał ciągłych kontaktów z ludżmi.Podczas rozmowy(do której byłam bardzo dobrze przygotowana) z pewną panią poczułam nagle ,że słabnę,siły mnie opuszczają,język mi sie zaczął plątać,traciłam wątek .Wogóle nie chciało mi się dalej rozmawiać.Siedziałam oklapnięta,mówiłam coraz ciszej i wolniej bez ładu i składu.Wreszcie przeprosiłam i umówiłam sie na inny termin.Nigdy czegoś takiego nie przeżyłam.Wróciłam do domu zmęczona jakbym tonę węgla przerzuciła.Synowa skomentowała moje opowiadanie;trafiła mamusia na wampira energetycznego. Nie wiem czy rzeczywiście takie zjawisko istnieje ale faktem jest,że unikałam kontaktu z tą osoba.Wprost bałam się jej. O dokończenie przerwanego spotkania poprosiłam koleżankę-nie miała takich jak ja nieprzyjemnych doznań.

[Babygia]

Napisane przez starsza pani

Toogra,ja też przestraszyłam sie bardzo jak przeczytałam początek Twojej wiadomości.Nieszczęście?J akie nieszczęście,wielka niedogodność.Strata dla Ciebie ale i dla nas ,bo nie będziemy mogły Cie czytać tak często jak byśmy chciały.Skoro jednak Syn ma komputer to nie jest tak żle.Wyślesz go do kina czy po zakupy i hulaj dusza piekła nie ma.O właśnie ,jak z Twoimi oczami?
Wracając do sprawy aniołów;Nie mam takich zdolności o jakich pisze Babygia.Natomiast odczułam na sobie tzw wampiryzm psychiczny .Czytałam troche na temat tego zjawiska ale traktowałam go z przymróżeniem oka a własciwie wogóle nie wierzyłam.A jednak.
Charakter mojej pracy wymagał ciągłych kontaktów z ludżmi.Podczas rozmowy(do której byłam bardzo dobrze przygotowana) z pewną panią poczułam nagle ,że słabnę,siły mnie opuszczają,język mi sie zaczął plątać,traciłam wątek .Wogóle nie chciało mi się dalej rozmawiać.Siedziałam oklapnięta,mówiłam coraz ciszej i wolniej bez ładu i składu.Wreszcie przeprosiłam i umówiłam sie na inny termin.Nigdy czegoś takiego nie przeżyłam.Wróciłam do domu zmęczona jakbym tonę węgla przerzuciła.Synowa skomentowała moje opowiadanie;trafiła mamusia na wampira energetycznego. Nie wiem czy rzeczywiście takie zjawisko istnieje ale faktem jest,że unikałam kontaktu z tą osoba.Wprost bałam się jej. O dokończenie przerwanego spotkania poprosiłam koleżankę-nie miała takich jak ja nieprzyjemnych doznań.

Jak najbardziej!istnieje takie zjawisko,nie ma w tym nic nadprzyrodzonego-czysta fizyka.Spotkalo mnie pare razy cos podobnego-sa rowniez wampiry emocjonalne,to swietni obserwatorzy,ludzie potrafiacy w odpowiednim momencie uderzyc zawsze w najslabsze miejsce.Taki byl moj eks.Zatrul mnie na dlugo i rownie dlugo trwal detoks.