Jak oczarować mężczyznę po raz drugi, czyli walka o szczęście

[201606201122]

Napisane przez poziomka21

Ale ogolnie co o tym sądzicie? Bess już podziękuję, wiem, że nei jestes za tym, zeby dziewczyna robiła pierwszy krok

Ja bym dała sobie z nim spokój po tym jak nie odpisywał... Ale myślę że na żywo mogłabyś się odezwać i wyjaśnić dla siebie jak jest żeby nie zastanawiać się nad tym w kółko...

[bess]

I tak nie zrobisz tego 1 na zywo
Czy jestem czy nie tego nie wiesz mimo wszystko,juz 100 razy powtarzalam ,ze moich blizszych i dalszych znajomych poznawalam z mojej inicjatywy(nie byly to tabuny ,bo jestem wybredna ale wiecej niz 1)
No ale nie jest reguła ,ze zawsze to sie udaje i ze kazdemu sie spodobamy .

A ten text to byl z kabaretu
Ale jak juz mowilam poczucie humoru w kontaktach damsko meskich szczegolnie na poczatku to sprawa priorytetowa

[poziomka21]

chodzi mi o znajomosc... pogadac tak o... hmm jakies propozycje?

[bess]

a jak on obsluguje xero to jest mily i komunikatywny ?czy mruk??
Bo jesli w necie tak mu cienko idzie to co dopiero na zywo.Ja bym sie bała

[poziomka21]

Ja też się boję :P wole sie upewnić na zywo a w razie czego udawac, ze go nie widzę

[brukselka]

inicjatywa ze strony chlopaka ????? no to sie usmialam..
poziomko ah poziomko..wez jakies czasopismoi idz skserowac ... kiedy bedzie sie kserowac zagadaj... nie ma ze boli... czego sie nie robi dla chlopaka z ksero

[julka:)]

e tam.ja to bym prostoz mostu
niby cos skserowac ....i zagadac ze co? ze siei wstydzi odpisac? musisz tak wiesz....z usmiechem i niech wie ze weslola z Ciebie dziewczyna ja to jestem taka ze zaraz bym jakies *******y gadalaheheheh po prostu zapytaj sie go czy Cie poznaje i tak od slowa do slowa.....

[Fresa]

Napisane przez poziomka21

To nie jest za bardzo związane z powrotem do byłego, ale... posłuchajcie, po potrzebuję waszej opinii i podpowiedzi. Wspominałam o chłopaku od ksero na moim wydziale, podoba mi się. Założył sobie konto na www.fotka.pl i zajrzał do mnie raz, odwdzięczyłam się tym samym, później spojrzał drugi raz i zapytałam go, czy skądś mnie kojarzy, bo wydaje mi się, ze juz gdzies go widziałam, tylko nie wiem gdzie... ale on nie odpowiedział. Przedwczoraj napisałam mu, ze juz wiem skad go kojarzę... i pusciłam uśmiech. Tez nie odpowiedział. On ma 27 lat i byc moze mysli ze ja sie z niego nabijam, bo skojarzyłam, ze pracuje u mniena uczelni w ksero... Kiedys kiedy jeszcze byłam z Marcinem, to gdy siedzielismy z moja paczka kolo ksero a on poszedl po cos do picia, to spoglądał mialam wrazenie ze na mnie... patrzył dosc dlugo... Kiedys tez mialamw razenie ze mi sie przygląda... a teraz jak do niego piszę, nie odpowiada... Moze sie wstydzi, ale... 27 latek? Chce mu napisać coś w sensie... myślałam, że może się do mnie odezwiesz, że będziemy mogli porozmawiać... ale nie wiem czy to wypada... bo skoro sie nie odezwał... ale moze znowu sie speszył, moja kolezanka go widzi tez na uczelni i mowi, ze zna sie na ludziach a on wyglada jej na dosc niesmialego... hmmm co mi radzicie? jak sie nie odzywa to dac sobie spokoj? Nie chce zeby sie czul przeze mnie osaczony, ale chce mu dac do zrozumienia, ze sie z niego nie nabijam, tylko chcialam z nim porozmawiać, ale nie mam pewnosci ze on tak wlasniemysli. Wiem, najlepiej podejsc i z nim pogadac, ale chcialabym jakos zaczac przez neta, jest latwiej... a tak... nie chce pozniej zalowac - co by bylo gdybym jednak sie odezwała... Mam problem z tradzikiem, moze to go odstrasza??

Jak się nie odzywa ,to rzeczywiście coś dziwnego.
Może ma dziewczynę ?

Napisane przez Poison27

No bo juz z nią kiedyś był. Jak sie poznaliśmy to z nią byl, a poznalismy sie rok temu (28 maja). Potem z nią zerwał z mojego powodu, jednak nie od razu bylismy oficjalnie razem. Potem rozstanie, powolny zanik kontaktu kiedy do znow z nią zaczął tym razem na poważnie.

Aha.
Tak z boku patrząc,to wygląda na to,że był z tamtą dziewczyną,poznał Ciebie -ale później doszedł do wniosku,że to jednak na niej mu zależy i do niej wrócił.

Pogmatwane trochę-ale wysoce prawdopodobne.

Historia zatoczyła koło.

[brukselka]

oj...

[Poison27]

Napisane przez Fresa

Jak się nie odzywa ,to rzeczywiście coś dziwnego.
Może ma dziewczynę ?

Aha.
Tak z boku patrząc,to wygląda na to,że był z tamtą dziewczyną,poznał Ciebie -ale później doszedł do wniosku,że to jednak na niej mu zależy i do niej wrócił.

Pogmatwane trochę-ale wysoce prawdopodobne.

Historia zatoczyła koło.

no niedokladnie bo gdybym była pewna swojego uczucia wtedy, albo gdybym oklamala go że kocham (jak sie teraz okazuje slusznie .) to moze byśmy byli dalej razem. Wg mnie wrócił do tego co znane i trochę sprawdzone.

[julka:)]

Napisane przez Poison27

no niedokladnie bo gdybym była pewna swojego uczucia wtedy, albo gdybym oklamala go że kocham (jak sie teraz okazuje slusznie .) to moze byśmy byli dalej razem. Wg mnie wrócił do tego co znane i trochę sprawdzone.

wrocil do niej po pocieszenie.Wiedzial ze ona dalej cos do niego wiec to zrobil.

[poziomka21]

Fresko niestety zgadzam się z poprzedniczkami... skoro wrócił do byłej... Mężczyźni są bardziej inteligentni niż czasami nam się wydaje, ale robią czasami też coś, czego sami nie rozumieją, ale to robią. Ale wydaje mi sie jednak, ze gdyby nie chciał z nią być, nei zamieszkałby z nią. Oni nigdy nie robią niczego czego nie chcą. Najwidoczniej czuje do niej coś, albo i nie czuje, ale duma, z tego względu, że to Ty go zostawiłaś, nie pozwala mu mimo wszystko wrócić, bojeśli dziewczyna zostawia chłopaka, to jest to dla nich poniżające i rzadko kiedy wybaczają. A skoro była była w pobliżu, skoro nadal go kocha... spróbowali jeszcze raz. I nie jesteśmy Duchami Świętymi, żeby wejśc do ich głowy i sprawdzić co myślą, bo czasami niemyślą, a jak już myślą, to czasami nie mówią tego comyślą, tylko zupełnie coś innego.

Wiecie co, wczoraj był jakiś dziwny dzień, a nazwałabym, że nawet bardzo dziwny. W poniedziałek natknęłam się znowu na archiwum moich rozmów z Marcinem, czytałam i serce znowu podchodziło mi pod gardło, i dopiero gdy kapnęła pierwsza łza na moje spodnie zrozumiałam, że płaczę, znowu... wiec wykasowałam je całe, przedtym dokladnie wszystko czytając. Wczoraj w poznych godzinach odezwał się do mnie. Znowu zobaczylam czesc i ten jego uśmiech z pytaniem czy można? Pogadalismy chwile i zapytałam go czy był na filmie Testosteron, to mi odpowiedział, że nie, ale slyszał o nim. Na to ja mu odpowiedziałam, że jest swietny, bo mozna bylo się posmiać z panów a on na to, ze to nic nowego ze się z nas śmiejecie, wiec odpowiedziałam mu: lepiej to niż miałybyśmy po was płakać... przeczytałam po tym tylko - trafiony zatopiony i jego usmiech. To bylo taktytulem wstepnu bo rozmawialismy pozniej dalej o tym filmie i on powiedzial w pewnym momencie, że zamiast się smiac moznaby sporóbować cos zmienic. od razu mi sie nasuneło ze chodzi o zmiane ludzi, mężczyzn, bo w koncu do tego odnosil sie ten film, a on odpowiedzial ze niemyslal o zmianie wnętrza, tylko o zmianę własnej (liczba pojedyncza) decyzji :| hmmm dziwnie tak nawiązał do tej decyzji, przez chwilę myslalam, ze chodzi o decyzje o naszym rozstaniu, bo to była taka peirwsza normalna rozmowa po naszym roztsaniu, taka jak dawniej. Ale nieeee, niemozliwe, przeciez na kazdym kroku powtarzał mi ze nie pasujemy do siebie, a tu o zmianie decyzji. Porozmawialismy jeszcze o tej decyzji, napisalam mu ze dobre sa zmiany decyzji, bo przecież chodzi o to by wybrac lepsza, tylko czasami juz ciezko jakąś decyzje cofnąć, zmienić, a on ze dokladnie sie ze mna zgadza, ze nei zawsze da sie je cofnąć, i ni zawsze da sie je zmienić, ze trzeba sie z tym pogodzić... Tak bez zadnego odwolania do tego o czym rozmawialismy odniosl sie do jakiejs jednej decyzji... Nie wydaje mis ie ze moze chodzic o jakas dziewczyne, bo prosilam go zeby mi nie mowil, jesli ktos sie pojawi w jego zyciu... Po kilku minutach zaczelismy rozmawiac tez o optymizmie i napsialam mu ze od jakiegos czasu juz chyba stalam sie optymistką, smieje sie, itd, a on: z jakiegos konkretnego powodu? A moglam mu napisać, że ktoś się pojawił ehhh... w ogole dziwna ta wczorajsza rozmowa, pierwszy sie odezwał, z usmiechem, radosny... mial do mnie tyle pytan, znowu zartowalismy, a przeciez mialo juz nie byc tak jak dawniej - sam mi o tym mowil... hmmm no i te decyzje... ahhh dziwaczny dzień

ale zapomne o tym, bo pewnie i tak nie chodzilo o mnie, to była zwykla rozmowa i tyle, chociaz tak bez kontekstu do niej nawiązał (lepiej sie nei smiac tylko sprobowac cos zmienic?), o decyzję o roztsaniu nas, ale to po co o niej wspomniał? Przeciez ma przyjaciół, jesli chodziloby o kogoś to porozmawialby z nimi, do mnie czuł dystans, wczoraj mialam wrazenie ze ten dystans znikł :| nieee to niemozliwe tak sie zapierał, ze niejestem tą... Za 5 dni miną 2 meisiące od naszego rozstania... OK koneic, bo zaczynam za duzo myslec jestem wolna i taka chce pozostać narazie

[brukselka]

hahaha..najgorsze jest wlasnie to kiedy sie pojawiaja i sa milsi niz zwykle, kiedy niewiadomo skad i dlaczego okazuja czulosc i to "cos" co bylo wtedy gdy bylismy razemm... nie iwem nie mam pojecia dlaczego tak jest

a ty poziomko okropna mialas poweidziec... tak tak.. to byla decyzja kazdy popelnia bledy...aj lof ju... łi szut bi tugewer... jak w tych wszystkich operach mydlanych no bo skad biora sie takie pomysly.. z zycia

a tak szczerze mowiac to milo poczuc ze jest sie...dla nich waznym ze wzgledu na to co sie przezylo prawda???

tylko do dupy ze w czasie przeszlym

[poziomka21]

brukselko pewnie, że jest miło... ale nie powiem, bardzo mnie zdziwiła wczorajsza rozmowa... albo bylam juz tak niekumata wczoraj wieczorem, albo mi sie wydawało, że chodzi o nas... Bardziej spodziewalabym sie ze odezwie sie Piotrek a nie Marcin, który przecież tak się zarzekał, ze to nie jest to, że niejestem tą, że powrót do tej cudownej przyjazni nie bedzie mozliwy, ze nie bedzie tak jak dawniej, a wczoraj tak sie czułam... on znowu byl taki mily jak wczesniej, zartował no nie poznałam go... ta rozmowa i zdziwinienie z rozczapierzoną buzią Powiedzcie mi, ze myslicie tak jak ja, ze to byla zwykla rozmowa zgódcie sie ze mną... takie to wszystko dziwne. Ciesze sie ze taka rozmowa sie odbyla, moze uda nam sie wrocic ion uwierzy ze mozna wrocic do tego najpiekniejszego co bylo czyli do przyjazni, doktórej tak sie zarzekał, ze powrotu niebedzie takiego jak wczesniej, ze niebedzie tak nadwyraz sympatycznie jakby niepatrzec ciesze sie ztego

[SzpiegZKrainyDeszczowców]

Poziomka, a co z tym gosciem z ktorym bylas w lutym tego roku? Tak z ciekawosci sie pytam...

Bo w zdolowanych nie pisalas nic o tym, a tutaj tez nie widze. Chyba musze zakupic okulary.

[poziomka21]

No wlasnie ten z lutego to jest Marcin, ten pierwszy sprzed roku to Piotrek, a pan od ksero swoją drogą

[brukselka]

hehehe...a mowilam ci ze sie odezwie jak pisalas ostatniego sms-a... mysle ze oboje a w szczegolnosci on potrzebowal czasu zeby sie wszystko "uklepalo" <tak chyba tez bylo z nami>.. czy mozliwy jest powrot do przyjazni??? a potrafisz sie z nim tylko przyjaznic i myslec o nim jak o przyjacielu??? hehee.. jesli nie to pewnie nie zrezygnujesz z tej formy kolezenstwa:P tak czy siak..

to milo ze sie odezwal... i podniosl cie na duchu..zobaczymy co czas wam przyniesie... mi narazie za wiele nie przyniosl < po spotkaniu z dawidkiem ktory tez byl nadwyraz mily i dobry- dlaczego oni tak sie zachowuja?? >..zeby nie powiedziec niewdziecznie NIC

[poziomka21]

brukselko i szpiegu, chyba pomyliliscie osoby... Piotrek (mój pierwszy) sie nie odezwał i newpnie sie nei odezwie i mam go w nosie . To do niego (piotrka) pisałam smsy. Odezwał się Marcin, którego znałam 3 lata, był moim przyjacielem i potem zostalismy parą w styczniu, a rozstalismy w marcu, bo on uznał ze to niejest to, ze niejestem tą z która chce sie związać i to z nim mialam te wczorajsza rozmowe, o ktorej wspomniałam. Piotrek milczy jak grób, mimo ze wg mojego kalendarza zatsanawia sie juz rok, czy nie mozemy byc razem. Odezwał sie marcin, z którym chcialam powrocic do przyjazni po rozstaniu ale on traktowal mnie na dystans, mowil, ze powrot do tego cobylo przed tym jak zostalismy para niejest mozliwy i rzeczywiscie tak bylo, czulam od niego typowa rozmowe - czesc co slychac i tyle, a wczorajsza rozmowa byla inna - to co pisalam... zupelnie jakby nie ten Marcin sprzed miesiąca nawet... hmm dziwne

[brukselka]

aaaaaaaaa..to faktycznie byla pomyleczka niemala...
ale co tam jeden chlop w ta czy w tamta...wszyscy podobni

poziomeczko pozdrawiam cie serdecznie i zycze cierpliwosci... anielskiej cierpliwosci ... bo z mezczyznami nigdy nie wie..oj nie wie sie..

[poziomka21]

dzieki brukselko ja sie tam tym nie przejmuję, bo pewnie ta "decyzja" i tak nie dotyczyla mnie, ale tak sie troche poludze i jakos mi lepiej

[Fresa]

Napisane przez brukselka

ale co tam jeden chlop w ta czy w tamta...wszyscy podobni

Hmmm,więc w takim razie po co się tak kurczowo trzymać tych byłych (najczęściej już zajętych w dodatku) .

[Ptysio5]

Napisane przez Fresa

Hmmm,więc w takim razie po co się tak kurczowo trzymać tych byłych (najczęściej już zajętych w dodatku) .

tyle tytułem komentarza.
Freso - trafiłaś w sedno

[brukselka]

ehhh.....

to byl zart...

pozatym moj nie jest zajety wiec moge go trzymac nawet za noge, a co!

[SzpiegZKrainyDeszczowców]

Napisane przez brukselka

ehhh.....

to byl zart...

pozatym moj nie jest zajety wiec moge go trzymac nawet za noge, a co!

Dobra, ale jesli facet sobie nie zyczy aby trzymac go za cokolwiek? Wtedy nikt nie ma najmniejszego prawa go trzymać.

I nie zgodze sie ze z mezczyznami "nie wie sie". Jeśli kobieta potrafi rozmawiac z mezczyzna, i manipulowac (nie oszukujmy sie, mamy to od pierwszej kobiety) rozmowa, zawsze sie wie i potrafi dojsc do porozumienia.

[bess]

Napisane przez brukselka

ehhh.....

to byl zart...

pozatym moj nie jest zajety wiec moge go trzymac nawet za noge, a co!

a ja powiem tak Czy zajety tego nie wie oj nie wie nikt.


Poziomko i co z tym Xerownikiem???pospiesz sie ,bo wiecznie nie bedzie tam pracowal ,a Ty studiowac chyba tez

rozmowa, zawsze sie wie i potrafi dojsc do porozumienia.

eee chyba nie kazdy,bo to nie zalezy od płci ale od charakteru??
Chyba,moze ,całkiem prawdopodobne,tak mi sie wydaje

[poziomka21]

bess a z kserownikiem jak bylo tak jest... nie odezwał sie do mnie na www.fotka.pl, wiec mysle zeby mu tylko napisac, ze chcialam z nim pogadac, ale skoro nie ma ochoty to nie będe go już nachodzić tak ala cos w żarty, moze mi pomozecie mi cos wymyslic? Bo podejsc to nie podejde, zreszta to facet powinien zaczepiac a nie dziewczyna :P

[201606201122]

Napisane przez poziomka21

bess a z kserownikiem jak bylo tak jest... nie odezwał sie do mnie na www.fotka.pl, wiec mysle zeby mu tylko napisac, ze chcialam z nim pogadac, ale skoro nie ma ochoty to nie będe go już nachodzić tak ala cos w żarty, moze mi pomozecie mi cos wymyslic? Bo podejsc to nie podejde, zreszta to facet powinien zaczepiac a nie dziewczyna :P

może dziewczyna i nie powinna ale i tak już go zaczepiłaś na fotce a poza tym ja myślę że nie ma sensu do niego pisać... Na żywo odrazu widzisz jak facet reaguje gdy rozmawiacie i wszystko jest jasne -w większości przypadków

[brukselka]

ohhh...
dlaczego przyjmujecie ze kazdy byly chlopak nie chce miec nic wspolnego z byla dziewczyna, a ta na sile probuje do niego wrocic???

ja w zadnym wypadku go nie osaczam.. to ze sobie na forum gadam i gadam i gadam.. wcale nie jest wprost proporcjonalne do tego jak jemu susze glowe.. bo ani z nim nie rozmawiam ani nie pisze sms-ow..

i wiem ze zajety nie jest...wiec bez zadnych mi tu insynuacji podlych!

mi na nim bardzo zalezy...ale go znam ..wiem ze jesLi postanowil tak a nie inaczej to z czystego zawziecia nie zmieni zdania.. ale czy to sprawia ze kocham go mniej?? juz nieraz pisalam... on nawet o tym nie wie... w zaden sposob go soba nie zameczam i wiem ze predzej czy pozniej znajdzie sobie "jakas" ... i mnie to zabije.. ale poki co... nie ma jej.. a ja sobie gdybam..NA FORUM TYLKO!

[SzpiegZKrainyDeszczowców]

Napisane przez bess

eee chyba nie kazdy,bo to nie zalezy od płci ale od charakteru??
Chyba,moze ,całkiem prawdopodobne,tak mi sie wydaje

Przed "rozmowa" byla "manipulowac", wiec "manpiulowac rozmowa"

[Izaluka]

Myślę, że to wątek po części dla mnie. Nadal jestem z moim TŻ. Muszę to napisać, chcę byście spojrzały ''chłodnym okiem'' i oceniły, doradziły...

TŻ poznałam, kiedy poszłam na pierwszy rok studiów. Ten sam kierunek, ta sama grupa. Początkowo przez 3 miesiące tylko się zaprzyjaźniliśmy. Ale to była taka szczególna przyjaźń. Dużo rozmawialiśmy, wspólne wygłupy, odprowadzanie się na pociąg - to tylko takie przykłady. Ja jeszcze z nikim tak w krótkim czasie się nie zaprzyjaźniłam, nie otwarłam tak przed kimś. Przez te 3 miesiące dojrzewania naszej przyjaźni byłam w związku z kimś (totalna pomyłka; byliśmy razem, bo ja na siłę szukałam uczucia). Często też żaliłam się na ten związek, a wtedy ON potrafił mi tak mądrze doradzić, podnieść mnie na duchu. Z biegiem czasu uśiadomiłam sobie, że czas skończyć tamten związek i rozstałam się z tamtym facetem. To była najlepsza decyzja w moim życiu.

Nawet już będąc jeszcze w tym toksycznym związku czułam, że obecny TŻ staje się kimś więcej, niż przyjacielem... No i wtedy gdy zakończyłam tamten związek wszystko między nami wybuchło. Nagle oboje przed sobą przyznaliśmy, że to już nie tylko przyjaźń, że łączy nas coś więcej.
Połączyły nas wspólne godziny na GG (akurat była sesja zimowa i za bardzo nie chcieliśmy tracić czasu na podróżowanie do siebie). Po za tym ja nie do końca byłam pewana... Bałam się. Dopiero co zakończyłam jeden związek, a tu już miałam się rzucać w ramiona innego... Jednak uczucie było silniejsze. Zakochaliśmy się w sobie, zostaliśmy parą. On był dla mnie ideałem. Stale mówiłam jak jest dobry, cudowny, że nie zasługuję na takiego wspaniałego mężyczyznę. Byłam taka szczęśliwa, zakochana. To był w sumie mój pierwszy taki poważny związek, pierwszy którego pokochałam na prawdę. Nigdy nie zaznałam takiej dobroci od faceta. Minął nam wspólny rok. I to był cudowny czas. Przez pierwsze pół roku nie mieliśmy żadnej kłótni, wszystko było takie idealne i bez skazy, że aż do zwymiotowania... Potem pojawiały się drobne konflikty, ale jakoś się łagodziły...

Teraz idzie w sumie 17 miesiąc kiedy jesteśmy razem. W ciągu istatnich 5 miesięcy już nie było tak cudownie. To chyba moja wina. Zaczęłam go często krytykować, brzydko się do niego zwracać, wyzywać, wymyślac jakieś chore powody, obwiniać o wszystko. Nic mi się nie podobało, wydawało mi się, że on już się nie stara tak o mnie, nie zabiega. Że może to już tylko przyzwyczajenie, że może ja już go nie kocham... Miałam coraz więcej wątpliwości i w ostatnim czasie jakiekolwiek kłótnie kończyły się tym, że stwierdzałam, że czas się rozstać... Po prostu uciekałam od problemów, które sama stwarzałam...

A ON jaki był w tym czasie? Trudno mi obiektywnie stwierdzić, czy faktycznie przestał się starać, czy to tylko moje chore wymysły. On w każdym razie był cierpliwy. Czasem tracił tą cierpliwość, mówił żebym się zastanowiła czego tak na prawdę chcę od niego, że on już nie wie jaki ma być. Próbował mną jakoś potrząsnąć (ale nie fizycznie). Chciał dotrzeć do mnie, ale ja chyba tego nie zauważyłam... Czasem się też zdenerwował, krzyknął na mnie - a ja głupia miałam kolejny powód do narzekania na niego...

Wczoraj był dla mnie tragiczny dzień... Wszystko nagle się dla Niego skończyło. Nie mogliśmy się spotkać, ale pisaliśmy smsy, rozmawialiśmy przez gg i telefon... Dziewczyny wczoraj myślałam, że mi serce pęknie. Głównie z rozmowy telefonicznej, która bynajmniej nie trwała 5 minut dowiedziałam się takich rzeczy... Przeżyłam wczoraj szok... Okazało się, że ON przez cały dzień zastanawiał sie nad odejściem. Że juz od jakiegoś czasu jest tak źle, że On już nie daje rady... Że ma dosyć mojego wiecznego zastanawiania się, że czuję się zastraszony, że nie wie co mu powiem za chwilę. Że piszę mu np. smsa na dzień dobry i pisze, jak Go kocham, a wieczorem piszę mu na dobranoc i wspominam o rozstaniu. Faktycznie tak było. Dziewczyny jestem beznadziejna. Zrujnowałam nasz związek. Wszystko popsułam swoim głupim zachowaniem, jakimiś chorymi pomysłami, wyszukiwaniem problemółw na siłę. Ja stale w głowie mam obrazek jak to było cudownie gdy byliśmy razem na początku związku. Stale mu wypominałam, czemu nie może być tak jak wtedy. Czemu my się tak zmieniliśmy... On ostatnio nic nie mówił, że jest źle. Wczoraj wszystko się okazało. Stwierdził, że to uczucie już chyba wygasło, że to nie to, że nasz związek to jakaś parodia, że pogubiliśmy się w tym wszystkim.

Wczoraj tyle płakałam, wymiotowałam, fizycznie nie dawałam rady... Ja już sie chyba przyzyczaiłam do tego, że mogę go stale krytykować a on będzie siedział cicho, że wszystko mi ujdzie płazem... Nie zauważyłam jak NAS zniszczyłam... Szczególnie Jego. Powiedział, że czuje się zmęczony i zastraszony. Że może takie jest nasze przeznaczenie, że może tak będzie lepiej, że nie ma sensu dawać sobie kolejnej szansy. My przez te ostatnie 5 miesięcy mieliśmy takie ''okresy'' - wielka kłótnia z namnożenia problemów, okres dobroci dla siebie i wspaniałego związku, a potem znowu kłótnia... Błędne koło. Dlatego stwierdził, że ile można sobie dawać tych szans, że tyle razy próbowaliśmy i zawsze wracamy do tego samego.

On jest mi bardzo bliski. Nie umiałabym bez Niego żyć. Kocham Go całym sercem, ale chyba trochę się w tym zatraciłam. Nie dostrzegałam Jego potrzeb, nie widziałam nic złego w tym, jak Go traktuję... Najważniejsze stały się moje złe humory... Jest mi tak przykro. Ostatecznie przekonałam Go. Właściwie mówiłam tylko o tym, co czuję, że nie chcę zaprzepaścić tego związku, że warto dać sobie szansę. Że to wszystko się zmieni, wyprostuje... Że jeszcze poczujemy w tym związku ''ogień''. I On powiedział, że CHCE...

Właściwie i tak byśmy pewnie nie dońca sie rozstali z tego względu, że obiecaliśmy sobie, że nigdy nie upadniemy tak nisko i nie zerwiemy ze sobą przez telefon, bo to debilizm. On jest dziś w pracy. Zobaczymy się w poniedziałek i na pewno czeka nas długa rozmowa...

Dziewczyny nie oceniajcie mnie surowo. Może ja nie dorosłam do tego by być z kimś. On jest moją pierwszą, wielką miłością. Mogłabym zrobić dla Niego wszystko. Wydawało mi się, że ta miłość nie skończy się nigdy... Mamy tyle pięknym wspomnień wspólnych chwil... Niestety TŻ stwierdził, że ostatnio nie widzi tych dobrych chwil i że są same złe...
Może ja jestem jakaś psychiczna... Obecnie mamy sesję i mnóstwo stresu z tym związane. Ostatnio nie mogę się w ogóle wyluzować... Już sama nie wiem, czy nasz związek ma szansę... Czy nasza miłość wygasła? Moja na pewno nie, ale chyba przeszła jakąś mutacje Czy może to przyzwyczajenie?