Odpieluszkowe Zapalenie Mózgu.

[ajah]

Napisane przez edziorek 203

No tak jasne, pewnie 99 procent rozwydrzonych dzieciaków z tego wątku, także miała jakieś problemy zdrowotne.

I to całkiem normalne, że przewrażliwiona mamusia zasłania dzieciaka przed ludźmi.

Poza tym zarzuca mi się tutaj ocenianie po pozorach i jednocześnie pisze ,,spójrz w lustro'' ,,popatrz na siebie''

Może same popatrzcie na siebie?

W dodatku w tym wątku panowało oburzenie ,,jak można zignorować dziecko i wogóle do niego nie zagadać" była taka dyskusja całkiem niedawno.

Widać, że nie warto, bo się można narazić na tego typu akcje.

Przecież NIC z twojego postu nie wskazuje na to, że dziewczynka jest rozwydrzona

[201609102148]

Napisane przez ajah

Przecież NIC z twojego postu nie wskazuje na to, że dziewczynka jest rozwydrzona

za to wszystko na to, że może mieć problemy psychiczne, bo zdrowe dzieci nie reagują histerią na sam widok obcych ludzi. Ja też jako szkrab obcych nie lubiłam (zwłaszcza, że byłam ślicznym dzieckiem i wszyscy, jak leci, mieli potrzebę dotykania moich loków- a ja nawet nie przepadałam za dotykiem mamy, z resztą do dziś mi to zostało), ale nie wpadałam w histerię, najwyżej chowałam się za mamą i tyle. Zachowanie matki dziewczynki też może świadczyć o tym, że problem jest poważny.

Trochę pomyślunku.

[201605021613]

Napisane przez ajah

Przecież NIC z twojego postu nie wskazuje na to, że dziewczynka jest rozwydrzona

No tak powinnam napisać charakterystykę tego dziecka na 5 stron z analizą wszelkich jej zachowań

[201609102148]

Napisane przez edziorek 203

No tak powinnam napisać charakterystykę tego dziecka na 5 stron z analizą wszelkich jej zachowań

nie, ale napisać COKOLWIEK, co świadczyłoby o tym, że problem leży w matce z OZM, a nie psychice dziewczynki. Bo Twój post dowodzi czegoś dokładnie przeciwnego.

[201605090940]

już całkiem absurdalnie zakładając, że dziecko mogłoby być na coś chore - czy jest to powód, by izolować ją od ludzi zamiast uczyć kontaktu z nimi?

mój bratanek cierpi na autyzm. co prawda podczas zabawy ma swój odrębny świat, ale ogólnie nie stroni od ludzi i chętnie prosi o pomoc. nigdy w życiu nie reagował histerią na czyjś widok

[AniaKW]

Autyzm autyzmowi nierówny. Ale to nie temat na ten wątek. Choroba dziecka to nie wina rodziców. Natomiast zdrowe dziecko to barometr zachowania rodziców, więc trudno obwiniać dziecko za to jakie jest. Skądś czerpie wzorce zachowań.

[Jamaika88]

Napisane przez xandria_

już całkiem absurdalnie zakładając, że dziecko mogłoby być na coś chore - czy jest to powód, by izolować ją od ludzi zamiast uczyć kontaktu z nimi?

mój bratanek cierpi na autyzm. co prawda podczas zabawy ma swój odrębny świat, ale ogólnie nie stroni od ludzi i chętnie prosi o pomoc. nigdy w życiu nie reagował histerią na czyjś widok

Ale autyzm autyzmowi nierówny. Nie wiadomo z resztą na jakie zaburzenia cierpiało opisane dziecko. Może matka swoim zachowaniem właśnie chciała uniknąć histerii?

[201605021613]

[QUOTE=xandria_;47841415]już całkiem absurdalnie zakładając, że dziecko mogłoby być na coś chore - czy jest to powód, by izolować ją od ludzi zamiast uczyć kontaktu z nimi?

mój bratanek cierpi na autyzm. co prawda podczas zabawy ma swój odrębny świat, ale ogólnie nie stroni od ludzi i chętnie prosi o pomoc. nigdy w życiu nie reagował histerią na czyjś widok [/QUOTE]

I o to mi chodziło!

Ok, może źle się wyraziłam i słowo wariat odpowiednie nie było.
Ale zachowanie matki było dziwne, zwłaszcza, że dziewczynka ta często darła się np. na klatce schodowej, (tak o bez powodu krzyki)i matka zero reakcji, to już ojciec zwracał małej uwagę by nie krzyczała.

Poza tym reakcja matki ,, o jej chodź tu, ło boże, o jezu'' i prawie sikanie po nogach i zakrywanie dziecka, przed wzrokiem innych, sprawiało, że ta osoba na prawdę głupio się czuła, bo nie chciała dziecka straszyć, a widziała, że mała na nią patrzy (bynajmniej nie ze strachem, a raczej próbą nawiązania kontaktu)no to normalnie, po ludzku zagadała do niej a ta w ryk.

[201605090940]

nie ma to jak obrona wszystkiego poprzez domniemaną chorobę zaraz okaże się, że wszystkie ofiary rodziców z OZM cierpią na obłożne choróbska

[Jamaika88]

Napisane przez xandria_

nie ma to jak obrona wszystkiego poprzez domniemaną chorobę zaraz okaże się, że wszystkie ofiary rodziców z OZM cierpią na obłożne choróbska

Już nie przesadzaj . To raptem jeden przykład. Ja sama nie lubię OZM, mieszkam na osiedlu pełnym rodziców z małymi dziećmi i czasami mam niektórych zachowań po dziurki w nosie, ale po przeczytaniu tamtego posta również nasunęło mi się, że może dziecko cierpi na jakieś zaburzenia. O ile w wątku pojawia się wiele trafnych przykładów, to ten uważam za trochę naciągany.

[Hvid]

Mnie się też dziecko przestraszyło, a nawet się do niego nie odezwałam tylko sobie siedziałam na ławce. Nigdy wcześniej mi się to nie przytrafiło, nigdy żadne dziecko na mój widok nie wpadło w panikę. No i trudno, przeszłam nad tym do porządku dziennego i tyle. Może po prostu mu przypomniałam kogoś, z kim ma związaną jakąś traumę. Nie wiem, taka była moja pierwsza myśl.

[ajah]

Napisane przez xandria_

nie ma to jak obrona wszystkiego poprzez domniemaną chorobę zaraz okaże się, że wszystkie ofiary rodziców z OZM cierpią na obłożne choróbska

Ale o co chodzi?
Przecież to dziecko nie zrobiło nic, by trzeba było je bronić.
Dziewczynka nadwrażliwie zareagowała. Są sytuacje, gdy dziecko tak reaguje. Jako dziecko reagowałam tak na kilku znajomych dorosłych domowników.
Mojamama na OZM nie cierpiała, nikt się za to ani o to nie obrażał. U mnie przyczyną była nadwrażliwość.



Co do samego autyzmu i innych problemów, to jest to problem na tyle duży, że nie ma opcji, by twój batanek był modelowym przyładem
Warto wziąc pod uwagę, ze faktycznie coś jest na rzeczy; a nie epitetami ciskać bez opamiętania.

[201609102148]

Napisane przez xandria_

już całkiem absurdalnie zakładając, że dziecko mogłoby być na coś chore - czy jest to powód, by izolować ją od ludzi zamiast uczyć kontaktu z nimi?





mój bratanek cierpi na autyzm. co prawda podczas zabawy ma swój odrębny świat, ale ogólnie nie stroni od ludzi i chętnie prosi o pomoc. nigdy w życiu nie reagował histerią na czyjś widok

Faktycznie, to rzeczywiście przesądza sprawę. Pewnie wszyscy lekarze się mylą i mój sąsiad, który przez 20 lat swojego życia reaguje paniką, gdy w pobliżu znajdzie się ktoś obcy, a wręcz robi się agresywny (głównie dla siebie), jeśli zostanie naruszona jego intymna przestrzeń, wcale nie jest autystyczny. To pewnie tylko rodzice mieli OZM i dwudziestoletni bachor jest rozwydrzony, takie to proste!

A teraz poważnie i radzę przeczytać niektórym uważnie.

Wszelkiego rodzaju upośledzenia i dysfunkcje psychiczne dzieci nie są wcale tak rzadkie, jak niektórym się wydaje. Oczywiście, nie jest tak, że 99% niegrzecznych dzieci jest chora, jak to któraś znawczyni zasugerowała, ale prawdopodobnie u każdej z Was na osiedlu/w wiosce mieszka takie dziecko. I radzę się z tym pogodzić, bo kończą się, na szczęście, czasy ostracyzmu wobec takich ludzi i coraz częściej będziecie ich spotykać- w sklepie, autobusie czy właśnie na klatce.

Natomiast komentarze "mała wariatka" i "rozwydrzony dzikus" polecam zachować dla siebie. Abstrahując od tamtej dziewczynki: na forum na pewno są mamy autystycznych dzieci i nie sądzę, by czytanie, że jakaś ignorantka uzna je za złe matki, bo starają się minimalizować stresy chorego dziecka, było miłe i motywujące. I żeby ułatwiało właśnie przełamywanie się i wychodzenie "do ludzi".

Myślałam, że czasy, w których czarnoskóry\upośledzony\k aleki był sensacją, mamy już za sobą. A tu proszę, okazało się, że nazywanie małych dziewczynek "wariatkami" jest w porządku, a oszołomem jest ten, kogo to oburza.

Idźcie najlepiej powyzywać kogoś od "dałnów". I nie zapomnijcie o parkowaniu na kopercie, a co, niech chorzy w domu siedzą, przyzwoitych ludzi nie gorszą.

[Mijanou]

Napisane przez Farmakopea

Faktycznie, to rzeczywiście przesądza sprawę. Pewnie wszyscy lekarze się mylą i mój sąsiad, który przez 20 lat swojego życia reaguje paniką, gdy w pobliżu znajdzie się ktoś obcy, a wręcz robi się agresywny (głównie dla siebie), jeśli zostanie naruszona jego intymna przestrzeń, wcale nie jest autystyczny. To pewnie tylko rodzice mieli OZM i dwudziestoletni bachor jest rozwydrzony, takie to proste!

A teraz poważnie i radzę przeczytać niektórym uważnie.

Wszelkiego rodzaju upośledzenia i dysfunkcje psychiczne dzieci nie są wcale tak rzadkie, jak niektórym się wydaje. Oczywiście, nie jest tak, że 99% niegrzecznych dzieci jest chora, jak to któraś znawczyni zasugerowała, ale prawdopodobnie u każdej z Was na osiedlu/w wiosce mieszka takie dziecko. I radzę się z tym pogodzić, bo kończą się, na szczęście, czasy ostracyzmu wobec takich ludzi i coraz częściej będziecie ich spotykać- w sklepie, autobusie czy właśnie na klatce.

Natomiast komentarze "mała wariatka" i "rozwydrzony dzikus" polecam zachować dla siebie. Abstrahując od tamtej dziewczynki: na forum na pewno są mamy autystycznych dzieci i nie sądzę, by czytanie, że jakaś ignorantka uzna je za złe matki, bo starają się minimalizować stresy chorego dziecka, było miłe i motywujące. I żeby ułatwiało właśnie przełamywanie się i wychodzenie "do ludzi".

Myślałam, że czasy, w których czarnoskóry\upośledzony\k aleki był sensacją, mamy już za sobą. A tu proszę, okazało się, że nazywanie małych dziewczynek "wariatkami" jest w porządku, a oszołomem jest ten, kogo to oburza.

Idźcie najlepiej powyzywać kogoś od "dałnów". I nie zapomnijcie o parkowaniu na kopercie, a co, niech chorzy w domu siedzą, przyzwoitych ludzi nie gorszą.

Absolutnie nie chcę zaostrzać dyskusji, ale zgadzam się z Farmakopeą w tym przypadku. Dziewczynka nadreagowała, co może być oznaką zwyczajnego strachu przed obcymi wywołanego złymi doświadczeniami lub jednostajnym otoczeniem ale też może to być oznaka autyzmu. Autyzm nie zawsze przebiega w formie ostrej, tłumacząc po ludzku nie zawsze dziecko autystyczne żyje w swoim świecie. Są też lagodniejsze rodzaje autyzmu. Oczywiście pewności nie mam i za mało danych, by zdiagnozować definitywnie i jest to jedynie jedno z możliwych wytłumaczeń takiej reakcji.

[wika82]

Napisane przez edziorek 203

Też widywałam takie przypadki jak sikanie pod blokiem. Była sąsiadka wyszła z dzieciakiem przed blok i mała zaczęła się drzeć, że chce siku. A ta zamiast się wrócić 2 piętra do domu wystawiła dzieciaka przed klatką na trawce i dzieciak sika.

Ta mała to w ogóle była dziwna.

Szła kiedyś z matką schodami i mijały inną sasiadkę. Ta sąsiadka mówi do matki tej dziewczynki dzień dobry i widzi, że ta mała wgapia w nią oczy, to z grzeczności zagadała do tej dziewczynki, no tak jak do dziecka ,,cześć'' i coś tam. A ta mała zaczęła drzeć ryja jak wariatka, ryczeć, spazmów dostawać, jakby ta sąsiadka co najmniej jej przylała!

A mamuśka zamiast dzieciaka uspokoić, to zaczęła zasłaniać tego dracego się wariata swoim ciałem przed wzrokiem sąsiadki

Sąsiadka w szoku, mówiła potem, że gdyby wiedziała, w życiu do tej histeryczki by nie zagadała, bo potem się czuła bardzo źle, bo dzieciak zrobił taką aferę i było jej głupio.


Potem widziałam kilka razy tę małą jak schodziła z matką po schodach i też się na mnie gapiła ta dziewczynka, ale ja już wiedziałam, że lepiej jej nie zaczepiać, bo będzie ryk.

Najlepsze, że jak ta mała szła z matką i ktoś ich mijał na schodach, to tam matka od razu zasłaniała tą małą, brała ją za siebie z tyłu i zasłaniała, żeby nikt na nią nie patrzył . Zamiast uczyć dzieciaka przebywać między ludźmi robiła z niej jeszcze większego dzikusa.

Z tego co wiem, to dzieci mają taki okres. Moja chrześnica aktualnie przychodzi ten etap, wystarczy tylko na nią spojrzeć i już jest ryk. Jej mama wtedy ją odwraca, albo łagodnie tłumaczy, żeby patrzyła w innym kierunku, a nie na osobę która okazuje jej zainteresowanie. Podobno mija z czasem.
Acha, dziewczynka ma 10 miesięcy.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[201701300929]

Napisane przez Hvid

Mnie się też dziecko przestraszyło, a nawet się do niego nie odezwałam tylko sobie siedziałam na ławce. Nigdy wcześniej mi się to nie przytrafiło, nigdy żadne dziecko na mój widok nie wpadło w panikę. No i trudno, przeszłam nad tym do porządku dziennego i tyle. Może po prostu mu przypomniałam kogoś, z kim ma związaną jakąś traumę. Nie wiem, taka była moja pierwsza myśl.

mysle, ze nie - dzieci tak po prostu czasem maja ja np podobno jak bylam mala to balam sie cioci co ma takei geste czarne loki - i moze cos w tym jest bo moja siostrzenica jak zafarbowalam wlosy an czarno to tez sie rozplakala na moj widok jak miala ok 2 ch lat-no chyba,ze uznala ,ze sie tak skrzywdzilam

nie ma w tym nic dziwnego , natomiast co do sytuacji wyzej to zachowanie matki mnie troche dziwi bo chyba nawet przy autystycznym dziecku powinna je jakos uspokajac/tlumaczyc,ze sie czasem innych spotyka a nie zaslaniac ale to tylko moje przypuszczenie, nie znams ie na autyzmie

[ciri15]

Napisane przez kawa_zmlekiem

Kiedyś byliśmy z tż na polu namiotowym nad jeziorem. Obok kilka przyczep, grupa znajomych z kilkorgiem dzieci. Dzieci grzeczne, wcześnie poszły spać, to rodzice dali czadu. Ktoś obchodził urodziny, spokojna impreza skończyła się libacją. Co 5min chóralne ryczenie 'sto lat', śpiewy, śmiechy, masakra, upominanie - jak grochem o ścianę. I tak do bladego rana. Dzieciaki w samym epicentrum musiały mieć mocny sen Mój tż nie wytrzymał, odczekał do końca ciszy nocnej i punkt 6 rano puścił głośno (chociaż i tak nieporównywalnie ciszej niż ekipa się zachowywała) muzykę z samochodu (byliśmy tam tylko my i oni). Na co wybiega mamusia która najgłośniej się darła - 'panie, wyłącz to albo zadzwonię na policję, JA TU DZIECI MAM!!!'

I co na to Twój TŻ?
edit: doczytałam

---------- Dopisano o 11:31 ---------- Poprzedni post napisano o 11:16 ----------

Napisane przez Emilia 25

I jeszcze co do ptaszków:
Na plaży (przynajmniej w Kołobrzegu) jest surowy zakaz karmienia ptaków chlebem i przypadkowym jedzeniem "bo zostało ze śniadania". To im robi największą krzywdę. A podbiegnięcie dziecka do ptaków, to moim zdaniem nic aż tak strasznego. I porównywanie tego do bicia kota czy psa, jest po prostu nietrafione.

Taż uważam, że przegonienie ptaków wielkiej krzywdy im nie robi. Ale ja jestem z osób, które wszystkich zwierząt nie stawiają na równi.
Zachowanie tamtego dzieciaka było niefajne, bo zepsuł innemu dziecku zabawę.
U mnie np. ptaki siadają na podwórku na drzewach, co strasznie denerwuje mojego psa, który widzi to z okna balkonu. I jak wybiega to odstrasza je szczekaniem. Nie widzę w tym nic złego, wręcz przeciwnie.

---------- Dopisano o 11:36 ---------- Poprzedni post napisano o 11:31 ----------

Napisane przez kennedy

Widzialam wczorah w kisciele jak mamuska wsadzala dzieciaka do konfesjonalu a maly walil w drzwiczki i sie darl... w czasie slubu...

---------- Dopisano o 11:44 ---------- Poprzedni post napisano o 11:36 ----------

Napisane przez Nocna Nimfa

mysle, ze nie - dzieci tak po prostu czasem maja ja np podobno jak bylam mala to balam sie cioci co ma takei geste czarne loki - i moze cos w tym jest bo moja siostrzenica jak zafarbowalam wlosy an czarno to tez sie rozplakala na moj widok jak miala ok 2 ch lat-no chyba,ze uznala ,ze sie tak skrzywdzilam

No każde dziecko, które znam w pewnym wieku(ale starszym niż te 10 miesięcy) bało się kogoś z rodziny. Ja - męża chrzestnej, moja siostra - swojej chrzestnej, itd.
Natomiast skoro ta dziewczynka tak reaguje i matka ją osłania to moim zdaniem ma jakieś problemy psychiczne.

[lanavera]

http://kwejk.pl/obrazek/2111481/najw...sa-dzieci.html

[Karinio]

Napisane przez lanavera

http://kwejk.pl/obrazek/2111481/najw...sa-dzieci.html

Dobre

[Lillkaa]

Napisane przez edziorek 203

Też widywałam takie przypadki jak sikanie pod blokiem. Była sąsiadka wyszła z dzieciakiem przed blok i mała zaczęła się drzeć, że chce siku. A ta zamiast się wrócić 2 piętra do domu wystawiła dzieciaka przed klatką na trawce i dzieciak sika.

Ta mała to w ogóle była dziwna.

Szła kiedyś z matką schodami i mijały inną sasiadkę. Ta sąsiadka mówi do matki tej dziewczynki dzień dobry i widzi, że ta mała wgapia w nią oczy, to z grzeczności zagadała do tej dziewczynki, no tak jak do dziecka ,,cześć'' i coś tam. A ta mała zaczęła drzeć ryja jak wariatka, ryczeć, spazmów dostawać, jakby ta sąsiadka co najmniej jej przylała!

A mamuśka zamiast dzieciaka uspokoić, to zaczęła zasłaniać tego dracego się wariata swoim ciałem przed wzrokiem sąsiadki

Sąsiadka w szoku, mówiła potem, że gdyby wiedziała, w życiu do tej histeryczki by nie zagadała, bo potem się czuła bardzo źle, bo dzieciak zrobił taką aferę i było jej głupio.


Potem widziałam kilka razy tę małą jak schodziła z matką po schodach i też się na mnie gapiła ta dziewczynka, ale ja już wiedziałam, że lepiej jej nie zaczepiać, bo będzie ryk.

Najlepsze, że jak ta mała szła z matką i ktoś ich mijał na schodach, to tam matka od razu zasłaniała tą małą, brała ją za siebie z tyłu i zasłaniała, żeby nikt na nią nie patrzył . Zamiast uczyć dzieciaka przebywać między ludźmi robiła z niej jeszcze większego dzikusa.

Mieszkałaś w moim budynku? Identyczny przypadek mam na piętrze. Socjopatka rośnie.
Edit. Mała nie ma autyzmu, jest po prostu mega dziwnie wychowywana. Plus ma ojca typowego patola (typ: grunt to moje ziomy, yo yo polski rap i życie ulicy, pali wiecznie trawę na balkonie z głupimi koleżkami i nie umie chyba z nimi rozmawiać nie bluzgając).

[201605021613]

Napisane przez Lillkaa

Mieszkałaś w moim budynku? Identyczny przypadek mam na piętrze. Socjopatka rośnie.
Edit. Mała nie ma autyzmu, jest po prostu mega dziwnie wychowywana. Plus ma ojca typowego patola (typ: grunt to moje ziomy, yo yo polski rap i życie ulicy, pali wiecznie trawę na balkonie z głupimi koleżkami i nie umie chyba z nimi rozmawiać nie bluzgając).

O widzę, że u Ciebie w budynku też były takie przypadki .

Tyle, że tamci moi sąsiedzi, to nie była żadna patologia, normalni ludzie.
Mała w czasie tych ,,ataków'' miała jakoś 4 lata.

Później zaczęli jej pozwalać przebywać dłużej na podwórku, poszła do innych dzieci się bawić, to zaczęło jej to przechodzić.

[201609102148]

Zastanawiam się tylko jakim cudem niektóre z Was tak kategorycznie stwierdzają "ona ma/nie ma" autyzmu. Lekarzom potrzeba do tego skrupulatnych badań, testów i obserwacji, a tu wystarczy wejść na Wizaż i bach! diagnoza.

[201605021613]

Napisane przez Farmakopea

Myślałam, że czasy, w których czarnoskóry\upośledzony\k aleki był sensacją, mamy już za sobą. A tu proszę, okazało się, że nazywanie małych dziewczynek "wariatkami" jest w porządku, a oszołomem jest ten, kogo to oburza.

Idźcie najlepiej powyzywać kogoś od "dałnów". I nie zapomnijcie o parkowaniu na kopercie, a co, niech chorzy w domu siedzą, przyzwoitych ludzi nie gorszą.

Weź już nie przeginaj, bo zaczynasz histeryzować. Co do tematu mają niepełnosprawni i ,,koperty''?. Czy ktoś tu pisał, że mają siedzieć w domu? NADINTERPRETACJA.

---------- Dopisano o 19:43 ---------- Poprzedni post napisano o 19:40 ----------

Napisane przez Farmakopea

Zastanawiam się tylko jakim cudem niektóre z Was tak kategorycznie stwierdzają "ona ma/nie ma" autyzmu. Lekarzom potrzeba do tego skrupulatnych badań, testów i obserwacji, a tu wystarczy wejść na Wizaż i bach! diagnoza.

Zamknijmy watek! Dlaczego mamy tu pisać o dzieciach i ich matkach z ozm!?
Przecież w każdym z opisywanych przypadków, dzieciak pewnie miał autyzm, adhd, nadpobudliwość nerwową, a te wredne, niewyrozumiałe małpy wytrząsają się nad biedactwem i opisują go na forum.

To samo dotyczy mam z ozm! przecież może one są chore psychicznie, mają depresję, miały trudne dzieciństwo, nie piszmy o nich, jak śmiemy w ogóle to czynić!


Jak na razie to ty stawiasz diagnozy[COLOR="Silver"]

[Lillkaa]

Napisane przez edziorek 203

O widzę, że u Ciebie w budynku też były takie przypadki .

Tyle, że tamci moi sąsiedzi, to nie była żadna patologia, normalni ludzie.
Mała w czasie tych ,,ataków'' miała jakoś 4 lata.

Później zaczęli jej pozwalać przebywać dłużej na podwórku, poszła do innych dzieci się bawić, to zaczęło jej to przechodzić.

Moja sąsiadka trochę się poprawiła dopiero jak poszła w tym roku do zerówki. Ale od kiedy zaczęła sama chodzić to wiecznie wyła i piszczała na klatce, udawała syreny itp.Na cały regulator. Nieraz od samiutkiego rana, jak była prowadzana do przedszkola. Rodzice nie zadawali sobie trudu żeby ją uciszyć, wytłumaczyć, że przeszkadza, budzi inne dzieci i dorosłych. A czasem właśnie gdy ktoś ją zagadał, uśmiechnął się itp., to zaczynała się trząść, tupać, momentalnie cała czerwona i zaryczana. No histeria po prostu. I chowała się za matkę. Nie zawsze tak miała, ale często. Poszła do przedszkola dopiero ok. rok temu i wtedy się uspokoiła z tymi spazmami, tylko wycie (nie płacz, takie po prostu darcie się) jej zostało. Wydaje mi się, że ona poza rodziną nie miała chyba wcześniej zbytnio styczności z innymi ludźmi i stąd ta jej dzikość.

---------- Dopisano o 19:51 ---------- Poprzedni post napisano o 19:47 ----------

Napisane przez Farmakopea

Zastanawiam się tylko jakim cudem niektóre z Was tak kategorycznie stwierdzają "ona ma/nie ma" autyzmu. Lekarzom potrzeba do tego skrupulatnych badań, testów i obserwacji, a tu wystarczy wejść na Wizaż i bach! diagnoza.

Wiesz, mam język. To moi sąsiedzi zza ściany i słyszałam małą nie raz również przez ścianę.Pytałam czy wszystko w porządku, czy może coś jej jest, że tak płacze, bo jednak się zaniepokoiłam. Odpowiedzieli, że "jest taka charakterna" i wyrośnie. Potem rozmawiałam jeszcze z babcią małej (mieszkają razem, to bardzo młoda babcia) i powiedziała, że mała jest zdrowa.

[201609102148]

Napisane przez edziorek 203

Weź już nie przeginaj, bo zaczynasz histeryzować. Co do tematu mają niepełnosprawni i ,,koperty''?. Czy ktoś tu pisał, że mają siedzieć w domu? NADINTERPRETACJA.

---------- Dopisano o 19:43 ---------- Poprzedni post napisano o 19:40 ----------




Zamknijmy watek! Dlaczego mamy tu pisać o dzieciach i ich matkach z ozm!?
Przecież w każdym z opisywanych przypadków, dzieciak pewnie miał autyzm, adhd, nadpobudliwość nerwową, a te wredne, niewyrozumiałe małpy wytrząsają się nad biedactwem i opisują go na forum.

To samo dotyczy mam z ozm! przecież może one są chore psychicznie, mają depresję, miały trudne dzieciństwo, nie piszmy o nich, jak śmiemy w ogóle to czynić!


Jak na razie to ty stawiasz diagnozy[COLOR="Silver"]

przepraszam, a kto zaczął rzucać "wariatkami"?

Ja miałam w klasie w podstawówce takiego "wariata"- zwykle był po prostu niegrzeczny, ale jak czasem coś odwalił, to była masakra. Ile się jego biedna matka nasłuchała (byłam świadkiem), że jest do niczego, że jedno dziecko ma, a wychować porządnie nie umie, to jej.

Do średniej już nasz "wariat" nie poszedł. Okazało się, że naprawdę jest chory psychicznie. Zamknęli go w psychiatryku, wyszedł jakoś ostatnio, widziałam go nawet na ulicy. Siwiuteńkiego, a ma 22 lata.

Powtarzam- nie każde niegrzeczne dziecko jest chore, ale niektore są. Warto by było czasem wykazać się empatią. Tego, że kolega miał poważne problemy nie zauważyła ani żadna z nauczycielek, ani z troskliwych sąsiadek. Ale do szykanowania matki to rwały się na wyścigi.

Z resztą, jak słusznie zauważono, to miał być wątek o MATKACH (i ojcach), nie o dzieciach, które niczemu nie są winne, bo są, uwaga, dziećmi. A przezywanie dzieci do to już w ogóle dno.

[LadyBlood]

Napisane przez Farmakopea

.A przezywanie dzieci do to już w ogóle dno.

Dokładnie

[karolca]

Są osoby, na które dzieci reagują dziką histerią bez powodu. Mam znajomą, koleżanka mojej mamy. Gdy córka ją widziała wpadała w histerię, był krzyk, płacz, chowała się w drugim pokoju i nie wyszła, póki "pani" była w mieszkaniu. Kobiecie było przykro, że dziecko tak reaguje na jej widok, zwłaszcza, że nic jej nie zrobiła. Dopiero niedawno udało się to opanowac zachęcają córkę do zabawy z "panią". Już nie ma płaczu, ale nadal jest zachowany dystans.

[kawa_zmlekiem]

Napisane przez karolca

Są osoby, na które dzieci reagują dziką histerią bez powodu. Mam znajomą, koleżanka mojej mamy. Gdy córka ją widziała wpadała w histerię, był krzyk, płacz, chowała się w drugim pokoju i nie wyszła, póki "pani" była w mieszkaniu. Kobiecie było przykro, że dziecko tak reaguje na jej widok, zwłaszcza, że nic jej nie zrobiła. Dopiero niedawno udało się to opanowac zachęcają córkę do zabawy z "panią". Już nie ma płaczu, ale nadal jest zachowany dystans.

Moja siostra (obecnie 7 lat) reagowała tak na sąsiada Przesympatyczny człowiek, z podejściem do dzieci, bała się przez jego wygląd. Facet postawny, wielki, gęsta broda, szopa włosów. Jak go z daleka zobaczyła to od razu ryk, histeria i panika. Przeszło jej dopiero jak miała mniej więcej 4-5 lat.

[ajah]

Napisane przez edziorek 203

Weź już nie przeginaj, bo zaczynasz histeryzować. Co do tematu mają niepełnosprawni i ,,koperty''?. Czy ktoś tu pisał, że mają siedzieć w domu? NADINTERPRETACJA.

---------- Dopisano o 19:43 ---------- Poprzedni post napisano o 19:40 ----------




Zamknijmy watek! Dlaczego mamy tu pisać o dzieciach i ich matkach z ozm!?
Przecież w każdym z opisywanych przypadków, dzieciak pewnie miał autyzm, adhd, nadpobudliwość nerwową, a te wredne, niewyrozumiałe małpy wytrząsają się nad biedactwem i opisują go na forum.

To samo dotyczy mam z ozm! przecież może one są chore psychicznie, mają depresję, miały trudne dzieciństwo, nie piszmy o nich, jak śmiemy w ogóle to czynić!


Jak na razie to ty stawiasz diagnozy[COLOR="Silver"]

Myślę, ze zupełnie nie rozumiesz.
W przypadku przez ciebie opisywanym nie ma żadnego OZM
W każdym razie, nic w twoich postach na OZM nie wskazuje.

Jak dzieckodla przykładu załatwi swoje potrzeby fizjologiczne na środku piaskownicy, a matka machnie ręką i nie zareaguje odpowiednio to to będzie OZM choćby to dziecko miała wszystkie możliwe zaburzenia

Moje dziecko nie boi się ludzi, a boi się psów. Teraz lęk jest mniejszy, ale kiedyś nie było opcji: dziecko widziało psa to płakało; pies podchodził ogone merdał, dzicko jeszcze gorzej. Moja reakcja była zawsze taka sama: chronić dziecko. Brałam je na ręce, przytulałam, uspokajałam. Nie zmuszałam do interakcji z psem. Mówiłam, ze pies nic złego nie zrobi, ale główne tłumaczenie miało miejsce, gdy dziecko się uspokoiło, a psa w pobliżu nie było.


Czytając twoje wypowiedzi skojarzyła mi się sytuacja, gdy mnie posądzoo o to, że jestem nawiedzoną matką z OZM. Sytuacja miała miejsce w szpitalu, gdzie diagnozowano moje dziecko. Przyleciał doktorek, który wierzył, że ma wytłumaczenie na problemy zdrowotne mojego dziecka. WYskoczył z tekstem: Bo biega pani z butlą do dziecka na każde jego kwiknięcie (dziecko prawie 3 letnie).
To, że zaprzeczyłam i tłumaczyłam sprawę nie miało znaczenia. On już wiediał, ze jestem nawiedzoną nadopiekuńczą matką z OZM, która doprowadziła do tego, że dziecko jest uzależnione od soczków/ mleka i butli w dzień i w nocy.
Zapewne przekonały go wyniki badań (po ilku dniach), jeśli w nie zajrzał.

[201803111829]

świeżusieńka historia, jeszcze ciepła z wczoraj. Czekam sobie na autobus, przychodzi matka z synem, on na oko jakieś 5-7 lat. Wyglądał jak ludzik Michelin. Na moich oczach zjadł dwa lody (na autobus czekaliśmy 15 minut) i batonika. Potem wsiadamy. On pierwszy, on pierwszy! Dzieci zawsze lubią siedzieć na pierwszym siedzeniu gdzie widać całą drogę, ale tylko jedno miejsce było wolne, na drugim jakaś babeczka. więc ten chłopiec tam usiadł. matka usiadła za nim. I co chwilę "mama! a daleko jeszcze?" albo "synku, a chcesz batonika? a chcesz piciu?" i co chwilę wyciąga z torebki jakieś żarcie, colę, lizaka, itd. Dziecko się odwraca, kładzie nogi na siedzeniu, w końcu kierowca się zatrzymał, i powiedziała babce, żeby wzięła dziecko obok siebie, bo zahamuje, zęby dziecko wybije, albo będzie ostry zakręt i dziecko wypadnie. A matka "ale było tylko jedno miejsce z przodu, a on chciał siedzieć z przodu!". Koleś mówi, że owszem, ale pasów nie ma, więc jak się coś stanie to dziecko pierwsze poleci. A jak chciała siedzieć z dzieckiem z przodu, to mogła sobie zarezerwować miejsca przedtem, a nie teraz ma pretensje. A ona "ale tu powinno być miejsce dla matki z dzieckiem! " oczywiście jakaś 1/4 autobusu wolna. W końcu wzięła to dziecko na siedzenie obok siebie i stwierdziła, że złoży skargę.