Kłótnia z ojcem/interwencja

[Mia Donna]

Do rzeczy. Kilka dni temu zaszłą niemiła sytuacja w moim domu (zresztą nie pierwsza taka).

...

[xanyax]

Nie przepraszaj. Spokojnie idź i wytłumacz ze zadzwonilas bo On musi nauczyć się panować nad swoimi emocjami i już nie wiedziałas co innego masz zrobić, żeby on to zrozumiał.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[Mia Donna]

No właśnie u mnie nie zawsze tak było, a może niedokładnie pamiętam... Wiem, że jeszcze w podstawówce, czyli kilkanaście lat temu, był normalnym ojcem. Wychodził też częściej do ludzi, miał znajomych. Zaczęło się psuć jak byłam w gimnazjum. Teraz mama mi mówi, że on się zmieni, ale ja wiem, że jeśli już to na gorsze. Wiem, ze w dużej mierze ja też jestem winna, bo nie jestem zorganizowana i uporządkowana (mój ojciec to pedant), ale wiele jest też kłótni o "nic". O przysłowiową za słoną zupę.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[emma8]

Mam wrażenie że mamy tego samego ojca, u mnie sytuacja jest niemal identyczna.
Tylko że Ty starasz się jeszcze jakoś ojca usprawiedliwiać "bo on przecież nie zawsze jest taki, potrafi być miły i żartować". Mój ojciec też, jak ma dobry humorek to straszny dowcipniś się z niego robi, czasami nawet się za nami wstawia, jak chce to potrafi być miły. Ale kiedy coś mu odwali, to koniec. Kompletnie nad sobą nie panuje, wyzywa mnie, czasem nawet wygraża że coś mi zrobi, parę lat temu ledwo mu uciekłam jak się na mnie z pięściami rzucił.
Tylko że ja już jako w sumie dziecko przestałam go usprawiedliwiać w jakikolwiek sposób. Nienawidziłam go, brzydziłam się nim, nawet kiedy po swoich atakach furii stawał się milutki, mnie już nic nie ruszało. Po prostu jako dziecko żeby jakoś przetrwać w tym domu wyrzuciłam z siebie jakiekolwiek emocje w stosunku do niego, został niesmak, niechęć, nawet wstręt, nie cierpię kiedy za bardzo się do mnie zbliża. Bardzo dobrze zrobiłaś że zadzwoniłaś na policję. Ojca nie przepraszaj, nie tłumacz się, też go traktuj jak obcego. A matkę opier***l bo jej udział w spieprzeniu Ci dzieciństwa miała ogromny. Jeżeli znowu ojciec będzie szalał, znowu dzwoń na policję, tylko tym razem nie wychodź z domu, tylko czekaj na policjantów i opowiedz dokładnie co robi, skoro Twoja matka nabiera wody w usta.
I powiedz mu że jak będzie stary to tyłek będzie musiał podcierać sobie sam, bo solidnie na to pracował przez wiele lat.

[coffee]

Napisane przez Mia Donna

Do rzeczy. Kilka dni temu zaszłą niemiła sytuacja w moim domu (zresztą nie pierwsza taka). Mój ojciec ma ogólnie problemy z emocjami, wyżywa się na domownikach, czasem dochodzi do rękoczynów (w skrajnych przypadkach). Ostatnio bywało dobrze, ale w końcu sielanka się kończy. Byłam na wizycie u psychologa jakiś czas temu i poradziła mi, bym zadzwoniła na policję po prostu jak znów będzie awantura i bicie. Teraz właśnie miarka sie przebrała , była kłótnia, mój ojciec szarpnął matkę, że aż jej okulary spadły (stała tyłem i nie wiem czy ją uderzył w twarz czy tylko popchnął). Był agresywny. Zadzwoniłam na policję - najpierw udawałam, ze dzwonię, aż w końcu zadzwoniłam. Powiedzieli, że wyślą kogoś. Niestety, byłam umówiona w ważnej sprawie i nie mogąc długo czekać (czekałam jakąś godzinę) w końcu wyszłam z domu. Oni przyjechali potem, spisali zeznania moich rodziców (wiem od mamy). Mama oczywiście utrzymuje, że wszystko jest dobrze i że on wcale jej nie uderzył. Mój ojciec uważa, że jestem świrnięta i to, co zrobiłam , przekreśla wszelkie nasze dobre relacje. Przestał się do mnie odzywać.

Ja sama teraz czuję się podle. Nasłałam policję na własnego ojca. On często jest ok, miły, uśmiechnięty, na szczęscie nigdy nie pije, ale zdarza się, że właśnie uderzy... raz na kilka miesięcy. Poza tym często przeklina i wyzywa nas, od ku*ew itd, albo mówi :wypierd*laj. Generalnie jak się wkurzy to strach się bać. Nie wiem czy powinnam go przeprosić za to, że wezwałąm policję? Aż sama się sobie dziwię, ze to zrobiłąm, skąd wzięłam tyle odwagi, by po tylu latach przeciwstawić się w końcu tej chorej sytuacji. Ja mam do niego żal o wiele rzeczy, to jaki on był w stosunku do mnie rzutuje na całe moje życie i włożyłam naprawdę MNÓSTWO pracy, by wyjść na prostą i życ normalnie. By wierzyć w siebie. Ale nadal np. mam problemy w związkach, podobają mi się sami bad-boye, którzy mnie tylko krzywdzą. Ostatnio poznałam wielu fajnych ludzi, moje życie nabrało kolorów, a on to chciał zepsuć. Chyba dlatego zdecydowałam się wezwać tę policję.

Żal mi mamy. Jest cudowna, wrazliwa, dobra...za dobra dla niego.

Uważacie, ze przesadziłam z tym telefonem? Myślicie, ze mu przejdzie? Plus jest taki, ze jest spokój ale marne to pocieszenie Chciałabym mieć normalnego ojca

No, nie powiem, bardzo odważna jesteś.
Dzwonisz na policję, a potem zostawiasz agresywnego ojca samego z matką, którą chwilę wcześniej pobił. Ciekawe jakich argumentów użył, by przekonać matkę, żeby powiedziała policji, że nic się nie stało...

[fitoLil]

Napisane przez Mia Donna

Do rzeczy. Kilka dni temu zaszłą niemiła sytuacja w moim domu (zresztą nie pierwsza taka). Mój ojciec ma ogólnie problemy z emocjami, wyżywa się na domownikach, czasem dochodzi do rękoczynów (w skrajnych przypadkach). Ostatnio bywało dobrze, ale w końcu sielanka się kończy. Byłam na wizycie u psychologa jakiś czas temu i poradziła mi, bym zadzwoniła na policję po prostu jak znów będzie awantura i bicie. Teraz właśnie miarka sie przebrała , była kłótnia, mój ojciec szarpnął matkę, że aż jej okulary spadły (stała tyłem i nie wiem czy ją uderzył w twarz czy tylko popchnął). Był agresywny. Zadzwoniłam na policję - najpierw udawałam, ze dzwonię, aż w końcu zadzwoniłam. Powiedzieli, że wyślą kogoś. Niestety, byłam umówiona w ważnej sprawie i nie mogąc długo czekać (czekałam jakąś godzinę) w końcu wyszłam z domu. Oni przyjechali potem, spisali zeznania moich rodziców (wiem od mamy). Mama oczywiście utrzymuje, że wszystko jest dobrze i że on wcale jej nie uderzył. Mój ojciec uważa, że jestem świrnięta i to, co zrobiłam , przekreśla wszelkie nasze dobre relacje. Przestał się do mnie odzywać.

Ja sama teraz czuję się podle. Nasłałam policję na własnego ojca. On często jest ok, miły, uśmiechnięty, na szczęscie nigdy nie pije, ale zdarza się, że właśnie uderzy... raz na kilka miesięcy. Poza tym często przeklina i wyzywa nas, od ku*ew itd, albo mówi :wypierd*laj. Generalnie jak się wkurzy to strach się bać. Nie wiem czy powinnam go przeprosić za to, że wezwałąm policję? Aż sama się sobie dziwię, ze to zrobiłąm, skąd wzięłam tyle odwagi, by po tylu latach przeciwstawić się w końcu tej chorej sytuacji. Ja mam do niego żal o wiele rzeczy, to jaki on był w stosunku do mnie rzutuje na całe moje życie i włożyłam naprawdę MNÓSTWO pracy, by wyjść na prostą i życ normalnie. By wierzyć w siebie. Ale nadal np. mam problemy w związkach, podobają mi się sami bad-boye, którzy mnie tylko krzywdzą. Ostatnio poznałam wielu fajnych ludzi, moje życie nabrało kolorów, a on to chciał zepsuć. Chyba dlatego zdecydowałam się wezwać tę policję.

Żal mi mamy. Jest cudowna, wrazliwa, dobra...za dobra dla niego.

Uważacie, ze przesadziłam z tym telefonem? Myślicie, ze mu przejdzie? Plus jest taki, ze jest spokój ale marne to pocieszenie Chciałabym mieć normalnego ojca

Nie przesadziłaś. Ogólnie to podziwiam, bo ja nigdy nie odważyłam się tego zrobić. A sytuacja w moim domu była o tyle gorsza, że ojciec często urządzał awantury po pijaku.
Nie masz też za co przepraszać. Niestety, będę tą co "czarnowidzi" i powiem ci, że spokój nie potrwa długo. Znajdzie się szybko jakiś powód do kolejnego incydentu. Nie daj sobie zniszczyć własnego życia. Z doświadczenia wiem, że dopóki taka osoba nie zdecyduje się na terapię, nie można liczyć na poprawę stosunków. A oni (nasi ojcowie w tym przypadku) nie widzą problemu w sobie, tylko w nas.

[LadyJagoda]

Bardzo dobrze zrobiłaś, także bym tak postąpiła.

[liselotta]

bardzo dobrze zrobiłaś, ale jak już dzwonisz na policję, to może nie zostawiaj swojej matki samej z psycholem?
dzwoń za każdym razem jak będzie taka sytuacja, niech mu założą kartotekę.
wyzwiska to też przemoc, także nie ma mowy o żadnych przeprosinach!

[Individualist]

Dobrze zrobiłaś,zawsze to jakiś straszak. Ale następnym razem gdyby sytuacja się powtórzyła zostań w domu. Ojca nie masz za co przepraszać.

[Mijanou]

Bardzo dobrze zrobiłaś. Jeśli facet będzie wiedział, że znów możesz zadzwonić na policję i udowodnilas, że jesteś w stanie to zrobić to może następnym razem zapanuje nad emocjami i się zastanowi zanim kogoś popchnie, uderzy lub zwyzywa od K***.

Jesli człowiek sam nad sobą nie umie zapanować to musi mieć straszaka.

Przepraszac nie masz za co.

[voice_of_silence]

Nie przepraszaj i nie daj sobie wmówić, że jesteś wariatką. Jeśli ktoś tu jest świrnięty, to twój ojciec. Nie pozwalaj się zastraszać tekstami o końcu dobrych relacji. Tym, kto je zniszczył, a przy okazji zniszczył też rodzinę również jest Twój ojciec.

[201604181004]

glupio zrobiłaś

chyba jestem jedyna która tak stwierdzi, ale z kim ty na boga byłaś umówiona że zostawiłaś matkę samą w domu wiedząc że zaraz przyjedzie i odjedzie policja?

[liselotta]

Napisane przez drabineczka

glupio zrobiłaś

chyba jestem jedyna która tak stwierdzi, ale z kim ty na boga byłaś umówiona że zostawiłaś matkę samą w domu wiedząc że zaraz przyjedzie i odjedzie policja?

o tym samym pisałam. o ile to nie była sprawa sądowa by wywalić pana ojca z domu to za bardzo nie ma usprawiedliwienia.

[Pako_]

Dobrze zrobiłaś dzwoniąc na policję. Martwi mnie czas dojazdu policji.
Na przyszłość, przygotuj jakiś sprzęt do nagrywania. Gdy zacznie się awantura włącz i połóż w jakieś niewidoczne miejsce, tak żeby ojciec nie zauważył.
Nie strasz policją, jeśli zostanie przekroczona granica, po prostu dzwoń.

[Mia Donna]

Wiem, że powinnam zostać w domu. Problem w tym, że myślałam, ze policja przyjedzie w przeciągu godziny, a oni nie nadjeżdżali. To spotkanie było ważne, już raz je przekładałam i po prostu nie mogłam tego zrobić po raz enty. Problemem było też to, że osoba z którą się umówiłam miała rozładowany telefon i nie mogłam nawet się z nią skontaktować w sprawie tego, że bym sie ewentualnie spozniła A przecież całej tej sytuacji nie planowałam. Ojciec w ciągu tej godziny się uspokoił i wiedziałam, że nic raczej nie zrobi (zawsze po wybuchu jest taki, nie zdarzyło się, żeby znów zaczynał awanturę, po tym jak zakończył poprzednią). Nie chciałam zostawiać tej sprawy tak, ale nie miałam wyjścia. Z opowiesci mamy wiem, że policja przyjechała jeszcze pozniej.

[Ma Rysia]

Mia Donna - najgorsze co teraz możesz zrobić to żałowanie swojej decyzji, usprawiedliwianie ojca.

Mój ojciec odsiaduje własnie wyrok w więzieniu. Trafił tam dzięki mnie i mojej mamie ( mamę musiałam zmotywować, reszta rodzeństwa nie miała tyle sił ). Przykre jest to gdy musisz zeznawać przeciwko własnemu ojcu. Naprawdę trudne przeżycie. Ale nie gorsze niż ciągłe awantury i lęk. Dzięki "tatusiowi" przeszłam już psychoterapię i już do końca życia będę DDA.

Dzielna jesteś.

[coffee]

Napisane przez Mia Donna

Wiem, że powinnam zostać w domu. Problem w tym, że myślałam, ze policja przyjedzie w przeciągu godziny, a oni nie nadjeżdżali. To spotkanie było ważne, już raz je przekładałam i po prostu nie mogłam tego zrobić po raz enty. Problemem było też to, że osoba z którą się umówiłam miała rozładowany telefon i nie mogłam nawet się z nią skontaktować w sprawie tego, że bym sie ewentualnie spozniła

I to była również kwestia życia i śmierci, tak? To było jakieś spotkanie, które rzutowało na przyszłość, bezpieczeństwo i spokój Twój albo kogoś z Twoich bliskich, tak? Jakieś spotkanie z prezydentem USA, który miał Ci zaproponować pracę w Białym Domu, a zatem wyrwanie się z tej patologii, którą masz w domu, tak?

Ojciec w ciągu tej godziny się uspokoił i wiedziałam, że nic raczej nie zrobi (zawsze po wybuchu jest taki, nie zdarzyło się, żeby znów zaczynał awanturę, po tym jak zakończył poprzednią).

Skoro sobie żyjesz z przekonaniem, że raczej nic się nie stanie, bo nigdy wcześniej się nie stało - po co fatygować policję, oj tam? Stało się, przestało się dziać, kawka z koleżanką czeka, trzeba zapomnieć i żyć nadal.
Niepoważna jesteś.

Nie chciałam zostawiać tej sprawy tak, ale nie miałam wyjścia. Z opowiesci mamy wiem, że policja przyjechała jeszcze pozniej.

Oczywiście, że miałaś. Ale wybrałaś jak wybrałaś. Dla mnie życie i bezpieczeństwo matki - która godzinę wcześniej została pobita, a sama nie robi nic, by sobie i mnie pomóc, więc postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce - byłoby ważniejsze niż JAKIEKOLWIEK spotkanko.
A mama oczywiście powie Ci wszystko, co tylko pan tatuś wymyślił. Policja przyjechała baaaardzo późno, więc nie warto więcej dzwonić, bo to i tak nic nie da; i tak nie pomogą.

A dla Ciebie największym problemem jest to, że tatuś-bokser się do Ciebie nie odzywa. No, komedia.

[mary_poppins]

Z jednej strony rozsądek podpowiada w takich chwilach by zostać, z drugiej - nie można obarczać odpowiedzialnością za wszystko autorki, bo nie ona jest winna temu że mama została pobita i nie ona jest winna temu, że cała rodzinka z uśmiechem tłumaczyła policjantom, że nicsieniestao, bo mama też ma buzię, skończone 18 lat i telefon. I że policja przyjechała do awantury domowej po przeszło godzinie, jak na spacerek, co jest po prostu oburzające.

[coffee]

Napisane przez mary_poppins

Z jednej strony rozsądek podpowiada w takich chwilach by zostać, z drugiej - nie można obarczać odpowiedzialnością za wszystko autorki, bo nie ona jest winna temu że mama została pobita i nie ona jest winna temu, że cała rodzinka z uśmiechem tłumaczyła policjantom, że nicsieniestao, bo mama też ma buzię, skończone 18 lat i telefon. I że policja przyjechała do awantury domowej po przeszło godzinie, jak na spacerek, co jest po prostu oburzające.

Mnie tam zawsze uczyli, że jak się wzywa policję, to z powagą, rozwagą i należy zostać, by wytłumaczyć, co się stało, a nie uciekać.
Jeśli matka uważa, że nic się nie stało - to nie wzywa policji. Jeśli autorka uważa, że coś się stało - to wzywa policję i niech łaskawie powie, co się stało i dlaczego zadzwoniła.
Jak się umie powiedzieć A, to może warto powiedzieć B, zamiast "mamo, tato, ja wychodzę. to jak tam? tato, powiesz panom policjantom, że pobiłeś mamę? mamo, potwierdzisz? tak? to super. pa pa. będę wieczorkiem."

[Windermere]

Zrobiła złe wychodząc w takiej sytuacji- ale ona juz o tym wie, po co do tego wracać? Naprawde nie widzę sensu, tym bardziej ze autorka sama przyznała, ze drugi raz nie postapilaby tak samo..
Edit: zgadzam sie całkowicie, mary_poppins


Jak sama ujelas,przeciwstawiałas sie tej chorej sytuacji, i to właśnie należało zrobic. To ojciec jest winny, nie Ty,a to ze zadzwoniłas na policję, było właściwym posunięciem. Nigdy nie miałam takiej sytuacji i trudno mi sie do tego ustosunkować, ale gdyby ktokolwiek, nawet moj własny ojciec, podniósł rękę na moja mamę, zadzwonilabym na policję bez mrugnięcia okiem.

[Lexie]

Napisane przez Mia Donna

Wiem, że powinnam zostać w domu. Problem w tym, że myślałam, ze policja przyjedzie w przeciągu godziny, a oni nie nadjeżdżali. To spotkanie było ważne, już raz je przekładałam i po prostu nie mogłam tego zrobić po raz enty. Problemem było też to, że osoba z którą się umówiłam miała rozładowany telefon i nie mogłam nawet się z nią skontaktować w sprawie tego, że bym sie ewentualnie spozniła A przecież całej tej sytuacji nie planowałam. Ojciec w ciągu tej godziny się uspokoił i wiedziałam, że nic raczej nie zrobi (zawsze po wybuchu jest taki, nie zdarzyło się, żeby znów zaczynał awanturę, po tym jak zakończył poprzednią). Nie chciałam zostawiać tej sprawy tak, ale nie miałam wyjścia. Z opowiesci mamy wiem, że policja przyjechała jeszcze pozniej.

Tak to opisujesz, jakbyś nie chciała napisać wprost, że się umówiłaś z koleżanką/kolegą/chłopakiem (a jak wiesz, że "ta osoba" miała rozładowany telefon, to chyba znaczy, że było to jakieś spotkanie ze znajomym) i nie chciałaś się spóźnić, bo sama wiesz, że to zabrzmi słabo.
Dobrze, że wezwałaś policję, ale w takiej sytuacji trzeba było zostać, no trudno, sytuacja losowa, raczej poważna, priorytetowa wobec większości spotkań, na jakie mogłaś być umówiona. No nie wiem, ja sobie trochę nie wyobrażam, że mogłabym wezwać policję, a potem sobie wyjść. Wiedząc, że prawdopodobnie matka nie powie co się stało, tylko walnie, że wszystko w porządku.

[Layla79]

Nie bierz na siebie odpowiedzialnosci za matke. Nie jestes nic winna, ze wyszlas. Nie musisz jej bronic. To ona powinna byla Ciebie chronic juz dawno temu.
zaloz ojcu niebieska karte, taka karta bardzo mocno wspiera ofiary, poniewaz ojciec nie bedzie czul sie bezkarny. Ty nie musisz dorzymywac zadnej rodzinnej tajemnicy, ze przemoc to Wasza wewnetrzna sprawa. Znam takie osoby, ktore twierdza, ze w najblizszej rodzinie nie zaklada sie spraw karnych, a wg mnie zaklada. Nikt nie ma prawa krzywdzic drugiej osoby. Nikt nie jest wlascicielem rodziny, na ktorej moze sie wyzywac, jak na niewolnikach sto lat temu. Zaloz niebieska karte, wzywaj za kazdym razem policje i wyprowadz sie jak najszybciej uzbierasz srodki, znajdziesz kogos do wspolnajmu. Takie sytuacje powoduja, ze potem szuka sie partnera podobnego do ojca, bo ten lek jest tzki znajomy, taki bezpieczny. Nie wchodz w zadna relacje zanim nie wyprowadzisz sie i nie przegadasz tej sytuacji, inaczej trafisz z deszczu pod rynne i wybierzesz takiego samego meza jak Twoj ojciec. Jestes bardzo dzielna i tak trzymaj. Wzywaj policje nawet, gdy matka bedzie przeciwna, i nie musisz jej bronic, ona jest dorosla, Ty nie jestes za nikogo odpowiedzialna. Dbaj o siebie.

[Pako_]

Ruszyła jakaś nagonka za to że wyszłaś przed przyjazdem policji, nie przejmuj się. To ty byłaś na miejscu i oceniłaś że możesz wyjść.
Dziewczyny nie zdają sobie sprawy jak wielka jest odległość między kochającym tatusiem a katem rodziny, ile jest stanów pomiędzy i jak trudno zauważyć granicę między jednym stanem przejściowym a drugim.

Następny głupi pomysł to zostać aby bronić mamę - Raczej nie jesteś zawodnikiem MMA, Judo czy jakieś inne karate i mogło by to skończyć się tym że karetka zabrała by dwie osoby zamiast jednej

[Lexie]

Ja tam nie uważam, że ona się powinna z ojcem bić czy bronić matki, ale zostać żeby wytłumaczyć policji co zaszło. A tak widać jak się skończyło, mama powiedziała, że wszystko ok i tyle.

[hypnose22]

Napisane przez lexie

Ja tam nie uważam, że ona się powinna z ojcem bić czy bronić matki, ale zostać żeby wytłumaczyć policji co zaszło. A tak widać jak się skończyło, mama powiedziała, że wszystko ok i tyle.

Nie widze powodu żeby jechać po autorce. Matka i tak poszłaby w zaparte i oboje z ojcem zrobiliby z autorki wariatkę przed policją, jeszcze by opieprz dostałą za wzywanie stróżów prawa dla zabawy/dręczenia rodzicieli Wyjście to telefon na policję tylko jeśli autorka sama będzie zagrożona przemocą i tak aż do jak najszybszej wyprowadzki z bagienka.

[coffee]

Napisane przez Pako_

Następny głupi pomysł to zostać aby bronić mamę - Raczej nie jesteś zawodnikiem MMA, Judo czy jakieś inne karate i mogło by to skończyć się tym że karetka zabrała by dwie osoby zamiast jednej

Bardzo, bardzo głupi. Lepiej zostawić matkę na pastwę losu niż choćby spróbować coś zrobić. Nawet przywalić krzesłem ojcu, by matka zdołała uciec.
Lepiej wyjść, by ewentualnie nie widzieć, co się dzieje.

Bo przecież jakby ojciec chciał pobić matkę, to autorka wcale nie mogłaby zacząć krzyczeć, pobiec do sąsiadów po pomoc, zadzwonić ponownie na policję, a jedynie stać i czekać na ciosy.

[Layla79]

Nalezy zalozyc niebieska karte.
Karta jest gwarantem bezpieczenstwa dla rodziny.
taka ochrona matki przed katem konczy sie niezalozeniem wlasnej rodziny, zyciem problemami matki. Kazdy ma prawo do wlasnego zycia. A to, ze matka neguje przemoc, to jej decyzja. Nigdy nie da sie uratowac drugiej osoby, jak ona sama tego nie chce. Mama potrzebuje terapii dla ofiar przemocy, bo bardzo czesto zdarza sie, ze nawet jak ofiara zalozy sprawe karna, to potem sie wycofuje. Wiekszosc przypadkow. Nie wiem tylko, czemu oczekujecie, ze ona uratuje matke? Niech siebie chroni. Myslicie jakims schematem, ze trzeba siebie poswiecic, jak dda. Nie musi siebie poswiecac.

[coffee]

Napisane przez Layla79

Nalezy zalozyc niebieska karte.

Niebieska karta składa się z dwóch części, które mają funkcjonariusze Policji podczas interwencji dotyczącej przemocy domowej:

• Karta A, w której dokumentuje się zgłoszoną sytuację i co zastano na miejscu, a także jakie działania podjęto.
• Karta B opisuje najważniejsze przestępstwa związane z przemocą domową oraz dane teleadresowe instytucji i organizacji pozarządowych, do których ofiara może się zwracać o pomoc.

Kartę A, wypełnia interweniujący funkcjonariusz na miejscu zdarzenia w obecności sprawcy. Stanowi ona zapis faktu interwencji związanej z przemocą i może stanowić dowód w postępowaniu procesowym w sytuacji, gdy ofiara postanowi złożyć doniesienie o popełnieniu przestępstwa. Po interwencji kartę należy przekazać oficerowi dyżurnemu jednostki. Na podstawie tej karty właściwy funkcjonariusz dzielnicowy ma obowiązek w ciągu siedmiu dni odwiedzić rodzinę i przeprowadzić wywiad środowiskowy, a następnie monitorować sytuację odwiedzając dany adres nie rzadziej niż co miesiąc.

No. W pierwszej części będziemy zatem mieli wpisane "nic się nie stało, więc nie podjęto działań" (bo kto ma cokolwiek zeznać, skoro ma miejscu jest zahukana matka i ojciec-agresor).