Po jakim czasie zamieszkałyście ze swoim partnerem i jak to się później potoczyło?

[2016050952]

Napisane przez Janex3

A czy jak dwie osoby spędzają ze sobą/spędzali dużo czasu codziennie, nocowały, znają się, widzą w krępujących i naturalnych dla ludzi sytuacjach, dobrze się dogadują mieszkając razem np. przez jakiś czas, krótki bowiem niecałe wakacje a mimo to czują się ze sobą dobrze, to ma to szansę iż wszystko przetrwa?

---------- Dopisano o 19:27 ---------- Poprzedni post napisano o 19:26 ----------

Może inaczej, jak przed zamieszkaniem ze sobą dobrze, a przy najmniej w życiu codziennym się poznały i akceptują siebie, to jest dobry znak?

---------- Dopisano o 19:28 ---------- Poprzedni post napisano o 19:27 ----------

Nawet świetnie jest im ze sobą.

---------- Dopisano o 19:35 ---------- Poprzedni post napisano o 19:28 ----------

Nawet świetnie jest im ze sobą.

Na swoim przykładzie mogę powiedzieć, że to niczego nie gwarantuje. U mnie początki były burzliwe. Po kilku latach nie żałuję.

[Niawka]

Z byłym zamieszkalismy razem po mniej wiecej dwóch latach. Strasznie żałuję, że tak późno bo bym inaczej mniej czasu z nim zmarnowala. Szybko okazało się, że straszny z niego partner w codziennym życiu. I to mimo wspólnych wakacji, nocowan razem itp. Dlatego z nowym chłopakiem chcialam zamieszkać w miarę szybo zeby nie marnowac niepotrzebnie czasu. Zaczelismy sie spotykac w marcu, zostalismy parą w lipcu a od sierpnia tak naprawdę mieszkamy razem (najpierw miesięczny wspolny wyjazd do jego rodziców a pozniej wspolne mieszkanie). On chcial zamieszkac razem juz od czerwca ale dla mnie bylo to jeszcze odrobine za szybko, potrzebowalam jakichs powazniejszych deklaracji co do naszego statusu.
Wciąż mieszkamy razem nie poklocilismy sie ani razu, nie było w sumie żadnego docierania się, ogromnie cieszę się że się na to zdecydowałam i chce więcej i więcej denerwuje mnie kiedy się mijamy przez pracę i spedzmy wspólnie tylko wieczory.

[summer_overture]

Po sześciu latach. Nagle, z dnia na dzień, bez wcześniejszych ustaleń i konsultacji - taka sytuacja, życie nas do tego zmusiło.
Na początku było kolorowo i cudownie, budzę ciebie całusem, ty mnie kawusią, och, weźmy sobie kotka, kupmy sobie pieska, będziemy rodziną. Potem entuzjazm opadł, a ja zobaczyłam keczup na stole w kuchni a nie w lodówce, ubrania na fotelu a nie w szafie, ręcznik na podłodze a nie na wieszaku i setki takich drobiazgów, które doprowadzały mnie do pasji. Jestem choleryczką, więc wybuchałam, czasem bardzo spektakularnie, mój TŻ, niezwykle spokojny, żeby nie rzec flegmatyczny człowiek, w końcu wybuchał i ciskaliśmy gromy. Po kilku latach już jest dobrze i nie wyobrażam sobie innego scenariusza, choć czasem z rezygnacją sięgam po keczup i wstawiam do lodówki, nie mówiąc ani słowa, on z kolei nauczył się, że ręcznik ma wisieć itp. Mamy różne temperamenty, różnie zostaliśmy wychowani (u mnie totalny pedantyzm, u niego totalna samowolka i 10 kotów ), ale jakoś nieźle nam się to mieszkanie razem układa )

[cava]

Po ślubie. :P
A slub tak po trochę ponad roku związku.
I tak sobie siedzimy ze sobą juz ponad 20 lat i jest nadal fajnie.


Nie uważam, ze nie da się poznać człowieka bez mieszkania z nim.
Uważam, ze kwiatki w stylu: nie pomaga w domu, pije, nałogowo gra, "tylko koledzy" są do zobaczenia wczesniej, ale trzeba _chcieć_ zobaczyć.
Nie uwierzę, ze chłopak który pomaga w domu rodzinnym i w koło siebie sprzata, nie będzie pomagał i sprzatał partnerce po zamieszkaniu z nią.
Ze chłopak który ma na pierwszym miejscu partnerkę, po zamieszkaniu nagle zacznie ją lekcewazyć .
Itp.

[talkshit]

zamieszkaliśmy razem po roku i teraz leci już 2 rok w naszym mieszkaniu i nie mam na co narzekac

[Mojwa]

Zamieszkalismy razem po 4 miesiacach, jak zaczynalam studia. W maju stukna nam 4 lata.
Czasem sie klocimy, ale początki byly mega fajne teraz tez jest fajnie tylko nadal sie w pewnych kwestiach docieramy.

[Dotka90]

Zamieszkaliśmy razem po roku i 4 m-cach. Planowaliśmy to wcześniej, w zasadzie od początku roku pojawiały się takie rozmowy.
Nic się nie popsuło, jesteśmy teraz małżeństwem

[madziocha]

Po moich studiach, po 2 latach ze sobą zamieszkaliśmy, rok później zaręczyny kolejny rok ślub jest super

[geosmina]

Napisane przez cava

Nie uważam, ze nie da się poznać człowieka bez mieszkania z nim.
Uważam, ze kwiatki w stylu: nie pomaga w domu, pije, nałogowo gra, "tylko koledzy" są do zobaczenia wczesniej, ale trzeba _chcieć_ zobaczyć.
Nie uwierzę, ze chłopak który pomaga w domu rodzinnym i w koło siebie sprzata, nie będzie pomagał i sprzatał partnerce po zamieszkaniu z nią.
Ze chłopak który ma na pierwszym miejscu partnerkę, po zamieszkaniu nagle zacznie ją lekcewazyć .
Itp.

Też tak uważam. Mój facet zawsze dbał o dom, rodzinę, rodziców, pomagał w remontach itd., więc to było oczywiste, że o swoje "gniazdko" też będzie dbał. Za to nie uwierzę, że bałaganiarz, pasożyt i obibok po zamieszkaniu "na swoim" nagle cudownie zamieni się w pracusia i czyściocha

Piszę z telefonu-pozdro szejset

[Aditu_]

Napisane przez mrofka89

To ja też należę do grupy hardcorów, bo właśnie tak wyszło że po miesiącu zamieszkaliśmy razem
I jak na razie nie ma większych zgrzytów

Hardcorem to jestem ja... Miałam problem z mieszkaniem... A raczej z brakiem mieszkania( mieszkam w niemczech), w czasie gdy zaczęłam sie z moim spotykać... Wiec mnie zaprosił do siebie po tygodniu... Znaliśmy sie juz z pracy, ale właściwie wczesniej nie było mowy o czyms wiecej jak krótkiej rozmowie w czasie pracy... Wiec po jakimś tygodniu spotkań, zabrałam moje koty, jedna torbę ze starego mieszkania( z rożnych powodów nie mogłam tam dłużej zostać), resztę rzeczy wrzucilam do piwnicy i wprowadziłam sie do mojego teraźniejszego TZ
Wszystkie pewnie widzicie teraz tego minusy.... Ale plusy tez sa- żadnego rozczarowania nie przeżyłam ("bo jak był u mnie to wynosił szklanki do kuchni po użyciu"-tego nie było), zobaczyłam go od razu w jego "naturalnym środowisku"
Po 3 miesiącach wynajęliśmy większe mieszkanie, było docieranie- mieliśmy całkiem rożne wychowanie, przyzwyczajenia... Ale teraz po roku zdarza sie sporadycznie ze cos mi albo jemu nie pasuje... A musze powiedzieć ze pracujemy nadal razem, wiec jest trudno czegos nie zauważyć - 24h, 7 dni w tyg.
Ogólnie jest wspaniale a krótkie spięcia przy naszych charakterach to całkiem normalne... Sporadycznie

[Kolor Bzu]

Z eksem zamieszkałam jakoś po pół roku bycia razem. Mieszkaliśmy razem jakieś 5 lat, rozpadło się z innego powodu.

Z TŻ-em było zawrotnie- zamieszkaliśmy razem 2 miesiące po tym jak się poznaliśmy. Teraz mieszkamy razem trochę ponad rok. Na początku była euforia, potem trochę docierania się i dostosowania do swoich potrzeb i trybów życia. Teraz jest na prawdę świetnie- czasami się spinamy o drobiazgi, ale generalnie szybko wypracowaliśmy wspólny rytm życia domowego.

[ktoregos_dnia]

W jednym związku po jakichś trzech miesiącach, w drugim po roku, w trzecim najpierw mieszkaliśmy wszystkie się rozpadły. Z obecnym partnerem nie mieszkam i w najbliższym czasie nie planuję.

[3cda010cf2365f85063684cab232c67a494edda3_61df6b81d462b]

Napisane przez cava

Nie uważam, ze nie da się poznać człowieka bez mieszkania z nim.
Uważam, ze kwiatki w stylu: nie pomaga w domu, pije, nałogowo gra, "tylko koledzy" są do zobaczenia wczesniej, ale trzeba _chcieć_ zobaczyć.
Nie uwierzę, ze chłopak który pomaga w domu rodzinnym i w koło siebie sprzata, nie będzie pomagał i sprzatał partnerce po zamieszkaniu z nią.
Ze chłopak który ma na pierwszym miejscu partnerkę, po zamieszkaniu nagle zacznie ją lekcewazyć .
Itp.

Dokładnie
Ja wiem, że gdy mój TŻ jest w domu a rodzice są w pracy to całe mieszkanie ogarnie, z psem wyjdzie, nawet coś z obiadem zrobi. U siebie w akademiku ma porządek, więc dlaczego miałby nie robić tego wszystkiego mieszkając ze mną?

[madana]

Napisane przez cava

Po ślubie. :P
A slub tak po trochę ponad roku związku.
I tak sobie siedzimy ze sobą juz ponad 20 lat i jest nadal fajnie.


Nie uważam, ze nie da się poznać człowieka bez mieszkania z nim.
Uważam, ze kwiatki w stylu: nie pomaga w domu, pije, nałogowo gra, "tylko koledzy" są do zobaczenia wczesniej, ale trzeba _chcieć_ zobaczyć.
Nie uwierzę, ze chłopak który pomaga w domu rodzinnym i w koło siebie sprzata, nie będzie pomagał i sprzatał partnerce po zamieszkaniu z nią.
Ze chłopak który ma na pierwszym miejscu partnerkę, po zamieszkaniu nagle zacznie ją lekcewazyć .
Itp.

- się podpiszę i miałam jak Cava: po ślubie zamieszkałam , no i po tym ślubie mąż się nie zmienił , jak widać nie miałam "magicznego ślubu" (bo tu było całe mnóstwo już wątków o nagłej zmianie chłopa po ślubie, a nie chce mi się wierzyć, że każda na psychola trafiła, jak Cava pisze: trzeba pewne rzeczy chcieć zobaczyć).
- z tym szczególnie się zgodzę.

[Ieka]

z ex po jakimś tygodniu razem byliśmy 5 lat, bardzo udany związek, rozpadło się prze osoby trzecie. Obecny facet za daleko ale pewnie tez by szybko poszło gdyby nie to

[mala19881]

Pierwsze mieszkanie z facetem - 10 miesiecy razem, zareczeni, za mlodzi (ja 19 on 21 lat) MASAKRA - wieczne klotnie, zrywanie, wyprowadzanie sie. Mieszkalismy pol roku, potem jeszcze rok bylismy razem ale sie posypalo.

Drugi facet - znalismy sie niecaly miesiac, wyprowadzalam sie z mieszkania i po prostu wprowadzilam sie do niego. Kolejna masakra - wiecznie balagan, prosby, grozby, klotnie. Okazal sie leniem, smierdzielem i nierobem. Bylismy razem poltora roku.

Obecnie - pomieszkiwalam u niego w zasadzie od poczatku, oficjalnie wprowadzilam sie po 5 miesiacach. Razem prawie 2 lata, zareczeni i wszystko sie dobrze uklada

[201607141620]

Zamieszkałam u niego po 4 miesiącach, teraz jesteśmy "na swoim wynajętym" i jest tak samo cudownie jak na początku. 4 lata razem, rok po ślubie.

[Naomi21]

Napisane przez Janex3

A czy jak dwie osoby spędzają ze sobą/spędzali dużo czasu codziennie, nocowały, znają się, widzą w krępujących i naturalnych dla ludzi sytuacjach, dobrze się dogadują mieszkając razem np. przez jakiś czas, krótki bowiem niecałe wakacje a mimo to czują się ze sobą dobrze, to ma to szansę iż wszystko przetrwa?

Tego Ci nikt nie powie Uważam jednak, że takie pomieszkiwanie a prawdziwe mieszkanie razem to dwie zupełnie różne rzeczy.

Zamieszkałam z facetem po 2 latach związku. On już wcześniej mnie usilnie namawiał, ale ja z wielu powodów nie byłam na to gotowa. Czy wspólne mieszkanie coś zmieniło? Wszystko Pierwsze 2, 3 miesiące były bajkowe. Żyło nam się cudownie, rozpieszczał mnie na maxa (może za bardzo), super czas. A potem niestety, stopniowo było coraz gorzej. Okazało się, że inaczej widzimy podział obowiązków, było dużo sprzeczek o kasę (następnym razem obgadam tę kwestię bardzo dokładnie przed wspólnym mieszkaniem bo do dziś mam niesmak i totalny brak szacunku do mojego eksa, który zdzierał ze mnie ile mógł, mimo że zarabiał 5 razy więcej), inaczej chcieliśmy spędzać wolny czas. Nie pomogło to, że ja wtedy pracowałam w domu i byłam w jakimś totalnym dole. Wkurzało go, że nie muszę rano wstawać do pracy i stopniowo zaczął mnie gnoić. Taka toksyczna relacja się z tego zrobiła i w końcu - dzięki Bogu - odeszłam.

Żałuję, że wcześniej z nim nie zamieszkałam i nie zobaczyłam tego wszystkiego, o czym napisałam. To po prostu nie był facet dla mnie Inna rzecz, że - tak jak piszą dziewczyny - w sumie było to widoczne już wcześniej. Tyle że wcześniej byłam bardziej niedostępna, przez co był milutki i skakał wokół mnie jak typowy pantofel Chyba za to go kochałam A gdy miał mnie już w domu, to zniknęła totalna fascynacja i to, że jesteśmy niedopasowani było widać jak na dłoni.

[KiniaaxD]

Dość szybko. Po jakiś 3-4 miesiącach, zaczęłam pomieszkiwać u narzeczonego. Później razem chodziliśmy do pracy, więc też pomieszkiwałam na czas pracy (zbieraliśmy na wakacje). I tak już zostało, już wracałam do mamy tylko po swoje rzeczy. Więc mieszkamy ok 4 lata razem, i jest idealnie
Nie kłóciliśmy się, nie musieliśmy się docierać
EDIT: Teraz nie wyobrażam sobie, mieszkać osobno

[Wikttoria]

Po roku znajomości ślub i wtedy wspólne zamieszkanie Obyło sie bez większych kłótni

[ktoregos_dnia]

Napisane przez Wikttoria

Po roku znajomości ślub i wtedy wspólne zamieszkanie Obyło sie bez większych kłótni

A ile jesteście po ślubie?

[af6a7928a10f2efb7030debf852af0b1c87659cc]

zamieszkaliśmy razem po 4 miesiącach, jesteśmy obecnie małżeństwem

[Kocurasek]

Napisane przez Janex3

A czy jak dwie osoby spędzają ze sobą/spędzali dużo czasu codziennie, nocowały, znają się, widzą w krępujących i naturalnych dla ludzi sytuacjach, dobrze się dogadują mieszkając razem np. przez jakiś czas, krótki bowiem niecałe wakacje a mimo to czują się ze sobą dobrze, to ma to szansę iż wszystko przetrwa?

---------- Dopisano o 19:27 ---------- Poprzedni post napisano o 19:26 ----------

Może inaczej, jak przed zamieszkaniem ze sobą dobrze, a przy najmniej w życiu codziennym się poznały i akceptują siebie, to jest dobry znak?

---------- Dopisano o 19:28 ---------- Poprzedni post napisano o 19:27 ----------

Nawet świetnie jest im ze sobą.

---------- Dopisano o 19:35 ---------- Poprzedni post napisano o 19:28 ----------

Nawet świetnie jest im ze sobą.

To dobrze wróży (nie mówię, że 100%). Ja tak miałam - pomieszkiwanie, a po 3 latach zamieszkaliśmy razem. Mija nam 9 rok i jest super

[chwast]

Po ponad 4 latach. Mieszkamy razem pół roku i jest normalnie xd


Wysłane przez tapatalk

[Malwina_89]

Zamieszkaliśmy razem po 4 latach związku, jak poszłam na studia do miasta, gdzie od roku studiował TŻ. W czerwcu bierzemy ślub

Wysłane z telefonu.

[gingerbre]

Pierwszy: po jakiś 5 miesiącach, obecny po około dwóch 2 latach.

[201604200942]

po dwóch latach, żyjemy, mamy się dobrze i nie mamy zamiaru się rozejść ;d

[mogg]

Po 3 miesiacach, razem 6 lat a za 3 miesice slub

moj telefon zjada literki i polskie znaki :/

[xXBlankaXx]

Po 3,5 roku razem. Leci nam 7miesiąc i jest cudownie Nie zmienilabym decyzji za nic

[DarkChocolate666]

Po 10 miesiącach zamieszkalismy razem, bo wcześniej był to związek na odległość. Początek był trochę ciężki dla mnie, gdyż tesknilam za domem, za Polską, a mój ukochany nie zawsze to rozumiał, bo nigdy nie był w takiej sytuacji. Teraz juz się dotarliśmy i wszystko jest ok Aktualnie zbieramy pieniądze na własny dom.