Sens pomocy ubogim na własne życzenie, czyli "Szlachetna Paczka" cz. II

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez mm444

Treść usunięta

nasłuchałam się trochę o współpracownikach z budowy - nie, nie trzeba umieć. trzeba tylko-aż nie pić. chociaż i chlejusy się zdarzają i pracy jakoś nie tracą.

[guapapreciosa]

Napisane przez Chatul

Prawdę powiedziawszy, to według mnie w większości sytuacji wystarczyć powinien bardzo mały metraż, który w sposób oczywisty negatywnie wpływa na rozwój dziecka.
Poza tym, jeśli rodzina od lat jest niewydolna wychowawczo, co roku pojawiają się kolejne dzieci, to jak można takiej rodzinie dalej dawać zapomogi pieniężne? Przecież wiadomo, że niemalże na 100% w kolejnym roku pojawi się kolejne dziecko.

Mnie jeszcze zastanawia, jak dokładnie działa pomoc z opieki społecznej. To są tylko finanse i ewentualne pomoc rzeczowa? Czy też są organizowane jakieś warsztaty dla ludzi korzystających z pomocy? Chociażby takie, jak planować własne wydatki.
Czy te osoby są uświadamiane w kwestii antykoncepcji?

Moja mama gdy pracowała jako asystent rodziny miała do zaoferowania swoim podopiecznym aż kurs obsługi komputera i coś jeszcze ale nie pamiętam co. Ale na pewno nie było to nic na temat antykoncepcji ani planowania wydatków

[skazana_na_bluesa]

Życia małżeństwa pani Beaty i pana Bartosza skupia się na ich pracy zawodowej oraz przede wszystkim na dzieciach. Najstarszy z nich pragnie dostać się na medycynę, aby w przyszłości pomóc rodzicom. Do tej pory pomagał im roznosząc ulotki od czasu do czasu. Aktualnie jest mu ciężko, ponieważ studiuje inżynierię medyczną i zajęcia kończy bardzo wieczorem.

takh, więc studiuje coś innego, nie ma czasu na naukę do poprawy matury i pracę. bardzo brawo?

[mm444]

Treść usunięta

[skazana_na_bluesa]

Pani Jolanta (39 l.) i pan Leszek (49 l.) wychowują piątkę dzieci: Martynę (14 l.), Emanuela (11 l.), Dominikę (10 l.), Ernesta (8 l.), Marię (6 l.).
Małżeństwo ma jeszcze jedną córkę, 19-letnią Weronikę, która zaszła w nieplanowaną ciążę. Narodzone dziecko odebrano jej, a sama niedawno wyprowadziła się od rodziców.

po co w ogóle o niej wspominać?

[mm444]

Treść usunięta

[skazana_na_bluesa]

Pani Małgosia choruje na nerwicę lękową. Bez odpowiedniej opieki psychoterapeuty, na którą jej nie stać, jest zmuszona do przyjmowania lekarstw, bez których nie mogłaby normalnie funkcjonować. Kupuje je jednak w najtańszej wersji (55 zł miesięcznie), co równa się z ich słabszym działaniem.

Ja pie...lę, ale się wściekłam. nie, tańsze zamienniki wcale nie mają słabszego działania -_- dodam, że pani z nerwicą lękową ma 9-miesięczne dziecko.

[201607111042]

Pani Mariola (25 l.) mieszka ze swoim ojcem Jerzym (53 l.) oraz z córką Leną (2 l.)
Na co dzień Pani Mariola zajmuje się córką. Ze względu na wiek dziecka nie może rozpocząć pracy zawodowej. Sytuacja finansowa rodziny pogorszyła się z chwilą utraty renty rodzinnej przyznawanej dla Pani Marioli. Rodzina w tej chwili utrzymuje się z emerytury Pana Jerzego (800 zł), i z alimentów przyznanych na dziecko (400 zł). Po odjęciu kosztów utrzymania, na życie pozostaje ok. 335 zł na jednego członka rodziny.
Pan Jerzy pomimo że jest na emeryturze stara się dorobić dorywczo, aby pomóc córce i wnuczce. Jest to starszy człowiek i boi się samodzielnie opiekować maleństwem, dlatego kobieta nie może pójść do pracy. Pani Mariola codziennie gotuje obiady dla rodziny, a córka dzielnie jej w tym pomaga.
Rodzina będzie wdzięczna za żywność i środki czystości oraz ubrania dla Leny.

Masakra. Kolejna wymówka dla nieroba - baba 25 lat i nie może pójśc do pracy? Mi też powinni medal przyznać, bo gotuję dla siebie obiady.

[mary_poppins]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Pani Małgosia choruje na nerwicę lękową. Bez odpowiedniej opieki psychoterapeuty, na którą jej nie stać, jest zmuszona do przyjmowania lekarstw, bez których nie mogłaby normalnie funkcjonować. Kupuje je jednak w najtańszej wersji (55 zł miesięcznie), co równa się z ich słabszym działaniem.

Ciekawe czy pani to wymyśliła, czy wolontariusz.

[Chatul]

Napisane przez drabineczka

nie wiem. naprawdę. takie osoby powinny regularnie co miesiąc stawiać się do ginekologa aby nie utracić zasiłków. i ja sobie nie żartuję, co miesięczna wizyta z monitoringiem antykoncepcji (boże jaka by nie była, spirale tabletki gumki naturalne metody - łatever) ale dla mnie to powinien być warunek do dalszej pomocy a jego złamanie groziłaby odebraniem dziecka.

Też myślę, że to by mogło pomóc. Przynajmniej w przypadku części osób.
No i dodatkowo – legalne, dostępne, niech będzie nawet w dużym stopniu refundowane przez państwo ubezpłodnienie. Dla kobiety i dla mężczyzny.

Napisane przez guapapreciosa

Moja mama gdy pracowała jako asystent rodziny miała do zaoferowania swoim podopiecznym aż kurs obsługi komputera i coś jeszcze ale nie pamiętam co. Ale na pewno nie było to nic na temat antykoncepcji ani planowania wydatków

Przeraża mnie to, naprawdę mnie to przeraża. Jasne, kurs obsługi komputera też może być przydatny (choć podejrzewam, że do wielu takich kursów miałabym spore zastrzeżenia ), ale według mnie nie to jest istotą pomocy, jakiej powinna udzielać opieka społeczna.
Ktoś naprawdę powinien ludzi żyjących w dużej mierze za pieniądze publiczne zwyczajnie uczyć, jak z nich korzystać. A potem z tego rozliczać. Zwłaszcza, jeśli pieniądze państwowe idą na używki czy inne drogie rozrywki.

[daydreaming_]

Napisane przez mm444

Treść usunięta

[2f6abb6d3878858271ffdb3efd65c95d1f4fde9b_623d0cb3af0b6]

Pani Janina (83 lata) mieszka ze swoim synem (56 lat).
Sytuacja pogorszyła się 3 lata temu kiedy pani Janina zachorowała. Od tego czasu boryka się ona z różnymi chorobami, z których najpoważniejszą jest niewydolność nerek. Jej syn (też chory) obecnie nie jest w stanie pracować tak więc oboje utrzymują się z emerytury pani Janiny. Koszty mieszkania i koszty lekarstw obejmują dużą część tych dochodów. Po ich odliczeniu pozostaje jedynie 305 zł na osobę.
Mimo wielu dolegliwości i ciężkiej sytuacji materialnej pani Janina jest pogodną i skromną osobą. Zawsze jest uśmiechnięta. Aby mieć na jedzenie pani Janina nie wykupuje części swoich lekarstw.
Z najważniejszych potrzeba pani Janina wymienia żywność, choć prosi o bardzo niewiele bo jak mówi, „robię sobie ziemniaczka i marcheweczkę i to wystarczy”. Wymienia też ubrania i obuwie, gdyż te które ma maja już ponad 10 lat. Jeśli byłaby taka możliwość będzie ona wdzięczna za wykupienie lekarstw.

nie wszyscy są roszczeniowi...mam ochotę pomóc tej pani, moze dołaczy się ktoś?

ubrania - sweter, kurtka i kozaki
Żywność trwała: Podstawowe produkty żywnościowe: Herbata, Kawa Inne: woda Jana na nerki, żurawina w słoiczku, zielona herbata, kawa rozpuszczalna
Środki czystości Wyposażenie mieszkania: Inne: dywan
VII. INNE POTRZEBY: wykupienie lekarstw na receptę
Najważniejsze potrzeby: żywność żeby wzbogacić swoją dietę na niewydolność nerek obuwie to co pani Janina ma ma ponad 10 lat odzież to co pani Janina ma ma ponad 10 lat Potrzebne środki czystości: Proszek do prania

[Chatul]

Napisane przez mary_poppins

Ciekawe czy pani to wymyśliła, czy wolontariusz.

„Wymyślił(a)” – to znaczy? Chodzi o to, że zamiennik leku nie może działać gorzej niż „oryginał”?

[_vixen_]

Według mnie caly dramat polega na tym, ze chyba nic nie da się zrobić, żeby takim ludziom pomoc. Jak ktos cale życie żul na socjalu, patrzył jak starzy z papierochem tkwią przed telewizorem i nawet obiadu nie ugotuja, bo po co jak sa chińskie zupki, narzekają na wszystko i nic im sie nie opłaca, to jak po nim oczekiwać, ze będzie zaradny, pracowity i będzie dążył do czegos lepszego w zyciu? Kilka osób ma sto może nie powieli schematu.

[skazana_na_bluesa]

ta sama rodzina;
Szafa trzydrzwiowa, psychoterapia dla pani Małgosi (regularne wizyty), okulary dla Ani (niska wada w lewym oku), badanie izotopowe tarczycy dla pani Józefy, okulary korekcyjne dla Pani Małgosi (szkła cylindryczne-astygmatyzm, nadwzroczność)
najważniejsze potrzeby: szafa trzydrzwiowa jest niezbędna do niewielkiego pokoju, w którym pani Małgosia ciśnie się wraz z mężem i dziećmi, ponieważ zaoszczędzi sporo miejsca, gdyż wszystkie rzeczy będą mogły być trzymane w jednej dużej szafie.

nie wiem, w ile osób będą się ludzie składać, żeby pokryć te potrzeby.

[_vixen_]

Napisane przez cottan

Masakra. Kolejna wymówka dla nieroba - baba 25 lat i nie może pójśc do pracy? Mi też powinni medal przyznać, bo gotuję dla siebie obiady.

I ten 53 latek jako "starszy człowiek", co nie umie zajac sie dwulatka. Toż to nie noworodek, no ludzie.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Chatul

„Wymyślił(a)” – to znaczy? Chodzi o to, że zamiennik leku nie może działać gorzej niż „oryginał”?

tak.

[guapapreciosa]

Napisane przez Chatul

Też myślę, że to by mogło pomóc. Przynajmniej w przypadku części osób.
No i dodatkowo – legalne, dostępne, niech będzie nawet w dużym stopniu refundowane przez państwo ubezpłodnienie. Dla kobiety i dla mężczyzny.



Przeraża mnie to, naprawdę mnie to przeraża. Jasne, kurs obsługi komputera też może być przydatny (choć podejrzewam, że do wielu takich kursów miałabym spore zastrzeżenia ), ale według mnie nie to jest istotą pomocy, jakiej powinna udzielać opieka społeczna.
Ktoś naprawdę powinien ludzi żyjących w dużej mierze za pieniądze publiczne zwyczajnie uczyć, jak z nich korzystać. A potem z tego rozliczać. Zwłaszcza, jeśli pieniądze państwowe idą na używki czy inne drogie rozrywki.

Niby może być przydatny, ale jak posyła się na niego 55latkę która od 20 lat leczy się na depresję, praktycznie nie wychodzi z domu i ma ukończoną podstawówkę to wątpię, że obsługa MS Office poprawi cokolwiek w jej życiu.

[_vixen_]

Wiekszosc tych kursów jest zapewne po to, żeby zarobili prowadzący i żeby w papierach bylo wykazane jakies działanie. Nie bylo kiedys tak, ze bezrobotnych stoczniowców na florystow chcieli szkolic?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez guapapreciosa

Niby może być przydatny, ale jak posyła się na niego 55latkę która od 20 lat leczy się na depresję, praktycznie nie wychodzi z domu i ma ukończoną podstawówkę to wątpię, że obsługa MS Office poprawi cokolwiek w jej życiu.

no pliz, 20 lat leczyć depresję? nie bądźmy śmieszni. jak nie ma poprawy to się zmienia lekarza albo idzie do szpitala, żeby sobie ułatwić życie. to powinna być jakakolwiek podstawa do dalszego życia.

[201604191001]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Pani Małgosia choruje na nerwicę lękową. Bez odpowiedniej opieki psychoterapeuty, na którą jej nie stać, jest zmuszona do przyjmowania lekarstw, bez których nie mogłaby normalnie funkcjonować. Kupuje je jednak w najtańszej wersji (55 zł miesięcznie), co równa się z ich słabszym działaniem.

Ja pie...lę, ale się wściekłam. nie, tańsze zamienniki wcale nie mają słabszego działania -_- dodam, że pani z nerwicą lękową ma 9-miesięczne dziecko.

Co za perfidne kłamstwo. I ciekawe kto w takim razie czuwa nad jej leczeniem i przepisuje te leki, hm?

Napisane przez skazana_na_bluesa

Życia małżeństwa pani Beaty i pana Bartosza skupia się na ich pracy zawodowej oraz przede wszystkim na dzieciach. Najstarszy z nich pragnie dostać się na medycynę, aby w przyszłości pomóc rodzicom. Do tej pory pomagał im roznosząc ulotki od czasu do czasu. Aktualnie jest mu ciężko, ponieważ studiuje inżynierię medyczną i zajęcia kończy bardzo wieczorem.

takh, więc studiuje coś innego, nie ma czasu na naukę do poprawy matury i pracę. bardzo brawo?

Ahahahaha

[skazana_na_bluesa]

to mnie rozwaliło na części pierwsze:
Pani Ania (41 l.) samotnie wychowuje dwójkę dzieci: Kasię (17 l.) i Jagodę (10 l.). Wraz z nimi mieszka także najstarszy syn Marek (22 l.).
Rodzina mieszka w małym, zawilgoconym mieszkaniu bez łazienki. Do dyspozycji mają tylko jeden pokój razem z kuchnią. Rodzina utrzymuje się z zasiłku i alimentów na dzieci, dochód na jedną osobę wynosi 210 złotych . Kobieta nie pracuje, ponieważ zajmuje się młodszą córką, u której stwierdzono upośledzenie oraz chorym na zanik mięśni i HIV synem. Ostatnio starsza córka próbowała popełnić samobójstwo i obecnie przebywa w szpitalu. Sytuacja ta bardzo wpłynęła na całą rodzinę, jednak powoli starają się wrócić do normalności.

[201607111042]

Pani Olga (61 l.) żyje zupełnie samotnie.
Została osobą samotną po śmierci partnera, z którym żyła w wieloletnim, stałym związku. Żyli razem opiekując się sobą wzajemnie i troszcząc. Po śmierci partnera (w czerwcu 2014 r.) Pani Olga musiała opuścić mieszkanie, do zajmowania którego nie miała uprawnień. Obecnie wynajmuje zastępczy lokal mieszkalny. Utrzymuje się w zasadzie dzięki życzliwości ludzi, którzy za drobną pracę czy przysługę dają Pani Oldze żywność i odzież. Obecnie Pani Olga nie posiada żadnego majątku. Sukcesywnie sprzedawała swoje ukochane książki by mieć na życie. Nie pobiera żadnych świadczeń,a jej jedyny dochód (400 zł) to wynagrodzenie za dorywcze prace tj. pomaga nielicznym osobom w nauce języka rosyjskiego. Po odjęciu kosztów utrzymania mieszkania (580 zł) na życie nie pozostaje jej praktycznie żadna kwota.
Pani Olga jest imigrantką z terenu byłego Związku Radzieckiego. W Polsce przebywa od lat 90 - tych. Jej życiowa sytuacja jest bardzo trudna, a wrócić do kraju pochodzenia nie może, gdyż nie posiada aktualnych dokumentów. Przez wiele wspólnie przeżytych ze swoim partnerem lat nie potrafiła zadbać o swoje interesy. Teraz Pani Olga heroicznie walczy o przeżycie: sprzedaje książki, udziela korepetycji, wykonuje prace dorywcze. Jest osobą o wysokiej kulturze osobistej, głęboko wierzącą i bardzo boleśnie przeżywa swoje położenie. Jednak nie załamuje się wierząc w ludzką dobroć. Pani Olga mówi, że jej marzenie to znaleźć stałą pracę, a wówczas sobie poradzi.
Potrzeby Pani Olgi są ogromne, gdyż nie posiada ona nic. Najbardziej niezbędne to: żywność, odzież oraz środki czystości.

Ale jak nie posiada aktualnych dokumentów?

Na plus że nie prosi o willę z basenem a szuka pracy.

[Chatul]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Pani Jolanta (39 l.) i pan Leszek (49 l.) wychowują piątkę dzieci: Martynę (14 l.), Emanuela (11 l.), Dominikę (10 l.), Ernesta (8 l.), Marię (6 l.).
Małżeństwo ma jeszcze jedną córkę, 19-letnią Weronikę, która zaszła w nieplanowaną ciążę. Narodzone dziecko odebrano jej, a sama niedawno wyprowadziła się od rodziców.

po co w ogóle o niej wspominać?

Jak widzę takie opisy to mam wrażenie, że wolontariusz świadomie podaje takie fakty z życia rodziny.

Napisane przez _vixen_

Według mnie caly dramat polega na tym, ze chyba nic nie da się zrobić, żeby takim ludziom pomoc. Jak ktos cale życie żul na socjalu, patrzył jak starzy z papierochem tkwią przed telewizorem i nawet obiadu nie ugotuja, bo po co jak sa chińskie zupki, narzekają na wszystko i nic im sie nie opłaca, to jak po nim oczekiwać, ze będzie zaradny, pracowity i będzie dążył do czegos lepszego w zyciu? Kilka osób ma sto może nie powieli schematu.

Sam z siebie niemalże na pewno nie powieli schematu, bo takie schematy łatwo się powiela. Zwłaszcza, gdy państwo ochoczo przychodzi z pomocą finansową, a niekiedy jeszcze z lokalem mieszkaniowym.
Ale próbować warto. Już samo ograniczenie ilości urodzeń w takich rodzinach wiele by dało.

[mm444]

Treść usunięta

[ajah]

Napisane przez _vixen_

Wiem, ze to niezgodne z wszelkimi zasadami, ale takim typowym dzieciorobom dzieci powinny być odbierane zaraz na porodówce. Jakie te biedne dzieci maja przyszłość w tej bidzie i zagrzybionej norze? Jeszcze jakos wątpię w te rodzicielska troskę, zwykle pewnie matki cale dnie oglądają seriale z faja przed telewizorem, bo nic tak nie degeneruje jak bieda i brak perspektyw, a dzieci chowają sie same. Szczyt szczęścia jak zasilek dostana, rozwalony pewnie często na fajki, bzdetne zabawki, słodycze i chipsy, żeby choc raz na jakiś czas na bogato bylo.

Coś w tym jest. Natomiast ja bym proponowała model na zasadzie modelu brytyjskiego. Nadzór, program pracy z rodziną ( w przypadku mało rażących zaniedbań- btw tu grzyb jest prawie wszędzie).
Rodzic nie wywiązuje się z planu, mimo dostarczonej pomocy= dzieci odebrane- tymczasowo lub na stałe.

[201607111042]

Pan Andrzej (43 l.) przez ostatninie siedem lat opiekował się schorowaną matką.
Po śmierci matki mieszka sam. Mimo trudności stara się znaleźć pracę. Jest osobą energiczną, pełną zapału. Od miesiąca dorywczo pracuje w zakładzie stolarskim. Po zestawieniu jego dochodów (600 zł) oraz wydatków na mieszkanie (490 zł), na życie pozostaje mu jedynie 110 zł miesięcznie.
Jest duża szansa, że od stycznia 2015 roku Pan Andrzej podejmie pracę. Chciałby być samodzielny i niezależny finansowo, gdyż do tej pory było to niemożliwe ze względu na opiekę nad chorą matką.

Jego też mi szkoda.

[20160901857]

"Pani Urszula (44) ma 4 dzieci Kamilę (22), Konrada (17), Aleksandrę (13) i Anne (10). Pani Kamila studiuje w Krakowie." - poważnie pani Kamila z Podkarpacia musiała iść na studia aż do całkiem drogiego Krakowa? Chyba w tańszym Rzeszowie tez są uczelnie?

"Pani Renata (45) i pan Stanisław (45) wychowują dzieci: Łukasza (22), Anie (7), Kasie (5) i Wiktorię (3). Dochód na osobę 454 zł. Proszą o żywność." - JA NIE WIEM CZY CI LUDZIE NIE UMIEJĄ GOTOWAĆ CZY RACJONALNIE PLANOWAĆ WYDATKÓW? Pani bezrobotna, o chorobach nic nie piszą, wiec pewnie zdrowa, to chyba powinna miec czas na tanie gotowanie?

"Rodzina pani Ewy jest w trudnej sytuacji od 3 lat kiedy dostała w spadku zadłużony dom" - i znowu to samo, Boże tym ludziom ktoś powinien dać prawnika, zreszta nie wierze ze przy sprawie spadkowej sad ich nie pouczył ze mogą odrzucić. No chyba ze to dom po babci brata synu siostry wuju z Ciechocinka a oni mieszkają w Kolbuszowej i go nie znali, ale watpię...

"Rodzina jest w trudnej sytuacji odkąd pani Zofia zachorowała na "sprawy kobiece"

[lucaa_rules]

Ja wklejam pania od kotow

https://www.szlachetnapaczka.pl/wybo....html#position

KOD RODZINY: OPO-618-013959
Opis rodziny
Pani Danuta (53 l.) od 10 lat żyje samotnie. Jest wychowanką domu dziecka, dlatego nie ma żadnej rodziny ani krewnych.
Pani Danuta mieszkała z rodzicami zastępczymi, po ich śmierci została sama z ich zadłużeniem na mieszkaniu. Jej jedynym dochodem jest renta w wysokości 540zł. Po zapłaceniu rachunków (452 zł) zostaje jej na życie 111 zł. Pani Danuta choruje na gościec oraz astmę co uniemożliwia jej podjęcie pracy, a na leki, po prostu jej nie stać.
Pani Danuta dorywczo myje okna u znajomych, ponadto mimo tego, że ciężko jej się utrzymać opiekuje się czterema przyjaznymi kotami. Wraz z Towarzystwem Ochrony nad Zwierzętami dba o to by czworonogi były zdrowe i zadbane.
Wśród największych potrzeb Pani Danuta wymienia artykuły spożywcze, małą drabinkę aluminiową, która pomogłaby jej dostać się do dość wysokich szafek oraz węgiel.

Szczególne upominki:
coś dla kotów lub drobny bibelot z motywem kotów (do powieszenia/postawienia)

Ciulowo ze nie mozna polowy paczki zrobic, bo bym zywnosc podeslala nawet z UK. Moze ktos z opolskiego pomoze?

[coffee]

Zatkało mnie. Mam bardzo mieszane uczucia...
Z jednej strony mają dużo kasy, syn nie jest niepełnosprawny od wczoraj, przez te kilka lat mogli odłożyć ok. 1300 zł na to urządzenie (taką cenę mniej więcej znalazłam w internecie) i kilka stówek na resztę do rehabilitacji.
A z drugiej - w ich przypadku taka pomoc na pewno dużo zmieni, już działają, szukają specjalistów, jeżdżą na rehabilitacje, wszyscy pracują, więc żadne lubujące się w zasiłkach nieroby... Naprawdę nie wiem, co myśleć.

Pan Adam (55 l.) i jego żona, pani Elżbieta (54 l.) mieszkają ze swoimi synami: Maciejem (31 l.), Michałem (29 l.), Danielem (26 l.) i niepełnosprawnym Dawidem (23 l.). Na co dzień pani Elżbieta zajmuje się domem, a przede wszystkim niepełnosprawnym Dawidem, który we wrześniu 2010 roku jako 19-letni chłopak uległ wypadkowi na motorze. Wypadek był spowodowany przez kierowcę samochodu. Dawid przez rok i 2 miesiące pozostawał w śpiączce, dawano mu 5% na przeżycie. Rodzina nie poddała się i zrobiła wszystko, co w jej mocy, by przywrócić syna do życia i udało się. Po roku i 2 miesiącach po intensywnej rehabilitacji pod okiem specjalistów otworzył oczy. Był to jeden ze szczęśliwszych dni w życiu tej rodziny. Ogromne szczęście, ale i ogrom wyzwań przed rodziną. Nawiązali kontakt z wieloma specjalistami, którzy kierowali ich działaniami, by przynosiły one pożądane skutki. Syn cały czas jest rehabilitowany, związane jest to z bardzo dużymi kosztami, ale wszyscy pracują na to, by dać mu szansę na życie nawet kosztem swoich planów i prywatnego życia. Dawid jeździ do ośrodków rehabilitacji, w Łabowej, w Suchej Beskidzkiej, w Limanowej, w Malborku. Najgorsze są napady padaczki, które czasem powodują regres niektórych funkcji, które zostały wypracowane, ale się nie poddają i ćwiczą dalej. Bracia i tata Dawida pracują (łącznie 6150 zł), by pokrywać miesięczne koszty rehabilitacji, które wynoszą ok. 3000 zł. Rodzinie po odliczeniu kosztów utrzymania mieszkania (790 zł) i leczenia na życie pozostaje 424 zł na jednego członka rodziny. Dla tej rodziny sytuacja, w której się znaleźli jest wielkim wyzwaniem, ale starają się mu sprostać. Dawid jest zaopiekowany przez rodzinę, mama towarzyszy mu w każdej chwili, a tata i bracia pracują by dać mu szansę na w miarę normalne życie. Są dumni z tego, że ich wysiłki nie idą na marne. Sprzedali już wszystko, co mogli, nawet zamknęli działalność i sprzedali sprzęty, aby mieć finanse na rehabilitację. Rodzina prosi o PUR - Przyłóżkowe Urządzenie do Rehabilitacji i 2 kamaszki skórzane z zapięciami z tyłu, potrzebne do rehabilitacji nóg, aby Dawid mógł się sam poruszać. Proszą także o środki czystości.