Czy potrzebuję pomocy psychologa?

[Mimillla]

Witam Was, mam nadzieję że tutaj uda mi się znaleźć radę i pomoc

Mam tylko nadzieję że nie zostanę nazwana idiotką i to zakończy ten wątek.

Zawsze byłam indywidualistą, czułam sie trochę nierozumiana i chyba też trochę za dużo rozmyślałam nad swoim życiem. Od pewnego czasu jest jeszcze gorzej niż przedtem. Ale ostatnio (może i głupia sytuacja) jadąc samochodem znalazłam się w dość niebezpiecznej sytuacji, a mianowicie jechałam ponad setką prosto na tira i prawdę powiedziawszy zderzenia uniknęłam za sprawą jakiegoś cudu. Ale przerażające jest to ze przez jakąś jedną tysięczną sekundy przez głowę przemknęła mi myśl, że fajnie byłoby dodać gazu i skończyć to wszystko. Zaskoczyło mnie to, bo raczej nie mam aż takich problemów psychicznych żeby rozmyślać nad samobójstwem. Ale to też przeważyło szalę i zaczęłam się zastanawiać nad pójściem do specjalisty.

Prawda jest taka że nie mam problemu z nawiązywaniem kontaktów (chociaż przebywanie z ludźmi mnie męczy), a to dlatego że zaciskam zęby i próbuję się wykreować na osobę naprawdę pewną siebie. Wiem że granie idzie mi cudownie, bo ci którzy mnie "znają" widzą pewną siebie dziewczynę, robiącą co jej się podoba, mądrze podejmującą decyzje, zawsze wg własnych przekonań. A w rzeczywistości boję się opinii innych, boję się samotności, martwię się głupotami, zbyt impulsywnie działam, a ostatnimi czasy zastanawiam się nawet nad tym czy nie okłamuję samej siebie twierdząc że jestem ateistką. Wgl (nie wiem dlaczego, chyba przez to że uważam swoje życie za nudne) trochę zbyt wiele znajomości i sytuacji i rozmów oparłam na kłamstwie (nie wiem... zbyt bogata wyobraźnia? albo chcę być kimś kim nie jestem).

To jest jedna milionowa tego, co chodzi mi po głowie (trochę nieskładnie, dlatego ze przelewałam tutaj wprost swoje myśli), ale nie chciałam robić tutaj monologu. Chciałabym tylko poznać waszą opinię, na temat tego, czy potrzebuję pomocy psychologa, czy to po prostu chwilowe załamanie?

Z góry bardzo Wam dziękuję

[lemonova]

Przecież psycholog to nic złego. Na Twoim miejscu bym się z nim skonsultowała. Rozmowa, doświadczenie drugiej osoby zawsze może Ci pomóc, bo niewątpliwie masz problemy z którymi sama sobie nie radzisz i najprawdopodobniej trudno Ci będzie się z nimi uporać.

Sama coraz częściej rozważam wizytę u specjalisty i nie widzę w tym nic wstydliwego, dziwnego itp. Po prostu wydaje mi się, że potrzebuję kogoś kto mnie wewnętrznie poukłada.
Spróbuj!

[201708160953]

Odpowiedz sobie na pytanie "czy jestem w stanie żyć bez kłamstwa i grania kogoś kim nie jestem?"

Jeśli jesteś to potrzebujesz zmiany środowiska "obecnemu raczej nie powiesz"sorry robiłam was w jajo i na każdym kroku grałam"

Jeśli nie jesteś to potrzebujesz psychologa. W przeciwnym razie nie wytrzymasz psychicznie ciągłej gry, ciągłej kontroli i któregoś razu faktycznie strzelisz na czolowe lub walniesz się z mostu.

Słuchaj skoro całe życie grasz to może teraz też odgrywasz jakąś scenę a my jesteśmy tylko widzami tego przedstawienia co???

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez Mimillla

Prawda jest taka że nie mam problemu z nawiązywaniem kontaktów (chociaż przebywanie z ludźmi mnie męczy), a to dlatego że zaciskam zęby i próbuję się wykreować na osobę naprawdę pewną siebie. Wiem że granie idzie mi cudownie, bo ci którzy mnie "znają" widzą pewną siebie dziewczynę, robiącą co jej się podoba, mądrze podejmującą decyzje, zawsze wg własnych przekonań. A w rzeczywistości boję się opinii innych, boję się samotności, martwię się głupotami, zbyt impulsywnie działam, a ostatnimi czasy zastanawiam się nawet nad tym czy nie okłamuję samej siebie twierdząc że jestem ateistką. Wgl (nie wiem dlaczego, chyba przez to że uważam swoje życie za nudne) trochę zbyt wiele znajomości i sytuacji i rozmów oparłam na kłamstwie (nie wiem... zbyt bogata wyobraźnia? albo chcę być kimś kim nie jestem).

To co opisalas swiadczy o tym, ze masz bardzo niskie poczucie wlasnej wartosci, nie wierzysz w siebie i w dodatku nie lubisz samej siebie. Nie wiem skad sie to u Ciebie wzielo - mozliwe, ze albo dom rodzinny w ten sposób Cie uksztaltowal, albo zle doswiadczenia ze zwiazków w których bylas. Wyczuwam równiez lekki perfekcjonizm. Psycholog? Mysle, ze niekoniecznie. Czasami wystarczy uswiadomienie sobie wielkosci problemu i zmiana utartych zachowan, akceptacja tego kim naprawde sie jest. Musisz sobie obiecac, ze np. juz nigdy nie sklamiesz. Trzymaj sie tego. Pozwól sobie na slabosci.

Nie dziwie sie, ze sie meczysz grajac ciagle kogos kim tak naprawde nie jestes. To musi byc potwornie meczace i nie pozwala Ci sie zblizyc do nikogo! Kiedys ktos powiedzial, ze to marnowanie samego siebie i jest w tym duzo racji.

Przestan grac, mów wszystko to co Ci w duszy gra, badz naturalna - wbrew pozorom to wcale nie jest takie trudne. Zacznij prace nad soba. Na poczatek polecam afirmacje.

[Mimillla]

Napisane przez i_wonka90

Słuchaj skoro całe życie grasz to może teraz też odgrywasz jakąś scenę a my jesteśmy tylko widzami tego przedstawienia co???

Mimo wszystko sobą też zdarza mi się być... Problem w tym że jest tego mniej więcej pół na pół i te połowy w żaden sposób ze sobą nie współgrają. Ale nie, nie odgrywam żadnej sceny, po prostu potrzebuję rady, a nie mam kogo o to zapytać bo zbyt wiele musiałabym wyjaśniać nawet przyjaciołom.

Nie lubię zadręczać innych swoimi problemami, bo wtedy (głupie) czuję że za dużo odkrywam, dlatego zapytałam tutaj.

[Choco_Latte_]

Napisane przez Mimillla

Ale ostatnio (może i głupia sytuacja) jadąc samochodem znalazłam się dość niebezpiecznej sytuacji, a mianowicie jechałam ponad setką prosto na tira i prawdę powiedziawszy zderzenia uniknęłam za sprawą jakiegoś cudu. Ale przerażające jest to ze przez jakąś jedną tysięczną sekundy przez głowę przemknęła mi myśl, że fajnie byłoby dodać gazu i skończyć to wszystko.

chyba nikt przy zdrowych zmysłach nie wpadłby na taki pomysł... Jak dla mnie, nie powinnaś jeździć bo stwarzasz zagrożenie dla samej siebie jak i dla innych NIEWINNYCH ludzi. I myślę, że osoba która ma chociażby przebłyski myśli samobójczych powinna się przejść do psychologa. Nie zaszkodzi a może pomóc.

[Mimillla]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;47364806]
Przestan grac, mów wszystko to co Ci w duszy gra, badz naturalna - wbrew pozorom to wcale nie jest takie trudne. Zacznij prace nad soba. [/QUOTE]

Nie umiem, bo się "boję"-chociaż nie wiem czy to do konca właśnie to uczucie... ale po prostu mam wrażenie że nie potrafię i tylko się wygłupię

[201708160953]

Wiesz.... perfekcjoniści są uciążliwi dla innych Jeśli grasz taką mocną co nigdy się nie żali to ja przed Tobą czuje się mięczakiem, mazgajem co ciągle się na coś uskarża.
Jak zaczniesz się żalić, uskarżać, okazywać słabość to będziesz taka swojska, nasza, taka jak my wszyscy.

Co to za życie jak w 50% grasz? Jeśli grasz to nie masz przyjaciół Ty tylko Twoja postać, ludzie nie lubią Ciebie tylko Twoją postać, to nie Ty przeżyłaś X lat tylko Twój wytwór wyobraźni.
Zdaj sobie sprawę, że jak kiedyś się zakręcisz w swojej grze to ludzie Cię znienawidzą bo nikt nie chce być robiony w jajo

[Mimillla]

Napisane przez Choco_Latte_

chyba nikt przy zdrowych zmysłach nie wpadłby na taki pomysł... Jak dla mnie, nie powinnaś jeździć bo stwarzasz zagrożenie dla samej siebie jak i dla innych NIEWINNYCH ludzi. I myślę, że osoba która ma chociażby przebłyski myśli samobójczych powinna się przejść do psychologa. Nie zaszkodzi a może pomóc.

chyba nie do konca zrozumiałaś jak ta sytuacja wyglądała. Nie zrobiłabym tego, po prostu w mojej głowie pojawiłą się myśl że fajnie byłoby już mieć spokój i tyle nie myśleć. A sytuacja powstała sama z siebie, nieszczęśliwy zbieg okoliczności i do tego z winy drugiego kierowcy. To nie ona była wynikiem moich, jak to nazwałaś, myśli samobójczych, tylko ta jedna myśl mi przemknęła przez głowę kiedy się to wszystko działo

---------- Dopisano o 22:47 ---------- Poprzedni post napisano o 22:44 ----------

Napisane przez i_wonka90

Wiesz.... perfekcjoniści są uciążliwi dla innych Jeśli grasz taką mocną co nigdy się nie żali to ja przed Tobą czuje się mięczakiem, mazgajem co ciągle się na coś uskarża.
Jak zaczniesz się żalić, uskarżać, okazywać słabość to będziesz taka swojska, nasza, taka jak my wszyscy.

Jest coś fajnego w tym że wszyscy zazdroszczą mi tego, ze się nie przejmuję, że umiem się cieszyć. Szkoda że tak nie jest naprawdę

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez Mimillla

Nie umiem, bo się "boję"-chociaż nie wiem czy to do konca właśnie to uczucie... ale po prostu mam wrażenie że nie potrafię i tylko się wygłupię

No to sobie na ten wyglup pozwól! A co! O to wlasnie chodzi! Bedziesz miala wrazenie, ze wyglupisz sie pierwszy, drugi, trzeci raz, a za czwartym juz nie. I na tym zmiana zachowan polega. To normalne, ze na poczatku bedzie to dla Ciebie nienaturalne, ale przelamuj to, bo nie ma na to lepszego lekarstwa.

Naprawde do konca zycia chcesz grac kogos kim nie jestes? Bedac taka chyba przyciagasz do siebie niefajnych ludzi, którzy równiez graja. Musisz byc bardzo samotna osoba. Czas na zmiany, nie grymas i do dziela!

[Mimillla]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;47364995]
Naprawde do konca zycia chcesz grac kogos kim nie jestes? Bedac taka chyba przyciagasz do siebie niefajnych ludzi, którzy równiez graja. Musisz byc bardzo samotna osoba. Czas na zmiany, nie grymas i do dziela![/QUOTE]

Imponują mi osoby pewne siebie, mające gdzieś opinię innych, wypowiadające się w przemyślany sposób, nie kierujące się uczuciami tylko zrowym rozsądkiem, wiedzące czego chcą... a ja taka nie jestem i to przez to gram.

I tak, jestem samotna, ale nie dlatego ze mi brakuje znajomych i przyjaciół ale dlatego że nikt mnie nie zna.

[201708160953]

Napisane przez Mimillla

...

Jest coś fajnego w tym że wszyscy zazdroszczą mi tego, ze się nie przejmuję, że umiem się cieszyć. Szkoda że tak nie jest naprawdę

Czyli dowartościowujesz się tym, że oni są tacy słabi, tacy miętcy, żałośni a Ty taka twarda, mocna, pewna siebie Szkoda, że myslisz tylko o sobie a nie masz wyrzutów sumienia, że ktoś się przed Tobą otwiera, czerpie z twoich rad a Ty odpowiadasz mu to co Ci wygodniej powiedzieć mimo, że w głębi duszy wiesz, że to nie jest dobre, że to się nie uda, że sama tego nie potrafisz zrobić a jedynie umiesz to zagrać.

I tak, jestem samotna, ale nie dlatego ze mi brakuje znajomych i przyjaciół ale dlatego że nikt mnie nie zna.

No właśnie, w społeczeństwie jesteś nikim, nie ma Cię nie istniejesz, jest tylko Twoj wytwór wyobraźni. Chcesz tak, żyć aż do śmierci? Co będzie jak poznasz kogoś na kim zacznie Ci cholernie zależeć? Będziesz go okłamywała przez 50 lat czy kiedyś mu wyrządzisz krzywdę i powiesz "sorry to nie ja, pokochałeś mój wytwór wyobraźni"?

[Mimillla]

Napisane przez i_wonka90

Czyli dowartościowujesz się tym, że oni są tacy słabi, tacy miętcy, żałośni a Ty taka twarda, mocna, pewna siebie Szkoda, że myslisz tylko o sobie a nie masz wyrzutów sumienia, że ktoś się przed Tobą otwiera, czerpie z twoich rad a Ty odpowiadasz mu to co Ci wygodniej powiedzieć mimo, że w głębi duszy wiesz, że to nie jest dobre, że to się nie uda, że sama tego nie potrafisz zrobić a jedynie umiesz to zagrać.

No i podsumowałaś mnie w dwóch zdaniach, a le mylisz si ę w tym, ze kiedy ktoś prosi mnie o radę bo ma jakiś problem, zawsze mu podpowiadam wg tego co czuję, bo wtedy jakoś mi nie przeszkadza ze to właśnie to.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez Mimillla

Imponują mi osoby pewne siebie, mające gdzieś opinię innych, wypowiadające się w przemyślany sposób, nie kierujące się uczuciami tylko zrowym rozsądkiem, wiedzące czego chcą... a ja taka nie jestem i to przez to gram.

I tak, jestem samotna, ale nie dlatego ze mi brakuje znajomych i przyjaciół ale dlatego że nikt mnie nie zna.

A to trzeba od razu klamac, zeby taka byc? Nie sadze. Jak chcesz taka byc, to pracuj nad tym, badz taka, ale nie klam i pozwalaj sobie na slabosci czasami, bo inaczej oszalejesz. Myslisz, ze tacy, których opisalas nie maja gorszych dni? Nie mysla o sobie czasami gorzej, nie wierza w siebie? Jestesmy tylko ludzmi.

[Mimillla]

Napisane przez i_wonka90

Co będzie jak poznasz kogoś na kim zacznie Ci cholernie zależeć? Będziesz go okłamywała przez 50 lat czy kiedyś mu wyrządzisz krzywdę i powiesz "sorry to nie ja, pokochałeś mój wytwór wyobraźni"?

poniekąd już mnie dotknął ten problem, swoją przyjaźń (oddałabym za niego, a on mam nadzieję za mnie wszystko) zbudowałam tradycyjnie na kłamstwie. I to mnie cholernie boli, szczególnie jak widze że podziwia najbardziej we mnie te cechy, które ja w sobie "stworzyłam"

[201708160953]

Sorry ale jak jesteś taka twarda i pewna siebie to jak mi możesz doradzić w chwilach słabości? Co mi powiesz? "Iwona czasem warto z kimś pogadać, wyżalić się, uronić łze" To ja CI powiem "co Ty pieprzysz, przecież sama tego nie robisz a świetnie dajesz sobie radę w życiu"

[Mimillla]

Napisane przez i_wonka90

Sorry ale jak jesteś taka twarda i pewna siebie to jak mi możesz doradzić w chwilach słabości? Co mi powiesz? "Iwona czasem warto z kimś pogadać, wyżalić się, uronić łze" To ja CI powiem "co Ty pieprzysz, przecież sama tego nie robisz a świetnie dajesz sobie radę w życiu"

"bo ja tego nie potrzebuję, ale rozumiem cię i chcę ci pomóc" itd... jestem już chyba na tyle w to wszystko zaplątana że odpowiedź umiem znaleźć...

ale mam wrażenie że odeszło to od tematu, nie wiem co mam ze sobą zrobić, ale czuję się fatalnie

[201708160953]

Jeśli uważasz, że granie kogoś innego jest fajne to idź się leczyć.
Jeśli uważasz, że lepiej być sobą to... bądź sobą Tylko bądź sobą zawsze i wszędzie a nie tylko tak gdzie Ci będzie wygodniej.

Hmm teraz przeczytałam Twoje posty i widzę, że Ty masz problem już 3 lata. Myślę, że w tej sytuacji bezwzględnie wymagasz psychologa. Jak przez tyle czasu nie dałaś sobie sama rady to już nie dasz. Będziesz tylko się coraz bardziej wyniszczała psychicznie aż do chwili kiedy nie ogarniesz swoich dwóch osobowości i ze sobą skończysz

[Mimillla]

chyba teraz juz sie zdecydowalam, chociaz na probe pojde do specjalisty

[33aec33abe3406fa59f14efb4923aef579232ce7_67fd9379a02b7]

Napisane przez Mimillla

chyba teraz juz sie zdecydowalam, chociaz na probe pojde do specjalisty

Idź Ja się z chorego perfekcjonizmu wyleczyć sama nie umiałam mimo najszczerszych chęci To samo z moim "super rozsądnym" podejściem do wszystkiego i blokowaniem emocji, jak tylko się pojawiały. Czasami po prostu nie da się samodzielnie zmienić pewnych rzeczy, żaden wstyd Spróbuj, specjalista pomoże Ci zrozumieć, skąd to się wszystko wzięło i na jakich (dość prostych) mechanizmach się to opiera. Good luck

[Mimillla]

[1=33aec33abe3406fa59f14ef b4923aef579232ce7_67fd937 9a02b7;47366316]Idź Ja się z chorego perfekcjonizmu wyleczyć sama nie umiałam mimo najszczerszych chęci To samo z moim "super rozsądnym" podejściem do wszystkiego i blokowaniem emocji, jak tylko się pojawiały. Czasami po prostu nie da się samodzielnie zmienić pewnych rzeczy, żaden wstyd Spróbuj, specjalista pomoże Ci zrozumieć, skąd to się wszystko wzięło i na jakich (dość prostych) mechanizmach się to opiera. Good luck [/QUOTE]

dzieki