Jestem stara i przegrałam życie

[zakonna]

Ja przegrałam noc dzisiaj szłam na siusiu i potknęłam się o mojego własnego psa. Wygrzmociłam w oparcie łóżka i zakończyłam lot na kolanach, budząc przy tym TŻ. Mam siniaki na plecach, na kolanie, w nocy dostałam mini histerii (płacz na przemian ze śmiechem). A finalnie rano jeszcze się pokłóciliśmy z TŻ na ten temat. Fuck.

[ona679]

Napisane przez zakonna

Ja przegrałam noc dzisiaj szłam na siusiu i potknęłam się o mojego własnego psa. Wygrzmociłam w oparcie łóżka i zakończyłam lot na kolanach, budząc przy tym TŻ. Mam siniaki na plecach, na kolanie, w nocy dostałam mini histerii (płacz na przemian ze śmiechem). A finalnie rano jeszcze się pokłóciliśmy z TŻ na ten temat. Fuck.

Faktycznie jesteś przegrana

[_Juliette_]

Napisane przez zakonna

Ja przegrałam noc dzisiaj szłam na siusiu i potknęłam się o mojego własnego psa. Wygrzmociłam w oparcie łóżka i zakończyłam lot na kolanach, budząc przy tym TŻ. Mam siniaki na plecach, na kolanie, w nocy dostałam mini histerii (płacz na przemian ze śmiechem). A finalnie rano jeszcze się pokłóciliśmy z TŻ na ten temat. Fuck.

Bez urazy, ale masz TŻ i twierdzisz, że jesteś przegrana? Dopóki Cię nie tłucze, to o żadnej nieszczęśliwości i przegraniu nie może być mowy.

[201604280909]

Napisane przez zakonna

Ja przegrałam noc dzisiaj szłam na siusiu i potknęłam się o mojego własnego psa. Wygrzmociłam w oparcie łóżka i zakończyłam lot na kolanach, budząc przy tym TŻ. Mam siniaki na plecach, na kolanie, w nocy dostałam mini histerii (płacz na przemian ze śmiechem). A finalnie rano jeszcze się pokłóciliśmy z TŻ na ten temat. Fuck.

Heheheh no to poleciałaś Pies zapewne też był w szoku co ta Pani po nocach wyprawia

Ja dziś doła złapałam pt"moje życie jest do du.py. Nie mam jakiegoś konkretnego powodu, czynnikiem decydującym o pojawieniu sie doła jest @. Wczoraj myślałąm,że mnie rozerwie z bólu. Dziś na szczęście lepiej.

[GrumpyCat]

Napisane przez zakonna

Ja przegrałam noc dzisiaj szłam na siusiu i potknęłam się o mojego własnego psa. Wygrzmociłam w oparcie łóżka i zakończyłam lot na kolanach, budząc przy tym TŻ. Mam siniaki na plecach, na kolanie, w nocy dostałam mini histerii (płacz na przemian ze śmiechem). A finalnie rano jeszcze się pokłóciliśmy z TŻ na ten temat. Fuck.

Ach te psy Już na mnie nie najeżdżaj :P

[zakonna]

Dziewczęta o psa to się zatroszczyłam w pierwszej kolejności, ale jej się akurat nic nie stało. jedyne co, to trochę zdziwiona była.
Juliette, weź pod uwagę to, że ja mam 40 lat i za sobą związek z psychopatą, a potem z alkoholikiem Dopiero od 3 lat jakoś się ta sfera wyprostowała. Co nie znaczy, że jest idealnie.
GrumpyCat, może się jednak do psów przekonasz?

[GrumpyCat]

Napisane przez zakonna

Dziewczęta o psa to się zatroszczyłam w pierwszej kolejności, ale jej się akurat nic nie stało. jedyne co, to trochę zdziwiona była.
Juliette, weź pod uwagę to, że ja mam 40 lat i za sobą związek z psychopatą, a potem z alkoholikiem Dopiero od 3 lat jakoś się ta sfera wyprostowała. Co nie znaczy, że jest idealnie.
GrumpyCat, może się jednak do psów przekonasz?

Chyba niet nie mogę się doczekać kiedy sobie kota sprawię;p Chciałam maine coona ale sfinksy też mi się podobają i fajne w dotyku takie zamszowe No i sierść by po całym mieszkaniu nie latała

[zakonna]

O, ja ostatnio zachorowałam na Devon Rex, poszukaj sobie informacji o tej rasie.

[ama]

Napisane przez zakonna

Dziewczęta o psa to się zatroszczyłam w pierwszej kolejności, ale jej się akurat nic nie stało. jedyne co, to trochę zdziwiona była.
Juliette, weź pod uwagę to, że ja mam 40 lat i za sobą związek z psychopatą, a potem z alkoholikiem Dopiero od 3 lat jakoś się ta sfera wyprostowała. Co nie znaczy, że jest idealnie.
GrumpyCat, może się jednak do psów przekonasz?

Zakonna, naprawdę masz 40 lat? Dziwię się, bo brzmisz tak...młodo Serio, myślałam, że jesteś po dwudziestce.

W ogóle wy tak lecicie z tymi postami, że z godzinę nadrabiałam. Jutro, po dwutygodniowej przerwie, muszę iść do pracy i wyć mi się chce z rozpaczy. Do tego jestem koszmarnie przeziębiona chociaż siedziałam dwa tygodnie w domu, więc nie wiem gdzie mogłam się zarazić. W piątek mam kolosa i nie umiem się zaczac na niego uczyć. Nie potrafię też zabrać się za naukę do matury z biologii i chemii, bo ciągle myślę o tym, że nawet jak jakimś cudem się na medycynę dostanę to i tak nie będe miała pieniędzy żeby na nią pójść, a taka wizja jest dla mnie okropna.Do tego mam maksymalnie wkurzającą kompulsję, ktora przeszkadza mi w codziennym funkcjonowaniu i do tego zwraca uwagę innych, a ja nie wiem jak się tłumaczyć. Szajbą? Nic nie robię tylko jem i oglądam serial. Pamiętacie Buffy, postrach wampirów? W latach 90-tych leciało na polsacie chyba. Zabrałam się za oglądanie tego i jestem już w końcówce 2 sezonu. Serial o licealistce, co zabija wampiry, a jednym romansuje. Sama jestem przerażona sobą. Co najgorsze to mi się naprawdę dobrze ogląda. W kolejce mam już dwa kolejne seriale. Jestem uzależniona

[Lisciolaz Straszliwy]

Napisane przez ama

Zakonna, naprawdę masz 40 lat? Dziwię się, bo brzmisz tak...młodo Serio, myślałam, że jesteś po dwudziestce.

Też byłam zdziwiona . Ciekawe, czy ja za te kilkanaście lat też będę brzmieć młodo . I czy będę taka nieogarnięta, jak teraz .

[zakonna]

z rocznika tak wynika, ALE wyglądam jakieś 10 lat młodziej, a moje życie przypomina życie nieogarniętej 25 latki . Mam dużo zwierząt, zero dzieci, TŻ, który nie jest moim mężem, dużo kredytów i pożyczek. I większość przymusów społecznych w nosie. Poza tym nigdy nie miałam kija w tyłku .

Ja też jutro do pracy, czasami wolałabym rowy kopać...

[ama]

Napisane przez zakonna

z rocznika tak wynika, ALE wyglądam jakieś 10 lat młodziej, a moje życie przypomina życie nieogarniętej 25 latki . Mam dużo zwierząt, zero dzieci, TŻ, który nie jest moim mężem, dużo kredytów i pożyczek. I większość przymusów społecznych w nosie. Poza tym nigdy nie miałam kija w tyłku .

Ja też jutro do pracy, czasami wolałabym rowy kopać...

No wiesz co, jaki z ciebie pasożyt społeczny

[otako]

Napisane przez zakonna

z rocznika tak wynika, ALE wyglądam jakieś 10 lat młodziej, a moje życie przypomina życie nieogarniętej 25 latki . Mam dużo zwierząt, zero dzieci, TŻ, który nie jest moim mężem, dużo kredytów i pożyczek. I większość przymusów społecznych w nosie. Poza tym nigdy nie miałam kija w tyłku .

Ja też jutro do pracy, czasami wolałabym rowy kopać...

Jak dobrze, że nie jesteś ryczącą czterdziestką. Mam nadzieję, że i ja nie będę.

Ja od sylwestra siedzę w domu, mam L4 do środy włącznie i jutro już się wyrywam do pracy, bo dostaję kręćka z tych nudów. No ileż można siedzieć na tyłku Zwolnienie mi wcale nie służy. Mam za dużo wolnego czasu -> za dużo myślę -> dołuję się -> nie mogę spać -> wcale nie odpoczywam.

[zakonna]

A ja lubię mieć wolne gdybym mogła mieć rentę 2 tysiące to bym nie pracowała...

[cvbdsgfdkdssasw]

Napisane przez zakonna

A ja lubię mieć wolne gdybym mogła mieć rentę 2 tysiące to bym nie pracowała...

A wiesz, że ja chyba też:P Ok, fajnie mieć pracę, spełniać się, ale nie oszukujmy się, tylko wybrańcy mogą mieć pracę, którą lubią lub chociaż tolerują. Reszta pracuje, bo musi i nienawidzi swojej pracy.

[otako]

Napisane przez Unperfect

A wiesz, że ja chyba też:P Ok, fajnie mieć pracę, spełniać się, ale nie oszukujmy się, tylko wybrańcy mogą mieć pracę, którą lubią lub chociaż tolerują. Reszta pracuje, bo musi i nienawidzi swojej pracy.

Ja bym zwariowała. No ale jestem skrzywiona, chyba cierpię na pracoholizm i już tęsknię za moimi ludźmi. Tak, nie mam życia poza pracą.

[ama]

Napisane przez Unperfect

A wiesz, że ja chyba też:P Ok, fajnie mieć pracę, spełniać się, ale nie oszukujmy się, tylko wybrańcy mogą mieć pracę, którą lubią lub chociaż tolerują. Reszta pracuje, bo musi i nienawidzi swojej pracy.

To takie smutne i takie bardzo prawdziwe... Ja nie mogę przeżyć, że stało się tak, że wylądowałam na takich studiach i czeka mnie przyszłość w znienawidzonej pracy. A że życia prywatnego nie mam (mam prawie 25 lat i na randce nie byłam, mam 2 przyjaciółki, ale obie za granicą) - co zresztą wcale mnie tak nie smuci, bo ja generalnie nie ma potrzeb towarzyskich, to straszną pustką wieje.

[kolorowo_]

Cześć looserki, można dołączyć do tego elitarnego grona?

Mam 24 lata, skończyłam architekturę wnętrz, pracuję w cenionym biurze projektowym, mam świetnego faceta, ładne mieszkanko, mądrego psa...

Żartowałam!

Mam 24 lata, ale zamiast wymarzonej architektury wnętrz skończyłam dziennikarstwo, a dokładniej PR (ale ale! tylko licencjat, żeby nie było zbyt kolorowo), choć tak właściwie, to tylko skończyłam zajęcia można rzec, bo pracy jeszcze nie obroniłam, a nawet nie napisałam Studia te były jedną z największych pomyłek mojego życia, co ściska tyłek jeszcze bardziej ze względu na fakt, że poszło na nie ładnych kilkanaście tysięcy zł. Myślę, że za te pieniądze mogłabym mieć całkiem zgrabne cycki, a tak nie dość, że studia g*wno warte, to nadal jestem płaska jak deska. A nie, przepraszam, mogłabym mieć cycki, gdyby to była moja kasa, ale za studia płacili rodzice... Czy muszę coś jeszcze dodawać?
Lecimy dalej! Faceta nie mam, bo i jak mam mieć, skoro od 5 lat jestem beznadziejnie zakochana w swoim byłym? W chwilach "uśpienia" spotykałam się z różnymi amantami (trzech ich było), ale za każdym razem i tak od początku wiedziałam, że nic z tego nie będzie, więc nie wiem po co marnowałam ich i swój czas. Żeby było śmieszniej, gdy ex dawał mi do zrozumienia, że nadal mu zależy, ja nie reagowałam (WTF?!), aż w końcu chyba odpuścił i zdaje się, że z kimś się spotyka. Ja natomiast wbrew rozumowi żyję ze stale niegasnącą nadzieją, że odjedziemy razem w stronę zachodzącego słońca i będziemy żyli długo i szczęśliwie. Jak to mówią, nadzieja umiera ostatnia! Ha ha ha.

Pracy obecnie nie mam, ale szukam, choć bez przekonania, bo nie szukam niczego konkretnego (nie chcę pracować w zawodzie), a nie wiem jak dążyć do tego, co chciałabym robić, bo wydaje mi się to abstrakcyjne.
Mieszkam z mamą, z którą się nie dogaduję (to akurat mało powiedziane) i nawet psa nie mam. Może to wszystko nie brzmi aż tak fatalnie, ale naprawdę mam poczucię, że zmarnowałam najlepsze lata. Gdyby nie moje pogodne usposobienie, natura Wodnika i ogólny chill, pewnie dawno strzeliłabym sobie w łeb. A tak to wiodę moje przegrane życie z niepojętym uśmiechem na gębie i wciąż wierzę, że zawojuję świat

Mówiąc w skrócie, jestem optymistką i myślałam, że mogę wszystko. Ale się przeliczyłam

Nadaję się?

[otako]

Jak natura Wodnika, to chyba niedługo już będzie 25 na liczniku, a nie 24, co?

[kolorowo_]

Trochę sobie dodałam za miesiąc i parę dni kończę 24

[201604280909]

kolorowo_ spodobałaś mi się Miłość od pierwszego przeczytania


Musze sie uczyc. Nie chce mi sie.

[ama]

Kolorowo, witaj

[201705080934]

Napisane przez kolorowo_

Studia te były jedną z największych pomyłek mojego życia, co ściska tyłek jeszcze bardziej ze względu na fakt, że poszło na nie ładnych kilkanaście tysięcy zł. Myślę, że za te pieniądze mogłabym mieć całkiem zgrabne cycki, a tak nie dość, że studia g*wno warte, to nadal jestem płaska jak deska.

Rozbroiłaś mnie

(Właśnie zdałam sobie sprawę, że biję swoje własne rekordy. Nie podejrzewałam się o takie tempo pisania postów na forum. Cóż, natura uzależnieniowca :P )

[kolorowo_]

Napisane przez Baby_Spice

kolorowo_ spodobałaś mi się Miłość od pierwszego przeczytania


Musze sie uczyc. Nie chce mi sie.

Spłonęłam rumieńcem
Król Julian rzekłby odważnie "Mała, polubiłem Cię!", więc i ja powiem, że wyczuwam jakoby fajna babka z Ciebie była! Dlatego ucz się, bo może chociaż Tobie uda się wygrać życie, nie wszystko stracone

Napisane przez ama

Kolorowo, witaj

Witam serdecznie



Właśnie skończyłam ćwiczyć, ale żeby dodać sobie animuszu i nie zasłabnąć, w międzyczasie podjadałam paluszki. Powiem Wam, że działa, od razu lepiej się ćwiczy młócąc coś w paszczy!

[201604280909]

Napisane przez Rany Koguta

Rozbroiłaś mnie

(Właśnie zdałam sobie sprawę, że biję swoje własne rekordy. Nie podejrzewałam się o takie tempo pisania postów na forum. Cóż, natura uzależnieniowca :P )

Tamten zacytowany fragment również mnie rozbroił, wymiata

Napisane przez kolorowo_

Spłonęłam rumieńcem
Król Julian rzekłby odważnie "Mała, polubiłem Cię!", więc i ja powiem, że wyczuwam jakoby fajna babka z Ciebie była! Dlatego ucz się, bo może chociaż Tobie uda się wygrać życie, nie wszystko stracone



Witam serdecznie



Właśnie skończyłam ćwiczyć, ale żeby dodać sobie animuszu i nie zasłabnąć, w międzyczasie podjadałam paluszki. Powiem Wam, że
działa, od razu lepiej się ćwiczy młócąc coś w paszczy!

Niech żyje Król Julian!!! Nie ma jak na starość zdziecinnieć
Ja bym nie polecała szamać podczas ćwiczeń, bo można się zadławić. Lepiej w przerwie między seriami jak już trzeba


Jak tam nowy dzień laski? Mi dziś się wstało dość dobrze.
Obserwuje bacznie znajomych którzy mnożą się i zaręczają, mają w miarę dobrą pracę, czasem kupują mieszkania. Zwłaszcza w okolicy świąt wyżej wymienione tendencje się nasilają. Jestem z tż pare lat ale już nikt nas nie pyta kiedy sie ogarniemy, chyba wszyscy postawili na nas krzyżyk Cieszy mnie to, nie stać mnie na buty skórzane na zime nie mówiąc o reszcie.

[ZawzietyRudzielec]

hej laski. Pytanie. Nie wiem czy dziś/wczoraj coś przegrałam czy wygrałam. Ale pierwszy raz w życiu się zdobyłam na odwagę by się komuś porządnie wygadać z kontynuacją historii że tak powiem, bo zwykle jak mi puszczą nerwy i zacznę się komuś żalić to po tym epizodzie uciekam gdzie pieprz rośnie bo się czuję taka narażona na coś, odkryta... nienormalne wiem I zwykle olewam ich "lubię cię", "zależy mi na tobie", "cieszę się że mi zaufałaś" i "możesz na mnie liczyć". A tu niespodzianka, gadam i gadam i to do osoby którą znam 4 miesiące. Tyle że ta osoba rozwaliła mnie swoją spostrzegawczością, uwagą i zainteresowaniem i jakoś tak wyszło, poza tym mam podobno się uczyć ufać ludziom tak...?

Czy to możliwe, że uwierzenie nareszcie w to, co już cztery lata temu wmawiali mi psycholodzy (że jestem DDD i słowa/obelgi/nakazy i zakazy rodziców to NIE jest niepodważalna świętość), ma aż takie skutki i wpływ na zmianę podejścia do siebie i ludzi...?

Bo zaczynam się bać, że to jest tylko takie "hurra, wiem o co chodzi!!!", chwilowy pseudooptymizm, i właśnie w tym momencie zrażam do siebie nadmierną wylewnością kolejną osobę w moim życiu.


... O_O

[ytaaa]

kolorowo_ ja też mam podobną sytuację ze studiami jak ty. Nawet przyszło mi pismo, że mam szybko oddać indeks i wyznaczyć termin oddania pracy, bo jak nie to mnie wywalą. W ramach wdzięczności będą mogli znowu mnie przyjąć na ostatni semestr i wtedy będę mogła się obronić. Mam nadzieje, że nie będą mi aż takich problemów robić. Tylko muszę wybrać się w tym tygodniu, bo jak tak będę czekać to mnie naprawdę wywalą. Nie chcę mi się iść do mojego wrednego i chamskiego promotora



Ja mam dziś rozmowę o pracę, ale to chyba nie dla mnie. Pewnie wrócę z gorzej zwalonym humorem .

[ona679]

A ja myślałam, że jestem stara :P

[mikia20]

Witam nowe przegrane. W kupie raźniej, kupy nikt nie ruszy

Napisane przez ZawzietyRudzielec

hej laski. Pytanie. Nie wiem czy dziś/wczoraj coś przegrałam czy wygrałam. Ale pierwszy raz w życiu się zdobyłam na odwagę by się komuś porządnie wygadać z kontynuacją historii że tak powiem, bo zwykle jak mi puszczą nerwy i zacznę się komuś żalić to po tym epizodzie uciekam gdzie pieprz rośnie bo się czuję taka narażona na coś, odkryta... nienormalne wiem I zwykle olewam ich "lubię cię", "zależy mi na tobie", "cieszę się że mi zaufałaś" i "możesz na mnie liczyć". A tu niespodzianka, gadam i gadam i to do osoby którą znam 4 miesiące. Tyle że ta osoba rozwaliła mnie swoją spostrzegawczością, uwagą i zainteresowaniem i jakoś tak wyszło, poza tym mam podobno się uczyć ufać ludziom tak...?

Czy to możliwe, że uwierzenie nareszcie w to, co już cztery lata temu wmawiali mi psycholodzy (że jestem DDD i słowa/obelgi/nakazy i zakazy rodziców to NIE jest niepodważalna świętość), ma aż takie skutki i wpływ na zmianę podejścia do siebie i ludzi...?

Bo zaczynam się bać, że to jest tylko takie "hurra, wiem o co chodzi!!!", chwilowy pseudooptymizm, i właśnie w tym momencie zrażam do siebie nadmierną wylewnością kolejną osobę w moim życiu.


... O_O

Zdecydowanie wygrałaś. Po pierwsze na coś się odważyłaś, po drugie okazało się że to była dobra decyzja :yes: Ja po wielu porażkach, kiedy zaufałąm a potem okazało się że to była bardzo NIEdobra decyzja totalnie się odizolowałam i co ciekawsze... całkiem mi z tym dobrze. Oprócz kontrolnego marudzenia że nie mam z kimś iść na imprezę, ale ogólnie to jest ok.

Widzę że wiele z nas zmaga się z traumami z przeszłości. Jak zachować zdrowy rozsądek i z jednej strony poukładać wszystko sobie a z drugiej nie pozwolić żeby niektóre rzeczy decydowały o naszym życiu? Nie jestem DDA/DDD, chodzi o coś innego, ale mechanizm chyba jest podobny

A tak z przyjemniejszych rzeczy. Kupiłam sobie książkę Jamiego America o amerykańskim żarciu. Zrobiłam wczoraj hamburgery z pierwszego przepisu i przepadlam

[otako]

Napisane przez ZawzietyRudzielec

hej laski. Pytanie. Nie wiem czy dziś/wczoraj coś przegrałam czy wygrałam. Ale pierwszy raz w życiu się zdobyłam na odwagę by się komuś porządnie wygadać z kontynuacją historii że tak powiem, bo zwykle jak mi puszczą nerwy i zacznę się komuś żalić to po tym epizodzie uciekam gdzie pieprz rośnie bo się czuję taka narażona na coś, odkryta... nienormalne wiem I zwykle olewam ich "lubię cię", "zależy mi na tobie", "cieszę się że mi zaufałaś" i "możesz na mnie liczyć". A tu niespodzianka, gadam i gadam i to do osoby którą znam 4 miesiące. Tyle że ta osoba rozwaliła mnie swoją spostrzegawczością, uwagą i zainteresowaniem i jakoś tak wyszło, poza tym mam podobno się uczyć ufać ludziom tak...?

Czy to możliwe, że uwierzenie nareszcie w to, co już cztery lata temu wmawiali mi psycholodzy (że jestem DDD i słowa/obelgi/nakazy i zakazy rodziców to NIE jest niepodważalna świętość), ma aż takie skutki i wpływ na zmianę podejścia do siebie i ludzi...?

Bo zaczynam się bać, że to jest tylko takie "hurra, wiem o co chodzi!!!", chwilowy pseudooptymizm, i właśnie w tym momencie zrażam do siebie nadmierną wylewnością kolejną osobę w moim życiu.


... O_O

Ja podziwiam.
Sama nie mam odwagi mówić głośno o tym co czuję, co mnie martwi, co mi przeszkadza, co mi leży na wątrobie. Od października zbieram się na pewną poważną rozmowę i za każdym razem znajduję sobie kolejną wymówkę dlaczego tym razem się nie udało. A tak naprawdę jestem dupa wołowa i tyle. Bo każda okazja może być dobra...