Wkurza mnie wszystko

[eeela]

Długo się zastanawiałam, czy pisac na forum, czy nie... Ale może świeże spojrzenie na mnie, odświeży i mnie...

Wkurzają mnie drobne rzeczy. Drobne dla innych, mnie przyprawiają o podniesienie ciśnienia do 300.
Mianowicie: wkurza mnie jak mojemu mężowi lata noga. No po prostu nie mogę na to patrzeć. Wkurza mnie jak moja mama na zakończenie rozmowy przez telefon mówi "no no no no no no no no", albo jak mówię jej, że coś mnie wkurza, a na jej twarzy pojawia się uśmiech... (?) czemu?? nie słucha mnie? Wkurza mnie jak mnie nie słucha. Wkurza mnie jak mój syn, zanim uśnie, kilka razy uderza nogami w materac. Albo jak pies liże się po tyłku i taki dźwięk wydaje (język, nie tyłek). To są tak drobne rzeczy, że przez innych są niezauważane.
A ostatnio rekord wkurzania pobija dźwięk wypluwanego smoka z ust mojej córy. Jak kółeczko uderza o resztę smoczka, grrrrrr.
Powiecie wyluzuj. No nie mogę! Nie umiem. Starałam się. Liczyłam do 10, wychodziłam z pokoju, jakieś ziołowe gówno na wyciszenie łykałam. I nic.
Kiedyś taka nie byłam. Nie aż taka. Zauważyłam, że nasiliło się to odkąd "siedzę i nic nie robię" w domu z dziećmi. Czyli od dwóch lat. Do pracy wrócić nie mogę, bo jej nie mam. Chciałabym się gdzieś zaczepić na pół etatu, ale mąż pracuje zmianowo, a grafik układany jest co piątek. Mało dyspozycyjna jestem. Moja mama pracuje wciąż, a teściowa... po moim trupie.
Kiedyś coś słyszałam, że jest taka przypadłość, która definiuje takie wkurzania.
A może, któraś z Was też jest taką choleryczką? Może znacie jakieś sposoby na radzenie sobie z tym, bo psuję krew i sobie i najbliższym. Bo wkurzanie to nie wszystko, dochodzi jeszcze wybuchanie. Ale tego już się za bardzo wstydzę...
Przepraszam za błędy, nie chcę tego czytać dla sprawdzenia, bo się wkurzę...
Pozdrawiam

[ewkaakwe]

Piszesz tu niemal wyłącznie o dźwiękach. Poczytaj o mizofonii


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[eeela]

Ja piernicze... Jestem w szoku. Przecież to o mnie. Tylko dlaczego musi mnie tak denerwować płacz moich dzieci...

[babie_lato]

Proponuję odwiedzić dobrego psychoterapeutę I to nie jest diagnozowanie przez internet, ja się psychologią zajmuję na co dzień i sama sobie z tym nie poradzisz.

[bluebluesky]

A jesz pozadnie? Wysypiasz sie? Bo taka drazliwosc moze byc spowodowana wycienczeniem organizmu, ale oczywiscie terapeuta nie jestem

[eeela]

Oczywiście, że nie. Przy dwójce dzieci nie da się regularnie jeść i się wysypiać :/

[201703060948]

Jeśli kiedyś taka nie byłaś, to pewnie ta agresja jest oznaką depresji albo chociaż niesamowitej frustracji. Przemyśl swoje życie, czy jesteś szczęśliwa i co zmienić jeśli nie jesteś.

Ja tak miałam w poprzedniej pracy. Miałam chorego szefa, który był niesamowicie passive-aggressive i obrażał ludzi, zachowywał się jak ostatni cham i chociaż wierzyłam, że "daję sobie radę", zauważyłam, że zachowywałam się dziwnie. Pamiętam, że byłam wtedy za granicą w hotelu, był jakiś problem z rezerwacją a ja zaczęłam się drzeć na faceta, że ma się â˜â˜☠â˜â˜☠â˜â˜☠â˜â˜☠a nauczyć angielskiego, mój poziom frustracji był tak wielki. Fakt, że słabo mówił po angielsku i trudno było się z nim porozumieć, ale zazwyczaj jestem super uprzejma a tu po prostu straciłam kontrolę. Nie wyrabiałam psychicznie z tą pracą. Rzuciłam ją w końcu.

[bluebluesky]

Napisane przez eeela

Oczywiście, że nie. Przy dwójce dzieci nie da się regularnie jeść i się wysypiać :/

Nie no, rozumiem oczywiscie, ale moze popros faceta, zeby posiedzial troche z dzieciakami i dal ci chwile dla siebie, na drzemke, albo ksiazke. Moze uda ci sie zaplanowac troche czasu dla siebie chociazby raz w tygodniu.

[201803290936]

Napisane przez bluebluesky

Nie no, rozumiem oczywiscie, ale moze popros faceta, zeby posiedzial troche z dzieciakami i dal ci chwile dla siebie, na drzemke, albo ksiazke. Moze uda ci sie zaplanowac troche czasu dla siebie chociazby raz w tygodniu.

Dokładnie, więcej czasu dla siebie i odpoczynku. W końcu te dzieci ma się z facetem, a nie samej. I to, że nie pracuje się zarobkowo, nie oznacza, że musi się pracować po kilkanaście godzin dziennie, bez wytchnienia. W końcu człowiek po pracy może odsapnąć, więc i człowiek pracujący w domu, prowadzący dom, zajmujący się dziećmi, ma takie prawo.

Ps. sama o sobie mówisz, że "siedzisz w domu i nic nie robisz", czy tak krzywdzącą opinię słyszałaś od kogoś ze swojego otoczenia?

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

To jak pisały dziewczyny wyżej: może być oznaka frustracji, która zżera Cię od środka. Sama zaskakujesz siebie, bo najpierw wkurzają Cię rzeczy i sprawy kompletnie błahe (parę lat temu taka nie byłaś, nie rozumiesz skąd aż tak duża zmiana, nie chcesz taka być), a potem ni stąd ni zowąd wybuchniesz krzykiem w - znowu - banalnej sytuacji (i będziesz sobą jeszcze bardziej zaskoczona). Niektórzy dochodzą nawet do momentu wyzwisk, podnoszą na kogoś rękę.

Ja wiem, że mając dwójkę dzieci, męża i Waszych rodziców na głowie, mega trudno będzie Ci przystopować z zajęciami i stresem. Bo innym się zdaje, że od 2 lat nie pracujesz, ale Ty trzymasz to wszystko w kupie, zaharowujesz się gotując, sprzątając, dbając o rodzinę i dom. Dziewczyno, zacznij odpoczywać -

[201604250941]

Miałam tak, przeszlo mi na tabletkach anty, u mnie to byl ciężki pms.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

- i zacznij też żyć i robić różne rzeczy tylko i wyłącznie dla siebie.

[eeela]

Nie, to tak ironicznie. Facet docenia to, co robię. Dzielimy się obowiązkami. Nie mogę na niego narzekać. Daje mi się wyspać, ale gdy wstaję i widzę, że to on się zajmuje dzieciakami zaczyna mnie zjadaw poczucie winy. "Zla matka, nie ma siły zajmo się dziećmi". Wiem, nikt z nas nie jest supermenem, ale mam ogromne poczucie winy. Mama mi wiele razy mówiła, że może z nimi zostać jak już pójdą spać, a my do kina, czy coś
Ale przecież to moim obowiązkiem jest opie nad moimi dziećmi. Moja mama swoje dzieci już wychowała, nie mogę jej obarczać swoimi. Stąd ta frustracja, nie potrafie odpuścić, wyluzować.

---------- Dopisano o 11:51 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_62f97e7 3ceb2a;52055464]- i zacznij też żyć i robić różne rzeczy tylko i wyłącznie dla siebie.[/QUOTE]

Jakie to są rzeczy dla siebie? Pomalowanie paznokci? Robię takie drobnostki. Dzieci idą wcześnie spać, robię skalpel, czasem napije się wina. Może to stetryczenie zwykłe

[bluebluesky]

Napisane przez eeela

Nie, to tak ironicznie. Facet docenia to, co robię. Dzielimy się obowiązkami. Nie mogę na niego narzekać. Daje mi się wyspać, ale gdy wstaję i widzę, że to on się zajmuje dzieciakami zaczyna mnie zjadaw poczucie winy. "Zla matka, nie ma siły zajmo się dziećmi". Wiem, nikt z nas nie jest supermenem, ale mam ogromne poczucie winy. Mama mi wiele razy mówiła, że może z nimi zostać jak już pójdą spać, a my do kina, czy coś
Ale przecież to moim obowiązkiem jest opie nad moimi dziećmi. Moja mama swoje dzieci już wychowała, nie mogę jej obarczać swoimi. Stąd ta frustracja, nie potrafie odpuścić, wyluzować.

---------- Dopisano o 11:51 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------



Jakie to są rzeczy dla siebie? Pomalowanie paznokci? Robię takie drobnostki. Dzieci idą wcześnie spać, robię skalpel, czasem napije się wina. Może to stetryczenie zwykłe

Mozesz, mozesz Robienie malych rzeczy dla siebie, to swietna sprawa, tak trzymaj! Ale ty jestes po prostu wykonczona. Siedzenie z dzieciakami w domu to praca 24 h na dobe! I ty i twoj facet potrzebujecie troche czasu tylko dla siebie, bez maluchow. Korzystaj z pomocy mamy, jak najbardziej, ona poglebi wiez z wnukami a ty odpoczniesz psychicznie troche od halasu.

[pani-jesień]

Napisane przez eeela

Nie, to tak ironicznie. Facet docenia to, co robię. Dzielimy się obowiązkami. Nie mogę na niego narzekać. Daje mi się wyspać, ale gdy wstaję i widzę, że to on się zajmuje dzieciakami zaczyna mnie zjadaw poczucie winy. "Zla matka, nie ma siły zajmo się dziećmi". Wiem, nikt z nas nie jest supermenem, ale mam ogromne poczucie winy. Mama mi wiele razy mówiła, że może z nimi zostać jak już pójdą spać, a my do kina, czy coś
Ale przecież to moim obowiązkiem jest opie nad moimi dziećmi. Moja mama swoje dzieci już wychowała, nie mogę jej obarczać swoimi. Stąd ta frustracja, nie potrafie odpuścić, wyluzować.

Daj spokój, wyluzuj. Dzieci też potrzebują pobyć czasem z kimś innym niż mama.

Mój mąż zajmuje się synkiem po powrocie z pracy i w weekendy, oni są szczęśliwi, bo uwielbiają się nawzajem, a ja jestem zadowolona, bo mogę chwilkę odsapnąć. Czasem rodzice, mieszkający niedaleko, biorą młodego na spacer, i też jest super. Oni się cieszą, że mogą pobyć z wnukiem, a dla dziecka to dobrze, jak popatrzy od czasu do czasu na kogoś innego niż mama
Każdy by chyba zwariował, zajmując się potomstwem 24/7

[201803290936]

Napisane przez eeela

(...)
Jakie to są rzeczy dla siebie? Pomalowanie paznokci? Robię takie drobnostki. Dzieci idą wcześnie spać, robię skalpel, czasem napije się wina. Może to stetryczenie zwykłe

A nie miałaś wcześniej jakiegoś hobby, nigdy się niczym szczególnym nie interesowałaś?

[eeela]

Robiłam decoupage. Może powinnam sobie przypomnieć techniki...

[201803290936]

Napisane przez eeela

Robiłam decoupage. Może powinnam sobie przypomnieć techniki...

Czemu nie, skoro Cię to interesowało. A jakaś aktywność poza domem? Wychodzisz (nie mam wcale na myśli od razu szalonych imprez, ale chociażby przejście się)?

[eeela]

Czasami z psem, po zmroku, jak już mniej ludzi i zwierząt na ulicy. Moja psa nie nadaje się do towarzystwa.
Czasami z meżen gramy na konsoli, jak za starych czasów.
Chyba nie jest tak źle, muszę zmienić nastawienie

[201604250941]

Mi sie moja irytacja kojarzy z taka jedna tortua chińską - kapie na Ciebie kropla wody az zwariujesz od tego. Jak coś się powtarza cyklicznie to marzę o tym, żeby w końcu przestało. Może jesteś przeładowana tym wszystkim i po prostu marzysz o tym, zeby mama choc raz łaskawie nie zrobiła tego nonono, a syn zasnął bez uderzania nogami w materac? Z daleka to może brzmieć jako przesada, ale jak to jest twoje 3000 w życiu nonono, 1000 uderzanie nogami to mozna mieć z tym problem. I prosisz i prosisz, żeby przestali, a oni nie widzą w tym problemu i nie przestają, ba, nawet potrafia celowo to robić.
Może twoim problemem jest zwykłe zmęczenie materiału.

[201803290936]

Napisane przez eeela

Czasami z psem, po zmroku, jak już mniej ludzi i zwierząt na ulicy. Moja psa nie nadaje się do towarzystwa.
Czasami z meżen gramy na konsoli, jak za starych czasów.
Chyba nie jest tak źle, muszę zmienić nastawienie

A kiedy gdzieś ostatnio byliście z mężem (ale nie zakupy, tylko wyluzowanie się w kinie, wizyta w restauracji, kręgle, rowery, czy cokolwiek takiego)?

[emma8]

Autorko, mam IDENTYCZNIE. Mam to od kiedy pamiętam, więc trudno to zwalić na zmęczenie czy przepracowanie. Do wściekłości doprowadza mnie jak ktoś wciąga smarki, tłucze widelcem o talerz, siorbie, ciamka, obgryza paznokcie albo w ogóle wkłada bez przerwy łapy do ust. Irytuje mnie głośne walenie bosymi stopami o podłogę, dziwne ruchy jak np kręcenie nogą w powietrzu. Nie zmrużę oka śpiąc w jednym pomieszczeniu z osobą która chrapie. Nie wspominam już nawet o cmokaniu przy wydłubywaniu językiem resztek jedzenia z zęba. To jest najbardziej obrzydliwe, doprowadza mnie naprawdę do furii, wściekłości. Po spędzeniu 5 minut z osobą lub osobami które robią wyżej wymienione czynności, doprowadzona do ostateczności wychodzę z pokoju, nie mogę się skoncentrować na niczym innym, a w mojej głowie urasta to do olbrzymich rozmiarów.

[201803290936]

Napisane przez emma8

Autorko, mam IDENTYCZNIE. Mam to od kiedy pamiętam, więc trudno to zwalić na zmęczenie czy przepracowanie. Do wściekłości doprowadza mnie jak ktoś wciąga smarki, tłucze widelcem o talerz, siorbie, ciamka, obgryza paznokcie albo w ogóle wkłada bez przerwy łapy do ust. Irytuje mnie głośne walenie bosymi stopami o podłogę, dziwne ruchy jak np kręcenie nogą w powietrzu. Nie zmrużę oka śpiąc w jednym pomieszczeniu z osobą która chrapie. Nie wspominam już nawet o cmokaniu przy wydłubywaniu językiem resztek jedzenia z zęba. To jest najbardziej obrzydliwe, doprowadza mnie naprawdę do furii, wściekłości. Po spędzeniu 5 minut z osobą lub osobami które robią wyżej wymienione czynności, doprowadzona do ostateczności wychodzę z pokoju, nie mogę się skoncentrować na niczym innym, a w mojej głowie urasta to do olbrzymich rozmiarów.

Co innego lekka irytacja (niespodzianka: większość osób coś takiego irytuje, szczególnie kobiety tak mają; mnie również irytuje jak TŻ siedzi i bez sensu wali nogą o coś - proszę, aby przestał), a co innego WŚCIEKŁOŚĆ (to jest "duże", silne uczucie) i np. nie radzenie sobie z tym, narastanie tego. Jeżeli u autorki to narasta lub wcześniej tego nie miała, to znaczy że jednak problem jest głębszy i wiąże się np. ze "zmęczeniem materiału".

[60kropka6]

Napisane przez eeela

Jakie to są rzeczy dla siebie? Pomalowanie paznokci? Robię takie drobnostki. Dzieci idą wcześnie spać, robię skalpel, czasem napije się wina. Może to stetryczenie zwykłe

A malujesz paznokcie i robisz skalpel, bo to Cię relaksuje i sprawia Ci frajdę, czy po prostu czujesz, że oprócz bycia doskonałą matką i panią domu, musisz też być idealną, piękną kobietą i tutaj też nie umiesz odpuścić i wyluzować? Bo jeśli to drugie to nie, to się nie liczy jako robienie czegoś dla siebie.

Jeśli rzeczywiście nie potrafisz odpuścić i zrobić czegoś dla własnej przyjemności, spróbuj spojrzeć na to jak na swój obowiązek - żeby być dobrą matką i żoną, MUSISZ się czasem rozerwać.

[eeela]

Napisane przez Doris1981

A kiedy gdzieś ostatnio byliście z mężem (ale nie zakupy, tylko wyluzowanie się w kinie, wizyta w restauracji, kręgle, rowery, czy cokolwiek takiego)?

Dawno dawno. Na początku ciąży, jakiś rok temu :/

---------- Dopisano o 18:40 ---------- Poprzedni post napisano o 18:39 ----------

Napisane przez 60kropka6

A malujesz paznokcie i robisz skalpel, bo to Cię relaksuje i sprawia Ci frajdę, czy po prostu czujesz, że oprócz bycia doskonałą matką i panią domu, musisz też być idealną, piękną kobietą i tutaj też nie umiesz odpuścić i wyluzować? Bo jeśli to drugie to nie, to się nie liczy jako robienie czegoś dla siebie.

Jeśli rzeczywiście nie potrafisz odpuścić i zrobić czegoś dla własnej przyjemności, spróbuj spojrzeć na to jak na swój obowiązek - żeby być dobrą matką i żoną, MUSISZ się czasem rozerwać.

Nie nie nie. Te rzeczy robię tylko dla siebie

[201803290936]

Napisane przez eeela

Dawno dawno. Na początku ciąży, jakiś rok temu :/
(...)

Kochani, musicie sobie przypomnieć, że nie jesteście tylko rodzicami, ale też kochankami, partnerami. Randka obowiązkowo i to w miarę regularnie. Czas tylko dla Was, bez smoczków, pieluch, rachunków i innych tego typu atrakcji.

[eeela]

Napisane przez Doris1981

Kochani, musicie sobie przypomnieć, że nie jesteście tylko rodzicami, ale też kochankami, partnerami. Randka obowiązkowo i to w miarę regularnie. Czas tylko dla Was, bez smoczków, pieluch, rachunków i innych tego typu atrakcji.

Masz rację!!!

[_Supernova_]

Zacznij od melisy na wieczor i dobrze wchłanialnego magnezu. Moze to poczatki depresji? Pomysl troche o sobie, wyluzuj troche. Moze jestes dla siebie zbyt surowa? Kazdy potrzebuje chwili dla siebie, zwłaszcza z małymi dziecmi. Odłoz na chwile obowiązki, dzieci przezyja, jesli nie bedzie Cie chwile przy nich. Znajdz chwile dla kolezanek, na jakies drobne przyjemnosci. Po troszeczkę. I nie mow, ze jestes zła matka, bo kazda ma swoje kryzysy, kazdy czuje sie czasami zmeczona wszystkimi obowiązkami. I mowi Ci to mam 2 dzieci, które sama wychowałam i wychowuje Odpusc sobie czasami. Jesli to nie zadziała, to chyba terapia.

[Elfir]

Napisane przez eeela

Ja piernicze... Jestem w szoku. Przecież to o mnie. Tylko dlaczego musi mnie tak denerwować płacz moich dzieci...

Bo natura to opracowywała kilka milionów lat, kiedy wymyślała opiekę rodzicielską?
Płacz dziecka, który coś sygnalizuje, musi być denerwujący, bo ma zwracać na siebie uwagę.

[kleo_4]

Napisane przez emma8

Autorko, mam IDENTYCZNIE. Mam to od kiedy pamiętam, więc trudno to zwalić na zmęczenie czy przepracowanie. Do wściekłości doprowadza mnie jak ktoś wciąga smarki, tłucze widelcem o talerz, siorbie, ciamka, obgryza paznokcie albo w ogóle wkłada bez przerwy łapy do ust. Irytuje mnie głośne walenie bosymi stopami o podłogę, dziwne ruchy jak np kręcenie nogą w powietrzu. Nie zmrużę oka śpiąc w jednym pomieszczeniu z osobą która chrapie. Nie wspominam już nawet o cmokaniu przy wydłubywaniu językiem resztek jedzenia z zęba. To jest najbardziej obrzydliwe, doprowadza mnie naprawdę do furii, wściekłości. Po spędzeniu 5 minut z osobą lub osobami które robią wyżej wymienione czynności, doprowadzona do ostateczności wychodzę z pokoju, nie mogę się skoncentrować na niczym innym, a w mojej głowie urasta to do olbrzymich rozmiarów.

Z tym cmokaniem / ciamkaniem też tak mam, lub jak ktoś się drapie, dłubie paznokciem o paznokieć, nie tylko irytuje mnie ale wręcz fizycznie boli, tak jak np. na innego działa skrobanie widelcem po talerzu.

Kiedy jestem świadkiem proszę aby ktoś się powstrzymał od tego w mojej obecności (np. mama, mąż) lub staram się odchodzić (np. w pracy, na przystanku).

Ale słabo gdy to jest związane z dziećmi, bo jak tu odejść i zostawić malucha, który nic nie rozumie???