Nie potrafię się dogadać z mamą...

alexandrinka · 2015-12-09, 10:09

Mam 21 lat, mieszkam z rodzicami, studiuję i pracuję na pół etatu.
Z moim chłopakiem, który jest w moim wieku jesteśmy razem prawie od roku. I mniej więcej od tego czasu moje relacje z mamą bardzo się pogorszyły. Mama nie do końca akceptuje mojego chłopaka (on nie studiuje, pracuje, mama uważa, że stać mnie na kogoś lepszego, najlepiej na studiach inżynierskich). Mieszkamy z chłopakiem blisko siebie, więc widujemy się dość często, albo ja jestem u niego, albo on u mnie.

W czym jest problem? W tym, że ostatnio kompletnie nie potrafię się dogadać z mamą. Ciągle są awantury. Ogólnie moja mama jest bardzo nerwowa i nie znosi jeśli coś zrobi się nie tak jak ona chce.
Np jeśli chodzi o powroty do domu, najpóźniejsza godzina o której mogę wracać to 23, jeśli przyjdę choć chwilę później to mam totalnie przerąbane. Ostatnio w weekend pojechaliśmy sobie do kina i na jarmark świąteczny i chwilę nam zeszło tam, więc napisałam mamie, że się mogę chwilę spóźnić, ale że najpóźniej 23.30 będę w domu. Od razu miałam 5 połączeń od mamy i krzyki, że mam natychmiast wracać do domu. I chociaż udało się zdążyć na tą 23 to po powrocie miałam awanturę, krzyki, wyzwiska itp. Zazwyczaj wracam o tej 23, ale wiadomo, czasami chciałoby się posiedzieć trochę dłużej, zwłaszcza w weekend. Ale muszę o wszystko pytać i wręcz prosić. A jak siedzę u chłopaka to często dostaję przypominające smsy o której mam być w domu.

Kolejna sprawa. Jakiś czas temu zaczęłam współżyć z moim chłopakiem, no i zaczęłam brać tabletki anty. Jak mama się dowiedziała, to usłyszałam od niej mniej więcej to, że jestem puszczalska i szkoda, że na ulicy nie stanę i każdemu nie daję. No nigdy w życiu mi nie było tak przykro jak po tym.
Ogólnie awantury mam ostatnio prawie o wszystko, a jak coś zrobię nie tak, nawet jeśli to kompletnie nie jest związane z moim chłopakiem to i tak mama stwierdzi, że to przez niego. No i w tych awanturach lecą zawsze wyzwiska i słyszę, że ona ma zasady, a jak mi się nie podoba to mogę "wypierd****". Jak ma dobry humor to rozmawia ze mną o moim chlopaku, pyta co u niego itp, a jak się kłócimy, to potrafi go nazwać "chu***" albo gachem. I jak ja mam się czuć? Często słyszę, że się zmieniłam na gorsze i że ona mnie nie poznaje. Że to moja wina, że jest taka atmosfera w domu itd.

Ja naprawdę nie wiem, co ja jej takiego robię

. Spędzamy ze sobą dużo czasu z chłopakiem, ale studiuję, piszę pracę licencjacką, chodzę do pracy, nie szlajam się po nocach, nie imprezuję, nie piję itp. Bo czasami chcę wrócić trochę później do domu? Czasami mam takie wrażenie jakby moja mama była wręcz zazdrosna

o mojego chłopaka. Naprawdę nie wiem, co mam robić już. Po tych wszystkich kłótniach i tym, co mi nagadała, nawet nie mam ochoty z nią rozmawiać, mam naprawdę dość. Wczoraj usłyszałam, że prezent świąteczny dla niej mogę sobie w dupę wsadzić. A miałam nadzieję, że chociaż święta będą normalne... Jestem taka zdołowana już tym wszystkim

LadyChatterbox · 2015-12-09, 10:16

Skoro pracujesz to sie wyprowadz. Problem solved

**201607110949** · 2015-12-09, 10:22

Cytat:

Napisane przez alexandrinka

Mam 21 lat, mieszkam z rodzicami, studiuję i pracuję na pół etatu.
Z moim chłopakiem, który jest w moim wieku jesteśmy razem prawie od roku. I mniej więcej od tego czasu moje relacje z mamą bardzo się pogorszyły. Mama nie do końca akceptuje mojego chłopaka (on nie studiuje, pracuje, mama uważa, że stać mnie na kogoś lepszego, najlepiej na studiach inżynierskich). Mieszkamy z chłopakiem blisko siebie, więc widujemy się dość często, albo ja jestem u niego, albo on u mnie.

W czym jest problem? W tym, że ostatnio kompletnie nie potrafię się dogadać z mamą. Ciągle są awantury. Ogólnie moja mama jest bardzo nerwowa i nie znosi jeśli coś zrobi się nie tak jak ona chce.
Np jeśli chodzi o powroty do domu, najpóźniejsza godzina o której mogę wracać to 23, jeśli przyjdę choć chwilę później to mam totalnie przerąbane. Ostatnio w weekend pojechaliśmy sobie do kina i na jarmark świąteczny i chwilę nam zeszło tam, więc napisałam mamie, że się mogę chwilę spóźnić, ale że najpóźniej 23.30 będę w domu. Od razu miałam 5 połączeń od mamy i krzyki, że mam natychmiast wracać do domu. I chociaż udało się zdążyć na tą 23 to po powrocie miałam awanturę, krzyki, wyzwiska itp. Zazwyczaj wracam o tej 23, ale wiadomo, czasami chciałoby się posiedzieć trochę dłużej, zwłaszcza w weekend. Ale muszę o wszystko pytać i wręcz prosić. A jak siedzę u chłopaka to często dostaję przypominające smsy o której mam być w domu.

Kolejna sprawa. Jakiś czas temu zaczęłam współżyć z moim chłopakiem, no i zaczęłam brać tabletki anty. Jak mama się dowiedziała, to usłyszałam od niej mniej więcej to, że jestem puszczalska i szkoda, że na ulicy nie stanę i każdemu nie daję. No nigdy w życiu mi nie było tak przykro jak po tym.
Ogólnie awantury mam ostatnio prawie o wszystko, a jak coś zrobię nie tak, nawet jeśli to kompletnie nie jest związane z moim chłopakiem to i tak mama stwierdzi, że to przez niego. No i w tych awanturach lecą zawsze wyzwiska i słyszę, że ona ma zasady, a jak mi się nie podoba to mogę "wypierd****". Jak ma dobry humor to rozmawia ze mną o moim chlopaku, pyta co u niego itp, a jak się kłócimy, to potrafi go nazwać "chu***" albo gachem. I jak ja mam się czuć? Często słyszę, że się zmieniłam na gorsze i że ona mnie nie poznaje. Że to moja wina, że jest taka atmosfera w domu itd.

Ja naprawdę nie wiem, co ja jej takiego robię

. Spędzamy ze sobą dużo czasu z chłopakiem, ale studiuję, piszę pracę licencjacką, chodzę do pracy, nie szlajam się po nocach, nie imprezuję, nie piję itp. Bo czasami chcę wrócić trochę później do domu? Czasami mam takie wrażenie jakby moja mama była wręcz zazdrosna

o mojego chłopaka. Naprawdę nie wiem, co mam robić już. Po tych wszystkich kłótniach i tym, co mi nagadała, nawet nie mam ochoty z nią rozmawiać, mam naprawdę dość. Wczoraj usłyszałam, że prezent świąteczny dla niej mogę sobie w dupę wsadzić. A miałam nadzieję, że chociaż święta będą normalne... Jestem taka zdołowana już tym wszystkim

Pewnie nic. Masz matkę-frustratkę. Im szybciej się usamodzielnisz i wyprowadzisz, tym lepiej dla was obu.

leenecka · 2015-12-09, 10:36

Wyprowadź się. Moja matka robiła tak samo, wyprowadziłam się i mam spokój.

Elfir · 2015-12-09, 11:00

ty nie robisz nic złego. To z twoją matką jest coś nie tak.

**dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552** · 2015-12-09, 11:14

Cytat:

Napisane przez Elfir

ty nie robisz nic złego. To z twoją matką jest coś nie tak.

I to bardzo.

**ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca** · 2015-12-09, 11:16

Treść usunięta

zlotniczanka · 2015-12-09, 11:24

Wyprowadź się, choćby do akademika, w roku akademickim łatwiej się tam wprowadzić. Odetnij się od mamy. Jak będzie Cię wyzywać albo Twojego chłopaka - rozłączaj się, wychodź z pokoju, mów, że nie będziesz tego słuchać. Generalnie - Twoja matka jest bardzo toksyczną osobą. Na takie działa duży dystans i trzymanie na odległość od swoich spraw. Im szybciej opuścisz dom, tym szybciej to osiągniesz.

**dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552** · 2015-12-09, 11:42

Cytat:

Napisane przez ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d 386552d742cc4ca

Treść usunięta

No dokładnie.
Na początek opanuj frazy: "nie mów tak do mnie", "nie bądź wulgarna", "nie życzę sobie żebyś mnie obrażała", "zmień ton, albo wyjdę" itd. itp.
Ewentualnie po pierwszym epitecie po prostu bez słowa wychodzisz z pokoju/domu.
Nie daj sobią pomiatać, matka nie ma prawa Ciebie tak traktować, to jest przemoc.

I rób wszystko żeby jak najprędzej opuścić to wariatkowo, które akurat tak się składa, jest Twoim rodzinnym domem. Czasami nie ma innego wyjścia jak odciąć się od zaburzonych emocjonalnie rodziców.

Majka_95 · 2015-12-09, 11:45

Mi to wygląda, że mama jest samotna (tak jakoś wywnioskowałam z tego opisu) i jest po prostu o Ciebie zazdrosna. Zawsze miała cię pod ręką a ty wydoroślałaś i boi się samotności.

Zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem jest wyprowadzenie się od niej. Może zamieszkaj z chłopakiem, może jeśli cię na początku nie stać wynajmij po prostu sam pokój? A z mamą spotykaj się tylko jak będzie miła dla Ciebie. Może z czasem sama zrozumie, że popełniała błąd tak Ciebie traktując.

**201701261449** · 2015-12-09, 22:37

Mów co chcesz, ale serio, pomogło mi ogromnie wyprowadzenie się. Rozmowy przez telefon teraz są spoko, wcześniej potrafiłyśmy nie rozmawiać wcale przez tydzień, tylko trzaskać drzwiami. Poradzisz sobie.

maliko972 · 2015-12-09, 23:15

Mam taką sytuację w rodzinie. Matka mojej kuzynki też tak robiła, ciągłe jazdy o to, że za późno wraca, kilkanaście połączeń jak pojechała z chłopakiem na pizzę, chłopak mógł zostać u niej max do 19.
Dziewczyna nie wytrzymała i wyprowadziła się do chłopaka, który mieszka ze swoimi rodzicami. Z rodziną nie utrzymuje kontaktu... Jestem jedyną osobą, z którą chciała pogadać, bo jestem po jej stronie.
Jej matka ciągle jeszcze się nie ogarnęła i ciągle obwinia tego chłopaka, swoich błędów nie widzi. Nie ma na to innej rady, skończy się, gdy się wyprowadzisz.

**MalarskiSen** · 2015-12-10, 08:09

Cytat:

Napisane przez maliko972

Mam taką sytuację w rodzinie. Matka mojej kuzynki też tak robiła, ciągłe jazdy o to, że za późno wraca, kilkanaście połączeń jak pojechała z chłopakiem na pizzę, chłopak mógł zostać u niej max do 19.
Dziewczyna nie wytrzymała i wyprowadziła się do chłopaka, który mieszka ze swoimi rodzicami. Z rodziną nie utrzymuje kontaktu... Jestem jedyną osobą, z którą chciała pogadać, bo jestem po jej stronie.
Jej matka ciągle jeszcze się nie ogarnęła i ciągle obwinia tego chłopaka, swoich błędów nie widzi. Nie ma na to innej rady, skończy się, gdy się wyprowadzisz.

Szczerze to ja bym nie zerwała wszelkich kontaktów z matką o coś takiego. Mama to mama i ma się jedną .

**201607110949** · 2015-12-10, 08:10

Cytat:

Napisane przez MalarskiSen

Szczerze to ja bym nie zerwała wszelkich kontaktów z matką o coś takiego. Mama to mama i ma się jedną .

Pewnie, lepiej dawać się gnoić w imię więzów rodzinnych osobie, która nigdy nie powinna mieć dzieci.

**MalarskiSen** · 2015-12-10, 08:28

Cytat:

Napisane przez SALIX

Pewnie, lepiej dawać się gnoić w imię więzów rodzinnych osobie, która nigdy nie powinna mieć dzieci.

Tego nie powiedziałam i może nie mów tak o czyjejś mamie. Jeżeli ani głodna ani bita nie chodziła to zasługuje chyba na głupi telefon raz na kiedy jak się czuje i czy wszystko z nią ok?

---------- Dopisano o 09:28 ---------- Poprzedni post napisano o 09:23 ----------

Ja do ojca mam dużo żalu ale nie wyobrażam sobie nie interesować się czy wszystko u niego w porządku albo raz na kiedy się nie odezwać. Rodzice to rodzice jeżeli dbali by dać Ci jeść, ubrać, wyszykować do szkoły to już są warci uwagi.

**201607110949** · 2015-12-10, 08:33

Cytat:

Napisane przez MalarskiSen

Tego nie powiedziałam i może nie mów tak o czyjejś mamie. Jeżeli ani głodna ani bita nie chodziła to zasługuje chyba na głupi telefon raz na kiedy jak się czuje i czy wszystko z nią ok?

---------- Dopisano o 09:28 ---------- Poprzedni post napisano o 09:23 ----------

Ja do ojca mam dużo żalu ale nie wyobrażam sobie nie interesować się czy wszystko u niego w porządku albo raz na kiedy się nie odezwać. Rodzice to rodzice jeżeli dbali by dać Ci jeść, ubrać, wyszykować do szkoły to już są warci uwagi.

Niekoniecznie. Ktoś, kto wyzywa swoje dziecko od kurew, jest wulgarny, opresyjny, kontrolujący i toksyczny może zrobić w psychice ogromne spustoszenia. Tak, to też jest przemoc i to wyjątkowo paskudna. Od wyniszczających ludzi należy się odciąć, niektórzy potrafią się w miarę ogarnąć kiedy zobaczą, że ofiara nie daje już sobą pomiatać. I tak, uważam, że tacy ludzie nigdy nie powinni byli zostać rodzicami. Samo nakarmienie i nie bicie to ŻADNA ŁASKA - zwyczajny psi obowiązek kobiety, która postanawia sprowadzić na świat nowe życie.

**MalarskiSen** · 2015-12-10, 08:40

Cytat:

Napisane przez SALIX

Niekoniecznie. Ktoś, kto wyzywa swoje dziecko od kurew, jest wulgarny, opresyjny, kontrolujący i toksyczny może zrobić w psychice ogromne spustoszenia. Tak, to też jest przemoc i to wyjątkowo paskudna. Od wyniszczających ludzi należy się odciąć, niektórzy potrafią się w miarę ogarnąć kiedy zobaczą, że ofiara nie daje już sobą pomiatać. I tak, uważam, że tacy ludzie nigdy nie powinni byli zostać rodzicami. Samo nakarmienie i nie bicie to ŻADNA ŁASKA - zwyczajny psi obowiązek kobiety, która postanawia sprowadzić na świat nowe życie.

Teraz mieszasz 2 różne rzeczy, ja się wypowiedziałam na temat ostatniego komentarza, o dziewczynie kontrolowanej i u której chłopak mógł siedzieć max do 19.
Dla mnie to nie powód by się na matkę wypiąć do końca życia.

---------- Dopisano o 09:40 ---------- Poprzedni post napisano o 09:37 ----------

Z tym, że żadna łaska to ja się nie zgodzę w tym kraju dużo dzieci jest bitych. Ogrom nawet.

**201607110949** · 2015-12-10, 08:48

Cytat:

Napisane przez MalarskiSen

Teraz mieszasz 2 różne rzeczy, ja się wypowiedziałam na temat ostatniego komentarza, o dziewczynie kontrolowanej i u której chłopak mógł siedzieć max do 19.
Dla mnie to nie powód by się na matkę wypiąć do końca życia.

Podejrzewam, że to nie jedyny powód do nieodzywania się. Dziewczyna pewnie czuła się mocno stłamszona,sfrustrowana i niekochana. Jak sobie wychowasz, tak masz.

---------- Dopisano o 09:40 ---------- Poprzedni post napisano o 09:37 ----------

Cytat:

Napisane przez MalarskiSen

Z tym, że żadna łaska to ja się nie zgodzę w tym kraju dużo dzieci jest bitych. Ogrom nawet.

Nie rób z braku patologii zasługi. Nie bicie powinno być normą a nie rzeczą, która zasługuje na wdzięczność.

**MalarskiSen** · 2015-12-10, 08:59

Cytat:

Napisane przez SALIX

Podejrzewam, że to nie jedyny powód do nieodzywania się. Dziewczyna pewnie czuła się mocno stłamszona,sfrustrowana i niekochana. Jak sobie wychowasz, tak masz.

[/COLOR] ---------- Dopisano o 09:40 ---------- Poprzedni post napisano o 09:37 ----------

[/COLOR]

Nie rób z braku patologii zasługi. Nie bicie powinno być normą a nie rzeczą, która zasługuje na wdzięczność.

Boże jak Ty wyolbrzymiasz, nie zasługa tylko są gorsze problemy przez które można mieć żal niż pozwolenie na siedzenie komuś do 19 w Twoim własnym domu.
Za dywan tam nie robiłam więc bazuje na tym co jest napisane.

LadyChatterbox · 2015-12-10, 09:01

MalarskiSen widac z kilometra, ze pochodzisz z patologicznej rodziny i masz totalnie zaburzony obraz normalnosci.

**201607110949** · 2015-12-10, 09:22

Cytat:

Napisane przez MalarskiSen

Boże jak Ty wyolbrzymiasz, nie zasługa tylko są gorsze problemy przez które można mieć żal niż pozwolenie na siedzenie komuś do 19 w Twoim własnym domu.
Za dywan tam nie robiłam więc bazuje na tym co jest napisane.

Uwaga, cytuję:

ciągłe jazdy o to, że za późno wraca, kilkanaście połączeń jak pojechała z chłopakiem na pizzę, chłopak mógł zostać u niej max do 19

To jest według Ciebie do wytrzymania? Też bym z takiego domu nawiała. Matka widać nie ogarnęła, że jej dziecko dorosło i ma prawo do choćby odrobiny prywatności - to się dorobiła samotności.

Cytat:

Napisane przez LadyChatterbox

MalarskiSen widac z kilometra, ze pochodzisz z patologicznej rodziny i masz totalnie zaburzony obraz normalnosci.

zlotniczanka · 2015-12-10, 09:33

Cytat:

Napisane przez MalarskiSen

Tego nie powiedziałam i może nie mów tak o czyjejś mamie. Jeżeli ani głodna ani bita nie chodziła to zasługuje chyba na głupi telefon raz na kiedy jak się czuje i czy wszystko z nią ok?

---------- Dopisano o 09:28 ---------- Poprzedni post napisano o 09:23 ----------

Ja do ojca mam dużo żalu ale nie wyobrażam sobie nie interesować się czy wszystko u niego w porządku albo raz na kiedy się nie odezwać. Rodzice to rodzice jeżeli dbali by dać Ci jeść, ubrać, wyszykować do szkoły to już są warci uwagi.

Tu każdy ma prawo sam podjąć decyzję, czy chce utrzymywać kontakty. Odcięcie się czasami jest najlepszą opcją, a teksty w stylu "ale to to twoi rodzice" mocno podkopują takie decyzje i wpędzają daną osobę w poczucie winy. Domy dziecka też umieją dzieci nakarmić, ubrać i wysłać do szkoły, to żaden wyczyn, z którego należy się wdzięczność do śmierci.

AneczkaJ · 2015-12-10, 09:41

W wieku 21 lat sama powinnaś decydować o godz. powrotu.

**MalarskiSen** · 2015-12-10, 09:52

Nie rozumiem co mają do tematu Twoje wędrówki do mojego życia prywatnego. Omawiam jeden konkretny post i nie życzę sobie takich uwag.
Dla mnie pobyt chłopaka w domu max do 19 to nie obraz patologii, wydzwanianie głupie ale też nie powód do tragedii.

---------- Dopisano o 10:46 ---------- Poprzedni post napisano o 10:45 ----------

Cytat:

Napisane przez AneczkaJ

W wieku 21 lat sama powinnaś decydować o godz. powrotu.

I zamieszkać samemu.

---------- Dopisano o 10:52 ---------- Poprzedni post napisano o 10:46 ----------

Cytat:

Napisane przez zlotniczanka

Tu każdy ma prawo sam podjąć decyzję, czy chce utrzymywać kontakty. Odcięcie się czasami jest najlepszą opcją, a teksty w stylu "ale to to twoi rodzice" mocno podkopują takie decyzje i wpędzają daną osobę w poczucie winy. Domy dziecka też umieją dzieci nakarmić, ubrać i wysłać do szkoły, to żaden wyczyn, z którego należy się wdzięczność do śmierci.

Żyjesz w wolnym kraju i prawo masz do wszystkiego ale nie wszystko jest mądre. Niejedna osoba chciałaby mieć wgl matkę ale ma jedynie na cmentarzu. Teraz gdy nie mieszkają razem jest moment by dziewczyna pojechała do matki i zakopała topór. Ja nikomu nie mówię jak ma żyć po prostu potem jest za późno i czasu się nie da cofnąć i są wyrzuty sumienia.
A serio wtrynianie się w to jaką mam rodzinę jest dalece nie na miejscu i żadnym argumentem merytorycznym, ja swojej rodziny na waszą ocenę nie wystawiłam i sobie tego nie życzę .

**201607110949** · 2015-12-10, 09:59

Cytat:

Napisane przez MalarskiSen

Żyjesz w wolnym kraju i prawo masz do wszystkiego ale nie wszystko jest mądre. Niejedna osoba chciałaby mieć wgl matkę ale ma jedynie na cmentarzu. Teraz gdy nie mieszkają razem jest moment by dziewczyna pojechała do matki i zakopała topór. Ja nikomu nie mówię jak ma żyć po prostu potem jest za późno i czasu się nie da cofnąć i są wyrzuty sumienia.
A serio wtrynianie się w to jaką mam rodzinę jest dalece nie na miejscu i żadnym argumentem merytorycznym, ja swojej rodziny na waszą ocenę nie wystawiłam i sobie tego nie życzę .

Tu nie chodzi o zakopanie topora, tylko o zmianę, która musi się dokonać w mentalności matki. A żeby w ogóle do tego doszło, najczęściej potrzeba sporo czasu i swego rodzaju szoku, skoro wcześniejsze rozmowy nie dawały rezultatu. Poza tym - nie każdy ma ochotę, nerwy i wytrzymałość setny raz prosić się o normalność i wyciągać rękę.
Co do czepiania się Twojej rodziny - po prostu widać jak na dłoni, że masz za sobą jakieś ciężkie przejścia z których się nie pozbierałaś do końca, więc w swoich ocenach nie potrafisz zachować obiektywizmu. Wtłaczasz poczucie winy w ofiary za zerwanie kontaktu - i to jest dopiero nie na miejscu.

**MalarskiSen** · 2015-12-10, 10:05

Cytat:

Napisane przez SALIX

Tu nie chodzi o zakopanie topora, tylko o zmianę, która musi się dokonać w mentalności matki. A żeby w ogóle do tego doszło, najczęściej potrzeba sporo czasu i swego rodzaju szoku, skoro wcześniejsze rozmowy nie dawały rezultatu. Poza tym - nie każdy ma ochotę, nerwy i wytrzymałość setny raz prosić się o normalność i wyciągać rękę.
Co do czepiania się Twojej rodziny - po prostu widać jak na dłoni, że masz za sobą jakieś ciężkie przejścia z których się nie pozbierałaś do końca, więc w swoich ocenach nie potrafisz zachować obiektywizmu. Wtłaczasz poczucie winy w ofiary za zerwanie kontaktu - i to jest dopiero nie na miejscu.

Wywnioskowałaś to po tym, że dla mnie pobyt chłopaka w domu do 19 i wydzwanianie to nie patologia?

Widziałam w życiu nie jedno i nie widzę powodu by taką osobę nazywać ofiarą, trochę to komicznie wygląda. Osoba dorosła, która może żyć na swoim jest ofiarą toksycznej matki która ma ciemnogrodzkie przekonania.
Po prostu jestem zdania, że z rodzicami lepiej się dogadać niż kłócić bo ma się ich jednych a możliwość tego dogadania zależy od rangi problemu a wyżej wymienione to nie rozbój w biały dzień.

**201607110949** · 2015-12-10, 10:07

Cytat:

Napisane przez MalarskiSen

Wywnioskowałaś to po tym, że dla mnie pobyt chłopaka w domu do 19 i wydzwanianie to nie patologia?

Widziałam w życiu nie jedno i nie widzę powodu by taką osobę nazywać ofiarą, trochę to komicznie wygląda. Osoba dorosła, która może żyć na swoim jest ofiarą toksycznej matki która ma ciemnogrodzkie przekonania.
Po prostu jestem zdania, że z rodzicami lepiej się dogadać niż kłócić bo ma się ich jednych a możliwość tego dogadania zależy od rangi problemu a wyżej wymienione to nie rozbój w biały dzień.

Nie. Ale nie będę Ci punktować, bo widzę, jak histerycznie reagujesz.

**MalarskiSen** · 2015-12-10, 10:09

To nie histeryzowanie tylko postawienie sprawy jasno, autorka pozwoliła wątkiem gmerac w swoim życiu a ja nie pozwalam.
Odczytywanie czyjejś biografii po 2 postach jest dla mnie po prostu śmieszne.

zakonna · 2015-12-10, 10:11

Malarski. Wyłącz wizaż, znowu się nakręcasz. Za chwilę narobisz sobie kolejnych wrogów. Dla własnego dobra odpuść.

**MalarskiSen** · 2015-12-10, 10:13

Cytat:

Napisane przez zakonna

Malarski. Wyłącz wizaż, znowu się nakręcasz. Za chwilę narobisz sobie kolejnych wrogów. Dla własnego dobra odpuść.

Zakonna spokojnie ostatnio lepiej się czuję i wizaż nie jest w stanie wyprowadzić mnie z równowagi. Po prostu mnie koleżanka rozbawiła swoją wnikliwą diagnozą. Nie wiem po co chodzę na terapię jak wystarczą dwa posty na wizaż. pl XD
Ale już koniec offa.

2015-12-09, 10:09	#1
alexandrinka Przyczajenie Zarejestrowany: 2015-10 Wiadomości: 1	Nie potrafię się dogadać z mamą... Mam 21 lat, mieszkam z rodzicami, studiuję i pracuję na pół etatu. Z moim chłopakiem, który jest w moim wieku jesteśmy razem prawie od roku. I mniej więcej od tego czasu moje relacje z mamą bardzo się pogorszyły. Mama nie do końca akceptuje mojego chłopaka (on nie studiuje, pracuje, mama uważa, że stać mnie na kogoś lepszego, najlepiej na studiach inżynierskich). Mieszkamy z chłopakiem blisko siebie, więc widujemy się dość często, albo ja jestem u niego, albo on u mnie. W czym jest problem? W tym, że ostatnio kompletnie nie potrafię się dogadać z mamą. Ciągle są awantury. Ogólnie moja mama jest bardzo nerwowa i nie znosi jeśli coś zrobi się nie tak jak ona chce. Np jeśli chodzi o powroty do domu, najpóźniejsza godzina o której mogę wracać to 23, jeśli przyjdę choć chwilę później to mam totalnie przerąbane. Ostatnio w weekend pojechaliśmy sobie do kina i na jarmark świąteczny i chwilę nam zeszło tam, więc napisałam mamie, że się mogę chwilę spóźnić, ale że najpóźniej 23.30 będę w domu. Od razu miałam 5 połączeń od mamy i krzyki, że mam natychmiast wracać do domu. I chociaż udało się zdążyć na tą 23 to po powrocie miałam awanturę, krzyki, wyzwiska itp. Zazwyczaj wracam o tej 23, ale wiadomo, czasami chciałoby się posiedzieć trochę dłużej, zwłaszcza w weekend. Ale muszę o wszystko pytać i wręcz prosić. A jak siedzę u chłopaka to często dostaję przypominające smsy o której mam być w domu. Kolejna sprawa. Jakiś czas temu zaczęłam współżyć z moim chłopakiem, no i zaczęłam brać tabletki anty. Jak mama się dowiedziała, to usłyszałam od niej mniej więcej to, że jestem puszczalska i szkoda, że na ulicy nie stanę i każdemu nie daję. No nigdy w życiu mi nie było tak przykro jak po tym. Ogólnie awantury mam ostatnio prawie o wszystko, a jak coś zrobię nie tak, nawet jeśli to kompletnie nie jest związane z moim chłopakiem to i tak mama stwierdzi, że to przez niego. No i w tych awanturach lecą zawsze wyzwiska i słyszę, że ona ma zasady, a jak mi się nie podoba to mogę "wypierd**". Jak ma dobry humor to rozmawia ze mną o moim chlopaku, pyta co u niego itp, a jak się kłócimy, to potrafi go nazwać "chu*" albo gachem. I jak ja mam się czuć? Często słyszę, że się zmieniłam na gorsze i że ona mnie nie poznaje. Że to moja wina, że jest taka atmosfera w domu itd. Ja naprawdę nie wiem, co ja jej takiego robię . Spędzamy ze sobą dużo czasu z chłopakiem, ale studiuję, piszę pracę licencjacką, chodzę do pracy, nie szlajam się po nocach, nie imprezuję, nie piję itp. Bo czasami chcę wrócić trochę później do domu? Czasami mam takie wrażenie jakby moja mama była wręcz zazdrosna o mojego chłopaka. Naprawdę nie wiem, co mam robić już. Po tych wszystkich kłótniach i tym, co mi nagadała, nawet nie mam ochoty z nią rozmawiać, mam naprawdę dość. Wczoraj usłyszałam, że prezent świąteczny dla niej mogę sobie w dupę wsadzić. A miałam nadzieję, że chociaż święta będą normalne... Jestem taka zdołowana już tym wszystkim

2015-12-09, 10:16	#2
LadyChatterbox Zakorzenienie Zarejestrowany: 2015-10 Wiadomości: 3 961	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... Skoro pracujesz to sie wyprowadz. Problem solved

2015-12-09, 10:36	#4
leenecka Raczkowanie Zarejestrowany: 2015-06 Wiadomości: 116	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... Wyprowadź się. Moja matka robiła tak samo, wyprowadziłam się i mam spokój.

2015-12-09, 11:00	#5
Elfir Zakorzenienie Zarejestrowany: 2006-07 Lokalizacja: Poznań Wiadomości: 14 836	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... ty nie robisz nic złego. To z twoją matką jest coś nie tak. __________________ https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...story by Elfir * Kiedy stwórca składał ten świat, miał mnóstwo znakomitych pomysłów, jednak uczynienie go zrozumiałym jakoś nie przyszło mu do głowy.** T.Pratchett

2015-12-09, 11:16	#7
ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca Konto usunięte Zarejestrowany: 2008-05 Wiadomości: 3 240	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... Treść usunięta Edytowane przez ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca Czas edycji: 2015-12-09 o 11:17

2015-12-09, 11:24	#8
zlotniczanka plum plum Zarejestrowany: 2012-12 Wiadomości: 4 384	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... Wyprowadź się, choćby do akademika, w roku akademickim łatwiej się tam wprowadzić. Odetnij się od mamy. Jak będzie Cię wyzywać albo Twojego chłopaka - rozłączaj się, wychodź z pokoju, mów, że nie będziesz tego słuchać. Generalnie - Twoja matka jest bardzo toksyczną osobą. Na takie działa duży dystans i trzymanie na odległość od swoich spraw. Im szybciej opuścisz dom, tym szybciej to osiągniesz. __________________ May the Force be with You!

2015-12-09, 11:45	#10
Majka_95 Zakorzenienie Zarejestrowany: 2015-12 Lokalizacja: Warszawa Wiadomości: 3 121	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... Mi to wygląda, że mama jest samotna (tak jakoś wywnioskowałam z tego opisu) i jest po prostu o Ciebie zazdrosna. Zawsze miała cię pod ręką a ty wydoroślałaś i boi się samotności. Zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem jest wyprowadzenie się od niej. Może zamieszkaj z chłopakiem, może jeśli cię na początku nie stać wynajmij po prostu sam pokój? A z mamą spotykaj się tylko jak będzie miła dla Ciebie. Może z czasem sama zrozumie, że popełniała błąd tak Ciebie traktując.

2015-12-09, 22:37	#11
201701261449 Konto usunięte Zarejestrowany: 2011-01 Wiadomości: 1 402	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... Mów co chcesz, ale serio, pomogło mi ogromnie wyprowadzenie się. Rozmowy przez telefon teraz są spoko, wcześniej potrafiłyśmy nie rozmawiać wcale przez tydzień, tylko trzaskać drzwiami. Poradzisz sobie.

2015-12-09, 23:15	#12
maliko972 Raczkowanie Zarejestrowany: 2015-08 Wiadomości: 261	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... Mam taką sytuację w rodzinie. Matka mojej kuzynki też tak robiła, ciągłe jazdy o to, że za późno wraca, kilkanaście połączeń jak pojechała z chłopakiem na pizzę, chłopak mógł zostać u niej max do 19. Dziewczyna nie wytrzymała i wyprowadziła się do chłopaka, który mieszka ze swoimi rodzicami. Z rodziną nie utrzymuje kontaktu... Jestem jedyną osobą, z którą chciała pogadać, bo jestem po jej stronie. Jej matka ciągle jeszcze się nie ogarnęła i ciągle obwinia tego chłopaka, swoich błędów nie widzi. Nie ma na to innej rady, skończy się, gdy się wyprowadzisz.

2015-12-10, 09:01	#20
LadyChatterbox Zakorzenienie Zarejestrowany: 2015-10 Wiadomości: 3 961	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... MalarskiSen widac z kilometra, ze pochodzisz z patologicznej rodziny i masz totalnie zaburzony obraz normalnosci.

2015-12-10, 09:41	#23
AneczkaJ Rozeznanie Zarejestrowany: 2006-07 Lokalizacja: Katowice Wiadomości: 517	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... W wieku 21 lat sama powinnaś decydować o godz. powrotu. __________________ https://www.suwaczki.com/tickers/f2w3rjjgd9bgm22r.png

2015-12-10, 10:09	#28
MalarskiSen BAN stały Zarejestrowany: 2015-08 Wiadomości: 1 483	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... To nie histeryzowanie tylko postawienie sprawy jasno, autorka pozwoliła wątkiem gmerac w swoim życiu a ja nie pozwalam. Odczytywanie czyjejś biografii po 2 postach jest dla mnie po prostu śmieszne.

2015-12-10, 10:11	#29
zakonna Naczelna Nastolatka Zarejestrowany: 2010-03 Lokalizacja: Podkarpacie Wiadomości: 25 807	Dot.: Nie potrafię się dogadać z mamą... Malarski. Wyłącz wizaż, znowu się nakręcasz. Za chwilę narobisz sobie kolejnych wrogów. Dla własnego dobra odpuść. __________________ Małgorzata i spółka. Matka natura to suka.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)