Czekające na oświadczyny i te, które się z nami doczekały :) część XIII

[7ff68c701155e8d8df718a53d4dcd8f42fe80c19_6010ad0234c28]

Napisane przez fajita1

Mój TŻ nie studiuje i nie ma zamiaru. Jest wręcz wielkim przeciwnikiem studiów
Nie czuj się "gorsza", bo nie studiujesz, to nie jest żaden wyznacznik mądrości czy czegokolwiek w ten deseń.

dokładnie tak

Napisane przez Mojwa

Mój TŻ

i mój

---------- Dopisano o 12:58 ---------- Poprzedni post napisano o 12:57 ----------

Napisane przez klatka

Ja tak ni z gruchy ale dzisiaj zmarl David Bowie :-(
Zly rok. Najpierw Lemmy Kilmister teraz on Jeszcze Lemmiego nie odzalowalam :-(

ja miałam to samo z Jacksonem

[3cda010cf2365f85063684cab232c67a494edda3_61df6b81d462b]

Napisane przez Arsonist

I tak, i nie. Jak ktoś ma jakąś umiejętność albo produkt, które ktoś inny chce kupić, to oczywiście dyplom nie jest mu do niczego potrzebny, bo rynek weryfikuje wszystko. Z drugiej strony, studia są często niezbędne do zdobycia lub potwierdzenia takiego skilla. A jak ktoś po studiach dalej nic nie umie, to i tak ten dyplom mgr to w zasadzie jedyna szansa, żeby zaczepić się u jakiegokolwiek pracodawcy i zacząć w czymś specjalizować. Ja też na studiach miałam sporo osób, które kompletnie nie miały predyspozycji naukowych, ale jakoś się przeczołgały, no i dzięki temu teraz mają całkiem niezłe prace w korpach. Ze średnim wykształceniem nikt by ich tam nie przyjął, nawet jeśli za tym wyższym nie idzie jakaś szczególna wiedza.

Osobiście pracuję w zawodzie bezpośrednio związanym z moimi studiami, tylko że one prawie w ogóle mnie do tego zawodu nie przygotowały. Wszystkiego uczę się dopiero w praktyce. Dlatego ja w sumie studia też odbębniłam tylko po to, by móc pracować w wymarzonym zawodzie. Tak więc wcale nie dziwię się "lekkiemu" traktowaniu studiów, wyłącznie jako przepustkę do dalszej pracy, a nie miejsce faktycznego zdobywania wiedzy... Dodam, że studiowałam na jednej z och-ach najlepszych polskich uczelni. ;>

A ja się z tym nie zgodzę. Jeśli ktoś znalazł po studiach pracę w zawodzie to studia okazały się przydatne, mimo że orłem się nie było. Jeśli ktoś by się nie sprawdzał to i doktorat z danego kierunku byłby do niczego. A żadna uczelnia, na żadnym kierunku nie zapewnia tego, że czegoś praktycznego się nauczysz. Wszystkiego uczysz się po studiach, bo one mają za zadanie przygotować człowieka do pracy w tym zawodzie w teorii.

Napisane przez Anemone

z tego co mówisz, to bardzo fajną uczelnię wybrałaś. Ja poszłam tu jedynie dla 'prestiżu'. A patrząc z perspektywy czasu, podjęłabym inną decyzję i pewnie pojechałabym do Warszawy

Ja wybrałam uczelnie bez prestiżu, zrobiłam to z premedytacją i nie żałuję Władze mojego wydziału są na prawdę w porządku, skierowani do studenta, a nie przeciwko niemu

[kejtiCe]

[1=3cda010cf2365f85063684c ab232c67a494edda3_61df6b8 1d462b;54090230]
Ja wybrałam uczelnie bez prestiżu, zrobiłam to z premedytacją i nie żałuję Władze mojego wydziału są na prawdę w porządku, skierowani do studenta, a nie przeciwko niemu [/QUOTE]

Ja na początku poszłam na państwowa, prestiżowa uczelnie, a jak miałam problemy w życiu, to uczelnia rozkładala ręce, kontakt z wykładowcami był utrudniony i groziło mi zawalenie roku. Przeniosłam się na prywatną i absolutnie nie żałuję. I wcale nie chodzi o to, że płacę i wymagam, bo na państwowej płaciłam tyle samo, ale chodzi właśnie o podejście do studentów.

[3cda010cf2365f85063684cab232c67a494edda3_61df6b81d462b]

Napisane przez kejtiCe

Ja na początku poszłam na państwowa, prestiżowa uczelnie, a jak miałam problemy w życiu, to uczelnia rozkładala ręce, kontakt z wykładowcami był utrudniony i groziło mi zawalenie roku. Przeniosłam się na prywatną i absolutnie nie żałuję. I wcale nie chodzi o to, że płacę i wymagam, bo na państwowej płaciłam tyle samo, ale chodzi właśnie o podejście do studentów.

To już podejście konkretnej uczelni.
Ja też jestem na uczelni państwowej, ale o dużo niższym prestiżu. Moja siostra studiuje na UG, niby jednej z lepszych uczelni, a tylko narzeka na bajzel jaki tam się nieraz odwala.

[kalinolistek]

[1=3cda010cf2365f85063684c ab232c67a494edda3_61df6b8 1d462b;54087920]Ja to już takie kwiatki widziałam, że nic mnie nie zdziwi.
Moja sąsiadka studiuje tylko dlatego, żeby dostawać alimenty, a jej facet studiuje tylko po to żeby z nią móc w akademiku za grosze mieszkać [/QUOTE]
U mnie na roku też są takie cwaniaczki. Sporo osób poszło na ogrodnictwo, bo liczyło, że nie będzie dużo nauki. Zdziwili się okrutnie, gdy na pierwszym roku zapodali nam matmę, fizykę, chemię, później biochemię i jeszcze kilka innych dość trudnych przedmiotów. Z resztą, co tu dużo mówić - na praktykach było widać, że do roboty się nie nadają, a nadzieja na siedzenie w biurze może być zgubna.

Napisane przez Mojwa

Dobry plan
Mój kończy w marcu 24, to już wiek ze oświadczyc by się mógł

Mój kończy 24 w kwietniu! No niech sobie zrobi prezent, taka fajna narzeczona.

Napisane przez panna_felicjanna

Mój lada moment skończy 28, ja 26. Najwyższa pora! Zważając na to, że oboje chcemy dzieci, a ja chcę świadomie zajść w ciążę dopiero po ślubie i najlepiej przed 30 rokiem życia. Mało czasu zostało na zaplanowanie i wcielenie planu w życie.

Dobra, to w tym roku zaręczyny, w następnym weselicho i potem ostre działanie rozmnożeniowe. Da się? Da!
[1=7ff68c701155e8d8df718a5 3d4dcd8f42fe80c19_6010ad0 234c28;54088920]

[/COLOR] ja miałam to samo z Jacksonem [/QUOTE]


Pamiętam, że umarł w moje 16 urodziny. Było mi nieswojo, mimo że nie przepadam za jego twórczością.

[panna_felicjanna]

Napisane przez kalinolistek

Mój kończy 24 w kwietniu! No niech sobie zrobi prezent, taka fajna narzeczona.

Dobra, to w tym roku zaręczyny, w następnym weselicho i potem ostre działanie rozmnożeniowe. Da się? Da!

Powiedz jedno Twojemu TŻtowi, drugie mojemu.

[Aiina]

Witajcie,

widzę, że to już co prawda kolejna część wątku, ale zapytam - można dołączyć?

Bowiem chyba raźniej mi czekać na tytułowe oświadczyny w grupie niż w pojedynkę - zwłaszcza, że to czekanie może trwać wiecznie

[kalinolistek]

Napisane przez panna_felicjanna

Powiedz jedno Twojemu TŻtowi, drugie mojemu.

Haha Twarde sztuki z tych naszych chłopów.

[panna_felicjanna]

Napisane przez Aiina

Witajcie,

widzę, że to już co prawda kolejna część wątku, ale zapytam - można dołączyć?

Bowiem chyba raźniej mi czekać na tytułowe oświadczyny w grupie niż w pojedynkę - zwłaszcza, że to czekanie może trwać wiecznie

Pewnie. Powiedz coś o Was.

Napisane przez kalinolistek

Haha Twarde sztuki z tych naszych chłopów.

Oj tak.
Mój wczoraj mnie pytał czy założymy razem firmę, zaczął znowu snuć marzenia o dziecku i mówił, że możemy mieć choćby już teraz. O wszystkim może rozmawiać, tylko na temat ślubu milczy jak zaklęty. Nie licząc kilku wynurzeń na temat zaręczyn - np. tych z sylwestra.

[Aiina]

Napisane przez panna_felicjanna

Pewnie. Powiedz coś o Was.

.

Dziękuję

Zatem - razem od ponad 3 lat, wspólne mieszkanie nie całe pół roku, oświadczyny czy ślub - stopniowy brak nadziei. Prędzej zdecyduje się na dziecko niż powyższe. Jakiekolwiek pytania od rodziny czy znajomych ucinane, plany były ale jakoś nic z nich nie wyszło. W wieku 27 lat (skończonych), raczej zaczyna mi się spieszyć - nie chcę być starą panną młodą

[kalinolistek]

Aiina - witaj!

[mansikkaa]

Napisane przez kejtiCe

U mnie na kierunku są takie osoby. Mam niektóre przedmioty łączone z pierwszym rokiem i jest tam jedna dziewczyna, która nie powinna się tam znaleźć. Myślała, że egzamin obejmuje tylko tę część książki, którą zdążymy przerobić na wykładach..

U mnie tak obejmuję to co na wykładzie będzie na egzaminie. Nie muszę czytać książek.

[Mojwa]

Cześć, Aiina a rozmawiałaś o tym z TŻtem?

[Aiina]

Napisane przez Mojwa

Cześć, Aiina a rozmawiałaś o tym z TŻtem?

No cóż... trudno nazwać to do końca rozmową... ale kilka razy temat był. Z resztą razem mieliśmy podobne założenia, przed ukończeniem 28 lat miał być ślub, do 30stki dziecko, mieszkanie itp. Tymczasem nie ma na to szans, jak i nie ma tematu.

[Mojwa]

Napisane przez Aiina

No cóż... trudno nazwać to do końca rozmową... ale kilka razy temat był. Z resztą razem mieliśmy podobne założenia, przed ukończeniem 28 lat miał być ślub, do 30stki dziecko, mieszkanie itp. Tymczasem nie ma na to szans, jak i nie ma tematu.

No to chyba czas najwyższy usiąść i porozmawiać o konkretach?

[Aiina]

Napisane przez Mojwa

No to chyba czas najwyższy usiąść i porozmawiać o konkretach?

W teorii tak, w praktyce nie jest to takie proste. Temat poruszają nasi rodzice (głównie), znajomi i odpowiedzi są takie same - czyli wymijające. Ja już wielokrotnie chciałam temat podjąć, tylko przy wcześniejszych rozmowach za każdym razem z Jego strony padały słowa dotyczące tego, że nie jest to taka sobie decyzja, że nie chce od tak na szybko, że chce aby te oświadczyny jakoś wyglądały, czyli nie były zwyczajne i przede wszystkim, że to On chce być pewien, tzn. niby chce, ale nie chce być naciskany i zrobić to dlatego, że inni tego oczekują. No więc siedzę, czekam, milczę. Wiem - daleko tak nie zajdę i sama sobie jestem winna, że nie wiem na czym stoję. Tylko ja również chciałabym, żeby to wyszło od niego. Wzięłam sobie do serca Jego plany o ślubie do 28 roku życia, ale 28 lat to ja kończę w wakacje, więc nie mam co liczyć na realizację planu.

[Mojwa]

Ale to nie chodzi o rozmowy z rodziną. Z rodziną są i na tym etapie - przynajmniej moim zdaniem - powinny być wymijające.
Ja bym usiadła z nim, porozmawiała o tym, co go powstrzymuje, o tym, że macie tyle a tyle lat, plany były takie a nic z nich nie wyszło, więc może warto wziąć się do roboty. Powiedz mu, że to dla Ciebie ważne.

Ja z moim niedawno przeprowadziłam taką rozmowę i przynajmniej wiem na czym stoję. Naprawdę warto.

[Aiina]

Napisane przez Mojwa

Ale to nie chodzi o rozmowy z rodziną. Z rodziną są i na tym etapie - przynajmniej moim zdaniem - powinny być wymijające.
Ja bym usiadła z nim, porozmawiała o tym, co go powstrzymuje, o tym, że macie tyle a tyle lat, plany były takie a nic z nich nie wyszło, więc może warto wziąć się do roboty. Powiedz mu, że to dla Ciebie ważne.

Ja z moim niedawno przeprowadziłam taką rozmowę i przynajmniej wiem na czym stoję. Naprawdę warto.

Nawet nie wiesz, jakbym chciała, ale nie potrafię... Cały czas mam wrażenie, że taka rozmowa zamiast coś wnieść, spowoduje tylko tyle, że w ogóle się wycofa, bo będzie czuł "presję".

Też bym chciała wiedzieć na czym stoję, więc rozmowa mnie nie ominie znając życie, ale wstrzymam się jeszcze - za cel obrałam sobie Walentynki - jeśli po raz kolejny się rozczaruje, nic poza rozmową mi nie pozostanie

[Terha]

Aiina, Witaj .
Moim zdaniem powinniście przeprowadzić poważną rozmowę, bo wczesniej wprowadzil się w błąd mówiąc o ślubie do 28 r., więc masz prawo wiedzieć co się takiego stało, że jego założenia nie wypaliły.

A poczekać do Walentynek jak najbardziej możesz. W końcu to tylko miesiąc . Dłużej bym nie czekała, bo niepewność tylko pogarsza sytuację.

[Aiina]

Napisane przez Terha

Aiina, Witaj .
Moim zdaniem powinniście przeprowadzić poważną rozmowę, bo wczesniej wprowadzil się w błąd mówiąc o ślubie do 28 r., więc masz prawo wiedzieć co się takiego stało, że jego założenia nie wypaliły.

A poczekać do Walentynek jak najbardziej możesz. W końcu to tylko miesiąc . Dłużej bym nie czekała, bo niepewność tylko pogarsza sytuację.

Tak też zrobię - poczekam miesiąc i zbiorę się w sobie na rozmowę, co łatwe nie będzie, bo nie przychodzi mi łatwo rozmawianie o tego typu sprawach i o uczuciach szeroko pojętych

[Mojwa]

Napisane przez Aiina

Tak też zrobię - poczekam miesiąc i zbiorę się w sobie na rozmowę, co łatwe nie będzie, bo nie przychodzi mi łatwo rozmawianie o tego typu sprawach i o uczuciach szeroko pojętych

To jesteś jak mój TŻ Jak go ze łzami w oczach zapytałam czemu tak długo czeka to tylko powiedział "nie wiem:

[Agaczok]

Napisane przez Aiina

Nawet nie wiesz, jakbym chciała, ale nie potrafię... Cały czas mam wrażenie, że taka rozmowa zamiast coś wnieść, spowoduje tylko tyle, że w ogóle się wycofa, bo będzie czuł "presję".

Też bym chciała wiedzieć na czym stoję, więc rozmowa mnie nie ominie znając życie, ale wstrzymam się jeszcze - za cel obrałam sobie Walentynki - jeśli po raz kolejny się rozczaruje, nic poza rozmową mi nie pozostanie

Ile lat jesteście razem? Zakładam, że chłop dobija do 30 tak? Czyli nie jest dzieckiem, żeby się bać z nim na poważne tematy porozmawiać litości, kawa na ławę, bo będziesz się tak bujać x czasu, a zapytać nie zapytasz bo się boisz misia spłoszyć. Inaczej niż rozmową się nie dowiesz na czym stoisz.

[Aiina]

Napisane przez Mojwa

To jesteś jak mój TŻ Jak go ze łzami w oczach zapytałam czemu tak długo czeka to tylko powiedział "nie wiem:

I właśnie tego się boję - odpowiedzi.
Albo nie wyduszę z siebie wówczas słowa i nie będę kontynuować tematu, albo nie wytrzymam i to już nie będą łzy w oczach a ryk
Dlaczego tak ciężko przychodzi mi rozmowa o takich sprawach nie wiem, ale marzę by być tak bezpośrednią jak nie jeden facet

[BittersweetCocaine]

Napisane przez panna_felicjanna

Mój lada moment skończy 28, ja 26. Najwyższa pora! Zważając na to, że oboje chcemy dzieci, a ja chcę świadomie zajść w ciążę dopiero po ślubie i najlepiej przed 30 rokiem życia. Mało czasu zostało na zaplanowanie i wcielenie planu w życie.

Też kiedyś chciałam urodzić dziecko przed 30- stką. Chyba mi się to jednak nie uda, ale nie ubolewam nad tym. TŻ ma już 29 lat, ja za niedługo skończę 28. Ale co najśmieszniejsze to on już od jakiegoś czasu ciągle gada o tym, że mi się oświadczy, że mu się nie wywinę i będę jego żoną, pyta kogo zaprosimy na ślub, gdzie zrobimy wesele... Ja już od dawna nawet nie poruszam tej kwestii, bo on sam zaczyna o tym nawijać W sumie to dobrze, może w końcu zamieni swoje słowa w czyn
A tak poza tym to muszę zacząć oszczędzać, bo niestety moja wypłata nie jest jakaś imponująca... Da się przeżyć z miesiąca na miesiąc, ale chciałabym móc odłożyć chociaż 300 zł miesięcznie, no ale nie da się

[kejtiCe]

Napisane przez mansikkaa

U mnie tak obejmuję to co na wykładzie będzie na egzaminie. Nie muszę czytać książek.

O, no to fajnie.
My mamy wielkie cegły do nauki, których na wykładach zaocznych nie da się przerobić w całości

[Terha]

Napisane przez Mojwa

To jesteś jak mój TŻ Jak go ze łzami w oczach zapytałam czemu tak długo czeka to tylko powiedział "nie wiem:

[Aiina]

Napisane przez Agaczok

Ile lat jesteście razem? Zakładam, że chłop dobija do 30 tak? Czyli nie jest dzieckiem, żeby się bać z nim na poważne tematy porozmawiać litości, kawa na ławę, bo będziesz się tak bujać x czasu, a zapytać nie zapytasz bo się boisz misia spłoszyć. Inaczej niż rozmową się nie dowiesz na czym stoisz.

Razem jesteśmy przeszło 3 lata, natomiast różnica wieku wynosi u nas rok - z tym, że to ja jestem ten rok starsza, więc do 30 zostały mu jakieś 3 lata.
Nie do końca chodzi o strach przed poważnymi rozmowami, a o odpowiedź i konsekwencje. Nie chciałabym przez taką rozmowę jeszcze bardziej odwlec to w czasie... Wiem, głupia jestem

[Terha]

Napisane przez Aiina

Razem jesteśmy przeszło 3 lata, natomiast różnica wieku wynosi u nas rok - z tym, że to ja jestem ten rok starsza, więc do 30 zostały mu jakieś 3 lata.
Nie do końca chodzi o strach przed poważnymi rozmowami, a o odpowiedź i konsekwencje. Nie chciałabym przez taką rozmowę jeszcze bardziej odwlec to w czasie... Wiem, głupia jestem

A myślisz, że mógłby Ci zrobić na złość i specjalnie odwlec taką decyzję? Dojrzali ludzie tak nie robią . A konsekwencje? Cóż. Najwyżej dowiesz się czegoś nie miłego, ale nie będziesz żyła nadzieją. I mówię to świadomie, bo lepiej znać nawet najgorszą prawdę, niż żyć własnymi marzeniami. Ja czekałam ponad 7 lat na zaręczyny, a gdyby nie moje rozmowy i naciski to nie doczekałabym się nigdy.

[Aiina]

Nie, na złość raczej by nie zrobił.
Kurcze, niby chodzi i podpytuje jaki pierścionek, jaki rozmiar, ale to ma miejsce od przeszło pół roku a mimo to nic się nie wydarzyło. Dlatego ciągle czekam i przekładam decyzję o rozmowie - bo może w święta, może w Sylwestra a może w Walentynki...
Boje się tylko, że rozmowa zostanie odebrana jako krok z mojej strony, a co za tym idzie - to już nie będzie do końca jego decyzja, a próba spełnienia moich oczekiwań? Nie wiem sama jak o logicznie wytłumaczyć.

[Agaczok]

Napisane przez Aiina

Razem jesteśmy przeszło 3 lata, natomiast różnica wieku wynosi u nas rok - z tym, że to ja jestem ten rok starsza, więc do 30 zostały mu jakieś 3 lata.
Nie do końca chodzi o strach przed poważnymi rozmowami, a o odpowiedź i konsekwencje. Nie chciałabym przez taką rozmowę jeszcze bardziej odwlec to w czasie... Wiem, głupia jestem

Mimo wszystko wolałabym dowiedzieć się na czym stoję niż zastanawiać się co chłopu po głowie chodzi. Możliwe że macie całkiem inne spojrzenie i plany na przyszłość więc lepiej w porę usłyszeć nawet tą nieprzyjemną odpowiedź niż płakać po kątach dlaczego jeszcze nie ma pierścionka, a chłop taki i owaki, bo się nie domyśli. Ja przeprowadzając pierwsze rozmowy z TŻem jakieś 2-3 lata temu usłyszałam, że do 30 raczej się nie ożeni (jest 3 lata starszy, w tym roku 27 skończy), na co wprost odpowiedziałam, że jeżeli chce ten ślub wziąć ze mną to będzie musiał przyspieszyć plany, bo nie będę tyle czekać w tym roku kończę studia i czuję, że to już pora. Mam dość sprecyzowane plany na najbliższą przyszłość i on o tym doskonale wie


Decyzja o ślubie jest decyzją dwóch osób.