Polecamy:

Filox · 2014-01-20, 22:18

W sumie nie wiem nawet od czego zacząć, najlepiej od początku. Z moją drugą połówką można powiedzieć, że jestem już rok (2 miesiące do rocznicy). Jesteśmy stosunkowo młodzi (19 lat) i do tego jest to mój pierwszy związek (jej natomiast 3, więc można powiedzieć, że ma większe doświadczenie w kwestiach miłosnych). Cud, że ze mną jest, ponieważ ja jak i ludzie z którymi się zadaję wiedzą jaki mam charakter oraz psychikę. Nasze początki były trudne, ze względu na to, że to mój pierwszy związek oraz moje "wrogie" nastawienie do świata jak i do ludzi (poniekąd udało jej się to zmienić). Lecz ona przez ten czas poznała mnie bardzo dobrze i wie jaką mam psychikę, w tym problem. Problem dotyczy własnie seksu jak i mojej psychiki. Mamy za sobą "wspólny" pierwszy raz (co prawda mój) lecz nawet jeśli mamy okazję to staram się unikać stosunku (choć wiem, że ma ochotę a ona to rozumie). Ze względu na "chory obawy ciążowe". Co prawda zabezpieczamy się, ale mam taką można rzecz psychikę, że jeżeli sobie coś ubzduram (typu myśl wpadki itp) to raz, że mnie to przez pewien czas gryzie, dwa - przychodzi mi automatycznie ochota na seks. Ona oczywiście o tym wie, rozmawialiśmy nie raz na ten temat i choć wiem, że ma ochotę i akurat nadarzy się okazja, to po prostu odpuszcza, woli nie, bo nie chce bym później się dręczył myślami wpadki itp. W sumie jeśli chodzi o mnie to mam wiele takich "chorych urojeń" (które z czasem znikają) ale mniejsza z tym. Rozmawiamy często na temat mojej psychiki, nastawienia. Poruszany jest temat psychologa, ale jeśli się uprę to naprawdę się tam nie wybiorę, choć wiem, że powinienem. Do tego dochodzi brak mojego doświadczenia (jak wspomniałem, jest moją pierwszą). Zresztą często się z tego śmiejemy, obracamy to w żart. ona też stwierdza, że nie jest "wielce doświadczona" i może zostać "moim modelem". Chce by po prostu w kwestii seksu było jej naprawdę dobrze. Jest jakaś rada dla mnie, czy tylko psycholog? Od razu proszę o darowanie sobie postów typu "do seksu należy dorosnąć itp", bo jak na swój wiek to naprawdę różnię się od reszty rówieśników, bardziej patrzę w przyszłość i staram się zachowywać naprawdę jak osoba pełnoletnia. To też jest problemem, przy każdej okazji automatycznie w głowie pojawia mi się wizja wpadki, ojcostwa oraz utrzymania rodzimy.

Ilse_ · 2014-01-20, 22:22

Jaką antykoncepcję stosujecie?

Filox · 2014-01-20, 22:26

Prezerwatywy, zastanawialiśmy nad tabletkami, lecz po prostu nie wiem czy jest sens, nie mieszkamy razem a "okazji" do spędzenia dłuższego czasu razem jest stosunkowo mało.

Ilse_ · 2014-01-20, 22:34

Prawidłowo założona i nieuszkodzona prezerwatywa to wystarczające zabezpieczenie. Jeśli pęknie lub się zsunie, możecie zdecydować się na tabletkę 72h po. Twoja dziewczyna może spróbować wyliczać dni płodne i możecie unikać kochania się wtedy. Możesz dodatkowo wycofać się przed wytryskiem, dla własnego komfortu psychicznego.

Jak dla mnie, to nie masz potrzeby się do niczego zmuszać. Seks prowadzi do ciąży i to prawda, jeśli mimo zabezpieczenia panikujesz przed możliwością zapłodnienia to moim zdanie możliwe, że faktycznie nie dojrzałeś jeszcze psychicznie do współżycia. To, że uważasz się za dojrzałego w innych dziedzinach życia nie ma tu nic do rzeczy.

Filox · 2014-01-20, 22:42

[

Cytat:

Napisane przez Ilse_

Prawidłowo założona i nieuszkodzona prezerwatywa to wystarczające zabezpieczenie. Jeśli pęknie lub się zsunie, możecie zdecydować się na tabletkę 72h po. Twoja dziewczyna może spróbować wyliczać dni płodne i możecie unikać kochania się wtedy. Możesz dodatkowo wycofać się przed wytryskiem, dla własnego komfortu psychicznego.

Jak dla mnie, to nie masz potrzeby się do niczego zmuszać. Seks prowadzi do ciąży i to prawda, jeśli mimo zabezpieczenia panikujesz przed możliwością zapłodnienia to moim zdanie możliwe, że faktycznie nie dojrzałeś jeszcze psychicznie do współżycia. To, że uważasz się za dojrzałego w innych dziedzinach życia nie ma tu nic do rzeczy.

Ja sobie zdaję z tego sprawę, jak pisałem "ciąża" to nie jest moja jedyna "chora myśl", tu nie chodzi o sam seks. Coś co jest nierealne a ja o tym wiem, potrafię sobię wkręcić (mimowolnie) na tyle dobrze, że zaczynam wierzyć w realność.

Cytat:

Napisane przez Ilse_

panikujesz przed możliwością zapłodnienia

Nie jest to panika, bardziej chwilowe mysli oraz tworzenie wizji przyczyna - skutek.

Ilse_ · 2014-01-20, 22:47

Cytat:

Napisane przez Filox

Ja sobie zdaję z tego sprawę, jak pisałem "ciąża" to nie jest moja jedyna "chora myśl", tu nie chodzi o sam seks. Coś co jest nierealne a ja o tym wiem, potrafię sobię wkręcić (mimowolnie) na tyle dobrze, że zaczynam wierzyć w realność.

W jaki sposób to sobie wkręcasz? Racjonalne argumenty nie są w stanie Cię przekonać, że Twoje obawy są mocno przesadzone?

2014-01-20, 22:18	#1
Filox Przyczajenie Zarejestrowany: 2014-01 Wiadomości: 3	X W sumie nie wiem nawet od czego zacząć, najlepiej od początku. Z moją drugą połówką można powiedzieć, że jestem już rok (2 miesiące do rocznicy). Jesteśmy stosunkowo młodzi (19 lat) i do tego jest to mój pierwszy związek (jej natomiast 3, więc można powiedzieć, że ma większe doświadczenie w kwestiach miłosnych). Cud, że ze mną jest, ponieważ ja jak i ludzie z którymi się zadaję wiedzą jaki mam charakter oraz psychikę. Nasze początki były trudne, ze względu na to, że to mój pierwszy związek oraz moje "wrogie" nastawienie do świata jak i do ludzi (poniekąd udało jej się to zmienić). Lecz ona przez ten czas poznała mnie bardzo dobrze i wie jaką mam psychikę, w tym problem. Problem dotyczy własnie seksu jak i mojej psychiki. Mamy za sobą "wspólny" pierwszy raz (co prawda mój) lecz nawet jeśli mamy okazję to staram się unikać stosunku (choć wiem, że ma ochotę a ona to rozumie). Ze względu na "chory obawy ciążowe". Co prawda zabezpieczamy się, ale mam taką można rzecz psychikę, że jeżeli sobie coś ubzduram (typu myśl wpadki itp) to raz, że mnie to przez pewien czas gryzie, dwa - przychodzi mi automatycznie ochota na seks. Ona oczywiście o tym wie, rozmawialiśmy nie raz na ten temat i choć wiem, że ma ochotę i akurat nadarzy się okazja, to po prostu odpuszcza, woli nie, bo nie chce bym później się dręczył myślami wpadki itp. W sumie jeśli chodzi o mnie to mam wiele takich "chorych urojeń" (które z czasem znikają) ale mniejsza z tym. Rozmawiamy często na temat mojej psychiki, nastawienia. Poruszany jest temat psychologa, ale jeśli się uprę to naprawdę się tam nie wybiorę, choć wiem, że powinienem. Do tego dochodzi brak mojego doświadczenia (jak wspomniałem, jest moją pierwszą). Zresztą często się z tego śmiejemy, obracamy to w żart. ona też stwierdza, że nie jest "wielce doświadczona" i może zostać "moim modelem". Chce by po prostu w kwestii seksu było jej naprawdę dobrze. Jest jakaś rada dla mnie, czy tylko psycholog? Od razu proszę o darowanie sobie postów typu "do seksu należy dorosnąć itp", bo jak na swój wiek to naprawdę różnię się od reszty rówieśników, bardziej patrzę w przyszłość i staram się zachowywać naprawdę jak osoba pełnoletnia. To też jest problemem, przy każdej okazji automatycznie w głowie pojawia mi się wizja wpadki, ojcostwa oraz utrzymania rodzimy. Edytowane przez aniolek-tasmanski Czas edycji: 2014-01-24 o 12:26 Powód: przywrócenie głownego post

2014-01-20, 22:22	#2
Ilse_ Raczkowanie Zarejestrowany: 2013-12 Wiadomości: 73	Dot.: Brak seksu ze względu na moją psychikę. Jaką antykoncepcję stosujecie?

2014-01-20, 22:26	#3
Filox Przyczajenie Zarejestrowany: 2014-01 Wiadomości: 3	Dot.: Brak seksu ze względu na moją psychikę. Prezerwatywy, zastanawialiśmy nad tabletkami, lecz po prostu nie wiem czy jest sens, nie mieszkamy razem a "okazji" do spędzenia dłuższego czasu razem jest stosunkowo mało. Edytowane przez 201607040946 Czas edycji: 2014-01-28 o 16:16 Powód: przywrócenie treści

2014-01-20, 22:34	#4
Ilse_ Raczkowanie Zarejestrowany: 2013-12 Wiadomości: 73	Dot.: Brak seksu ze względu na moją psychikę. Prawidłowo założona i nieuszkodzona prezerwatywa to wystarczające zabezpieczenie. Jeśli pęknie lub się zsunie, możecie zdecydować się na tabletkę 72h po. Twoja dziewczyna może spróbować wyliczać dni płodne i możecie unikać kochania się wtedy. Możesz dodatkowo wycofać się przed wytryskiem, dla własnego komfortu psychicznego. Jak dla mnie, to nie masz potrzeby się do niczego zmuszać. Seks prowadzi do ciąży i to prawda, jeśli mimo zabezpieczenia panikujesz przed możliwością zapłodnienia to moim zdanie możliwe, że faktycznie nie dojrzałeś jeszcze psychicznie do współżycia. To, że uważasz się za dojrzałego w innych dziedzinach życia nie ma tu nic do rzeczy.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)

X