Psychiatra

[atka83]

Napisane przez bess

Kobietoooo ja ladnych pare stron temu wybieralam sie do pscyhiatry ale niestety nie jestem w stanie
Nie moge ,jak tylko pomysle ide zaraz mam pustke w głowie
Nie wiem czemu,bo chce sobie pomóc.Ale chyba nie wyobrazam sobie takiej rozmowy,o ironio jestem z wyksztalcenia pedagogiem wiec rozumiem ,jestem swiadoma.Ale jak ma to dotyczyc mnie.Blokada

Przepraszam,bo nie czytałam całego wątku,chociaż mam takie zamiary.
Zdazyłam przeczytać jakos z pare początkowych stron.
No ja własnie,też mam obawy iśc,ale musze bo inaczej będzie jeszcze gorzej,jak sobie sama nie pomoge tzn żeby zebrać się i isc do psychologa.

[bini6]

Napisane przez Nemezja

Niedługo wychodzę.Tam jest tak bezpiecznie,tak dobrze się tam czuję.Gdyby co,zawsze mogę wrócić.To była najlepsza decyzja,szkoda tylko,że podjęta tak późno.Czuję,że leki mi pomagają-nie jestem już taka podenerwowana,złość przechodzi mi bardzo szybko,nie mam nastrojów typowo depresyjnych,żadnych złych myśli,lęków,wręcz nie mogę zmusić się do płaczu,jestem mniej wrażliwa,odporniejsza,po trochu nauczyłam się inaczej myśleć,zrozumiałam wiele rzeczy po kilku seansach terapeutycznych.I obalam poglądy,że to szpital dla czubków,faszerują tam lekami i robią z ludzi królików doświadczalnych.G**no prawda.

Zgadzam sie lekarze sa tak wyspecjalizowani ze wiedza jak pokierowac rozmowe
Nemezja ciesze sie ze u ciebie o wiele lepiej az sie ze sczescia

[bini6]

O powiem wam co mi sie ostatnio przydazylo a to troche jest smieszne a ten watek jest zazwyczaj smutny wiec napisze to tutaj ale do rzeczy ogolnie przez ludzi jestem odbiera mnie ze jestem dzieckiem bo rzeczywiscie nie wygladam na swoje lata a juz jestem stara pojechalam z moim bratem na obiad nie daleko nas siedzialo trzech policjantow i jem ten obiad a moj brat na glos no jedz szybko bo ci polocjanci objad zjedza a ten jeden prosze nie straszyc dziecka a ja ja juz nie jestem dzieckiem pomimo ze tak wygladam biedny policjant zrobil sie czerwony jak burak powiedzial przepraszam a tamci dwaj niee uwierzyli wstali od stolu i poszli a ja wybuchnelam smiechem

[Nemezja]

I don't believe it !!!
Znowu źle się czuję.Nie tak jak w apogeum depresji,ale źle Znowu!Już nigdy nie będę się normalnie czuć.Jak pomyślę o pewnych sprawach to normalnie w środku mi się coś dzieje Aż z nerwów poty oblewają.Kiedy to do cholery się wreszcie skończy???I w ogóle po co to piszę?Po co powtarzam się przez kolejnych 20 kilka stron??

Dziewczyny,co u Was?Mam nadzieję,że lepiej niż u mnie.

[czapeczkaelfa]

Napisane przez Nemezja

I don't believe it !!!
Znowu źle się czuję.Nie tak jak w apogeum depresji,ale źle Znowu!Już nigdy nie będę się normalnie czuć.Jak pomyślę o pewnych sprawach to normalnie w środku mi się coś dzieje Aż z nerwów poty oblewają.Kiedy to do cholery się wreszcie skończy???I w ogóle po co to piszę?Po co powtarzam się przez kolejnych 20 kilka stron??

Dziewczyny,co u Was?Mam nadzieję,że lepiej niż u mnie.

Nemezjo, zawsze są lepsze i gorsze dni. Nie mów że nigdy nie będziesz się czuć normalnie. Będziesz, uwierz w to.
Ja też wierzę, że kiedyś będzie ze mną lepiej.
Bo teraz jest źle, nawet bardzo źle. Ostatnio mam juz takie paranoje, że nie jestem w stanie normalnie funkcjonowac i musze brac w dzień leki na uspokojenie ( a dotąd brałam tylko na noc)
A z kolei po lekach czuje sie jakby mi ktoś przywalił w głowę czymś ciężkim i snuję się po domu półprzytomna, nie będąc w stanie zabrać się za nic. Nie wiem właściwie jak to możliwe, że ja to wszystko wytrzymuję i jakoś żyję. Chyba człowiek naprawde jest w stanie wiele znieść. Więcej niż się sam spodziewa.

[Margaret90]

Nemezja witaj w klubie...mimo brania od trzech tygodni leków ze zwiększoną dawką i chodzeniem na terapie depresja wróciła. Znów się tne, myślę o śmierci boję się, naprawdę się boje. Jeszcze nikt mnie nie rozumie...

[Nemezja]

Napisane przez Margaret90

Nemezja witaj w klubie...mimo brania od trzech tygodni leków ze zwiększoną dawką i chodzeniem na terapie depresja wróciła. Znów się tne, myślę o śmierci boję się, naprawdę się boje. Jeszcze nikt mnie nie rozumie...

Nie rozumie ten,kto tego nie przeżył...Zachowuję się tak jak przy depresji,tzn.tak mówię,myślę,a nawet jeszcze gorzej...nie mam siły nic zrobić,nic nie ma sensu,tyle tylko,że nie patrzę w jeden punkt i nie jestem taka powolna i otępiała - to dzięki lekom na pewno.I za cholerę nie mogę się wypłakać,najwyżej oczy się zaszklą,ale ani jedna łza nie poleci.A tak bym chciała rozryczeć się za to wszystko

Margaret,nie wiem jak Cię pocieszyć...

Czapeczkoelfa,czułam się przez jakiś czas normalnie,myślałam że ten stan się utrzyma,ale są "silniejsze" rzeczy,przez które depresyjny nastrój wraca.Tłumaczenia na nic się wtedy nie zdają,mogę wyśmiać co najwyżej.
Masz rację,mam przykład na sobie-zniosłam o wiele wiele więcej niż mi się śniło.Po uspokajaczach też byłam półprzytomna,traciłam wątek w pół zdania i momentami nie wiedziałam w którą stronę iść,ale na razie nie muszę ich brać.

A Ty chodzisz do psychologa?

[_Magda]

Nie powinno się pisać postów po pijanemu
Sorki.
Ogólnie przykro mi dziewczyny,że czujecie się gorzej
Ja jednak NIE zdecydowałam się na leki...Boje się ich.Narazie jest chwilami lepiej,a chwilami fatalnie...ALe chyba się przyzwyczajam,ze tak własnie moje życie będzie wyglądać.

[miss90]

u mnie jakoś tak.. raz lepiej raz gorzej..
jutro ide zdawać Dżume z polskiego i pisać spr z maty (
a czuje że znów nic nie umiem (

[Nemezja]

Napisane przez _Magda

Nie powinno się pisać postów po pijanemu
Sorki.
Ogólnie przykro mi dziewczyny,że czujecie się gorzej
Ja jednak NIE zdecydowałam się na leki...Boje się ich.Narazie jest chwilami lepiej,a chwilami fatalnie...ALe chyba się przyzwyczajam,ze tak własnie moje życie będzie wyglądać.

Też kiedyś bałam się brać leków.Teraz biorę i traktuję to jak normalną rzecz.Antydepresant( jest bezpieczny,nie uzależnia) na swój sposób pomaga,nie pozwala rozwinąć się depresji,choć zły nastrój prawie mnie nie opuszcza.Dzisiaj wzięłam nawet Xanax i jestem spokojna jak baranek (tak w razie potrzeby,bo uzależnia jak każdy benzodiazepan)
Nie możesz wbijać sobie do głowy,że tak Twoje życie będzie wyglądać,chociaż dobrze radzić komuś,a sama właśnie tak myślę.

[_Magda]

Czasem dopadają mnie takie doły,że skoro mam miec takie i z lekami i bez to po co brać leki...
Ja po prostu wciąż się łudze,ze mi się poprawi

[Nemezja]

Napisane przez _Magda

Czasem dopadają mnie takie doły,że skoro mam miec takie i z lekami i bez to po co brać leki...
Ja po prostu wciąż się łudze,ze mi się poprawi

To,że ja nadal mam doły(ale już nie ta depresja,która była kiedyś,dlatego obiektywnie mogę stwierdzić,że lek jednak coś daje)nie znaczy,że Ty po lekach też będziesz miała.I ja też się łudziłam,że przejdzie samo,ale bez leków i psychoterapii się nie obędzie,chociaż na dzień dzisiejszy w terapię po prostu wątpię.No,ale...

[_Magda]

Ja własnie na terapie wciąz chodze,średnio raz na 2 tygodnie mam wizyte...

Gubie się w tym
Źle mi

[Nemezja]

Napisane przez _Magda

Ja własnie na terapie wciąz chodze,średnio raz na 2 tygodnie mam wizyte...

Gubie się w tym
Źle mi

Z tego,co pisałaś wcześniej,pierwsze spotkania Ci pomagały,tak samo jak mi.Takie chwilowe szczęście,że nareszcie będzie dobrze.
Ale ja naprawdę lubię się nad sobą użalać

[_Magda]

Ostatnia wizyta jakoś szybko mi upłynęła,zanim zdążyłam się porządnie wygadać...Nie wiem,ale nie przyniosła takiej ulgi jak poprzednie spotkania

W dodatku moja mama mnie ochrzaniła,ze nie zdecydowałamsię na te leki,ona jest ogromną zwolenniczką i mnie namawia,a ja się boję i pomyślałam,ze jednak poczekam jeszcze troche...Ale jednak ta jej gadanina troche mnie rozwaliła wewnątrz i poczułam się gorzej

Jest mi tak cieżko.Ile można?Ile?
Niech miktoś powie ile jeszcze

[Nemezja]

Napisane przez _Magda

Ostatnia wizyta jakoś szybko mi upłynęła,zanim zdążyłam się porządnie wygadać...Nie wiem,ale nie przyniosła takiej ulgi jak poprzednie spotkania

W dodatku moja mama mnie ochrzaniła,ze nie zdecydowałamsię na te leki,ona jest ogromną zwolenniczką i mnie namawia,a ja się boję i pomyślałam,ze jednak poczekam jeszcze troche...Ale jednak ta jej gadanina troche mnie rozwaliła wewnątrz i poczułam się gorzej

Jest mi tak cieżko.Ile można?Ile?
Niech miktoś powie ile jeszcze

Ja po pierwszej wizycie mało nie pofrunęłam - taką poczułam ulgę.A później też było dobrze,bo nie miałam doła "od wewnątrz".A teraz mam wrażenie,że jednym uchem bym wysłuchała,a drugim wypuściła i dalej myślałabym swoje.
Wierzę,że Ci ciężko.Wiem,jak to jest.

A Ty masz przepisany tylko antydepresant,tak?Czego się boisz?Może uda mi się pomóc.

[_Magda]

Nie biore żadnych leków,własnie miałam się dopiero zastanowić i zdecydować.I jak już byłam zdecydowana na leki to zaczęłam się czuć nieco silniejsza-bo,że lepiej to by było powiedziane na wyrost.Ale silniejsza,że dam rade sama,bez leków.
Więc na ostatniej wizycie(wtorek) powiedziąam psycholożce,że jednak leków nie chce.
A teraz znow mi ciężko...Strasznie.Nie radze sobie ze zmianami jakie zaszły w moim życiu po rozstaniu z facetem,czuje się samotnie...Źle

[Nemezja]

Rozumiem...wcześniej też miałam takie momenty,że zastanawiałam się,po co mi leki,jak jest dobrze,ale TO znowu wracało.Jeśli naprawdę nadal będziesz czuć się źle,to lepiej będzie jeśli zdecydujesz się jednak na lek.Musi pomóc choć trochę,a na pewno raczej nie zaszkodzi,można brać je przewlekle i nie uzależniają tak jak uspokajające i nasenne.Chociaż tak naprawdę większość problemów rodzi się w głowie i poukładanie pewnych spraw niweluje łe samopoczucie,ale nie zawsze się potrafi.Łatwiej powiedzieć niż wykonać.
A widzisz,Ty miałaś kogoś,a na mnie nawet nikt splunąć nie chce.Nawet kijem przez szmatę nikt nie chce tknąć.

[_Magda]

Nemnezja!Nie mów tak
Miałam kogoś i zobacz po co mi to było?Teraz marze tylko o tym aby mi na żadnym facecie nie zależało,abym zapomniała o eksie...
Przyznam się.Choć mi wstyd...ale sama przed sobą dopiero się do tego przyznałam.Ja się boję też tego,ze jesli może kogoś bym poznała, kto by zechciał wziąć miłość, którą wiem,że potrafie ofiarować...to jak sie dowie,że ni edosyć,ze chodze do psychologa,ale jeszcze biore antydepresanty to się wystarszy...

[Nemezja]

Ktoś rozsądny,komu naprawdę będzie na Tobie zależało wcale się nie wystraszy,tylko będzie Cię wspierał i pomoże z tego wyjść.Ktoś kto się wystraszy nie będzie na Ciebie zasługiwał,znaczy że nie dorósł w ogóle do tej miłości.Przecież depresja to nie żadna choroba psychiczna,a ludzie którzy się kochają są ze sobą na dobre i złe.

Też marzyłam,żeby na nikim mi nie zależało.Cieszyłam się,kiedy tak było.A od niedawna mam jeszcze jeden p******** problem,bo to się zmieniło jak grom z jasnego nieba.By to jasny szlag wszystko trafił

[_Magda]

Nemnezjo...Tak bym chciała aby nadszedł dzień gdy będę wolna od wszelkich zauroczeń,pierdół...Gdy zapomne o swoim byłym.
Jesli chodzi o ta moją obawe to...ona jest gdzieś w mojej podświadomości i przyznałam się do niej,ale tak świadomie to nie wierzę już w miłośc w mloim przypadku...
I czuje się z tym źle.Czemu nikt nie chce tego co mogę dać???A mogę dac wiele...Naprawde wiele miłości,czułości,dobroci, uwagi...Ale nie,jeśli już to chcą tylko ciała,a ja chce aby ktoś pragnął mnie całej,z dusza i sercem

[miss90]

na 13 idę pisać polski i mate
a już dostaje drgawki na samą myśl, serce mi bije jak szalone..
kurde przecież sie uczyłam
a sie boję że nic nie napisze

[Nemezja]

Napisane przez _Magda

przyznałam się do niej,ale tak świadomie to nie wierzę już w miłośc w mloim przypadku...

Ja nie mam takiej obawy.A wiesz dlaczego?Bo już dawno przestałam w to wierzyć,wiem jak jest i jak będzie.

miss90,daj znać jak Ci poszło.

[miss90]

uff
z polskiego napisałam na 3 i na 2 czyli zdałam
a mate przełożyłam na jutro żeby sie jeszcze pouczyć,
i jeszcze ide pisac historie jutro.

[_Magda]

Nemnezja,widzisz,u mnie na tyle mało czasu minęło,ze dopiero się przyzwyczajam do tej myśli,oswajam ją,ugłaskuje...na spokojnie.
Już nie ma we mnie takiej wewnętrznej rozpaczy z tego powopdu,co więcej zaczynam wierzyć,ze mogę być szczęśliwa bez tego,a cieszyć się ze spełnionych miłości znajomych i nieznajomych-po prostu ludzi wokół.
Wielu osobom z mojego otoczenia coś się wasnie ułożyło i naprawde czuje niesamowitą radość z tego powodu,smutek jest mniejszy niż był.

Ale jestem świadoma,ze jeszcze troche czasu będę potrzebować.
Nemnezja,czemu jesteś taka pewna?

[Nemezja]

Napisane przez _Magda

Już nie ma we mnie takiej wewnętrznej rozpaczy z tego powopdu,co więcej zaczynam wierzyć,ze mogę być szczęśliwa bez tego,a cieszyć się ze spełnionych miłości znajomych i nieznajomych-po prostu ludzi wokół.
Wielu osobom z mojego otoczenia coś się wasnie ułożyło i naprawde czuje niesamowitą radość z tego powodu,smutek jest mniejszy niż był.

Ale jestem świadoma,ze jeszcze troche czasu będę potrzebować.
Nemnezja,czemu jesteś taka pewna?

I naprawdę nie czujesz chociaż lekkiej zazdrości?
Czemu jestem pewna?To się wie.Teraz przy depresyjnym nastroju jestem bardziej pewna niż kiedykolwiek.Po co mieć jakieś głupie nadzieje?I nawet gdyby(hahaha,świetny dowcip),to i tak dlatego żeby ktoś nie musiał się ze mną męczyć (ale z innego powodu niż depresja)pogoniłabym go czym prędzej.Poza tym do tej pory nawet pies z kulawą nogą się mną nie zainteresował,a tym bardziej ci,na których mi zależało,więc teraz wezmę odwet gdyby co i oleję wszystkich sikiem prostym.Za karę.

[Brook]

ja tez bylam i jestem i pewnie bede sama... leb mnie napieprza dzis po jakis 2- 3 h snu jestem tylko

[_Magda]

Napisane przez Nemezja

I naprawdę nie czujesz chociaż lekkiej zazdrości?
Czemu jestem pewna?To się wie.Teraz przy depresyjnym nastroju jestem bardziej pewna niż kiedykolwiek.Po co mieć jakieś głupie nadzieje?I nawet gdyby(hahaha,świetny dowcip),to i tak dlatego żeby ktoś nie musiał się ze mną męczyć (ale z innego powodu niż depresja)pogoniłabym go czym prędzej.Poza tym do tej pory nawet pies z kulawą nogą się mną nie zainteresował,a tym bardziej ci,na których mi zależało,więc teraz wezmę odwet gdyby co i oleję wszystkich sikiem prostym.Za karę.

Czuję
Ale karcę się za to,bo uważam,że nie powinnam,a ci ludzie zasłużyli na szczęście.Np.mój kumpel który od tygodnia jest z kimś,albo kolezanka,której wybraniec najwyraźniej odwzajemnia zainteresowanie i coś się kroi.Mam nadzieje,że się "wykroi".
Czasem czuje ogromny smutek gdy widze jakieś czułe gesty np w autobusie.Jakieś pogłaskanie po głowie,spojrzenie wyrażające tak wiele.Ale coraz częściej cieszy mnie to,uśmiecham się na taki widok zamiast denerwować w duchu.I myślę właśnie,że to jest znak,ze zaczynam się oswajać,przyzwyczajac:ehe m: .
Jeszcze tylko musze poczekać na moment gdy nie będę miała nikogo w sercu.

Nemezjo,nie ma co karać...Odwet bierze się na tych którzy nas skrzydzili a nie na innych zamiast nich
I dlaczego męczyc miałby się ktoś z Tobą?Jesteś chora,jest coś co sprawia,że tak uważasz ?

[Nemezja]

Napisane przez _Magda

Nemnezjo,nie ma co karać...Odwet bierze się na tych którzy nas skrzydzili a nie na innych zamiast nich
I dlaczego męczyc miałby się ktoś z Tobą?Jesteś chora,jest coś co sprawia,że tak uważasz ?

Na tych akurat nie mam jak wziąć odwetu,więc niech inni poczują się tak jak ja.Taka jestem.
Są powody,które tylko ja rozumiem.

[Brook]

milosc jest na dobre i na zle ,ta prawdziwa,przezywciezy wszystko ,nawet chorobe