Chęć posiadania dziecka w tak młodym wieku

[_ema_]

Napisane przez chwast

Myślę, że to normalne. Od 18 roku zycia tak mam, od 19 znacznie bardziej nasilone. Aktualnie zaraz będę mieć 21 i ciesze się, że nie zdecydowałam się na to jakimś podstępnym sposobem (bo i to mi chodziło czasem po głowie o matko haha)

Ja miałam fazę na 'o jakie słodkie dzieciaczki', tak po 20stce, po 23 urodzinach przeszło mi do zera. Na szczęście u mnie objawiało się to tylko radością na widok dzieci, ale jakoś nie miałam ochoty sobie dziecka sprawiać Teraz wręcz nie chcę dziecka, za dużo zaczęłam o tym myśleć i za wiele rzeczy do mnie dotarło - choćby to, że nie mogę pokazać innej istotce, w sumie bez własnego rozumu, sumienia i wyczucia, jak żyć, póki sama sobie w 100% tego nie poukładam.

Autorko nie rób nic głupiego, bo to tylko zachcianka. Przerażające jest Twoje podjeście, że czasami chcesz zrobić sobie dziecko podstępem i w ostatniej chwili się hamujesz. Ogarnij się trochę, bo kiedyś możesz nie opanować się w odpowiednim momencie i narobi się problemów.

Na ostudzenie emocji polecam pójście w środowisko młodych mam. Po n-tej relacji z porodu zapał przechodzi.

Tak na marginesie, wiecie co mnie jeszcze przyhamowało z instynktem macierzyńskim? Zaobserwowana transformacja z laski - w mamkę.
Nawet na głupim fb, przed ciążą - super laska, na prawdę gorąca, piękne zdjęcia, z podróży, seksowne ciuszki etc. W ciąży? To samo - wakacje, imprezy, piekny wygląda nawet z brzuszkiem i 'gorąca przyszła mama'. Kilka miesięcy po porodzie? 120 zdjęć bobasa i milion statusów 'zdorwa kupka', 'nie śpimy w nocy', 'robimy dziwne minki' + zmiana 'swojego profilu' na dziwny Twór Jola Marek Adaś Kowalski.
Brrrrrr.... Przeraża mnie zjawisko tracenie siebie na rzecz dziecka, na prawdę nie da się tego pogodzić? U młodych tatusiów jest to samo, tylko objawia się tyciem i bylejakością zamiast setkami zdjęć dzieci.
Im więcej takich widzę, tym bardziej odechciewa mi się dołączyć do ich grona...

[tyene]

Mi relacje porodowe tylko zaostrzają apetyt.

[_ema_]

Napisane przez tyene

Mi relacje porodowe tylko zaostrzają apetyt.

Może nie masz koleżanek z taką umiejętnością wyolbrzymiania cierpienia jak ja

[vouvray]

Napisane przez _ema_

Może nie masz koleżanek z taką umiejętnością wyolbrzymiania cierpienia jak ja

U mnie to samo, ale wydaje mi się, że w większości to żadne wyolbrzymianie Nasłuchałam się już sporo i jestem lekko przerażona. Jak bliskiej mi osobie urodziło się dziecko to pierwsze słowa do mnie ''nigdy więcej nie urodzę dziecka''. A po roku słyszę, że jednak by chciała Przynajmniej na tym polu, jakikolwiek trud zostaje wynagrodzony

[GhostInTheFog]

Ja NIGDY nie miałam ani grama instynktu macierzyńskiego
Ale mam koleżankę, która miesiac po skończeniu LO wzięła ślub, po kolejnych 9 miesiącach dziecko, a po 1,5 kolejne.
Dziewczyna miała bardzo silny instynkt. Juz w szkole mówiła, ze na studia nie idzie, wychodzi za mąż, będą dzieci, a mąż będzie pracował. I chyba jest z tym szczęśliwa, a to najwazniejsze

[201702060922]

Napisane przez vouvray

U mnie to samo, ale wydaje mi się, że w większości to żadne wyolbrzymianie Nasłuchałam się już sporo i jestem lekko przerażona. Jak bliskiej mi osobie urodziło się dziecko to pierwsze słowa do mnie ''nigdy więcej nie urodzę dziecka''. A po roku słyszę, że jednak by chciała Przynajmniej na tym polu, jakikolwiek trud zostaje wynagrodzony

Moja mama miała bardzo ciężki poród i kiedyś stwierdziła, że w jakimś stopniu przyczyniło się to do tego, że jestem jedynaczką .
Ja póki co żadnego instynktu macierzyńskiego nie czuję, może dlatego, że nie miałam nigdy kontaktu z dziećmi trwającego dłużej, niż 5 minut, i nie wiem, z czym się dzieci je .
Z radami dla autorki się oczywiście zgadzam.

[ARAKSJEL]

Napisane przez _ema_

Brrrrrr.... Przeraża mnie zjawisko tracenie siebie na rzecz dziecka, na prawdę nie da się tego pogodzić? U młodych tatusiów jest to samo, tylko objawia się tyciem i bylejakością zamiast setkami zdjęć dzieci.
Im więcej takich widzę, tym bardziej odechciewa mi się dołączyć do ich grona...

Dlaczego tracenie siebie raczej dopełnienie ,realizacja .Z resztą jest to reakcja normalna ,jak ci się coś uda jesteś z tego zadowolona to przez jakiś czas żyjesz tylko tym np. ktoś zbuduje dom to zrobi z tysiąc dwieście zdjęć z każdej perspektywy .I stanowczo zaprzeczam że po porodzie ,tatusiowie zmieniają się w byle jakich grubasków ,oni o prostu zawsze byli byle jacy ,a w przeważającej większości stali się odpowiedzialniejsi ,co często właśnie jest tak odbierane .Na szczęście dla młodej Matki jest to cecha jak najbardziej pożądana .

[_ema_]

Napisane przez ARAKSJEL

Dlaczego tracenie siebie raczej dopełnienie ,realizacja .Z resztą jest to reakcja normalna ,jak ci się coś uda jesteś z tego zadowolona to przez jakiś czas żyjesz tylko tym np. ktoś zbuduje dom to zrobi z tysiąc dwieście zdjęć z każdej perspektywy .I stanowczo zaprzeczam że po porodzie ,tatusiowie zmieniają się w byle jakich grubasków ,oni o prostu zawsze byli byle jacy ,a w przeważającej większości stali się odpowiedzialniejsi ,co często właśnie jest tak odbierane .Na szczęście dla młodej Matki jest to cecha jak najbardziej pożądana .

Uwierz, że wiem o czym mówię - i nie jest to żadne dopełnienie. Nie mam nic przeciwko oglądaniu zdjęć dzieci czy podziwianiu jakie to piękne maluszki. Ale nie mówię o normalnych reakcjach, tylko ogromnej przemianie z ciekawej dziewczyny w starą-malutkę mamuśkę. Z gorącej laski w babę z trwałą na głowie. Z interesującej kobiety w kobietę, z którą nie da się porozmawiać o niczym innym niż dziecko. To nie jest żadne dopełnienie, tylko wypełnianie w 100% roli matki i porzucenie roli kobiety.

Znowu odnośnie 'tatusiów' - ja o jednym, Ty o drugim. Nie mówię o odpowiedzialności, bo to akurat rzadko widać. Ale zapuszczenie, porzucenie rozrywek, pasji, życia na rzecz TV, piwnego brzuszka i 'świata według kiepskich' - o, to widzę.

Nie twierdzę, że wszyscy tak mają. Ale u mnie wiele takich przypadkow zauważyłam i mnie to strasznie przeraziło.

[Fleur_D]

Napisane przez magdalena0610

W tym roku skończę dopiero 19 lat, jeszcze szkoły nie skończyłam, nie pracuję, mieszkam z rodzicami...Wszystko to, co nie pozwala mi jeszcze na posiadanie dziecka ale...ale mimo tego od jakiegoś czasu myślę o tym bardzo intensywnie. Nie myślę o konsekwencjach, nie myślę o tym , że zawalę szkołę, że to zmieni życie moje i mojego partnera... po prostu chce. Poźniej uświadamiam sobie, że to jeszcze nie czas, że trzeba jakoś sie ustatkować ale po jakimś czasie tamte mysli znowu wracaja. Czasami nie wiem czy to tylko moja zachcianka czy na prawdę jestem gotowa na macierzyństwo. Co o tym myslicie?

Młodym kobietom często włącza się instynkt macierzyński, po jakimś czasie samo przejdzie tzn zmniejszy się optymalnych rozmiarów, które pozwolą na podejmowanie racjonalnych decyzji w tym temacie.

[KrwawaMary86]

Autorko, Twoja chęć posiadania dziecka może być zarówno zachcianką jak i odzewem instynktu macierzyńskiego. Bez względu na to co to jest powinnaś się z decyzją o dziecku wstrzymać. Pamiętaj, że odpowiedzialność (finansową również) za dziecko ponoszą jego rodzice a nie dziadkowie. W chwili obecnej zarówno Ty jak i Twój chłopak nie macie stabilnej sytuacji finansowej. Za co chcecie kupić wózek (ok. 1000 zł), łóżeczko, pieluszki (koszt pampersów to jakieś 60 zł za paczkę)? Można liczyć na wsparcie rodziców, ale w obecnej sytuacji Twoi rodzice mieliby całkowicie na utrzymaniu i Ciebie i małe dziecko. Dopuszczenie do takiej sytuacji nie jest dojrzałą postawą.

U mnie niedawno obudził się instynkt macierzyński i chciałabym mieć dziecko, ale muszę jeszcze trochę poczekać ponieważ najpierw chcę wyjść za mąż (już niedługo) a po drugie muszę mieć stabilną sytuację finansową czyli pewną pracę na umowę o pracę a nie zlecenie.

Co zaś się tyczy fb i innych portali społecznościowych to mnie przeraża to co się tam dzieje - takie chwalenie się dzieckiem. Ja rozumiem wstawić kilka zdjęć, ale 40 zdjęć dziecka w wieku 2 miesięcy to trochę przegięcie.

[Oliwiabb]

U mnie też obudził się instynkt ( mam 23 lata ) oczywisćie o dziecko się nie starałam ale myślałam o tym, żeby zacząc za jakieś 2 lata kiedy skoncze studia.

Pojechałam na kilka dni do mojego brata, który ma 2 letniego syna (na marginesie to mój chrześniak ) i od razu mi sie odechciało dziecka.
On jest grzeczny, cudnowny i kochany ale caly dzień jest podprządkowny w sumie jemu, cały czas trzeba sie nim zajmować, nie mozna spuszczać z oczu. Po tych kilku dniach zajmowania sie nim bylam naprawde wymęczona, nie wyborażam sobie poki co tego na co dzień

[201803080934]

Napisane przez GhostInTheFog

Ja NIGDY nie miałam ani grama instynktu macierzyńskiego
Ale mam koleżankę, która miesiac po skończeniu LO wzięła ślub, po kolejnych 9 miesiącach dziecko, a po 1,5 kolejne.
Dziewczyna miała bardzo silny instynkt. Juz w szkole mówiła, ze na studia nie idzie, wychodzi za mąż, będą dzieci, a mąż będzie pracował. I chyba jest z tym szczęśliwa, a to najwazniejsze

ja też tak chciałam kiedy miałam przebłyski `chcę mieć męża, zajmować się domem i dziećmi`, ale.. kiedy rozpadł się mój kolejny poważny związek stwierdziłam, że nigdy nie dam z siebie zrobić kury domowej, bez wykształcenia, doświadczenia, bez możliwości zarabiania własnych pieniędzy.

w tym momencie bałabym się tak postąpić. bo okej, mam tż-ta, ja kocham jego, on kocha mnie, ale tak samo miałam z byłymi, a jednak się rozpadło, więc nigdy nie ma pewności.

jestem sceptycznie nastawiona do takiego podejścia jakie reprezentuje twoja koleżanka. nie zdziwię się jak za parę lat się rozwiodą


a tak apropo mamuniek, którym odwala i zawalają facebooka - ja mam w znajomych przyszłego tatusia, któremu odwala
dzień w dzień zdjęcia: on kupujący wózek, on czytający książkę o niemowlakach, potem zdjęcie maszynki z pokazanych tętnem serca jego żony i przyszłego dziecka [wtffffffffffffkdsjerfkjkd jfkedvk, nie wiem jak to się nazywa ], wypisanie listy zakupów na fb: pieluszki, pajacyki, oliwki, body, wanienka, mydełka, czapeczki, bla bla bla bla, zdjęcie śniadania jakie jego żonka ma w szpitalu [!], zdjęcia innych sprzętów ze szpitala, łóżka, wieszaki, etc [], a wcześniej oczywiście masa masa zdjęć ze ślubu i wesela, nigdy nie widziałam AŻ TYLU zdjęć ze ślubu

potem wyłączyłam jego posty na mojej tablicy, bo ile można
domyślałam się co się będzie działo jak ona już urodzi, ale nie chcę tego widzieć

[KrwawaMary86]

Napisane przez Grin

ja też tak chciałam kiedy miałam przebłyski `chcę mieć męża, zajmować się domem i dziećmi`, ale.. kiedy rozpadł się mój kolejny poważny związek stwierdziłam, że nigdy nie dam z siebie zrobić kury domowej, bez wykształcenia, doświadczenia, bez możliwości zarabiania własnych pieniędzy.

w tym momencie bałabym się tak postąpić. bo okej, mam tż-ta, ja kocham jego, on kocha mnie, ale tak samo miałam z byłymi, a jednak się rozpadło, więc nigdy nie ma pewności.

jestem sceptycznie nastawiona do takiego podejścia jakie reprezentuje twoja koleżanka. nie zdziwię się jak za parę lat się rozwiodą


a tak apropo mamuniek, którym odwala i zawalają facebooka - ja mam w znajomych przyszłego tatusia, któremu odwala
dzień w dzień zdjęcia: on kupujący wózek, on czytający książkę o niemowlakach, potem zdjęcie maszynki z pokazanych tętnem serca jego żony i przyszłego dziecka [wtffffffffffffkdsjerfkjkd jfkedvk, nie wiem jak to się nazywa ], wypisanie listy zakupów na fb: pieluszki, pajacyki, oliwki, body, wanienka, mydełka, czapeczki, bla bla bla bla, zdjęcie śniadania jakie jego żonka ma w szpitalu [!], zdjęcia innych sprzętów ze szpitala, łóżka, wieszaki, etc [], a wcześniej oczywiście masa masa zdjęć ze ślubu i wesela, nigdy nie widziałam AŻ TYLU zdjęć ze ślubu

potem wyłączyłam jego posty na mojej tablicy, bo ile można
domyślałam się co się będzie działo jak ona już urodzi, ale nie chcę tego widzieć

To jeszcze nic. Mój znajomy wstawił na fb albo nk zdjęcie wykonanego testu ciążowego swojej żony. To już usg bym przeżyła ale test ciążowy...litości

To urządzenie to prawdopodobnie kardiotokograf (KTG).

[201803080934]

Napisane przez KrwawaMary86

To jeszcze nic. Mój znajomy wstawił na fb albo nk zdjęcie wykonanego testu ciążowego swojej żony. To już usg bym przeżyła ale test ciążowy...litości

To urządzenie to prawdopodobnie kardiotokograf (KTG).

no przecież trzeba zebrać gratulacje pod zdjęciem obsikanego patyczka
dziękuję za nazwę tego urządzenia

dlatego ja albo blokuję posty na tablicy, albo od razu wywalam ze znajomych takich facebookowych ekshibicjonistów

[mary_poppins]

Napisane przez Oliwiabb

U mnie też obudził się instynkt ( mam 23 lata ) oczywisćie o dziecko się nie starałam ale myślałam o tym, żeby zacząc za jakieś 2 lata kiedy skoncze studia.

Pojechałam na kilka dni do mojego brata, który ma 2 letniego syna (na marginesie to mój chrześniak ) i od razu mi sie odechciało dziecka.
On jest grzeczny, cudnowny i kochany ale caly dzień jest podprządkowny w sumie jemu, cały czas trzeba sie nim zajmować, nie mozna spuszczać z oczu. Po tych kilku dniach zajmowania sie nim bylam naprawde wymęczona, nie wyborażam sobie poki co tego na co dzień

To jest właśnie to, co trochę przeraża w rodzicielstwie również mnie Ten przymus podporządkowania dziecku praktycznie całej rzeczywistości, całego czasu. Z jednej strony żeby nie zwariować trzeba mieć też przestrzeń indywidualną i czas tylko dla siebie, z drugiej - żeby dziecko się dobrze rozwijało powinno się z nim spędzać wiele czasu, i to nie siedząc wspólnie przed telewizorem. Ten przymus ciągłego tworzenia kreatywnych i rozwijających zajęć przy jednoczesnym zachowaniu zdrowia psychicznego i jeszcze relacji z partnerem - musi to być bardzo trudne.

[KrwawaMary86]

Napisane przez Grin

no przecież trzeba zebrać gratulacje pod zdjęciem obsikanego patyczka
dziękuję za nazwę tego urządzenia

dlatego ja albo blokuję posty na tablicy, albo od razu wywalam ze znajomych takich facebookowych ekshibicjonistów

Kolega kiedyś obwieścił ciążę żony radosnym oświadczeniem: "zalałem formę". Dopiero po komentarzach z gratulacjami zorientowałam się o co chodzi, bo z takim ujęciem tematu spotkałam się po raz pierwszy.

---------- Dopisano o 14:35 ---------- Poprzedni post napisano o 14:18 ----------

Napisane przez mary_poppins

To jest właśnie to, co trochę przeraża w rodzicielstwie również mnie Ten przymus podporządkowania dziecku praktycznie całej rzeczywistości, całego czasu. Z jednej strony żeby nie zwariować trzeba mieć też przestrzeń indywidualną i czas tylko dla siebie, z drugiej - żeby dziecko się dobrze rozwijało powinno się z nim spędzać wiele czasu, i to nie siedząc wspólnie przed telewizorem. Ten przymus ciągłego tworzenia kreatywnych i rozwijających zajęć przy jednoczesnym zachowaniu zdrowia psychicznego i jeszcze relacji z partnerem - musi to być bardzo trudne.

Jeśli człowiek nie ma styczności z małym dzieckiem to nie wie co to znaczy być rodzicem. W mojej rodzinie pojawiło się niedawno dziecko i jego mama opowiada mi o urokach macierzyństwa. Chodzi ciągle zmęczona i niewyspana, bo dziecko budzi się co 2 godziny albo i częściej. Jak jej syn w wigilie przespał 5 godzin w nocy to była szczęśliwa. O godzinnej kąpieli należy zapomnieć. Pozostaje tylko bardzo szybki prysznic. Generalnie cokolwiek by nie robiła (sprzątanie, gotowanie) robi szybko, bo nie wiadomo czy w połowie gotowania nie będzie musiała przerwać i nakarmić, przewinąć oraz ponownie uśpić synka. Jeśli się nie ma z kim dziecka zostawić to praktycznie nigdzie nie można wyjść. Nawet głupie zakupy w spożywczaku to nie lada wyczyn jeśli trzeba ciągnąc z sobą wózek z dzieckiem a co gorsza z płaczącym, głodnym dzieckiem.

[Skrzacik3]

Napisane przez magdalena0610

W tym roku skończę dopiero 19 lat, jeszcze szkoły nie skończyłam, nie pracuję, mieszkam z rodzicami...Wszystko to, co nie pozwala mi jeszcze na posiadanie dziecka ale...ale mimo tego od jakiegoś czasu myślę o tym bardzo intensywnie. Nie myślę o konsekwencjach, nie myślę o tym , że zawalę szkołę, że to zmieni życie moje i mojego partnera... po prostu chce. Poźniej uświadamiam sobie, że to jeszcze nie czas, że trzeba jakoś sie ustatkować ale po jakimś czasie tamte mysli znowu wracaja. Czasami nie wiem czy to tylko moja zachcianka czy na prawdę jestem gotowa na macierzyństwo. Co o tym myslicie?

Jakiś czas temu był fajny odcinek w Rozmowach w Toku. Nie oglądam, ale przypadkiem na niego trafiłam i obejrzałam.
Były dwie dziewczyny -nie jestem pewna wieku: 16 lat, które bardzo pragnęły mieć dziecko. Polecam odszukanie, znalezienie...
Matki pozwalały im współżyć z chłopakiem w pokoju obok -bo zakazany owoc smakuje najlepiej.
Dziewczyny dostały laleczki -dzidziusie. Te takie które płaczą z jakiegoś powodu... Interaktywne? Nie wiem jak się nazywają

Wniosek jednej podam: Słowa (mniejwięcej) przed eksperymentem: Mi wystarczą 4 godziny snu, dam radę. Opiekowałam się dziećmi znajomymi.
Słowa (mniejwięcej) po eksperymencie: Ja CHCĘ SPAAAAAAĄĆ! Odłożę tą sprawę na później
Nigdy nie wiesz, czy Twoje dziecko będzie ślicznie przesypiało całą noc, czy też będzie się budziło co dwie godziny...

Sądzę, ze jak najbardziej jesteś gotowa na macierzyństwo. Bo teraz masz najlepszy moment na rodzenie dzieci. I on potrwa, długo, uwierz mi Męczące to jest. Chcesz być spełniona, wiedzieć że ktoś Cię kocha i jest zależny od Ciebie.
Po tym odcinku powinna Ci się lampka zapalić, uświadamiając Cię na czym Ci naprawdę zależy. Przy okazji trochę zabawne fragmenty były

Pomyśl -załóżmy, że będzie grzeczne dziecko. Nie zawalisz szkoły (liceum, tak?) Pójdziesz na studia? Do innego miasta? Kto się dzieckiem będzie opiekował? Jak będziesz na zajęciach? Jak Twój facet zarobi na Was troje? (a jak będziesz miała bliźniaki??? ), wynajem, opłaty, jedzenie, pieluchy, to kosztuje (wózek, łóżko, zawsze można od kogoś pożyczyć, wziąść, jakieś ciuszki też, ale też jakieś nowe by się przydały, nie?) Inna wersja: zostajesz z rodzicami (jego, swoimi), na ich utrzymaniu, męzczyzna coś pieniążków też daje na dziecko i zbiera na wspólną przyszłość... Masz miejsce na łóżeczko, wózek?

Nie myślisz o konsekwencjach. Ale zastanów się. Siadz przed sobą i nawet na kartce napisz sobie co byłoby potrzebne. Zaplanuj. Praca u Ciebie -czy wchodziłaby w grę, czy zostajesz cały czas w domu z dzieckiem -czy takie życie chcesz?

Kolejne pytanie -czy Twój partner pozwoli na zapłodnienie? Niektórzy myślą mądrzej od kobiety w tych sprawach. Ciekawe jaki masz egzemplarz

Obejrz sobie proszę jakoś ten odcinek. Psychicznie inaczej się nastawisz, z fizycznym komfortem będzie trudniej

[KrwawaMary86]

Weź pod uwagę jeszcze jedną kwestię - co jeśli ciąża będzie zagrożona? Z doświadczenia mojej koleżanki wiem, że leki na podtrzymanie ciąży nie kosztują mało. W dodatku wtedy czeka Cię wielomiesięczne leżenie w łóżku. Nie będziesz mogła nigdzie wyjść.

[GhostInTheFog]

Napisane przez Grin

jestem sceptycznie nastawiona do takiego podejścia jakie reprezentuje twoja koleżanka. nie zdziwię się jak za parę lat się rozwiodą

Ja też nie zgodziłabym się na taki układ, bo mnie przeraża to, ze mogę być zupełnie zależna od faceta. Mam ręce, głowę i chcę sama zarabiać.

Ale w przypadku mojej koleżanki model jak na razie się sprawdza. Oboje zakochani, on pracuje, ona w domu, czasem ją widzę z wózkiem na mieście. I oby tak dalej. Poza tym z tego, co wiem są bardzo wierzący, wiec to tez pewnie jakiś wpływ ma.

Niektórzy ludzie po prostu chcą tak żyć, umieją i pozostaje im życzyć powodzenia.

Ja na święta miałam na jeden dzień dwoje urwisów mojej kuzynki. 5 lat i 2 latka. Po raz kolejny utwierdziłam się, ze macierzyństwo jest nie dla mnie. Trzeba mieć oczy dookoła głowy, chodzić za tymi dzieciakami. Podziwiam ludzi, którzy tego chcą, a szczególnie w młodym wieku. Ja, jako osoba chodząca własnymi ścieżkami i kochająca spokój zadbam o to, aby pozostać bezdzietną

[KrwawaMary86]

Napisane przez GhostInTheFog

Ja też nie zgodziłabym się na taki układ, bo mnie przeraża to, ze mogę być zupełnie zależna od faceta. Mam ręce, głowę i chcę sama zarabiać.

Ale w przypadku mojej koleżanki model jak na razie się sprawdza. Oboje zakochani, on pracuje, ona w domu, czasem ją widzę z wózkiem na mieście. I oby tak dalej. Poza tym z tego, co wiem są bardzo wierzący, wiec to tez pewnie jakiś wpływ ma.

Niektórzy ludzie po prostu chcą tak żyć, umieją i pozostaje im życzyć powodzenia.

Ja na święta miałam na jeden dzień dwoje urwisów mojej kuzynki. 5 lat i 2 latka. Po raz kolejny utwierdziłam się, ze macierzyństwo jest nie dla mnie. Trzeba mieć oczy dookoła głowy, chodzić za tymi dzieciakami. Podziwiam ludzi, którzy tego chcą, a szczególnie w młodym wieku. Ja, jako osoba chodząca własnymi ścieżkami i kochająca spokój zadbam o to, aby pozostać bezdzietną

Chyba, że nagle dopadnie Cię instynkt macierzyński

[mogg]

myślę, że młode dziewczyny czytaja bloga pewnej 21latki ktora to "świadomie" zaszła w ciążę - przynajmniej tak twierdzi i myślą, że to takie sweet.
Nie wiedzą ile kosztuje mleko, pampersy, ubranka, ile dziecku trzeba poświęcić czasu, rezygnację z pewnych rzeczy itp.
Ja mam 27 lat i nie czuję się jeszcze dojrzała na posiadanie dzieci i nie wiem czy kiedyś to się zmieni. Dla mnie to ogromna odpowiedzialność i pewna rewolucja w moim życiu. Nie pośpimy sobie z Tż do 12 w sobotę, nie będziemy mogli sobie piwka wypić, wyjść na ciacho i kawkę czy do knajpy. Rodzice nie mieszkają w tym samym mieście żeby np. chociaż na godzinkę czy dwie się zająć dzieckiem raz na jakiś czas. Chcemy z Tż zwiedzać, podróżować, wyszaleć się, ustatkować sytuację materialną i mieszkaniową. Jak kiedyś poczuję instynkt macierzyński to może kto wie .. mam od 2 miesięcy kota i jak widzę ile ten właśnie kto potrzebuje uwagi ( taaak kot ) to ja dziękuję bardzo , dziecko potrebuje je 1000 razy barzdziej.

[KrwawaMary86]

Napisane przez mogg

myślę, że młode dziewczyny czytaja bloga pewnej 21latki ktora to "świadomie" zaszła w ciążę - przynajmniej tak twierdzi i myślą, że to takie sweet.
Nie wiedzą ile kosztuje mleko, pampersy, ubranka, ile dziecku trzeba poświęcić czasu, rezygnację z pewnych rzeczy itp.
Ja mam 27 lat i nie czuję się jeszcze dojrzała na posiadanie dzieci i nie wiem czy kiedyś to się zmieni. Dla mnie to ogromna odpowiedzialność i pewna rewolucja w moim życiu. Nie pośpimy sobie z Tż do 12 w sobotę, nie będziemy mogli sobie piwka wypić, wyjść na ciacho i kawkę czy do knajpy. Rodzice nie mieszkają w tym samym mieście żeby np. chociaż na godzinkę czy dwie się zająć dzieckiem raz na jakiś czas. Chcemy z Tż zwiedzać, podróżować, wyszaleć się, ustatkować sytuację materialną i mieszkaniową. Jak kiedyś poczuję instynkt macierzyński to może kto wie .. mam od 2 miesięcy kota i jak widzę ile ten właśnie kto potrzebuje uwagi ( taaak kot ) to ja dziękuję bardzo , dziecko potrebuje je 1000 razy barzdziej.

Masz może linka do tego bloga albo wiesz jak go znaleźć? Podeślesz na priv? Zaciekawił mnie.

Ja też mam 27 lat i zbyt wiele przyzwyczajeń, z których jak na chwilę obecną nie chcę rezygnować. Uwielbiam spać

[kasica6662]

Widzisz znałam taką jedną co dzidziusia chciała i wpadkę zaliczyła w wieku 20 lat chyba- szybki ślub, bo jak to dziecko i ślubu nie ma?! Skandal! Potem poród- non stop zajmowanie się dzieckiem i co ? Nagle wyskoczyła że ma depresję poporodową, bo się naczytała w necie. I co mówiła swojej rodzinie? Że dziecko to był błąd, bo dupę nosi, a tu nie ma lekko trzeba zajmować się bobasem. Sorry potrafisz wziąć odpowiedzialność na siebie i malucha? Skoro teraz nie myślisz o konsekwencjach? Radzę znaleźć sobie pracę, zająć sobie czas, a swój ewentualny śmieszny instynkt macierzyński zadowolić zwierzakiem (lepiej jakimś chomikiem, bo sądzę, że psa możesz odstawić bardzo szybko)...

[Marudna Krolewna]

Ja myślę, że taki masz po prostu cykl - zwróć uwagę czy bardziej Ci się dziecko nie marzy w dni płodne..

[Karinio]

Napisane przez mary_poppins

Nie ma niczego złego w tym, że się CHCE dziecka, nawet w takim wieku. Nie sądzę, by ktokolwiek przed pierwszym dzieckiem zdawał sobie realnie sprawę z ogromu obowiązków, jakie na niego spadną - przecież 30-latka-pierworódka też nie ma żadnego doświadczenia i też może jej się wydawać, że dziecko to okrągły brzuszek, kolorowe śpioszki i śpiewanie kołysanek. Różnica jest taka, że człowiek dorosły i odpowiedzialny, myślący, nie podejmie takiej decyzji pod wpływem emocji, z podejściem na zasadzie "ludzie pomogą, jakoś to będzie". Zrzucanie takiej odpowiedzialności na rodziców i pozostanie bez zaplecza finansowego chociażby, to ogromny błąd i egoizm, który świadczy o zupełnym braku gotowości na założenie rodziny. Słowo daję, że jakby moja hipotetyczna córka chodząca do technikum, nieposiadająca żadnego zawodu i planu na realne życie, zaszła w ciążę "bo po prostu chciała", to bym ją chyba odstawiła do domu samotnej matki albo do domu ojca dziecka, coby się nauczyła brać odpowiedzialność za swoje "dorosłe" decyzje.

Zgadzam się,aczkolwiek nie jestem pewna co do ostatniego zdania jakbym postąpiła.

Napisane przez tyene

Mi relacje porodowe tylko zaostrzają apetyt.

Nawet te kilku godzinne??

Napisane przez Oliwiabb

U mnie też obudził się instynkt ( mam 23 lata ) oczywisćie o dziecko się nie starałam ale myślałam o tym, żeby zacząc za jakieś 2 lata kiedy skoncze studia.

Pojechałam na kilka dni do mojego brata, który ma 2 letniego syna (na marginesie to mój chrześniak ) i od razu mi sie odechciało dziecka.
On jest grzeczny, cudnowny i kochany ale caly dzień jest podprządkowny w sumie jemu, cały czas trzeba sie nim zajmować, nie mozna spuszczać z oczu. Po tych kilku dniach zajmowania sie nim bylam naprawde wymęczona, nie wyborażam sobie poki co tego na co dzień

Ja mam prawie 2 latka w domu

Napisane przez Grin

a tak apropo mamuniek, którym odwala i zawalają facebooka - ja mam w znajomych przyszłego tatusia, któremu odwala
dzień w dzień zdjęcia: on kupujący wózek, on czytający książkę o niemowlakach, potem zdjęcie maszynki z pokazanych tętnem serca jego żony i przyszłego dziecka [wtffffffffffffkdsjerfkjkd jfkedvk, nie wiem jak to się nazywa ], wypisanie listy zakupów na fb: pieluszki, pajacyki, oliwki, body, wanienka, mydełka, czapeczki, bla bla bla bla, zdjęcie śniadania jakie jego żonka ma w szpitalu [!], zdjęcia innych sprzętów ze szpitala, łóżka, wieszaki, etc [], a wcześniej oczywiście masa masa zdjęć ze ślubu i wesela, nigdy nie widziałam AŻ TYLU zdjęć ze ślubu
potem wyłączyłam jego posty na mojej tablicy, bo ile można
domyślałam się co się będzie działo jak ona już urodzi, ale nie chcę tego widzieć

Omg

Napisane przez KrwawaMary86

To jeszcze nic. Mój znajomy wstawił na fb albo nk zdjęcie wykonanego testu ciążowego swojej żony. To już usg bym przeżyła ale test ciążowy...litości

To urządzenie to prawdopodobnie kardiotokograf (KTG).

Nieźle

Napisane przez KrwawaMary86

Kolega kiedyś obwieścił ciążę żony radosnym oświadczeniem: "zalałem formę". Dopiero po komentarzach z gratulacjami zorientowałam się o co chodzi, bo z takim ujęciem tematu spotkałam się po raz pierwszy.

Omg poraz 3 Ludzie to mają pomysły.

[201605300922]

Ja mam 20 lat, też mam czasem fazy pt. ,,borze sosnowy jaki słodki bobasek", też czasami sobie myślę, że dziecko byłoby fajne, zwłaszcza jak widzę zdjęcia znajomych, które się już rozmnożyły. W ogóle rzecz jasna takiej możliwości zajścia w ciążę nie biorę pod uwagę, przez najbliższe 8 lat będzie to niemożliwe, ale czasami jakieś tam ukłucie czuję. Także poniekąd to rozumiem. Natomiast kwestia jest taka, że te dzieciaczki to takie są urocze tylko na zdjęciach, o czym posiadaczki dzieci z pewnością mogłyby tutaj wiele napisać. Dzisiaj jechałam autokarem, za mną usiadła kobieta z niemowlęciem, na początku uroczym i roześmianym, no cud miód, zapatrzyłam się jak w obrazek. Tylko że po kwadransie z małego i uroczego Piotrusia wychnął istny szatanek. Takiego darcia nie słyszałam z tak bliska chyba nigdy, o atrakcjach typu ,,kupa w podróży" i akcji ,,przewijanie w autokarze" nie wspomnę. Kobieta miała anielską cierpliwość, fajnie się małym zajmowała, ale tylko usłyszałam jak mówi do męża, że jeszcze nie dojechali na miejsce, a już chciałaby wracać z powrotem, bo ma dość. I myślę, że powinnaś, Autorko, więcej czasu pospędzać z takimi ,,trudnymi" niemowlakami, albo przynajmniej być przy takich bardziej absorbujących 24 godziny, żeby się zniechęcić. Są dzieci, których ani nie słychać, ani nie widać, ale częste są też takie, które praktycznie nie śpią, mają silny lęk separacyjny, są niejadkami i często chorują. Nikt Ci nie da gwarancji, że dostaniesz tę pierwszą wersję, przy której i tak czekałaby Cię życiowa rewolucja.

[kinomaniakowa]

Napisane przez zuuu0

Trochę Ci tu prawie wszyscy pojechali, ale nie martw się
Jestem w 3kl Technikum i w mojej koleżance z klasy też się odezwał instynkt macierzyński. Najpierw zaczęły się jej podobać kobiety w ciąży i myślałam sobie, że też chciałaby tak wyglądać. Mówiła, że chciałaby czuć ruszające się dziecko w jej brzuchu i to jak kopie. Chodziła do sklepów i oglądała wózki, ubranka i inne akcesoria dla noworodków. Tak, że nie jesteś sama.
Mam jednak nadzieje, że zanim robisz ten krok w swoim życiu to skończysz szkołę i ustatkujesz się ze swoim partnerem

też przez jakis czas miałam takie same fascynacje kobietami w ciąży, brzuszkami itp ale bez przesady, o dziecku nie myślałam żeby mieć.. Jakby się trafiło to ok, nic sie nie poradzi na to ale 19 lat to jest jeszcze tak mało ! I dodam od siebie że moja koleżanka też tak samo miała jak Ty i ma nadal ale ma 17 lat

[chwast]

Napisane przez kasica6662

Widzisz znałam taką jedną co dzidziusia chciała i wpadkę zaliczyła w wieku 20 lat chyba- szybki ślub, bo jak to dziecko i ślubu nie ma?! Skandal! Potem poród- non stop zajmowanie się dzieckiem i co ? Nagle wyskoczyła że ma depresję poporodową, bo się naczytała w necie. I co mówiła swojej rodzinie? Że dziecko to był błąd, bo dupę nosi, a tu nie ma lekko trzeba zajmować się bobasem. Sorry potrafisz wziąć odpowiedzialność na siebie i malucha? Skoro teraz nie myślisz o konsekwencjach? Radzę znaleźć sobie pracę, zająć sobie czas, a swój ewentualny śmieszny instynkt macierzyński zadowolić zwierzakiem (lepiej jakimś chomikiem, bo sądzę, że psa możesz odstawić bardzo szybko)...

nie zagalopowałaś się trochę?

[kasica6662]

Napisane przez chwast

nie zagalopowałaś się trochę?

Nie sądzę. Mentalne dziecko nie powinno mieć dzieci, ot tak bo ma zachciankę. A autorka swoją wiadomością o "nie myśleniu jak to będzie" jakoś nie przedstawia obrazu dorosłości. A przykład z zycia

[crippled]

Napisane przez _ema_

Ja miałam fazę na 'o jakie słodkie dzieciaczki', tak po 20stce, po 23 urodzinach przeszło mi do zera. Na szczęście u mnie objawiało się to tylko radością na widok dzieci, ale jakoś nie miałam ochoty sobie dziecka sprawiać Teraz wręcz nie chcę dziecka, za dużo zaczęłam o tym myśleć i za wiele rzeczy do mnie dotarło - choćby to, że nie mogę pokazać innej istotce, w sumie bez własnego rozumu, sumienia i wyczucia, jak żyć, póki sama sobie w 100% tego nie poukładam.

Jakbym czytała o sobie.
Mając ze 23 lata miałam takie ciśnienie na dziecko, że aż mnie to przerażało. Teraz mając prawie 26, własne mieszkanie, prace i wykształcenie nie wyobrażam sobie zajścia w ciąże. Na samą myśl włosy stają mi dęba
Nie mam pojęcia gdzie podział się mój instynkt macierzyński ale podejrzewam, że szybko nie wróci.