Pustka.

[Cupcakesweeten]

Nie mam z kim się podzielić moim problemem, więc napiszę tutaj.
Mam 22 lata i nigdy tak naprawdę nie miałam chłopaka.
Dwa lata temu zakochałam się "na zabój" w trzy lata starszym koledze. Poznaliśmy się, gdy ja na wakacjach przebywałam poza domem (w Polsce, on jest polakiem). Okazywał mi zainteresowanie, mogliśmy przegadać cały dzień i nikogo wokół nie zauważać. Ogólnie podrywał mnie. Ale to trwało tylko tydzień a ja, głupia, tak się nakręciłam na tę znajomość :/.
Po moim przyjeździe do domu kontakt powoli się urywał, z czasem pisaliśmy coraz mniej, aż w końcu on znalazł sobie dziewczynę i kontakt został zupełnie zerwany.
Przepłakałam chyba z miesiąc, dzień w dzień rycząc w poduszkę.
Teraz nic już do niego nie czuję poza sympatią czysto koleżeńską choć i tak nie mam kontaktu.
Od ponad roku czuję ogromną pustkę w sercu. Mam przyjaciół i znajomych, z którymi spędzam dużo czasu ale...no właśnie, chciałbym kogoś pokochać...z wzajemnością.. :/
Jest kilku facetów, którzy mi się podobają ale są dla mnie nieosiągalni..
Z drugiej strony, znam z widzenia jednego faceta. Z uczelni. Za każdym razem, gdy pojawię się w zasięgu jego wzroku się na mnie wpatruje (w czasie roku akademickiego) . Wpatruje i nic. Nie podejdzie, nie zagada.. Podoba mi się z wyglądu. Ale jakimś cudem dotarłam na jego bloga i z jednego wpisu wynika, że ma kogoś.

Może moim problemem jest wzrost (184)?
Na co dzień o tym wszystkim nie myślę i ogólnie jestem znana z poczucia humoru ale przychodzą takie dni jak ten. Płakać się chce.
Gdy czuję ogromną pustkę i potrzebę miłości w sercu.

Dziękuję za wysłuchanie moich żali i proszę o jakieś rady bo wydaje mi się czasem, że "stara" a głupia jestem

---------- Dopisano o 15:14 ---------- Poprzedni post napisano o 13:39 ----------

Dlaczego ja zawsze muszę mieć takiego pecha?? ;/??

[zlotniczanka]

Napisane przez Cupcakesweeten

Nie mam z kim się podzielić moim problemem, więc napiszę tutaj.
Mam 22 lata i nigdy tak naprawdę nie miałam chłopaka.
Dwa lata temu zakochałam się "na zabój" w trzy lata starszym koledze. Poznaliśmy się, gdy ja na wakacjach przebywałam poza domem (w Polsce, on jest polakiem). Okazywał mi zainteresowanie, mogliśmy przegadać cały dzień i nikogo wokół nie zauważać. Ogólnie podrywał mnie. Ale to trwało tylko tydzień a ja, głupia, tak się nakręciłam na tę znajomość :/.
Po moim przyjeździe do domu kontakt powoli się urywał, z czasem pisaliśmy coraz mniej, aż w końcu on znalazł sobie dziewczynę i kontakt został zupełnie zerwany.
Przepłakałam chyba z miesiąc, dzień w dzień rycząc w poduszkę.
Teraz nic już do niego nie czuję poza sympatią czysto koleżeńską choć i tak nie mam kontaktu.
Od ponad roku czuję ogromną pustkę w sercu. Mam przyjaciół i znajomych, z którymi spędzam dużo czasu ale...no właśnie, chciałbym kogoś pokochać...z wzajemnością.. :/
Jest kilku facetów, którzy mi się podobają ale są dla mnie nieosiągalni..
Z drugiej strony, znam z widzenia jednego faceta. Z uczelni. Za każdym razem, gdy pojawię się w zasięgu jego wzroku się na mnie wpatruje (w czasie roku akademickiego) . Wpatruje i nic. Nie podejdzie, nie zagada.. Podoba mi się z wyglądu. Ale jakimś cudem dotarłam na jego bloga i z jednego wpisu wynika, że ma kogoś.

Może moim problemem jest wzrost (184)?
Na co dzień o tym wszystkim nie myślę i ogólnie jestem znana z poczucia humoru ale przychodzą takie dni jak ten. Płakać się chce.
Gdy czuję ogromną pustkę i potrzebę miłości w sercu.

Dziękuję za wysłuchanie moich żali i proszę o jakieś rady bo wydaje mi się czasem, że "stara" a głupia jestem

---------- Dopisano o 15:14 ---------- Poprzedni post napisano o 13:39 ----------

Dlaczego ja zawsze muszę mieć takiego pecha?? ;/??

ale czemu taka desperacja? Jesteś młoda, chłop się znajdzie, wiele osób nie miało poważnych związków jeszcze w Twoim wieku, to serio nie jest powód do dramatu.

[Elfir]

dlaczego pecha?
Różnie się ludziom układa i nie każdy poznaje przyszłego męza w okresie nastoletnim.

[Cupcakesweeten]

Napisane przez Elfir

dlaczego pecha?
Różnie się ludziom układa i nie każdy poznaje przyszłego męza w okresie nastoletnim.

Ja się całe życie męczę z nieodwzajemnionymi miłościami, już mnie to przerasta powoli.
I co mam zrobić z tym gapiącym się jak w obrazek facetem? Widziałam go w autobusie poza uczelnią ostatnio i znów wzrok przyklejony do mnie. Zagadać do niego?? Niby ma dziewczynę a ja bym nie chciała sprawić komuś przykrości.

[zlotniczanka]

Napisane przez Cupcakesweeten

Ja się całe życie męczę z nieodwzajemnionymi miłościami, już mnie to przerasta powoli.
I co mam zrobić z tym gapiącym się jak w obrazek facetem? Widziałam go w autobusie poza uczelnią ostatnio i znów wzrok przyklejony do mnie. Zagadać do niego?? Niby ma dziewczynę a ja bym nie chciała sprawić komuś przykrości.

Jak ma dziewczynę, to go olej. Gapić się każdy może, może on ma jakąś wadę wzroku.
Przede wszystkim przestań się nad sobą tak użalać. Nieodwzajemnione miłości to normalka, każdy przez to przechodzi, ja sama wiele nocy przepłakałam przez jakiś kolesi. Powiem Ci, że z biegiem czasu się nabiera do tego dystansu - ja teraz jestem zauroczona pewnym facetem, niby coś się między nami dzieje, ale szkoda mi po prostu mojego życia na czekanie i rozmyślanie, czy mu zależy czy nie, czy się uda czy się nie uda. Będzie, co będzie. Mam jedno życie, chłop nie jest jego sednem. Fajnie jest być w związku, ale to nie jest jedyna droga do spełnienia.
Zamiast się zadręczać brakiem powodzenia skup się na tym, by być fajną, zadowoloną osobą. Takie mają największe powodzenie. Jeśli myślisz, że moment w którymś ktoś odwzajemni Twoje uczucie będzie magicznym przełącznikiem do raju na ziemi, to jesteś w ogromnym błędzie. Dopóki sama nie polubisz siebie, nie ogarniesz swojego życia itp. to czy w związku czy bez związku - nie będziesz szczęśliwa.

[Cupcakesweeten]

Napisane przez zlotniczanka

Zamiast się zadręczać brakiem powodzenia skup się na tym, by być fajną, zadowoloną osobą. Takie mają największe powodzenie. Jeśli myślisz, że moment w którymś ktoś odwzajemni Twoje uczucie będzie magicznym przełącznikiem do raju na ziemi, to jesteś w ogromnym błędzie. Dopóki sama nie polubisz siebie, nie ogarniesz swojego życia itp. to czy w związku czy bez związku - nie będziesz szczęśliwa.

Na co dzień jest ok, potrafię wyjść gdzieś ze znajomymi i cieszyć się życiem, mam swoje pasje ale czasem przychodzą refleksje. Tak jak dzisiaj np.

[GdyKochamy]

Myślę, że niżsi chłopacy dla ciebie odpadają, więc masz znacznie zwężone grono potencjalnych partnerów, ale to nie znaczy, że to musi być problemem.

Wyjdź do ludzi, prowadź bardziej towarzyskie życie, poznawaj nowe osoby to w końcu trafisz na kogoś fajnego. Próbuj.

[zlotniczanka]

Napisane przez Cupcakesweeten

Na co dzień jest ok, potrafię wyjść gdzieś ze znajomymi i cieszyć się życiem, mam swoje pasje ale czasem przychodzą refleksje. Tak jak dzisiaj np.

rozumiem, miewam podobnie, też czasami łapię dołka. Najlepiej po prostu go zignorować niedopieszczany odchodzi szybciej
a tak na poważnie: zastanów się, czy nieodwzajemnione miłości były nieodwzajemnione czy po prostu ci faceci nie mieli pojęcia o Twoim istnieniu? Miałaś z nimi kontakt, mieli szansę zauważyć Twoje zainteresowanie?

[Cupcakesweeten]

Wzrost mi nie przeszkadza, mogłabym mieć niższego faceta. Problem w tym, czy on by chciał mieć wyższą dziewczynę .

Dawałam się poznać ale oni byli zazwyczaj nie zainteresowani moją osobą albo właśnie zwyczajnie zajęci.
W liceum zabiegał o mnie jeden chłopak z klasy wyżej, bardzo fajny, ale ja zdałam sobie z tego sprawę dopiero po czasie...
Wychodzę do ludzi ale nachodzą mnie myśli typu "zostanę starą panną jak tak dalej pójdzie" itp..

[zlotniczanka]

Napisane przez Cupcakesweeten

Wzrost mi nie przeszkadza, mogłabym mieć niższego faceta. Problem w tym, czy on by chciał mieć wyższą dziewczynę .

Dawałam się poznać ale oni byli zazwyczaj nie zainteresowani moją osobą albo właśnie zwyczajnie zajęci.
W liceum zabiegał o mnie jeden chłopak z klasy wyżej, bardzo fajny, ale ja zdałam sobie z tego sprawę dopiero po czasie...
Wychodzę do ludzi ale nachodzą mnie myśli typu "zostanę starą panną jak tak dalej pójdzie" itp..

masz 22 lata, to trochę za wcześnie na takei rozkminianie, serio. A poza tym lepiej być samemu, niż kisić się w nieudanym związku. Poczytaj trochę wizaż, zobacz, jak laskom ryje banię, jak są z facetami, którzy ich nie szanują, nie kochają, są toksyczni, a one siedzą z nimi, byle mieć te portki i nie być "starą panną". Ja może najlepszym przykładem nie jestem, ale w swój pierwszy poważny związek, czyli taki powyżej miesiąca i łażenia za rączkę, weszłam w wieku 23 lat, potem miałam dwa inne i dziś, będąc starszą od Ciebie o te kilka lat, nie mam ciśnienia na związki. Naprawdę skup się na tym, co dla Ciebie ważne, studiuj, zdobywaj doświadczenie zawodowe, poznawaj ludzi. Przemyśl też, jakie wartości są dla Ciebie ważne, czego oczekujesz od faceta (ale nie od walorów zewnętrznych, jak dobra praca, umięśniona klata itp.)- i szukaj tego, nie rezygnując z pewnych założeń. Generalnie bardzo fajnych facetów da się wyłuskać z tłumu, nawet jeśli na pierwszy rzut oka nie sprawiają wrażenia "idealnych".

[Cupcakesweeten]

Dziękuję Wam za pomoc. Kilka dni temu miałam strasznego doła ale dzisiaj jest już lepiej. Za parę dni wyruszam z koleżankami w Polskę, także będzie jeszcze lepiej.
Zastanawiam się też, czy na jakiś czas nie zmienić miejsca zamieszkania, otoczenia.. Chciałabym wyjechać na wymianę studencką, np. do Anglii, poznać nowych ludzi.. Tylko, że ja strasznie strachliwa jestem.
Co o tym myślicie?

[zlotniczanka]

Napisane przez Cupcakesweeten

Dziękuję Wam za pomoc. Kilka dni temu miałam strasznego doła ale dzisiaj jest już lepiej. Za parę dni wyruszam z koleżankami w Polskę, także będzie jeszcze lepiej.
Zastanawiam się też, czy na jakiś czas nie zmienić miejsca zamieszkania, otoczenia.. Chciałabym wyjechać na wymianę studencką, np. do Anglii, poznać nowych ludzi.. Tylko, że ja strasznie strachliwa jestem.
Co o tym myślicie?

Że powinnaś jechać jak nie teraz, to kiedy? Jako 70letnia staruszka?