Czuję się bezwartościowa. Jak to zmienić?

[201703271121]

mam pewien problem i nie wiem jak sobie z nim poradzić. Może wy mi w tym pomożecie. Otóż od dłuższego czasu nic mnie nie cieszy. Spotkania z chłopakiem są takie jak zawsze. Chyba powodli wkrada sie do naszego związku rutyna. Tylko ze mojemu chłopakowi to nie przeszkadza. On potrafi się czymś zająć, np. grając w gry na kompie. Na studiach też nie jest mi łatwo.
Zresztą jakoś ten moj kierunek mnie nie kręci ale doszłam dopiero do wniosku gdy byłam na 2 sem.
Czasami zazdroszczę mojemu chłopakowi ze ma prace o której zawsze marzył. Spełnia się zawodowo, rozwija się, ma pasję. Z jednej strony cieszę się ze jemu tak sie układa. A ja no właśnie... nie rozwijam się. nie mam żadnych zainteresowań. po prostu przy nim czuję się taka głupia,( pracuję fizycznie i studiuje). Chciałabym w sobie coś zmienić ale jednego dnia mam ochotę robić wszystko a drugiego trace ochote i znowu jestem nieszczęśliwa.

[ZoskaImin080]

nie mysl o sobie, że jestes głupia. zabraniam! nie można. możesz mieć teraz taki czas, nijaki po prostu, ale uwierz mi, ze mozna to zmienić.
samemu cięzko się z tego wyrwać, możesz sie zapisać na jakies spotkania prowadzone przez psychologów, szkolenia - jak zacząć działac i motywowac się do rozwoju, mi to pomogło, w lutym ide na takie spotkanie - oczywiście to kosztuje, czasem są za damro, poszukaj w necie. Ja płacę 35 zł za jedno spotkanie w takiej 20 osobowej grupie, zajęcia po 2 godziny. Oczywiście możesz zacząć też rozwijac się na inne sposoby, bez takich zajęć terapeutycznych - zacznij pisać bloga, albo postaw sobie jakiś cel, np że zaczniesz biegać, albo osiągniesz coś, co od dawna Ci się nie udawało. Poproś chłopaka o wsparcie io spytaj, co on o tym myśli.
Dasz rade, wierze w Ciebie

[Zanthia]

Jak można nie mieć żadnych zainteresowań? W wolnym czasie leżysz i patrzysz w sufit? Jakoś ciężko mi uwierzyć.

Zmuś się do jakiegoś działania tylko dla siebie - cwicz, ucz się nowych rzeczy, szukaj. Może trafisz na coś, co będzie super. A przynajmniej bedziesz mogła powiedzieć robiłam w życiu już to i to.

[201703271121]

Nie leże całymi dniami i nie wpatruje się w sufit bo jak już wcześniej pisałam studiuje zaocznie i pracuje fizycznie, Nie jest to lekka praca więc czasami gdy wracam do domu nie mam nic ochoty. TYlko bym się powliła i leżała ale muszę też po pracy pomagać. pracuję na 3 zmiany . Nie jest łatwo. Mój chłopak pracuje sobie od 8-16. popłudnie spędza na graniu, rozwijaniu swoich zainteresowań(nie mieszkamy razem), jest bardzo oczytany. A ja czasami zastanawiam po co on ze mna jest(niby mnie kocha) , ale przecież mógłby być z dziewczyną która jest bardziej ambitniejsza.

[201803290936]

Mam nadzieję, że to nowy chłopak, a nie tamten z poprzednich wątków?

Jak dla mnie to budujesz swoje poczucie wartości na posiadaniu faceta (stąd również kompleksy pt. mógłby być z lepszą), za bardzo się na tym skupiasz, a za mało na tym czego Ty byś chciała od życia. Nie wierzę, że Cię nic nigdy w życiu nie zainteresowało. Przypomnij to sobie, postaraj się to rozwinąć. To nie musi być coś "wow". Jeżeli lubisz książki - czytaj je, jeżeli interesujesz się historią Francji w XV-XIII w., to obejrzyj jakieś dokumenty, wyszperaj ciekawostki etc. Może gotuj, może tańcz. Ale to zależy od Ciebie. Facet za Ciebie tego nie zrobi, ani koleżanka, ani wykładowca. Chyba po prostu myślałaś "zmienię faceta, poznam kogoś super i moje życie zacznie być super". A to tak niestety nie działa.

[201703271121]

Napisane przez Doris1981

Mam nadzieję, że to nowy chłopak, a nie tamten z poprzednich wątków?

Jak dla mnie to budujesz swoje poczucie wartości na posiadaniu faceta (stąd również kompleksy pt. mógłby być z lepszą), za bardzo się na tym skupiasz, a za mało na tym czego Ty byś chciała od życia. Nie wierzę, że Cię nic nigdy w życiu nie zainteresowało. Przypomnij to sobie, postaraj się to rozwinąć. To nie musi być coś "wow". Jeżeli lubisz książki - czytaj je, jeżeli interesujesz się historią Francji w XV-XIII w., to obejrzyj jakieś dokumenty, wyszperaj ciekawostki etc. Może gotuj, może tańcz. Ale to zależy od Ciebie. Facet za Ciebie tego nie zrobi, ani koleżanka, ani wykładowca. Chyba po prostu myślałaś "zmienię faceta, poznam kogoś super i moje życie zacznie być super". A to tak niestety nie działa.

To nie jest chłopak z poprzednich wątków. Nigdy do mnie nie powiedział ze jestm jakaś głupia, bo wie ze praca fizyczna do lekkich nie należy. Tylko gdy jestem z dala od niego nie mam ochoty do życia. A gdy się z nim spotykam przenosiłabym góry i wiem że tak nie powinno być. Mogę sama się przyznać że za bardzo skupiam się na Nim i nie mam pojęcia jak się tego pozbyć.
On nie ma czegoś takiego ze jak mnie z nim nie ma to już traci ochote do życia. On potrafi normalnie funkcjonować. A ja jestem przybita kiedy mam od niego wyjechać i znowu wrócić do tej szarej rzeczywistości. Podziwiam jego zapał do nauki i pasji.

[201803290936]

Napisane przez summerlove0

To nie jest chłopak z poprzednich wątków. Nigdy do mnie nie powiedział ze jestm jakaś głupia, bo wie ze praca fizyczna do lekkich nie należy. Tylko gdy jestem z dala od niego nie mam ochoty do życia. A gdy się z nim spotykam przenosiłabym góry i wiem że tak nie powinno być. Mogę sama się przyznać że za bardzo skupiam się na Nim i nie mam pojęcia jak się tego pozbyć.
On nie ma czegoś takiego ze jak mnie z nim nie ma to już traci ochote do życia. On potrafi normalnie funkcjonować. A ja jestem przybita kiedy mam od niego wyjechać i znowu wrócić do tej szarej rzeczywistości. Podziwiam jego zapał do nauki i pasji.

No bo budujesz swoje życie na byciu z kimś, a on nie.

Idź w końcu do psychologa, na terapię np. grupową. Bo problem tkwi w Twoim sposobie myślenia, postrzegania niektórych spraw. Czas pogadać ze specjalistą, bo to już enty wątek z kolei, a w Twoim świecie nadal jest smutno, źle, szaro, ponuro.

[Zanthia]

Napisane przez summerlove0

Nie leże całymi dniami i nie wpatruje się w sufit bo jak już wcześniej pisałam studiuje zaocznie i pracuje fizycznie, Nie jest to lekka praca więc czasami gdy wracam do domu nie mam nic ochoty. TYlko bym się powliła i leżała ale muszę też po pracy pomagać. pracuję na 3 zmiany . Nie jest łatwo. Mój chłopak pracuje sobie od 8-16. popłudnie spędza na graniu, rozwijaniu swoich zainteresowań(nie mieszkamy razem), jest bardzo oczytany. A ja czasami zastanawiam po co on ze mna jest(niby mnie kocha) , ale przecież mógłby być z dziewczyną która jest bardziej ambitniejsza.

Nie napisałam całymi dniami, tylko W WOLNYM CZASIE -.-.

Nie chcesz zmienić pracy na inną, która tak bardzo by cię nie wypalała? Co studiujesz i czy masz z tego jakąś radość?

[201703271121]

Napisane przez Zanthia

Nie napisałam całymi dniami, tylko W WOLNYM CZASIE -.-.

Nie chcesz zmienić pracy na inną, która tak bardzo by cię nie wypalała? Co studiujesz i czy masz z tego jakąś radość?

Chciałabym zmienić i staram się wysyłać CV, niekiedy też osobiście chodzę i roznoszę. Jednak zero odzewu ze strony pracodawców.

---------- Dopisano o 11:41 ---------- Poprzedni post napisano o 11:39 ----------

Napisane przez Doris1981

No bo budujesz swoje życie na byciu z kimś, a on nie.

Idź w końcu do psychologa, na terapię np. grupową. Bo problem tkwi w Twoim sposobie myślenia, postrzegania niektórych spraw. Czas pogadać ze specjalistą, bo to już enty wątek z kolei, a w Twoim świecie nadal jest smutno, źle, szaro, ponuro.

Masz racje, ale tak ciężko mi się zebrać i iść na terpię, ale wiem im dłużej będę z tym czekać tym coraz gorzej będzie ze mną. Na szczęście mam pracę, może nie jest ona moim marzeniem ale lepsze to niz siedzenie w domu i rozmyślanie o tym co mój chłopak robi...

[angelika29]

hej. również mam podobny problem,lecz problem polega na tym, że oprócz tego, iż czuje sie bezwartościowa i niepotrzebna to jeszcze nic nie robie. Nie pracuję, nie studiuję, siedzę w domu i czekam aż mój Tż wróci z pracy i ........ MAM STRASZNĄ DEPRESJĘ ( nie potrafię sie ogarnąć. Potrzebuję pomocy!!!! Mam taki dzień że nie wstaje z łóżka... Lecz wiem, że najbardziej potrzebuję kogoś z kim mogłabym porozmawiać o problemach, kto mnie wesprze, powie uda się! na mojego Tż nie mam co liczyć bo ciężko pracuje i nie ma po pracy siły na takie rozmowy.. Do lekarza mnie nie wyciągniecie nie potrafie komus nieznajomemu opowiadac wprost o swoich problemach Może ktoś poleci mi jakiś złoty środek na depresje??

---------- Dopisano o 14:56 ---------- Poprzedni post napisano o 14:53 ----------

Napisane przez summerlove0

[/COLOR]

Masz racje, ale tak ciężko mi się zebrać i iść na terpię, ale wiem im dłużej będę z tym czekać tym coraz gorzej będzie ze mną. Na szczęście mam pracę, może nie jest ona moim marzeniem ale lepsze to niz siedzenie w domu i rozmyślanie o tym co mój chłopak robi...

Ciesz się że chociaż masz pracę, bo jaka ona by nie była to zawsze masz jakiś kontakt z ludzmi, masz jakieś zajęcie i masz powód by codziennie wstać z łóżka!!!

[69d5782cb96c44b77f6e0ec22c8f79bc60c635f6_65a5448a32992]

złoty środek na depresję to jest wizyta u psychologa/psychiatry. a skoro twierdzisz, że do lekarza Cię nikt nie wyciągnie, to przykro mi, ale samo nic sie nie zrobi.

[angelika29]

Dzięki za odpowiedź lecz szukam tu pokrewnej duszy -nie kogoś, kto mnie skrytykuje. Rozmawiałam już z psychologiem i nie sądze by było to moim złotym środkiem.