Problemy z krytykanckim chłopakiem, rozstać się czy naprawić..

[Dziewczyna_Borata]

Ja zdaję sobie sprawę, że będzie ciężko zerwać po tylu latach, ale naprawdę się opłaci. Spokój psychiczny gwarantowany, pewność siebie się unormuje. Nie widzę sensu w takim związku, po prostu jest to masochizm według mnie.

[Arinka_]

Twój facet doskonale wie, że nie mówi tego w żartach - tylko odwraca kota ogonem i przyjmuje taką taktykę, aby się wybielić. Nie patrz na Wasz staż! Odpowiedz sobie na pytanie, czy możesz dalej trwać w związku z kimś kto Cię poniża takami tekstami. To już nie jest mały chłopiec. Na świecie chodzi wielu wartościowych facetów i nie wiem, bo co z takim marnować życie.

[Minna]

I nie żałuj tych 5 wspólnych lat... żałuj tych, które możesz z nim jeszcze stracić, ratuj to co przed Tobą, a ten związek wykorzystaj jako lekcję.

[new woman in town]

Kup sobie zatyczki do uszu i używaj ich za każdym razem, kiedy Twojemu chłopakowi zbierze się na wyrzyganie kilku uwag w Twoją stronę albo Twoich bliskich. I walcz, walcz do upadłego, bo przecież prostak i cham to najlepsze co może cię w życiu spotkać.

[201607040940]

Napisane przez Mikolly16

Hej. Mam 20 lat, mój facet 23. Jesteśmy razem prawie 5 lat. Jest moim pierwszym facetem. Nie zawsze w związkach jest kolorowo, zdaję sobie sprawę.
Niestety co jakiś czas nachodzą mnie myśli czy na pewno powinnam być z tym człowiekiem. Jest strasznie krytykancki w stosunku do innych(dodam, że jego ojciec jest taki sam), swojej siostry, mojego taty (w tym jak wyremontował łazienke) w tym do mnie.
Ma takie głupie żarty, jak "nie możesz spotkać mojej koleżanki, bo będziesz miała kompleksy", albo gdy płaczę, to mówi żebym nie robiła tego przy nim, bo zachowuję się jak ciota i małe dziecko. Powiedział tak kilka razy. Do tego mam wrażenie, że stara się podkreślić swoją wyższość i własną wartość przez takie zachowanie jak ubliżanie innym. Gdy pokłóci się z rodzicami i ma zły humor to wyżywa się na mnie strzelając "fochy". Nie wiem kompletnie co mam zrobić. Rozstać się czy zaakceptować jego charakter i walczyć. Boje się, że nadal tak będzie robić, bo próbowałam to w nim zmienić rozmawiając z nim. Jednak człowieka jako tako nie można utemperować do końca.
Poza tym jest opiekuńczy, lojalny(staż mamy niemały) i stara się jeśli mu powiem co mi nie odpowiada, lecz po jakimś czasie znów koło się zatacza. Potem jak wkroczą problemy, gdy zamieszkamy razem, to może być jeszcze gorzej, pokaże swoją twarz. Nie potrafię chyba od niego odejść, bo czułabym się odpowiedzialna za to rozstanie i nadal mi na nim chyba zależy. To jest takie pogmatwane.

sprawia Ci przykrość i manipuluje Tobą. To Twoja decyzja jak chcesz przeżyć życie.

[forsvinn]

Dziewczyna otwiera się przed chłopakiem. Płacze, a więc mu ufa, chce jakiegoś pocieszenia, a chłopak jej z tekstem, że jest jak ciota. No to by było przykre, muszę przyznać. Natomiast po tekście "lepiej żebyś nie spotkała X, bo będziesz mieć kompleksy"... to bym sobie dobrze rozruszała staw barkowy i tak mu zasadziła, żeby miał odbite moje palce na mordzie przez najbliższe kilka godzin.

Boże, co za kanalia. JAK TY MOŻESZ BYĆ Z KIMŚ TAKIM. Mówią, że miłość jest ślepa, ale ty chyba również dostałaś zaćmienia mózgu. Wybacz, ze nie przebieram w słowach, ale przeczytałam ten post i myślę sobie "nosz kuva tak nie będzie".
Napisałaś tę wiadomość jak wystraszona dziewczynka, a jesteś już kobietą. Jakbyś nie była pewna, czy Twój facet źle się zachowuje. Halo, budzimy się do życia! Chłopak jeździ po Tobie jak nową Audicą po aczwórce, a Ty się dajesz. Zostaw to coś w cholerę. I nie żałuj.

Aż się wzburzyłam.

[ciekawskanadia]

Wiem doskonale, że szkoda tego, co już się zbudowało... byłam w "poważnym" związku od 16 do 19 roku życia. Ciężko mi było się rozstać, bo taki staż, tyle planów... jednak męczyłam się, nie byłam szczęśliwa. I chociaż TŻ też miał zalety, był kochany, to miałam świadomość, że te wady, które mnie unieszczęśliwiają nigdy nie znikną. Gdyby miały zniknąć, już dawno by zniknęły... Niestety dziewczyny w momentach zerwania widzą tylko same dobre chwile związku.

[Kocica84]

Napisane przez Mikolly16

Hej. Mam 20 lat, mój facet 23. Jesteśmy razem prawie 5 lat. Jest moim pierwszym facetem. Nie zawsze w związkach jest kolorowo, zdaję sobie sprawę.
Niestety co jakiś czas nachodzą mnie myśli czy na pewno powinnam być z tym człowiekiem. Jest strasznie krytykancki w stosunku do innych(dodam, że jego ojciec jest taki sam), swojej siostry, mojego taty (w tym jak wyremontował łazienke) w tym do mnie.
Ma takie głupie żarty, jak "nie możesz spotkać mojej koleżanki, bo będziesz miała kompleksy", albo gdy płaczę, to mówi żebym nie robiła tego przy nim, bo zachowuję się jak ciota i małe dziecko. Powiedział tak kilka razy. Do tego mam wrażenie, że stara się podkreślić swoją wyższość i własną wartość przez takie zachowanie jak ubliżanie innym. Gdy pokłóci się z rodzicami i ma zły humor to wyżywa się na mnie strzelając "fochy". Nie wiem kompletnie co mam zrobić. Rozstać się czy zaakceptować jego charakter i walczyć. Boje się, że nadal tak będzie robić, bo próbowałam to w nim zmienić rozmawiając z nim. Jednak człowieka jako tako nie można utemperować do końca.
Poza tym jest opiekuńczy, lojalny(staż mamy niemały) i stara się jeśli mu powiem co mi nie odpowiada, lecz po jakimś czasie znów koło się zatacza. Potem jak wkroczą problemy, gdy zamieszkamy razem, to może być jeszcze gorzej, pokaże swoją twarz. Nie potrafię chyba od niego odejść, bo czułabym się odpowiedzialna za to rozstanie i nadal mi na nim chyba zależy. To jest takie pogmatwane.

Niestety nie którzy mężczyźni sie nie zmieniają to wiem sama po sobie dlatego mam taki system nie słuchć w ogóle a niech sobie pogada i ja wiem i on wie że to co mówi jest wyssane z palca więc w którymś momencie i tak zamilknie sam sie poczuje głupio że uzył takich a nie innych słówPo 9 latach związku wiem to że czego sie nie da zmienić to trzeba zakceptować

[Mikolly16]

.

[Kociaak]

Napisane przez Mikolly16

Zerwałam z nim, gdy do mnie przyszedł żeby o tym porozmawiać. Czuję się fatalnie. Powiedział, że to najgorsze co go spotkało ale jeśli mam być szczęśliwa, to on zrozumie, że chcę być sama, bo mnie kocha i tyle lat ze mna był. Do tego powiedział, że wie jaki jest i że wszystko co powiedział to żarty. Siedzieliśmy przytuleni i płakaliśmy oboje..Potem wstał i zaczął się ubierać, bo płakał, próbowałam go zatrzymać ale poszedł z płaczem

---------- Dopisano o 14:15 ---------- Poprzedni post napisano o 14:12 ----------



Bo on jest dobrym człowiekiem, tylko ta jego wada, którą opisałam.. Teraz się zastanawiam czy to był dobry pomysł to zerwanie, czy to wystarczający argument żeby kogoś zostawić i tak potraktować;( Teraz cały czas będę myśleć o dobrych rzeczach z nim związanych..a wcześniej myślałam o tej wadzie, która mi przeszkadza Teraz dostałam sms od niego, że "Jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało"...

Bierze Cię na litość, bo wie, że inna dziewczyna na pierwszy "żart" da mu po pysku i się skończy babci sranie.
Uwolniłaś się od dziada i dobrze, idź z jakąś koleżanką na wino czy piwo wieczorem

[Mikolly16]

.

[summer_sadness]

Napisane przez Mikolly16

Zerwałam z nim, gdy do mnie przyszedł żeby o tym porozmawiać. Czuję się fatalnie. Powiedział, że to najgorsze co go spotkało ale jeśli mam być szczęśliwa, to on zrozumie, że chcę być sama, bo mnie kocha i tyle lat ze mna był. Do tego powiedział, że wie jaki jest i że wszystko co powiedział to żarty. Siedzieliśmy przytuleni i płakaliśmy oboje..Potem wstał i zaczął się ubierać, bo płakał, próbowałam go zatrzymać ale poszedł z płaczem

---------- Dopisano o 14:15 ---------- Poprzedni post napisano o 14:12 ----------



Bo on jest dobrym człowiekiem, tylko ta jego wada, którą opisałam.. Teraz się zastanawiam czy to był dobry pomysł to zerwanie, czy to wystarczający argument żeby kogoś zostawić i tak potraktować;( Teraz cały czas będę myśleć o dobrych rzeczach z nim związanych..a wcześniej myślałam o tej wadzie, która mi przeszkadza Teraz dostałam sms od niego, że "Jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało"...

Gdybyś była najlepszym, co go w życiu spotkało to starałby się nad sobą pracować, przestał krytykować i obracać to w żart.

[Mikolly16]

.

[NiespokojnaP]

Napisane przez Mikolly16

Już przestałam się zanosić płaczem na jakiś czas. Myślę, że na pewno muszę się czymś zająć żeby nie zwariować. Tata wrócił do domu właśnie i powiedział, że dobrze się stało, jeden zrozumie i drugi z nas, przemyśli sobie. Ta taty stanowczość mnie uspokoiła.

Często nie bierzemy pod uwagę zdania rodziców. Autorko, sama pisalas, że skrytykował Twojego ojca w sprawie ułożenia płytek. Serio? Ja bym nie,pozwalała facetowi na takie coś.
Pozegnalas buraka. I dobrze.
Zgadzam się z poprzedniczkami, że to takie branie na litość.
Trzymaj się, Autorko.

Wysłane z mojego ST25i przy użyciu Tapatalka

[gwiazdaJ]

Napisane przez Mikolly16

Hej. Mam 20 lat, mój facet 23. Jesteśmy razem prawie 5 lat. Jest moim pierwszym facetem. Nie zawsze w związkach jest kolorowo, zdaję sobie sprawę.
Niestety co jakiś czas nachodzą mnie myśli czy na pewno powinnam być z tym człowiekiem. Jest strasznie krytykancki w stosunku do innych(dodam, że jego ojciec jest taki sam), swojej siostry, mojego taty (w tym jak wyremontował łazienke) w tym do mnie.
Ma takie głupie żarty, jak "nie możesz spotkać mojej koleżanki, bo będziesz miała kompleksy", albo gdy płaczę, to mówi żebym nie robiła tego przy nim, bo zachowuję się jak ciota i małe dziecko. Powiedział tak kilka razy. Do tego mam wrażenie, że stara się podkreślić swoją wyższość i własną wartość przez takie zachowanie jak ubliżanie innym. Gdy pokłóci się z rodzicami i ma zły humor to wyżywa się na mnie strzelając "fochy". Nie wiem kompletnie co mam zrobić. Rozstać się czy zaakceptować jego charakter i walczyć. Boje się, że nadal tak będzie robić, bo próbowałam to w nim zmienić rozmawiając z nim. Jednak człowieka jako tako nie można utemperować do końca.
Poza tym jest opiekuńczy, lojalny(staż mamy niemały) i stara się jeśli mu powiem co mi nie odpowiada, lecz po jakimś czasie znów koło się zatacza. Potem jak wkroczą problemy, gdy zamieszkamy razem, to może być jeszcze gorzej, pokaże swoją twarz. Nie potrafię chyba od niego odejść, bo czułabym się odpowiedzialna za to rozstanie i nadal mi na nim chyba zależy. To jest takie pogmatwane.

TO zalezy na ile masz silę, z doświadczenia wiem że cięzko to zmienić w facecie,ja przy moim calkowicie stracilam pewność siebie przez takie zachowanie. Ciągle się stroil, a do mnie miał pretensje że czasem nie chce mi się ogarniac... a jak tu mieć siłę jak po pracy wracalam do domu zeby zrobic mu/nam obiad, potem zaliczalam spacer z psem... i juz byla godzina 19...i jak tu miec czas zeby codziennie sprzątać prać prasowac i być przykladną panią domu a do tego mieć czas zeby poprawiac paznokcie i wychodzic na imprezy..czasem mialam tylko delikatnie wytare paznokcie na koncach i czulam sie jak najgorsza..bo swoim kolezankom prawil komplementy a dla mnie byl mega surowy...

[201607040940]

Napisane przez Mikolly16

. Do tego powiedział, że wie jaki jest i że wszystko co powiedział to żarty. .

Jeżeli to były żarty to ja nie mam poczucia humoru.
Po prostu lubił wbijać szpile i myślał że mu wolno.

---------- Dopisano o 15:17 ---------- Poprzedni post napisano o 15:15 ----------

Napisane przez Mikolly16

Chyba po prostu nie zwracał uwagi na to co mówi i to część jego stylu bycia. Może dopiero po tym co mu powiedziałam to mu się oczy otworzyły..I tak rozstaliśmy się jak dorośli ludzie, bez wyrzutów..bałam się tego dnia jak cholera.

przecież mówiłaś mu że Ci nie pasuje jak Cię krytykuje. Na chwilkę była popraw a później znów po Tobie jechał.

---------- Dopisano o 15:19 ---------- Poprzedni post napisano o 15:17 ----------

Napisane przez gwiazdaJ

TO zalezy na ile masz silę, z doświadczenia wiem że cięzko to zmienić w facecie,ja przy moim calkowicie stracilam pewność siebie przez takie zachowanie. Ciągle się stroil, a do mnie miał pretensje że czasem nie chce mi się ogarniac... a jak tu mieć siłę jak po pracy wracalam do domu zeby zrobic mu/nam obiad, potem zaliczalam spacer z psem... i juz byla godzina 19...i jak tu miec czas zeby codziennie sprzątać prać prasowac i być przykladną panią domu a do tego mieć czas zeby poprawiac paznokcie i wychodzic na imprezy..czasem mialam tylko delikatnie wytare paznokcie na koncach i czulam sie jak najgorsza..bo swoim kolezankom prawil komplementy a dla mnie byl mega surowy...

Niektórzy mężczyźni myślą że dom sam się ogarnia, obiad sam gotuje a pies korzysta z kibelka .....

[Mikolly16]

.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Przecież to zwykły burun i prostak. Weź go pogoń. Szanse już dostawał, zwracałaś mu uwagę, widocznie bycie burakiem i prostakiem ma już w naturze. Za paredziesiąt lat zmieni się w zgorzkniałego buruna i prostaka, będzie na wszystkich warczał i robił Ci wstyd. Albo co gorsza - zreflektujesz się pewnego dnia, że stałaś się do niego podobna Związek to powinno być 'cos' co niesie ukojenie, szczęście, poczucie bycia kimś kochanym i wyjątkowym, a nie 'ciotą' i inną łamagą. Wybór oczywiście jest Twój, ale pamiętaj, że łatwo sobie życie spieprzyć, trudniej się wygrzebać z szamba. Zwłaszcza emocjonalnego, a Twój pan to taki raczej szambonurek właśnie. Nie idź tą drogą, mówię Ci.

[Mikolly16]

.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Mikolly16

Wyboru dokonałam, rozstaliśmy się dzisiaj. Odchorować muszę troszeczkę..Wiem, że były dobre chwile, ale to co złe jednak stanowiło dla mnie problem i zastanawiałam się czy to akceptowanie wad i trwanie w związku na dobre i na złe czy może strach przed rozstaniem i podjęciem tak ważnej, nieodwracalnej decyzji. Moje wahanie się trwało już jakiś czas. Teraz czekają mnie kolokwia, zaliczenia aż w końcu sesja na uczelni. Muszę się wziąć w garść.

Powodzenia, będzie dobrze. Masz klasę dziewczyno, jesteś młodziutka, znajdziesz faceta dla siebie. Wiesz już czego na pewno nie akceptować

[summer_sadness]

Napisane przez Mikolly16

Wyboru dokonałam, rozstaliśmy się dzisiaj. Odchorować muszę troszeczkę..Wiem, że były dobre chwile, ale to co złe jednak stanowiło dla mnie problem i zastanawiałam się czy to akceptowanie wad i trwanie w związku na dobre i na złe czy może strach przed rozstaniem i podjęciem tak ważnej, nieodwracalnej decyzji. Moje wahanie się trwało już jakiś czas. Teraz czekają mnie kolokwia, zaliczenia aż w końcu sesja na uczelni. Muszę się wziąć w garść.

Powodzenia autorko

[Mikolly16]

.

[Me_Myself_And_I_82]

Odejdz, bedzie tylko gorzej. Ja tez widzialam wady mojego meza, ale wydawalo mi sie, ze ja, taka dobra osoba, na pewno go zmienie i zlagodze. Teraz mija 11 lat i bedziemy sie rozwodzic (2 malych dzieci) ;( ludzie sie nie zmieniaja, chyba, ze na gorsze niestety, tak jak bylo u mnie.
Moj maz tez ciagle wszystkich krytykuje, siebie uwaza za wytocznie i ideal.

[Mikolly16]

.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Napisane przez madana

- ale Ty piszesz o dorosłym 23-letnim koniu, człowieku ukształtowanym, z domu, w którym "nasiąkł ojcem"- to od niego nauczył się takiego sposobu bycia, krytykowania i niepatrzenia, że kogoś się rani. A Ty chcesz na dodatek siebie samą w wieku 20 lat wepchnąć w rolę mamuśki, która wychowuje. Zamiast stawiać granice, CZEGO nie akceptujesz i NA CO się nie godzisz.

I nie wiem, ale dla mnie czymś strasznym jest powiedzenie w wieku 20 lat" "mam 20 lat i 5 lat jestem w związku". Cóż za marnotrawstwo młodości- na poznanie najpierw samej siebie, swoich granic, oczekiwań i własnej dojrzałości w końcu zabrakło czasu.
I zawsze włącza mi się czerwona lampka, gdy czytam o "walce" o związek, z reguły oczywiście to walka jednostronna.

Kazdy ma inna historie, niektorzy poznaja sie w takim wieku i tworza szczesliwe wieloletnie zwiazki. Przykre jest tylko, ze autorka twierdzi, ze "wie, ze w zwiazkach bywa roznie". Nieprawda, w zwiazku powinno byc caly czas dobrze, a klotnie nie powinny wplywac na ogolna opinie o jej relacji. Jak w wieku 20 lat ma dosc faceta, to za 10 lat nic sie nie zmieni, a bedzie gorzej.

[Mikolly16]

.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Napisane przez Mikolly16

Za mało chyba wiem o życiu. Próbowałam to uratować wcześniej by potem nie żałować podjętej decyzji o rozstaniu. Nie byłoby powrotu..Niestety trwało to zbyt długo, wahałam się czy to na pewno z nim chcę dalej być.

Dobrze zrobilas, w wieku 20 lat to Ci motylki powinny latac w brzuchu, a nie powinnas sie wahac czy to odpowiedni facet i "ratowac" zwiazek. Za mloda jestes, zeby robic z siebie cierpietnice.

[Mikolly16]

.

[Me_Myself_And_I_82]

Wiadomo, ze bedzie ci go brakowac. Mimo, ze moj maz jest dupkiem tez nadal go kocham i tesknie;(

[Mikolly16]

.