nie wiem czego chcę, ale wiem że chcę to bardzo mocno...

[martynixa]

Witam dziewczyny
sama nie wiem, czemu zaczynam w ogóle ten wątek, ale czuję, że muszę wyrzucić z siebie co mi leży na wątrobie...
Nie wiem kompletnie co mam dalej robić ze swoim życiem. Mam 25 lat, własnie skonczylam 5-letnie studia kierunek farmacja ( jestem mgr farmacji). Tak wiem niby super extra ale ja nie jestem do końca przekonana czy to jest zawód dla mnie. Od pazdziernika zaczynam staż w aptece i mysle, ze dam sobie szansę sprobowania jak będe dawała radę w aptece, czy będzie mi się to podobało itp.
Mysle, ze jestem troche psychicznie zmeczona tymi studiami. Farmacja jest ciezkim kierunkiem, w sumie przez te 5 lat bardzo duużo się uczyłam, kosztowało mnie to wiele wyrzeczen, poświęceń itp. Ciagle chodzilam nakręcona, ze tu nauka, tam koło, poprawka, a teraz czuje, że zaczyna się nowy etap w moim życiu, ktorego sie strasznie boję
Mam strasznie wysokie aspiracje i ambicje i byle jaką pracą sie nie zadowolę. Kolejna sprawa, ze nie moge znależć sobie nikogo na stałe.
Ciągle tylko jakies przelotne romanse, bo każdy mi się zaraz nudzi i odechciewa mi się wszystkiego. Z jednej strony chcialabym miec kogos powaznego, z klasą, a z drugiej strony chcę sie jeszcze bawić. Ktoś kiedyś powiedział, że chcę spokój w domu, a ogień na mieście.
Dziewczyny NIE WIEEEM!!! potrzebuje jakiegos bodźca nie wiem, chcę coś zmienić ale nie wiem co.
Kurczę mam nadzieje, że ktoras mnie zrozumie i przeczyta ten moj dziwny chaotyczny wpis... bo nie wiem czego chcę, ale wiem, że chce to bardzo mocno!!!!

[wizjaa]

Napisze ci cos od serca.

Bardzo przypominasz mi mnie, jeszcze kilka miesiecy temu miałam identyczny plan. Byle skończyć te moje wymarzone studia, znalesc superplatna prace i żyć jak w bajce. A facet gdzies tam sie znajdzie, no bo w koncu jestem taka wartościowa, madra i całkiem ładna dziewczyna.

Kilka miesiecyt temu jednak wszystkie moje wartości sie odwróciły. Teraz zamiast zer na koncie zaczelam rozpaczliwie prawie zastanawiać sie nad tym co ze mna nie tak ze dalej nie mam tego faceta. Na prawdę, wiele bym dala zeby byc szczesliwa w przyszłości i to dzieki komus kto mnie kocha, a nie dzieki nowej torebce, willi z basenem czy jakis awansach w pracy.

Generalnie mam ostatnio okropna depresje, nic mi sie nie chce, płacze w poduszki całe dnie, jedyne co mi sprawia radość to pies i rower, a wszystko dlatego ze kompletnie nie wiem jak ma moje zycie wyglądać..

Chyba ci nie pomogłam jednak, ale przynajmniej cos z siebie wyrzuciłam.

A i okres zabawy, przynajmniej u mnie, trwał pol roku. Dokładnie jak u ciebie, po ciężkiej nauce chciałam w koncu odreagować. Imprezy, alkohol, przypadkowi faceci i czułam sie jako tako szczesliwa, ale to tylko na chwile. Wybaw sie i zobacz czego potem bedziesz potrzebowała. To sa takie potrzeby których nie da sie zagłuszyć, wiec rób na co masz ochote.

[SweetRevenge20]

Chyba troche przesadzasz.

[martynixa]

Wizjaa a co teraz robisz? jakie masz plany?
kurczę ja jednak wychodze z założenia, że nie ma co szukac na siłe i sie uganiać za facetami. Jak ma się znależć to sie znajdzie.
Ale masz rację, tak czekalam az sie skoncza te studia. Ile razy sobie powtarzalam, ze bede najszczesliwsza na swiecie jak skoncze to wszystko ze wtedy sie zacznie nowy etap i co???? mam co chciałam i jakoś teraz mnie to nie cieszy:confused :
Moze i przesadzam, ale tak sie teraz czuje...

[wizjaa]

Nie uganiam sie za facetami, broń boze. Nie chodzi o to ze potrzebuje jakiegokolwiek, tylko tego jedynego, jak z bajki, zakochanego od pierwszego wejrzenia we mnie. Mam jakies dziwne wyobrażenie ze to pomogłoby mi uwierzyć w siebie, ze jestem cos warta. Wiem, ze to nie pomoże mi, bo wczesniej myslalam ze jak bede sobie dobrze radziła n studiach to tez w koncu bedzie mi dobrze samej ze soba, a tu niestety wcale tak nie jest.

Ludzie, a szczególnie kobiety, maja tendencje do takiego dzielenia zycia na etapy i wymawiania sobie ze kolejny etap bedzie lepszy niz obecny. Ze wtedy wszystko sie zmieni i juz bedzie super.

Co teraz robie? Nie wiem. Mam ochote rzucić wszystko co mam tu w Polsce i wyjechać za granice, najlepiej do Szwajcarii/Francji i tam jakos z dała od wszystkiego ułożyć sobie zycie. Moim problemem jest tez to, ze za duzo czasu poświęcam na rozmyślaniu 'co pomyślą sobie inni'. Wiec nie wiem co robic..

[martynixa]

Ja mam dokładnie to samo... mam ochotę calkiem swoje zycie zmienic o 180 stopni, wyjechac za granicę i zacząć wszystko od nowa!!!
Narazie chyba rzucę się w wir pracy, ten staż, chce sie zapisac na niemiecki, siłownia i zaczac prawko robić a w przyszle wakacje moze rzeczywiscie wyjade z PL.
Chyba ze strzeli mnie tu strzała Amora ( w co megaaa wątpię bo zaraz mi się znudzi albo stwierdzę, że nie jest wystarczajaco dobry jak na mnie)

[pankasztan]

Napisane przez martynixa

Chyba ze strzeli mnie tu strzała Amora ( w co megaaa wątpię bo zaraz mi się znudzi albo stwierdzę, że nie jest wystarczajaco dobry jak na mnie)

A co jest w Tobie takiego wyjątkowego, że odrzucasz potencjalnych kandydatów na partnerów? Chodzi o to, że sprzedajesz w aptece, czujesz się przez to lepsza?

[martynixa]

nieeee praca w aptece nie ma tu nic do tego.
wiem jedno, że nie chce byle jakiego faceta, chcę faceta z klasą, ogarnietego, zaradnego

[MissChievousTess]

Napisane przez martynixa

nieeee praca w aptece nie ma tu nic do tego.
wiem jedno, że nie chce byle jakiego faceta, chcę faceta z klasą, ogarnietego, zaradnego

I to jest problem bo Ci zaradni to z reguły proste chłopy a Ci z klasą często nie są zaradni.
Za bardzo wybrzydzacie to i chłopa nie ma.
Ideałów nie ma. Jakbym ideału szukała to też bym była sama. A nie jestem.
Wystarczy się przejść do miasteczka akademickiego dowolnej politechniki i można faceta znaleźć. I pomyśleć, że podwładny mojego ojca prosił o zgodę na studia podyplomowe bo nie mógł sobie dziewczyny znaleźć a tu tyle samotnych smutnych kobiet po studiach.

[martynixa]

Napisane przez MissChievousTess

I pomyśleć, że podwładny mojego ojca prosił o zgodę na studia podyplomowe bo nie mógł sobie dziewczyny znaleźć a tu tyle samotnych smutnych kobiet po studiach.

heheheh jakoś mnie to pocieszyło

[MissChievousTess]

to może idźcie na jakieś podyplomowe albo kurs skoro mężczyźni tak szukają kobiet to wy też możecie tak poszukać chłopaka. Albo wbić się na jakąś imprezę politechniki, informatyki itp i też pewnie się ktoś znajdzie.

[pankasztan]

Napisane przez MissChievousTess

to może idźcie na jakieś podyplomowe albo kurs skoro mężczyźni tak szukają kobiet to wy też możecie tak poszukać chłopaka. Albo wbić się na jakąś imprezę politechniki, informatyki itp i też pewnie się ktoś znajdzie.

Niewiele to da, skoro sama nie wie jakie ma wymagania i zamiast tego używa szerokich pojęć: "facet z klasą i zaradny".

Wielu mężczyzn jest przeciętnych, a niewielu takich którzy potrafią zrobić wrażenie.

Życzę jej, żeby znalazła wymarzonego wybranka, ale trzeba być realistą.

[MissChievousTess]

od czegoś trzeba zacząć. Czyli pójść na łowy w teren gdzie zagęszczenie wolnych mężczyzn na metr kwadratowy jest większe niż 0,0
Dopiero potem można robić jakiś odsiew

[emma8]

Autorko prawda jest taka że kiedy się zakochasz i ktoś Ci zawróci w głowie to sama siebie będziesz przekonywała jaki to Twój facet nie jest inteligentny, z klasą i przystojny i w ogóle ą i ę, mimo że dla koleżanek będzie normalnym przeciętniakiem. To siła zakochania, a Ciebie widocznie jeszcze strzała amora nie trafiła.
Tak mi się teraz przypomniała moja dobra koleżanka dziewczyna w trakcie studiów, bardzo ambitnych, nie ma życia osobistego, zero czasu wolnego, dopiero odpoczywa na wakacjach, bez przerwy siedzi w książkach. Już kiedy była dzieckiem wiedziała co będzie studiować i jaką kasę z tego będzie mieć więc wiadomo że było to największe marzenie ambitnych i snobistycznych rodziców. I takiż miał też być jej przyszły wybranek- z klasą, przystojny, ujmujący, wybitny i najlepiej żeby zajmował się pracą naukową i kosił grubą forsę. Plany jak zawsze były ambitne, a skończyło się tak że uwiódł ją starszy facet z przeszłością, bez grosza, po gównianych studiach. Na dodatek psychol. Tak się zakochała że o mały włos a zawaliłaby studia. I pewnie nawet gdyby w tym czasie podrywał ją najbogatszy i najmądrzejszy profesor na tym świecie, ona nadal płakałaby w poduszkę po tamtym kretynie. Dlatego dziewczyny moja rada jest taka żebyście pozbyły się złudzeń o księciu na białym rumaku, spojrzały na siebie z dystansem, pozbyły się tej naiwności i zaczęły szukać porządnego, fajnego i zaradnego faceta.
I tak SZUKAĆ a nie tylko biernie czekać na miłość od pierwszego wejrzenia, bo może się okazać że facet który skradł Wam serce jednym spojrzeniem wcale nie jest tym kogo szukacie.

[Loisto]

Witam, ja mam 23 lata i jestem studentką farmacji
Moim zdaniem wiele osób, które kończy te studia ma nierówno pod sufitem Za dużo nauki, stresu? Wybujałe ego? Kto tam wie. Ale fakt jest faktem, spotkałam kilka magisterek które miały swoje dziwactwa rzucające się w oczy.
Nie mówię, że z Tobą też tak jest. Nie znam Cię i nie mnie to oceniać.
Myślę, że możesz się czuć nieco zagubiona, ponieważ wiemy jak te studia wyglądają: dzień za dniem jest zapełniony, rozplanowany do granic możliwości a tu nagle BUM, studia się skończyły, co z dalszym życiem?
Spróbuj pracy w aptece. Ja miałam okazję pracować i dla mnie to strzał w dziesiątkę. Jeśli się Tobie nie spodoba to przecież możesz iść do przemysłu, hurtowni, wyjechać za granicę i być farmaceutą klinicznym. No mnóstwo opcji, aż sama sobie i Tobie zazdroszczę
Co do faceta: baw się póki możesz. Korzystaj z życia. Poznawaj nowych ludzi. A gdy pojawi się ktoś godny Twojej uwagi to stabilizacja przyjdzie sama

[MissChievousTess]

Ja od siebie dodam,że ten wymarzony facet nie weźmie się znikąd. Facet się do nas dociera w czasie związku i taki ideał to się sobie wypracowuje w czasie związku, czasem na skutek kłótni i sprzeczek.
U nas bywało ostro "wojna, wojna" a teraz aż sama sobie zazdroszczę tak fajnie mamy
No, ale najtrudniej zacząć, więc nie ma co tego odwlekać w nieskończoność bo im później się zacznie tym dłuższa początkowa faza "pierwsze koty za płoty" a z wiekiem chyba ma się na tą fazę coraz mniej cierpliwości. Tym bardziej jak ktoś jest bardzo ambitny albo wyjątkowo niecierpliwy i wszystkiego chce już i teraz.

[looolitka]

Napisane przez martynixa

Witam dziewczyny
sama nie wiem, czemu zaczynam w ogóle ten wątek, ale czuję, że muszę wyrzucić z siebie co mi leży na wątrobie...
Nie wiem kompletnie co mam dalej robić ze swoim życiem. Mam 25 lat, własnie skonczylam 5-letnie studia kierunek farmacja ( jestem mgr farmacji). Tak wiem niby super extra ale ja nie jestem do końca przekonana czy to jest zawód dla mnie. Od pazdziernika zaczynam staż w aptece i mysle, ze dam sobie szansę sprobowania jak będe dawała radę w aptece, czy będzie mi się to podobało itp.
Mysle, ze jestem troche psychicznie zmeczona tymi studiami. Farmacja jest ciezkim kierunkiem, w sumie przez te 5 lat bardzo duużo się uczyłam, kosztowało mnie to wiele wyrzeczen, poświęceń itp. Ciagle chodzilam nakręcona, ze tu nauka, tam koło, poprawka, a teraz czuje, że zaczyna się nowy etap w moim życiu, ktorego sie strasznie boję
Mam strasznie wysokie aspiracje i ambicje i byle jaką pracą sie nie zadowolę. Kolejna sprawa, ze nie moge znależć sobie nikogo na stałe.
Ciągle tylko jakies przelotne romanse, bo każdy mi się zaraz nudzi i odechciewa mi się wszystkiego. Z jednej strony chcialabym miec kogos powaznego, z klasą, a z drugiej strony chcę sie jeszcze bawić. Ktoś kiedyś powiedział, że chcę spokój w domu, a ogień na mieście.
Dziewczyny NIE WIEEEM!!! potrzebuje jakiegos bodźca nie wiem, chcę coś zmienić ale nie wiem co.
Kurczę mam nadzieje, że ktoras mnie zrozumie i przeczyta ten moj dziwny chaotyczny wpis... bo nie wiem czego chcę, ale wiem, że chce to bardzo mocno!!!!

Mam troche podobny charakter do Ciebie i może nawet Cię rozumiem.
Tez jestem bardzo ambitna i ciągle coś nakręcona działam.

Polecam fajne wakacje, masz jeszcze miesiąc. Zrób coś konstruktywnego, zapisz się na jakiś obóz, wyjedz gdzieś. Odpoczniesz i może chęć pracy w zawodzi wróci.

Pamiętaj też że jest wiele fajnych prac niekoniecznie w aptece po farmacji. Możesz pracować w pracy której niekoniecznie poświęcisz życie, za to będzie ona sposobem na realizacje innych marzeń.

[girl99]

Faceci z Politechniki, to mit. Studiowałam, skończyłam Politechnikę. Faceta jak nie było- tak nie ma. Co więcej- przez te pięć lat zero kontaktów z facetami, randek, romansów. Tadammm.

Autorko- myślę, co Ci poradzić ... Mówisz, że staż zaczynasz od października. Do tego czasu naciesz się jeszcze wakacjami. Odpocznij. Nabierz energii. Boisz się pracy, bo to coś nowego. Człowiek zawsze się boi nieznanego stąd ,,panika".
Owszem istnieje ryzyko, że nie spodoba Ci się praca. Ale sądzę, że wtedy będziesz w stanie znaleźć coś, co Cię naprawdę zainteresuje

[wika82]

Napisane przez girl99

Faceci z Politechniki, to mit. Studiowałam, skończyłam Politechnikę. Faceta jak nie było- tak nie ma. Co więcej- przez te pięć lat zero kontaktów z facetami, randek, romansów. Tadammm.

Autorko- myślę, co Ci poradzić ... Mówisz, że staż zaczynasz od października. Do tego czasu naciesz się jeszcze wakacjami. Odpocznij. Nabierz energii. Boisz się pracy, bo to coś nowego. Człowiek zawsze się boi nieznanego stąd ,,panika".
Owszem istnieje ryzyko, że nie spodoba Ci się praca. Ale sądzę, że wtedy będziesz w stanie znaleźć coś, co Cię naprawdę zainteresuje

To musiał być jakiś "babski kierunek", z obserwacji wiem, że tak bywa np. na ochronie środowiska.
Od studiowania na politechnice lepsze jest mieszkanie w akademikach politechniki, ja tak zrobiłam i mam męża z polibudy, mimo, że skończyłam uniwerek.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[girl99]

Zgadłaś- studiowałam OŚ i IŚ. Relacja dziewczyn do facetów ~ 50/50. Poznałam też wielu ludzi z innych wydziałów, miałam zajęcia w budynkach różnych wydziałów i nic Ale nie ma co się użalać, bo szłam po wiedzę nie męża

[wika82]

Napisane przez girl99

Zgadłaś- studiowałam OŚ i IŚ. Relacja dziewczyn do facetów ~ 50/50. Poznałam też wielu ludzi z innych wydziałów, miałam zajęcia w budynkach różnych wydziałów i nic Ale nie ma co się użalać, bo szłam po wiedzę nie męża

My zaczęliśmy być razem kilka lat po studiach, ale mieszkanie w akademikach polibudy zaowocowało fajnymi znajomościami, szalonymi imprezami, mnóstwem wspomnień. Mogłam odetchnąć od sztywniackiej atmosfery na moim kierunku.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.