Prokrastynacja, czyli zgubne odkładanie na później... cz.IV

[Konwalia11]

Napisane przez emi_lka

Konwalio, jak Twoje internetowe wyzwanie?

Norma przekroczona o 200%...
Nic juz nie mowie...

[emi_lka]

Napisane przez Konwalia11

Norma przekroczona o 200%...
Nic juz nie mowie...

Spokojnie... to dopiero początek... poza tym, to długi weekend
Zweryfikuj może swoje założenia, ale nie rezygnuj

[201609290900]

Konwalia - zmiany przychodzą z czasem. trzeba cały czas próbowac i będzie lepiej. ja się zastanawiałam nad wstawieniem sobie blokady na różne strony w przeglądarce. jest stały zestaw na którym się prokrastynuję.

Joanna ja sie nad tym samym zastanawiałam. częściowo twój mąż ma rację. ale moim zdaniem nie do końca. Ja mam teraz pracę, którą lubię i uważam że jest fajna itd. ale są jej obszary w których niestety stosuje odkładanie np pisanie. nie lubię pisać. staram się to zmienić bo wiem że przed tym nie ucieknę. ale też miałam te myśli czy tak sie mam męczyć do końca życia?? z każdym nowym zadaniem obiecuje sobie że już będzie lepiej. z kilku obszarów pozbyłam sie potrzeby pro.. np przygotowywanie seminarium. kiedyś dzień przed miałam połowę slajdów, nieprzeczytane materiały, to produkowało stres.. zadanie nie do przeskoczenia w jedną noc... wstawałam czasem przez kilka dni o 3 rano aby nadrabiać.. teraz zazwyczaj mam prezentację gotową 3 dni wcześniej. aż mój mąż był w szoku, że przed seminarium nie wstaję właśnie o 3-4rano. ale pisanie.. nadal źle.

Moja praca.. cóż.... przed wczoraj na forum udzielałam sie jak ciocia złota rada... a sama nic nie zrobiłam. wczoraj stwierdziłam, że juz nie będę sie udzielać a coś porobię. przeczytałam własne wypociny - czego nie lubię, zaznaczyłam co poprawić, zaczęłam czytac książkę. niestety nie pracowałam w jakis zorganizowany sposób ale przynajmniej cos porobiłam.
Na dziś mam zadanie do wykonania, dużo przyjemniejsze ale spore. czuje chęć odłożenia.. ale zaraz się za nie wezmę. po kawałeczku.

[Patri]

Napisane przez MimiKuku

Moja praca.. cóż.... przed wczoraj na forum udzielałam sie jak ciocia złota rada... a sama nic nie zrobiłam. wczoraj stwierdziłam, że juz nie będę sie udzielać a coś porobię. przeczytałam własne wypociny - czego nie lubię, zaznaczyłam co poprawić, zaczęłam czytac książkę. niestety nie pracowałam w jakis zorganizowany sposób ale przynajmniej cos porobiłam.
Na dziś mam zadanie do wykonania, dużo przyjemniejsze ale spore. czuje chęć odłożenia.. ale zaraz się za nie wezmę. po kawałeczku.

wizaż to też pułapka dla odkładaczy

[Patri]

Medytacja na dziś.
http://www.youtube.com/watch?v=idBfPqCb0e4
Mocarne, posłuchajcie tego, do końca.

Mój tż chciał posłuchać więcej, gdy usłyszał kawałek.
A to świadczy o tym, że to jest sensowne, bo on jest totalnym cynikiem i sceptykiem, pesymistą (realistą jak o sobie mówi), do tego inteligentnym i przystojnym, a do ideału brakuje mu trochę wzrostu i empatii. Jeśli przyznał, że ta kobieta dobrze mówi, to jest już nas dwoje, którzy tak twierdzą.

Jesteśmy w zgodzie. Ufffff. Tęskniłam za świadomością, że on chce tej rodziny dalej. Chce. I ja też chcę.
Jestem z Julką w domu. Tż pojechał pomóc cioci, spotkać się z mamą, dzwoni codziennie.
A ja mam dalsze sukcesy z Julcią, i z sobą.
Wymieniam rzeczy z zimowych na letnie i WYRZUCAM.
Poza tym piorę, piszę sobie, słucham tych medytacji, ugotowałam dla nas zupę warzywną z mrożonki.
I wpadłam na kolejną metodę, która pomaga mi w walce z odkładaniem.
Łatwa, często skutkuje.

Otóż zaczęłam spisywać co mam do zrobienia, to mało natychmiast nie położyłam się spać, bez sił - klasyczne w kłębek i pod kołdrę.
Próbowałam więc spisać co już zrobiłam i ...zaczęłam odczuwać wielkie uff.
Pranie zrobiłam, zmywarkę rozładowałam, załadowałam, umyłam kuchnię, zmyłam resztę naczyń, ugotowałam obiad, zjadłyśmy, teraz ja próbuję ogarnąć swoją szafę i te sterty szmat, który nazywam ubraniami.
Zablokowałam się na tym, nie umiem iść dalej.
Co z tymi ciuchami!?
Metoda polega na tym, że to co masz do zrobienia spisujesz w czasie przeszłym, a potem siłą poczucia winy wobec słowa danego sobie robimy co jest do zrobienia.
No to teraz sprawdzę czy działa.


uporządkowałam rzeczy w szafie,
umyłam lustro w łazience,
uszyłam woreczki z kaszą dla Julki,
przygotowałam nam kisiel,
pobawiłyśmy się,
spisałyśmy co przyjemnego się zdarzyło w ciągu dnia,
...

Jak litania rzeczy, przy czytaniu, których robisz ufff.

************************* ************************

Julka układa lego, słucha sobie radia RMF Baby, które włącza sobie samodzielnie z dyżurnego telefonu komórkowego podłączonego do wieży. Czyli ona ma swój świat, ja swój.
Postawiłam w ten weekend na pracę nad naszymi relacjami.
Dokumentujemy różne wspólne sukcesy, spisujemy pomysły, rozmawiamy.
Mam naprawdę mądre dziecko.
_________________________

Emi, jak dzionek? Dajesz radę? Ślę energię!!
Uważność jest bardzo przydatna!

---------- Dopisano o 17:14 ---------- Poprzedni post napisano o 16:36 ----------

Napisane przez MimiKuku

Joanna ja sie nad tym samym zastanawiałam. częściowo twój mąż ma rację. ale moim zdaniem nie do końca. Ja mam teraz pracę, którą lubię i uważam że jest fajna itd. ale są jej obszary w których niestety stosuje odkładanie np pisanie. nie lubię pisać. staram się to zmienić bo wiem że przed tym nie ucieknę. ale też miałam te myśli czy tak sie mam męczyć do końca życia?? z każdym nowym zadaniem obiecuje sobie że już będzie lepiej. z kilku obszarów pozbyłam sie potrzeby pro.. np przygotowywanie seminarium. kiedyś dzień przed miałam połowę slajdów, nieprzeczytane materiały, to produkowało stres.. zadanie nie do przeskoczenia w jedną noc... wstawałam czasem przez kilka dni o 3 rano aby nadrabiać.. teraz zazwyczaj mam prezentację gotową 3 dni wcześniej. aż mój mąż był w szoku, że przed seminarium nie wstaję właśnie o 3-4rano. ale pisanie.. nadal źle.

Jej, Ty masz dobry system i bardzo dobre podejście do problemu.
Przede wszystkim jasno określiłaś problem - pisanie. Teraz możesz obserwować własne postępy na tym polu. Prokrastynacja - to słowo określa jak dla mnie cechę charakteru, jest etykietą, a chcąc się od niej uwolnić należałoby zrobić tak jak Ty. Nazwać obszary, z którymi ma się problem i sukcesywnie nad sobą pracować.
Ja mam problem z każdą dziedziną i nie wiem w co ręce włożyć.
I myślę, ze rozdrabniam się na miliard nieważnych rzeczy.
I piszę, piszę, piszę, tony kartek, tabelek, notatek, segregatorów z takim życiem, jakie chciałabym mieć.

Radzę sobie w tej chwili lekami antydepresyjnymi i medytacjami typu tej powyżej. Ostatnio odbyłam kolejną rozmowę kwalifikacyjną, co na taki początek jaki ja miałam na początku drogi(bałam się nawet pomyśleć, że idę do pracy, bałam się rozsyłać cv, bałam się), jest wielkim sukcesem. Teraz po tym sukcesie okopię się na bezpiecznej pozycji, czyli na miesiąc zakopię się w swoich sprzątaniach, zwlekaniach, zbieraniach się do kolejnego razu.( Trochę niefortunny był fakt pracowania w firmie krzak i doświadczenie bólu niedostosowania do zespołu. ) Potem przyjdzie odwaga i kolejny raz stawię się na rozmowie. Krok po kroku. Aż na końcu tych tysiącu kroków zostanę zatrudniona albo zatrudnię się sama i bez łaski.

[201609290900]

Napisane przez Patri

Medytacja na dziś.
http://www.youtube.com/watch?v=idBfPqCb0e4
Mocarne, posłuchajcie tego, posłuchajcie do końca.
Nawet mój tż chciał posłuchać więcej, gdy usłyszał kawałek.


Jej, Ty masz dobry system i bardzo dobre podejście do problemu.
Przede wszystkim jasno określiłaś problem - pisanie. Teraz możesz obserwować własne postępy na tym polu. Prokrastynacja - to słowo określa jak dla mnie cechę charakteru, jest etykietą, a chcąc się od niej uwolnić należałoby zrobić tak jak Ty. Nazwać obszary, z którymi ma się problem i sukcesywnie nad sobą pracować.
Ja mam problem z każdą dziedziną i nie wiem w co ręce włożyć.
I myślę, ze rozdrabniam się na miliard nieważnych rzeczy.
I piszę, piszę, piszę, tony kartek, tabelek, notatek, segregatorów z takim życiem, jakie chciałabym mieć.

Radzę sobie w tej chwili lekami antydepresyjnymi i medytacjami typu tej powyżej. Ostatnio odbyłam kolejną rozmowę kwalifikacyjną, co na taki początek jaki ja miałam na początku drogi(bałam się nawet pomyśleć, że idę do pracy, bałam się rozsyłać cv, bałam się), jest wielkim sukcesem. Teraz po tym sukcesie okopię się na bezpiecznej pozycji, czyli na miesiąc zakopię się w swoich sprzątaniach, zwlekaniach, zbieraniach się do kolejnego razu.( Trochę niefortunny był fakt pracowania w firmie krzak i doświadczenie bólu niedostosowania do zespołu. ) Potem przyjdzie odwaga i kolejny raz stawię się na rozmowie. Krok po kroku. Aż na końcu tych tysiącu kroków zostanę zatrudniona albo zatrudnię się sama i bez łaski.

A mój TŻ zaczął się śmiać jak puściłam Panią, więc posłuchać się nie dało.

Dla mnie jednak Prokrastynacja nie jest cecha charakteru, cecha charakteru jest dla mnie czymś wrodzonym, nieodłącznym. A zmiany w moim życiu zaczęły sie gdy zrozumiałam że pro nie jest stałą moją częścią. jest częścia nabytą, którą można usunąć. nikt nie rodzi się prokrastynatorem. W jednej książce było to określone jako zaburzenie psychiczne, co mi się na początku bardzo spodobało bo sie czułam jak z problemem, ale w wiekszości miejsc jest to nazywa nawykiem. który można usunąć. jest nawykiem odkładania rzeczy niewygodnych z jakiegoś powodu. jak obgryzanie paznokci.

Często wspominasz o uważności. właśnie zaczęłam czytać książkę Siegla.. szkoda że nie trafiła do mnie wcześniej. W tej chwili duża część jest mi znana. Piszesz, że myślisz że się rozdrabniasz. I właśnie w tej książce jest opisane jak nasze myślenie nas unieszczęsliwia. Za dużo myślenia o życiu a za mało jego doświadczania.

Zauważ, że sama planujesz, że odłożysz zadania na później.

Myślę, że problemem jest gdy chcemy wszystko na raz zmienić i poprawić. A sukcesy sama piszesz, że masz. więc spokojnie, dalej będzie tylko lepiej.

A z ciekawości zapytam ile lat ma córcia?

Ja dziś trochę posiedziałam nad zaplanowanym zadaniem. I zastanawiam się czy to nie wyprawa z motyką na słońce... jest możliwa prostsza wersja.. czy znów sama sobie utrudniam życie?? do jutra się zdecyduję czy jest sens. mam tendencję do brania sobie ambitnych zadań, nie zawsze jest to potrzebne i konieczne, a potem się męczę.

[Patri]

Napisane przez MimiKuku

Dla mnie jednak Prokrastynacja nie jest cecha charakteru, cecha charakteru jest dla mnie czymś wrodzonym, nieodłącznym. A zmiany w moim życiu zaczęły sie gdy zrozumiałam że pro nie jest stałą moją częścią. jest częścia nabytą, którą można usunąć. nikt nie rodzi się prokrastynatorem. W jednej książce było to określone jako zaburzenie psychiczne, co mi się na początku bardzo spodobało bo sie czułam jak z problemem, ale w wiekszości miejsc jest to nazywa nawykiem. który można usunąć. jest nawykiem odkładania rzeczy niewygodnych z jakiegoś powodu. jak obgryzanie paznokci.

Często wspominasz o uważności. właśnie zaczęłam czytać książkę Siegla.. szkoda że nie trafiła do mnie wcześniej. W tej chwili duża część jest mi znana. Piszesz, że myślisz że się rozdrabniasz. I właśnie w tej książce jest opisane jak nasze myślenie nas unieszczęsliwia. Za dużo myślenia o życiu a za mało jego doświadczania.

Zauważ, że sama planujesz, że odłożysz zadania na później.

Myślę, że problemem jest gdy chcemy wszystko na raz zmienić i poprawić. A sukcesy sama piszesz, że masz. więc spokojnie, dalej będzie tylko lepiej.

A z ciekawości zapytam ile lat ma córcia?

Ja dziś trochę posiedziałam nad zaplanowanym zadaniem. I zastanawiam się czy to nie wyprawa z motyką na słońce... jest możliwa prostsza wersja.. czy znów sama sobie utrudniam życie?? do jutra się zdecyduję czy jest sens. mam tendencję do brania sobie ambitnych zadań, nie zawsze jest to potrzebne i konieczne, a potem się męczę.

To z ostatniego akapitu też znam.
Córcia ma 7.
Pogrubione - masz zdrowe podejście.

Napisane przez MimiKuku

Zauważ, że sama planujesz, że odłożysz zadania na później.

Jak to?
Wszystkich zadań na raz nie jesteś w stanie wykonać, któreś musisz odłożyć.

Napisane przez MimiKuku

A mój TŻ zaczął się śmiać jak puściłam Panią, więc posłuchać się nie dało.

Nic na siłę. Ja odnajduję w tym wartość.

[Halimaa]

Doszłam do wniosku, że chyba najpraktyczniejszym rozwiązaniem u mnie, jeśli chodzi o okna, będą białe plisy. przeciwieństwie do rolet, można np. zasłonić dolną część okna, a górą może wpadać nieco światła. http://www.zaluzjonisci.pl/zaluzjonisci/z-p-001.jpg
http://www.contrario.pl/wp-content/u...f2f7deb531.jpg
http://vertexinspiracje.files.wordpr...-livingroo.jpg
http://www.zaluzjonisci.pl/grafika/z...wane/p-002.jpg
Mam białe okna.
Mimo, że pokój jest od południa, przez zadaszony balkon nie ma zbyt wiele światła.
I tak się zastanawiam co tu zrobić, w dzień chciałaby mieć dobry dostęp do parapetów, (maluję się siedząc przy oknie, do dodatkowa przestrzeń na trzymanie różnych rzeczy, więc w dzień chciałabym coś co daje prywatność i nie zabiera dużo światła. Natomiast wieczorem chciałabym, żeby nie było widać co się dzieje w mieszkaniu (parter) a jak idę spać osłonić się od światła lamp ulicznych.
Rozważam więc opcję- plisy przepuszczające trochę światła-grube zasłony (dodatkowo dają chyba prztulniejszy efekt). Co myślicie?

[ellefant]

Napisane przez Halimaa

Doszłam do wniosku, że chyba najpraktyczniejszym rozwiązaniem u mnie, jeśli chodzi o okna, będą białe plisy. przeciwieństwie do rolet, można np. zasłonić dolną część okna, a górą może wpadać nieco światła. http://www.zaluzjonisci.pl/zaluzjonisci/z-p-001.jpg
http://www.contrario.pl/wp-content/u...f2f7deb531.jpg
http://vertexinspiracje.files.wordpr...-livingroo.jpg
http://www.zaluzjonisci.pl/grafika/z...wane/p-002.jpg
Mam białe okna.
Mimo, że pokój jest od południa, przez zadaszony balkon nie ma zbyt wiele światła.
I tak się zastanawiam co tu zrobić, w dzień chciałaby mieć dobry dostęp do parapetów, (maluję się siedząc przy oknie, do dodatkowa przestrzeń na trzymanie różnych rzeczy, więc w dzień chciałabym coś co daje prywatność i nie zabiera dużo światła. Natomiast wieczorem chciałabym, żeby nie było widać co się dzieje w mieszkaniu (parter) a jak idę spać osłonić się od światła lamp ulicznych.
Rozważam więc opcję- plisy przepuszczające trochę światła-grube zasłony (dodatkowo dają chyba prztulniejszy efekt). Co myślicie?

zdecydowanie plisy: w ciagu dnia będziesz mogła zachować intymność i mieć światło dzienne.


Patri, cudownie cię czytać taką, muszę obejrzeć ten filmik.

Mimi, witaj, fajnie się ciebie czyta, dużo wnosisz do wątku, dziękuję

Ja z doskoku, podczytuję, nie mam czasu na pro: praca, odpoczynek, 4 godziny na świeżym powietrzu robią swoje, nauka do egzaminu, trochę po omacku, ech....

[Halimaa]

źle napisałam, chodziło mi o plisy+grube zasłony

[isza89]

Halimaa, a myślałaś o roletach typu dzień-noc, żeby kontrolować stopień przepuszczalności?

[Halimaa]

myślałam, rodzice takie mają, chyba te plisy bardziej mi się podobają, a cenowo chyba podobnie

[Aper]

Cześć Wam Czytam i tak sobie myślę, że wołek leniwy zbożowy jestem - wieje od wątku energią - dziekuję!
trzymam mocno kciuki emilko
Patri i nadal trzymam mocno. Dobrze brzmisz w ostatnim poście. Ślę moc dla życia rodzinnego. Co do stroju, to z jednej strony sama lubię "się zaczarować" i ubrać jakoś specjalnie na ważny moment; a z drugiej - coraz lepiej rozumiem błahość pozorów - i próbuję powstrzymywać sie od osądów - względem siebie i innych (inna sprawa, że biorąc nasze polskie uwarunkowania kulturowe, to wystąpeinie u nas kandydata w krótkich galotach dałoby wiele do myślenia).
Był jeden plan dzisiaj majówkowy i chyba weźmie w łeb - dziecko chore, znów!, po 2 dniach w przedszkolu

[emi_lka]

Patri, Aper, dzięki! Miałam 30 godzin resetu, teraz zabieram się do działania znów. Dręczy mnie wizja niewyrobienia się w czasie.

Halimka, plisy są fajne, lepsze niż rolety, a zasłona może być ciekawym uzupełnieniem kolorystycznym pokoju, dając faktycznie efekt przytulności

[Lina9213]

Też odkładam wciąż i wciąż. Po majówce miałam oddać rozdział licencjatu - a ja nawet nic nie napisałam Przecież jeszcze jutro wolny dzień, przecież jeszcze do czw tyle czasu, a może oddam w piątek? Aaaa w łeb sobie strzelę

[Halimaa]

A ja teraz siedzę na komputerze służbowym, nie wyśpię się dziś....
łeeee

[Patri]

Zapraszam Was do lektury, po weekendzie majowym.
U mnie obfity w pozytywne doświadczenia i dużo odkryć.
Napisałam na blogu post, kto ma chęć przeczytać, zapraszam.
http://fszpr.blogspot.com/2014/05/je...ci-znow-z.html


Dzięki Wam za to, że jesteście.

[78ec78392a9e84b50fa9c61260c26510682869d7_6517570db0492]

i już po weekendzie.... w sumie był całkiem okej, z robotą jestem w miarę na bieżąco, ale mam poczucie, że ciągle mogłabym więcej, lepiej....

no i mam jednego smuta, wiem, że to taka mała drobnostka, ale jak sobie radzicie w sytuacji, gdy wkładacie w jakąś znajomość/przyjaźń dużo serca, a ktoś was olewa??? ja właśnie tak się niestety poczułam ostatnio z jednym znajomym- pomagałam mu w sprawach zawodowych, a jak się ogarnął, to nawet zwykłego "cześć" nie powie.... a tak uogólniając, to nigdy nikt nie zabiegał o przyjaźń ze mną, zawsze to ja byłam inicjatorem... sporadycznie się zdarza, że ktoś zadzwoni i powie: idziemy na piwo.... Nie wiem skąd to wynika.... staram się na serio być "friendly" i w ogóle, ale nie wiem co odstrasza ludzi, że nie chcą się ze mną aż tak kumplować. A może ja wyolbrzymiam sprawy???

---------- Dopisano o 08:31 ---------- Poprzedni post napisano o 08:21 ----------

Napisane przez Patri

Zapraszam Was do lektury, po weekendzie majowym.
U mnie obfity w pozytywne doświadczenia i dużo odkryć.
Napisałam na blogu post, kto ma chęć przeczytać, zapraszam.
http://fszpr.blogspot.com/2014/05/je...ci-znow-z.html


Dzięki Wam za to, że jesteście.

Patri..... łzy mi ciekną jak grochy.... raz, że to TEN czas miesiąca, a dwa..... czytałam ten post i widziałam siebie sprzed lat.... taką cymcię-trusię.... Tylko, że pomimo tego, że ludzie mówią, że jestem twarda i obrotna i radze sobie ze wszystkim, to pod moją maską dalej jest ta mała trusia, której jest cały czas przykro (nawet łączy się to wszystko z tym co wcześniej napisałam o znajomych....). Twoja córcia jest mega wrażliwa, nie zabijaj tego w niej, ale na pewno dobrze robisz wpajając jej zasady asertywności i wysokiej swojej wartości. Teraz jest na to idealny moment, bo w szkoła jest bardzo brutalna. Mnie nikt nie naprostował wtedy i cierpiałam jak cholera.... wyśmiewana, przy kości, najlepiej ucząca się w klasie.... esh- życie dzieciaka jest mega trudne. Powiem Wam, że czasami bym chciała wrócić do tych beztroskich lat, ale jak właśnie przypomnę sobie szkołę i co się tam działo i te takie przykrości przyjacielskie i zawody na znajomych itd, to serio- wolę żyć jako dorosły człowiek, który to rozumie.

[emi_lka]

Hej

Napisane przez Patri

Zapraszam Was do lektury, po weekendzie majowym.
U mnie obfity w pozytywne doświadczenia i dużo odkryć.


Dzięki Wam za to, że jesteście.

Jaki spokój i jak pozytywnie! Życzę utrzymania owoców tego czasu

[1=78ec78392a9e84b50fa9c61 260c26510682869d7_6517570 db0492;46304078]i już po weekendzie.... w sumie był całkiem okej, z robotą jestem w miarę na bieżąco, ale mam poczucie, że ciągle mogłabym więcej, lepiej....

no i mam jednego smuta, wiem, że to taka mała drobnostka, ale jak sobie radzicie w sytuacji, gdy wkładacie w jakąś znajomość/przyjaźń dużo serca, a ktoś was olewa??? ja właśnie tak się niestety poczułam ostatnio z jednym znajomym- pomagałam mu w sprawach zawodowych, a jak się ogarnął, to nawet zwykłego "cześć" nie powie.... a tak uogólniając, to nigdy nikt nie zabiegał o przyjaźń ze mną, zawsze to ja byłam inicjatorem... sporadycznie się zdarza, że ktoś zadzwoni i powie: idziemy na piwo.... Nie wiem skąd to wynika.... staram się na serio być "friendly" i w ogóle, ale nie wiem co odstrasza ludzi, że nie chcą się ze mną aż tak kumplować. A może ja wyolbrzymiam sprawy???[/QUOTE]

Myślałam o Tobie Cym. Wstrzeliłaś się z tematem relacji w to, co aktualne właśnie w klubie.
Może Nebulka włączyłaby Cię znów do klubu?

U mnie najwyższe możliwe obroty i zaczyna się efekt przedawkowania adrenaliny.

[78ec78392a9e84b50fa9c61260c26510682869d7_6517570db0492]

Emi pozostawiam decyzję o kubiku Wam.... raz olałam Was i klubik i jest mi z tego powodu strasznie głupio

natomiast postanowiłam właśnie do kilku znajomych napisać wiadomości i zapytać się, jak się czują i w ogóle.... zobaczymy, jaki odzew będzie. Wyszłam z inicjatywą....

[Patri]

[1=78ec78392a9e84b50fa9c61 260c26510682869d7_6517570 db0492;46304078]
Patri..... łzy mi ciekną jak grochy.... raz, że to TEN czas miesiąca, a dwa..... czytałam ten post i widziałam siebie sprzed lat.... taką cymcię-trusię.... Tylko, że pomimo tego, że ludzie mówią, że jestem twarda i obrotna i radze sobie ze wszystkim, to pod moją maską dalej jest ta mała trusia, której jest cały czas przykro (nawet łączy się to wszystko z tym co wcześniej napisałam o znajomych....). Twoja córcia jest mega wrażliwa, nie zabijaj tego w niej, ale na pewno dobrze robisz wpajając jej zasady asertywności i wysokiej swojej wartości. Teraz jest na to idealny moment, bo w szkoła jest bardzo brutalna. Mnie nikt nie naprostował wtedy i cierpiałam jak cholera.... wyśmiewana, przy kości, najlepiej ucząca się w klasie.... esh- życie dzieciaka jest mega trudne. Powiem Wam, że czasami bym chciała wrócić do tych beztroskich lat, ale jak właśnie przypomnę sobie szkołę i co się tam działo i te takie przykrości przyjacielskie i zawody na znajomych itd, to serio- wolę żyć jako dorosły człowiek, który to rozumie.[/QUOTE]
Cymciu kochana

---------- Dopisano o 09:37 ---------- Poprzedni post napisano o 09:35 ----------

Napisane przez emi_lka

Jaki spokój i jak pozytywnie! Życzę utrzymania owoców tego czasu

Och, chciałabym.

Napisane przez emi_lka

U mnie najwyższe możliwe obroty i zaczyna się efekt przedawkowania adrenaliny.

Jeszcze tylko trochę!

---------- Dopisano o 11:13 ---------- Poprzedni post napisano o 09:37 ----------

Akting, pani Czarskiej do sprzątania. http://www.youtube.com/watch?v=bgSvK1aAInw

[bura kocurka]

Napisane przez Patri

Zapraszam Was do lektury, po weekendzie majowym.
U mnie obfity w pozytywne doświadczenia i dużo odkryć.
Napisałam na blogu post, kto ma chęć przeczytać, zapraszam.
http://fszpr.blogspot.com/2014/05/je...ci-znow-z.html


Dzięki Wam za to, że jesteście.

Patri, to jest piękne...wzruszyłam się Jesteś bardzo mądrą i odpowiedzialną matką...bo nie bierzesz tej odpowiedzialności tylko za to, żeby fizycznie dziecku było ok, ale dbasz też o jej psychikę. To bardzo ważne I niestety rzadkie wśród rodziców...

I tak jak Cym odczułam trochę te jej dziecięce rozterki...ja też bywałam trusią

[1=78ec78392a9e84b50fa9c61 260c26510682869d7_6517570 db0492;46304078]i już po weekendzie.... w sumie był całkiem okej, z robotą jestem w miarę na bieżąco, ale mam poczucie, że ciągle mogłabym więcej, lepiej....

no i mam jednego smuta, wiem, że to taka mała drobnostka, ale jak sobie radzicie w sytuacji, gdy wkładacie w jakąś znajomość/przyjaźń dużo serca, a ktoś was olewa??? ja właśnie tak się niestety poczułam ostatnio z jednym znajomym- pomagałam mu w sprawach zawodowych, a jak się ogarnął, to nawet zwykłego "cześć" nie powie.... a tak uogólniając, to nigdy nikt nie zabiegał o przyjaźń ze mną, zawsze to ja byłam inicjatorem... sporadycznie się zdarza, że ktoś zadzwoni i powie: idziemy na piwo.... Nie wiem skąd to wynika.... staram się na serio być "friendly" i w ogóle, ale nie wiem co odstrasza ludzi, że nie chcą się ze mną aż tak kumplować. A może ja wyolbrzymiam sprawy???[/QUOTE]

Rzeczywiście wstrzeliłaś się w temat w klubie. Change ma podobne rozterki, ale i każda z nas takie miewa Nie wiem co doradzić niestety

[ciastkozposypka]

Hej
Wracam po tygodniu przemyśleń szło dobrze, ale wszystko szlak trafił. Nie może być dobrze zbyt długo, po jakimś czasie zawsze przychodzi dzień masakry.

Szansę na pracę chyba straciłam. Po 6756589 etapie rekrutacji już się więcej nie odezwali. Tzn. minął tydzień od tamtego etapu i nic, a widziałam, że dali drugi raz to samo ogłoszenie do internetu. Wie ktoś czy to automatycznie jakoś się pojawia czy faktycznie szukają po raz drugi, bo widocznie nikt im nie przypasował?

Ciężko mi z tym tym bardziej dlatego, że nigdy z pracą nie miałam problemów, przyzwyczaiłam się dobrego i teraz szok.

Dzisiaj znów nic, ale to nic nie robię. I w sumie to widzę teraz życie jako ciągłą, bezsensowną walkę z wiatrakami. Jakoś nie umiem się odnaleźć w tym wszystkim.

Zywieczdroj - do jakiego kraju na Erasmusa jedziesz?


EDIT: Parę sekund po tym jak opublikowałam posta zadzwonili, że przeszłam dalej. Nie wierzę! I to już ostatni 68686534 etap :p

[Lina9213]

Napisane przez ciastkozposypka

EDIT: Parę sekund po tym jak opublikowałam posta zadzwonili, że przeszłam dalej. Nie wierzę! I to już ostatni 68686534 etap :p

Czyli jednak nadzieja umiera ostatni i nigdy nie wolno się poddawać. Gratuluje i oby ten ostatni etap zakończył się pomyślnie dla Ciebie.

Ja dziś napisałam 2str drugiego rozdziału do licencjatu, tylko i wyłącznie dlatego że muszę go oddać w tym tygodniu a mam jeszcze w środę egzamin i jutro muszę się uczyć. Nóż na gardle najlepiej zmusza mnie żeby się za coś wziąć.

[ciastkozposypka]

Napisane przez Lina9213

Czyli jednak nadzieja umiera ostatni i nigdy nie wolno się poddawać. Gratuluje i oby ten ostatni etap zakończył się pomyślnie dla Ciebie.

Ja dziś napisałam 2str drugiego rozdziału do licencjatu, tylko i wyłącznie dlatego że muszę go oddać w tym tygodniu a mam jeszcze w środę egzamin i jutro muszę się uczyć. Nóż na gardle najlepiej zmusza mnie żeby się za coś wziąć.

Teraz mi wstyd za to panikarstwo.

Co do noża na gardle, to chyba jest tak u każdego

[Lina9213]

Napisane przez ciastkozposypka

Teraz mi wstyd za to panikarstwo.

Co do noża na gardle, to chyba jest tak u każdego

Oj panikowanie nie ważne, ważne że się dobrze skończyło

Niestety nie u każdego. Zazdroszczę koleżankom, że potrafią się wziąć wcześniej. Niektóre do kolokwium zaczynają uczyć się tydzień przed a ja dzień przed lub rano

[emi_lka]

[1=78ec78392a9e84b50fa9c61 260c26510682869d7_6517570 db0492;46304229]Emi pozostawiam decyzję o kubiku Wam.... raz olałam Was i klubik i jest mi z tego powodu strasznie głupio

natomiast postanowiłam właśnie do kilku znajomych napisać wiadomości i zapytać się, jak się czują i w ogóle.... zobaczymy, jaki odzew będzie. Wyszłam z inicjatywą.... [/QUOTE]

Daj znać Nebulce, ona teraz rzadko tu bywa, ale pewnie się odezwie. A spośród nas raczej nikt nie będzie miał nic przeciwko - tak mi się wydaje.

Napisane przez Patri

Jeszcze tylko trochę!

---------- Dopisano o 11:13 ---------- Poprzedni post napisano o 09:37 ----------

Akting, pani Czarskiej do sprzątania. http://www.youtube.com/watch?v=bgSvK1aAInw

Dzięki. Ciężki czas...

Wiesz, kilka razy zaczynałam tej Pani słuchać, ale nie jest chyba to dla mnie, nie mogę się wczuć, żeby dosłuchać jej.

Napisane przez ciastkozposypka

Hej
Wracam po tygodniu przemyśleń szło dobrze, ale wszystko szlak trafił. Nie może być dobrze zbyt długo, po jakimś czasie zawsze przychodzi dzień masakry.

Szansę na pracę chyba straciłam. Po 6756589 etapie rekrutacji już się więcej nie odezwali. Tzn. minął tydzień od tamtego etapu i nic, a widziałam, że dali drugi raz to samo ogłoszenie do internetu. Wie ktoś czy to automatycznie jakoś się pojawia czy faktycznie szukają po raz drugi, bo widocznie nikt im nie przypasował?

Ciężko mi z tym tym bardziej dlatego, że nigdy z pracą nie miałam problemów, przyzwyczaiłam się dobrego i teraz szok.

Dzisiaj znów nic, ale to nic nie robię. I w sumie to widzę teraz życie jako ciągłą, bezsensowną walkę z wiatrakami. Jakoś nie umiem się odnaleźć w tym wszystkim.

EDIT: Parę sekund po tym jak opublikowałam posta zadzwonili, że przeszłam dalej. Nie wierzę! I to już ostatni 68686534 etap :p

Świetnie, powodzenia

Napisane przez Lina9213

Czyli jednak nadzieja umiera ostatni i nigdy nie wolno się poddawać. Gratuluje i oby ten ostatni etap zakończył się pomyślnie dla Ciebie.

Ja dziś napisałam 2str drugiego rozdziału do licencjatu, tylko i wyłącznie dlatego że muszę go oddać w tym tygodniu a mam jeszcze w środę egzamin i jutro muszę się uczyć. Nóż na gardle najlepiej zmusza mnie żeby się za coś wziąć.

Super, oby tak dalej.
Zastanawiałaś się dlaczego tak naprawdę nie bierzesz się za różne sprawy odpowiednio wcześnie?
To tu dość typowe, ale chyba każdy ma swoją historię.

[Lina9213]

Napisane przez emi_lka

Super, oby tak dalej.
Zastanawiałaś się dlaczego tak naprawdę nie bierzesz się za różne sprawy odpowiednio wcześnie?
To tu dość typowe, ale chyba każdy ma swoją historię.

Oczywiście, jeżeli chodzi o naukę to zaczynam dzień przed lub rano zazwyczaj dostaję 4-5, często osoby które uczą się od tygodnia dostają 3. Nie mam więc motywacji by to zmienić choć chciałabym żeby później nie siedzieć miliona godzin bez przerwy by przynajmniej raz przeczytać tonę notatek.

Pisanie pracy to osobna historia, promotor trochę wrobił mnie w robienie badania, którego zrobić nie umiem - mowa była o innym, okazało się po zatwierdzeniu tematu, że wcale nie takie badanie mam robić a inne. Mam wrażenie, że niechętnie pisze 2rozdział bo jak go skończe muszę zacząć badania. To nie jest tak, że źle piszę bo w pierwszym rozdziale miałam do poprawy 3zdania.

[fairytale]

A nie możesz sie nauczyć tej metody?

Pozdrawiam was z pokoju hotelowego podczas mojej pierwszej w życiu delegacji.

[Aper]

Fairy - czyli na pierwszej samodzielnej ? Fajnie

zapomniałam o jednym Konwalio - "Śledź na święto morza"
Z dobrych rzeczy - jednak udało się pojechać w niedzielę.

Patri - jest moc kciuki za Was trzymam.

Cymku - znam, znam "co do pomagania kolegom" to już w podstawówce się nauczyłam, że wcale to nie pomaga w umacnianiu relacji, a wdzięczność to w ogóle rara avis. Jeszcze coś mi przychodzi do głowy - kwestia "gier międzyludzkich" a zwłaszcza "reguły wzajemności". Rozkminiałam sobie kiedyś dlaczego nie dostałam odpowiedzi itp, i uświadomiłam sobie, że zastosowałam haczyk, na który sama się łapię - czyli wzajemność = "ja Ci coś miłego, to Ty mi też MUSISZ COŚ odpisać". A może się trafić ktoś, kto jest na to odporny, no i guzik.