Mój mąż chce abym SCHUDŁA !

[emma8]

Dla mnie wnioski z tego co pisze autorka są oczywiste- faceta podniecają drobne kobitki. Wierzę też w to że kocha autorka, ale myślę że chce zmienić ją na swoją modłę i pod pretekstem "przecież sama tego chciałaś" chce ją odchudzić. Rozumiem jak się czujesz i że to musi być dla Ciebie bardzo upokarzające. Chociaż z drugiej strony w pewnym sensie rozumiem Twojego męża, mój TŻ jest szczupły, a mi wcześniej podobały się typowe "niedźwiedzie". Ale nie przeszkodziło mi to w zakochaniu się w nim na zabój. Przyznaję też że staram się trochę go zachęcić do jedzenia żeby utył te parę kilo i w sumie nie widzę w tym strasznej zbrodni, aczkolwiek nie chodzę za nim, nie pilnuje czy zjadł dzisiaj wystarczającą liczbę kalorii, nie obrażam się że nie chce zjeść kolejnego kawałka pizzy, tego nie jestem w stanie zrozumieć. Co do porno to faktycznie raczej wybieram tych potężniejszych facetów, ale mojego TŻ nie zamieniłabym na żadnego innego.

[piniata]

a ja jestem ciekawa co wyjdzie z waszej rozmowy,widze ze juz zaczyna sie jakies podburzanie wizazowe i robienie masakry.wiadomo nie jest milo w takiej chwili na pewno i jak sie wie ze sie ma nadprogramowe kilogramy a facet oglada chude kije w internecie to moze byc kobiecie przykro,ale tez trzeba brac poprawke na to co faceci sobie "internetuja",szczego lnie ze z opisu wynika ze masz fajnego,troszczacego sie i pomagajacego Ci w odchudzaniu faceta.chyba malo ktory facet ma jeden okreslony typ urody,wiec w internecie oglada cos czego nie ma w domu.nie nakrecaj sie tylko i mu WSZYTSKO powiedz,o tym ze obawiasz sie juz nawet ciazy przez to co zobaczylas u niego,szczerze i spokojnie.a potem razem na winko i do wyrka

[Hultaj]

jeśli chodzi o wątek znaleziony w wyszukiwarce i zapytanie o odchudzenie dziewczyny to przesadzasz.
Temat mu się wyśwetlił to z ciekawości go przejrzał, a pytanie mógł zadać bo np. zastanawiał się, jak zacząć z Tobą rozmowę. Ja np. teraz wyświetlam Twój wątek a wcale nie mam zamiaru nikogo odchudzać.

[201705080934]

Zazdroszczę faceta. Chciałabym mieć kogoś, kto tak by mnie wspierał i szukał rozwiązania moich problemów. Jakbym się natknęła na "jak naprostować pokręconą dziewczynę", to byłabym mu wdzięczna za staranie i szczerze wzruszona.
Autorko, może w Waszej relacji są jakieś inne kłopoty, skoro nie czujesz się przy nim bezpiecznie i podejrzewasz o brak akceptacji?

[xwiosnax]

Napisane przez Rany Koguta

Zazdroszczę faceta. Chciałabym mieć kogoś, kto tak by mnie wspierał i szukał rozwiązania moich problemów. Jakbym się natknęła na "jak naprostować pokręconą dziewczynę", to byłabym mu wdzięczna za staranie i szczerze wzruszona.
Autorko, może w Waszej relacji są jakieś inne kłopoty, skoro nie czujesz się przy nim bezpiecznie i podejrzewasz o brak akceptacji?

No właśnie innych kłopotów nie ma. Ogólnie dogadujemy się dobrze, kochamy się i on się o mnie zawsze troszczy.

W tej kwestii zaczął przesadzać, ale ja naprawdę myślałam, że robi to ze względu na mnie. Tak zresztą mi mówił.

Wiem, że muszę z nim porozmawiać, ale zobaczę czy będzie to dzisiaj. Muszę to chyba sobie dobrze przemyśleć wszystko po kolei.

[Chatul]

Napisane przez _ema_

Może jestem pokręcona, ale nie pojmuję tego.
To chyba oczywiste, że o ile facet nie ma jakichś gustów estetycznych odbiegających szeroko od ogólnie przyjętych kanonów piękna, to cechy takie jak waga, figura, włosy, rysy twarzy, jędrność ciała, cera będą właśnie wyznacznikiem atrakcyjności?

Podejrzewam, że autorce wątku chodziło trochę o coś innego. Jasne, że nasz wygląd ma wpływ na to, czy (i jak) jesteśmy atrakcyjni, ale myślę, że w związku nie tylko wygląd powinien mieć wpływ na to, czy jest się atrakcyjnym dla partnera. Zwłaszcza, że w tym wątku rozpatrujemy przypadek, w którym zmiana wyglądu nie jest ani ogromna, ani celowa. Ot, jest wynikiem mniej korzystnej sytuacji życiowej, w której znalazła się autorka.
Ja mam wrażenie, że ona odbiera teraz zachowanie swojego męża, jakby dla niego atrakcyjna i warta zainteresowania była tylko wtedy, gdy jest szczupła albo bardzo aktywnie walczy o szczupłą sylwetkę.

Napisane przez Hultaj

jeśli chodzi o wątek znaleziony w wyszukiwarce i zapytanie o odchudzenie dziewczyny to przesadzasz.
Temat mu się wyśwetlił to z ciekawości go przejrzał, a pytanie mógł zadać bo np. zastanawiał się, jak zacząć z Tobą rozmowę. Ja np. teraz wyświetlam Twój wątek a wcale nie mam zamiaru nikogo odchudzać.

Też racja.

[ewa102]

no cóż.... pan wszedł na wyższy poziom atrakcyjności i tego samego oczekuje od swojej pani a że nie wychodzi to foch i brak ochoty na seks
choć... u mnie w związku brak ochoty na seks [też przytylym kilka kg ] był wynikiem kryzysu/niedomówień/nie rozwiązanych problemów a nie wagi i po rozwiązaniu po mimo tej samej wagi seks wrócił do normy

co do porno - każdy ma jakieś wyobrażenia,zazwyczaj oglada sie to co się najbsrdziej podoba co nie oznacza że inne rzeczy nas nie podniecają - mimo wszystko ja też poczułam się źle gdy odkryłam że mój uwielbia duże biusty i takie ogląda a ja mam tylko B

ale ogólnie to co chciałam Ci najbardziej przekazac że dieta 1300 kcal nie jest dobrą dietą do schudnięcia a prostą drogą do efektu jojo - którą jak sama widzisz już doświadczyłaś.
Chcesz mieć dobrą diete? wpisz w google - dieta redukcyjna sfd, na tamtym forum jest tez dział dla kobiet i sama zobaczysz,że dziewczyny chudną ale na 1700 - 2000 kcal.

a właściwie zacznij od przeczytania tego artykułu:
https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=666690

[Chatul]

Napisane przez xwiosnax

Wiem, że muszę z nim porozmawiać, ale zobaczę czy będzie to dzisiaj. Muszę to chyba sobie dobrze przemyśleć wszystko po kolei.

Przemyślenie sprawy to dobry pomysł Dokładnie zastanów się nad tym, jakie sygnały sama wysyłasz (np. przytyłam i chcę schudnąć), jak może je odczytywać Twój mąż i jak na nie reaguje. Jeśli masz wątpliwości co do tego, czy mąż zachowuje się właściwie i masz podejrzenie, że coś ważnego umknęło Twojej uwadze, zapytaj kogoś zaufanego, kto zna Was dobrze i jest w stanie szczerze powiedzieć, co widzi.
A jak okaże się, że mąż zachowuje się w porządku i zgodnie z tym, czego oficjalnie od niego chcesz (patrz sygnały, które wysyłasz), to i tak masz prawo stwierdzić, że z jakiegoś powodu nie pasuje Ci to. Zmień wtedy wysyłane sygnały i wprost poproś męża, żeby nie podejmował konkretnych działań, bo np. są dla Ciebie przykre i bardziej Cię zniechęcają niż zachęcają do dbania o siebie.

[201705080934]

Napisane przez xwiosnax

No właśnie innych kłopotów nie ma. Ogólnie dogadujemy się dobrze, kochamy się i on się o mnie zawsze troszczy.

W tej kwestii zaczął przesadzać, ale ja naprawdę myślałam, że robi to ze względu na mnie. Tak zresztą mi mówił.

Wiem, że muszę z nim porozmawiać, ale zobaczę czy będzie to dzisiaj. Muszę to chyba sobie dobrze przemyśleć wszystko po kolei.

Kojarzy mi się to z moją znajomą, chudą jak szczapa (nie twierdzę tak z zazdrości o figurę, ona naprawdę wygląda wręcz chorowicie), która katuje się dietą i ćwiczeniami za każdym razem, gdy przybędzie jej kilogram. Zaburzenie odżywiania to jeszcze nie jest, ale blisko. Ta znajoma kiedyś pokazała mi swoje zdjęcia z okresu liceum... Nie mogłam uwierzyć. Zobaczyłam nie nadwagę, ale potężną otyłość.
Czasem kompleksy zyskują nad nami nieracjonalną władzę.

Skąd pomysł, że pomaga Ci nie ze względu na Ciebie?
Poza tym, jak ktoś wyżej napisał, nic złego w tym, że - jeśli może mieć na to wpływ - woli kobietę zdrową i zadbaną niż grubą. Wcale to nie znaczy, że wymieniłby Cię na wychudzoną osiemnastkę.

Spróbuj zracjonalizować swój problem, zanim niesprawiedliwie powiesz mu o parę słów za dużo.

[vigg]

Napisane przez Rany Koguta

Poza tym, jak ktoś wyżej napisał, nic złego w tym, że - jeśli może mieć na to wpływ - woli kobietę zdrową i zadbaną niż grubą. Wcale to nie znaczy, że wymieniłby Cię na wychudzoną osiemnastkę.

Spróbuj zracjonalizować swój problem, zanim niesprawiedliwie powiesz mu o parę słów za dużo.

Jasne - to, że chciałby mieć zadbaną kobietę, nie jest złe. Złe jest to, że on się obraża o to, że ona wraca do domu po robocie, jest głodna i je "nadprogramową" (według niego) kanapkę. Albo o to, że ona nie ma siły poćwiczyć. Zupełnie jakby ona to robiła przeciwko niemu. Że komentuje publicznie ilość jedzenia, jaką ona spożywa. Że zna jej plany dotyczące zgubienia przybyłych niedawno kilogramów, ale to jest i tak dla niego za mało. Wreszcie, że woli obejrzeć sobie pornosa z chudziutką, drobniutką aktorką, niż wziąć się za własną żonę. A przecież w trakcie porządnego seksu można stracić sporo kalorii!

[201705080934]

Napisane przez vigg

Jasne - to, że chciałby mieć zadbaną kobietę, nie jest złe. Złe jest to, że on się obraża o to, że ona wraca do domu po robocie, jest głodna i je "nadprogramową" (według niego) kanapkę. Albo o to, że ona nie ma siły poćwiczyć. Zupełnie jakby ona to robiła przeciwko niemu. Że komentuje publicznie ilość jedzenia, jaką ona spożywa. Że zna jej plany dotyczące zgubienia przybyłych niedawno kilogramów, ale to jest i tak dla niego za mało. Wreszcie, że woli obejrzeć sobie pornosa z chudziutką, drobniutką aktorką, niż wziąć się za własną żonę. A przecież w trakcie porządnego seksu można stracić sporo kalorii!

Brałabym pod uwagę, że on też może reagować w ten sposób, bo ma już w tej sytuacji "współbzika" i nie radzi sobie z nią. Niby nic, ale negatywny wątek ciągnący się tak długo może wykończyć.
Ale zgadzam się, masz rację - wymienione przez Ciebie zachowania są beznadziejne i nie próbuję ich usprawiedliwiać. Mimo to na miejscu Autorki szukałabym sedna, źródła problemu i tak przykrej atmosfery.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez _ema_

Z pewnością zbrodnią jest męczenie się ćwiczeniami i dietami razem z żoną, no bestialstwo
Jak się siebie akceptuje i uważa, że obecna waga jest ok, ewentualnie - można trochę zrzucić ale nie jest źle, to się sprawę stawia jasno 'jestem jaka jestem, ja się sobie podobam i licz się z tym, że się nie zmienię'. A jak się chce schudnąć, to się za to bierze i tyle. Wtedy wszyscy są szczęśliwi i uświadomieni.
A takie coś to robienie facetowi wody z mózgu - jestem gruba, tak bardzo chcę schudnąć, wspieraj mnie kochanie! A jak facet weźmie do serca i pilnuje, bo widzi, że jej brak czasu/siły/silnej woli to tragedia się dzieje, jak on mógł.

fajnie, że nie odpowiedziałaś na moje pytanie, ale w takiej sytuacji odpowiedź jest dla mnie jasna.
schudnięcie to nie jest takie pstryk. czasem trudno się zmotywować, ale bez własnej motywacji nie ma w ogóle sensu próbować, bo można się tylko zniechęcić. autorka ma motywację, ale potrzebowała miesiąca, żeby uporządkować kwestie związane z pracą i zacząć odchudzanie. nawet największe wsparcie NIC nie da, jeśli ktoś nie potrafi się sam zmobilizować. łatwo się pisze ludziom "to weź i to zrób", szczególnie jak sami nie mają problemu z kilogramami. wydawałoby się, że to takie hop siup, ale łatwe nie jest. ja tutaj nie widzę "męczenia się" faceta razem z autorką. ona ma się męczyć, a on tylko dyryguje, ew. foszy się za jakieś "przewinienia".
nie masz też pewności czy autorka się żaliła i "robiła wodę z mózgu facetowi", czy zwyczajnie stwierdziła, że przytyła i będzie się znowu odchudzać. i pilnować to ma się autorka, nie jest 5-letnim dzieckiem, które wymaga myślenia za nią, co i ile ma zjeść.

Napisane przez xwiosnax

Jak jeszcze jakiś czas temu miałam mu ochotę to wszystko wykrzyczeć, tak teraz mam ochotę się nie odzywać, bo im bardziej o tym myślę, tym bardziej skrępowana się czuję...

Tak się czuję jakby taka rozmowa miała być dla mnie jeszcze bardziej upokarzająca niż znalezienie tych filmów i linka.

Bo co ja mam mu powiedzieć: Słuchaj znalazłam porno, i hasła do wyszukiwarki i uważam, że miałam jakiś czas temu racje mówiąc Ci, że pilnujesz mnie i wspierasz głównie dla siebie? Jest mi przykro, że czekasz tylko na moment, aż mnie i moich kilku kilo więcej nie ma, żeby się masturbować przy idealnych blondynkach z figurą tak drobną, że aby mieć taką musiałabym sobie dać wyciąć piersi i orąbać siekierą miednicę?

Po prostu nie wiem jak to powiedzieć by nie poczuć się gorzej... Szczególnie, że wiem, że nawet jeśli tak myśli i czuje to się tego wyprze, bo raczej nie powie mi: no chciałnbym żebyś była 10 kilo lżejsza, taka już mi się nie podobasz, szczególnie jak sam wyglądam bardzo dobrze...

Paranoja to wszystko

A może nic nie mówić tylko powiedzieć mu co znalazłam i zobaczyć jak sam się wytłumaczy...

Szczególnie, że twierdził przynajmniej kiedyś, że porno to ogląda totalnie sporadycznie bo nie potrzebuje. A ja nigdy nie czułam potrzeby go sprawdzać.

ja bym w pierwszej kolejności powiedziała, że sama będę się zajmować swoim żarciem - to raz.
dwa - zapytałabym, co jeśli nie schudnę, bo mi dobrze tak ze sobą (byłabym ciekawa reakcji). i co jeśli w przyszłości przytyję i będę miała problem ze zrzuceniem kilogramów (ciąża lub choroba)?

Napisane przez Grin

mój tż był gruby jak się poznaliśmy, przez rok schudł ponad 20kg. jeśli by znowu przytył, to chciałabym żeby schudł. tylko ja nie cackałabym się z szukaniem porad w google, tylko powiedziałabym wprost - skarbie, przytyłeś, zapisujemy się na siłownię/basen/taniec/cokolwiek, chcę żebyś schudł.
jego by to nie uraziło, mnie by to nie uraziło, a ciebie? wolisz jak potajemnie szuka sposobów na odchudzanie czy byłoby w porządku gdyby ci wprost powiedział, że przytyłaś i on chce, żebyś schudła? tak z ręką na sercu sobie odpowiedz.

autorka ma taką figurę, że wątpię, żeby facet od razu zauważył, ile autorka przytyła. ba, ile i czy w ogóle.

Napisane przez Rany Koguta

Kojarzy mi się to z moją znajomą, chudą jak szczapa (nie twierdzę tak z zazdrości o figurę, ona naprawdę wygląda wręcz chorowicie), która katuje się dietą i ćwiczeniami za każdym razem, gdy przybędzie jej kilogram. Zaburzenie odżywiania to jeszcze nie jest, ale blisko. Ta znajoma kiedyś pokazała mi swoje zdjęcia z okresu liceum... Nie mogłam uwierzyć. Zobaczyłam nie nadwagę, ale potężną otyłość.
Czasem kompleksy zyskują nad nami nieracjonalną władzę.

jeśli katuje się dietą i ćwiczeniami przy +1kg to już są zaburzenia odżywiania.

[201705080934]

Napisane przez skazana_na_bluesa

jeśli katuje się dietą i ćwiczeniami przy +1kg to już są zaburzenia odżywiania.

Może, nie znam się na tym. Wydawało mi się, że jeśli jednak utrzymuje stałą wagę, to jest w granicach normy. Ale nie jestem ekspertem. Gdzie w takim razie jest ta granica?

[apetyczna166]

[QUOTE=Kaja-ja;44480504]Ja nie wiem. Może ja jakaś dziwna jestem... ale co w tym złego, gdyby facet chciał, żebyś schudła "dla niego"? Każdy facet chyba chciałby (no może większość mężczyzn), żeby jego partnerka była atrakcyjna, co zazwyczaj wiąże się ze słowem "szczupła". Więc co w tym złego, że Cię wspierał nie tylko z myślą o Tobie? Jak dla mnie to logiczne... Ty też zmieniłaś jego wygląd (ubrania, włosy itp) i nie wierzę, że pomogłaś mu tylko i wyłącznie z myślą o nim. Na 99% pomyślałaś, że Ty też odczujesz z tego korzyści.


Ja ważę 50 kg i kiedy mój facet powiedział mi żebym się odchudzała to myślałam że nie wiem co mu zrobie. I uważam że już nie miałabym sie z czego odchudzać chyba że z kości na ości. wręcz przeciwnie marzy mi się trochę przytyć. Więc według mnie męzczyzna powinien akceptować swoją kobiete w 100% bo sam ją wybrał to niech teraz nie narzeka. I według mnie autorka ma ładną figurę
i brawa dla niej że miała siłę aby zrzucić kilogramy

[ARAKSJEL]

Napisane przez xwiosnax

A co do dziś to po prostu zostawię mu to otworzone na monitorze i idę się myć. Dam mu chociaż szansę żeby sam się wytłumaczył.

Może lepiej normalnie powiedzieć jak do człowieka ,a nie robić szopki to twój mąż ,a nie dzieciak co ukradł cukierka .

Generalnie to wygląda jak by chłop się wkręcił zbytnio ,stworzył jakiś obraz idealny i dąży do osiągnięcia celu ,a na obrazku są dwie osoby .

[xwiosnax]

Napisane przez ARAKSJEL

Może lepiej normalnie powiedzieć jak do człowieka ,a nie robić szopki to twój mąż ,a nie dzieciak co ukradł cukierka .

Generalnie to wygląda jak by chłop się wkręcił zbytnio ,stworzył jakiś obraz idealny i dąży do osiągnięcia celu ,a na obrazku są dwie osoby .

Ostatecznie nic nie zrobiłam. Zgrzałam mu obiad, zrobiłam herbatę. Jestem miła i zachowuję się normalnie, po prostu obserwuję i myślę.

To absolutnie nie jest tak, że ja robiłam i robię z tego odchudzania nie wiadomo co.

Najpierw nie mogłam się odchudzać (pierwsze lata związku) bo miałam kłopoty ze zdrowiem. Później jak mogłam wzięłam się za siebie. Chudłam wolno, bo tak chciałam, bo przy moich skłonnościach do tycia, dodatkowa skłonność do efektu jojo byłaby zabójcza. W około rok zrzuciłam ponad 20 kg. W czasie tego odchudzania nie biadoliłam. Zdarzyły mi się słabsze dni, czasami miesiące przestoju, ale nie marudziłam tylko spinałam dupkę i szłam do przodu. Później waga się ładnie trzymała prawie 2 lata. Na początku się pilnowałam, robiłam stabilizację. Waga też zastrajkowała, nie chciała zejść niżej, więc stwierdziłam, że póki co wystarczy. Jakoś przez wakacje, pod koniec powiedziałam, że chcę spróbować schudnąć jeszcze trochę, też bez biadolenia. Pobiadolić to ewentualnie przyjaciółce czasami ponarzekałam jak to baba babie. I teraz też powiedziałam: ok, jestem już u siebie na placówce, nie dojeżdżam, nie szkolę się, nie zapierniczam po 12 h, pracuję w normalnych godzinach, zamawiam kartę multisport i nie ma bata, siłownia plus zdrowe odżywianie.

Ja się naprawdę staram i osobiście sama się nie nabawiłam odchudzeniowego bzika. Mam wrażenie, że mój mąż ma go za nas dwoje.

[kinomaniakowa]

Napisane przez xwiosnax

Ostatecznie nic nie zrobiłam. Zgrzałam mu obiad, zrobiłam herbatę. Jestem miła i zachowuję się normalnie, po prostu obserwuję i myślę.

To absolutnie nie jest tak, że ja robiłam i robię z tego odchudzania nie wiadomo co.

Najpierw nie mogłam się odchudzać (pierwsze lata związku) bo miałam kłopoty ze zdrowiem. Później jak mogłam wzięłam się za siebie. Chudłam wolno, bo tak chciałam, bo przy moich skłonnościach do tycia, dodatkowa skłonność do efektu jojo byłaby zabójcza. W około rok zrzuciłam ponad 20 kg. W czasie tego odchudzania nie biadoliłam. Zdarzyły mi się słabsze dni, czasami miesiące przestoju, ale nie marudziłam tylko spinałam dupkę i szłam do przodu. Później waga się ładnie trzymała prawie 2 lata. Na początku się pilnowałam, robiłam stabilizację. Waga też zastrajkowała, nie chciała zejść niżej, więc stwierdziłam, że póki co wystarczy. Jakoś przez wakacje, pod koniec powiedziałam, że chcę spróbować schudnąć jeszcze trochę, też bez biadolenia. Pobiadolić to ewentualnie przyjaciółce czasami ponarzekałam jak to baba babie. I teraz też powiedziałam: ok, jestem już u siebie na placówce, nie dojeżdżam, nie szkolę się, nie zapierniczam po 12 h, pracuję w normalnych godzinach, zamawiam kartę multisport i nie ma bata, siłownia plus zdrowe odżywianie.

Ja się naprawdę staram i osobiście sama się nie nabawiłam odchudzeniowego bzika. Mam wrażenie, że mój mąż ma go za nas dwoje.

ja bym nie mogla siedziec cicho z tymi filmami porno, wojne bym zrobila. Jak moze byc tak w małżeństwie że on zamiast kochac sie z Tobą robi to przed monitorem? Zapytaj go co jest nie tak bo milcząc będzie jeszcze gorzej..

[_ema_]

Napisane przez xwiosnax

Ostatecznie nic nie zrobiłam. Zgrzałam mu obiad, zrobiłam herbatę. Jestem miła i zachowuję się normalnie, po prostu obserwuję i myślę.

To absolutnie nie jest tak, że ja robiłam i robię z tego odchudzania nie wiadomo co.

Najpierw nie mogłam się odchudzać (pierwsze lata związku) bo miałam kłopoty ze zdrowiem. Później jak mogłam wzięłam się za siebie. Chudłam wolno, bo tak chciałam, bo przy moich skłonnościach do tycia, dodatkowa skłonność do efektu jojo byłaby zabójcza. W około rok zrzuciłam ponad 20 kg. W czasie tego odchudzania nie biadoliłam. Zdarzyły mi się słabsze dni, czasami miesiące przestoju, ale nie marudziłam tylko spinałam dupkę i szłam do przodu. Później waga się ładnie trzymała prawie 2 lata. Na początku się pilnowałam, robiłam stabilizację. Waga też zastrajkowała, nie chciała zejść niżej, więc stwierdziłam, że póki co wystarczy. Jakoś przez wakacje, pod koniec powiedziałam, że chcę spróbować schudnąć jeszcze trochę, też bez biadolenia. Pobiadolić to ewentualnie przyjaciółce czasami ponarzekałam jak to baba babie. I teraz też powiedziałam: ok, jestem już u siebie na placówce, nie dojeżdżam, nie szkolę się, nie zapierniczam po 12 h, pracuję w normalnych godzinach, zamawiam kartę multisport i nie ma bata, siłownia plus zdrowe odżywianie.

Ja się naprawdę staram i osobiście sama się nie nabawiłam odchudzeniowego bzika. Mam wrażenie, że mój mąż ma go za nas dwoje.

Podejście jak najbardziej fajne i zdrowe. Teraz pytanie - mówiłas wczesniej mężowi, żeby przestał Cię kontrolowac? Co on na to/jakie efekty?

[xwiosnax]

Napisane przez kinomaniakowa

ja bym nie mogla siedziec cicho z tymi filmami porno, wojne bym zrobila. Jak moze byc tak w małżeństwie że on zamiast kochac sie z Tobą robi to przed monitorem? Zapytaj go co jest nie tak bo milcząc będzie jeszcze gorzej..

Chcę o tym porozmawiać, ale może później. Wpadł do domu, ale pracuje dalej, bo zaczął mu się teraz gorący okres w pracy. Albo później, albo jutro. Ja też potrzebuję trochę ochłonąć.

Napisane przez _ema_

Podejście jak najbardziej fajne i zdrowe. Teraz pytanie - mówiłas wczesniej mężowi, żeby przestał Cię kontrolowac? Co on na to/jakie efekty?

Była taka rozmowa jakieś 2 tygodnie temu kiedy powiedziałam mu, że zaczynam się tak czuć jakby mnie kontrolował. Powiedział, że absolutnie nie ma takiego zamiaru, że on to przecież dla mnie robi, że jak nie chce to nawet nie musze sie dalej odchudzać...

Rozwiążę to w taki sposób, że sama zacznę sobie robić posiłki. Zobaczymy czy to była tylko troska o to, abym miała co w pracy jeść, czy faktycznie kontrola tego ile i co jem.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Rany Koguta

Może, nie znam się na tym. Wydawało mi się, że jeśli jednak utrzymuje stałą wagę, to jest w granicach normy. Ale nie jestem ekspertem. Gdzie w takim razie jest ta granica?

tak w zasadzie jest to dosyć płynna granica, ale pewne zachowania mogą świadczyć, że ktoś ma zaburzenia odżywiania. to jest twoja koleżanka, więc pewnie też nie wszystko widzisz. no i najważniejsze - nie siedzisz w jej głowie, a tutaj "kumuluje się" sporo takich chorych myśli.
część osób, które kiedyś były otyłe i sporo schudły nie mają problemu ze swoją wagą, ale pilnują diety (nie mam na myśli jakiejś radykalnej tylko zwyczajne, sensowne odżywianie). część tych, którzy schudli, panicznie wręcz boją się przytyć. czują taki strach przed dodatkowym kilogramem jak arachnofobik przed pająkiem. a trzeba się jednak liczyć z tym, że u kobiet wahania wagi są normalne. ot, konkretny dzień cyklu czy zwyczajnie ostatnimi czasy jadło się za dużo soli - trochę wody zmagazynowane. druga kwestia - czy dziewczyna ma bmi w normie,a może ma lekką niedowagę?
trzecia kwestia - czy ma problem z jedzeniem jakiś grup produktów? czy myśli obsesyjnie o swoim wyglądzie? o tym, co będzie jadła? czy nie ma problemu z jedzeniem na mieście? czy nie liczy obsesyjnie kalorii? jak postrzega swoją osobę?

tak naprawdę osoba zdrowa jak zobaczy +1kg na wadze to powie sobie - ok, trzeba ograniczyć słodycze i fast foody. albo - muszę trochę więcej pochodzić na spacery. ktoś, kto ma zaburzenia odżywiania reaguje więc histerią na widok nadprogramowego kilograma.

[Kretka666]

Napisane przez skazana_na_bluesa

autorka ma taką figurę, że wątpię, żeby facet od razu zauważył, ile autorka przytyła. ba, ile i czy w ogóle.

Też tak uważam, to tylko 4 kg, a figurę ma klepsydry, więc ładnie się prawdopodobnie rozłożyło. Autorka nie ma nadwagi, która zagrażałaby jej zdrowiu, więc odchudzanie nie jest koniecznością, a widzimisiem. Nie musi tego robić (sama chce, wiem o tym), a jej facet chyba uważa, że taki jej święty obowiązek.

[kinomaniakowa]

Napisane przez xwiosnax

Chcę o tym porozmawiać, ale może później. Wpadł do domu, ale pracuje dalej, bo zaczął mu się teraz gorący okres w pracy. Albo później, albo jutro. Ja też potrzebuję trochę ochłonąć..

A może czasem nerwy są najlepsze? Bo mowi się głównie to co się myśli i czego normalnie by się nie powiedziało ?

[xwiosnax]

Napisane przez Kretka666

Też tak uważam, to tylko 4 kg, a figurę ma klepsydry, więc ładnie się prawdopodobnie rozłożyło. Autorka nie ma nadwagi, która zagrażałaby jej zdrowiu, więc odchudzanie nie jest koniecznością, a widzimisiem. Nie musi tego robić (sama chce, wiem o tym), a jej facet chyba uważa, że taki jej święty obowiązek.

Z tego co ja sama zauważyłam to część poszła w biust bo musiałam wyciągnąć z lamusa staniki rozmiar większe, bo z tych dobrych 2 miesiące temu biust zaczął wychodzić (ale ja tak ogólnie mam, że mi biust szybko "tyje" a wolno chudnie), no i trochę poszło w brzuch, ale nie tyle żebym np musiała siłą zapinać dżinsy, są może ciut bardziej dopasowane, ale wciąż dobre i nie wczepiają się w ciało jak młody reksio w szynkę.

Więc wizualnie moim zdaniem nie ma aż takiej różnicy. Bardziej chodzi o świadomość tych 4 kg.

P.s Na tym zdjęciu to ja właśnie ważę tak jak teraz, około 68 kg. Potem zrzuciłam jeszcze te kilka kilo.

[201705080934]

Napisane przez skazana_na_bluesa

tak w zasadzie jest to dosyć płynna granica, ale pewne zachowania mogą świadczyć, że ktoś ma zaburzenia odżywiania. to jest twoja koleżanka, więc pewnie też nie wszystko widzisz. no i najważniejsze - nie siedzisz w jej głowie, a tutaj "kumuluje się" sporo takich chorych myśli.
część osób, które kiedyś były otyłe i sporo schudły nie mają problemu ze swoją wagą, ale pilnują diety (nie mam na myśli jakiejś radykalnej tylko zwyczajne, sensowne odżywianie). część tych, którzy schudli, panicznie wręcz boją się przytyć. czują taki strach przed dodatkowym kilogramem jak arachnofobik przed pająkiem. a trzeba się jednak liczyć z tym, że u kobiet wahania wagi są normalne. ot, konkretny dzień cyklu czy zwyczajnie ostatnimi czasy jadło się za dużo soli - trochę wody zmagazynowane. druga kwestia - czy dziewczyna ma bmi w normie,a może ma lekką niedowagę?
trzecia kwestia - czy ma problem z jedzeniem jakiś grup produktów? czy myśli obsesyjnie o swoim wyglądzie? o tym, co będzie jadła? czy nie ma problemu z jedzeniem na mieście? czy nie liczy obsesyjnie kalorii? jak postrzega swoją osobę?

tak naprawdę osoba zdrowa jak zobaczy +1kg na wadze to powie sobie - ok, trzeba ograniczyć słodycze i fast foody. albo - muszę trochę więcej pochodzić na spacery. ktoś, kto ma zaburzenia odżywiania reaguje więc histerią na widok nadprogramowego kilograma.

Nie wiem, jakie ma BMI, ale wydaje mi się, że może mieć niedowagę. Też się nieraz bujam na granicy niedowagi, a ona jest ode mnie chudsza (niższa też, więc ciężko mi stwierdzić). Odżywia się zdrowo, ale nigdy nie pozwala sobie nawet na małe szaleństwo w diecie. Obsesji na punkcie wyglądu w innych aspektach nie zauważyłam, tylko w tym jednym.
To nie jest dla mnie bliska osoba, widujemy się rzadko i na ogół "przy okazji", dlatego nie mam prawa do zadawania jej szczegółowych pytań.
Ciekawe jest to, co napisałaś. Nie zetknęłam się nigdy bliżej z tym problemem. Dziękuję za odpowiedź.

[xwiosnax]

Napisane przez kinomaniakowa

A może czasem nerwy są najlepsze? Bo mowi się głównie to co się myśli i czego normalnie by się nie powiedziało ?

Tylko, że mój mąż to człowiek spokojny. Jak ja na niego nawrzeszczę to on będzie robił wszystko by tylko załagodzić konflikt.

Jak spróbuję spokojnie porozmawiać to jest szansa, że szczerze mi w końcu powie o co kuźwa chodzi i o co biega z tym jego zachowaniem ostatnio.

[VanOlg]

Napisane przez xwiosnax

Bo co ja mam mu powiedzieć: Słuchaj znalazłam porno, i hasła do wyszukiwarki i uważam, że miałam jakiś czas temu racje mówiąc Ci, że pilnujesz mnie i wspierasz głównie dla siebie? Jest mi przykro, że czekasz tylko na moment, aż mnie i moich kilku kilo więcej nie ma, żeby się masturbować przy idealnych blondynkach z figurą tak drobną, że aby mieć taką musiałabym sobie dać wyciąć piersi i orąbać siekierą miednicę?

Po prostu nie wiem jak to powiedzieć by nie poczuć się gorzej... Szczególnie, że wiem, że nawet jeśli tak myśli i czuje to się tego wyprze, bo raczej nie powie mi: no chciałnbym żebyś była 10 kilo lżejsza, taka już mi się nie podobasz, szczególnie jak sam wyglądam bardzo dobrze...

Moim zdaniem tu jest problem. Jeżeli tak faktycznie czuje i jest szczerym człowiekiem, to właśnie dokładnie coś takiego powinien powiedzieć. Myślę, że Ty też spokojnie powinnaś móc powiedzieć dokładnie to, co tu napisałaś. Bo taka jest prawda i to wyrażona w nieagresywny sposób, nieobraźliwy. Niepokoi mnie to, że perspektywa powiedzenia prawdy swojemu mężowi jest dla Ciebie dziwna, czy nie na miejscu. Właśnie o takiej nieszczerości pomyślałam czytając Twój temat.

[xwiosnax]

Napisane przez VanOlg

Moim zdaniem tu jest problem. Jeżeli tak faktycznie czuje i jest szczerym człowiekiem, to właśnie dokładnie coś takiego powinien powiedzieć. Myślę, że Ty też spokojnie powinnaś móc powiedzieć dokładnie to, co tu napisałaś. Bo taka jest prawda i to wyrażona w nieagresywny sposób, nieobraźliwy. Niepokoi mnie to, że perspektywa powiedzenia prawdy swojemu mężowi jest dla Ciebie dziwna, czy nie na miejscu. Właśnie o takiej nieszczerości pomyślałam czytając Twój temat.

Nie jest dziwna, i nigdy wcześniej nie miałam takiego problemu. Po prostu w tej sytuacji mam poczucie, że taka rozmowa będzie dla mnie upokarzająca.

Jeśli mi powie, że nie ukrywa, że bardziej podobałabym mu się szczuplejsza, i może trochę przegiął, ale naprawdę ma nadzieję, że osiągnę swój cel to bym się absolutnie nie obraziła.

Natomiast jeśli by mi powiedział, że taka już go nie pociągam i jeśli nie schudnę to sytuacja w łóżku się nie zmieni to obawiam się, że rozważyłabym nawet rozwód.

Bo jest różnica między: wolałbym Cię taką albo: bardziej podobałabyś mi się taka i taka, a między; NIE PODOBASZ mi się już, musisz schudnąć by między nami było lepiej.

Nie wyobrażam sobie takiego rozwoju sytuacji i mam nadzieję, że on się po prostu w tej kwestii zapędził, nie mając złych intencji.

[szmyrk]

Napisane przez xwiosnax

Wiesz ja do samego porno też nic nie mam. Naprawdę. Boli mnie to, że na porno ma ochotę, na mnie nie, gdzie ja myślałam, ze jest przepracowany. Boli mnie to, że na tym porno są tylko i wyłącznie szczuple, małobiuściaste wąskie w biodrach blondyneczki (tylko i wyłącznie!). Jak mam się czuć kiedy jestem totalnym przeciwieństwem tego typu a on ogląda porno tylko z takimi dziewczętami... Zero urozmaicenia...

To jest sprawa, która wkurzyłaby mnie najbardziej w całej tej sytuacji. Znaczy nawet nie sama treść pornosów (choć przyznaję, że nie jestem mega fanem), ale fakt unikania zbliżeń.

Nie wiem, co bym zrobiła na Twoim miejscu, bo przepełniona emocjami, pewnie nie myślałabym racjonalnie. Ale patrząc z boku, to po ochłonięciu poruszyłabym właśnie tę kwestię, że co to ma być, że na codzienne trzepanie kapucyna siły ma a kochania się ze mną unika.

Co do tej rzekomej kontroli... Nie robiłabym z niego potwora, może się nieco zapędził, ale bez przesady. Bo sama chyba przyznasz, ze daje Ci mnóstwo wsparcia.
A że ktoś uwagę zwrócił, cóż ludzie często wtrącają się niepytani w nieswoje sprawy. Może chodzi w tym przypadku o słuszne uwagi, ale zastanów się nad tym jeszcze.

[delilach]

Dlaczego nie pomyślałaś o tym, że on moze zwyczajnie chce ci pomóc?
Przecież chyba zdajesz sobie sprawę z tego, że nadwaga to poważna sprawa. Może on zwyczajnie się martwi, widać przecież, że o Ciebie dba. Nie każdy mąż robi żonie sniadanka i kolacje.

Z twoich wypowiedzi natomiast wnioskuje, że zwyczajnie szukasz dla siebie wymówki a na dodatek robisz problem z niczego.
Może zwyczajnie facet nie wie już jak ma ci pomóc, więc ratuje się internetem.
pomyśl jaka urażona byś sie poczuła jakby spróbował powiedzieć ci to wprost.
I szczerze, jakoś do mnie nie docierają twoje głupie tłumaczenia o tym, że Cię poznał jak byłaś dużo grubsza i mu sie podobałaś a teraz już nie, bo to właśnie Tobie powinno zależeć na tym żeby schudnąć, choćby po to żeby być zdrowszą i nie łapać zadyszki po wejściu na głupie schody.
Moim zdaniem problem leży w Twoim podejściu i myśleniu.
Ewidentnie widać też, że Tobie samej to przeszkadza-inaczej Twoja reakcja nie byłaby aż tak przesadzona.

[xwiosnax]

Napisane przez delilach

Dlaczego nie pomyślałaś o tym, że on moze zwyczajnie chce ci pomóc?
Przecież chyba zdajesz sobie sprawę z tego, że nadwaga to poważna sprawa. Może on zwyczajnie się martwi, widać przecież, że o Ciebie dba. Nie każdy mąż robi żonie sniadanka i kolacje.

Z twoich wypowiedzi natomiast wnioskuje, że zwyczajnie szukasz dla siebie wymówki a na dodatek robisz problem z niczego.
Może zwyczajnie facet nie wie już jak ma ci pomóc, więc ratuje się internetem.
pomyśl jaka urażona byś sie poczuła jakby spróbował powiedzieć ci to wprost.
I szczerze, jakoś do mnie nie docierają twoje głupie tłumaczenia o tym, że Cię poznał jak byłaś dużo grubsza i mu sie podobałaś a teraz już nie, bo to właśnie Tobie powinno zależeć na tym żeby schudnąć, choćby po to żeby być zdrowszą i nie łapać zadyszki po wejściu na głupie schody.
Moim zdaniem problem leży w Twoim podejściu i myśleniu.
Ewidentnie widać też, że Tobie samej to przeszkadza-inaczej Twoja reakcja nie byłaby aż tak przesadzona.

Jakkolwiek ja rozumiem, że mogę przesadzać, trochę już też ochłonęłam to tak uczciwie Twoja wiadomość mnie... wnerwiła.

Sorry, ale moja waga jest w NORMIE, mam lekką nadwagę (bo górna norma BMI to dla mnie nie jest ideał i trochę tego zbędnego balastu zostało), ale na litość boską, nie jestem otyłą 25 letką z 40 kg nadbagażu, która dostaje zadyszki po wejściu na schody!

Jestem w stanie 5 km przebiec bez zadyszki, mam bardzo dobrą kondycję i uważam, że jakkolwiek moja sylwetka może być ładniejsza, zgrabniejsza, bardziej zbita tak osobą OTYŁĄ być przestałam.

I tak MAM PROBLEM z tym, że do ideału mi trochę brakuje, ale traktowanie mnie jak osoby z OGROMNYM problemem z wagą uważam za zdecydowaną przesadę. Szczególnie z myślą o osobach, które taki problem faktycznie mają, i wchodząc na taki wątek i czytając takie komentarze przy poruszaniu tematu dziewczyny, która przy 165/166 cm wzrostu waży 68/67 kg, mogą poczuć się konkretnie dobite.

Dla Twojej wiadomości: nie robię tego już dla zdrowia a dla urody. Wyniki gospodarki tłuszczowej, cukrów, morfologii mam idealne. Kondycję mam dobrą. Nie mam nadwagi zagrażającej mojemu zdrowiu. To w chwili obecnej JEDYNIE kwestia mojego komfortu.