Czy trwać w tym związku?

[Rocker]

Jestem z chłopakiem 4 miesiące. Starał się o mnie dość długo, cały czas okazywał (i okazuje) że bardzo mu zależy, mamy mnóstwo wspólnych tematów, jest inteligentny, opiekuńczy. I tak od spotkania do spotkania w końcu czułam że nie mogę się wycofać i mimo że nie mogłam wtedy powiedzieć, że go kocham to zdecydowałam się na związek.
W tej chwili często mam wątpliwości co do tego. Wszyscy moi znajomi uważają że jest idealny, zakochany we mnie po uszy, super z nas parka itp.
Niestety ja mam chyba nie po kolei w głowie bo nie mogę mu dać tego, co on daje mi - tzn 150% zaangażowania i miłości. Nie wiem czemu. Coś mnie blokuje, nie ma tego 'czegoś'.
W dodatku bardzo często myślę o byłym, którego widuję tylko przypadkiem (z wyjątkiem jednego ustalonego spotkania (tak o, na kawę) miesiąc temu). Niestety były o wiele bardziej pociąga mnie fizycznie...

Czuję ogromne wyrzuty sumienia że zamiast docenić to co mam, gonię myślami za nie wiadomo czym...

I teraz moje pytanie

Czy zaryzykować i zakończyć ten związek, potężnie raniąc wspaniałego chłopaka czy przestać myśleć o księciu z bajki i zrozumieć, że związki w prawdziwym życiu to nie są nieustanne fajerwerki?

[zlotniczanka]

Napisane przez Rocker

Jestem z chłopakiem 4 miesiące. Starał się o mnie dość długo, cały czas okazywał (i okazuje) że bardzo mu zależy, mamy mnóstwo wspólnych tematów, jest inteligentny, opiekuńczy. I tak od spotkania do spotkania w końcu czułam że nie mogę się wycofać i mimo że nie mogłam wtedy powiedzieć, że go kocham to zdecydowałam się na związek.
W tej chwili często mam wątpliwości co do tego. Wszyscy moi znajomi uważają że jest idealny, zakochany we mnie po uszy, super z nas parka itp.
Niestety ja mam chyba nie po kolei w głowie bo nie mogę mu dać tego, co on daje mi - tzn 150% zaangażowania i miłości. Nie wiem czemu. Coś mnie blokuje, nie ma tego 'czegoś'.
W dodatku bardzo często myślę o byłym, którego widuję tylko przypadkiem (z wyjątkiem jednego ustalonego spotkania (tak o, na kawę) miesiąc temu). Niestety były o wiele bardziej pociąga mnie fizycznie...

Czuję ogromne wyrzuty sumienia że zamiast docenić to co mam, gonię myślami za nie wiadomo czym...

I teraz moje pytanie

Czy zaryzykować i zakończyć ten związek, potężnie raniąc wspaniałego chłopaka czy przestać myśleć o księciu z bajki i zrozumieć, że związki w prawdziwym życiu to nie są nieustanne fajerwerki?

akurat po 4 miesiącach to fajerwerki powinny jeszcze być. Jesteście ze sobą krótko, on jest zaangażowany na maksa, Ty nie. Moim zdaniem, raczej z Twojej strony się nic nie zmieni. Byłam w związku od drugiej strony - mi zależało bardziej. Do dziś mam do faceta żal, że nie powiedział wprost, sama musiałam się z nim rozstać. Czułam się wykorzystana. Może być faktycznie tak, że niepotrzebnie porównujesz go z byłym, ale nie zmusisz się do kochania. Jeśli brakuje Ci uczucia do niego - raczej go nie wyczarujesz.

[LittleAnne]

Napisane przez zlotniczanka

akurat po 4 miesiącach to fajerwerki powinny jeszcze być. Jesteście ze sobą krótko, on jest zaangażowany na maksa, Ty nie. Moim zdaniem, raczej z Twojej strony się nic nie zmieni. Byłam w związku od drugiej strony - mi zależało bardziej. Do dziś mam do faceta żal, że nie powiedział wprost, sama musiałam się z nim rozstać. Czułam się wykorzystana. Może być faktycznie tak, że niepotrzebnie porównujesz go z byłym, ale nie zmusisz się do kochania. Jeśli brakuje Ci uczucia do niego - raczej go nie wyczarujesz.

Popieram
Do kochania nie jesteś w stanie się zmusić, to przychodzi po prostu od tak naturalnie, albo kochasz albo nie. Tak samo jest z pociągiem fizycznym, albo Cię facet pociąga od poczatku albo nie, i wątpie żeby było tak że któregoś ranka się obudzisz, przetrzesz oczy i powiesz: " O rany, jaki ten mój facet seksowny. Mam na niego ochotę teraz".
Wiesz na pewno że miłość i pożądanie to nie wypracowany schemat, tylko uczucie które pojawia się spontanicznie, i (chwała niebiosom) nie do każdego.

[berenka]

Nawet nie trzeba czytac Twego postu, bo odpowiedz zawiera sie w tytulowym pytaniu juz. W zwiazkach sie nie trwa. Zwiazek uszczesliwia z kazdej strony. Oczywiscie,ze nie trwaj.

[slonecznikow_a]

Nie trwać...
Byłam w tej samej sytuacji. Facet - ideał. Przystojny, bogaty, pracowity, z ciekawą pasją, itd. Patrząc z boku nie można mu było niczego zarzucić. Ale nie było "tego czegoś", nie było między nami "chemii".
Nie mogłam mu uczciwie powiedzieć, że go kocham. Zakończyłam związek. Oczywiście nie było łatwo, bo były pytania dlaczego, co zrobił źle, itd. Nie wiedziałam jak to wytłumaczyć, co odpowiedzieć, ehhh miałam wyrzuty sumienia, ale w końcu poczułam się wolna.

[0livvka]

nie ma co się męczyć ...
a im dłużej będziesz zwlekała tym trudniej będzie go rzucić

[Rocker]

Napisane przez slonecznikow_a

Nie trwać...
Byłam w tej samej sytuacji. Facet - ideał. Przystojny, bogaty, pracowity, z ciekawą pasją, itd. Patrząc z boku nie można mu było niczego zarzucić. Ale nie było "tego czegoś", nie było między nami "chemii".
Nie mogłam mu uczciwie powiedzieć, że go kocham. Zakończyłam związek. Oczywiście nie było łatwo, bo były pytania dlaczego, co zrobił źle, itd. Nie wiedziałam jak to wytłumaczyć, co odpowiedzieć, ehhh miałam wyrzuty sumienia, ale w końcu poczułam się wolna.

Jak dlugo byliscie ze soba? I co mu powiedzialas, jak wytlumaczylas to ze chcesz sie rozstac?

[MissChievousTess]

Jeżeli przez pierwsze 1,5 roku nie czujesz się na haju to po prostu to nie jest to i nie ma chemii.

[slonecznikow_a]

Napisane przez Rocker

Jak dlugo byliscie ze soba? I co mu powiedzialas, jak wytlumaczylas to ze chcesz sie rozstac?

Dokładnie nie pamiętam, jakich użyłam słów, bo to było dość dawno...

Zapewniłam, że nikt mi nic na jego temat nie powiedział (bo najpierw on był pewien, że może usłyszałam od innych osób jakieś kłamstwa na jego temat). Powiedziałam, że przepraszam, ale nie widzę szans na to, żebyśmy tworzyli udany związek, bo z mojego strony nie ma miłości i nie będzie.
On przekonywał, że najpierw jest przyjaźń, a miłość rodzi się z czasem. Ja w to nie wierzę. Tzn. nie w tym przypadku, kiedy kobieta zdecydowanie czuje, że to nie jest "to".
Mam paru kolegów, do których teraz nic nie czuję, ale gdybyśmy i ja i oni byli wolni, teoretycznie nie mogłabym wykluczyć związku.
A jeżeli chodzi o EX to zdecydowanie czułam, że nie dam rady go pokochać, że nie dam rady udawać, że jestem z nim szczęśliwa... A to już nie te czasy, gdzie kobieta odkładała na bok swoje "fanaberie" i cieszyła się, że TŻ nie pije i nie bije - tzn. że dobry materiał na męża. Niestety, w oczach znajomych i rodziny wyszłam na rozkapryszoną księżniczkę, która oczekuje księcia z bajki, ale mam to gdzieś. Oczywiście żal mi było ex-TŻa, ale dlaczego mam poświęcić swoje szczęście dla niego?

Byliśmy ze sobą parę miesięcy.

[raita]

Też stałam przed takim dylematem. Niby facet idealny, ale ja nie byłam przekonana. Próbowałam sobie wmawiać, że życie to nie film, że przecież nie ma idealnie nigdzie, ale jak czujesz, że to nie to, zdania nie zmienisz.
I pamiętaj, że im prędzej to zakończysz tym on będzie miał mniej do zapominania. Nie bądź egoistką.

[NieZgadzamSie]

A ja mimo wszystko dałabym tej znajomości szansę, żeby potem nie było sytuacji typu: "Dopiero jak odeszłam to uświadomiłam sobie, co straciłam". Miłość to nie tylko uczucie, ale przede wszystkim decyzja i pewna postawa wobec drugiej osoby, stosunek do niej. Cztery miesiące to mało i jeśli zostaliście parą niedługo po zapoznaniu się ze sobą to możliwe, że jesteście dopiero na etapie poznawania się. Jutro, pojutrze czy za tydzień może wydarzyć się coś, co sprawi, że zapałasz do tego mężczyzny naprawdę gorącym uczuciem. Dlatego ja nie zrywałabym tak pochopnie, ale dała sobie czas na dokładne przemyślenie sprawy i racjonalne podjęcie decyzji.

[carpediem]

Według mnie nie przepracowałaś jeszcze rozstania z byłym, dlatego też nie potrafisz zaangażować się w nowy związek.