Na jakim etapie zycia jestesmy teraz?

[paula007]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;5099670]Paula007 - zaskoczyłaś mnie, pozytywnie, miałąm ciągle wrażenie ze bliżej ci do 30tki Fajnie tak miło się "rozczarować" [/quote]

Cieszę się.
Chyba Bo nawet na zdjęciu tak staro wyglądam?
/ale nie przejmuj się, już jestem do tego przyzwyczajona/

[koculek]

Napisane przez ***luna

Jest Polakiem.
oto link do kilku fotek
http://mrimrsS.fotosik.pl/albumy/252230.html

dieki luna, szczesciaro
a maz gdzie, ze Ty na wizazu?

[CaliDreamin]

Napisane przez koculek

sorki, ze wyrwalam z kontekstu, nieczyste mysli dzis mam
Pieknego masz spanielka, mialam idenyczna czarna podpalana sunie, opiekowalam sie nia tylko ja. Jak mialam pol roku wyjechalam na jeden dzien, wracam a psa nie ma - moj brat chcial sie nia pochwalic dziewczynie, zabral ja "na minutke" na dwor bez smyczy. Ona uwielbiala male dzieci, zobaczyla chlopca na drugiej stronie ulicy, pobiegla i wpadla pod samochod
teraz mam spanielke, tyle ze cala czarna. Szkoda, ze nie przy sobie, mama sie nia zajmuje.

Przykro mi, to straszne . Ta bestia na zdjeciu to nasz drugi spaniel, pierwszy chorowal i zdechl podczas operacji ktora miala go uratowac, wiec wiem jak to jest. Spaniele sa kochane, ale trzeba na nie uwazac, lubie sie nie sluchac. Moj za ptaszkiem czy wiewiorka polecial by na koniec swiata, oczywiscie nie zwracajac uwagi na samochody.

[martina@]

JEstem po maturze, dostałam się na wymarzone studia, do wymarzonego miasta. Jeszcze 3 miesiące temu skakałabym z tego powodu z radości, ale teraz - też się cieszę, ale ta radość jest niejako bardzoj 'dojrzała'?

Kilka dni temu wróciłam znad morza. Spędziłam 2,5 miesiąca troche we Władysławowie, trochę w Sopocie. Te wakacje nauczyły mnie tak wiele, że stałam się zupełnie innym człowiekiem. Wiele przygód mnie spotkało - nie miałam gdzie spać, nie miałam co jeść, brakowało mi pieniędzy, ale za to pracowałam przy Orange Prokom Open i obsługiwałam Vipy , pracowałam za 2,5 za godzine, jak i za 18 zł za godzine. Poznalam ludzi, którzy na zawsze zostaną w moim sercu, bez względu na to, czy będę z nimi utrzymywać kontakt czy też nie.

Wkraczam w nieco bardziej 'dorosłe' życie (ciągle będą utrzymywać mnie rodzice) z większym spokojem, z pewnością, że sobie poradzę. Chcę spróbować w życiu wielu nowych rzeczy, chcę jak najszybciej się usamodzielnic - albo chociaż w pewnym stopniu to zrobić.

Z dużym spokojem patrzę w przyszłość, wiem, że czeka na mnie wiele dobrych rzeczy, dobrych ludzi. Jestem bardzo szcześliwym człowiekiem.

[HulaGirl]

u mnie od dłuższego czasu jest trochę dziwnie, czuję, że chciałabym coś zmienić ale nie wiem jak ...

od września idę do 3 klasy liceum czyli czeka mnie matura już za 9 miesięcy! Niby mam sprecyzowane plany co do tego jakie przedmioty chcę zdawać ale do końca nie wiem jeszcze jaki kierunek studiów wybrać. Nie chcę później się 5 lat męczyć i wiedzieć, że robię cos czego nie czuję.

Wczoraj wróciłam z Łodzi po 3 tygodniach pracy. Było ciężko ale bardzo fajnie! Pracowałam na budowie w labolatorium i bardzo mi się to podobało. Spotkałam naprawdę świetnych ludzi i przeprowadziłam wiele szczerych rozmów, które naprawdę dużo mi dały i uświadomiły.

Co do sfery miłości... jestem na rozdrożu, mój 1,5 letni związek się rozpada (rozpadł?). Nie czuję juz tego co wcześniej. Wreszcie uświadomiłam sobie, że potrzebuję czegoś innego. Może po prostu dorastam?

Ogolnie ostatnio mam wrażenie, że w moim życiu nie jest tak jak chcę. Tak jakby czegoś mi brakowało. Nie czuję się szczęśliwa i spełniona. Tak naprawdę to nie wiem do końca czego chcę!

[*Claire*]

Hmmm skonczylam gimnazjum,dostalam sie do liceum do ktorego chcialam...w sprawach towarzyskich mogloby byc lepiej,bo niestety jak zwykle sie zakochalami oczywiscie nie w tym co trzeba...Narazie czekam na swoją drugą połowę i mam zamiar korzystać z życia póki jej jeszcze nie ma Z nowym rokiem szkolnym przybędą napewno nowe znajomości,kłopoty i radości Ogolnie nie jest źle,ale chciałabym się w końcu usamodzielnić

[Editaphx]

Napisane przez CaliDreamin

editaphx
Kazdy przechodzi przez cos takiego (tak mi sie wydaje, sama przeszlam). Rzecz w tym, ze to swiatlo samo sie nie zapali/slonce nie zaswieci/tlen sie nie dostanie , tylko trzeba nie tracic nadzieji i ciagle walczyc o to, czego sie chce, aby cis sie zmienilo.
Ironia w tym ze poprawa sytuacji wymaga najwiecej wysilku wlasnie wtedy, kiedy mamy na to najmniej energi i motywacji (depresja, ktora nastaja po dlugim okresie frustacji i niepowodzenia).
Ale gleboka jestem dzisiaj

zawsze dudnią mi w głowie takie słowa, że po szczęście czasem trzeba się mocno schylić, póki co ja w tej mojej dżungli nie mam się po co schylić jedyne co mogę zrobić to nie tracić nadziei i jakoś powoli wychodzić na prostą
(z bagnistych dróg dżungli na prostą drogę bez kamieni )

[yeah]

Napisane przez Editaphx

zawsze dudnią mi w głowie takie słowa, że po szczęście czasem trzeba się mocno schylić, póki co ja w tej mojej dżungli nie mam się po co schylić jedyne co mogę zrobić to nie tracić nadziei i jakoś powoli wychodzić na prostą
(z bagnistych dróg dżungli na prostą drogę bez kamieni )

Editaphx, myślę, że jesteśmy na podobnym etapie, tylko, że ja jestem jeszcze w samym środku tej dżungli, ech.

[***luna]

Napisane przez koculek

dieki luna, szczesciaro
a maz gdzie, ze Ty na wizazu?

spał
teraz też zasnąła ja na wizaż wlazłam.

[Camilla]

Mam nadzieje za dwa miesiące zmienic miejsce zamieszkania Byc wreszcie na swoim i wyprowadzic sie od rodziców. Wiem, ze nie będzie lekko, ale zacisne zęby i dam sobie rade

[Editaphx]

Napisane przez yeah

Editaphx, myślę, że jesteśmy na podobnym etapie, tylko, że ja jestem jeszcze w samym środku tej dżungli, ech.

Jeszcze zdążymy w dżungli ludzkości siebie odnaleźć,
Tęskność zawrotna przybliża nas.
Zbiegną się wreszcie tory sieroce naszych dwu planet,
Cudnie spokrewnią się ciała nam.

apropo dżungli.. cytacik

może i nam się kiedyś uda..

[brzydak]

eh...za mna jak na razie same problemy... śmierć ukochanego Taty... rozstanie z chłopakiem, o którym myślałam, że to TEN. Mieszkaliśmy ze sobą 1,5 roku a cały związek trwał 2 lata. Trudno mi się pozbierać bo jeszcze mieszkamy wspólnie, ale on już mnie nie chce. Od pazdziernika zaczynam 4 rok studiów i pracę na uczelni, mama wyrzuciła mnie z domu więc muszę być samodzielna. Nie wiem co mnie czeka, boję sie przyszłości i chyba dlatego robie prawko, tylko to teraz sprawia mi ogromną przyjemność, a po za tym to czerstwa proza życia, wegetuje byle do października będę miała więcej zajęć to w końcu może wezmę się w garść za siebie< odchudzanie> a na razie nie planuję, bo i tak nic z tego nie wychodzi.... Czekam na lepsze jutro....

[miss_seepy]

zmiany zmiany zmiany w zyciu i na glowie, przyszlosc pokaze czy beda dobre

[sammira]

Za kilka dni czeka na mnie piąty rok studiów. Dopiero je zaczynałam, a one już biegną ku końcowi... Wiele wyzwań przede mną: praktyki ciągłe, praca magisterska i opiekowanie się dziećmi (nie moimi). Ale wiem, że mam obok siebie wspaniałe osoby, dzięki którym jakoś przetrwam i dam radę.
Jesli chodzi o sprawy miłosne, to mój związek się rozwija, czuję się szczęśliwa i kochana, a tego mi jeszcze kilka miesięcy temu brakowało.
Planuję zainwestować w siebie-jakieś kursy, może chór albo teatr? Ciągnie mnie, ah ciągnie!

[śnieżka_]

Hm..
Jestem w połowie liceum. Momentami nie wiem co ze sobą zrobić, a kiedy indziej mam za dużo rzeczy na głowie. Z grupą się chyba coraz bardziej docieramy, więc przestaje narzekać na same dziewczyny w klasie Wciąż momentami wspominam wycięte miesiące mojego życia w całkowitym zapatrzeniu w pewnego faceta.. Teraz nawet nie rozmawiamy za często. Najważniejsze że to już przestało tak bardzo boleć i zajmować moje myśli. Czekam na kogoś więc chyba chciałabym się bardziej otworzyć.. No i coraz częściej zatastanawiam się nad przyszłością ...

[niezapominajka`]

Półtora miesiąca minęło chyba od mojego ostatniego wpisu, ale wydarzyło się pare nowych rzeczy i stwierdziłam, że muszę się nimi z Wami podzielić .

Po pierwsze zdałam egzamin na prawo jazdy
Po drugie postanowiłam się więcej nie obijać i wziąść się wreszcie do roboty . Podjęłam swoją pierwszą pracę (za sprawą mojego taty) i zarobiłam "pare groszy" na swoje wydatki , których teraz jest baardzo dużo.
No i jestem z tego bardzo dumna, z drugiej strony jednak mi przykro, bo kurs na prawo jazdy się skończył, a z końcem września musiałam zakończyć pracę

No i trzecia sprawa, taka troszkę mniej ważna to to, że musiałam zamieszkać w wielkim mieście i rozpoczęłam studia

[hanulka84]

Zmieniłam stanowisko pracyjestem na 2 roku pedagogiki

[paulinka_vel_paulinka]

Chcę znaleść miłość. A raczej chcę żeby to ona mnie znalazła- bo ja z tych leniwych
Mam nadzieję, że uda mi się wyjechać na wymianę studencką ...
Pracy powinnam poszukać...
Jakieś zmiany - ewidentnie potrzebuję jakiś drastycznych zmian

[anesiaa]

Ja na etapie zakohania się :P

[lily_of_the_valley]

Jestem na etapie lekkiego zagubienia.
Naprzemiennie uczelnia i praca, brak czasu na cokolwiek, nie potrafie znalezc zlotego srodka. Mnostwo planow, pomyslow, brak czasu na ich zrealizowanie.

[kropka75]

Ile osób, tyle różnych etapów.
Życzę Wam, żeby wszystkie złe szybko się skończyły, a etapy dobre trwały i trwały...

Ja jestem na etapie: spokój, stabilizacja, zadowolenie... Dążyłam do tego 30 lat, mam od dwóch. Trwa. I oby jak najdłużej.

[Melodia mgieł nocnych]

Powoli konczę jedne studia (przede mną praca magisterska) i zaczynam drugie, przed wakacjami rzuciłam prace na rzecz studiów, rok temu rozpadł się mój 5-letni związek, jestem sama, nie umiem się zakochać... Zapasy nadziei się kończą Ale za to zaczęłam więcej podróżować, mam wspaniałą rodzinę i przyjaciół. Coś za coś?

[Moniquee]

ja sama nie wiem, gdzie jestem - szukam czegoś co wciąż mi się wymyka z rąk.
Wciąż wywracam swoje zycie do góry nogami w przekonaniu, że to już ostatni raz, że teraz znajdę to czego szukam. Teraz jestem na etapie czekania na nowe stanowisko w pracy (liczę, że się uda); miłość; ambicje; cele; plany.

[lily_of_the_valley]

Napisane przez lily_of_the_valley

Jestem na etapie lekkiego zagubienia.
Naprzemiennie uczelnia i praca, brak czasu na cokolwiek, nie potrafie znalezc zlotego srodka. Mnostwo planow, pomyslow, brak czasu na ich zrealizowanie.

Heheh czytam teraz swój post i patrze na jego datę i pojawia sie uśmiech na mej twarzy, bo 5 dni po jego napisaniu poznałam chłopaka z którym jestem do dnia dzisiejszego, minęło nam już 10 miesięcy i jesteśmy razem szczęśliwi. Więc to jest chyba pod tym względem najlepszy etap w życiu. Na uczelni małam przeszkoda czyli poprawka jak dalej zobaczymy. No cóż tylko z kwestia finansową, pracą lekkie zagubienie, ale jakoś to będzie

[ViLLeMkA]

hmm...

przeprowadzkowym!
wyprowadzam sie na drugi koniec Polski, 410 km i 8h jazdy pociagiem z domu

rozwijam sie, ucze sie jezykow, dbam o siebie,

mam plany na studia, ktore zreszta uwazam za bardzo interesujace, chce potem zaczac drugi kierunek, zdobyc doswiadczenie, bo to bardzo wazne


podsumowujac, bardzo duzo zmian... boje sie

[gosiaczek_ch]

obecnie od pazdziernika ide na magisterke a teraz jestem na stazu wiec zaczelo sie powoli dosrosle zycie.martwienie sie o prace.mezczyzna hhmm jest od 10 miesiecy.raz jest lepiej raz jest gorzej.czas pokaze.

[margitta]

Ja tak nie bardzo wiem co ze sobą zrobić... zaczynam czwarty rok studiów, nie mogę zaleźć nawet praktyk, a co dopiero pracy w zawodzie.. Z TŻ lada dzień trzecia rocznica bycia razem i jakoś brak planów na przyszłość, czuję, że muszę radzić sobie sama. Ale jak tu wziąć życie we własne ręce i wyprowadzić się wreszcie od rodziców (swoją drogą gdzie?) jak nie mogę znaleźć pracy... i koło się zamyka.

Więc etap życia między zależnością, a niezależnością od rodziców.

[evangeline]

Na etapie pełnym zmian i zawirowań, etapie bardzo szybko przemijającym.

Od przeszło 2 lat jestem bardzo szczęśliwie zakochana i przekonana, że to jest mężczyzna z którym chce spędzić życie. Mam nadzieję, że wszystko dobrze się ułoży.

Niedługo zacznę VI i III rok studiów, powoli krystalizują sie moje pomysły na pracę zawodową... wyrastają coraz to nowsze studia podyplomowe i szkoły, które będą musiała ukończyć, aby osiągnąć swój cel.

Wiele wskazuje na to, że niedługo (może nawet za 3 miesiące) zamieszkamy razem z TŻ i rozpoczniemy coraz bardziej prawdziwe życie...

Jestem szczęśliwą kobietą, raczej pewną siebie (chociaż jeszcze nie tak, jakbym chciała...), otoczoną wieloma wartościowymi, dobrymi ludźmi.

[cochonnetta]

u mnie 2 rok studiow, chwilowo nie pracuje, ale chciałabym zaczac. Mieszkam z rodzicami. Jestem na etapie miedzy dziewczynką a kobietą (w sumie póki co to bliżej mi jednak do dziewczynki ).

A tż aktualnie brak , ostatnio zakonczyłam długi zwiazek i przynajmniej narazie chce być singielką

[fanta20]

Jestem z moim Tż ponad 4lata, ślub mamy zaplanowany, uczę się, chciałabym zacząc pracowac, on ma prawie 30lat ja 21, mieszkamy razem, cały czas się zastanawiam czy to ten jedyny, czy nie jestem za mloda na ślub, On chce miec szybko po ślubie dzieci, a ja? no własnie...Ogólnie jestem szczęśliwa, mam wszystko czego chciałam, ale nie wiem czy to wszystko nie jest za szybko, czasami brakuje mi jakiegos dreszczyku, takiej adrenaliny, nie jestem pewna czy w wieku 21lat chce zyc jak bym miała 30