pierwszy rok małżeństwa w pigułce, jestem w rozsypce

[laacky]

To przykre, jak oboje siebie traktujecie. Jesteś z nim naprawdę szczęśliwa? Wątpie. Jesteście już razem długo, ale czy nie za długo? Wyobraź sobie co będzie za 10-20 lat, skoro teraz się tak traktujecie.

[201607110949]

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;5209611 5]A co Ci ma dać ta wizyta? Tak szczerze powiedz. Bo z tego co wygrzebałam to niby chodziłaś już do psychologa.[/QUOTE]

Ta wizyta jest obecnie takim symbolem spychologii. Trochę jak ślub, który magicznym sposobem ma zamienić beznadziejny związek w udane małżeństwo. Nic nie robić, nie wysilać się, bo przecież psycholog na 1 wizycie powie jak żyć i wypisze receptę na niezawodne lekarstwo I nikt autorce nie powie, że nie walczyła o siebie. No jak nie, skoro na spotkania będzie chodzić?

[common]

Mam nieodparte wrażenie, ze niektóre z Was musza spuścić na mnie jakiś swój jad, bo inaczej nie umiecie.



Staram sie jak mogę jakos się w tym wszystkim odnaleźć, czytam książki i blogi na temat, zaczelam niedawno uprawiać sport, szukam aktywnie pracy, poświęcam kilka godzin dziennie na rozwój zawodowy i osobisty, biorę udział w różnych warsztatach internetowych, takze nie oceniajcie mnie tak negatywnie jak to robicie, bo macie tutaj zapisany jedynie fragment mojego zycia.



Wcześniejszy psycholog nie byl dla mnie odpowiedni jak widac, dlatego teraz czekam na wizytę u kolejnego. Wiem, ze nie powie mi co mam robic, nie tego sie spodziewam. Licze na to, ze pomoże mi odnaleźć w sobie sily na podjęcie stanowczych decyzji. I tyle.



Moje życie związkowe jest beznadziejne, nie umiem sie w nim odnaleźć, ale widocznie nie jestem na takim etapie, żebym widział sens w rozejściu sie tu i teraz, na gwałt. Tak wzięłam ślub, na szybko bo juz trzeba bez przemyślenia i wyszlam na tym jak widac. Kolejny krok chce miec przemyślany, żeby niczego nie żałować.

---------- Dopisano o 22:53 ---------- Poprzedni post napisano o 22:50 ----------

Aha, spotykam sie też z bliskimi osobami, rozmawiamy również o moim związku. Odżywiam sie zdrowo i wpisuje przemyślenia do notatnika. Z tego co widzę prawie kazda rade wykorzystuje...

[201607110949]

Napisane przez common

Mam nieodparte wrażenie, ze niektóre z Was musza spuścić na mnie jakiś swój jad, bo inaczej nie umiecie.



Staram sie jak mogę jakos się w tym wszystkim odnaleźć, czytam książki i blogi na temat, zaczelam niedawno uprawiać sport, szukam aktywnie pracy, poświęcam kilka godzin dziennie na rozwój zawodowy i osobisty, biorę udział w różnych warsztatach internetowych, takze nie oceniajcie mnie tak negatywnie jak to robicie, bo macie tutaj zapisany jedynie fragment mojego zycia.



Wcześniejszy psycholog nie byl dla mnie odpowiedni jak widac, dlatego teraz czekam na wizytę u kolejnego. Wiem, ze nie powie mi co mam robic, nie tego sie spodziewam. Licze na to, ze pomoże mi odnaleźć w sobie sily na podjęcie stanowczych decyzji. I tyle.



Moje życie związkowe jest beznadziejne, nie umiem sie w nim odnaleźć, ale widocznie nie jestem na takim etapie, żebym widział sens w rozejściu sie tu i teraz, na gwałt. Tak wzięłam ślub, na szybko bo juz trzeba bez przemyślenia i wyszlam na tym jak widac. Kolejny krok chce miec przemyślany, żeby niczego nie żałować.
---------- Dopisano o 22:53 ---------- Poprzedni post napisano o 22:50 ----------

Aha, spotykam sie też z bliskimi osobami, rozmawiamy również o moim związku. Odżywiam sie zdrowo i wpisuje przemyślenia do notatnika. Z tego co widzę prawie kazda rade wykorzystuje...

Powiem Ci tak: fajnie, że wychodzisz do ludzi i zajmujesz się sobą. Ale to, co pogrubiłam, to prokrastynacja. Próbujesz zagłuszyć syf, który krzyczy z każdego kąta domu i oszukujesz się sama, że coś tu jeszcze trzeba przemyśleć, gdy facet otwarcie Tobą pomiata i nie chce mieć nic więcej wspólnego poza tym, że jest darmowym lokatorem. To wszystko nie jest pisane po to, żeby Cię zmieszać z błotem, tylko żeby otrzeźwić.

[zlotniczanka]

Napisane przez common

Mam nieodparte wrażenie, ze niektóre z Was musza spuścić na mnie jakiś swój jad, bo inaczej nie umiecie.



Staram sie jak mogę jakos się w tym wszystkim odnaleźć, czytam książki i blogi na temat, zaczelam niedawno uprawiać sport, szukam aktywnie pracy, poświęcam kilka godzin dziennie na rozwój zawodowy i osobisty, biorę udział w różnych warsztatach internetowych, takze nie oceniajcie mnie tak negatywnie jak to robicie, bo macie tutaj zapisany jedynie fragment mojego zycia.



Wcześniejszy psycholog nie byl dla mnie odpowiedni jak widac, dlatego teraz czekam na wizytę u kolejnego. Wiem, ze nie powie mi co mam robic, nie tego sie spodziewam. Licze na to, ze pomoże mi odnaleźć w sobie sily na podjęcie stanowczych decyzji. I tyle.



Moje życie związkowe jest beznadziejne, nie umiem sie w nim odnaleźć, ale widocznie nie jestem na takim etapie, żebym widział sens w rozejściu sie tu i teraz, na gwałt. Tak wzięłam ślub, na szybko bo juz trzeba bez przemyślenia i wyszlam na tym jak widac. Kolejny krok chce miec przemyślany, żeby niczego nie żałować.

---------- Dopisano o 22:53 ---------- Poprzedni post napisano o 22:50 ----------

Aha, spotykam sie też z bliskimi osobami, rozmawiamy również o moim związku. Odżywiam sie zdrowo i wpisuje przemyślenia do notatnika. Z tego co widzę prawie kazda rade wykorzystuje...

to ja wybolduje to. Nie, niekoniecznie Ci w tym pomoże. Licz się z tym, że decyzję i działania musisz podjąć Ty sama. Nikt, poza Tobą nie znajdzie na to siły. A im dłużej zwlekasz i czekasz na cud, tym jest gorzej.

[common]

Wiem oszukuje sama siebie i nie wiem jak z tym skończyć, bo sama co chwile przesuwam granice, które jeszcze musimy przekroczyć, żebym to mogla zakończyć.

[emma8]

[QUOTE=common;52097537]



Moje życie związkowe jest beznadziejne, nie umiem sie w nim odnaleźć, ale widocznie nie jestem na takim etapie, żebym widział sens w rozejściu sie tu i teraz, na gwałt. Tak wzięłam ślub, na szybko bo juz trzeba bez przemyślenia i wyszlam na tym jak widac. Kolejny krok chce miec przemyślany, żeby niczego nie żałować./QUOTE]


Dziewczyno, poświęciłaś 9 cennych lat swojego jedynego życia na rozmyślania nad tym facetem. I po tych długich 9 latach masz już pokazane czarno na białym z jakim człowiekiem jesteś. Twój mąż już pewnie od bardzo dawna Cię nie kocha, a teraz to chyba wręcz nienawidzi. A Tobie się wydaje że jak posiedzisz zadumana kilka godzin przy herbatce earl grey to nagle wpadnie Ci do głowy genialny pomysł, lekarstwo na wszystkie problemy, cudowna metoda dzięki której Twój mąż nagle Cię pokocha, zacznie szanować i nosić na rękach. Przeciągasz to w nieskończoność bo może jednak jeszcze wpadnie coś do głowy, może jakieś zaklęcie które wszystko zmieni, coś na co do tej pory nie wpadłaś. I Ty wierzysz w to, że tak będzie, tylko dlatego jeszcze go nie wywaliłaś na zbity pysk. Psycholog też Ci nie da magicznego eliksiru dzięki któremu Twój facet nagle zniknie, a Ty następnego dnia obudzisz się jak nowo narodzona. Czy z pomocą psychologa czy bez i tak będziesz musiała sama podjąć decyzję, wywalić go własnymi rękoma z domu i to udźwignąć. Psycholog nie zdejmie z Ciebie tego ciężaru.

[201607110949]

Napisane przez common

Wiem oszukuje sama siebie i nie wiem jak z tym skończyć, bo sama co chwile przesuwam granice, które jeszcze musimy przekroczyć, żebym to mogla zakończyć.

to co sobie ustawiłaś jako następne, pobicie? Baj de łej, to już dawno jest zakończone, Ty tylko trzymasz śmierdzącą stertę śmieci na środku pokoju bojąc się ją wrzucić do kosza i stracić z oczu. Jedyne co się nie skończyło w tym układzie, to chęć darmowego mieszkania pana męża.

[871319bc27e9d09c3f0d50d55d02d0b6e86b5c84]

Napisane przez SALIX

to co sobie ustawiłaś jako następne, pobicie? Baj de łej, to już dawno jest zakończone, Ty tylko trzymasz śmierdzącą stertę śmieci na środku pokoju bojąc się ją wrzucić do kosza i stracić z oczu. Jedyne co się nie skończyło w tym układzie, to chęć darmowego mieszkania pana męża.

No i to się nie skończy bo czemu miałby dobrowolnie zrezygnować z takiego życia? Jemu to wystarcza a przynajmniej w takim stopniu żeby nie rezygnować. A narastająca frustracja? Pikuś, można na autorce ją rozładować. Ot taki worek do bicia i tyle.





Współczuje ci autorko, bo sama sobą piekło robisz. Musisz siebie bardzo nienawidzić że karzesz się w ten sposób.

Po takich wątkach widzę ile mam szczęścia że trafiłam na poukładanego i dobrego człowieka.

[201607110949]

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;5209918 3]
Po takich wątkach widzę ile mam szczęścia że trafiłam na poukładanego i dobrego człowieka.[/QUOTE]

To nie jest szczęście i trafienie. To świadomy, obustronny wybór. Poukładany człowiek od niepoukładanego ucieknie z krzykiem. Dlatego też nieszczęścia chodzą parami - jak autorka i jej mąż.

[ajah]

Napisane przez common

Wiem oszukuje sama siebie i nie wiem jak z tym skończyć, bo sama co chwile przesuwam granice, które jeszcze musimy przekroczyć, żebym to mogla zakończyć.

Na twoim miejscu poszukałabym wsparcia jakiejś organizacji pomagającej kobietom w podobnej sytuacji jak twoja.
Ewentualnie osób, które były w podobnej sytuacji i pewne kwestie mają za sobą, będą cierpliwe, a jednocześnie konkretne.
Psycholog to jest dobry pomysł, ale nie licz w tej kwestii na zbyt wiele.
Przemoc, która stosuje twój facett równiez przez niektórych psychologów może być 'niedoceniona', w związku z tym możesz nie dostać konkretnej pomocy.

[common]

Z tego ci sie orientowałam to chyba najbliższe takie miejsce to Kraków, ewentualnie mailowo. Chyba ze cos pominęłam.

[Lexie]

Napisane przez ajah

Na twoim miejscu poszukałabym wsparcia jakiejś organizacji pomagającej kobietom w podobnej sytuacji jak twoja.

To znaczy w jakiej?
Są organizacje pomagające samotnym matkom albo ofiarom przemocy, które nie mają się gdzie podziać, ale nie wiem czy są jakieś organizacje pomagające kobietom, które nie potrafią wyrzucić z własnego domu faceta, który je obraża i traktuje jak ściery do podłogi...

[ajah]

Napisane przez lexie

To znaczy w jakiej?
Są organizacje pomagające samotnym matkom albo ofiarom przemocy, które nie mają się gdzie podziać, ale nie wiem czy są jakieś organizacje pomagające kobietom, które nie potrafią wyrzucić z własnego domu faceta, który je obraża i traktuje jak ściery do podłogi...

Jak dla mnie autorka jest ofiarą przemocy.
Nie wiem jakie organizacje (pomijając niebieską linię) zjamują się tym problemem w Polsce, więc nie jestem w stanie podać żadnych namiarów.

[201607110949]

Napisane przez lexie

To znaczy w jakiej?
Są organizacje pomagające samotnym matkom albo ofiarom przemocy, które nie mają się gdzie podziać, ale nie wiem czy są jakieś organizacje pomagające kobietom, które nie potrafią wyrzucić z własnego domu faceta, który je obraża i traktuje jak ściery do podłogi...

Zgadzam się. Nie bije jej, nie odcina od pieniędzy, awantur na policji zgłaszanych nie było, więc podstawy do pomocy przez różne organizacje raczej średnie. Na pierwszym miejscu, autorka jest ofiarą własnej słabości, z której musi wyrosnąć - jak dziesiątki innych kobiet (zanim rzeczywiście dojdzie do tragedii opisanych wyżej).

[201803290936]

Napisane przez SALIX

Zgadzam się. Nie bije jej, nie odcina od pieniędzy, awantur na policji zgłaszanych nie było, więc podstawy do pomocy przez różne organizacje raczej średnie. Na pierwszym miejscu, autorka jest ofiarą własnej słabości, z której musi wyrosnąć - jak dziesiątki innych kobiet (zanim rzeczywiście dojdzie do tragedii opisanych wyżej).

Autorka co najwyżej może poszukać jakiegoś klubu, kółka dyskusyjnego, tworzonego przez kobiety samotne, czy chcące wyjść ze związku, szukające wzajemnie wsparcia. Chociaż wątpię, czy takim miejsc w Polsce jest wiele. A jakby były, to pewnie przychodziłyby tam - no właśnie - osoby będące w hardkorowych związkach, a nie "nie mogę odejść, on mi coś tam słownie zarzuca".

[201607110949]

Napisane przez Doris1981

Autorka co najwyżej może poszukać jakiegoś klubu, kółka dyskusyjnego, tworzonego przez kobiety samotne, czy chcące wyjść ze związku, szukające wzajemnie wsparcia. Chociaż wątpię, czy takim miejsc w Polsce jest wiele. A jakby były, to pewnie przychodziłyby tam - no właśnie - osoby będące w hardkorowych związkach, a nie "nie mogę odejść, on mi coś tam słownie zarzuca".

Od spełniania takiej roli powinna być rodzina, przyjaciele, psycholog, albo tego typu forum. Tak naprawdę autorka sytuację życiową ma doskonałą: mieszkanie, o które nie trzeba się szarpać i będzie jej, głodem nie przymiera, walki o opiekę nad dzieckiem nie będzie, o alimenty prosić się nie musi. Kobiety z o wiele gorszych układów potrafią się wyplątać. Po prostu trzeba chcieć i wyleźć ze swojej strefy komfortu, bez tego żaden postęp nigdy nie następuje.

[201803290936]

Napisane przez SALIX

Od spełniania takiej roli powinna być rodzina, przyjaciele, psycholog, albo tego typu forum. Tak naprawdę autorka sytuację życiową ma doskonałą: mieszkanie, o które nie trzeba się szarpać i będzie jej, głodem nie przymiera, walki o opiekę nad dzieckiem nie będzie, o alimenty prosić się nie musi. Kobiety z o wiele gorszych układów potrafią się wyplątać. Po prostu trzeba chcieć i wyleźć ze swojej strefy komfortu, bez tego żaden postęp nigdy nie następuje.

No właśnie, więc nawet jakby gdzie poszła się żalić, to spotka się raczej z brakiem zrozumienia ze strony kobiet, które mają 100 razy gorzej.

[Hultaj]

Sęk w tym, że po 1 i po ostatnie primo masz święte prawo zwierzać się z czego chcesz i komu chcesz.
Ludzie mają po to np. przyjaciół.

Gdybym zwierzyła się mamie, siostrze, bratu, świętemu mikołajowi, że mój chłop, tak się złożyło, jest dupkiem bo coś tam, a on by się przez to stał dupkiem do potęgi 27 i np. robił z małżeńskich kłótni czy tam sprzeczek regularne seanse dla swojej rodziny to bym się popukała w czoło. I sturlała ze śmiechu.
Co dalej? A może tak nagrać się i na YT, niech Polska ogląda, a co.

Idź dziewczyno do psychologa, i to migiem, bo młoda jesteś, może nawet niebrzydka, a czepiłaś się x lat temu tej jednej wątpliwej pary gaci i nie wiadomo tylko po co.
Facet tarmosi Tobą psychicznie na każdym kroku a Ty jakbyś mogła to byś mu za dywanik w aucie robiła.

Naprawdę, źle Ci nie życzę, jak chcesz coś zrobić ze sobą, pozytywnego, to to zrób. Mała jest szansa, by Niebo otworzyło się nagle, wytupał z niego anioł, i wyśmigał Cię pod pachy z tego małżeństwa.

A jak wolisz tylko li i jedynie siedzieć na dupie, i użalać się nad sobą (co jest fajne czasem, nie okłamujmy się ) no to masz co masz. I raczej lepiej mieć nie będziesz.

[201607211025]

Napisane przez SALIX

Od spełniania takiej roli powinna być rodzina, przyjaciele, psycholog, albo tego typu forum. Tak naprawdę autorka sytuację życiową ma doskonałą: mieszkanie, o które nie trzeba się szarpać i będzie jej, głodem nie przymiera, walki o opiekę nad dzieckiem nie będzie, o alimenty prosić się nie musi. Kobiety z o wiele gorszych układów potrafią się wyplątać. Po prostu trzeba chcieć i wyleźć ze swojej strefy komfortu, bez tego żaden postęp nigdy nie następuje.

Ja znam 2 takie przykłady, a były w sytuacji dużo gorszej niż autorka i jakoś się dało.

[zosik]

Mało tu osób w podobnej sytuacji na forum?

Przepraszam, że tak tu, ale mam pytanie do zorientowanych. Jeśli nie mieszkam z mężem, ale formalnie jesteśmy małżeństwem, to jak wygląda opieka nad dziećmi. Bo on przyjedza jak mu pasuje i zabiera dzieci do siebie nie licząc się z moimi planami. Cokolwiek powiem, to zaraz mnie straszy, że przyjedzie z policją.

[ajah]

Zosiku skonsultuj się z prawnikiem najlepiej, bo to śliski temat.

Najlepiej ( dla dobra dzieci) by kontakt był wcześniej uzgodniony i umówiony. Moim zdaniem jak pojawia się niezapowiedziany musi się liczyć z tym, że do spotkania nie dojdzie.

[Madame_K_C]

Napisane przez common

Mam nieodparte wrażenie, ze niektóre z Was musza spuścić na mnie jakiś swój jad, bo inaczej nie umiecie.

...nie oceniajcie mnie tak negatywnie jak to robicie, bo macie tutaj zapisany jedynie fragment mojego zycia.

"Spuścić jad"?? Wiesz co, ja dawno nie czytałam na wizażu tak stonowanego, wyważonego i mądrego wątku. Wypowiadają się kobiety z dużą mądrością życiową, mające jakieś swoje doświadczenia i obserwacje.
Wydaje mi się, że żadna z nich Cię w tym wątku nie obraziła..
Wręcz jest tak, że piszą w tonie wielkiej troski o młodą dziewczynę. Po prostu jak się parę takich historii przeczyta, przeżyje, usłyszy - to już człowiek wie, jaki będzie finał. Życie to nie je bajka, niestety.
Jest nam Ciebie po prostu po ludzku żal.

Wchodzę tu codziennie - i codziennie Ci kibicuje. A tu codziennie jest dramat! Dramat i WYMÓWKI! "Nie mogę, nie mam siły, muszę przemyśleć..."

Tyle osób Ci dobrze doradza, usiłuje podnieść na duchu, a Ty masz wszystko w d*pie. I kto tu kogo negatywnie ocenia?

[common]

Doceniam wszystko co piszecie, zarówno pozytywnie wspierające komentarze jak i te, które maja mi dać " kopa" jak mniemam. Nie uwazam tez ze ktos mnie obraził, niektore

---------- Dopisano o 11:33 ---------- Poprzedni post napisano o 11:31 ----------

Wypowiedzi sa po prostu troche ostre a moze za bardzo je tak odbieram. Widzę ze sie staracie i głupio mi, ze tyle osob kibicuje a ja jestem taka "dupa wołowa" i nie ruszam z miejsca.

[201607110949]

Napisane przez common

Widzę ze sie staracie i głupio mi, ze tyle osob kibicuje a ja jestem taka "dupa wołowa" i nie ruszam z miejsca.

To też jest kwestia myślenia o sobie samym (a może... przede wszystkim? bo Tobie chodzi chyba o całą Ciebie w tym stwierdzeniu, nie tylko przy okazji tego konkretnego problemu). Fake it till you make it - u mnie to podziałało. Pytanie, jak bardzo i czy w ogóle bycie dupą wołową Ci przeszkadza - bo z robienia z siebie ofiary, też czerpie się pewne profity (np. uwagę innych i współczucie).

[common]

To juz koniec dziewczyny.



Wczoraj wieczorem pokłóciliśmy sie. Starałam sie zachowywać w miare spokojnie jak mnie wyzywal, nie chodziłam za nim nie suszyłam mu Glowy. Poszlo o ty, ze jego rodzina przyjeżdża w poniedziałek i pytalam jak to bedzie wygladac. Stwierdził, ze bedzie z nimi spędzać jak najwięcej czasu a ja jestem wszystkim obojętna, łącznie z nim. Zaczelam sie oburzać, ze przeciez tak nie może być caly czas, a on wtedy zaczal mnie wyzywać od szmaty, cipy, dziwki itp. W pewnym momencie podszedł do mnie i powstrzymał sie żeby mnie.nie uderzyć. Później powiedzial, ze gdyby mial normalna dziewczynę w zanadrzu to nawę chwile by sie nie zastanawiam czy byc z taka wariatka jak ja. Caly wieczór sie nie odzywam, bo tak obrócił kota ogonem, ze wyszlo, zero ja spowodowałam kłótnie i on juz nie może znieść mojego chorego mózgu.



Poszłam spać, przyszedł do mnie w nocy zaczął czule.dotykać, gładzić po rękach i zapytal " co sie z nami dzieje" powiedzialam mu, ze nie ma do mnie za grosz szacunku i powinien nad tym pracować, bo sie staram opanowywać w kłótniach, nie histeryzować itp. Pozniej cala noc wręcz na mnie spal, a normalnie jest odwrócony do mnie plecami i leży na drugim końcu lozka.



Rano wstał obrażony i na moje stwierdzenie, ze jest bardzo nierówny, bo w nocy byl delikatny a teraz zimny jak glaz stwierdził, ze juz nie może ze mna wytrzymać. Potem stwierdzil, ze jak widzi jak tan związek się rozpada z tygodnia na tydzień to chce cos naprawiac ale z drugiej strony nie może mnie znieść.



Później standardowo zaczął mnie znowu wyzywać mnie i cala moja rodzine i jak obok niego przechodziłam to poklepywal mnie po glowie tak lekceważąco, ze średnią silą. Mam juz dość upokorzeń wiec uderzyłam go w twarz i wtedy tak mnie kopnął w brzuch ze przeleciała przez caly przedpokój. Wyzwał mnie i rzucił we mnie buty. Zaczelam płakać a on włączył komputer, cos poszperal, wyjął przygotowana kartkę z mieszkaniami i pojechal do pracy a pozniej szukac pewnie mieszkania. Do poniedzialku sie wyprowadza.



Czuje sie pusta w środku, bez emocji. Zaraz pewnie zacznę rozpaczać i wylewać żale. Co robic...

[201607110949]

Napisane przez common

To juz koniec dziewczyny.

Do poniedzialku sie wyprowadza.

Ta, jasne. Który to już raz? Przecież u niego zmiany o 180 stopni zachodzą co kilka godzin. A Ty się tylko dostosowujesz do aktualnego humoru

[common]

Nie mów tak. Czuje się jak w wariatkowie.

[201607110949]

Napisane przez common

Nie mów tak. Czuje się jak w wariatkowie.

No bo masz wariatkowo zamiast domu. I sama do tego rękę przykładasz, pozwalając na takie jazdy.

[Quiza]

Dziewczyno czy ty jesteś jakas chora? Facet Cię bije w twoim mieszkaniu a ty zamiast go na zbity pysk wyrzucić czekasz aż on znajdzie sobie inną żeby się do niej wyprowadzić? Po prostu nie mogę uwierzyć że tacy ludzie jak ty istnieją naprawdę. zadzwoń do rodziców, s pakuj cie jego szmaty i wystawie za drzwi.