Odwiedziny szczeniaka u swojej mamy - po jakim czasie?

[rapatuja]

Witam.
Dostałam w prezencie 6 tygodniowego szczeniaka. Jest to młode od pitbulki mojego chłopaka i zastanawiam się po jakim czasie mogłabym odwiedzić go razem z małą? Zależy mi na tym, aby sunia się przywiązała do mojego domu i chętnie do niego wracała nawet po takich odwiedzinach oraz żeby matka nadal darzyła ją sympatią ( czuję, że jak za długo odwlekę to spotkanie, to pitbulka może jej już nie akceptować - jest bardzo nieufna wobec obcych zwierząt ).
I tak zupełnie z ciekawości - czy suki pamiętają swoje szczenięta po dajmy na to roku ?

Szczere dzięki za każdą odpowiedź

[Nimfa20]

Napisane przez rapatuja

Witam.
Dostałam w prezencie 6 tygodniowego szczeniaka. Jest to młode od pitbulki mojego chłopaka i zastanawiam się po jakim czasie mogłabym odwiedzić go razem z małą? Zależy mi na tym, aby sunia się przywiązała do mojego domu i chętnie do niego wracała nawet po takich odwiedzinach oraz żeby matka nadal darzyła ją sympatią ( czuję, że jak za długo odwlekę to spotkanie, to pitbulka może jej już nie akceptować - jest bardzo nieufna wobec obcych zwierząt ).
I tak zupełnie z ciekawości - czy suki pamiętają swoje szczenięta po dajmy na to roku ?

Szczere dzięki za każdą odpowiedź

Z tego co mi wiadomo to 6 tygodniowy szczeniak jest za mały na oddanie. Powinien mieć ok. 12 tyg. , a teraz siedzieć z mamą.

Jak wygląda sprawa z odrobaczeniem, a przede wszystkim ze szczepieniami?

[rapatuja]

Widzę, że są podzielone zdania na ten temat.
Suczka jest już zaszczepiona i odrobaczona. Dostałam książeczkę szczepień, została mi jeszcze jedna seria odrobaczenia, którą mam zrobić jutro.
Miałam ją☠zabrać po Nowym Roku, jednak weterynarz stwierdził, że fizycznie oraz psychicznie szczenięta są już gotowe na nowy dom.
Ważą już po 5 kilo, jedzą samodzielnie, bardzo szybko uczą się czystości oraz przyzwyczajają się do nowych ludzi niesamowicie szybko.
Przy decyzji o odbiorze malca nie sięgałam do wiedzy internetowej, bo ważniejsze było dla mnie zdanie kogoś kto widzi szczenię.
Teraz jednak nurtuje mnie kolejne pytanie, którego już nie zdążyłam zadać w trakcie wizyty. Po prostu nie myślałam jeszcze o tym.
Pytam z czystej ciekawości. Jak będę miała możliwość, zapytam weta.

[esfira]

Również uważam jak Nimfa, że szczeniak jest za mały, żeby go odłączać od matki i najlepiej by było, żeby w ogóle do niej wrócił na kilka tygodni (zwłaszcza, że to suka twojego chłopaka, więc rozumiem, że nie byłoby z tym kłopotu). Zbyt wczesne odłączenie od matki może się odbić na psychice pieska.

[zakonna]

Szczeniak będzie miał braki w rozwoju emocjonalnym i socjalizacji. I zapewne będzie miał problem z rozumieniem psich sygnałów, co będzie prowadziło do problemów z zachowaniem.
A i oczywiście pewnie szkoda pytać jakim cudem ta suka w ogóle się oszczeniła.

[Nimfa20]

Napisane przez esfira

Również uważam jak Nimfa, że szczeniak jest za mały, żeby go odłączać od matki i najlepiej by było, żeby w ogóle do niej wrócił na kilka tygodni (zwłaszcza, że to suka twojego chłopaka, więc rozumiem, że nie byłoby z tym kłopotu). Zbyt wczesne odłączenie od matki może się odbić na psychice pieska.

rapatuja jak masz możliwość to niech suczka jeszcze pobędzie z matką.
Poczytaj, jaki wpływ na CAŁE ŻYCIE- mają dla szczeniaka zabawy z matką, rodzeństwem, zbyt wczesne odłączenie itp- to o czym pisze esfira .

Jak Cię to interesuje, to wejdź na psi wątek, tam dziewczyny podpowiedzą, jak jest to istotne.


Jakiś czas temu na przystanku spotkałam pewną młoda parę z maleńkim kociakiem na rekach- tak maleńkim, że widać było, że niedawno dopiero otworzył oczy.
Pogadałam z nimi w autobusie, powiedzieli, że go znaleźli (było to przy schronisku, pomyślałam, że może faktycznie się tam błąkał, a w schronisku -nie oszukujmy się- miał marne szanse na przeżycie), że ta dziewczyna go weźmie itp. Dałam jej wskazówki - na ile mogłam tyle pomogłam- ona twierdziła, że i tak pojedzie najpierw do weta. Wysiedli.

Później siadłam koło takiej znajomej. Ona z kolei zapytała, co mi powiedzieli. Powtórzyłam. Ta znajoma powiedziała, że to nie prawda, że go znaleźli, tylko że ten chłopak wziął go od jego kotki dla niej

No jakbym to wiedziała wcześniej to byłaby boruta

[Quadesha]

Napisane przez rapatuja

Witam.
Dostałam w prezencie 6 tygodniowego szczeniaka. Jest to młode od pitbulki mojego chłopaka i zastanawiam się po jakim czasie mogłabym odwiedzić go razem z małą? Zależy mi na tym, aby sunia się przywiązała do mojego domu i chętnie do niego wracała nawet po takich odwiedzinach oraz żeby matka nadal darzyła ją sympatią ( czuję, że jak za długo odwlekę to spotkanie, to pitbulka może jej już nie akceptować - jest bardzo nieufna wobec obcych zwierząt ).
I tak zupełnie z ciekawości - czy suki pamiętają swoje szczenięta po dajmy na to roku ?

Szczere dzięki za każdą odpowiedź

Wracając do tematu : Moim zdaniem suczki nie pamiętają swoich małych Moja była w odwiedzinach u swojej mamy po okolo 8 miesiącach i jej mama wrecz na nią szczekala, warczala. Za to tata nieźle się z nią bawil Nieźle szaleli, ale on oczywiście nie widział, ze to jego córka.

[esfira]

Napisane przez Nimfa20

Jakiś czas temu na przystanku spotkałam pewną młoda parę z maleńkim kociakiem na rekach- tak maleńkim, że widać było, że niedawno dopiero otworzył oczy.
(...)Ta znajoma powiedziała, że to nie prawda, że go znaleźli, tylko że ten chłopak wziął go od jego kotki dla niej

No jakbym to wiedziała wcześniej to byłaby boruta

no beznadziejnie zrobili, ale za karę musieli karmić kociaka z butelki Niestety ludzie czasem nie myślą, widza małę słodkie zwierzątko, im młodsze, tym słodsze, tylko brać i kochać, a nie myślą o tym, że takie zwierzątko najbardziej potrzebuje swojej mamy i żaden człowiek nie zastąpi maluszkowi matczynej opieki :/ nawet to, ze 6 tyg piesek umie sam jeść, to nie znaczy, że jest już dorosły

Suczka jest już zaszczepiona i odrobaczona. Dostałam książeczkę szczepień, została mi jeszcze jedna seria odrobaczenia, którą mam zrobić jutro.

no i jeszcze co najmniej 2 szczepienia

[a_na]

Suczka zdecydowanie za wcześnie zabrana od matki. Czym to skutkuje,już tu dziewczyny napisały.
Jeszcze przed Wami 2 szczepienia p/wirusowe + p/wścielkiźnie.

Niestety nie każdy weterynarz wie,co mówi...i co robi...

Nie licz na to,że matka nie mieszkająca ze swoim szczenięciem będzie je w przyszłości traktować jak swoje dziecko.

[Nimfa20]

Napisane przez esfira

no beznadziejnie zrobili, ale za karę musieli karmić kociaka z butelki Niestety ludzie czasem nie myślą, widza małę słodkie zwierzątko, im młodsze, tym słodsze, tylko brać i kochać, a nie myślą o tym, że takie zwierzątko najbardziej potrzebuje swojej mamy i żaden człowiek nie zastąpi maluszkowi matczynej opieki :/ nawet to, ze 6 tyg piesek umie sam jeść, to nie znaczy, że jest już dorosły

no i jeszcze co najmniej 2 szczepienia

Mam cichą nadzieję, że wykarmili, albo oddali jednak kotce


Dokładnie, ale ludzie tak nie myślą. Córki mojej sąsiadki brały kilkudniowe, kilkutygodniowe kocięta do wózka młodszej siostry i tak sobie jeździły z nim kilka godzin po wiosce

I co zrobić?


Mój Melman, jak go zabrałam, chodził później do swojej mamy w odwiedziny Wpadał latem do jej mieszkania (parter, drzwi były otwarte) , przywitał się z mamą, z byłą właścicielką , zjadł co było w misce, popił i... kładł się na poduszkę

Do tej pory jak się widzą to się cieszą na swój widok i -może się mylę- ale wyglądają jakby miały świadomość swojego pokrewieństwa, bliskich więzi.

Opinia ta została zaobserwowana na podstawie 9 letniej obserwacji

[petenera]

Och, jakie to wygodne usprawiedliwiać swoje nieodpowiedzialne zachowanie opinią weterynarza. A co to, weterynarz to wyrocznia? Zapewne tak, bo powiedział Ci coś, co było Ci na rękę. Taka rada ode mnie: jeśli chcesz cieszyć sić zwierzakiem długie lata, to bądź bardziej krytyczna. Większość wetów (sorry, ale moja statystyka na to wskazuje) to konowały.

Jeśli Twój w ten sposób ocenił psychikę szczeniaczków, to również się do nich zalicza. Zmień weta, bo pierniczy od rzeczy. Serio.

[phony]

Nie jest powiedziane, że szczeniak zabrany w tak młodym wieku na pewno będzie miał problemy behawioralne akurat moim najstabilniejszym psychicznie psem był owczarek zabrany od matki w wieku 5 tygodni (wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że to za wcześnie). Zero problemów w relacjach z innymi psami. Mam teraz jamnika, który z mamą był dłużej niż 8 tygodni i mimo to niezbyt czytał inne psy, sam wysyłał też nieco sprzeczne sygnały.
Także take it easy

Co do pamięci matki o szczeniętach- nie liczyłabym na to. Psy to zwierzęta a nie ludzie.

[Callen]

Mam yorka zabranego od matki kiedy miał 6 tyg. wszystko z nim w porządku. Mam też w rodzinie psa w typie mini pinczera i suczkę westie zabrane w odpowiednim wieku - suka jest kontaktowa jak chomik a pies boi się swojego cienia i bywa agresywny

[a_na]

To,że Tobie się udało, nie oznacza,że to jest ok.
Skąd pochodzą tamte szczeniaki? Były socjalizowane? Czy zamknięte w kojcu 24h na dobę?

[Callen]

Cała trójka jest z pseudo z suką rzadko mam kontakt a pies był tylko po to żeby mieć psa a jedyne spacery których doświadczył to te ze mną Wychodzili z nim pod blok i bał się na początku przejść na 2 stronę ulicy, teraz kiedy do niego jadę chętnie chodzi z nami na dalsze wycieczki. On i mój są w tym samym wieku, suka jest 2 lata młodsza.
Myślę że nie chodzi tu o to czy komuś się udało czy nie ale o podejście do psa od samego początku

[phony]

Jasne, można kupić zupełnie niezsocjalizowane szczenię od hodowcy zarejestrowanego w ZK, a można też nabyć pieska o super socjalu od tego tzw. pseudohodowcy. Większe prawdopodobieństwo jest jednak, że bez schizów będzie piesek od hodowcy z ZK, bo wsród nich mniej jest krętaczy

Oprócz tego dużo zależy od charakteru rodziców (matki) i osobowości szczeniaka. Jeśli szczenię jest lękliwe (a takie zdarzają się nawet w miotach po super zrównoważonych rodzicach) to socjalizacja powinna przebiegać inaczej i hodowca znający się na rzeczy będzie wiedział jak postępować. Gorzej z niedoświadczonym właścicielem

Ironia losu- moje najbardziej zrównoważone psy były brane gdzieś ze wsi, od jakiegoś pijaczka, nie miały często większego kontaktu ze światem zewnętrznym poza własnym podwórkiem i własną mamą. Nie panikowały na widok samochodów, ludzi, dzieci i innych psów. Dlatego myślę, że socjalizacja socjalizacją, ale ogromne znaczenie ma też genetyka.