jestem samodzielna, a więc daj mi spokój.

[ufcio]

no więc tak. (mama mnie uczyła, ze tak sie nie zaczyna wypowiedzi )
jesteś kobietą samodzielną, samowystarczalną?
jesli odpowiedzialas pozytywnie,chociaz w sumie negatywna odpowiedz tez nie wyklucza odpowiedzi na to pytanie:
czy lubisz polegać na kimś? nie koniecznie mowie tu o mezczyznie
chodzi mi o to czy nie sprawia Ci problemu proszenia kogoś o pomoc, albo o przysługę, no albo o przyjęcie kogoś pomocy? czy moze gdy ktos ci oferuje pomoc, przysługę mowisz to, co mam w tytule czyli "daj mi spokoj"?
ja, mimo swoich 18 lat, jakos zawsze robilam wszystko zeby tylko nie angażować w swoje pomysly, sprawy, problemy innych. faktem jest, ze np. na forum pisze o swoich troskach, ale nie narzucam wtedy swojego ciezaru innym, co moglabym zrobic przyjaciolom zwierzając sie im. rozmawiam z nimi tez o przykrych sprawach, ale nigdy nie proszę o pomoc. albo z takich błahych spraw: jutro idę na impreze, miałam problem z transportem z powrotem do domu, przyjaciolka załatwiła auto w obydwie strony, i chociaz jest to dopiero pierwszy raz kiedy to ona cos załatwia(i to jest własnie wynik mojej samoczegoś nawet gdy ktos proponuje jakąs impreze,wyjazd to ja sie wszystkim zajmuje), no i jest mi głupio ze bede sie z nia wozic.

(szukalam, szukalam, nic nie znalazlam podobnego-cos w ten desen złos powinnien wklepać na stałe, nudne juz sie robi to moje tłumaczenie się )

[Momo]

Mam ten sam problem...Nie lubię nikogo prosić o pomoc.
I też czuję się skrępowana,gdy czasami (wręcz bardzo rzadko) z niej korzystam.

[Alvesta]

ja też jestem taka Zosia-samosia. Czasami wyłazie ze mnie taki jakby to nazwać.. perfekcjonizm? że sama sobie poradzę najlepiej i mnie samej wyjdzie najlepiej zresztą ja wyznaję zasadę umiesz liczyć? licz na siebie.

[pink69]

nie lubię niczyjej pomocy.podobnie jak Momo i Alvesta.
I trudnpo mi o nią prosić raz na ten ruski rok.

[Belcia]

nie znoszę się prosić, jestem chora gdy musze polegać na kimś a nie na sobie.Najchętniej to wszystko robiła bym sama, bo z góry zakładam, że ktoś inny zrobi coś gorzej ode mnie
Troszke to przeszkadza w życiu , nie potrafie przyjąć pomocy i choćbym miała paść niosąć ciężki bagaż to i tak go poniosę.

Ja z kolei gdy ktoś oferuje mi pomoc mam wrażenie, że uważa mnie za jakiegoś nieudacznika, że niby sama sobie nie poradzę, że jestem słaba....takie skrzywienie

dlatego też nie proszę o nic, a jak już muszę to zbieram się kilka dni na ten gest, mówię długo, nieskładnie, owijam w bawełnę, nie mogę znależc odpowiednich słów, a najlepiej to żeby ta druga osoba domysliła się o co mi chodzi ( żebym ja już nie musiała mówić )
jest to krępujące i poniżające dla mnie

[zizou]

nie prosze o pomoc ale jej nie odrzucam kiedy jest mi oferowana. staram sie ukrywac swoje problemy we wlasnych czterech scianach jednak nie zawsze mi sie to udaje - a najblizsze mi osoby wiedza, kiedy cos jest nie tak. i jesli przychodza z pomoca czy dobra rada - zawsze przyjmuje

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Jestem samodzielna, ale potrafię poprosić o pomoc W końcu nikt nie powiedział, że muszę wszystko wiedzieć/potrafić, robotem ani cyborgiem nie jestem również

Jak miałam poważny kłopot z kompem, dzwoniłam do kumpla informatyka, jak muszę kupić coś, na czym się nie znam, idę molestować o wiedzę ludzi znających się. Itd.

Tylko niemądry człowiek nie przyzna, że czegoś nie wie/nie potrafi, a tym samym popełni błędy.

[Adkara]

Ja też staram się nie prosić o pomoc, ale też rzadko przyjmuję pomoc... Jakoś tak potem niezręcznie się czuję, gdy już przyjmę pomoc

[kasiaberlin]

Jakbym czytala o sobie. A juz najwazniejsza jest dla mnie samodzielnosc finansowa, nie ma nic gorszego niz brac od kogos (meza czy rodzicow) pieniadze

[wybujana]

Ja też nie lubię się prosic, ale. No własnie, ale czasem są sytuacje w których muszę sie kogos poradzić. I wale prosto z mostu, choć nie lubię.

[maja55]

Jestem troszkę Zosia-Samosia. W sprawach, w których wszystko zalezy ode mnie albo od mojej wiedzy/umiejętności/pomysłowości/ zręczności/zaradności nie lubię na kimś polegać. Zawsze mam wrazenie, że i tak musiałabym coś po kimś poprawić. Wolę liczyć na siebie.
Ale istnieją przecież pewnie dziedziny, które są moją pietą achillesową i wtedy, jeśli jest ktoś, kto może poszczycić sie w tych dziedzinach umiejętnościami - proszę o pomoc. Ale i tak najczęściej jeśli obok jest ktoś, kto widzi, że nie radzę sobie za bardzo z czymś - to sam zaoferuje pomoc. Np. tacham ciężką walizę (chuchro jestem, nie mogę uciągnąć 10 kg a co dopiero podnieść), ale raczej nie podeszłabym do kogoś obcego prosząc o pomoc. Jednak jeśli ktoś sam zaoferuje mi pomoc, przyjmuję ją.

Napisane przez Belcia

nie znoszę się prosić, jestem chora gdy musze polegać na kimś a nie na sobie.Najchętniej to wszystko robiła bym sama, bo z góry zakładam, że ktoś inny zrobi coś gorzej ode mnie

dokladnie tak samo jest w moim przypadku Perfekcjonistka

Napisane przez zizou

nie prosze o pomoc ale jej nie odrzucam kiedy jest mi oferowana. staram sie ukrywac swoje problemy we wlasnych czterech scianach jednak nie zawsze mi sie to udaje - a najblizsze mi osoby wiedza, kiedy cos jest nie tak. i jesli przychodza z pomoca czy dobra rada - zawsze przyjmuje

Takze przyjmuję pomoc czy radę innych, zaufanych osób.

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;5026231]Jestem samodzielna, ale potrafię poprosić o pomoc W końcu nikt nie powiedział, że muszę wszystko wiedzieć/potrafić, robotem ani cyborgiem nie jestem również

Jak miałam poważny kłopot z kompem, dzwoniłam do kumpla informatyka, jak muszę kupić coś, na czym się nie znam, idę molestować o wiedzę ludzi znających się. Itd.

Tylko niemądry człowiek nie przyzna, że czegoś nie wie/nie potrafi, a tym samym popełni błędy.[/QUOTE]
Bardzo mądre. Myślę podobnie

Przyszło mi jeszcze do głowy, że nie mam obaw przed proszeniem czy przyjmowaniem pomocy ze strony moich najbliższych. Nie odczuwam dyskomfortu kiedy proszę o pomoc TŻ, mamę czy przyjaciółkę.
Gorzej kiedy musiałabym poprosić kogoś mniej zaufanego - wtedy to jest dla mnie takie "poniżające".

[Cerfona]

Staram się zawsze wszystko robić sama bo też mam wrażenie, że jak ktoś coś za mnie zrobi to zrobi to źle i ja będe musiała to poprawiać Gorzej jak się już ktos uprze, że chce coś zrobić, wtedy stoję nad taką osobą i obserwuje czy aby napewno wszystko dobrze robi Jednak jeśli nie umiem czegoś czy nie posiadam na jakiś temat wiedzy to prosze o pomoc i raczej nie mam z tym problemów pozdrawiam

[ilo16na]

Nie wiem czy samodzielnosc to takze introwertyzm bo jesli tak to nie umiem pracowac w grupach lub z kims.Wszystko wole sama zrobic niz wspolpracy.

[pink69]

Napisane przez ilo16na

Nie wiem czy samodzielnosc to takze introwertyzm bo jesli tak to nie umiem pracowac w grupach lub z kims.Wszystko wole sama zrobic niz wspolpracy.

Ojj ja mam identycznie.

[martul]

Napisane przez kasiaberlin

Jakbym czytala o sobie. A juz najwazniejsza jest dla mnie samodzielnosc finansowa, nie ma nic gorszego niz brac od kogos (meza czy rodzicow) pieniadze

też tak mam
powoli ucze się jak to jest być w dwojke gdzie nie muszę liczyć tylko na siebie.ogolnie uważam że kobieta powinna być niezależna i to w szczególności np finansowo

co do bycia zosia samosią pamiętam jak zamieszkaliśmy razem z tż i gotowaliśmy razem obiad to ja l;atałam jak dika bo wszystko co robił czy kroił czy przyprawiał ja bym zrobiła inaczej i wyrywałam mu wszystko z rąk.teraz już nawe tnie patrzę

[sloneckoo]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;5026231]Jestem samodzielna, ale potrafię poprosić o pomoc W końcu nikt nie powiedział, że muszę wszystko wiedzieć/potrafić, robotem ani cyborgiem nie jestem również

Jak miałam poważny kłopot z kompem, dzwoniłam do kumpla informatyka, jak muszę kupić coś, na czym się nie znam, idę molestować o wiedzę ludzi znających się. Itd.

Tylko niemądry człowiek nie przyzna, że czegoś nie wie/nie potrafi, a tym samym popełni błędy.[/QUOTE]
zgadzam sie

wkoncu trzeba sobie pomagac ktos pomoze mi , ja pomoge komus innemu

[wiola_p]

Napisane przez Belcia

nie znoszę się prosić, jestem chora gdy musze polegać na kimś a nie na sobie.Najchętniej to wszystko robiła bym sama, bo z góry zakładam, że ktoś inny zrobi coś gorzej ode mnie

oj mam podobnie
nie lubie nawet prosic rodzicow o pieniadze na jakies ubranie, zawsze to co dostane na miesiac (na stancje i zycie) wykorzystuje i czasem mi braknie ale nigdy nie prosze o dodatkowe pieniadze,kiedys kupilam sobie buty i na jedzenie mi brakowalo ale nie prosilam od nikogo o pomoc po prostu wstydzilam sie ale dobra tego strona jest ze troche schudlam

[ufcio]

no wiecie jak ja czegos nie umiem to chcac nie chcac musze prosic o pomoc, np. przy matmie czy chemi-to tak z zycia wzięte. ale wtedy mam wrazenie ze mam dług wobec tej osoby i ze nawet najszczersze "dziekuje" nie wystarczy...

[benito_mruffkolini]

"na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nic nie wiedział" - to jest dulszczyzna tego się wystrzegam

ale zwierzać się nie kocham jeśli ktoś zapyta co się u mnie dzieje to odpowiem, ale nie biegam za nikim żeby wysmarkać mu się w rękaw

tak samo w przypadku pomocy - gdy ktoś mi ją zaproponuje, a naprawdę jest potrzebna, to z radością przyjmuję ale sama przed proszeniem kogoś o przysługi mam pewne opory, w zasadzie nie wiem dlaczego

jedyną osobą, którą bezwstydnie wyzyskuję jest moje młodsze rodzeństwo

[Rena]

Odpowiedz jest prosta - zalezy kogo. Jezeli wiem, ze ktos zareaguje nieprzyjemnie, to robie unik. Jesli ktos potraktuje moja prosbe jako okazje do dowartosciowania sie moim kosztem "a ja sobie radze a Ty nie" - uslyszy ja po raz pierwszy i ostatni zarazem. Nie lubie jak ktos poproszony odpyta mnie ze wszystkiego a potem z satysfakcja odpowie - "a Ty powinnas tak a tak", slowem chce to traktowac jako okazje do przejecia inicjatywy. Bywa tez ze ktos poproszony o cos reaguje zazdroscia. W sensie nie tylko pomoc nie chce co jeszcze da odczuc, ze nie bedzie mogl przezyc jak cel swoj zrealizuje.

Takich ludzi postrzegam jako toksycznych.

Ludzi zaufanych zazwyczaj o pomoc prosic nie trzeba. Wystarczy zwierzyc sie z sytuacji i sami dadza znac czy i co moga zrobic. Ma sie takie naturalne i intuicyjne zaufanie.

Probowac zawsze mozna - ja sie na zwykle "nie" nie obrazam.

Zazwyczaj malo kto chce mi pomagac.

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez ufcio

jesteś kobietą samodzielną, samowystarczalną?
czy lubisz polegać na kimś? nie koniecznie mowie tu o mezczyznie

Pytanie pierwsze: na pewno samodzielną.
Samowystarczalny nikt z nas nie jest.

Pytanie drugie: Tak, lubię. Na sobie.


Off topic: ufciu, po avatarze widzę, że dobre książki czytasz...

[xyoko]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;5026231]Jestem samodzielna, ale potrafię poprosić o pomoc W końcu nikt nie powiedział, że muszę wszystko wiedzieć/potrafić, robotem ani cyborgiem nie jestem również

Jak miałam poważny kłopot z kompem, dzwoniłam do kumpla informatyka, jak muszę kupić coś, na czym się nie znam, idę molestować o wiedzę ludzi znających się. Itd.

Tylko niemądry człowiek nie przyzna, że czegoś nie wie/nie potrafi, a tym samym popełni błędy.[/QUOTE]

Mam podobnie

I wiem, że jak poproszę np. TŻ o pomoc z komputerem, czy przesunięciem czegoś ciężkiego, sprawię mu tym przyjemność. Ja sama bym sobie nie poradziła a on jest zadowolony, że może mi pomoc